Η αλήθεια μου ίδιον ηττημένου.
Δεν έχασε το φως μου τη λάμψη του
Εγω, δεν βλέπω πια.
Κι ακούω κλαψουρίσματα ζητιάνων ψευτο-ιπποτών
με τη συμπάθεια στο θηκάρι και στ’ ανοιγμένο
κεφάλι.
Και ηχητικούς οργασμούς ευνουχισμένων,
αγγίζοντας την απουσία υγρών της σάρκας.
Χάσαμε ένα πόλεμο εμείς.
Αυτοί που θάρθουν ας πενθήσουν :
Την ανεπάρκεια,
το κλουβί της δειλής καρδιάς,
τον τελευταίο αλτρουιστικά πνιγμένο έρωτα,
τον τελευταίο πνιγηρά απαρνημένο έρωτα.
Νίκος Κυριακίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου