Ποθώ το στόμα σου – Ποιημα Παμπλο Νερουντα

 

Ποθώ το στόμα σου , τη φωνή , τα μαλλιά σου ,
Σιωπηλή πεινασμένη ενεδρεύω στους δρόμους ,
Το ψωμί δεν με τρέφει , η αυγή με ταράζει ,
Αναζητώ τον υγρό ήχο των βημάτων σου όλη μέρα .

Ορέγομαι το λαμπερό σου χαμόγελο ,
Τα χέρια σου το χρώμα του άγριου σιταριού ,
Ορέγομαι τα χλωμά πετράδια των νυχιών σου ,
θέλω να καταφάω το δέρμα σου σαν ολόκληρο αμύγδαλο .

Θέλω να καταφάω την ηλιαχτίδα που τρεμοπαίζει στην ομορφιά σου ,
Τη μύτη , άρχοντα του αλαζονικού σου προσώπου ,
θέλω να καταφάω την φευγαλέα σκιά απ τα ματόκλαδα σου .

Και περπατώ πεινασμένη οσφραινόμενη το λυκόφως ,
Ψάχνοντας για εσένα , και τη ζεστή σου καρδιά ,
όπως το πούμα στη χέρσα ερημιά.

Anhelo su boca – Pablo Neruda

Anhelo su boca, su voz, su pelo.
Silencioso y muerto de hambre, rondo a trav?s de las calles.
El pan no me alimenta, amanecer me interrumpe,
yo busca todo el dia para la medida l?quida de sus pasos.

Tengo hambre de su risa lisa, sus manos el color de una cosecha salvaje, hambre para las piedras p?lidas de sus u?as,
yo deseo comer su piel como una almendra entera.

Deseo comer el rayo de sol que se?ala por medio de luces en su cuerpo encantador, la nariz soberana de su cara arrogante,
yo deseo comer la cortina ef?mera de sus latigazos,

y establezco el paso alrededor de hambriento, oliendo el crep?sculo,
caza para usted, para su coraz?n caliente,
como un puma en los barrens de Quitratue.