Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Το Νησί Των Συναισθημάτων

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα.




Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.



Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.



Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.



Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται,



η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.



Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.



Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,



«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα»



Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.



«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.



«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.



Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.



«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».



«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.



Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.



Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.



Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:



«Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».



Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.



Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.



Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:



«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;



«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.



«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»



Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:



«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».



Μάνος Χατζηδάκις

http://didymina.wordpress.com/2009/12/13/697/

Δεν υπάρχουν σχόλια: