Πέμπτη 24 Απριλίου 2014



«Καταστροφική»  η … αποχή !


 … Δεν υπάρχουν γαλάζιες, πράσινες και κόκκινες

             δημοτικές παιδικές χαρές  και δημοτικά πάρκα !..»



 


Υπογράφει
ο Γιώργος Καραχάλιος
        Δημοσιογράφος – Φιλόλογος




 


«… Πού πήγες ελπίδα, περάσαν οι μέρες,
 περάσαν τα χρόνια κι  ακόμα δεν είδα
ατρόμητους άνδρες, σοφούς κυβερνήτες,
μεγάλους αντάρτες να σπάζουν τις πύλες,
 να ρίχνουν τα τείχη, ν’ αλλάζουνε τις στράτες
 κι η νύχτα να γίνει χρυσό μεσημέρι κι η χώρα λιακάδα …»

Ιδιαίτερα προφητικός και επίκαιρος στις μέρες μας – όπως πάντα – ο Νίκος Γκάτσος, καθώς βρισκόμαστε «προ των πυλών» των αυτοδιοικητικών εκλογών !..

Άλλωστε, και ο Οδυσσέας Ελύτης – για να θυμηθούμε και τον νομπελίστα μας -ακριβώς πριν από τριανταοχτώ (!) χρόνια σε μια συνέντευξή του στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» και απαντώντας στην ερώτηση : «Τί σας απασχολεί … Τί σας ανησυχεί περισσότερο, όταν αναλογίζεστε στο μέλλον ;» επεσήμανε χαρακτηριστικά :  

  «… Είναι η βαρβαρότητα . Τη βλέπω να’ ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δε θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου.  Για τον πλήρη εξευτελισμό του.  Για την ατίμωσή του.  Οπόταν αναρωτιέται κανείς :  Για τί παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας ; Παλεύουμε για ένα τίποτε,  που, ωστόσο είναι το παν.   Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δε θ’ αντέξουν για πολύ.  Είναι και η ποιότητα που και γι’ αυτή δε δίνει κανείς πεντάρα !..»

… Λόγια απλά, λόγια σοφά, λόγια που επαληθεύονται καθημερινά και που θα πρέπει να προβληματίσουν κάθε πολίτη – δημότη και ψηφοφόρο πριν προσέλθει στις κάλπες στις 18 και στις 25 του Μάη.

Κι’  ιδιαίτερα σ’ αυτές τις εκλογές, όταν εδώ και καιρό το χάσμα των τοπικών κοινωνιών και της πολιτικής ορισμένων δημοτικών Αρχών έχει μεγαλώσει επικίνδυνα, καθώς σε κάποιες περιπτώσεις το πάλαι ποτέ «κομματικό σκηνικό» αρνείται να εγκαταλείψει τα … «στερεότυπα»  εκείνα με τα οποία γαλουχήθηκε και μεγαλούργησε. 

Και  ταυτόχρονα, ορισμένοι υποψήφιοι – ευτυχώς ελάχιστοι – να εξακολουθούν  να … «επενδύουν» ψηφοθηρικά σε μια «πελατεία» που ωστόσο τους εγκαταλείπει … Αντί φυσικά να διεκδικούν – όπως θα έπρεπε – τη δημιουργικότητα και την επίλυση των προβλημάτων των περιοχών τους.

Και ταυτόχρονα, αντί  να επιδιώκουν προεκλογικά την απεριόριστη επαφή με τους συμπολίτες τους, αλλά και την ενσωμάτωσή τους με τα πλέον δημιουργικά στρώματα των δημοτών τους. Και τούτο, καθώς για την «ποιότητα – όπως έλεγε και ο Οδυσσέας Ελύτης – δε δίνει κανένας πεντάρα !..»

Βέβαια, από τις προηγούμενες Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές έχουν αλλάξει πολλά !..

Τότε αν και η κρίση βρισκόταν στο …  «κατώφλι της χώρας μας», οι πολίτες προτίμησαν και  «ψήφισαν» … μονοήμερη «εκδρομή» και έξοδο στην ύπαιθρο και τις ταβέρνες .

Σήμερα, αντίθετα, το «ραντεβού» των ψηφοφόρων με την κάλπη είναι μονόδρομος, καθώς η αποχή φαντάζει … καταστροφική !..

Είναι αναγκαιότητα λοιπόν, είναι επιτακτική υποχρέωση όλων των ψηφοφόρων να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να προσέλθουν στην κάλπη, πριν η ίδια επιφυλάξει για τους περισσότερους … «οδυνηρές εκπλήξεις».

Και σίγουρα – όπως έγραφε πρόσφατα και ο Δημήτρης Δανίκας«οι ψηφοφόροι δε θα πρέπει να ξεχάσουν την ουσία των πραγμάτων.  Πριν από τους αριθμούς, είναι οι άνθρωποι.  Δηλαδή, η πολιτική.  Απλό.  Η χρεοκοπία αρχίζει από εκεί. Γιατί οι μέτριοι, οι ασήμαντοι, οι απολίτιστοι, οι φελλοί, οι απατεώνες και οι διαπλεκόμενοι στρογγυλοκάθισαν (σε ορισμένες περιπτώσεις) στην εξουσία : Πολιτική, κοινωνική, δημαρχιακή, περιφερειακή, πολιτιστική και συνδικαλιστική…»

Και όχι μόνον :

Το κριτήριο της επιλογής δε θα πρέπει να είναι εκείνο το κριτήριο που οριοθετεί η «πελατεία», η γνωριμία, η εξυπηρέτηση, το τζάκι, η οικογενειοκρατία, η κομματική ταυτότητα, η «ευκαμψία» η ευνοιοκρατία … Οτιδήποτε δηλαδή, εκτός από την ουσία !.. Και φυσικά βασικός άξονας: ποιον ψηφίζουμε και γιατί τον ψηφίζουμε.

Προέχουν : οι καλύτεροι, οι αξιότεροι, οι ειδικοί, οι έμπειροι, οι σοβαροί, οι έντιμοι, οι άφθαρτοι, οι εργατικοί, οι πραγματιστές με όραμα, λογισμό και όνειρο!..
Κι όταν μάλιστα – ειδικά στην  εποχή που βιώνουμε – δεν υπάρχουν γαλάζιες, πράσινες, κόκκινες και οποιουδήποτε άλλου «χρώματος» δημοτικές παιδικές χαρές και δημοτικά πάρκα … Ούτε μνημονιακές και αντιμνημονιακές κούνιες και τσουλήθρες στις γειτονικές αλάνες (όσες βέβαια εξακολουθούν να υπάρχουν και δεν τις έχει… «απαγορεύσει» η Τρόικα)
Κι όταν, επιπροσθέτως, στις επικείμενες εκλογές – (με βάση τα σημερινά δεδομένα, δρώμενα και τεκταινόμενα) – θα πρέπει να αναδειχθούν οι καταλληλότεροι για να διαχειριστούν την Αυτοδιοίκηση και όχι απλά εκείνοι προκειμένου οι κατά τόπους Δημαρχίες να αποκτήσουν τοπικούς «κομματικούς και μη άρχοντες»!..

Και κάτι ακόμα για τους ψηφοφόρους:

*        να μην παρασυρθούν από εκείνη την προεκλογική ρητορική που θυμίζει το «χθες»,
*        να μην πιστέψουν στις ανέξοδες υποσχέσεις αλλά  και στις … «υποσχέσεις μιας χρήσης», και
*        να μην παρασυρθούν από τον ισοπεδωτικό αντίλογο και τη συστηματική καταστροφολογία

Και πάνω απ’ όλα:

*        να επιλεγούν όσοι προβάλλουν πειστικές και υλοποιήσιμες εναλλακτικές προτάσεις
*        και φυσικά όλοι εκείνοι που έχουν τη διάθεση, την όρεξη και την αποφασιστικότητα να δημιουργήσουν και να… «χτίσουν» με την «πέτρα» της επιμονής, της υπομονής, του πείσματος, της εργατικότητας, της εντιμότητας και της ουσιαστικής προσπάθειας.

Άλλωστε, όποιος θέλει, βρίσκει τρόπους. Όποιος δε θέλει, βρίσκει προφάσεις !..

Εξάλλου, σίγουρα,  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ !..

Δεν υπάρχουν σχόλια: