ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟ ΕΚΔΟΣΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ "ΔΡΟΜΟΙ ΜΕ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΓΟΝΑΤΑ ..."

ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑ

Το μολύβι σταματάει στο άλφα.

Η στιγμή του ψιλόβροχου,

μ’ ένα φόβο αδιόρατο:

«Αυτά που έκανα ήξερα τι ήταν…

Δεν θέλω να τα θυμάμαι».

Οι λέξεις γίνονται συμπαγείς,

μένουν ακίνητες.

Εσύ μονάχα

χορεύεις με τ’ αστέρια,

καθρεπτίζεις στα θολά σου μάτια

τη νίκη του φόβου

όσων μονάχα έχουν φοβηθεί πολύ.

Περιμένεις χαμογελώντας

ν’ ανοίξουν τα φτερά που κρύβονται.

Να πετάξεις.

ΠΑΖΛ

Στη λεωφόρο σταυρώνουν ένα αγόρι, μπροστά στη μάνα του.

Κατέβηκαν και πήραν τα εργαλεία απ’ τη καρότσα.

Το δέντρο πνιγμένο στο απέραντο μπετόν

τα πλακάκια ιδρωμένα.

Κατέβασαν τσεκούρι,

μιαν αξίνα, φτυάρι, το ψαλίδι του κουρέματος.

Πρώτα βέβαια του πήραν αίμα

-Επιβεβαίωση-

«Πονάω» φώναζε το αφτί

το χέρι ψιλοχάιδευε το πεζοδρόμιο χωρίς τα δάχτυλα

«Καθήκια» είπε το δόντι

«Όχι μπροστά της» αυτό, από το δεξί του μάτι.

Τα γένια προσπαθούσαν να παρηγορήσουν τη γριά

αλλά εκείνη δεν έβλεπε

τίποτε.

Ούτε μάλλον ήταν εκεί.

Είχε πάει ντάλα μεσημέρι,

κατ’ ευθείαν στο μνήμα του.

ΣΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥ ΠΝΙΓΜΟΥ

Θα σου πω, πως όταν κάποιος τρελαθεί (αληθινά όμως)

Φοβερίζει τον οίκτο των πολλών

Φεύγει, για πολύμορφα παραμύθια που τα παίζει μέχρι τέλους

Σταματάει-

Χαιρετάει τον εαυτό του

Αγαπάει μια νεκρή κοπέλα

Του αρέσουν τα λεωφορεία το βράδυ

Ανάβει ηλεκτρικό τα πρωινά

Γίνεται λιχούδης σαν αρκουδάκι

Φωνάζει σαν άνθρωπος

Τρομοκρατεί τους απέναντι

Δεν μπαίνει σε κανέναν μέσα,

στο σπίτι, στη σκέψη, στο σώμα του

Ακουμπάει και λατρεύει τις λείες επιφάνειες που τον χαϊδεύουν

Κινείται, σαν χορεύοντας στη λίμνη του πόνου

Στα εκλογικά κέντρα γελάει που όλοι του χαμογελούν

Στις καβάντζες ψάχνει για γυναικεία υγρά, νωπά

Τα παιδιά τα βαριέται και τα λατρεύει

-όχι δεν χαϊδεύει κανένα-

Στη μάνα του λέει ψέμματα, πως πήρε όλα τα χάπια.

Έχει εμμονή με την ώρα,

μη φύγει η τρέλα

και μείνει πάλι μόνος.

ΚΡΥΩΝΕ...

Βρέθηκε να φιλιέται με πάθος

μ’ ένα τεράστιο ψάρι.

Με το που εμφανίστηκε μπροστά της

έβγαλε επιθετικά τη γλώσσα

και την έσφιξε στην αγκαλιά του.

Ήταν η λίμνη;

Τα όνειρα υγρασίας που έφτιαχνε;

Ο Ψάρης πάντως δεν εμφανίστηκε-

υπήρχε.

Όσο την έσφιγγε,

κοκκίνιζαν τα μάτια του.

Τα λέπια του σκληρά τη ματώναν.

Τα πράγματα στο δωμάτιο πέταγαν.

Ο χώρος άδειαζε.

Αυτή θυμάται πια μόνον κάποιες λέξεις-

κυρίως ονόματα.

Τώρα δα γδαρμένη, αλλά χωρίς πόνο, κολυμπά,

απολαμβάνει την ανάσα με τα βράγχια.

«Εραστή… δεν έχω πια βάρος.

Πότε πέθανε η μάνα μου;

Το φανταζόμουν γκρι,

μα είναι γαλανό ως και το αίμα μου.

Απλά κάνει πολύ κρύο...

Η υγρασία είναι;»

  

Νίκος Κυριακίδης

Γεννήθηκε το 1960 στη Αθήνα, κάτω απ΄τα προσφυγικά του Άγιου Σώστη στο Νέο Κόσμο. Σπούδασε μαθηματικά σε Αθήνα και Τουλούζη, δούλεψε στον τομέα συστημάτων πιστοποίησης ποιότητας παραγωγής. Πρωτοεμφανίστηκε ποιητικά με παλιά και νέα του ποιήματα στις αρχές του 2012, με κάποιες διαδικτυακές αναρτήσεις-΄΄φιλοξενίες΄΄, ποιημάτων του.

ΤΟ BLOG ¨ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" ευχαριστεί τον Ν. Κυριακίδη για την εμπιστοσύνη του...

David Bowie - Lady Grinning Soul

Σκέψη για Δράση / Thought for Action -Ακτινογραφώντας την ελληνική κρίση

Σκέψη για Δράση / Thought for Action
Ακτινογραφώντας την ελληνική κρίση
ΣΤΑΔΙΟΥ 24   ΑΘΗΝΑ
Τρίτη, 5 Φεβρουαρίου 2013, 12:00
«Ακτινογραφώντας την ελληνική κρίση: Επειδή φως δεν βλέπουμε ακόμη ας ακούσουμε αυτούς που το είδαν σε άλλες χώρες».

Η πλατφόρμα Σκέψη για Δράση / Thought for Action θα παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου για την πρώτη διεθνή διαδραστική της συνάντηση την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου, στις 12 το μεσημέρι, στον ΙΑΝΟ (Σταδίου 24).
 
Στην συνέντευξη Τύπου θα παρευρεθούν οι κεντρικοί ομιλητές του πρώτου συμποσίου της Σκέψη για Δράση/Thought for Action Ruth Richardson, Υπουργός Οικονομικών Ν.Ζηλανδίας∙ Gary Reid, Παγκόσμια Τράπεζα, ειδικός στις θεσμικές μεταρρυθμίσεις Παναγιώτης Καρκατσούλης, Διεθνές Βραβείο Αμερικανικής Ακαδημίας Διοικητικής Επιστήμης Έλενα Παναρίτη, Οικονομολόγος, ειδική στις δομικές αλλαγές.

Στο Συμπόσιο (4 Φεβρουαρίου 2013, Τεχνόπολη Δ. Αθηναίων και διαδικτυακά στο www.thoughtforaction.org) οικονομολόγοι, ερευνητές και ειδικοί επιστήμονες,  «ακτινογραφούν» την ελληνική  και ευρωπαϊκή κρίση και προτείνουν μεθόδους αντιμετώπισης με βάση τις εμπειρίες τους από άλλες χώρες που βρέθηκαν σε αντίστοιχες, με την Ελλάδα, δυσμενείς καταστάσεις.

Η Σκέψη για Δράση/Thought for Action συστάθηκε με σκοπό να μεταφέρει τη διεθνή γνώση και εμπειρία απ’ ευθείας στους πολίτες, χωρίς μεσάζοντες! Προωθεί τον διάλογο για τις απαραίτητες Δομικές Αλλαγές που πρέπει να πραγματοποιηθούν στη χώρα προκειμένου να ξεπεράσουμε ομαλά την κρίση.

Η Σκέψη για Δράση/Thought for Action είναι μια εθελοντική πρωτοβουλία χωρίς πολιτικές εξαρτήσεις. Ερωτήματα στους ομιλητές μπορούν να υποβληθούν στο www.thoughtforaction.org.

Κώστας Τσόκλης: «Εσύ ο τελευταίος λεπρός» Σπιναλόγκα, καλοκαίρι 2012

 

Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013
Ώρα έναρξης 7 μμ.
Είσοδος ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας
Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 5.30
Οι γλώσσες της εκδήλωσης
είναι τα ελληνικά και τα ιταλικά με ταυτόχρονη μετάφραση

Τόπος της ιστορίας, τόπος αποκλεισμού, στίγματος και θανάτου, ένας σύγχρονος Καιάδας, η Σπιναλόγκα, έγινε και τόπος έμπνευσης για τον Κώστα Τσόκλη, που το περασμένο καλοκαίρι μετέτρεψε ολόκληρο το νησί σε έργο τέχνης με επεμβάσεις και δρώμενα σε συνομιλία με το νησί-μνημείο και τον μισό αιώνα που λειτούργησε ως γκέτο λεπρών.

Στο Μέγαρο Μουσικής θα προβληθεί 30’ βίντεο της εικαστικής αυτής παρέμβασης-οδοιπορικού στα 85.000 τ.μ. της Σπιναλόγκας και θα συνοδευτεί από ομιλίες του ίδιου του καλλιτέχνη, των επιμελητών του εγχειρήματος, της Προέδρου του Δ.Σ. του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης,  Κατερίνας Κοσκινά και του ιστορικού τέχνης, Μπρούνο Κορά(Bruno Cora) καθώς και του συλλέκτη Νίκου Φινοκαλιώτη. Θα συντονίσει η τεχνοκριτικός Έφη Ανδρεάδη και θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.

Ο Κώστας Τσόκλης, με το σύνθετο αυτό πολιτιστικό δρώμενο, μετέτρεψε το νησί σε ένα μεγάλο γλυπτικό  έργο με συνεργούς τη μουσική του Νίκου Ξυδάκη, που ακολουθεί τον επισκέπτη σε όλη τη διάρκεια της εικαστικής παρέμβασης, την αρχαιολογία και την τεχνολογία. Είναι μια παρέμβαση συμβολική που τροφοδοτείται από την τραγική ιστορία του τόπου, αλλά ταυτόχρονα και μια πρόταση ενός άλλου τουρισμού, συνδεδεμένου με την ιστορική μνήμη και το δέος για τα δεινά των ανθρώπων.

«Ο Σταυρός, σύμβολο μαρτυρίου, στην είσοδο του νησιού, το μετατρέπει αυτόματα σε μνημείο προσκυνήματος, που παύει να είναι τουριστικός τόπος. Ο επισκέπτης καλείται να επισκεφθεί το νησί με σεβασμό», γράφει ο Τσόκλης στον κατάλογο της ποικιλόμορφης αυτής παρέμβασης.
Τρισδιάστατα έργα ζωγραφικής, επιβλητικές εγκαταστάσεις, κατασκευές μεγάλων διαστάσεων, δρώμενα, αφηγούνται ή παραπέμπουν στη ζωή των απελπισμένων «μιαρών», που μέσα σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης κατάφεραν να φτιάξουν μια δική τους ζωή, έγκλειστοι και αποκλεισμένοι από τον έξω κόσμο, που βρισκόταν σε απόσταση 800 μέτρων θάλασσας και τους είχε καταδικάσει σε ζωντανό θάνατο. Ο επισκέπτης ακολουθώντας τη διαδρομή των παρεμβάσεων γίνεται ένας αυτόπτης σχεδόν μάρτυρας της ζωής των λεπρών και οι  προβολές που προτείνει με τα έργα του ο Τσόκλης, τον ακολουθούν με την ένταση και τους στοχασμούς που προκαλούν, όταν παίρνει το δρόμο της επιστροφής.

« Ο καλλιτέχνης αφενός μας καλεί να συμμεριστούμε τις συνθήκες διαβίωσης εκείνων που έζησαν αποκλεισμένοι στο νησί αυτό από το 1904 έως το 1957 και αφετέρου μας προσφέρει διέξοδο μέσω της τέχνης. Τρίτος στόχος του είναι η συλλειτουργία τεχνών και επιστήμης και η ουμανιστική συνθεώρηση παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος», σημειώνει η Κατερίνα Κοσκινά στο κείμενό της για την έκθεση.
Τα έργα παραπέμπουν όλα στο θάνατο, αλλά και στην εμπιστοσύνη στη ζωή, αυτών των ανίατων και στην ουσία μελλοθανάτων ανθρώπων, που επέμεναν να ερωτεύονται, να γεννούν παιδιά, να οργανώνουν την καθημερινότητά τους, να διεκδικούν και να βελτιώνουν τη σύντομη ζωή τους.

Το Λεπροκομείο της Σπιναλόγκας άρχισε να λειτουργεί το 1904, στην αρχή ως γκέτο των λεπρών από την Κρήτη και στη συνέχεια και λεπρών από την υπόλοιπη Ελλάδα και από το εξωτερικό. Η ασθένεια δημιουργούσε πανικό στους υγιείς και μετέτρεπε τους ασθενείς σε παρίες, με τη βοήθεια της αμάθειας. Η λέπρα ήταν η νόσος των αμαρτωλών και αν στο σόι κάποιου υπήρχε λεπρός, ήταν όλοι καταδικασμένοι: οι νέοι δεν μπορούσαν να παντρευτούν, μικροί και μεγαλύτεροι ζούσαν αποδιοπομπαίοι, σαν ζωντανοί νεκροί. Οι λεπροί μεταφέρονταν αλυσοδεμένοι στη Σπιναλόγκα, απαγορευόταν να επιστρέψουν στον έξω κόσμο και κατοικούσαν στα σπίτια που είχαν εγκαταλείψει οι μουσουλμάνοι  μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών. Με ένα μικρό επίδομα από την πολιτεία αγόραζαν τα αναγκαία τρόφιμα στην υπαίθρια αγορά στο λιμάνι του νησιού. Πολλά από τα παιδιά που γεννήθηκαν από σχέσεις  λεπρών ήταν υγιή και ζούσαν στο νησί μαζί με τους γονείς τους μέχρι το 1936, οπότε και μεταφέρθηκαν στην Αθήνα σε ειδικό ίδρυμα. Η Σπιναλόγκα έκλεισε το 1957, όταν τα αντιβιοτικά μπορούσαν πλέον να αντιμετωπίσουν την ασθένεια και όσοι λεπροί είχαν απομείνει, μεταφέρθηκαν στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων της Αγίας Βαρβάρας, στην Αθήνα.

Η σκηνοθέτης Λίλα Κουρκουλάκου, πήγε στη δεκαετία του 50 στο νησί, έζησε με τους στιγματισμένους κατοίκους του για ένα διάστημα και γύρισε την ταινία, «Το Νησί της Σιωπής». Το 1968, ο Γερμανός σκηνοθέτης Βέρνερ Χέρζογκ έκανε μια πειραματική ταινία μικρού μήκους για τον τελευταίο κάτοικο της Σπιναλόγκας, τις «Τελευταίες Λέξεις».  

Από 22 Φεβρουαρίου έως 2 Μαρτίου 2013 Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ – ΧΟΡΩΔΙΑΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΧΤΥΠΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑ

 

            

       Ένα μεγάλο μουσικό-εκπαιδευτικο Φεστιβάλ πραγματοποιείται στην πόλη της Καρδίτσας τον ερχόμενο μήνα.

      Εβδομήντα δύο (72) σχολικές χορωδίες, 3.500 Χορωδοί – εκτελεστές, θα λάβουν μέρος στη μεγαλύτερη Φεστιβαλική Εκδήλωση που γίνεται στην Ελλάδα, από 22 Φεβρουαρίου έως 2 Μαρτίου 2013, και υλοποιείται στα πλαίσια του 31^ου Διεθνούς  Χορωδιακού Φεστιβάλ Καρδίτσας.

      Εβδομήντα δύο (72) Σχολικές Χορωδίες από Ελλάδα και εξωτερικό (3 χορωδίες από Ιταλία και 2 από Σερβία) θα έλθουν στην Καρδίτσα για ένα μεγάλο πολιτιστικό γεγονός που αγγίζει την Εκπαίδευση.

      Τεράστια είναι η συμμετοχή Σχολικών Χορωδιών από πολλά μέρη της Ελλάδος που θα πραγματοποιηθεί από 22 Φεβρουαρίου έως 2 Μαρτίου 2013 στην 5^η Πανελλήνια Συνάντηση Σχολικών Χορωδιών  που διοργανώνει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Χορωδιών και Διευθυντών Χορωδίας σε συνεργασία με την Διεύθυνση Περιφερειακής Εκπαίδευσης Θεσσαλίας και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού.    

       Σχολικές Χορωδίες από Αθήνα, Πειραιά, Κατερίνη, Κέρκυρα, Ηράκλειο Κρήτης, Ρέθυμνο, Πολύκαστρο, Άργος, Θήβα, Ιτέα Φωκίδας, Αλεξανδρούπολη, Καλαμάτα, Αγρίνιο, Ναύπακτο, Κομοτηνή, Καστοριά, Λάρισα, Τρίκαλα, Σκάλα Λακωνίας, Δράμα, Χαλκίδα, Καρδίτσα, Παξοί, Σοφάδες, Βόλο, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ν. Παντελεήμονα Πιερίας, Αττική  κλπ έχουν δηλώσει συμμετοχή στην 5^η Πανελλήνια Συνάντηση Σχολικών Χορωδιών.

      Συγκεκριμένα, η 5^η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΧΟΡΩΔΙΩΝ θα πραγματοποιηθεί στις 22 Φεβρουαρίου έως 2 Μαρτίου 2013 στην πόλη της Καρδίτσας στην μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων του THESSALIKON GRAND HOTEL.

      Παράλληλες εκδηλώσεις θα γίνουν στην  Δημοτική Πινακοθήκη Καρδίτσας, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καρδίτσας, στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Κων/νου κλπ.

       Πρόκειται για ένα μοναδικό θεσμό με τον οποίο γίνεται ουσιαστική αισθητική παρέμβαση στην ουσία της Καλλιτεχνικής Αγωγής και Παιδείας.

        Για πέμπτη φορά πραγματοποιείται ένας Χορωδιακός Θεσμός που αφορά όλες τις σχολικές Χορωδίες (παιδικές-νεανικές) και βοηθά στην ανάπτυξη της μουσικής και Χορωδιακής εκπαίδευσης του τόπου μας. Πρόκειται για μια Χορωδιακή Πανδαισία από σχολικές χορωδίες της Ελλάδος καθώς και την συμμετοχή εκλεκτών ξένων χορωδιών.

        Στην 5^η Συνάντηση Σχολικών Χορωδιών λαμβάνουν μέρος σχολικές χορωδίες (παιδικές-νεανικές-μεικτές) από σχολικές μονάδες, της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

        Η εκδήλωση πραγματοποιείται στα πλαίσια του 31^ου  Διεθνούς Χορωδιακού Φεστιβάλ Καρδίτσας, που αποτελεί κορυφαίο μουσικό και πολιτιστικό θεσμό του Νομού Καρδίτσας και τελεί υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του καθηγητή  Νίκου Ευθυμιάδη.

Στη διοργάνωση συμμετέχουν η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων, ο Δήμος Καρδίτσας και η Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας (Περιφέρεια Θεσσαλίας).

        Στόχος της διοργάνωσης  είναι η καλλιέργεια της Χορωδιακής Τέχνης ως δημιούργημα του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, η φωνητική εξάσκηση των μαθητών και η ενθάρρυνση των σχολικών μονάδων στη δημιουργία αξιόλογων Χορωδιών, οι οποίες μπορούν  να εκπροσωπούν την Ελλάδα σε Διεθνή Φεστιβάλ, Διαγωνισμούς και Συναντήσεις Χορωδιών. Παράλληλα, αναδεικνύεται το τεράστιο εκπαιδευτικό έργο του Καθηγητή Μουσικής της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης διαμέσου του Χορωδιακού εργαλείου.

         Ασφαλώς και πρόκειται για κάτι πρωτότυπο, μοναδικό, πολύ όμορφο με Καλλιτεχνική, Ψυχαγωγική και Επιμορφωτική χροιά με πρωταγωνιστές, μαθητές των Δημοτικών και των Γυμνασίων όλης της  χώρας.

       Το Διεθνές Φεστιβάλ Καρδίτσας αναλαμβάνει να προωθήσει τις καλύτερες σχολικές χορωδίες (εφ’ όσον το επιθυμούν) να εμφανιστούν σε σημαντικές συναυλίες και Φεστιβάλ του Εξωτερικού.

        Θα υπάρξει και Διεθνής Κριτική Επιτροπή, η οποία θα επιλέξει τις καλύτερες σχολικές Χορωδίες οι οποίες και θα επιβραβευτούν συμμετέχοντας σε Διεθνείς διαγωνισμούς και Φεστιβάλ του Εξωτερικού.

Το πρόγραμμα θα παρουσιάσει ο Αλέξης Κωστάλας.

Επίσης κορυφαίες μουσικές προσωπικότητες θα παρευρεθούν στο Φεστιβάλ όπως  ο Θεόδωρος Αντωνίου, Γιώργος Κουρουπός, Μιράντα Καλδή, Χάρης Ξανθουδάκης και πολλοί άλλοι.

Οι εκδηλώσεις αρχίζουν στις 7.00 μ.μ.

       Η καρδιά της μουσικής – χορωδιακής Ελλάδας χτυπά στην Καρδίτσα από 22 Φεβρουαρίου.

Η ΕΡΤ πάει... σχολείο

Το Αρχείο της ΕΡΤ, ακολουθώντας τους διεθνείς κανόνες οπτικοακουστικής αρχειονομίας, παρέχει ασφαλή δεδομένα, η καλή χρήση των οποίων λειτουργεί ως επιπρόσθετο βοήθημα για τον μαθητή και τον δάσκαλο.
Το επιστημονικό προσωπικό του Αρχείου της ΕΡΤ, σε συνεργασία με δασκάλους και καθηγητές της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αντιστοίχησαν οπτικοακουστικά αρχειακά τεκμήρια με σχολικά βιβλία, δίνοντας την ευκαιρία στους μαθητές να έχουν στη διάθεσή τους επιπλέον χρηστικά μαθησιακά εργαλεία, σχετικά με συγκεκριμένα γνωστικά πεδία.
Στόχος της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας, είναι να διευκολυνθεί η αναζήτηση, αξιολόγηση και χρήση των οπτικοακουστικών μαθησιακών αντικειµένων από μαθητές, εκπαιδευτικούς ή αυτοµατοποιηµένες λογισμικές διεργασίες.

Tο Αρχείο της ΕΡΤ, όπως κάθε αρχείο, οφείλει να απευθύνεται σε όλες τις ηλικιακές και μορφωτικές ομάδες χρηστών, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι οι εξελίξεις στην επιστήμη και την έρευνα μπορεί να προσφέρουν νέες χρήσεις και δεδομένα.

Τα εργαλεία επιλογής περιεχομένου είναι ιεραρχικά δομημένα. Μπορείτε να αναζητήσετε θέματα με βάση την εκπαιδευτική βαθμίδα, την τάξη, το μάθημα ή και συνδυασμό των παραπάνω. Αρχικά, εμφανίζονται όλες οι τάξεις και όλα τα μαθήματα που σχετίζονται με θέματα του αρχείου. Αν επιλεχθεί κάποια εκπαιδευτική βαθμίδα, οι υπόλοιπες επιλογές φιλτράρονται και απεικονίζουν μόνο τις τάξεις και τα μαθήματα της συγκεκριμένης βαθμίδας που σχετίζονται με θέματα του αρχείου. Αντίστοιχα αν επιλεχθεί κάποια τάξη, τότε η επιλογή του μαθήματος φιλτράρεται και απεικονίζει μόνο αυτά που αφορούν τη συγκεκριμένη τάξη και σχετίζονται με θέματα του αρχείου. ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/ertatschool.aspx

 

ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ

ΞΕΝΑΓΗΣΕΙΣ

Το Σάββατο  2 Φεβρουαρίου 2013

στις 12 το μεσημέρι

η Διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης

κ. Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα

θα ξεναγήσει το κοινό στις μόνιμες συλλογές

στα έργα του 19^ου αιώνα

Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΦΡΟΥΝΤ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ της Μαρίας Μεταξά

Το μοιραίο ερώτημα της ανθρωπότητας μου φαίνεται πως είναι αν και σε ποιόν βαθμό θα καταφέρει η πολιτισμική της εξέλιξη να προφυλάξει τη συμβίωση των ανθρώπων από τη βλάβη που προέρχεται από την ανθρώπινη ορμή της επιθετικότητας και από την ορμή της αυτοκαταστροφής.
Σίγκμουντ Φρόυντ[1]

Ιστορικό πλαίσιο

Ο βιομηχανικός καπιταλισμός που φτάνει στην ακμή του στη βορειοδυτική Ευρώπη κατά το 2^ο ήμισυ του 19^ου αιώνα βαθαίνει το χάσμα στη βιομηχανική Ευρώπη της ατμομηχανής και στην αρχαϊκή Ανατολική και Νότια Ευρώπη «του κάρου»[1].

Η Ευρώπη απολαμβάνει το θρίαμβο του ιμπεριαλισμού, καθώς απέραντες αποικιακές αυτοκρατορίες συστήνονται στα πέρατα της Γης. Η επιστημονική και τεχνική υπεροχή των Ευρωπαίων, τους εξασφαλίζει την πολιτική τους επιρροή σε όλο τον Πλανήτη.

Στο τέλος του 19^ου αιώνα και έχοντας περιέλθει στην κυριαρχία της Γερμανίας, σύσσωμη η Ευρώπη, θα στροβιλιστεί από τη σύγκρουση των εθνικισμών και θα χαράξει την τραγική της πορεία προς τον πόλεμο. Έναν πόλεμο που στις αρχές Αυγούστου 1914 φαντάζει σύντομος –αν και γρήγορα θα διαψευστεί- και θα βυθίσει την ανθρωπότητα στο έλεός του. Η γηραιά ήπειρος θα βγει από τη σύρραξη υλικά και ηθικά καταρρακωμένη. Η δεκαετία του 1920, σε παγκόσμιο επίπεδο χαρακτηρίζεται ασταθή ισορροπία.

Φρόυντ και πλαίσιο

Μέσα σ΄ αυτή τη δίνη των ιστορικών γεγονότων, ο κορυφαίος Βιεννέζος παν-επιστήμονας Σίγκμουντ Φρόυντ, και έχοντας πίσω του ήδη ένα ογκώδες έργο ως παρακαταθήκη, παραδίδει στο φως το 1930, το σύγγραμμά του «Η Δυσφορία μέσα στον Πολιτισμό» ή άλλως «Ο Πολιτισμός πηγή δυστυχίας», μέσα από το οποίο προσπαθεί να εκθέσει το αίσθημα της ενοχής ως ένα καίριο πρόβλημα στην εξέλιξη του πολιτισμού, συνδέοντας την πολιτισμική πρόοδο με την ένταση του ενοχικού αισθήματος και την απώλεια της ευτυχίας.

Οι επιστημονικές θεωρίες του Φρόυντ αλλά και οι τεχνικές θεραπείας που ανέπτυξε αποτέλεσαν αντικείμενα έντονης αμφισβήτησης όταν παρουσιάστηκαν στη Βιέννη του 19^ου αιώνα. Ο φροϋδισμός προκάλεσε συζητήσεις μεταξύ των επιστημόνων και επέσυρε τη δριμεία πολεμική των αντιφρονούντων. Κατά την περίοδο της ολοκλήρωσης της θεωρίας του, υποβλήθηκε οιονεί σε ηθικό και επιστημονικό αποκλεισμό, καταφέρνοντας πάραυτα –κάτοχος όσο ολίγοι του συγγραφικού μυστικού- να γοητεύσει τον αναγνώστη με το πνευματώδες του ύφος, τη συλλογιστική του δύναμη, τη διαλεκτική του δεινότητα και τον πικρό πολλάκις σαρκασμό του. Θεωρήθηκε ως ένας εκ των διαμορφωτών του νέου τρόπου σκέπτεσθαι του ευρωπαίου «ανθρώπου», διότι κατόρθωσε να βγάλει την ψυχολογία έξω από το εργαστήριο και να την οδηγήσει στην κλινική. Και από εκεί στους δημόσιους δρόμους και στις παρόδους, στον κόσμο του εμπορίου, στα σπίτια και στα σχολεία.  Προέταξε ένα νέο και διαφορετικό αυτο-είδωλο από εκείνο που είχαν οι πρόγονοί του, και προέβαλε όχι μόνο την προσπάθεια αποδέσμευσης του ανθρώπου από κάθε ηθική αρχή, αλλά και με αξιώσεις ενός πρότυπου δημιουργίας ενός νέου Ανθρωπισμού.

Αφιέρωμα στον Κώστα Γαβρά στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος 29 Ιανουαρίου έως 6 Φεβρουαρίου 2013

 

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα πλήρες αναδρομικό αφιέρωμα στον μεγάλο Έλληνα δημιουργό Κώστα Γαβρά. Το αφιέρωμα θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και το Τμήμα Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Στόχος του αφιερώματος είναι να γνωρίσουμε το πλήρες έργο του Έλληνα σκηνοθέτη, να δούμε κάτω από ποιες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες διαμορφώθηκε η φιλμογραφία του, και να κατανοήσουμε σε βάθος την πολιτική διάσταση του έργου του. Για τον σκοπό αυτό, ο Κώστας Γαβράς θα βρίσκεται στην Αθήνα το διάστημα 29 έως και 31 Ιανουαρίου.

Το αφιέρωμα περιλαμβάνει:

-Ταινία έναρξης του αφιερώματος το Διαμέρισμα δολοφόνων (Compartiment Tueurs, 1965). Την ταινία θα προλογίσει ο Κώστας Γαβράς. Είσοδος μόνο με προσκλήσεις.

-Προβολή της πλήρους φιλμογραφίας του δημιουργού (δεκαεπτά μεγάλου μήκους ταινίες και μια μικρού μήκους), οι οποίες θα προβληθούν με ελληνικούς υπότιτλους.

-Συζήτηση στρογγυλής τραπέζης ανοιχτή για το κοινό με κεντρικό ομιλητή τον Κώστα Γαβρά στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου. Και αμέσως μετά, θα προβληθεί η ταινία Κατάσταση Πολιορκίας (Etat de Siege, 1972), την οποία και θα προλογίσει ο σκηνοθέτης.

-Masterclass του Κώστα Γαβρά στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών την Πέμπτη 31 Ιανουαρίου.

Το masterclass απευθύνεται σε σπουδαστές κινηματογράφου & επικοινωνίας και επαγγελματίες του χώρου.

Οι ταινίες

«Το πιο επαναστατικό πράγμα είναι να απευθυνθείς στο ευρύτερο κοινό,

κάνοντας όσο το δυνατόν λιγότερους συμβιβασμούς»

Κώστας Γαβράς

Ο ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΣΤΗΝ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΤΕΧΝΗ"

Γιάννης Ξανθούλης: «Να ξαναγίνουμε φτωχοί» !

“Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Όπως ήμασταν πάντα. Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό – όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να ‘ρθει η σειρά τους … Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ’ τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.

Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.

Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές – όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.

Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας.

Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργα σίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας.Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας … Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών... 

Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ’ τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ’ τον… Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν.

Θυμήσου και κόψ’ τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια. ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ’ τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ’ τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ’ το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις…

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς. Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει …

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας”.

http://www.filadelfia-xalkidona.gr/2011/10/%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%86%CF%84%CF%89/ 

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΕΣΩΣΤΡΕΦΩΝ

 http://alttherapy.blogspot.gr/#axzz28z2ri8mu

Η Σούζαν Κάιν, πρώην εταιρική δικηγόρος, σύμβουλος διαπραγματεύσεων και συγγραφέας του “Quiet: The Power of Introverts in a World That Can’t Stop Talking “είναι εσωστρεφής χαρακτήρας και αρθρώνει δημόσια το λόγο της πάνω ακριβώς σε αυτό το ζήτημα, τη δύναμη των εσωστρεφών ανθρώπων. Η ομιλία της στο TED2012 «The power of introverts» άγγιξε όχι μόνο το κοινό που την παρακολούθησε ζωντανά αλλά και όλους όσους συνεχίζουν να αναρτούν ευχαριστήρια σχόλια και προβληματισμούς κάτω από το βίντεο της ομιλίας της. Με ένα θεατρικό τρόπο η Σούζαν Κάιν, ανέβηκε στη σκηνή του TED2012 με μια βαλίτσα για να μιλήσει για όλους τους εσωστρεφείς, οι οποίοι πολλές φορές νοιώθουν ότι πρέπει να «κρύβονται» ώστε να είναι αποδεκτοί από τη σημερινή κοινωνία.

Όλοι μας (αν όχι εμείς οι ίδιοι) συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους που χαρακτηρίζονται ως εσωστρεφείς, καθώς το 1/3 των ανθρώπων ανήκουν στη συγκεκριμένη κατηγορία. Παρόλα αυτά η σύγχρονη κοινωνία εξακολουθεί να τους αντιμετωπίζει ως κάτι έξω από τη ‘νόρμα’. Οποιοσδήποτε ‘μη-κοινωνικός’ -με τη δημοφιλή έννοια του όρου- αντιμετωπίζεται ως ντροπαλός ή και προβληματικός. Και ενώ η κουλτούρα στην οποία ζούμε, πρακτικά υποτιμά τους εσωστρεφείς, η ιστορία έχει να παρουσιάσει σημαντικά έργα τέτοιων ανθρώπων. Από τον Σοπέν μέχρι τη ηγετική μορφή του Γκάντι και την χαμηλόφωνη αντίσταση της Ρόζα Πάρκς.

Η Κάιν χρειάστηκε 7 χρόνια για να ολοκληρώσει το βιβλίο της (τα οποία χαρακτηρίζει ως απόλυτη ευτυχία καθώς διάβαζε, ερευνούσε και σκεφτόταν). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου διάβασε, έψαξε και βρήκε εξηγήσεις και έρευνες μέσα από την ψυχολογία και την νευρο-βιολογία, που είχαν ως πόρισμα ότι οι εσωστρεφείς είναι ικανοί να αγαπήσουν δυνατά, να δημιουργήσουν αριστουργήματα όχι λόγω της ιδιοσυγκρασίας τους αλλά επειδή είναι κατά βάθος αυτοί που είναι.

 

__________
Η ΟΜΙΛΙΑ

Όταν ήμουν εννιά χρονών πήγα στην καλοκαιρινή κατασκήνωση για πρώτη φορά. Και η μητέρα μου μού έφτιαξε μια βαλίτσα γεμάτη βιβλία, πράγμα που μου φαινόταν απολύτως φυσιολογικό. Επειδή στην οικογένειά μου η ανάγνωση ήταν η κύρια ομαδική δραστηριότητα.Και αυτό μπορεί να σας ακούγεται αντικοινωνικό, αλλά για εμάς ήταν απλά ένας διαφορετικός τρόπος κοινωνικότητας. Έχεις τη ζωώδη ζεστασιά της οικογένειάς σου να κάθεται δίπλα σου, αλλά είσαι επίσης ελεύθερος να περιπλανιέσαι στη γη της περιπέτειαςμέσα στο μυαλό σου. Και θεωρούσα ότι η κατασκήνωση θα είναι ακριβώς έτσι, αλλά ακόμα καλύτερη. (Γέλια) Είχα μια εικόνα 10 κοριτσιών να κάθονται σε μια σκηνή διαβάζοντας βιβλία φορώντας ασορτί νυχτικά.

Earth amazing sights (HD) - Music: Loreena McKennitt

Τα παιδιά του Lidice επέστρεψαν σπίτι τους

Στις 2 Ιουλίου του 1942, τα περισσότερα από τα παιδιά του Lidice, ενός μικρού χωριού της τότε Τσεχοσλοβακίας, παραδόθηκαν στο τοπικό γραφείο της Γκεστάπο. Τα 82 παιδιά στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο εξόντωσης στο Chełmno, 70 χιλιόμετρα μακριά, όπου δολοφονήθηκαν με δηλητηριώδη αέρια. Το γλυπτό της Marie Uchytilová αποτελεί φόρο τιμής σε αυτά τα παιδιά.

Τα γεγονότα που οδήγησαν τα παιδιά του Lidice στον θάνατο ήταν αρκετά περίπλοκα. Καθοριστικό ρόλο πάντως για να παρθεί η απόφαση της δολοφονίας τους ήταν ο θάνατος του Reinhard Heydrich, διοικητή του ναζιστικού προτεκτοράτου της Βοημίας και της Μοραβίας.

Η Τσεχοσλοβακία καταλήφθηκε από τη ναζιστική Γερμανία τον Απρίλιο του 1939 και η διοίκηση του Heydrich που ακολούθησε χαρακτηρίστηκε από καταπίεση, βασανισμούς και δολοφονίες. Στα τέλη Μαΐου του 1942 ομάδα στρατιωτών αποτελούμενη από Τσέχους και Σλοβάκους κατάφερε ένα μεγάλο χτύπημα στους Γερμανούς. Τον ισχυρό τραυματισμό του Heydrich.

Μια εβδομάδα αργότερα στις 4 Ιουνίου του 1942, ο Heydrich πέθανε από σηψαιμία.  Ολόκληρη η χώρα πίστευε ότι γνώριζε τι θα επακολουθήσει. Κανένας όμως δεν μπορούσε να προβλέψει την φρίκη που τους ετοίμαζαν οι κατακτητές.

Η αρχή έγινε με ολική απαγόρευση κυκλοφορίας στην Πράγα. Μια τεράστια επιχείρηση αναζήτησης των δραστών ακολούθησε χωρίς όμως αποτέλεσμα. Την εβδομάδα μεταξύ τον τραυματισμό και τον θάνατο του Heydrich 157 άνθρωποι είχαν ήδη εκτελεστεί με συνοπτικές διαδικασίες. Τα χειρότερα όμως δεν είχαν έρθει ακόμη…

Μετά την κηδεία του Heydrich στο Βερολίνο, ο Αδόλφος Χίτλερ, διέταξε τι θα έπρεπε να γίνει στα χωριά που έκρυβαν τους υπεύθυνους.  Όλοι οι ενήλικες άνδρες να εκτελούνται και τα γυναικόπαιδα να μεταφέρονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα παιδιά που είχαν χαρακτήρα και χαρακτηριστικά «Αρείου» να υιοθετούνται από Γερμανικές οικογένειες SS για να γίνουν καλοί Ναζί. Τα υπόλοιπα να ανατραφούν με «άλλους τρόπους». Τέλος, τα χωριά να εξαφανιστούν από τους χάρτες, τίποτα να μην μείνει που να δηλώνει ότι κάποτε υπήρξαν.

Οι εντολές του άρχισαν να εφαρμόζονται αμέσως. Στο χωριό Lidice, που παρά την απουσία αποδείξεων ότι είχαν βρει εκεί καταφύγιο οι στρατιώτες που ήταν υπεύθυνοι για τη δολοφονία του Heydrich, έγινε η αρχή. Όλοι οι άνδρες μεταφέρθηκαν σε ένα αγρόκτημα στην άκρη του χωριού και εκτελέστηκαν, πρώτα σε ομάδες των πέντε. Όταν ο ηθικός αυτουργός αυτού του τρόμου, Horst Böhme, παραπονέθηκε ότι θα του έπαιρνε πάρα πολύ καιρό για να τους εκτελέσει όλους οι ομάδες έγιναν των δέκα. Μέχρι το απόγευμα της ίδιας μέρας, 173 άνδρες είχαν εκτελεστεί.

203 γυναίκες και 105 παιδιά συγκεντρώθηκαν στο σχολείο του χωριού. Από εκεί οδηγήθηκαν σε άλλο σχολείο στην κοντινή πόλη Kladno. Τέσσερις από τις γυναίκες ήταν έγκυες. Οι έγκυες μεταφέρθηκαν στο ίδιο νοσοκομείο όπου εξέπνευσε ο Heydrich, για να τους αφαιρεθούν με βίαιο τρόπο τα βρέφη. Οι περισσότερες από τις υπόλοιπες γυναίκες οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ravensbrück όπου έχασαν τη ζωή τους από μια σειρά από ασθένειες.

Τα παιδιά στην αρχή μεταφέρθηκαν σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο στο Łódź όπου Γερμανοί Αξιωματούχοι έκαναν τον διαχωρισμό ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους. Όσα δεν είχαν τα χαρακτηριστικά που απαιτούνταν, παρά τις αρχικές διαφωνίες, αποφασίστηκε από τον Adolf Eichmann να θανατωθούν.

Εβδομήντα σχεδόν χρόνια πριν, στις 2 Ιουλίου, τα 82 παιδιά παραδόθηκαν στην Γκεστάπο. Από εκεί μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης Chelmno όπου δηλητηριάστηκαν με αέρια. Από τα 105 παιδιά του Lidice, μόνο τα 17 παιδιά επέστρεψαν κάποια στιγμή στο χωριό τους.

Κανείς δεν θα μάθει ποτέ αν κάποιο από τα 82 παιδιά έκλαιγε λίγο πριν χάσει την ζωή του, μακριά από το σπίτι, την μητέρα του και τον πατέρα του. Ωστόσο, έστω και με αυτόν τον τρόπο, τα αθώα παιδιά που έχασαν την ζωή τους εκείνη την ημέρα επέστρεψαν και θα κατοικούν για πάντα στο Lidice. Τα 82 χάλκινα αγάλματα, 40 αγόρια και 42 κορίτσια, θα στέκονται εκεί ως αιώνια υπενθύμιση της σφαγής. Τα παιδιά του Lidice βρίσκονται επιτέλους στο σπίτι τους.

 

http://www.antikleidi.com/2013/01/20/lidice/ 

Έδωσε κίνηση στην «Έναστρη Νύχτα» του Βαν Γκογκ

Πάνω από 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι από τον Φεβρουάριο έχουν δει τον διαδραστικό πίνακα της «Έναστρης Νύχτας» του Βαν Γκογκ, ενώ ο διεθνής Τύπος έχει πει τα καλύτερα για τον δημιουργό του και το βίντεο αναπαράγεται στα μεγαλύτερα sites του κόσμου.

Ακόμα και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, όπου εκτίθεται ο πίνακας, προώθησε το διαδραστικό βίντεο στο facebook. Κι όλα αυτά ξεκίνησαν από τα Γιάννενα. Δημιουργός του, αυτός που κατάφερε να δώσει κίνηση στην «Έναστρη Νύχτα», είναι ο 38χρονος Πέτρος Βρέλλης. Ηλεκτρολόγος μηχανολόγος στο επάγγελμα (δουλεύει στην Περιφέρεια Ηπείρου), αλλά και απόφοιτος του Τμήματος Πλαστικών Τέχνης και Επιστημών Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Η δουλειά του τράβηξε την προσοχή και του Μουσείου Βαν Γκογκ στο Άμστερνταμ, και συγκεκριμένα κάποιων επιμελητών που έχουν αναλάβει να στήσουν μια προσωρινή έκθεση για τον μεγάλο ζωγράφο, δεδομένου ότι το μουσείο ετοιμάζεται να κλείσει λόγω ανακαίνισης. Στην προσωρινή αυτή έκθεση, ο Πέτρος Βρέλλης κλήθηκε να δώσει το παρών τον Σεπτέμβριο προκειμένου να φιλοξενηθεί και το διαδραστικό του βίντεο. Δύο μήνες νωρίτερα, θα βρεθεί στη Βραζιλία σε ένα μεγάλο φεστιβάλ βίντεο αρτ, στο οποίο προσκλήθηκε να πάει με καλυμμένα μάλιστα τα έξοδα.

 

 

Ηχηρή παρέμβαση του ακαδημαϊκού Γεωργίου Μπαμπινιώτη

Αξίζει να διαβαστεί μέχρι τέλους!!!...

Ηχηρή παρέμβαση του ακαδημαϊκού Γεωργίου Μπαμπινιώτη, ο οποίος σε συνέντευξη που έδωσε στον αμερόληπτο δημοσιογράφο Παύλο Τσίμα είπε –μεταξύ άλλων:

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Η ελληνική γλώσσα κατακρεουργείται καθημερινά. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Διαρκώς ακούμε για την κατάληψη της βίλα Αμαλίας ή ότι έγινε ανακατάληψη της βίλα Αμαλία.

Και σας ρωτώ. Η λέξη βίλα δεν κλίνεται;

Αν δεν το γνωρίζετε η βίλα προέρχεται από το ιταλικό villa και είναι λέξη ελληνοποιημένη, όπως η κατσαρόλα, όπως οι ολυμπιονίκες της άρσης βαρών.

Και πρέπει να κλίνεται σύμφωνα με τους κανόνες της γραμματικής.

Δε λέμε: Το καπάκι της κατσαρόλα.

Ούτε θα πούμε: Αυθαίρετες οι βίλα των υπουργών.

Για να το καταλάβετε καλύτερα θα σας αναφέρω ένα άλλο παράδειγμα: Τη Μαρία Κάλλας.

Η Κάλλας, όπως γνωρίζετε, ήταν Ελληνίδα. Ως Ελληνίδα η γενική του ονόματος της είναι: Της Μαρίας Κάλλας. Και όχι της Μαρία Κάλλας.

Αντίστοιχα πρέπει να λέμε: Η κατάληψη της βίλας Κάλλας και όχι της βίλα Κάλλας.

ΤΣΙΜΑΣ: Μπορεί αυτό να συμβαίνει επειδή γράφεται με λατινικούς χαρακτήρες. Villa Amalias.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Κι αυτό είναι λάθος. Τι ήταν η Αμαλία; Βασίλισσα της Αγγλίας;

ΤΣΙΜΑΣ: Βίλα Αμαλίας, λοιπόν.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Ακριβώς! Η βίλα, της βίλας, οι βίλες, των βιλών.

ΤΣΙΜΑΣ: Και τι έχετε να πείτε για το χαρακτηρισμό «μαλακισμένα» που ακούστηκε στον αέρα από γνωστό δημοσιογράφο;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Καθόλου δε με ξάφνιασε… Ουδείς φαυλότερος των πολιτικών, αν δεν υπήρχαν οι δημοσιογράφοι… Η έκφραση του κυρίου δεν ήταν μόνο απρεπής, αλλά και σημειολογικά εσφαλμένη… Θα σας εξηγήσω…

Το «μαλακισμένος» είναι μετοχή του ρήματος: Μαλακίζομαι.  Αυτό προέρχεται από το αρχαίο: Μαλακία, παράγωγο της λέξεως «μαλακός».

Καθόλου νεολογισμός δεν είναι αυτές οι λέξεις. Σας θυμίζω το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο: «Και περιήγεν ο Ιησούς τας πόλεις πάσας και τας κώμας, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακία.»

Αλλά η ρίζα της λέξης είναι αρχαιοελληνική.

Στην Αρχαία Ελλάδα συνηθιζόταν η έκφραση: «Μαλάκας πολίτης», η οποία ήταν συνώνυμη του «ιδιώτης».

Ιδιώτης ήταν ο πολίτης που δεν ασχολείτο με τα πολιτικά.

Η ιδιωτεία, για τους αρχαίους ημών προγόνους, ήταν κατάπτυστη. Εξ ου και το λατινογενές idiot, το οποίο προέρχεται από τον ιδιώτη και σημαίνει ηλίθιος.

Ο ιδιώτης περιφρονητικά αποκαλείτο μαλάκας πολίτης.

Και ακόμα πιο πίσω αν κοιτάξουμε, στα ομηρικά έπη θα βρούμε την έκφραση: «Αιδώς, Αργείοι».

Αυτή προέρχεται από την Ιλιάδα:

«Αιδώς γαρ εν κακοίσιν ουδέν ωφελεί. Η γαρ σιωπή τω λαλούντι σύμμαχος.»

Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ως εξής: Το να δείχνεσαι ντροπαλός ανάμεσα σε κακούς δεν ωφελεί καθόλου, γιατί η σιωπή η δική σου γίνεται τότε σύμμαχος του κακού, που φλυαρεί.

Αν, με λίγα λόγια, εσύ ακούς τους φαύλους και δε μιλάς γίνεσαι σύμμαχος τους.

Αρχικά η έκφραση ήταν: «Αιδώς, μαλάκες».

Αλλά με τα χρόνια εκφυλίστηκε σε αυτό που όλοι γνωρίζουμε.

Ας μου πει, λοιπόν, ο κύριος Καμπουράκης. Ποιοι είναι οι ιδιώτες, ποιοι είναι οι μαλάκες που σιωπούν, ποια είναι τα μαλακισμένα της εποχής μας;

Οι καταληψίες των βιλών ή οι έχοντες το ακατοίκητο τηλεθεατές του Μέγκα και των υπόλοιπων καναλιών;

ΤΣΙΜΑΣ: Το Μέγκα είναι αμερόληπτο, κύριε Μπαμπινιώτη.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Φυσικά! Και ο κώλος της μαϊμούς είναι πράσινος.

ΤΣΙΜΑΣ: Σας βρίσκω λίγο επιθετικό.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Κι εγώ σας βρίσκω αρκετά ηλίθιο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.

ΤΣΙΜΑΣ: Ας πούμε κάτι άλλο… Τι γνώμη έχετε για τη δήλωση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ευθαρσώς είπε ότι είναι αναρχικός, ενώ ο πρόεδρος του κόμματος, την ίδια μέρα, δήλωσε ότι είναι νοικοκυραίοι κι αυτοί.

Αυτό δεν είναι οξύμωρο;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Καταρχάς κάνατε λάθος χρήση του επιρρήματος ευθαρσώς, το οποίο δηλώνει θάρρος, ενώ εσείς, έτσι πιστεύω, θέλατε να δείξετε το θράσος του… Όσον αφορά το οξύμωρο της δήλωσης… Όχι! Καθόλου! Που το βλέπετε το οξύμωρο;

ΤΣΙΜΑΣ: Μα… Αναρχικός νοικοκυραίος;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Και λοιπόν; Δε γνωρίζετε το βιβλίο του Πεσόα «Ο αναρχικός τραπεζίτης»; Αυτό δεν είναι οξύμωρο;

ΤΣΙΜΑΣ: Δεν το έχω διαβάσει, οπότε δεν μπορώ να πω.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Κακώς! Θα έπρεπε να διαβάζετε και μερικά βιβλία, εσείς οι δημοσιογράφοι, αντί μόνο να γράφετε… Θα σας εξηγήσω: Ο αναρχικός νοικοκυραίος είναι ένας άμεσα νοικοκυραίος, ο οποίος αντιμάχεται τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος από τον πυρήνα του, την ίδια την οικογένεια.

ΤΣΙΜΑΣ: Σας βρίσκω πολύ αριστεριστή, κύριε Μπαμπινιώτη.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Σταματήστε να λέτε "σας βρίσκω", γιατί αρχίζω να πιστεύω ότι μου παίρνει συνέντευξη η Μενεγάκη…  Και ναι! Είμαι αριστεριστής. Γιατί, καταρχάς, δεν είμαι διορισμένος σε κανένα υπουργείο. Αν με ξανακάνουν υπουργό παιδείας θα ανασκευάσω τις δηλώσεις μου.

Και ναι, είμαι αριστεριστής, γιατί… Είμαι ακαδημαϊκός.

Οι ακαδημαϊκοί κύκλοι, όπως και οι εκκλησιαστικοί, είναι κύκλοι ομόκεντροι της εξουσίας.

Έτσι, αφού αντιλαμβάνομαι μια αλλαγή προς την αριστερά, προετοιμάζομαι να ακολουθήσω το ρεύμα της εποχής μου.

Κανένας ακαδημαϊκός ή καταξιωμένος διανοούμενος δεν είναι, ποτέ, ριζοσπαστικός.

Δείτε την κυρία Κική Δημουλά. Δέκα μέρες πριν τις εκλογές του Ιουνίου υπέγραψε δήλωση νομιμοφροσύνης, μαζί με άλλους τριάντα, εκείνο το περιβόητο: «Τολμήστε!»

Τώρα, που βλέπει ότι η παλίρροια αλλάζει, μιλάει στα ξένα περιοδικά για χάος.

Προετοιμάζεται κι εκείνη για την αλλαγή εξουσίας και νοοτροπίας.

Αν ήταν η Χρυσή Αυγή που διεκδικούσε την εξουσία η κυρία Δημουλά θα γινόταν ένας άλλος Έζρα Πάουντ. Και διαβάστε κάνα βιβλίο για να καταλάβετε τι εννοώ.

ΤΣΙΜΑΣ: Δηλαδή πιστεύετε ότι η διανόηση συμπορεύεται με την εξουσία, ανεξαρτήτως του… χρώματος της;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Πάντα! Η αποδεχτή διανόηση. Οι λογοτέχνες, οι λόγιοι, οι καλλιτέχνες και πανεπιστημιακοί που προβάλλονται και προοδεύουν, γιατί αλλιώς θα βρισκόντουσαν στα ρείθρα της επικαιρότητας.

ΤΣΙΜΑΣ: Υπάρχει κάποιος λογοτέχνης που πιστεύετε ότι βρίσκεται εκτός… νομιμότητας;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Τώρα πια, μόνο οι μπλογοτέχνες.

ΤΣΙΜΑΣ: Ορίστε;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Οι μπλόγκερ… Γιατί αυτοί δρουν ανεξέλεγκτα.

ΤΣΙΜΑΣ: Οι μπλόγκερ… Υπάρχει κάποιος που ξεχωρίζετε από αυτούς;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Πολλοί… Ο μόνος που μου έρχεται τώρα στον νου είναι ο Γελωτοποιός, ο οποίος πρέπει να βελτιώσει το συντακτικό του και να μην παρασύρεται από την κυκλοθυμικότητα του, αλλά κατά τα άλλα είναι αξιόλογος.

ΤΣΙΜΑΣ: Γελωτοποιός, λοιπόν…

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Το σημειώσατε; Για να το ψάξει η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος;

ΤΣΙΜΑΣ: Με προσβάλετε, κύριε Μπαμπινιώτη.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Ελάτε, κύριε Τσίμα, ας είμαστε ειλικρινείς. Όλοι το ξέρουν ότι είστε ρουφιάνοι.

ΤΣΙΜΑΣ: Διακόπτουμε για διαφημίσεις και θα συνεχίσουμε με τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Ναι! Πως θα μάθουν τα παιδιά να ανάβουν φωτιές για να ζεσταίνονται.

ΤΣΙΜΑΣ: Διακόπτουμε…

 http://www.ramnousia.com/2013/01/paremvasi-mpampinioti-gia-tin-katalipsi-tis-bila-amalias.html#.UP51D_L4TxU

Ποια η θέση της ποίησης στο θέατρο;

Μια συζήτηση για τη Μάτση Χατζηλαζάρου και τη δραματοποίηση της ποίησης

με αφορμή την παράσταση

Σβήσε το πρόσωπό μου και ξαναρχίζουμε
σε σκηνοθεσία της Δήμητρας Κονδυλάκη
(Knot Gallery, Μιχαλακοπούλου 206 & Πύρρου, 9.00 μ.μ.)

Tην παράσταση θα παρακολουθήσουν τα μέλη και οι φίλοι της Λέσχης Ανάγνωσης Θεατρικού Έργου, τη Δευτέρα 28 Ιανουαρίου (ώρα: 9.00 μ.μ.). Θα ακολουθήσει συζήτηση με τη σκηνοθέτιδα και με την Δέσποινα Παπάζογλου, που ερμηνεύει την ποιήτρια. Θα δηλώσουν «παρών» επίσης οι ποιήτριες Αντιόπη Αθανασιάδου, Λένα Καλλέργη, Έλσα Κορνέτη και Αγγελική Σιγούρου, οι οποίες συμμετείχαν στον αφιερωματικό τόμο «Μάτση Χατζηλαζάρου: ποιήτριες μιλούν για το πρόσωπο και το έργο & μία συνέντευξη για την παράσταση» που κυκλοφόρησε από τις (.poema..) εκδόσεις. 

:::

Η Λέσχη Ανάγνωσης Θεατρικού Έργου λειτουργεί για τέταρτη συνεχή χρονιά στο θέατρο Studio Μαυρομιχάλη με τη συνεργασία του Συλλόγου Αποφοίτων του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Οι συναντήσεις των συμμετεχόντων πραγματοποιούνται τακτικά μία φορά το μήνα. Στο διάστημα της λειτουργία της έχουν προσκληθεί  δημιουργοί από όλο το φάσμα της θεατρικής πράξης  (σκηνοθέτες, ηθοποιοί, μεταφραστές, πανεπιστημιακοί,  θεατρολόγοι, δραματολόγοι). Τα θέματα που έχουν αναπτυχθεί αφορούν τόσο σε κλασικά και σύγχρονα έργα του ελληνικού και παγκόσμιου δραματολογίου, όσο και σε διαφορετικές προσεγγίσεις του θεατρικού φαινομένου, όπως ο μύθος και το παραμύθι, το κοινωνικό θέατρο και η παρουσίαση θιάσων – μύθων της διεθνούς σκηνής όπως το Θέατρο του Ήλιου της Αριάν Μνουσκίν.

Η συζήτηση με αφορμή την παράσταση Μάτση Χατζηλαζάρου, Σβήσε το πρόσωπό μου και ξαναρχίζουμε στην Knot Gallery θα αποτελέσει την πρώτη συνάντηση της  Λέσχης Ανάγνωσης τη νέα χρονιά στο πλαίσιο των  νέων δράσεών της. Η συζήτηση είναι ανοιχτή σε όλους.

 

Η ΟΜΑΔΑ AMOUR-AMOUR ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ:

ΜΑΤΣΗ ΧΑΤΖΗΛΑΖΑΡΟΥ

ΣΒΗΣΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΞΑΝΑΡΧΙΖΟΥΜΕ

Knot Gallery

(Μιχαλακοπούλου 206 & Πύρρου)

Από τις 12 Ιανουαρίου / Για 12 παραστάσεις

Κάθε Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη, 9 μ.μ.

Σκηνοθεσία – Δραματουργική επιμέλεια: Δήμητρα Κονδυλάκη

Βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργία Ιωαννίδου

Σκηνικά – κοστούμια: Φωτεινή Γεωργίου

Ερμηνεία: Δέσποινα Παπάζογλου

Δημιουργία αφίσας – προγράμματος: Λουκία Μάρθα

Φωτογραφίες: Γιάννης Τσάκαλος

Επικοινωνία: Μαρία Σούμπερτ

Μάτση Χατζηλαζάρου

Μια πολύ σημαντική αλλά ελάχιστα γνωστή στο ευρύ κοινό ποιήτρια του μοντερνισμού, τη Μάτση Χατζηλαζάρου φέρνει στο προσκήνιο η ομάδα AMOUR-AMOUR με το Σβήσε το πρόσωπό μου και ξαναρχίζουμε που επανέρχεται μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις του στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, το Σάββατο 12 Ιανουαρίου στην Knot Gallery σε νέα δραματουργική επιμέλεια και σκηνοθεσία της Δήμητρας Κονδυλάκη.

Η Μάτση Χατζηλαζάρου που έκανε τα πρώτα ποιητικά βήματά της τη δεκαετία του ’30, στο πλάι του Ανδρέα Εμπειρίκου, αρχικά ψυχαναλυτή και κατόπιν ερωτικού συντρόφου και συζύγου της, είναι ίσως η πρώτη σύγχρονη ελληνίδα ποιήτρια που συνδέει απροκάλυπτα τη δημιουργική με την ερωτική απελευθέρωση, υπερβαίνοντας την ταύτιση της γυναικείας ποίησης μ’ ένα μονόχορδο συναισθηματισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη της συλλογή, Μάης Ιούνης και Νοέμβρης, χαρακτηρίστηκε άσεμνη και χυδαία από την επίσημη κριτική της εποχής, δεδομένης μάλιστα της στιγμής που εκδόθηκε, το 1944!  Η ζωή όμως συνεχίζεται, διεκδικεί ακατάπαυστα τα δικαιώματά της, παρά τον πόλεμο, ή παρά την όποια κρίση. Η Μάτση Χατζηλαζάρου είναι φιγούρα ακριβώς μιας απελπισμένης ανάγκης για ζωή και δημιουργία και ως τέτοια, σήμερα μας αφορά ακόμα περισσότερο.

«Η ποίησή μας είναι η ζωή».

Υλοποιώντας στη σκηνή την ιδέα που πηγάζει απ’ την υπερρεαλιστική ποίηση της ΜΧ,  «το ποίημα βίωμα», η παράσταση της ομάδας AMOUR-AMOUR, μιλάει για τη ζωή της ποιήτριας – που ερμηνεύει αισθαντικά η Δέσποινα Παπάζογλου – μες απ’ τις ίδιες της τις λέξεις. Αποκαλύπτοντας τη σχέση της με τον έρωτα και με τη γραφή, τα οποία εντέλει καταλήγουν να συγκλίνουν. Ταυτόχρονα όμως αποκαλύπτοντας και τη σχέση της με την Ελλάδα και ό,τι αντιπροσωπεύει γι’ αυτήν – ξεκινώντας από την ίδια την φύση, την παράδοση, τη γλώσσα ως τα αγαπημένα πρόσωπα αλλά και τη δυστοπία της πραγματικότητας. Εξ ου και η καταφυγή της στο Παρίσι η οποία τη βοηθά να συγκροτήσει την ποιητική της ταυτότητα, που είναι αξεδιάλυτη με τη δυναμική των αντιθέτων: «εκεί πέρα εδώ»,  φως / σκοτάδι, νεότητα / γήρας, σώμα και σκέψη, εγγύτητα και απόσταση, Παρίσι Ελλάδα, χαρά και μελαγχολία. Τίποτα δεν είναι αβίαστο, τίποτα δεν είναι μονοσήμαντο στην ποίησή της. Ειδικά όμως η σχέση της με την ελληνικότητα, φιλτραρισμένη μέσα από την απόσταση, αποκτά νέο ενδιαφέρον δεδομένης της επιτακτικής ανάγκης να επανορίσουμε και τη δική μας, βασανιστική σχέση με τον πολιτισμό και τον τόπο μας.

Η παράσταση

Βασισμένη κυρίως σε κάποια ποιήματα με έντονο το δραματικό στοιχείο που γράφει στο Παρίσι μετά τον πόλεμο, στην αριστουργηματική της Αντίστροφη αφιέρωση και στην ανέκδοτη αλληλογραφία της προς τον Εμπειρίκο, η παράσταση συνδέει δύο ξεχωριστά επίπεδα: Το ένα είναι ο ποιητικός λόγος που καταργεί τον χωροχρόνο, φωτίζοντας τη «διαχρονική» Μάτση, από κορίτσι έως ώριμη γυναίκα. Το άλλο, η σκηνική δράση, που τροφοδοτείται από τις επιστολές και τοποθετείται ακριβώς στο πρώτο διάστημα της διαμονής της στη Γαλλία, μετά το περιπετειώδες και δύσκολο ταξίδι με το Ματαρόα το 1945. Σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, στο μεταίχμιο μεταξύ δύο τόπων, μεταξύ δύο αντρών, δύο εντελώς ξεχωριστών τρόπων ύπαρξης. Από μια χώρα υπό το καθεστώς εμφυλίου, σε μια άλλη, όπου παρά τη φτώχεια, μπορούν να ανθίζουν «ο πολιτισμός, η παράδοση και το πνεύμα». Σ’ αυτόν τον δεύτερο γύρο παραστάσεων, δίνεται μεγαλύτερο βάρος στις επιστολές που απευθύνει η ποιήτρια προς τον Εμπερίκο από το Παρίσι (υπό έκδοση από τις Εκδ. Άγρα[1]) μεταξύ 1946 και 1947 φωτίζοντας ανάγλυφα της ζωή εκείνης της περιόδου. Και τότε, όπως και σήμερα, ένας ολόκληρος κόσμος έμοιαζε να γκρεμίζεται... Σε εποχές στέρησης, αβεβαιότητας και όξυνσης των πολιτικών και κοινωνικών αντιθέσεων, ποιος ο ρόλος της τέχνης; Ποιος ο ρόλος της ποίησης;

Εστιάζοντας σε ένα τέτοιο ερώτημα, η παράσταση δεν έχει καθόλου την έννοια της πιστής αναβίωσης ενός προσώπου. Σίγουρα υπάρχει μια εσάνς αισθητικής του πενήντα, επικρατεί όμως ο ονειρικός χωροχρόνος που είναι διαχρονικός και διαπροσωπικός. Αυτή την κατεύθυνση υπηρετούν τα σκηνικά και τα κοστούμια της Φωτεινής Γεωργίου. Μια ιστορία αιώνιας επιστροφής κι επανεκκίνησης. Μια ιστορία σίγουρα όχι μόνο για την Μάτση Χατζηλαζάρου, αλλά για τη σχέση της ποίησης με τη ζωή με τα αυθεντικά υλικά του θεάτρου.

Πρώτη παρουσίαση:

1^η Αυγούστου 2012 στο Κάστρο Καβάλας στα πλαίσια του αφιερώματος «Έως όρθρου βαθέος. Δύο ολονυχτίες με 7+2 ποιητές». Παραγωγή Φεστιβάλ Φιλίππων-Θάσου.

Οκτώβρης 2012: Θέατρο του Νέου Κόσμου / Κεντρική Σκηνή

Ημερομηνίες στην Knot Gallery:

Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη: 12 – 13 – 14 – 15/1

Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη: 19 – 20 – 21 -22/1

Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη: 26 – 27 – 28 – 29 Ιανουαρίου 2013    

Ώρα Έναρξης:                          9 μ.μ.

Διάρκεια:                                 75’

Τιμή εισιτηρίου:                      12 ευρώ

Ατέλειες δεκτές Δευτέρα και Τρίτη.

Κρατήσεις θέσεων στο τηλέφωνο: 6940808727 / 6974900093