Ο ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ ΑΥΤΖΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ:
Από τα άγουρα χρόνια των κοντών παντελονιών, θυμάμαι, είχα μια ιδιαίτερα φιλική σχέση με τη φύση και τις μυρωδιές του κάμπου. Τα βιώματα αυτής της εποχής σημάδεψαν σημαντικά τη ζωή μου. Όταν αργότερα ως δάσκαλος ήρθα σε επαφή με τα παιδιά, η επιθυμία μου να ανταποκριθώ στις ανάγκες τους μ' έκανε να ανακαλύψω πρώτα το θεατρικό παιχνίδι κι ύστερα τη συγγραφή λογοτεχνικών βιβλίων. Αγάπησα τη δεύτερη περισσότερο και πολύ σύντομα έγινε τρόπος ζωής, η άλλη μου ιδιότητα. Τα βιώματα της παιδικής μου ηλικίας και οι μαθητές μου έγιναν τότε οι εμπνευστές των βιβλίων μου. Σπούδασα λογοτεχνία σε μεταπτυχιακό επίπεδο, με την πεποίθηση ότι το θεωρητικό πλαίσιο θα μου ανοίξει νέους ορίζοντες. Δε γελάστηκα, η γνώση αποτελεί το θεμέλιο. Στην πράξη όμως η συγγραφή απέχει πολύ. Κάθε φορά που ξεκινάω να γράψω ένα νέο βιβλίο συλλαμβάνω τον εαυτό μου πολύ μακριά από την Ιθάκη των ονείρων μου. Έτσι συνεχίζω. Διαβάζω, ακούω μουσική, απολαμβάνω τις μικροχαρές, οραματίζομαι. Κι όσο περνάει ο καιρός, με την "Ιθάκη" να περιμένει στο βάθος του ορίζοντα, μακαρίζω τη στιγμή που βρέθηκα στο δρόμο της. Το αίσθημα πληρότητας που νιώθω, όταν κάθε νέο βιβλίο μου φτάνει στα χέρια σας, είναι μοναδικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου