Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Ράμφος – Η εξατομίκευση

Για νά χαράξωμε πορεία στήν παρούσα πλανητική προοπτική, πρέπει νά βαδίσωμε ώς έθνος τον δρόμο τής έξατομικεύσεως.
Κατά πόσον μπορεί νά συμβάλη ή ορθόδοξη παράδοσι τής άσκητικής έλευθερίας, κατά πόσον δηλαδή σήμερα υφίσταται παρ’ ήμΐν όργανικώς δυνατότης έξατομισμοΰ χωρίς τήν προϋπόθεσι μιας δεοντοκρατουμένης συνειδήσεως, είναι ζήτημα πού έκ των πραγμάτων τίθεται καί παραμένει άνοικτό. Οί κοινωνίες τής Δύσεως έχουν προ πολλου άρχίσει νά κινούνται προς αύτή τήν κατεύθυνσι μέ τούς δικούς των όρους. Ή ήθική έπανάστασι στήν Ευρώπη καί κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες τής ’Αμερικής εκεί τείνει, μέ κεκτημένο βέβαια σταθερό τό υποκείμενο των Νέων Χρόνων.
Προκαταβολικώς διευκρινίζω πώς ή έν λόγω έξατομίκευσι δέν συμπίπτει μέ τον άτομισμό πού τυραννεϊ τό έθνος μας άπό τά άρχαϊα χρόνια. Ό γνωστός μας άτομισμός είναι έγωισμός στούς κόλπους καί τό πνεύμα τής όμάδος, χωρίς άτομικότητα, έπίγνωσι δηλαδή ότι συγκροτείς άντί μονάδος άτομο καί ότι ζής για νά αύτονομήσης περαιτέρω εις βάρος τού όποιου κοινωνικού ρόλου τήν άτομική σου ύπόστασι, νά φιλοτεχνήσης μία προσωπικότητα έσωτερικότητος. Ό άτομισμός χωρίς άτομικότητα περιλαμβάνει ό,τι πρέπει νά ξεπερασθή μέ τήν έξατομίκευσι καί όχι ό,τι τήν χαρακτηρίζει: τήν ένότητα μέ τον έαυτό μας ώς αύτοσυνείδησι. Εις έπίρρωσιν υπενθυμίζω τό ομηρικό αίτημα τής τιμής ώς δημοσίας άναγνωρίσεως, τής άναρρήσεως στήν κορυφή τής άξιολο-γικής ιεραρχίας άνεξαρτήτως υλικών ώφελημάτων. Στο σύστημα τών ήρωικών άξιών ή τιμή τού κατορθώματος βαραίνει υπέρ παν άλλο ελλείψει εσωτερικής πληρότητος.
manipulation-5
H φιλολογική έπιστήμη τό έχει δείξει ολοκάθαρα μελετώντας τήν έπική σημασία της αίδοΰς. Για τον ομηρικό άνθρωπο αιδώς ήταν ή κοινωνική ύπόληψι ως ισχυρότατο ήθικό κίνητρο (τό «τί θά πή ό κόσμος» των μεγαλυτέρων, πού σφράγιζε, προ ολίγων μόλις δεκαετιών, τήν παιδική ήλικία καί τήν προσωπικότητά μας), ξένο προς οιανδήποτε έννοια ηθικής ευθύνης, άφοΰ ή άποτυχία του ήρωος ώφείλετο πάντοτε σέ κάποια συγκυρία καί όχι σέ έσωτερικήν άδυναμία. Ή αιδώς γίνεται άνυπόφορη διότι ό ψόγος πού τήν προκαλεί κάνει τον ηρώα νά μήν εχη πρόσωπο να άντικρόση τούς άλλους, ένφ άντιθέτως ό έπαινος του δίνει μαζί μέ τό κλέος καί πρόσωπο. Ή αιδώς ύφαίνεται μέ άδικαιολόγητη άποτυχία τού ομηρικού άνθρώπου νά πλησιάση τό ιδρυμένο πρότυπο συμπεριφοράς, πού άλλοι κατορθώνουν νά πλησιάσουν, καί συνοδεύεται πάντοτε άπό αίσθημα ή γεγονός κοινωνικής έγκαταλείψεως. Ζητούμενο είναι νά φθάση τήν αρετήν, άσχέτως χρησιμοποιηθησομένων μέσων, τού «πατώ έπί πτωμάτων» μή εξαιρουμένου. Ή επιτυχία δέν άποδεικνύει μόνο τήν ικανότητα τού ήρωος άλλά καί τήν εύνοια τού θεού, τής μοίρας κ,λπ. Έξ ου καί ή ένοχή γιά τον άνθρωπο αυτόν είναι ξένη προς τήν εσωτερική πίεσι τής ήθικής ευθύνης· οφείλεται σέ παραβίασι ορίων καί ή άποτυχία έκ τής παραβιάσεως συνδέεται μέ τήν άττην, ενα λάθος μοιραίο χωρίς ιδιαίτερη εύθύνη τού ήρωος, μία πορεία άνεπίγνωστη προς τήν αύτοκαταστροφή.
Ή εξατομίκευση προϋποθέτει ψυχολογική συνθήκη μέ άναφορά έσωτερικευμένα πρότυπα, τά όποια ό άνθρωπος τής όμάδος παρ’ ολο τον εγωισμό τής άναδείξεως δέν διαθέτει. Έάν μάς ένδιαφέρη ό κοινωνικός έκσυγχρονισμός, έχει σημασία νά διακρίνωμε τό φιλότιμο ώς συμπεριφορά έξωθεν καθοριζόμενη, άπό τό φιλότιμο ώς αίσθημα τιμής, πού υποχρεώνει σέ ώρισμένη στάσι-τήν αιδώ ώς έξωτερικήν ήθική, άπό τήν αιδώ ώς αίσθημα ήθικής ευθύνης. Στήν πρώτη περίπτωσι άναζητούμε ήθη κοινωνικής έπιβεβαιώσεως· στήν δεύτερη περίπτωσι" εντοπίζομε ήθη έλεγκτικά τών παρορμήσεων. Στήν πρώτη περίπτωσι πρόκειται για έθιμικήν ήθική- στήν δεύτερη γιά ήθική του πρακτικού λόγου. Ό όρος «ήθική» θά παραμείνη ούτως ή άλλως αναλλοίωτος, ενώ τό βιωματικό του περιεχόμενο θ’ άλλάζη ούσιωδώς κατά περίπτωσιν. ’Εννοείται, ή μειωμένη συνείδησι του προβλήματος γίνεται αιτία μονίμου συγχύσεως, παράγων φθοράς υπό συνθήκες κοινωνικής μεταβολής, έμπόδιο σέ κάθε προσπάθεια συνδυασμού έκσυγχρονιστικής προοπτικής καί έθνικής ίδιοπροσωπίας. Ή ομάδα μάς κρατάει παιδιά παρά τις χιλιετίες τής ιστορίας μας. Θά ένηλικιωθοΰμε όταν γίνωμε άτομα χωρίς νά χάσωμε τό φιλότιμο. Τό φιλότιμο είναι κοινωνικός έγακσμός, ανάγκη νά μήν υστερούμε άπό τό συλλογικό μας πρότυπο. 'Όταν τό πρότυπο γίνη έσωτερικό, όταν θά θέλωμε νά συμφωνούμε μέ τό ένδόμυχό μας πρότυπο, τότε θά μεγαλώσουμε.
Ή σύγχυσι των έννοιών κατατρέχει τήν 'Ελλάδα ώς αρνητική πλευρά τής ιστορικής συνοχής των χιλιετιών, ενώ ή συγκεχυμένη των διαφόρων κόσμων συγκατοίκησι έμποδίζει τό σκίρτημα τής έξατομικεύσεως νά γίνη προοπτική πολιτισμού.
Personalization
Μή βαυκαλιζώμαστε μέ ψευδαισθήσεις: Δέν υπάρχει νεοελληνική πρότασι στον σύγχρονο κόσμο- υπάρχει μόνο νεοελληνική άφασία σέ συντρίμμια λαμπρότατα, οπού τό παρόν μας δέν βρίσκει τρόπο νά όρθοποδήση. Ή πρότασι χρειάζεται προηγουμένως είς τά καθ’ ήμάς μία «Κριτική τού καθαρού Λόγου», άλλά τέτοιο έργο ούτε κατ’ οναρ δέν φαίνεται — μόλις καί μετά βίας αποκτήσαμε τήν μετάφρασί του. ’Ακόμη αγνοούμε στενοκέφαλα τον αρχαιοελληνικό καί τον νεώτερο δυτικό πολιτισμό- πώς μιλούμε γιά «πρότασι», όταν δέν είμαστε είς θέσιν νά έπιχειρήσωμε σύνθεσι; Θά βασισθοΰμε στις άγροτοποιμενικές μας παραδόσεις ή θά έλπίζωμε σέ ιστορική παρθενογένεσι; Έν τοιαύτη περιπτώσει γιατί απολαμβάνομε παράφορα τά υλικά επιτεύγματα τής Δύσεως καί λεηλατούμε άσυστόλως τά πνευματικά της δημιουργήματα; 'Ελληνική πρότασι πήγε νά άρθρωθή, πνίγηκε όμως κατά τήν έκφώνησι τούς τελευταίους βυζαντινούς αιώνες καί μόνο ράκη συναντούμε σήμερα, καν ρακοσυλλογή.
Γιά νά είμαστε τίμιοι: ’Εάν θέλωμε νά άρθρώσουμε λόγο, πρέπει νά ταπεινωθούμε, ν’ άρχίσωμε άπό γενναία αύτοκριτική- νά πάψωμε νά εύλογούμε αύτοκαταστροφικά τήν «μοναδικότητά» μας, κινούμενοι κατά βάθος προς τα εμπρός ή προς τα πίσω από συμπλέγματα ανασφάλειας και επαρχιωτικής κατωτερότητος.
Εκεί εξ άλλου, οφείλεται η αδιέξοδη εμμονή μας σε διλήμματα πολωτικού απομονωτισμού και σε επιλογές αναπηρίας, ακόμη και όταν τα πράγματα είναι δυνατόν να παραμείνουν ως έχουν και να παίζουν το ρόλο τους.
 ~ Απόσπασμα από το βιβλίο του Σ.Ράμφου - Ο καημός του ενός
Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Η αξία του μέτρου στη ζωή μας – Η αριστοτελική προσέγγιση

Σύμφωνα με τον Σταγειρίτη φιλόσοφο οι άνθρωποι όταν γεννιούνται δεν φέρουν κάποια ηθική ποιότητα βάση της οποίας να χαρακτηρίζονται ως καλοί ή κακοί. Διαθέτουν όμως άπειρες «δυνατότητες», η «ενεργοποίηση» των οποίων κατά ελεύθερη επιλογή να καθορίζει τελικά την ηθική τους συμπεριφορά και υπόσταση. Για παράδειγμα, όλοι οι άνθρωποι «έχουν τη δυνατότητα» να οργίζονται.
Αν το υποκείμενο επιλέγει τελικά να αντιδρά με οργή  ή να μετριάζει την οργή του, όταν ένα ερέθισμα την «ενεργοποιεί», είναι κάτι που εξαρτάται από το ίδιο και από το ποια  «δυνατότητα» επιλέγει να «ενεργοποιήσει».
Οι ηθικές αρετές πέραν του ότι μας αναβαθμίζουν ποιοτικά ως όντα,  διανοίγουν επιπλέον το δρόμο μας στη βίωση της ευτυχίας. Πιο αναλυτικά αρετές -κατά τον Αριστοτέλη- είναι η σωφροσύνη (= αυτοέλεγχος), η ελευθεριότητα (γενναιοδωρία), η δικαιοσύνη, η ανδρεία. Ο άνθρωπος δεν κατέχει κάποια από αυτές όταν γεννιέται. Η επαφή με τις παραπάνω αρετές συντελείται αποκλειστικά μέσω της έξις (= συνήθειας) σε αυτές. Συνεπώς, «είναι ανάγκη να έχει πάρει κανείς ήδη από μικρός εκείνη την αγωγή που θα τον κάνει να ευχαριστιέται και να δυσαρεστείται με αυτά που πρέπει. Αυτή είναι η σωστή παιδεία κατά τον Αριστοτέλη (Ηθικά Νικομάχεια 1104b13-15)». Ποιος όμως συμβάλλει στο να μπορεί ο άνθρωπος να διακρίνει το καλό από το κακό, ώστε να συνηθίζει τον εαυτό του στο καλό; Η απάντηση είναι ο ορθός λόγος, η λογική μας ικανότητα.
Aristotle
Τι είναι λοιπόν η αρετή –κατά τον Αριστοτέλη- και πως μπορούμε να την προσεγγίσουμε; «Η αρετή είναι μια έξη (= συνήθεια), που α) επιλέγεται ελεύθερα από το άτομο, β) βρίσκεται στο μέσο, στο μέσο όμως το σε σχέση προς εμάς: διότι ο κάθε άνθρωπος ως μια ξεχωριστή οντότητα έχει το δικό του μέτρο. Σε γενικές όμως γραμμές όλοι οι άνθρωποι έχουμε μια κοινή ιδέα για το τι είναι καλό ώστε να το επιδιώκουμε και τι κακό ώστε να το αποφεύγουμε. Θεωρητικά πάντως το μέσο καθορίζεται από τη λογική – και πιο συγκεκριμένα από τη λογική που καθορίζει ο φρόνιμος άνθρωπος (= εκείνος που έχει πρακτική σοφία) 1107a1-2». Και η μεσότητα έχει αξία μόνο όταν βρίσκεται σε ισχύ, μόνο δηλαδή όταν οι πράξεις μας συμβαδίζουν με αυτή.
Η αρετή ή αλλιώς το καλό βρίσκεται ανάμεσα σε δυο κακίες: ανάμεσα στην υπερβολή και την έλλειψη. Συνεπώς, η άσκηση μας στο μέσο, στο μέτρο διασφαλίζει την ορθή πράξη. Παρακάτω έχουν επιλεγεί από το έργο του Αριστοτέλη, Ηθικά Νικομάχεια, ορισμένα αντιπροσωπευτικά παραδείγματα όσον αφορά την υπερβολή, την έλλειψη και το μέσο αυτών των δυο άκρων, όπου κυμαίνεται η αρετή:
  • Το μέσο ανάμεσα στη θρασύτητα (= υπερβολή) και την δειλία (έλλειψη) είναι η ανδρεία,
  • το μέσο ανάμεσα στην οργιλότητα (υπερβολή) και την αναλγησία (έλλειψη) είναι ηπραότητα,
  • το μέσο ανάμεσα στην ακολασία (υπερβολή) και την αναισθησία (έλλειψη) είναι ησωφροσύνη,
  • το μέσο ανάμεσα στο κέρδος (υπερβολή) και τη ζημία (έλλειψη) είναι το δίκαιο,
  • το μέσο ανάμεσα στην αλαζονεία (υπερβολή) και την ειρωνεία (έλλειψη) είναι η αλήθεια,
  • το μέσο ανάμεσα στην κολακεία (υπερβολή) και την απέχθεια (έλλειψη) είναι η φιλία,
  • το μέσο ανάμεσα στην πανουργία (υπερβολή) και την ευήθεια (έλλειψη) είναι η φρόνηση.
Όπως προείπαμε κάθε άνθρωπος έχει το δικό του μέτρο απέναντι στα πράγματα. Αυτός δηλαδή που είναι θρασύς ενδέχεται να θεωρεί τον ανδρείο ως δειλό και ο δειλός πάλι ενδέχεται να θεωρεί τον ανδρείο ως θρασύ. Επίσης, κάθε άνθρωπος έχει την ιδιαίτερη ροπή του είτε προς την υπερβολή είτε προς την έλλειψη. Οπότε, στην περίπτωση αυτή προκειμένου να συναντήσουμε το μέσο θα «πρέπει να τραβούμε τον εαυτό μας προς την αντίθετη κατεύθυνση: όσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε από το λάθος τόσο πιο εύκολα θα φτάσουμε στο μέσο1109b5-7».
Επιπλέον, ο Αριστοτέλης συνδέει την άσκηση του εαυτού μας στη μεσότητα με τη βίωση της ευδαιμονίας. Πράγματι, πιστεύει ότι όταν ο άνθρωπος πράττει έμμετρα (με κριτήριο το μέτρο-μέσο) η ψυχή του ευφραίνεται, γεμίζει δηλαδή από ωραίες ποιότητες. Δεν απορρίπτει ωστόσο την υποστηρικτική και καθοριστική πολλές φορές ύπαρξη της ευνοϊκής τύχης ή του πλούτου ή της δόξας ή της ομορφιάς για τη βίωση της ευτυχίας. Δεν θεωρεί όμως τα τελευταία ως επαρκή μέσα από μόνα τους για την κατάκτηση της ευτυχίας.
Συμπερασματικά, ο Σταγειρίτης θεωρεί ότι η ευδαιμονία, ως μια κατάσταση ψυχικής θέωσης του ανθρώπου, προϋποθέτει κάτι βαθύτερο: την κατανόηση και αποδοχή της αξίας της αρετής στη ζωή μας και τη διηνεκή άσκησή μας (= έξις) σε αυτή. Η αρετή εντοπίζεται στη μέση δυο κακών, της υπερβολής και της έλλειψης. Μιλώντας σε γενικό πλαίσιο - διότι στα ζητήματα αυτά συναντώνται και οι εξαιρέσεις των επιμέρους - η άσκηση στο μέτρο εξασφαλίζει το ποιοτικό γινόμενο της καλής πράξης μιας ευδαίμονος ψυχής, ενώ η απουσία του μέτρου ωθεί σε ατελείς ακρότητες.
_________
  ~ Σοφία Κακιά - Φιλόλογος, Ειδίκευση στην Ιστορία της Φιλοσοφίας & την Ειδική Αγωγή
     Πηγή: e-psychology.gr

Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΝΕΟ- ΠΑΡΕΛΑΒΕ ΦΕΡΕΤΡΟ!...

ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ







Υπογράφει 
ο Γιώργος Καραχάλιος
Δημοσιογράφος- Φιλόλογος


Συγκλονισμένη η ελληνική κοινωνία και συνάμα εύλογη και έκδηλη η ευαισθησία, η οργή και η αγανάκτηση για το θάνατο του σπουδαστή της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων Βαγγέλη Γιακουμάκη...
Πολλά άλλωστε ακούστηκαν, γράφτηκαν, ειπώθηκαν, μεταδόθηκαν, σχολιάστηκαν.,.


Η οικογένεια παρέδωσε στο Κράτος- στην Πολιτεία και στο Σύστημα εκπαίδευσης- έναν εικοσάχρονι νέο...Και το Κράτος επέστρεψε στην οικογένεια του Βαγγέλη ένα φέρετρο!...


Κι αυτό δεν μπορεί να το δεχτεί ανθρώπινος νους!... Κι αυτό δεν μπορεί να το καταπιεί η ελληνική κοινωνία!...


...Και συνάμα το ίδιο το Κράτος είναι υπεύθυνο απέναντι:

  • στο Βαγγέλη,
  • στην οικογένειά του,
  • στους συγγενείς, φίλους και συμφοιτητές του, αλλά και 
  • σ' ολόκληρη την κοινωνία!...
Και τι πρέπει να κάνει το Κράτος 


Απλούστατα το ΕΛΑΧΙΣΤΟ:

Να αποδώσει ΕΥΘΥΝΕΣ!...




ΕΥΘΥΝΕΣ στους ΥΠΑΙΤΙΟΥΣ.



  • Είτε αυτοί είναι οι συμφοιτητές που προκάλεσαν τα... "βασανιστήρια" στο Βαγγέλη,
  • είτε είναι η διοίκηση, το Συμβούλιο και οι εκπαιδευτικοί της Σχολής, που αδιαφόρησαν για το λειτούργημα, τα καθήκοντα και τις ευθύνες τους, 
  • είτε  είναι συνδικαλιστές για τους οποίους ακούστηκε πως "απείλησαν για να μην προχωρήσουν οι έρευνες"
  • είτε είναι οι "γνωστοί- άγνωστοι" που κρατούν ερμητικά τα στόματά τους κλειστά και αρνούνται να μιλήσουν...

ΟΛΑ θα πρέπει να έρθουν στο ΦΩΣ!...
Η Αστυνομία άλλωστε και ιδιαίτερα η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, έχουν τον πρώτο λόγο...


Κι αν από κάποιες πλευρές γίνεται λόγος για "κενό" στο νομικό οπλοστάσιο, η Θέμιδα και οι άλλοι ιθύνοντες θα πρέπει να βρουν τρόπους, για να εξαϋλώσουν έτσι τις ...προφάσεις!...Και το κυριότερο αναφορικά με τους ΥΠΑΙΤΙΟΥΣ

  • Θα πρέπει να στιγματιστούν κοινωνικά!
  • Θα πρέπει άμεσα να δαχτυλοδειχτούν στην κοινωνία!
Και μάλιστα σήμερα...Σήμερα που ζούμε την εποχή της ΚΡΙΣΗΣ...Μιας κρίσης που εκτός από την οικονομική και πολιτική κρίση, είναι και κρίση πολιτιστική, κρίση αξιών και κρίση συμπεριφορών. Και ως εκ τούτου τα φαινόμενα βίας είναι αλληλένδετα μ' αυτή!...


Φαινόμενα για τα οποία όλοι μας έχουμε ΕΝΟΧΕΣ. Φαινόμενα που δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστούν αποσπασματικά. Αλλά με συλλογική αποφασιστικότητα, βούληση και σχεδιασμό!





Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

ΑΣΤΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ή ένα παιδί στη λίμνη με τα σκυλιά....του Νίκου Κυριακίδη

Οικογένεια...ίσως και η πρώτη κακοποίηση εντός της, ποιός ξέρει....απόσταση απ το βασανιστήριο, τις αποκαλύψεις-αφού άλλωστε πήγε εκεί, να γίνει άντρας.
Αντιλήψεις...κακοποίηση λεκτική, σωματική, μέχρι ποιού σημείου; Γιατί κάποια βασανιστήρια-λουριά και τράβηγμα στο πάτωμα που ακούστηκαν, δεν παραπέμπουν σε μη ύπαρξη (ΚΑΙ) ερωτικής κακοποίησης, από πλεγματικούς ''άντρες'' παρασυρμένους τάχα, άλλοτε από κατσίκες, άλλοτε από ''κουνιστούς'' που ''τα θέλουν'';
Εκπαίδευση..χωρίς κάν εκπαιδευτικούς -εδώ με τις σχολές αυτού του είδους ΚΑΙ τυπικά, με διαχείριση κρίσεων στη βάση της αποσιώπησης.
Κατασταλτικοί μηχανισμοί....38 μέρες για ένα χιλιόμετρο, με ειδικές μονάδες ανίχνευσης, σκυλιά, δύτες....Mήπως για να σαπίσει το ταλαιπωρημένο νεανικό σώμα,νάναι έτσι πιο ''σιωπηλό'', για να το μισοφάνε οι σκύλοι;
Δίκαιο..στην ''αυτοκτονία'', δηλαδή τη δολοφονία από πολλούς για ''πολύ μακρύ διάστημα'', δεν υπάρχει κακούργημα, δίωξη ούτε γι αυτόν που βασάνιστησε ...χρονικά τελευταίος
μα,
Τι σημασία έχουν όλα αυτά, τι σημασία έχει το ο,τιδήποτε άλλο εκτός της ανοιχτής μάχης, στην κάθε μορφή φασισμού, κατασταλτικού και ιδεολογικού


Εμφάνιση image (1).jpg

Όταν φεύγει ένα παιδί που το λέγανε Βαγγέλη..




«Θέλω το πόνο ολόκληρο
όρθιο τον πόνο
πέτρινο
όρθιο κι ακέραιο.
Μη φύγεις».
Γιάννης Ρίτσος
Όταν φεύγει ένα παιδί, ο κόσμος είναι πιο βαρύς. Λες και κάποιος τον φόρτωσε με πέτρες. Όταν φεύγει ένα παιδί, η ημέρα δεν φέρνει περιστέρια, ούτε φουστάνια να ανεμίζουν, μήτε και χέρια να υψώνονται με στοργή. Όταν φεύγει ένα παιδί, μια φούγκα σέρνεται στις γειτονιές, ένα τραγούδι άηχο. Ένας αποχαιρετισμός που κόπηκε στη μέση πριν ανθίσει. Όταν φεύγει ένα παιδί, στα μπαλκόνια κρέμονται μάτια κρέπια και τίποτα δεν τα στεγνώνει. Όταν φεύγει ένα παιδί, οι κουρτίνες γίνονται σεντόνι, ένα χέρι τις τραβάει γιατί το φως δεν το χρειάζεται – δεν είναι αδελφός. Όταν φεύγει ένα παιδί, καρφιά σου λένε καληνύχτα, όχι στόματα. Όταν φεύγει ένα παιδί, τα σπίτια γερνάνε απότομα, τα ρούχα παλιώνουν πριν την ώρα τους, τα ρολόγια δείχνουν άλλη ώρα. Όταν φεύγει ένα παιδί, φεύγουν και τα βήματά του στα λιθάρια και τους δρόμους που περπάτησε. Όταν φεύγει ένα παιδί, θυμός ανεβαίνει από το νερό, καίει τα χόρτα. Όταν φεύγει ένα παιδί, άλλη δικαιοσύνη από την ανάσταση δεν υπάρχει. Όταν φεύγει ένα παιδί, τα μάτια λαχανιάζουν, τα χέρια εκδικούνται την αφή τους. Όταν φεύγει ένα παιδί, κάτι δεν έκανες καλά, κάτι μας πήγε λάθος. Όταν φεύγει ένα παιδί, τα άλλα παιδιά κρυώνουν. Όταν φεύγει ένα παιδί, να ζεις γι' αυτό είναι το μόνο χρέος - να το θυμάσαι. Όταν φεύγει ένα παιδί, να ξέρεις φεύγει κάτι από αυτό που είσαι. Όταν φεύγει ένα παιδί που το λέγανε Βαγγέλη και ήταν Κυριακή, αυτή η ημέρα ποτέ δεν θα τελειώσει. Θα είναι πάντα η δική του Κυριακή.



Πηγή: Όταν φεύγει ένα παιδί που το λέγανε Βαγγέλη... | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/content/196311/otan-feygei-ena-paidi-poy-legane-vaggeli#ixzz3UXwTuOuJ

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

Μελίνα Darling

Ένας θεατρικός μονόλογος για μία ηθοποιό και δύο τραγουδίστριες.

Το Γυάλινο Μουσικό θέατρο, με χαρά και συγκίνηση παρουσιάζει μια ιδιαίτερη παράσταση με την ζωή και τα τραγούδια της Μελίνας Μερκούρη. Πέρασαν 20 χρόνια από τότε που έφυγε απ’ την ζωή, αλλά οι μνήμες είναι ακόμα νωπές. Αυτή η λαμπερή γυναίκα, αυτή η πεισματάρα Ελληνίδα, αυτή η μοναδική καλλιτέχνης έχει βάλει σκοπό να βρίσκεται πάντα κοντά μας. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που έλεγε στους δικούς της ανθρώπους λίγο πριν πεθάνει: «προσέξτε καλά, δεν θα αφήσετε να με ξεχάσουν,  δεν θέλω να γίνω ανάμνηση, θέλω να είμαι καθημερινά μαζί σας, γιατί πεθαίνεις πραγματικά, όταν σε έχουν ξεχάσει».

Στην σκηνή θα υπάρχουν τα μουσικά όργανα, κάποια χρηστικά αντικείμενα και έπιπλα. Μια ηθοποιός και δύο τραγουδίστριες αναλαμβάνουν την εξιστόρηση της ζωής της και την ερμηνεία των τραγουδιών της. Στην οθόνη θα παίζουν video που θα προωθούν την εξέλιξη της ιστορίας της μυθικής Ελληνίδας.

Τα τραγούδια των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκου, Μαρκόπουλου, Λοϊζου, Κούρτ Βάϊλ και άλλων δημιουργών θα ξαναζωντανέψουν πάνω στην σκηνή, «δεμένα» με την κάθε στιγμή της ζωής της.

Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο- Σκηνοθεσία: Νίκος Μουρατίδης
Μουσική διεύθυνση: Λευτέρης Πουλιού
Φωτισμοί:
Αργύρης Καλοπίτας
Video: Αλέξανδρος Σεϊταρίδης
Υπεύθυνος Παραγωγής: Άγγελος Σφακιανάκης

Διανομή
Αφήγηση: Μπέσσυ Μάλφα

Τραγούδι: Κρινιώ Νικολάου, Δέσποινα Ολυμπίου

Κάθε Δευτέρα στις 9:00μμ - Τιμή εισιτηρίου: 10Euro

ΓΥΑΛΙΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Λεωφόρος Συγγρού 143- Ν. Σμύρνη
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: gialino@gialino.gr
Τηλέφωνο:  210.9315600







Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

«Από πού πάνε στην… Ακρόπολη;»





  Υπογράφει
                                                                                                     ο Γιώργος Καραχάλιος   
                                                                                                 Δημοσιογράφος – Φιλόλογος

Ιδιαίτερα θετικά και αισιόδοξα χαρακτηρίζονται από τους ιθύνοντες του Κλάδου του Τουρισμού τα μηνύματα για τη φετινή τουριστική σεζόν.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις τους, τα κέρδη από τον τουρισμό θα σημειώσουν φέτος αύξηση, σε σχέση με το 2014 που χαρακτηρίστηκε… «ιστορική χρονιά».
Εξάλλου, σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία, εκτιμάται πως το 2015 θα επισκεφθούν την Ελλάδα 25 εκατομμύρια τουρίστες (έναντι 22,5 το 2014) και θα εισπραχθούν 14 δις (έναντι 13 το 2014).
Φυσικά, η επιτυχία πιστώνεται στο Υπουργείο Τουρισμού, στον ΕΟΤ, στους Φορείς του Τουρισμού και πάνω απ’ όλα, στους ιδιώτες του τουρισμού, οι οποίοι τα τελευταία τρία χρόνια ακολουθούν ένα συγκεκριμένο και στοχευμένο στρατηγικό σχέδιο.
Ωστόσο, διαχρονικά προβλήματα εξακολουθούν να αναζητούν τη… λύση τους, όπως για παράδειγμα:
  • Τα έργα υποδομής (αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμοι, διακίνηση τουριστών, ιδιαίτερα στα νησιά κ.α.)
  • Η ασάφεια σχετικά με την πολιτική φορολογίας στον τουρισμό
  • Το επίμαχο θέμα του ΦΠΑ
  • Τα κίνητρα επενδύσεων
  • Το ιδιωτικό management, καθώς το κράτος έχει αποδειχθεί πως δε δύναται να αναλάβει αυτό το έργο κ.λ.π.
Και κάτι ακόμα:
Η αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος προϋποθέτει μεταξύ άλλων και την έμφαση στη συντήρηση, βελτίωση, επαναδιάταξη κλπ στη σύγχρονη οδική σήμανση – πληροφόρηση, η οποία σε συνδυασμό με την ποιότητα των οδικών υποδομών και υπηρεσιών (οδική ασφάλεια), αποτελούν μια από τις σημαντικότερες προκλήσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν όλοι οι συναρμόδιοι και εμπλεκόμενοι φορείς του τουριστικού γίγνεσθαι της χώρας μας.
Η οδική σήμανση σηματοδότηση /πληροφόρηση, καθώς και η οδική ασφάλεια κάθε ημεδαπού και ξένου τουρίστα-επισκέπτη ενός προορισμού (τουριστικού ή μη) σκιαγραφείται από μια πολιτική και ένα σύνολο δράσεων που στοιχειοθετούν και επηρεάζουν οι ακόλουθοι άξονες – παράμετροι :
  • Ο χρήστης (οδηγός – επιβάτης, πεζός, ποδηλάτης κλπ)
  • Το όχημα
  • Η οδική υποδομή – περιβάλλον (σήμανση, σηματοδότηση, οδόστρωμα, φωτισμός κλπ)
  • Ο Έλεγχος (συντήρηση, αντικατάσταση, βελτίωση σήμανσης, επιτήρηση, αστυνόμευση, πρόληψη, κυρώσεις κλπ)
Συνεπώς : Αναφαίρετο ΔΙΚΑΙΩΜΑ του κάθε τουρίστα – επισκέπτη είναι η οδική ενημέρωση και η ασφαλής οδική μετακίνηση σ’ όλη την Ελληνική Επικράτεια.

·        ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ (ενδεικτικά):
Ένα από τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Τουρισμός είναι και η πλημμελής οδική  σήμανση – πληροφόρηση / σηματοδότηση στο διεθνές, εθνικό, περιφερειακό, αστικό και τοπικό (επαρχιακό) οδικό δίκτυο, η οποία – σε συνδυασμό σε ορισμένες περιπτώσεις με τη μη τήρηση των Κανόνων Οδικής Κυκλοφορίας – συνεπάγεται ό,τι αρνητικό επακόλουθο για την ταλαιπωρία και την οδική ασφάλεια του τουρίστα – επισκέπτη.
















Σ υ ν ο ψ ί ζ ο υ μ ε:

*        Κακή, ελλιπής και απουσία κάθετης και οριζόντιας οδικής σήμανσης, με αποτέλεσμα αντί να διευκολύνεται ο οδηγός τουρίστας – επισκέπτης, να δυσχεραίνεται η οδήγησή του, να ταλαιπωρείται και να του προκαλείται οδική… ανασφάλεια
*        Πληροφοριακές πινακίδες σήμανσης, ξεθωριασμένες πίσω από θάμνους και κλαδιά δέντρων (διαχρονικό πρόβλημα), καθώς οι τουρίστες αδυνατούν να τις εντοπίσουν έγκαιρα, παρά μόνο όταν φθάσουν σε …. «απόσταση αναπνοής», με ό,τι αυτό αρνητικό συνεπάγεται για την ενημέρωσή τους, τη διευκόλυνση και εξυπηρέτηση, αλλά και για την προσωπική τους ασφάλεια.
*        Πινακίδες σήμανσης που έχουν πάρει… κλίση ή έχουν υποστεί … σκόπιμη αναστροφή, με αποτέλεσμα ο τουρίστας να οδηγείται σε διαφορετικό της επιλογής του προορισμό.

*        Πινακίδες σήμανσης με παράνομη αφισοκόλληση-αυτοκόλλητα, βαμμένες με χρώματα, σπρέυ κ.λ.π. (ακόμα και σε «σημαντικές» πινακίδες «stop”), κατά παράβαση του άρθρ. 11 του ΚΟΚ , και σε τέτοια θέση  ή κατά τρόπο που εμποδίζει την πληροφόρηση-διευκόλυνση του οδηγού τουρίστα-επισκέπτη, έχει οποιεσδήποτε αρνητικές πάσης φύσεως επιπτώσεις στο χρήστη της οδού και γενικά μπορεί να επηρεάσει με οποιονδήποτε τρόπο ακόμα και το ρυθμό της κυκλοφορίας κ.λ.π.

*        Πινακίδες Σήμανσης που καλύπτονται από παράνομες διαφημιστικές πινακίδες, καθώς οι τελευταίες θα πρέπει να τοποθετούνται- σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία – τουλάχιστον δεκαπέντε (15) μέτρα εκατέρωθεν των δύο ρευμάτων οδικής κυκλοφορίας

*        Πινακίδες σήμανσης που καλύπτονται ακόμα και από προεκλογικό υλικό, το οποίο ξεχνούν να αποξηλώσουν αυτοί που το τοποθέτησαν

*        Πινακίδες σήμανσης για π.χ. διάβαση πεζών εκεί που δεν υπάρχει… διάβαση (!), γιατί απέναντι υπάρχει ένα …. «ντουβάρι» (!).
Και ποικίλες άλλες ενδεικτικές περιπτώσεις «ων ουκ έστι αριθμός».

·        ΕΥΘΥΝΗ ΟΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΝΣΗΣ:
Την ευθύνη έως το 1957 την είχε η ΕΛΠΑ, της οποίας σκοπός και στόχος ήταν η εξυπηρέτηση των αυτοκινήτων και του τουρισμού στη χώρα μας (εντός και εκτός Ελλάδας).
Έκτοτε, την ευθύνη ανέλαβε το ελληνικό κράτος. Ειδικότερα:
*        Υπουργείο Μεταφορών – Υποδομών – Διεθνές και Εθνικό Οδικό Δίκτυο.
*        Περιφέρειες (Υπουργείο Εσωτερικών) – Περιφερειακό οδικό δίκτυο.
*        Αστυνομικές Διευθύνσεις και Τοπικά Τμήματα Τροχαίας (Υπουργείο Προστασίας Πολίτη).
*        Τουριστική Αστυνομία (εντοπισμός-ανάδειξη-επίλυση προβλήματος-συνεργασία με τις καθ’ ύλην αρμόδιες υπηρεσίες κ.λ.π.).










·        ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΟΔΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΝΣΗΣ:
*        «Προειδοποιητικές κατεύθυνσης», με αναγραφή κατεύθυνσης για περιοχές/προορισμού τουριστικούαρχαιολογικούπολιτιστικού ενδιαφέροντος (ελαχιστοποίηση ταλαιπωρίας και προβλημάτων στη μετακίνηση των τουριστών – οφέλη στην τοπική οικονομία και γενικότερα στον τουρισμό)
*        «Πληροφοριακές πινακίδες σήμανσης». Παροχή πληροφοριών σχετικά με τη διευκόλυνση των ημεδαπών και ξένων επισκεπτών – χρηστών των οδών (κατεύθυνση, αρίθμηση, χιλιομέτρηση, εγκαταστάσεις, είσοδος, έξοδος, αδιέξοδο κλπ.)
*        «Πληροφοριακές – «τουριστικές» πινακίδες σήμανσης για:
Ø  Πόλεις – κωμοπόλεις – χωριά – οικισμούς και τοπωνύμια
Ø  Αεροδρόμια, λιμάνια, ελικοδρόμια, σταθμούς υπεραστικών λεωφορείων, σταθμούς ταξί, στάθμευση οχηματαγωγών, στάθμευση ιπτάμενων σκαφών, υδατοδρόμια κλπ.
*        Γενικές τουριστικές πληροφορίες (εγκαταστάσεις υγείας: Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, Α΄ Βοήθειες κλπ., Πρατήρια καυσίμων, συνεργεία επισκευής βλαβών, ξενοδοχεία ή Μοτέλ, εστιατόρια, αναψυκτήρια, θέση για παραμονή επισκεπτών, θέσεις για κατασκήνωση και τροχόσπιτα, ξενώνας, περιοχή κολύμβηση, σημείο έναρξης περιπάτου – μονοπατιού αρίθμηση εθνικών οδών – διεθνών οδικών αρτηριών κλπ.)


ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ:

*        Καλύτερος συντονισμός των συναρμόδιων Υπουργείων – Υπηρεσιών – Τοπικής Αυτοδιοίκησης – Φορέων κ.λ.π.
*        Αναβάθμιση του ρόλου των Υπηρεσιών Οδικής Σήμανσης και Οδικής Ασφάλειας σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο.
*        Αποτελεσματικότερη συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων
*        Ίδρυση Παρατηρητηρίου Οδικής Ενημέρωσης και Ασφάλειας,

                                                            με ΣΤΟΧΟ:

τον εντοπισμό, την ανάδειξη και την επίλυση όλων των προβλημάτων για θέματα που αφορούν:  την οδική σήμανση και ασφάλεια, βελτίωση σήμανσης – επανασηματοδότηση – σύγχρονο εξοπλισμό – συντήρηση – αντικατάσταση πινακίδων – αφαίρεση και αποξήλωση εμποδίων για διάκρισή τους – σύγχρονη σήμανση σε περιοχές που διακινείται το μεγαλύτερο μέρος των ξένων και ντόπιων επισκεπτών, αποξήλωση παράνομων διαφημιστικών πινακίδων κ.λ.π.

                                                   * * * * * * * * * *

Άλλωστε, δε θα πρέπει να αγνοείται το γεγονός πως … «οι δρόμοι φτιάχτηκαν για να ενώνουν  – χωρίς προβλήματα και ταλαιπωρία – τους ανθρώπους και τους τόπους/προορισμούς!»