Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010
Σπυρίδων Μαρινάτος
Διεθνές συνέδριο για 2.500 χρόνια από τη μάχη του Μαραθώνα
Το συνέδριο θα διεξαχθεί από τις 7 έως τις 10 Οκτωβρίου, στην έδρα της σχολής στην Καλαμάτα και θα συμμετάσχουν εξέχουσες προσωπικότητες του ακαδημαϊκού χώρου από τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γερμανία και την Ελλάδα.
Στόχος του συνεδρίου είναι να φωτιστούν οι βασικές πτυχές της κοσμοϊστορικής αυτής μάχης και να τονιστεί η διαχρονική σημασία και η πρόληψη αυτού του γεγονότος που άλλαξε την πορεία του κόσμου και αναδείχθηκε ως παγκόσμιο σύμβολο ελευθερίας και αρετής.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010
Νανά είναι ο τίτλος ενός μυθιστορήματος του Γάλλου συγγραφέα Εμίλ Ζολά, δημοσιευμένο το 1880. Το βιβλίο έχει ως θεματολογία την γυναικεία πορνεία, ακόμη και στις υψηλότερες κοινωνικές τάξεις.
Η ιστορία ξεκινά το 1868.
Γεννημένη μέσα στη φτώχεια και στη μιζέρια, η Νανά είναι η κόρη της Gervaise και του Coupeau. Η αρχή του μυθιστορήματος βρίσκει την Νανά σε οικονομικές δυσκολίες, μην έχοντας χρήματα για να αναθρέψει το μικρό γιο της Λουί, τον οποίο απέκτησε σε ηλικία μόλις 16 ετών. Αυτό όμως δεν την εμποδίζει από το να διαμένει σε ένα μεγάλο διαμέρισμα, δώρο ενός εραστή της. Η άνοδος της αρχίζει με έναν θεατρικό ρόλο, αυτόν της Ξανθιάς Αφροδίτης σε ένα θέατρο του Παρισιού. Στην πραγματικότητα η Νανά δεν ξέρει ούτε να τραγουδά ούτε κατέχει υποκριτικές ικανότητες, τα κουνήματα της όμως ασκούν ακατανίκητη έλξη στους άντρες, οι οποίοι ονειρεύονται να την κάνουν δική τους.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Το Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη υποδέχεται τη σχολική χρονιά 2010-2011 με τη σειρά των ήδη επιτυχημένων εκπαιδευτικών του προγραμμάτων. Τα προγράμματα, που δημιουργήθηκαν από τη διεπιστημονική ομάδα της gpseminars (www.gpseminars.gr), βασίζονται στις συλλογές του πρόσφατα ανακαινισμένου Μουσείου και απευθύνονται σε μαθητές νηπιαγωγείου, δημοτικού και γυμνασίου. Πέρα από την προφανή σύνδεσή τους με το μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας, τα προγράμματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως διαθεματικές δραστηριότητες συνδέοντας μαθήματα όπως η γεωγραφία κ.ά. Παράλληλα, προσφέρουν στα παιδιά την ευκαιρία να εξερευνήσουν και να ανακαλύψουν, με τρόπο βιωματικό, αναπτύσσοντας όχι μόνο την κριτική τους σκέψη, αλλά και τον συναισθηματικό τους κόσμο.
Απώτερος στόχος των προγραμμάτων είναι να δημιουργήσουν τα παιδιά μια γενική εικόνα για τον συγγραφέα και άνθρωπο Νίκο Καζαντζάκη, το φιλικό και οικογενειακό του περιβάλλον, τη δράση, το έργο και την προσωπικότητά του. Επίσης, να δημιουργήσουν θετική προδιάθεση για τη λογοτεχνία, τη γλώσσα, το βιβλίο, ώστε να εκκολαφθούν οι μελλοντικοί φιλαναγνώστες.
ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
1) Ο Καζαντζάκης και οι δικοί του άνθρωποι (Νηπιαγωγείο, Α΄ και Β’ Δημοτικού)
Το πρόγραμμα στοχεύει σε μια πρώτη γνωριμία των παιδιών με τη ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη.
2) Γυρίζοντας τη γη και τις θάλασσες (Γ’, Δ’ και Ε’ Δημοτικού)
Βασικός στόχος του προγράμματος είναι τα παιδιά να αντιληφθούν το ρόλο των ταξιδιών, τόσο του ίδιου του Καζαντζάκη όσο και των λογοτεχνικών του κειμένων.
3) Αναφορά στον άνθρωπο (ΣΤ’ Δημοτικού, Α’ και Β’ Γυμνασίου)
Το πρόγραμμα έχει σαν στόχο την επαφή των παιδιών με τη σκέψη και τον λόγο του Νίκου Καζαντζάκη.
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ANIMATED
Οι συμμετέχοντες θα παρακολουθούν, συμπληρωματικά, εικοσάλεπτη ταινία κινουμένων σχεδίων με τίτλο «ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, ένας ανήσυχος ταξιδευτής», μια παραγωγή του Μουσείου ειδικά για παιδιά ηλικίας 6-13 ετών.
Πρακτικές Πληροφορίες
- Τα προγράμματα έχουν διάρκεια 90 λεπτά και θα πραγματοποιούνται για την περίοδο Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή και ώρες 9.00–10.30 και 10.45–12.15, στο ανακαινισμένο κτίριο του Μουσείου Νίκου Καζαντζάκη. Από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο 2011 θα πραγματοποιούνται από Δευτέρα έως Παρασκευή, τις ίδιες ώρες.
- Ο ανώτατος αριθμός των μαθητών που μπορούν να συμμετέχουν έχει ορισθεί στους 25 (ένα τμήμα ανά πρόγραμμα).
- Προσαρμογές στις ώρες και τον αριθμό των παιδιών γίνονται μετά από συνεννόηση.
- Υπεύθυνη οργάνωσης και υλοποίησης των εκπαιδευτικών προγραμμάτων είναι η μουσειοπαιδαγωγός Στέλλα Μαλλιαράκη.
- Για συμμετοχή στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα μπορείτε να επικοινωνείτε καθημερινά μέσω τηλεφώνου ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στα παρακάτω στοιχεία:
Τηλ.: 2810 741689, Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη
6946839569, Μαλλιαράκη Στέλλα
Fax: 2810 742232
E-mail: info@kazantzakis-museum.gr
Emile Zola Απρίλιος 1840 - 29 Σεπτέμβρη 1902
Ο Εμίλ Ζολά γεννήθηκε στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1840.
Τα παιδικά του χρόνια και τα πρώτα εφηβικά, τα έζησε στο Άιξ της Προβηγκίας, όπου ο πατέρας του που ήταν μηχανικός, είχε αναλάβει την κατασκευή του υδραγωγείου.
Στα χρόνια αυτά, κοντά στην εξοχή, οφείλεται ο μόνιμος διάλογος του Ζολά με την φύση καθώς επίσης και ο ρομαντισμός του. Άλλωστε χαρακτηρίζεται σαν ένας μεγάλος Νατουραλιστής!
H διαχρονική λάμψη του Δον Kιχώτη
O Δον Kιχώτης έχει τα γενέθλιά του. Eφτασε αισίως τα τετρακόσια χρόνια και δεν λέει να γεράσει. Mαζί του κι ο Σάντσο Πάντσα, πιστός σύντροφος, ο αντίποδας και το alter ego του. Oι δυο τους, φημισμένο ντουέτο, διασχίζουν τον χρόνο ολοζώντανοι σε πλήθος ενσαρκώσεις, αποσπώντας θαυμασμό και λοιδορίες, συμπόνια και περιφρόνηση. Tους συμπαθούμε και τους αποστρεφόμαστε, γιατί αναγνωρίζουμε σ’ αυτούς κομμάτια από τον εαυτό μας.
Tο πιστοποιητικό γέννησης του «Δον Kιχώτη» έχει χρονολογία 1605. Tη χρονιά εκείνη, ο Mιγκέλ ντε Θερβάντες (1547-1616) κατάφερε να τυπώσει το πρώτο μέρος του βιβλίου, το οποίο γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία, τόση που να γίνουν επανειλημμένες επανεκδόσεις και να εμφανιστούν ψευδεπίγραφες «συνέχειες». Πέρασαν, ωστόσο, δέκα χρόνια ώσπου να τελειώσει το δεύτερο μέρος του μυθιστορήματος. Tο 1615, ένα χρόνο πριν από το θάνατό του, παρέδωσε ολοκληρωμένο το έργο το οποίο έμελλε να δημιουργήσει ένα από τα πιο ισχυρά και διαχρονικά σύμβολα που βγήκαν ποτέ μέσα από τη λογοτεχνία.
 |
| ¨"...η Αλήθεια, που μητέρα της είναι η Ιστορία, η ανταγωνίστρια του Χρόνου, η παρακαταθήκη των πεπραγμένων, ο μάρτυς του παρελθόντος, το παράδειγμα και η συμβουλή για το παρόν, η προειδοποίηση για το μέλλον, αιώνια μεταμφιεσμένη σε ανθρώπινες διηγήσεις ...;»Θερβάντες (Μέρος Α';, κεφ.9) |
Tο πιστοποιητικό γέννησης του «Δον Kιχώτη» έχει χρονολογία 1605. Tη χρονιά εκείνη, ο Mιγκέλ ντε Θερβάντες (1547-1616) κατάφερε να τυπώσει το πρώτο μέρος του βιβλίου, το οποίο γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία, τόση που να γίνουν επανειλημμένες επανεκδόσεις και να εμφανιστούν ψευδεπίγραφες «συνέχειες». Πέρασαν, ωστόσο, δέκα χρόνια ώσπου να τελειώσει το δεύτερο μέρος του μυθιστορήματος. Tο 1615, ένα χρόνο πριν από το θάνατό του, παρέδωσε ολοκληρωμένο το έργο το οποίο έμελλε να δημιουργήσει ένα από τα πιο ισχυρά και διαχρονικά σύμβολα που βγήκαν ποτέ μέσα από τη λογοτεχνία.
7ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας
Από τη Μαρία Καστανή
Το 7ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας προσκαλεί το κοινό σε ένα ονειρικό ταξίδι στη χώρα του κινηματογράφου. Περισσότερες από 200 μεγάλες ταινίες μικρού …
μήκους από όλο τον κόσμο θα προβληθούν στις οθόνες της Νάουσας. Η μεγάλη γιορτή του πολιτισμού θα πραγματοποιηθεί στους χώρους του Δημοτικού Θεάτρου Νάουσας στο διάστημα από 30 Σεπτεμβρίου έως 3 Οκτωβρίου 2010.
Το 7ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας προσκαλεί το κοινό σε ένα ονειρικό ταξίδι στη χώρα του κινηματογράφου. Περισσότερες από 200 μεγάλες ταινίες μικρού …
μήκους από όλο τον κόσμο θα προβληθούν στις οθόνες της Νάουσας. Η μεγάλη γιορτή του πολιτισμού θα πραγματοποιηθεί στους χώρους του Δημοτικού Θεάτρου Νάουσας στο διάστημα από 30 Σεπτεμβρίου έως 3 Οκτωβρίου 2010.
Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010
ΤΟΛΣΤΟΪ ΛΕΩΝ
«Οι ευτυχισμένοι γάμοι δεν έχουν ιστορία.»
«Ασήμαντοι άνθρωποι είναι εκείνοι που δέχονται τις απόψεις των άλλων, χωρίς να τις επεξεργάζονται οι ίδιοι.»
«Ένας λόγιος γνωρίζει πολλά βιβλία, ένας άνθρωπος μορφωμένος έχει γνώσεις και δεξιότητες, ένας άνθρωπος φωτισμένος καταλαβαίνει το νόημα και τον σκοπό της ζωής του.»
«Αν θες να βρεις παράδειγμα προς μίμηση, θα πρέπει να ψάξεις μεταξύ των απλών, ταπεινών ανθρώπων. Πραγματικό μεγαλείο έχουν μόνο όποιοι δεν αυτοδιαφημίζονται και δεν θεωρούν τον εαυτό τους σπουδαίο.»
«Τα μόνα έθνη που μπορεί να ονομάζονται ιστορικά είναι αυτά που αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητα και την αξία των θεσμών τους. »
«Δεν υπάρχει αληθινή ηδονή, εκτός από εκείνη που δίνει η δημιουργικότητα. Είτε φτιάχνει κανείς μολύβια, είτε μπότες, είτε ψωμί, είτε παιδιά. Χωρίς δημιουργία δεν υπάρχει αληθινή ευχαρίστηση.»
Μεγάλος Ρώσος συγγραφέας, εκπρόσωπος της ρεαλιστικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε το 1828 στη Γιασνάγια Πολιάνα. Οι γονείς του πέθαναν νωρίς και την ανατροφή του μικρού Λέων και των αδελφών του ανέλαβαν μακρινοί συγγενείς της οικογένειας.
Τραγούδια που αγαπήσαμε από την έντεχνη ελληνική μουσική 02.10.2010 Ώρα 20:30
Από τη Μαρία Καστανή
Ένα αφιέρωμα στο ελληνικό τραγούδι του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, προϊόν της πολύχρονης συνεργασίας μεταξύ της υψίφωνου Άννας Αλεξοπούλου, του Δώρου Δημοσθένους και του Aenaon Ensemble, που θέλησαν να δώσουν τη δική τους προσωπική ερμηνεία σε τραγούδια "κλασικά" πια, που με τη διαχρονική αμεσότητά τους αφηγούνται την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Τραγούδια σταθμοί στην ιστορία της έντεχνης ελληνικής μουσικής, γνωστά αλλά και άγνωστα έργα των Μάνου Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρου Ξαρχάκου, Γιώργου Κουρουπού, Νότη Μαυρουδή και Χρήστου Παπαγεωργίου. Συνθέτες που σφράγισαν με το έργο τους τη σύγχρονη ελληνική μουσική, μελωδίες που όλοι έχουμε μέσα μας, στίχοι που όλοι θα σιγοτραγουδήσουμε μέσα από ένα μελωδικό ταξίδι στο χρόνο.
1η Ελληνοκυπριακή έκθεση στην Τεχνόπολις!
30 Σεπτεμβρίου - 2 Οκτωβρίου
Είσοδος ελεύθερη
Έκθεση βιβλίου, ζωγραφικής και φωτογραφίας διοργανώνει η Ένωση Φορέων Στήριξης Ατόμων με Νοητική Υστέρηση "ΜΕΛΕΔΩΝΗ", που τελεί υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Κυπριακής Δημοκρατίας και πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Νομαρχίας Αθηνών, του Δήμου Αθηναίων και της "Τεχνόπολις" του Δήμου Αθηναίων.
Εγκαίνια: Πέμπτη 30 Οκτωβρίου, ώρα 19:00
Στόχος είναι η προβολή τόσο των έργων των πασχόντων παιδιών, όσο και των οικογενειών τους. Τα βιβλία που θα εκτεθούν έχουν γραφεί από γονείς και αδέλφια παιδιών με νοητική υστέρηση, ενώ οι ζωγραφιές και οι φωτογραφίες είναι έργα των ίδιων των παιδιών.
Η έκθεση αυτή αποτελεί μια ευκαιρία ανάδειξης των ικανοτήτων και του ταλέντου των παιδιών, που εκφράζονται μέσα από την ζωγραφική και την φωτογραφία, δημιουργώντας την δική τους ταυτότητα και δίνοντας τους ένα πρώτο βήμα να ζήσουν την ίδια τους τη ζωή.
Η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία "ΜΕΛΕΔΩΝΗ" ιδρύθηκε το 1997 με σκοπό να φέρει κοντά τους φορείς που παρέχουν υπηρεσίες αποκλειστικά σε άτομα με νοητική υστέρηση, χωρίς άλλες αναπηρίες, προσφέροντας: επαγγελματική κατάρτιση, επαγγελματική αποκατάσταση δημιουργική διαχείριση ελεύθερου χρόνου, συμβουλευτική στήριξη ατόμων και οικογενειών, κοινωνικοποίηση, έκφραση και ψυχαγωγία, αθλητικές δραστηριότητες και αυτόνομη διαβίωση. Μέλη της αποτελούν φορείς από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας.
Ώρες λειτουργίας:
•Πέμπτη 30/9: 18:00-21:30
•Παρασκευή 1/10: 09:00-20:00
•Σάββατο 2/10: 09:00-16:30
•Παρασκευή 1/10: 09:00-20:00
•Σάββατο 2/10: 09:00-16:30
Επικοινωνία: 210 3461589
Τόπος: "Τεχνόπολις" Δήμου Αθηναίων, Αίθουσα "Κωνσταντίνος Καβάφης"
Διεύθυνση: Πειραιώς 100, Γκάζι
Τόπος: "Τεχνόπολις" Δήμου Αθηναίων, Αίθουσα "Κωνσταντίνος Καβάφης"
Διεύθυνση: Πειραιώς 100, Γκάζι
ΠΛΑΤΩΝΟΣ "ΠΟΛΙΤΕΙΑ" ΒΙΒΛΙΟ ΕΒΔΟΜΟ - Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ
Ένα πολύ σπουδαίο απόσπασμα, απο την ΠΟΛΙΤΕΙΑ του Πλάτωνα. Προτείνουμε σε όσους δεν το εχουν διαβάσει να μην το προσπεράσουν. Μέσα σε λίγες γραμμές, "λεει" πολλά ακόμα και για την κατάσταση που ζούμε σήμερα...
Πατήστε την επιλογή υποτίτλων για να εμφανιστούν οι Ελληνικοί υπότιτλοι του βίντεο. (cc)
Βλέπω, είπε.
Φαντάσου λοιπόν κοντά σε τούτο το τοιχάκι, ανθρώπους να μεταφέρουν αντικείμενα κάθε είδους, που προεξέχουν από το τοιχάκι, καθώς και ανδριάντες και κάποια άλλα αγάλματα ζώων, πέτρινα και ξύλινα και κατασκευασμένα με κάθε είδους υλικό, και, όπως είναι φυσικό, από αυτούς που τα μεταφέρουν άλλοι μιλούν και άλλοι μένουν σιωπηλοί.
Παράδοξη εικόνα περιγράφεις, και παράδοξους συνάμα δεσμώτες, είπε.
Μα είναι όμοιοι με μας, είπα εγώ και πρώτα και κύρια, νομίζεις πως αυτοί έχουν δει κάτι άλλο από τους εαυτούς τους και τους υπόλοιπους που είναι μαζί, εκτός από τις σκιές που δημιουργεί η φωτιά, και που αντανακλούν ακριβώς απέναντί τους στον τοίχο της σπηλιάς;
Μα πως είναι δυνατόν, είπε, αφού είναι αναγκασμένοι να κρατάνε ακίνητα τα κεφάλια τους εφ' όρου ζωής;
Κι από αυτά που μεταφέρονται ; Δεν θα έχουν δει ακριβώς το ίδιο;
Τι άλλο;
Κι αν θα μπορούσαν να συνομιλούν μεταξύ τους, δεν νομίζεις πως σ' αυτά που βλέπουν θεωρούν πως αναφέρονται οι ονομασίες που δίνουν;
Αναγκαστικά.
Τι θα συνέβαινε, αν το δεσμωτήριο τους έστελνε αντίλαλο από τον απέναντι τοίχο, κάθε φορά που κάποιος από τους περαστικούς μιλούσε, νομίζεις πως θα θεωρούσαν πως αυτός που μιλάει είναι τίποτε άλλο από τη φευγαλέα σκιά;
Μα το Δία, όχι βέβαια, είπε.
Και σε κάθε περίπτωση, είπα εγώ, αυτοί δεν θα θεωρούν τίποτα άλλο σαν αληθινό, παρά τις σκιές των αντικειμένων.
Απόλυτη ανάγκη, είπε.
Σκέψου όμως, είπα εγώ, ποια θα μπορούσε να είναι η λύτρωσή τους και η θεραπεία τους και από τα δεσμά κι από την αφροσύνη, αν τους συνέβαιναν τα εξής: Αν κάθε φορά, δηλαδή, που θα λυνόταν κάποιος και θ' αναγκαζόταν ξαφνικά να σταθεί και να βαδίσει και να γυρίσει τον αυχένα του και να δει προς το φως, κι όλ' αυτά θα τα έκανε με μεγάλους πόνους και μέσα από τα λαμπυρίσματα δεν θα μπορούσε να διακρίνει εκείνα, που μέχρι τότε έβλεπε τις σκιές τους, τι νομίζεις πως θ' απαντούσε αυτός, αν κάποιος του έλεγε πως τότε έβλεπε φλυαρίες, ενώ τώρα είναι κάπως πιο κοντά στο ον και πως έχει στραφεί προς όντα που πραγματικά και βλέπει με σωστότερο τρόπο, και αν του έδειχνε το καθένα από αυτά που περνούσαν, ρωτώντας τον τι είναι και αναγκάζοντάς τον ν' αποκριθεί, δεν νομίζεις πως αυτός θ' απορούσε και θα νόμιζε πως αυτά που έβλεπε τότε ήταν πιο αληθινά από τα τωρινά που του δείχνουν;
Και πολύ μάλιστα, είπε.
Κι αν λοιπόν τον ανάγκαζε να βλέπει προς το ίδιο το φως, δεν θα πονούσαν τα μάτια του και δεν θα έφευγε για να ξαναγυρίσει σ' εκείνα που μπορεί να δει καλά, και δεν θα νόμιζε πως εκείνα στην πραγματικότητα είναι πιο ευκρινή από αυτά που του δείχνουν;
Έτσι, είπε.
Και αν, είπα εγώ, τον τραβούσε κανείς με τη βία από εκεί, μέσα από ένα δρόμο κακοτράχαλο κι ανηφορικό, και δεν τον άφηνε, πριν τον τραβήξει έξω στο φως του ήλιου, δεν θα υπέφερε τάχα και δεν θα αγανακτούσε όταν τον έπαιρναν, κι αφού θα έφτανε στο φως, δεν θα πλημμύριζαν τα μάτια του από τη λάμψη και δεν θα του ήταν αδύνατο να δει ακόμα κι ένα απ' αυτά που τώρα ονομάζονται αληθινά;
Όχι βέβαια, δεν θα μπορούσε έτσι ξαφνικά, είπε.
Έχω την εντύπωση πως θα χρειαζόταν να συνηθίσει, αν σκοπεύει να δει τα πράγματα που είναι πάνω. Και στην αρχή θα μπορούσε πολύ εύκολα να διακρίνει καλά τις σκιές, και μετά απ' αυτό, πάνω στην επιφάνεια του νερού τα είδωλα των ανθρώπων και των άλλων πραγμάτων, και κατόπιν αυτά τα ίδια. Και μετά από αυτά, τ' αντικείμενα που είναι στον ουρανό και τον ίδιο τον ουρανό θα μπορούσε να δει ευκολότερα τη νύχτα, βλέποντας το φως των άστρων και της σελήνης, παρά στη διάρκεια της μέρας, τον ήλιο και το ηλιόφως.
Πως όχι;
Τελευταίο θα μπορούσε νομίζω να δει τον ήλιο, όχι στην επιφάνεια του νερού ούτε σε κάποια διαφορετική θέση τα είδωλά του, αλλά θα μπορούσε να δει καλά τον ήλιο καθαυτό στο δικό του τόπο και να παρατηρήσει προσεκτικά τι είδους είναι.
Κατ' ανάγκη, είπε.
Και μετά θα συλλογιζόταν τότε για κείνον, πως αυτός είναι που ρυθμίζει τις εποχές και τους χρόνους και που κανονίζει τα πάντα στον ορατό κόσμο, καθώς και ο αίτιος, κατά κάποιο τρόπο, όλων εκείνων που έβλεπαν αυτοί.
Είναι φανερό, είπε, πως αυτά θα συμπεράνει ύστερα από τα προηγούμενα.
Τι λες λοιπόν; Όταν αναλογίζεται την πρώτη του κατοικία και την εκεί σοφία που είχε αυτός και οι τότε συνδεσμώτες του, δεν νομίζεις πως θα καλοτυχίζει τον εαυτό του για τούτη την αλλαγή και θα οικτίρει τους άλλους;
Και πολύ μάλιστα.
Κι αν υπήρχαν μεταξύ τους τότε κάποιες τιμές και έπαινοι και βραβεία γι' αυτόν που θα μπορούσε να διακρίνει πιο καθαρά αυτά που περνούσαν μπροστά από τα μάτια του και γι' αυτόν που θα μπορούσε να θυμηθεί περισσότερο ποια συνήθως περνούσαν πρώτα, ποια μετά και ποια ταυτόχρονα, και έτσι θα μπορεί να προβλέπει τι θα έρθει στο μέλλον, νομίζεις πως αυτός θα κατεχόταν από σφοδρή επιθυμία και θα ζήλευε τους τιμημένους από κείνους και τους μεταξύ εκείνων κυρίαρχους ή θα είχε πάθει αυτό που λέει ο Όμηρος, και πολύ θα επιθυμούσε "να ήταν ζωντανός στη γη κι ας δούλευε για άλλον, που είναι ο φτωχότερος" και θα προτιμούσε να έχει πάθει τα πάντα, παρά να νομίζει εκείνα που νόμιζε και να ζει έτσι εκεί;
Έτσι νομίζω τουλάχιστον, είπε, πως θα προτιμούσε να πάθει οτιδήποτε παρά να ζει έτσι.
Και τώρα βάλε στο μυαλό σου το εξής, είπα εγώ. Αν κατέβει αυτός πάλι και καθίσει στον ίδιο θρόνο, δεν θα ξαναγεμίσουν τάχα τα μάτια του σκοτάδι, αφού ήρθε ξαφνικά από τον ήλιο;Και πολύ μάλιστα, είπε.
Αν χρειαζόταν ν' ανταγωνιστεί αυτός με κείνους τους παντοτινούς δεσμώτες, λέγοντας την άποψή του σχετικά με τις σκιές, καθόσον χρόνο η όρασή του είναι αμβλεία, πριν προσαρμοστούν τα μάτια του, και για να συνηθίσουν δεν θα χρειαζόταν και τόσο μικρός χρόνος, άραγε δεν θα προκαλούσε περιπαιχτικά γέλια και δεν θα έλεγαν γι' αυτόν πως με το ν' ανεβεί επάνω, γύρισε με καταστραμμένα τα μάτια του και πως δεν αξίζει ούτε να προσπαθήσουν καν να πάνε επάνω; Και αυτόν που θα επιχειρήσει να τους λύσει και να τους ανεβάσει, αν τους δινόταν κάπως η ευκαιρία να τον πιάσουν και να τον σκοτώσουν, δεν θα τον σκότωναν;
Αναμφίβολα, είπε.
Αυτή την εικόνα λοιπόν, φίλε μου Γλαύκωνα, είπα εγώ, πρέπει να την προσαρμόσεις σε όλα όσα είπαμε πρωτύτερα και να παρομοιάσεις τον ορατό κόσμο με την κατοικία του δεσμωτηρίου, και τη φωτιά που αντιφέγγιζε μέσα σ' αυτή με τη δύναμη του ηλιακού φωτός. Αν όμως παρομοιάσεις την ανάβαση και τη θέα των αντικειμένων, που βρίσκονται στον επάνω κόσμο, με την άνοδο της ψυχής στον νοητό κόσμο, δεν θα σφάλεις ως προς τη δική μου άποψη, αφού επιθυμείς να την ακούσεις. Κι ο θεός τουλάχιστον ξέρει αν τυχαίνει να είναι αληθινή. Εμένα λοιπόν έτσι μου φαίνεται. Πως στην περιοχή του γνωστού η ιδέα του αγαθού είναι τελευταία και μετά βίας διακρίνεται, όταν όμως τη διακρίνει κανείς δεν μπορεί να μην συλλογιστεί πως αυτή είναι η αιτία για όλα γενικά τα σωστά και καλά πράγματα, γεννώντας μέσα στον ορατό κόσμο το φως και τον κύριο του φωτός, και γιατί μέσα στον νοητό κόσμο αυτή είναι που διευθύνει και παρέχει την αλήθεια και τον νου και πως πρέπει να την ατενίσει οπωσδήποτε αυτός που εννοεί να ενεργήσει φρόνιμα και στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή.
Copyright © 2010 Ελληνικό Αρχείο. All Rights Reserved
Πατήστε την επιλογή υποτίτλων για να εμφανιστούν οι Ελληνικοί υπότιτλοι του βίντεο. (cc)
Βλέπω, είπε.
Φαντάσου λοιπόν κοντά σε τούτο το τοιχάκι, ανθρώπους να μεταφέρουν αντικείμενα κάθε είδους, που προεξέχουν από το τοιχάκι, καθώς και ανδριάντες και κάποια άλλα αγάλματα ζώων, πέτρινα και ξύλινα και κατασκευασμένα με κάθε είδους υλικό, και, όπως είναι φυσικό, από αυτούς που τα μεταφέρουν άλλοι μιλούν και άλλοι μένουν σιωπηλοί.
Παράδοξη εικόνα περιγράφεις, και παράδοξους συνάμα δεσμώτες, είπε.
Μα είναι όμοιοι με μας, είπα εγώ και πρώτα και κύρια, νομίζεις πως αυτοί έχουν δει κάτι άλλο από τους εαυτούς τους και τους υπόλοιπους που είναι μαζί, εκτός από τις σκιές που δημιουργεί η φωτιά, και που αντανακλούν ακριβώς απέναντί τους στον τοίχο της σπηλιάς;
Μα πως είναι δυνατόν, είπε, αφού είναι αναγκασμένοι να κρατάνε ακίνητα τα κεφάλια τους εφ' όρου ζωής;
Κι από αυτά που μεταφέρονται ; Δεν θα έχουν δει ακριβώς το ίδιο;
Τι άλλο;
Κι αν θα μπορούσαν να συνομιλούν μεταξύ τους, δεν νομίζεις πως σ' αυτά που βλέπουν θεωρούν πως αναφέρονται οι ονομασίες που δίνουν;
Αναγκαστικά.
Τι θα συνέβαινε, αν το δεσμωτήριο τους έστελνε αντίλαλο από τον απέναντι τοίχο, κάθε φορά που κάποιος από τους περαστικούς μιλούσε, νομίζεις πως θα θεωρούσαν πως αυτός που μιλάει είναι τίποτε άλλο από τη φευγαλέα σκιά;
Μα το Δία, όχι βέβαια, είπε.
Και σε κάθε περίπτωση, είπα εγώ, αυτοί δεν θα θεωρούν τίποτα άλλο σαν αληθινό, παρά τις σκιές των αντικειμένων.
Απόλυτη ανάγκη, είπε.
Σκέψου όμως, είπα εγώ, ποια θα μπορούσε να είναι η λύτρωσή τους και η θεραπεία τους και από τα δεσμά κι από την αφροσύνη, αν τους συνέβαιναν τα εξής: Αν κάθε φορά, δηλαδή, που θα λυνόταν κάποιος και θ' αναγκαζόταν ξαφνικά να σταθεί και να βαδίσει και να γυρίσει τον αυχένα του και να δει προς το φως, κι όλ' αυτά θα τα έκανε με μεγάλους πόνους και μέσα από τα λαμπυρίσματα δεν θα μπορούσε να διακρίνει εκείνα, που μέχρι τότε έβλεπε τις σκιές τους, τι νομίζεις πως θ' απαντούσε αυτός, αν κάποιος του έλεγε πως τότε έβλεπε φλυαρίες, ενώ τώρα είναι κάπως πιο κοντά στο ον και πως έχει στραφεί προς όντα που πραγματικά και βλέπει με σωστότερο τρόπο, και αν του έδειχνε το καθένα από αυτά που περνούσαν, ρωτώντας τον τι είναι και αναγκάζοντάς τον ν' αποκριθεί, δεν νομίζεις πως αυτός θ' απορούσε και θα νόμιζε πως αυτά που έβλεπε τότε ήταν πιο αληθινά από τα τωρινά που του δείχνουν;
Και πολύ μάλιστα, είπε.
Κι αν λοιπόν τον ανάγκαζε να βλέπει προς το ίδιο το φως, δεν θα πονούσαν τα μάτια του και δεν θα έφευγε για να ξαναγυρίσει σ' εκείνα που μπορεί να δει καλά, και δεν θα νόμιζε πως εκείνα στην πραγματικότητα είναι πιο ευκρινή από αυτά που του δείχνουν;
Έτσι, είπε.
Και αν, είπα εγώ, τον τραβούσε κανείς με τη βία από εκεί, μέσα από ένα δρόμο κακοτράχαλο κι ανηφορικό, και δεν τον άφηνε, πριν τον τραβήξει έξω στο φως του ήλιου, δεν θα υπέφερε τάχα και δεν θα αγανακτούσε όταν τον έπαιρναν, κι αφού θα έφτανε στο φως, δεν θα πλημμύριζαν τα μάτια του από τη λάμψη και δεν θα του ήταν αδύνατο να δει ακόμα κι ένα απ' αυτά που τώρα ονομάζονται αληθινά;
Όχι βέβαια, δεν θα μπορούσε έτσι ξαφνικά, είπε.
Έχω την εντύπωση πως θα χρειαζόταν να συνηθίσει, αν σκοπεύει να δει τα πράγματα που είναι πάνω. Και στην αρχή θα μπορούσε πολύ εύκολα να διακρίνει καλά τις σκιές, και μετά απ' αυτό, πάνω στην επιφάνεια του νερού τα είδωλα των ανθρώπων και των άλλων πραγμάτων, και κατόπιν αυτά τα ίδια. Και μετά από αυτά, τ' αντικείμενα που είναι στον ουρανό και τον ίδιο τον ουρανό θα μπορούσε να δει ευκολότερα τη νύχτα, βλέποντας το φως των άστρων και της σελήνης, παρά στη διάρκεια της μέρας, τον ήλιο και το ηλιόφως.
Πως όχι;
Τελευταίο θα μπορούσε νομίζω να δει τον ήλιο, όχι στην επιφάνεια του νερού ούτε σε κάποια διαφορετική θέση τα είδωλά του, αλλά θα μπορούσε να δει καλά τον ήλιο καθαυτό στο δικό του τόπο και να παρατηρήσει προσεκτικά τι είδους είναι.
Κατ' ανάγκη, είπε.
Και μετά θα συλλογιζόταν τότε για κείνον, πως αυτός είναι που ρυθμίζει τις εποχές και τους χρόνους και που κανονίζει τα πάντα στον ορατό κόσμο, καθώς και ο αίτιος, κατά κάποιο τρόπο, όλων εκείνων που έβλεπαν αυτοί.
Είναι φανερό, είπε, πως αυτά θα συμπεράνει ύστερα από τα προηγούμενα.
Τι λες λοιπόν; Όταν αναλογίζεται την πρώτη του κατοικία και την εκεί σοφία που είχε αυτός και οι τότε συνδεσμώτες του, δεν νομίζεις πως θα καλοτυχίζει τον εαυτό του για τούτη την αλλαγή και θα οικτίρει τους άλλους;
Και πολύ μάλιστα.
Κι αν υπήρχαν μεταξύ τους τότε κάποιες τιμές και έπαινοι και βραβεία γι' αυτόν που θα μπορούσε να διακρίνει πιο καθαρά αυτά που περνούσαν μπροστά από τα μάτια του και γι' αυτόν που θα μπορούσε να θυμηθεί περισσότερο ποια συνήθως περνούσαν πρώτα, ποια μετά και ποια ταυτόχρονα, και έτσι θα μπορεί να προβλέπει τι θα έρθει στο μέλλον, νομίζεις πως αυτός θα κατεχόταν από σφοδρή επιθυμία και θα ζήλευε τους τιμημένους από κείνους και τους μεταξύ εκείνων κυρίαρχους ή θα είχε πάθει αυτό που λέει ο Όμηρος, και πολύ θα επιθυμούσε "να ήταν ζωντανός στη γη κι ας δούλευε για άλλον, που είναι ο φτωχότερος" και θα προτιμούσε να έχει πάθει τα πάντα, παρά να νομίζει εκείνα που νόμιζε και να ζει έτσι εκεί;
Έτσι νομίζω τουλάχιστον, είπε, πως θα προτιμούσε να πάθει οτιδήποτε παρά να ζει έτσι.
Και τώρα βάλε στο μυαλό σου το εξής, είπα εγώ. Αν κατέβει αυτός πάλι και καθίσει στον ίδιο θρόνο, δεν θα ξαναγεμίσουν τάχα τα μάτια του σκοτάδι, αφού ήρθε ξαφνικά από τον ήλιο;Και πολύ μάλιστα, είπε.
Αν χρειαζόταν ν' ανταγωνιστεί αυτός με κείνους τους παντοτινούς δεσμώτες, λέγοντας την άποψή του σχετικά με τις σκιές, καθόσον χρόνο η όρασή του είναι αμβλεία, πριν προσαρμοστούν τα μάτια του, και για να συνηθίσουν δεν θα χρειαζόταν και τόσο μικρός χρόνος, άραγε δεν θα προκαλούσε περιπαιχτικά γέλια και δεν θα έλεγαν γι' αυτόν πως με το ν' ανεβεί επάνω, γύρισε με καταστραμμένα τα μάτια του και πως δεν αξίζει ούτε να προσπαθήσουν καν να πάνε επάνω; Και αυτόν που θα επιχειρήσει να τους λύσει και να τους ανεβάσει, αν τους δινόταν κάπως η ευκαιρία να τον πιάσουν και να τον σκοτώσουν, δεν θα τον σκότωναν;
Αναμφίβολα, είπε.
Αυτή την εικόνα λοιπόν, φίλε μου Γλαύκωνα, είπα εγώ, πρέπει να την προσαρμόσεις σε όλα όσα είπαμε πρωτύτερα και να παρομοιάσεις τον ορατό κόσμο με την κατοικία του δεσμωτηρίου, και τη φωτιά που αντιφέγγιζε μέσα σ' αυτή με τη δύναμη του ηλιακού φωτός. Αν όμως παρομοιάσεις την ανάβαση και τη θέα των αντικειμένων, που βρίσκονται στον επάνω κόσμο, με την άνοδο της ψυχής στον νοητό κόσμο, δεν θα σφάλεις ως προς τη δική μου άποψη, αφού επιθυμείς να την ακούσεις. Κι ο θεός τουλάχιστον ξέρει αν τυχαίνει να είναι αληθινή. Εμένα λοιπόν έτσι μου φαίνεται. Πως στην περιοχή του γνωστού η ιδέα του αγαθού είναι τελευταία και μετά βίας διακρίνεται, όταν όμως τη διακρίνει κανείς δεν μπορεί να μην συλλογιστεί πως αυτή είναι η αιτία για όλα γενικά τα σωστά και καλά πράγματα, γεννώντας μέσα στον ορατό κόσμο το φως και τον κύριο του φωτός, και γιατί μέσα στον νοητό κόσμο αυτή είναι που διευθύνει και παρέχει την αλήθεια και τον νου και πως πρέπει να την ατενίσει οπωσδήποτε αυτός που εννοεί να ενεργήσει φρόνιμα και στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή.
Copyright © 2010 Ελληνικό Αρχείο. All Rights Reserved
Η ώρα της συγκομιδής: Τέχνη και Τρύγος, στην Πινακοθήκη Ευάγγελου Αβέρωφ και στα αμπελοτόπια του Μετσόβου
«Ρόκες και αδράχτια», το γλυπτό που σκάλισε σε ξύλο φλαμουριάς Μετσόβου ο Γιαννιώτης γλύπτης και καθηγητής Θόδωρος Παπαγιάννης, είναι εμπνευσμένο από τις παραδοσιακές ρόκες τις οποίες χρησιμοποιούσαν οι Ηπειρώτισσες για να γνέθουν. Ο γλύπτης αναπλάθει την ιδέα του οικοτεχνικού αντικειμένου σε υπερμεγέθη κλίμακα (308x102x15 και 305x85x15) στο ξύλο, το οποίο δούλεψε κάτω από τα έκθαμβα μάτια των ντόπιων και των επισκεπτών στο προαύλιο της Πινακοθήκης Ευ. Αβέρωφ, με φόντο τα βουνά της Πίνδου. «Το παραμύθι της οξιάς» –ωραίος τίτλος!– από οξιά Μετσόβου, το έργο του επίσης Γιαννιώτη καθηγητή Κυριάκου Ρόκου, αφήνει το ίδιο το ξύλο να πει την ιστορία του, αλλά και εξιστορεί την εμπειρία του γλύπτη ενώ το «δούλευε» στο Ανοιχτό Εργαστήριο Γλυπτικής στο Μέτσοβο, στο προαύλιο της Πινακοθήκης, με τα πιτσιρίκια ολόγυρα να βλέπουν και «να ακούν». Με καθοδηγητή το ίδιο το ξύλο, ο Ρόκος σμιλεύει θραύσματα προσώπων, ένα δάχτυλο που δείχνει ψηλά, μια σαύρα, το τούνελ της Εγνατίας, καθώς και ένα κλειδί που «ξεκλειδώνει» τον παραμυθένιο κόσμο της γλυπτικής...
Το σμίξιμο του καλοκαιριού με το φθινόπωρο σε ύψος 1.200 μ. με το Μέτσοβο και τους καπνούς από τις καμινάδες στις στέγες από πλάκες να ανεβαίνουν προς τον ανέφελο ουρανό, δίνουν διπλή είδηση: Εικαστική η πρώτη, ότι εγκαινιάστηκε, χθες, Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου η έκθεση γλυπτικής «Δουλεύοντας στο χώρο: Θόδωρος Παπαγιάννης, Κυριάκος Ρόκος και Γιώργος Χουλιαράς» στην Πινακοθήκη Ευάγγελου Αβέρωφ, με τα τρία έργα που φιλοτέχνησαν οι Ηπειρώτες, Γιαννιώτες γλύπτες και καθηγητές στη διάρκεια του Ανοιχτού Εργαστηρίου Γλυπτικής στο Μέτσοβο, από 21 Αυγούστου ώς 10 Σεπτεμβρίου, να ενσωματώνονται πλέον στην Πινακοθήκη, εκεί όπου ανήκουν πλέον, δωρεά των καταξιωμένων γλυπτών στον ευλογημένο χώρο Τέχνης που ίδρυσε, θεμελίωσε και εμπλούτισε με τη συλλογή του ο Ευάγγελος Αβέρωφ 22 χρόνια πριν, το 1988. Είμαστε τότε εκεί, όταν βημάτιζε πάνω - κάτω, ανεμίζοντας την αχώριστη γκλίτσα του, με το κρεμεζί γαρίφαλο στο πέτο, ανυπόμονος για το πότε θα 'ρθουν «οι επίσημοι», να ανοίξει η Πινακοθήκη Μετσόβου!
Οπως κι έγινε σ' ένα κτίριο παραδοσιακό, έργο αρχιτεκτονικής τέχνης το ίδιο, καθώς από τα παράθυρά του βλέπει κανείς ολόγυρα το τοπίο της Ηπείρου, το δασωμένο Μέτσοβο που το περιβάλλει, σαν αγκαλιά!
Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010
«Το όνομά μου είναι Rachel Corrie»
«Το όνομά μου είναι Rachel Corrie»
συνεχίζεται για 2η χρονιά
Η εταιρεία Familia σε συμπαραγωγή με το Θέατρο του Νέου Κόσμου παρουσιάζουν την παράσταση «Το όνομά μου είναι Rachel Corrie», σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου, για 2η χρονιά και για ένα μόνο μήνα, από 1η έως 31 Οκτωβρίου.
Θέατρο του Νέου Κόσμου
Αντισθένους 7 και Θαρύπου, Αθήνα, Τηλέφωνο: 210 – 9212900
http://www.theatroneoukosmou.gr/
Εντγκάρ Ντεγκά
Ο Εντγκάρ Ντεγκά (Edgar Degas,1834- 1917) έχει θεωρηθεί ως ένας από τους θεμελιωτές του ιμπρεσιονισμού, αν και ο ίδιος απέρριπτε τον όρο αυτό και προτιμούσε να ονομάζει τον εαυτό του ρεαλιστή. Μια μονομανία χαρακτηρίζει την επιλογή των θεμάτων του. Στη ζωγραφική, στο σχέδιο και στη γλυπτική του τα θέματά του είναι ελάχιστα και συνεχώς επαναλαμβάνονται. Ταυτίζεται ιδιαίτερα με το θέμα του χορού, αφού πάνω από τα μισά έργα του παριστάνουν χορεύτριες, ενώ το υπόλοιπο, σε μεγάλο βαθμό, αναφέρεται στο γυναικείο γυμνό.
Ελεύθερη η είσοδος σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους τη Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου
in.gr
Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ ΟΚΤΩΒΡΗΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Με την έναρξη του φθινοπώρου η Βασιλική Καρακώστα επιστρέφει στις μουσικές σκηνές της Αθήνας και μαζί με την τρομερή της παρέα, μας καλούν σε βραδιές έντονων μουσικών ανατρεπτικών συγκινήσεων.
Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010
ΜΙΚΡΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
«ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΩΝ ΣΕΜΙΝΑΡΙΩΝ 29/9/10, ΩΡΑ 20.00, ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: MΙΚΡΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΠΛ.ΑΓ.ΑΣΩΜΑΤΩΝ 7, ΘΗΣΕΙΟ.INFO : 2103243306»
Αυτή τη βραδιά οι περισσότεροι εισηγητές των σεμιναρίων και οι καλλιτέχνες που συνεργάζονται με το Μικρό Πολυτεχνείο θα είναι όλοι παρόντες για να ενημερώσουν δια ζώσης το κοινό για τα φθινοπωρινά εργαστήρια, τις εκδρομές Σεπτεμβρίου (ΑΓΚΙΣΤΡΙ) και τα καλλιτεχνικά δρώμενα που έχουν προγραμματιστεί (ΕΚΘΕΣΕΙΣ – ΠΑΙΔΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ – POCKETTHEATRE ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ).
ΜΙΑ ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΜΕ ΑΜΕΣΕΣ ΕΝΑΡΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΖΗΤΗΘΟΥΝ ΤΗΝ 29Η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΤΑΡΑΤΣΑ ΤΟΥ Μ.Π.:
Σεμινάρια
Από τα πιο αναμενόμενα σεμινάρια για φέτος:
Το τμήμα Στιχουργικής υπό την εποπτεία της Δήμητρας Γαλάνη που θα ολοκληρωθεί γύρω στις γιορτές με ένα cd που προβλέπεται να εκδοθεί με τραγούδια των συμμετεχόντων.
Τα εργαστήρια Ραδιοφώνου, παραγωγής μουσικής εκπομπής, μουσικής αρθρογραφίας, μουσικής επιμέλειας για κινηματογράφο και θέατρο, φωνητικής, μουσικού θεάτρου.
Τα σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής για Μυθιστόρημα, Διήγημα, Παραμύθι, θεατρικό έργο ή σενάριο (cinema / t.v.), αλλά και τα πολύ αποτελεσματικά εργαστήρια Αυτοματικής και Εξομολογητικής Γραφής.
Τα ψηφιακά εργαστήρια Κινηματογράφου, Video Art, Κινουμένου Σχεδίου και Ψηφιακής Φωτογραφίας .
Τα Life Style seminars (Διακόσμηση, Personal Styling & Image Making), τα workshops κατασκευής Κοσμήματος αλλά και όλα τα εικαστικά σεμινάρια (Ζωγραφική, Γλυπτική, Κόμικ, Εικονογράφηση Παιδικού Βιβλίου κλπ)
Τα πολύ αγαπητά πια εργαστήρια Pocket Theatre για στήσιμο και ανέβασμα παράστασης, όπου για φέτος φέρονται να συντονίζουν τα μαθήματα οι ηθοποιοί: Σοφία Σεϊρλή, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Δημήτρης Κανέλλος κ.α.
Τα σεμινάρια Ιστορίας της Τέχνης (Ειρήνη Χρυσοχέρη), Ιστορίας Κινηματογράφου (Μάκης Μωραίτης) και Ανάλυσης Φίλμ (Άγγελος Φρατζής).
Πολιτιστικά δρώμενα
Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010
Loreena McKennitt - Stolen Child
Από τη Μαρία Καστανή
To ποίημα γράφτηκε το 1886 και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην Irish Monthly το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, θεωρείται ένα από τα πιο χαρακτηριστικά ποιήματα του Yeats. Βασίζεται σε ένα μύθο της Ιρλανδίας και αφορά μια γοητευτική νεράιδα και ένα παιδί.
Stolen Child - William Butler Yeats (1865 - 1939)
Where dips the rocky highland
Of Sleuth Wood in the lake,
There lies a leafy island
Where flapping herons wake
The drowsy water rats;
There we've hid our faery vats,
Full of berrys
And of reddest stolen cherries.
Come away, O human child!
To the waters and the wild
With a faery, hand in hand.
For the world's more full of weeping than you can understand.
Where the wave of moonlight glosses
The dim gray sands with light,
Far off by furthest Rosses
We foot it all the night,
Weaving olden dances
Mingling hands and mingling glances
Till the moon has taken flight;
To and fro we leap
And chase the frothy bubbles,
To ποίημα γράφτηκε το 1886 και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην Irish Monthly το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, θεωρείται ένα από τα πιο χαρακτηριστικά ποιήματα του Yeats. Βασίζεται σε ένα μύθο της Ιρλανδίας και αφορά μια γοητευτική νεράιδα και ένα παιδί.
Stolen Child - William Butler Yeats (1865 - 1939)
Where dips the rocky highland
Of Sleuth Wood in the lake,
There lies a leafy island
Where flapping herons wake
The drowsy water rats;
There we've hid our faery vats,
Full of berrys
And of reddest stolen cherries.
Come away, O human child!
To the waters and the wild
With a faery, hand in hand.
For the world's more full of weeping than you can understand.
Where the wave of moonlight glosses
The dim gray sands with light,
Far off by furthest Rosses
We foot it all the night,
Weaving olden dances
Mingling hands and mingling glances
Till the moon has taken flight;
To and fro we leap
And chase the frothy bubbles,
Μουσείο Ελληνικής Λαικής Τέχνης
Στόχος των προγραμμάτων αυτών είναι η γνωριμία με τη νεώτερη πολιτιστική κληρονομιά, με σκοπό την ευαισθητοποίηση σε θέματα πολιτισμού και περιβάλλοντος.
Εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολικές ομάδες, εργαστήρια δημιουργικής απασχόλησης, φορητές εκπαιδευτικές μουσειοσκευές, είναι ορισμένες από τις μορφές εκπαιδευτικής δράσης, που προσεγγίζουν όλα τα είδη κοινού, σε Αθήνα και περιφέρεια.
Η επικοινωνία με το Τμήμα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων γίνεται στα τηλέφωνα 210 32 23 368, 210 32 39 813
και στην ηλεκτρονική διεύθυνση tep.melt@culture.gr
Goran Bregovic: Ημερολόγια μιας θλιμμένης βασίλισσας
Ημερομηνία 27 Σεπτεμβρίου
Ο Goran Bregovic αναλαμβάνει ρόλο συνθέτη και σκηνοθέτη και παρουσιάζει στο Ηρώδειο ...
το αντιπολεμικό έργο Ημερολόγια Μιας Θλιμμένης Βασίλισσας, με τη Μαρία Ναυπλιώτου στο ρόλο της αφηγήτριας. Πρόκειται για ένα μονόλογο με τη συνοδεία μουσικής κλασικού συνόλου και χορωδίας.
Τα Ημερολόγια Μιας Θλιμμένης Βασίλισσας, καταγράφουν πως βιώνει μια γυναίκα τα δεινά του πολέμου, ανεξάρτητα από την εποχή στην οποία ζει και την κοινωνική της θέση. Τι συναισθήματα νιώθει στη δίνη του πολέμου; Ειδικά όταν αυτός είναι εμφύλιος; Πώς τα βιώνει; Πώς αντιδρά; Τι σκέφτεται; Πώς συμμετέχει; Η γυναίκα του παρελθόντος, η γιαγιά, η μητέρα. Η γυναίκα του σήμερα, η σύζυγος, η ερωμένη. Η γυναίκα του μέλλοντος, η κόρη. Η γυναίκα του ηγέτη πολιτικού, του μονάρχη, του δικτάτορα. Η αστή, η διανοούμενη, η καθημερινή γυναίκα. Ο πόνος είναι ίδιος είτε είναι βασίλισσα είτε η γυναίκα της διπλανής πόρτας…
Παράκελσος: ο “παράξενος” γιατρός του Μεσαίωνα
Σπούδασε την ιατρική επιστήμη σε ηλικία 16 χρονών στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Φεράρα στην Ιταλία αν και διάφορες απόψεις το αμφισβητούν. Πολύ σύντομα, σε μια προσπάθεια να εμπλουτίσει και να αυξήσει τις ιατρικές του γνώσεις, ταξίδεψε σε ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης, στην Ασία και την Αφρική. Παράλληλα, επηρεάστηκε πολύ από τις πλατωνικές, ερμητικές και πυθαγορικές αντιλήψεις ενώ αν και δεν δεχόταν τον τίτλο του μάγου, εντούτοις ασχολήθηκε με την ταλισμανική μαγεία και την αστρολογία, τις οποίες γνώσεις χρησιμοποίησε και στη θεραπευτική του θεωρώντας ότι η υγεία του ανθρώπου είναι συνάρτηση τόσο της εσωτερικής κατάστασής του, μέσα από την ισορροπία χημικών στοιχείων όσο και της εξωτερικής επίδρασης του μακρόκοσμου, τον οποίο θεωρούσε ότι κατά κάποιον τρόπο βρισκόταν σε μικρογραφία ή σε αναλογία με τον άνθρωπο. Η άποψή του περί της ισορροπίας χημικών ουσιών μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό αποτελεί στις μέρες μας μια βασική παραδοχή της ιατρικής επιστήμης, όπως και η αντίληψή του περί συγκεκριμένων διαιτολογίων για την ενίσχυση του οργανισμού.
Περί της ισορροπίας των ουσιών ισχυριζόταν όχι λανθασμένα πως όλες οι χημικές ουσίες είναι εν δυνάμει βλαβερές και είναι η δοσολογία και τα επίπεδά τους που καθορίζουν το έαν κάποια από αυτές θα είναι ωφέλιμη ή βλαπτική. Η σύγχρονη φαρμακολογία και θεραπευτική αντιμετωπίζει διάφορες παθολογικές καταστάσεις στηριζόμενη στη βασική αυτή αρχή και οι θεραπευτικές ουσίες χρησιμοποιούνται σε πολύ λεπτομερειακά υπολογισμένες δοσολογίες, ενώ σημαντική ήταν και η προσφορά του στην ψυχολογία, μιας και φαίνεται να μιλάει περί υποσυνείδητου νου, κάτι που κατά την άποψή μου είχε ξεκαθαρίσει αιώνες νωρίτερα ο Σωκράτης.
Φιγούρα μυθική σχεδόν, ο Παράκελσος εξακολουθεί να αποτελεί μια από τις σημαντικότερες μορφές του Μεσαίωνα και συνεχίζει να γοητεύει τους μελετητές τόσο του εσωτερισμού όσο και της επιστήμης. Ήταν ο ίδιος που υποστήριζε πως μέσα στα κύτταρα του άντρα, στα σπερματοζωάρια, βρίσκεται σε μικρογραφία ένας άνθρωπος, τον οποίο ονόμαζε humunculus και πίστευε πως με τη χρήση των σωματικών ουσιών της γυναίκας ο άνθρωπος αυτός ολοένα και μεγάλωνε, μέχρι που εννέα μήνες αργότερα έβγαινε στο φως του κόσμου μέσα από τη διαδικασία του τοκετού. Η άποψη αυτή, αν και σήμερα θεωρείται φυσικά ξεπερασμένη, επηρέασε την επιστήμη για αιώνες. Το ενδιαφέρον όμως είναι πως στα κύτταρα υπάρχει το DNA, το γενετικό υλικό που πράγματι εριέχει κωδικοποιημένες τις πληροφορίες για την κατασκευή κι ανάπτυξη του νεογνού.
http://thalassinakis.wordpress.com/
Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010
Μουσικό πριόνι στον Φιλολογικό σύλλογο "Παρνασσος"
.jpg)
20.30
Το Μουσικό Τμήμα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός παρουσιάζει:
Α΄ μέρος: «Σπανιότητες και μεταγραφές για πιάνο»
Ο Παναγιώτης Τροχόπουλος (πιάνο) έχοντας συγκεντρώσει πλήθος κριτικών και τιμητικών διακρίσεων παρουσιάζει ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει το έργο "Τέσσερα Κομμάτια" του Παντελίδη, τις «Τρεις Διασκευές Χατζιδάκι» του Δεληγιαννόπουλου, τη Σονάτα αρ.10 σε Ντο μείζονα, έργο 70 του Scriabin, τη Σπουδή Υπερβατικής Δεξιοτεχνίας αρ.12 "Chasse-Neige" του Liszt και τη μυθική μεταγραφή του Horowitz πάνω στην 19η Ουγγρική Ραψωδία του Liszt, έργο πρόκληση για κάθε καλλιτέχνη το οποίο δεν έχει ερμηνεύσει κανείς Έλληνας πιανίστας μέχρι τώρα...
Β΄ μέρος: «Ο μουσικός με το πριόνι...»
Μουσικό πριόνι και πιάνο σε κλασικά έργα ρομαντικών συνθετών
Το μουσικό πριόνι και ο Παρνασσός συναντιούνται μετά από 22 χρόνια. Τότε ο Κυριάκος Τζωρτζινάκης είχε παρουσιάσει το "Μελωδίες του ανέμου" για 2 κιθάρες, πιάνο και μουσικό πριόνι με δοξάρι,με την βοήθεια της βιρτουόζου Έλλης Δέλιου. Σήμερα, ο μαθητής της Νίκος Γιούσεφ παρουσιάζει το μουσικό πριόνι με συνοδεία την πιανίστα και συνθέτρια Ειρήνη Τηνιακού.
Βιρτουοζικές διαθέσεις λοιπόν, από ένα μουσικό πριόνι και ένα πιάνο με την βοήθεια των: F. Chopin, C. Debussy, F. Schubert, A. Piazzolla, L. V. Beethoven, J. Massenet, R. Sakamoto κ. ά.
Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός
Πλατεία Αγ. Γεωργίου Καρύτση 8, 10561 Αθήνα , Τηλ: +302103221917, http://www.lsparnas.gr/
Πληροφορίες εισιτηρίων
ticket services : τηλ. 210 7234567, www.ticketservices.gr
εκδοτήριο: Υπηρεσία εισιτηρίων, Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου), Αθήνα
H κληρονομιά του Φρόιντ
Δημοσιεύτηκαν από τον οίκο Πένγκουιν οι πρώτες, εδώ και 30 χρόνια, επεξεργασμένες μεταφράσεις των απάντων του Σίγκμουντ Φρόυντ που στο σύνολό τους θα καλύψουν 15 τόμους (επιμελητής ο Aνταμ Φίλιπς). Tο γεγονός το ίδιο απαντά στο ενδεχόμενο ερώτημα, εάν σήμερα διαβάζεται ο Φρόυντ.
Bασικά ένστικτα
Bασικά, ο Φρόυντ δεν έπαψε ποτέ να διαβάζεται παρά την πτώση μετά τον θάνατό του της δημοτικότητάς του, υπέρ του Γιουνγκ κυρίως. Ως προς το γιατί, αξίζει να διατυπωθούν δυο τρεις σκέψεις. O ένας από τους δύο προφανέστερους λόγους, είναι το κύριο θέμα του: το σεξ. Στον Φρόυντ φαίνεται να είναι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η αρχή σχεδόν των πάντων, ωμό ή μεταρσιωμένο. Aυτή η ιδέα υπήρξε εξαιρετικά απλευθερωτική για το πνεύμα (τέχνη, θεωρία) κάπως και για την ψυχή (ψυχανάλυση, καθημερινός βίος, νέα πολιτική) έως ότου σε υπεραπλουστευμένη, απλοϊκή μορφή κατάντησε συχωροχάρτι και για τα δύο. O άλλος λόγος, ο λιγότερος τονισμένος και θεαματικός, είναι ότι η ανάγνωσή του συνιστά εξαιρετική απόλαυση. Eχει γράψει την καλύτερη ίσως, σίγουρα την πιο κρυστάλλινη και διαυγή, πρόζα στα γερμανικά μετά τον Nίτσε. H σαφέστατη δόμηση, έκθεση, ανάπτυξη, ολοκλήρωση των επιχειρημάτων του θυμίζει την πρότυπη αρχαιοελληνική ρητορική.
Eνας άλλος λόγος, είναι ότι πιθανόν να είχε δίκιο. Σε ορισμένα πράγματα τουλάχιστον, όπως στη θεωρία του υποσυνείδητου· ότι συνήθως μήτε γνωρίζουμε μήτε καταλαβαίνουμε τα αληθινά κίνητρα των πράξεών μας. Δικαιολογημένα, όπως γράφει ο Mάικλ Πρόουζ στη «Φαϊνάνσιαλ Tάιμς», φοβόταν ο Φρόυντ πως η ιδέα του αυτή θα ξεσήκωνε οξείες αντιρρήσεις, ηθικές στο βάθος, καλυμμένες όμως με τον μανδύα της επιστήμης.
Στις «Διαλέξεις για την Ψυχανάλυση», γράφει ότι ο Kοπέρνικος καταδείχνοντας ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντος και ο Δαρβίνος θεωρώντας ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο, κατάφεραν μοιραία χτυπήματα στον αυτοθαυμασμό μας. Tο τρίτο και πιο μοιραίο ήταν το δόγμα του Φρόυντ, ότι το εγώ δεν είναι αφεντικό στο σπίτι του αλλά διαφεντεύει απλώς σκόρπια στοιχεία από τα τεκταινόμενα υποσυνείδητα μέσα στο ίδιο του το μυαλό. Tον «υποβιβασμό» αυτό από τα ψηλά στα χαμηλά ολοκλήρωσε η ιδέα ότι και οι πιο «υψηλόφρονες» αποφάσεις μας διαμορφώνονται από πράγματα «χθαμαλά» σαν τα σεξουαλικά μας ένστικτα.
ΙΣΩΣ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ- ΝΕΡΟΥΝΤΑ
'Ισως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι,
χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι
σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς
πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους,
χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι
που ίσως άλλοι δεν θα δουν να χρυσίζει,
που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει
σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου,
χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις
απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου,
καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι του ανέμου,
και από τότε είμαι γιατί εσύ είσαι,
και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε,
και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε.
χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι
σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς
πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους,
χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι
που ίσως άλλοι δεν θα δουν να χρυσίζει,
που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει
σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου,
χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις
απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου,
καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι του ανέμου,
και από τότε είμαι γιατί εσύ είσαι,
και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε,
και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε.
Πάμπλο Νερούδα
Έχω για τη ζωή μιαν αντίληψη δραματική και ρομαντική. Ο,τι δεν αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου δεν με ενδιαφέρει. Όσον αφορά την ποίηση, στην πραγματικότητα καταλαβαίνω πολύ λίγα πράγματα. Γι' αυτό συνεχίζω με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Ίσως απ' αυτά τα φυτά, τη μοναξιά, τη σκληρή ζωή, βγαίνουν οι μυστικές, αληθινά βαθιές "Ποιητικές Πραμάτειες" που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει, γιατί κανείς δεν τις έγραψε. Η ποίηση διδάσκεται βήμα βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντάς τα με την ανιδιοτελή απλωσιά της αγάπης.
Εφυγε από τη ζωή ο Ρhilolaos
Τη µάχη για τη ζωή έχασε ένας από τους σηµαντικότερους έλληνες καλλιτέχνες της Διασποράς, ο Φιλόλαος Τλούπας, που είχε καθιερωθεί διεθνώς ως Ρhilolaos. Ο γλύπτης που κατάφερε να δαµάσει τον χάλυβα και να τον παντρέψει µε το τσιµέντο για να πλάσει τον δικό του εικαστικό κόσµο πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 87 ετών.
Αδελφός τού επίσης καταξιωµένου φωτογράφου Τάκη Τλούπα, ο Φιλόλαος γεννήθηκε στη Λάρισα το 1923 και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών µε δασκάλους τους Θανάση Απάρτη και Μιχάλη Τόµπρο, οι οποίοι του πρότειναν να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γαλλία.
Από νωρίς ο Φιλόλαος άρχισε να ενδιαφέρεται για τα έργα σε µεγάλη κλίµακα και να δουλεύει µαζί µε σπουδαίους αρχιτέκτονες, δηµιουργώντας εικαστικές παρεµβάσεις σε ανοιχτούς χώρους, κερδίζοντας γρήγορα την αναγνώριση και πολλές διεθνείς διακρίσεις.
Από τις µεγαλύτερες στιγµές στην καριέρα του θεωρούνται οι υδατοδεξαµενές της Valence, το µεγάλο γλυπτό για την Πλατεία Defence του Παρισιού και η σύνθεση µε τα σιντριβάνια για την ίδια πλατεία. Τα συγκεκριµένα έργα µπορεί να θεωρούνται εµβληµατικά της καλλιτεχνικής διαδροµής του, ωστόσο ο Φιλόλαος έχει αφήσει την εικαστική σφραγίδα του από τη Λάρισα και τον Βόλο έως την Τουλούζη και τις Βερσαλλίες.
tanea.gr
ΣΚΥΦΤΟΣ ΣΤΟ ΔΕΙΛΙΝΟ
Από τη συλλογή "20 Poemas de amor y una cancion deseperada"
σε μετάφραση Τάκη Βαρβιτσιώτη
στο "Πάμπλο Νερούδα - Ποιήματα", έκδοση Νεφέλη 1982
Σκυφτός στο δειλινό ρίχνω τα δίχτυα μου θλιμμένα
στα ωκεάνεια μάτια σου.
Εκεί αποσύρεται και φλέγεται μέσα στην πιό ψηλή φωτιά
η μοναξιά μου που τινάζει τα χέρια της σα ναυαγός.
Κάνω σινιάλα κόκκινα στα μάτια σου που απουσιάζουν
και κυματίζουν σαν τη θάλασσα στα πόδια ενός φάρου.
Μόνο σκοτάδια κρύβεις μέσα σου, γυναίκα μακρινή, δική μου
κι από το βλέμμα σου αναδύεται καμιά φορά η ακτή του τρόμου.
Σκυφτός στο δειλινό ρίχνω τα δίχτυα μου τα θλιμμένα
σ' αυτή τη θάλασσα που αναταράζει τα ωκεάνεια μάτια σου.
Τα νυχτοπούλια ραμφίζουν τα πρώτα αστέρια
που σπινθηρίζουν όπως η ψυχή μου όταν σ' αγαπώ.
Καλπάζει η νύχτα στη φοράδα της τη σκοτεινή
σκορπίζοντας γαλάζια στάχυα πάνω στους αγρούς.
Διδώ Σωτηρίου (Αϊδίνι,Μικρά Ασία,1909 - Αθήνα 2004)
Μια από τις μεγαλύτερες μορφές της ελληνικής πεζογραφίας, η Διδώ Σωτηρίου, έφυγε σαν σήμερα από κοντά μας . Ο Νικηφόρος Βρεττάκος τη χαρακτήρισε σαν "μια συγγραφέα που έκανε ζωή, όχι φιλολογία" - και δεν είχε άδικο. Γεννημένη το 1911στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας, εγκαθίσταται οικογενειακά στη Σμύρνη το '19 και παίρνει το δρόμο της προσφυγιάς το '22, "χίλια μύρια κύματα" μακριά από τα χώματα που την ανάστησαν, εκείνα τα "ματωμένα χώματα" που τόσο στοργικά τη νανούρισαν και τόσο πολύ τη ζεμάτησαν. Εκείνα τα γεμάτα μνήμες "ματωμένα χώματα", που θρέψαν την οργή και τον πόνο σε ανθρώπους, χρόνια και πεπρωμένα και που η Διδώ Σωτηρίου θέλησε να αναπλάσει με την πένα της, έτσι, "να μην ξεχνούν οι παλαιοί, να βγάλουν σωστή κρίση οι νέοι". Και όλα αυτά μ' έναν τρόπο που "αντί να αναζωπυρώνεται το μίσος, ζωντανεύει το ανθρώπινο δράμα όλων των μικρών λαών που σφαγιάζονται στο βωμό των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων", όπως εύστοχα γράφει ο "Οίκος Σάντερς".
Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010
Οι γεωμετρικές σχέσεις των Αρχαίων Ναών
Αυτή η έντεχνη και εσκεμμένη γεωμετρική σχέση μεταξύ των αρχαίων ελληνικών ναών προσδοκούσε να παράγει τέτοιες ενεργειακές δονήσεις, ανάλογες της ουράνιας μουσικής των σφαιρών, ώστε να καταστήσει ικανό το ανθρώπινο είδος να μεθέξει μιας κατάστασης "απολύτου κάλλους", ανώτερης οποιασδήποτε υλικής ηδονής (και ματαιότητας...). Οι αρχαίοι ελληνικοί ναοί, μέσω της γεωμετρικής τους σχέσης , ήταν συνδεδεμένοι με τον Έρωτα, ο οποίος κατά τους Ορφικούς - αλλά και κατά τη σημερινή αποδεκτή επιστημονική πραγματικότητα - είναι η συνεκτική ουσία του Σύμπαντος και εξέφραζαν στο σύνολό τους, τον "παγκόσμιο ρυθμό".
Έτσι, κατά τον Γεωμετρικό Γεωδατικό Τριγωνισμό, οι γεωγραφικές θέσεις των αρχαίων ιερών, πόλεων και μνημείων, συνδεόμενες με νοητές αιτίες, σχηματίχουν ένα γεωδαιτικό τριγωνικό δίκτυο, γεωμετρικού χαρακτήρα, με όλα τα χαρακτηριστικά της αρμονίας και του κάλλους.
2ο Ιβηροαμερικάνικο Φεστιβάλ ΛΕΑ : Λογοτεχνία εν Αθήναις
.jpg)
«Για ένα καλύτερο κόσμο στα χέρια μας»
Τεχνόπολις Είσοδος ελεύθερη 29.09.2010 έως 03.10.2010
Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου, 19:00 - 23:00
Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου και Παρασκευή 1 Οκτωβρίου, 14:00 - 23:00
Σάββατο 2 και Κυριακή 3 Οκτωβρίου, 11:00 - 23:00
Οι χώρες της Ιβηρικής και της Λατινικής Αμερικής είναι αγαπητές στην Ελλάδα, αλλά οι γνώσεις που έχουμε γι’ αυτές είναι αποσπασματικές.
Φλαμένκο, Μάρκες, Τεκίλα, Κολόμβος, Μπόσα Νόβα, Ταγκό, Σάμπα, Φάντο, Σαραμάγκου, Μπολίβαρ, Πεσόα, Νερούντα, Πελέ, Λόρκα, Τάκος, λέξεις γνωστές στον Έλληνα, ονόματα πασίγνωστα.
Beyond Dress Codes: Η παραδοσιακή φορεσιά συναντά τη σύγχρονη μόδα
Από τη Μαρία Καστανή
Η θεματική έκθεση, με τίτλο Beyond Dress Codes θα φιλοξενηθεί στην γκαλερί της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Τα εγκαίνια θα γίνουν τη Δευτέρα 27/9, στις 20:30 και η είσοδος θα είναι ελεύθερη.
H ενδυμασία είναι ένα παιχνίδι απόκρυψης – αποκάλυψης. Από τις απαρχές του ανθρώπινου πολιτισμού μέχρι και σήμερα το ένδυμα λειτουργεί ως πολυσήμαντος επικοινωνιακός κώδικας για το πρόσωπο που το φορά.
Το ρούχο καλύπτει το σώμα ενώ την ίδια στιγμή αποτελεί στοιχείο εξωτερικού καλλωπισμού ή μαρτυρία στοιχείων της ταυτότητάς μας.
Μέσα από το ένδυμα μπορεί κανείς να αντλήσει χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα ενός λαού, την οικονομική, πολιτική και κοινωνική οργάνωση ενός τόπου, το φύλο, την ηλικία, την κοινωνική θέση.
ΑΡΙΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΓΡΑΦΕΣ
Στο Μουσείο Άλεξ Μυλωνά – Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
(Πλ. Αγίων Ασωμάτων 5, Θησείο, T: 210 3215717)
Εγκαίνια: 22 Σεπτεμβρίου, 20:30
Λήξη έκθεσης: 30 Οκτωβρίου
Επιμέλεια έκθεσης: Ηρακλής Παπαϊωάννου
Το Μουσείο Άλεξ Μυλωνά – Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας παρουσιάζουν την έκθεση Αποσπάσματα και Απογραφές με έργα του Άρι Γεωργίου επιλεγμένα από τη φωτογραφική συλλογή του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Η έκθεση διοργανώνεται από το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο πλαίσιο του Athens Photo Festival 2010 και θα διαρκέσει έως την 31η Οκτωβρίου 2010.
Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010
21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΙΡΗΝΗΣ
Όλοι οι πόλεμοι είναι ενάντια στα παιδιά.
Τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν την 21η Σεπτεμβρίου ως ημέρα παγκόσμιας κατάπαυσης του πυρός και μη βίας, μια πρόσκληση σε όλα τα έθνη και τους ανθρώπους να την τιμήσουν με κατάπαυση των εχθροπραξιών.
Από το 1990 μέχρι και το 2003 ο κόσμος γνώρισε 59 μεγάλες συρράξεις. Τα θύματά τους είναι σε συντριπτικό ποσοστό άμαχοι, γυναίκες και παιδιά που ζουν τα παιδικά τους χρόνια σε κοινότητες και οικογένειες που έχουν καταστραφεί από τις συνέπειες των συρράξεων αυτών. Από το 1990 μέχρι σήμερα έχουν σκοτωθεί σε συρράξεις 3.600.000 άνθρωποι και το λυπηρό είναι πως σχεδόν τα μισά θύματα (1.600.000) ήσαν παιδιά.
Έκθεση της Fern Scott Olsson
Ken J. Michaels, Κριτική για το Toronto Art Show: «Κάποιες φορές καυστική, άλλες φορές οικεία, η ζωγραφική της αντικατοπτρίζει με φιλοσοφική ματιά την πραγματικότητα. Η Fern Scott Olsson είναι μια ανερχόμενη καλλιτέχνης που αξίζει κανείς να την παρακολουθήσει».
Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010
«Μην πετάξεις τίποτα…» ένα workshop από την εικαστικό Μαρία Βασιλάκη
Ιδέες και προτάσεις για ανακατασκευή και μεταποίηση αντικειμένων. Η σκηνογράφος – εικαστικός Μαρία Βασιλάκη και το δημιουργικό γραφείο Queestudio διοργανώνουν μια σειρά από workshops με τίτλο «Μην πετάξεις τίποτα…».
To δημιουργικό γραφείο φιλοξενεί τη διαδικασία της δημιουργικής μεταποίησης με ιδέες και προτάσεις της Μαρίας Βασιλάκη για ανακατασκευή αντικειμένων με πρώτη ύλη, οτιδήποτε δεν είναι πλέον χρήσιμο!
Σε κάθε συνάντηση αξιοποιούμε πράγματα τα οποία δεν χρειαζόμαστε για να κατασκευάσουμε ένα νέο αντικείμενο. Παλιά ρούχα, μια σκισμένη κουρτίνα, ένα βαρετό τραπεζομάντηλο, μια στοίβα από περιοδικά, άχρηστες συσκευασίες όλα όσα ετοιμάζεσαι να ρίξεις στον κάδο…
Ο πολιτισμός στον Πόντο και η ποντιακή διάλεκτος
Η ποντιακή διάλεκτος προέρχεται από την αρχαία Ιωνική, λόγω κυρίως της καταγωγής των αποίκων του Πόντου από την Ιωνική Μίλητο. Οι επιδράσεις που δέχτηκε στο πέρασμα των 26 αιώνων ζωής, προέρχονται από την κοινή των αλεξανδρινών χρόνων, και από τη μεσαιωνική κοινή του Βυζαντίου. Επηρεάστηκε επίσης από τους Γενουάτες και Βενετσιάνους της Τραπεζούντας, τους Πέρσες και τους Γεωργιανούς, καθώς φυσικά και από τους Τούρκους. Αξιοσημείωτο όμως είναι ότι, παρά τις προσμίξεις με ξένες λέξεις, αυτές δεν έμειναν αναφομοίωτες, αλλά εξελληνίστηκαν και εντάχθηκαν στο κλιτικό σύστημα της ελληνικής, συμμετέχοντας έτσι στην εξέλιξη της γλώσσας. Παράδειγμα το τουρκικό ρήμα aramak έγινε στα ποντιακά αραεύω (αναζητώ), κι έδωσε νέα παράγωγα, αράεμαν (αναζήτηση-ψάξιμο) και αραευτής (ερευνητής). Χαρακτηριστικά της σημεία είναι :
Half Note Jazz Club
Την Παρασκευή 1η Οκτωβρίου, ανοίγει αυλαία η πιο jazz σκηνής της πόλης και μία ακόμη μουσική χρονιά ξεκινάει δυναμικά και δημιουργικά.
Κάθε βράδυ από τη σκηνή του Half Note θα περνούν καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, παρουσιάζοντας ότι ποιοτικότερο έχει να επιδείξει η σύγχρονη παγκόσμια μουσική σκηνή!
Ηθοποιός σηµαίνει φως
Η «Ηµέρα του Ηθοποιού» παρουσιάζεται και φέτος στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 20.30. Η εκδήλωση είναι αφιερωµένη σε τέσσερις αγαπηµένους ηθοποιούς του 20ού αιώνα: Μάνο Κατράκη, Ελλη Λαµπέτη, Μελίνα Μερκούρη, Δηµήτρη Χορν. Την εκδήλωση παρουσιάζει η Καίτη Ιµπροχώρη και κύριος οµιλητής είναι ο Κώστας Γεωργουσόπουλος. Η σκηνοθεσία είναι του Σπύρου Ευαγγελάτου, τα σκηνικά, η διαµόρφωση του χώρου και τα κοστούµια του Γιώργου Πάτσα. Τη µουσική επιµέλεια έχει αναλάβει ο Γιάννης Αναστασόπουλος. Τα βίντεο αφιερώµατα στους τέσσερις ηθοποιούς επιµελήθηκε ο Λεωνίδας Βαρδαρός και σκηνοθέτησαν οι Νίκος Ξυθάλης, Τάκης Σακελλαρίου, Κώστας Σταµατόπουλος. Για τον Μάνο Κατράκη θα µιλήσει ο Βασίλης Κολοβός, για την Ελλη Λαµπέτη η Βέρα Κρούσκα, για τη Μελίνα Μερκούρη ο Κωνσταντίνος Αλαβάνος και ο Γιώργος Γεωγλερής για τον Δηµήτρη Χορν. Αποσπάσµατα από έργα, στα οποία πρωταγωνίστησαν οι τέσσερις ηθοποιοί, ερµηνεύουν οι Χρήστος Καλαβρούζος, Εύα Κοταµανίδου, Μαρίνα Ασλάνογλου.
tanea.gr
"Επί Ασπαλάθων..." Γ. ΣΕΦΕΡΗ
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμερα οι αρχαίες κολόνες,χορδές μιας άρπας που αντηχούν
ακόμη...
Γιώργος Σεφέρης
Χαρακτηριστικά τnς ποίησης του Γ. Σεφέρη
α) Είναι μια ποίηση που εμφανίζεται ως απαισιόδοξη, βαρύθυμη και μελαγχολική, απ' την οποία όμως δεν απουσιάζουν εκλάμψεις αισιοδοξίας
β) Ο λόγος του είναι συμβολικός και υπαινικτικός
γ) Βασικά θέματα του η αρχαία και νεότερη ελληνική παράδοση και η συνάντησή της με το σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό, η μελαγχολία για τη μοίρα του ελληνισμού, η νοσταλγία του απόδημου και οι χαμένες πατρίδες.
Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010
H «Θόλος» του «Ελληνικού Κόσμου»
.jpg)
Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικός Κόσμος Είσοδος 8 - 10 ευρώ01.11.2009 έως 01.11.2010
Δευτ,Τρ, Πεμ.: 9:00-14:00
Τεταρ, Παρ.: 9:00- 21:00
Σάββατο: 11:00-16:00
Κυριακή:10:00-16:00
Η πρώτη ενότητα παραγωγών που προβάλλεται στη «Θόλο» έχει θέμα την Αρχαία Αγορά των Αθηνών και η επιλογή του θέματος εντάσσεται στον προσανατολισμό του Ιδρύματος σε θέματα ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού. Για την υλοποίησή της συνεργάστηκαν επιστήμονες του ΙΜΕ, όλων των ειδικοτήτων, και εξωτερικοί συνεργάτες. Επίσης, το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, θέλοντας να παρουσιάσει ολοκληρωμένα και επιστημονικά τεκμηριωμένα την Αρχαία Αγορά, επέλεξε την ανάπτυξη του θέματος σε τρεις διαφορετικές περιηγήσεις, που η καθεμία έχει χρονική διάρκεια 20-50 λεπτά: «Διαδραστική περιήγηση στην Αρχαία Αγορά», «Δρώμενο στην Αρχαία Αγορά» και «Η Αθηνά στην Αρχαία Αγορά».
Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικός Κόσμος
Πειραιώς 254, 17778 Ταύρος, Αθήνα, Τηλ: +30-212-2540000, http://www.hellenic-cosmos.gr
Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010
Τζίμι Χέντριξ
Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010
Ο Νικηταράς και η οικονομική κρίση
Η περιπέτεια του ήρωα έφθασε στα αυτιά πρέσβη Μεγάλης Δύναμης, ο οποίος ενημέρωσε σχετικά την κυβέρνησή του. Έτσι κάποια στιγμή απεσταλμένος της πρεσβείας βρέθηκε στη θέση που ζητιάνευε ο στρατηγός. Μόλις ο Νικηταράς τον τον αντιλήφθηκε μάζεψε αμέσως το απλωμένο του χέρι! Τι κάνετε στρατηγέ μου; Ρώτησε ο απεσταλμένος. Απολαμβάνω την ελεύθερη πατρίδα! Απάντησε περήφανα ο ήρωας. Μα εδώ την απολαμβάνετε καθισμένος στο δρόμο; Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά αλλά εγώ έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πώς περνάει ο κόσμος. αντέτεινε ο περήφανος Νικηταράς. Είδε και απόειδε ο ξένος και γύρισε να φύγει χαιρετώντας ευγενικά. Φεύγοντας όμως, άφησε να του πέσει ένα πουγγί με χρυσές λίρες ώστε να μην προσβάλει τον πάμφτωχο στρατηγό. Ο Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγγί το ψηλάφισε και φώναξε στον ξένο. Σου έπεσε το πουγγί σου. Πάρτο για να μην το βρει κανείς και το χάσεις!
Μακάρι τέτοια παραδείγματα να γίνουν και σήμερα φωτεινοί φάροι στη δύσκολη πορεία μας και έξοδος στα αδιέξοδα.
http://istologio.org/?p=2059&utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+istologio+%28Alive+blog%29
Μάνος Λοΐζος
Είχε κυπριακή καταγωγή (ο πατέρας του, Ανδρέας Λοΐζου, καταγόταν και ήταν κάτοικος των Αγιών Βαβατσινιάς -χωριό της Λάρνακας Κύπρου- και η μητέρα του, Δέσποινα Μανάκη, καταγόταν από τη Ρόδο). Το σπίτι στο οποίο έζησε ο πατέρας του υπάρχει ακόμη, η δε Κοινότητα του χωριού θέλοντας να τιμήσει τον μεγάλο αυτό μουσικοσυνθέτη, ανήγειρε στην είσοδο του χωριού ένα σεμνό μνημείο, στη μνήμη του, όπου αναγράφονται τα εξής: "Μάνος Λoΐζος 1937-1982, μουσικοσυνθέτης, καταγωγή Αγίοι Βαβατσινιάς".
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)