Μπόρχες, "Οι Σκεπασμένοι Καθρέφτες" (Los Espejos Velados) :

Από παιδί γνώρισα αυτόν τον τρόμο τού διπλασιασμού ή τού φασματικού πολλαπλασιασμού τής πραγματικότητας, όμως μπροστά στους μεγάλους καθρέφτες. Η αλάθητη και συνεχής λειτουργία τους, η παρακολούθηση των πράξεών μου από αυτούς, η κοσμική παντομίμα τους, απ’ την στιγμή που βράδιαζε γίνονταν υπερφυσικές. Μια από τις επίμονες παρακλήσεις μου στον Θεό και στον φύλακα άγγελό μου ήταν να μην ονειρευτώ καθρέφτες. Εγώ ξέρω πως τους παρακολουθούσα μ’ ανησυχία. Υπήρξαν φορές που φοβήθηκα πως θ’ άρχιζαν ν’ αποκλίνουν απ’ την πραγματικότητα. Κι άλλες, πως θα ‘βλεπα δύσμορφο μέσα σ’ αυτούς, σαν από κάποια παράξενη αντιξοότητα, το πρόσωπό μου. Έμαθα πως αυτός ο φόβος γύρισε, σαν από θαύμα, πίσω στον κόσμο.