Στίχοι επιλεγμένοι έτσι ώστε να πετυχαίνουν κατευθείαν την καρδιά ή τις σκέψεις του πολίτη από το ασύλληπτου πλούτου έργο του ποιητή επέλεξε το Ιδρυμα Ωνάση (που απέκτησε την άνοιξη το αρχείο Κ. Π. Καβάφη διασώζοντας το από την οριστική απομάκρυνση από την Ελλάδα, αφού είχε εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον για να το αποκτήσει μεγάλο εκπαιδευτικό ίδρυμα του εξωτερικού). Αποφεύχθηκαν οι εύκολες αναφορές της Ιθάκης, για παράδειγμα, αφού ο στόχος ήταν να αναδειχθεί η διαρκώς ενεργή, παλλόμενη ιδιότητα των ποιημάτων του Καβάφη, όπως μας εξηγεί η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, εκτελεστική υποδιευθύντρια και υπεύθυνη επικοινωνίας της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, αλλά και υπεύθυνη των δράσεων που οργανώνει το Ιδρυμα Ωνάση για τον Καβάφη «Επιλέξαμε στίχους που δείχνουν πως ο Καβάφης έχει το μοναδικό, διαρκές χάρισμα να συνομιλεί με τον άνθρωπο κάθε εποχής. Ακόμα και σήμερα μας μιλά για συνθήκες της καθημερινότητάς μας όπως λίγοι μπορούν».
Στον σταθμό του Κεραμεικού – ναι, κάτω από τη γη σε έναν τόπο ιερό της Αθήνας- ο στίχος «Ξένος εγώ, ξένος πολύ» δεν θα μπορούσε να είναι πιο εύστοχος, σπαρακτικός, αληθινός. Σα να γράφτηκε για αυτό το σημείο ειδικά. Στα λεωφορεία που διατρέχουν τους δρόμους μια τάση φυγής προς τα εμπρός και επανεκκίνησης κυριαρχεί, με στίχους όπως «Και τέλος πάντων, να, τραβούμ ' εμπρός», «Δεν έχω σήμερα κεφάλι για δουλειά», αλλά και «Επέστρεφε συχνά και παίρνε με αγαπημένη αίσθησις» (σε ένα λεωφορείο που διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο «Λεωφορείο ο πόθος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου