Aυθαίρετα
Κι όμως,
αυθαίρετα κατοίκησες στα μάτια μου,
απλά,
δίχως τυμπανοκρουσίες
ήρθες κι εγκαταστάθηκες
καταλαμβάνοντας τα οπτικά μου πεδία.
Τις μέρες γίνεσαι σκέψη,
φαντασία, δάκρυα,
τις νύχτες είσαι το πανταχού παρόν όνειρο.
Στ' αυτιά μου το σφύριγμα του αγέρα
που σε
συνοδεύει
σαν άγριος λυγμός.
Κάθε μέρα, κάθε νύχτα.
Η επανάληψη,
το σκληρό ρολόι της θλίψης
που τεμαχίζει ανελέητα τους άγουρους ανθούς
μιας προσδοκίας που μ' ακολουθεί.
Να σ' έχω.
Πώς;
Τα ηλεκτρικά πεδία του κορμιού σου
ακόμα αχνίζουν στις παλάμες μου.
Δεν σ' άγγιξα παρά μόνο στις απαντοχές που
καλλιεργούσα
Μα ήταν αρκετό αυτό το ίχνος της αφής
να με κάψει ολοκληρωτικά
καθώς ο έρωτάς σου με κυρίευε δίχως κανέναν οίκτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου