«Eχω κλάψει πολύ τα τελευταία χρόνια βλέποντας τι έχει συμβεί στην Ελλάδα. Τη βλέπω προδομένη, πληγωμένη και τρομερά ταπεινωμένη». Ο Αλέν Λεφέβρ, χθες το μεσημέρι, στο Μέγαρο Μουσικής, μίλησε έτσι όπως παίζει πιάνο: από την ψυχή του. Και τα λόγια του ηχούσαν τόσο ζεστά και τόσο ειλικρινή που δεν μπορούσαν να μη συγκινήσουν το ακροατήριο.
Θερμός φιλέλληνας, δημοφιλής στο ελληνικό κοινό, ο διεθνούς φήμης Καναδός πιανίστας και συνθέτης, στη συνέντευξη Τύπου, αναφέρθηκε στην κρίση, στον πολιτισμό, στη μουσική. Αλλά και στις αξίες, στα ιδανικά, στον τρόπο που έχει αντιμετωπίσει τη δόξα.
«Δεν έκανα κάτι για να την κυνηγήσω... Να αγαπώ περισσότερο και να είμαι ένας καλύτερος άνθρωπος», αυτό είναι το μότο του.
Ο Αλέν Λεφέβρ επιστρέφει στη χώρα μας τη Δευτέρα, 21 του μήνα, για να παρουσιάσει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης») μαζί με την «Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής» ένα μουσικό πρόγραμμα, με έργα Eλλήνων και ξένων συνθετών.
Ανάμεσά τους και μια σύνθεση που υπογράφει ο ίδιος, με πηγή έμπνευσης την Ελλάδα και το φως της, το «Impressions Helleniques» (τα κομμάτια φέρουν τους τίτλους «Ηλιος», «Θάλασσα» και «Ανεμος»). Την Ελλάδα που σέβεται και που όπου βρεθεί υποστηρίζει. Μάλιστα τη συναυλία τη δίνει αφιλοκερδώς, ως μια «ανταπόδοση» στους «Ελληνες που αγαπά».
«Εκπληκτικοί άνθρωποι»
«Εχω ακούσει πολλούς οικονομολόγους, πολλούς επαγγελματίες που επιχείρησαν να μου εξηγήσουν τον λόγο και τον σκοπό για όσα συμβαίνουν εδώ στην Ελλάδα. Είναι πολύ εύκολο γι' αυτούς που σκέφτονται ορθολογιστικά να εξηγήσουν τους λόγους για την οικονομική κρίση, είναι πολύ εύκολο να ρίξουν το φταίξιμο σε κάποιον άλλον και να πουν ότι φταίνε οι πιο αδύναμοι, ο κοσμάκης και ότι αυτός θα πρέπει να πληρώσει, βάζοντας το χέρι βαθιά στην τσέπη για να πληρώσει το τίμημα των πλουσίων. Και εγώ απαντάω: είμαι καλλιτέχνης. Και αυτό το οποίο ανακάλυψα εγώ στην Ελλάδα, ήταν εκπληκτικοί άνθρωποι. Ανθρωποι που αγαπούν, που ανταποδίδουν, άνθρωποι επινοητικοί» υπογράμμισε, κρατώντας ένα κομπολόι στα χέρια του, «το μεγαλύτερο απόκτημά του» όπως τονίζει.
«Εχω ακούσει πολλούς οικονομολόγους, πολλούς επαγγελματίες που επιχείρησαν να μου εξηγήσουν τον λόγο και τον σκοπό για όσα συμβαίνουν εδώ στην Ελλάδα. Είναι πολύ εύκολο γι' αυτούς που σκέφτονται ορθολογιστικά να εξηγήσουν τους λόγους για την οικονομική κρίση, είναι πολύ εύκολο να ρίξουν το φταίξιμο σε κάποιον άλλον και να πουν ότι φταίνε οι πιο αδύναμοι, ο κοσμάκης και ότι αυτός θα πρέπει να πληρώσει, βάζοντας το χέρι βαθιά στην τσέπη για να πληρώσει το τίμημα των πλουσίων. Και εγώ απαντάω: είμαι καλλιτέχνης. Και αυτό το οποίο ανακάλυψα εγώ στην Ελλάδα, ήταν εκπληκτικοί άνθρωποι. Ανθρωποι που αγαπούν, που ανταποδίδουν, άνθρωποι επινοητικοί» υπογράμμισε, κρατώντας ένα κομπολόι στα χέρια του, «το μεγαλύτερο απόκτημά του» όπως τονίζει.
«Οταν με ρωτούν εάν πρόκειται για ένα θρησκευτικό αντικείμενο, απαντώ ότι είναι η ψυχή της χώρας που αγαπώ», αναφερόμενος στην Ελλάδα.
Ο Αλέν Λεφέβρ στάθηκε στην ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων. «Είναι ένας λαός ο οποίος είναι τόσο ανεξάρτητος, που πάντα πίστευα ότι οι άλλοι θα βρουν έναν τρόπο να τον κάνουν να πληρώσει γι' αυτή την ανεξαρτησία του, γι' αυτή την άρνηση να ακολουθήσει την πεπατημένη».
Παράλληλα αναφέρθηκε στις αξίες που μας διέπουν, στην έννοια πολιτισμός κι εκπαίδευση. «Η αξία ενός ανθρώπου μπορεί να ζυγιστεί από τα όσα έχει στην καρδιά του και όχι στην τσέπη του. Η αξία μιας χώρας δεν είναι αυτό που έχει να πει ο κόσμος, είναι ουσιαστικά ο πολιτισμός. Γι' αυτό όταν ζυγίζω τα πράγματα, θεωρώ ότι ο ελληνικός πολιτισμός είναι αυτός που μου έδωσε τα περισσότερα. Δεν το λέω για να είμαι καλός μαζί σας. Το λέω γιατί το πιστεύω».
Κι υπερθεματίζει: «Δεν έχω δεχθεί ποτέ σχόλια που μιλούν εναντίον των Ελλήνων. Απαντώ σε όσους κάνουν ότι δεν ξέρουν για τι πράγμα μιλάνε. ''Ξέρω ότι είναι πολύ διαφορετικοί οι Ελληνες από αυτό που παρουσιάζετε'' τους λέω», για να συμπληρώσει: «Πρόκειται για έναν δύσκολο κόσμο. Δεν μπορούμε να καταφέρουμε κάτι χωρίς να πληρώσουμε το τίμημα. Και η κυβέρνηση, και όσοι χαράσσουν πολιτικές και λαμβάνουν αποφάσεις και όσοι θέλουν να ασχοληθούν με την επιβίωση της δημοκρατίας θα πρέπει να δουν ότι η δημοκρατία περνάει μέσα από την εκπαίδευση και μέσα από τον πολιτισμό».
Από έναν καλλιτέχνη του διαμετρήματος του Λεφέβρ, δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη η σύγχρονη μουσική. Φυσικά και γνωρίζει τη Λέιντι Γκάγκα και τη Μάιλι Σάιρους, αλλά... «δεν είναι αυτές που θα κάνουν τη διαφορά στην κοινωνία. Δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι αυτός ο κακός ήχος της Λέιντι Γκάγκα μπορεί να μας δώσει πολιτισμό. Εάν αντιδιαστείλουμε τη μουσική της με το 'Ρέκβιεμ' του Μότσαρτ, βλέπουμε ότι είναι μια χαμένη μάχη. Οπως δεν μπορούμε να αντιπαραβάλουμε τον Σαίξπηρ με τον Χάρι Πότερ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου