Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ- ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΚΡΥΦΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ;

Όπως σε κάθε νόμισμα, έτσι και για κάθε πτυχή της ζωής μας υπάρχουν πάντα δύο διαφορετικές όψεις. Φυσιολογικά μας ελκύει η καλή, η εύκολη και η θετική πλευρά των πραγμάτων, ωστόσο καιροφυλαχτούν τριγύρω αναποδιές, δυσκολίες και αρνητικές καταστάσεις. Τίποτα στη ζωή δεν χρωματίζεται μόνο ως άσπρο ή μαύρο, ή ακόμα περισσότερο δε διαρκεί παντοτινά αλλά αυτό είναι και το αλατοπίπερο της όλης ιστορίας. Σε κάθε άλλη περίπτωση η ύπαρξη μας θα ήταν μονοδιάστατη και πιο βαρετή από όσο θα αντέχαμε.

Πολύ περισσότερο βαρετός θα ήταν με τη σειρά του και ο παγκόσμιος οινικός χάρτης χωρίς το πλήθος των 300+ αυτόχθονων ποικιλιών που η Ελλάδα διαθέτει. Τα κρασιά που παράγουν διαθέτουν ξεχωριστό στυλ, μοναδικό χαρακτήρα και ευρύ φάσμα διαφορετικών αρωματικών προφίλ, αποτελώντας χωρίς αμφιβολία μια γερή γροθιά κατά της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης που θέλει πολλά κρασιά να είναι σε ένα συγκεκριμένο εμπορικό στυλ.

Προσοχή όμως γιατί κάπου εδώ το εύκολο, όμορφο ή βαρετό αν θέλετε κομμάτι της ιστορίας σταματάει και αρχίζουν τα δύσκολα. Με ονόματα γλωσσοδέτες που κάνουν τους ξένους να θέλουν να καταπιούν τη γλώσσα τους, τι πιθανότητες έχουν ποικιλίες όπως το Ξινόμαυρο, το Αγιωργίτικο, η Μαυροκουντούρα ή το Μοσχοφίλερο να κάνουν μεγάλη καριέρα στις διεθνείς αγορές; Το Malbec από την άλλη έχει κατακτήσει τον κόσμο ευνοούμενο ανάμεσα στα άλλα και από την ευκολία προφοράς του ονόματος του. Λέτε τελικά να φταίει το ονοματεπώνυμο και για το γεγονός ότι οι Έλληνες καλλιτέχνες δε μπορούν να μεγαλουργήσουν σε Hollywood, Bollywood ή Broadway;

 ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια: