Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013
Τα 7 χρώματα της γης, πανέμορφο κι ασυνήθιστο φυσικό φαινόμενο.
Chamarel - Μαυρίκιος : Τα Επτά Χρώματα
της Γης είναι ένα γεωλογικό φαινόμενο όπου στρώματα στέρεης λάβας
δημιουργούν χρωματικούς συνδυασμούς.
Ο Μαυρίκιος είναι το μεγαλύτερο από τα νησιά του συμπλέγματος Mascarenes και βρίσκεται ανατολικά της Μαδαγασκάρης.
Σαν βαμμένο, το χώμα «κυματίζει»
παίρνοντας όλες τις αποχρώσεις του κίτρινου, του καφέ, του πράσινου.
Πρόκειται για μοναδικό σχηματισμό ηφαιστειακής προέλευσης. Αξιοσημείωτο
είναι το ότι, αν αναμείξουμε τα διαφορετικά χρώματα χώματος σε ένα
δοχείο, έπειτα από λίγες ημέρες θα διαχωριστούν.
Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013
Διεθνής προσανατολισμός τη νέα σεζόν στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
Η νέα ελληνική καλλιτεχνική παραγωγή κυριαρχεί στο πρόγραμμα
Το πλούσιο φετινό πρόγραμμά της παρουσίασε χθες το βράδυ η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, με παράλληλη ζωντανή μετάδοση μέσω της ιστοσελίδας της, και την Σοφία Ρομπόλη σε ταυτόχρονη παρουσίαση στη νοηματική.
Οι καλλιτεχνικές παραγωγές της νέας σεζόν θα αναπτυχθούν σύμφωνα με τους παρακάτω κύριους άξονες.
Σπουδαίοι έλληνες δημιουργοί
ο πρόγραμμα έχει διεθνή προσανατολισμό, με σημαντικές μετακλήσεις από το εξωτερικό, αλλά η νέα ελληνική καλλιτεχνική παραγωγή είναι πάντα στο κέντρο και αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος. Ενδεικτικά αναφέρονται: «Αφιέρωμα στο Δημήτρη Δημητριάδη» (15-27 Οκτωβρίου), «Τέλος» του Σίμου Κακάλα (13-24 Νοεμβρίου), «Room service» του Έκτορα Λυγίζου (18 Δεκεμβρίου - 5 Ιανουαρίου 2014), «Φάουστ» του Μιχαήλ Μαρμαρινού (15 Ιανουαρίου - 2 Φεβρουαρίου 2014), «Κοκκινοσκουφίτσα: το πρώτο αίμα» της Λένας Κιτσοπούλου (14-25 Μαΐου 2014), «Re-calculate» της Μαριάννας Καβαλλιεράτου (19 - 21 Οκτωβρίου), Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων (1 - 7 Φεβρουαρίου 2014), το νέο έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου (23 Μαΐου - 8 Ιουνίου 2014).
Στο θέατρο συναντάμε μεγάλα κείμενα και σημαντικούς συγγραφείς. Δύο νομπελίστες ανεβάζουν έργα τους στη Στέγη. Πρόκειται για τους Ελίας Κανέττι («Eraritjaritjaka: Το Μουσείο των Φράσεων», 26-28 Φεβρουαρίου 2014) και Ελφρίντε Γέλινεκ («Τα συμβόλαια του εμπόρου», 27-29 Μαρτίου 2014). Η Αθήνα βρίσκεται στο επίκεντρο στη σειρά συζητήσεων με κεντρικό τίτλο «Re-think Athens: Αστικές προκλήσεις», στην έκθεση εκτός των τειχών «Εικαστικοί διάλογοι», και στην έκθεση του Κριστιάν Μπολτάνσκι που βάζει στο επίκεντρο τα βλέμματα των Αθηναίων.
Η Στέγη στην ελληνική περιφέρεια
Το πρόγραμμα «Dancing to connect» - που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη χρονιά με 5 σχολεία της Αθήνας -, φέτος θα «τρέξει» και στην Πάτρα με σχολεία της περιοχής και τη συνεργασία του ΔΗΠΕΘΕ Πατρών και θα καταλήξει σε μία παράσταση. Επίσης, η Στέγη προετοιμάζει ένα σύγχρονο «site-specific» πρόγραμμα στην Αρχαία Μεσσήνη, το οποίο θα υλοποιηθεί σε συνεργασία με το «Διάζωμα», τον κ. Σταύρο Μπένο και τον αρχαιολόγο Πέτρο Θέμελη.
Τα Φεστιβάλ - κάποια που έχουν ήδη γίνει θεσμός και εντάσσονται σταθερά στον προγραμματισμό της Στέγης, και άλλα που προστίθενται -, είναι κεντρικής σημασίας για τη σεζόν που έρχεται. Ενδεικτικά αναφέρονται το Φεστιβάλ «Transitions» που επικεντρώνεται στα Βαλκάνια αυτή τη χρονιά, καθώς και το «Fast Forward Festival», που αναδεικνύει τη χρήση νέων μέσων και τεχνολογιών. Έντονη είναι, επίσης, η παρουσία του Μουσικού Θεάτρου στον φετινό προγραμματισμό.
Δυναμικές συζητήσεις
Οι συζητήσεις στο πλαίσιο του κύκλου «Λέξεις & Σκέψεις» είναι αυτή τη χρονιά ακόμη πιο δυναμικές, με διακριτές θεματικές ενότητες: Εκπαίδευση (με επιμελητή το Μανώλη Πιμπλή), συζητήσεις για ζητήματα πόλης (με επιμελητές τους Θωμά Μαλλούτα και Πάνο Δραγώνα), και επιστήμης (σε συνεργασία με το CERN). Επίσης, θα υπάρξει κύκλος για τον Κ.Π. Καβάφη, στο πλαίσιο του οποίου, ο Daniel Mendelsohn θα έρθει στη Στέγη και θα συνομιλήσει με τον Δημήτρη Παπανικολάου. «Οι ελεύθεροι σκοπευτές» είναι η ενότητα στην οποία συναντάμε μεγάλα μυαλά του καιρού μας. Φέτος, στην ενότητα αυτή θα βρούμε τους: Romain Gavras, Jonathan Coe, David Sedaris, και A.B. Yehoshua.
Εκπαίδευση για όλους
Με δράσεις για όλες τις ηλικίες και τις εξειδικευμένες ανάγκες του κοινού, η Στέγη συνδέει άρρηκτα τον καλλιτεχνικό προγραμματισμό της με την εκπαιδευτική διάσταση της τέχνης. Το Τμήμα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων, σε συνεργασία με τους καλλιτέχνες και συντελεστές της κάθε παραγωγής, καθώς και με ειδικούς εκπαιδευτές, σχεδιάζει και υλοποιεί για το 2013-2014, συνολικά 37 εκπαιδευτικές δράσεις που απευθύνονται σε σχολικές ομάδες, παιδιά και οικογένειες, εφήβους, ενήλικες, άτομα με αναπηρία, καθώς και άτομα άνω των 65.
Εφηβικό θέατρο
Η Στέγη έχει καταφέρει να καθιερώσει εφηβική σκηνή, στην οποία φέτος ανεβαίνει «Το τρένο» του Λένου Χρηστίδη, σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου (7 Νοεμβρίου 2013 - 13 Απριλίου 2014), που αναδείχθηκε από το περσινό Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου. Επίσης, θα ανέβει η παράσταση «Before your very eyes» των Gob Squad και Campo (8-10 Νοεμβρίου 2013), στην τελευταία χρονιά της περιοδείας της. Πολλά θα είναι, επίσης, τα εκπαιδευτικά προγράμματα που απευθύνονται στο εφηβικό κοινό.
http://www.naftemporiki.gr/story/703586
Το πλούσιο φετινό πρόγραμμά της παρουσίασε χθες το βράδυ η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, με παράλληλη ζωντανή μετάδοση μέσω της ιστοσελίδας της, και την Σοφία Ρομπόλη σε ταυτόχρονη παρουσίαση στη νοηματική.
Οι καλλιτεχνικές παραγωγές της νέας σεζόν θα αναπτυχθούν σύμφωνα με τους παρακάτω κύριους άξονες.
Σπουδαίοι έλληνες δημιουργοί
ο πρόγραμμα έχει διεθνή προσανατολισμό, με σημαντικές μετακλήσεις από το εξωτερικό, αλλά η νέα ελληνική καλλιτεχνική παραγωγή είναι πάντα στο κέντρο και αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος. Ενδεικτικά αναφέρονται: «Αφιέρωμα στο Δημήτρη Δημητριάδη» (15-27 Οκτωβρίου), «Τέλος» του Σίμου Κακάλα (13-24 Νοεμβρίου), «Room service» του Έκτορα Λυγίζου (18 Δεκεμβρίου - 5 Ιανουαρίου 2014), «Φάουστ» του Μιχαήλ Μαρμαρινού (15 Ιανουαρίου - 2 Φεβρουαρίου 2014), «Κοκκινοσκουφίτσα: το πρώτο αίμα» της Λένας Κιτσοπούλου (14-25 Μαΐου 2014), «Re-calculate» της Μαριάννας Καβαλλιεράτου (19 - 21 Οκτωβρίου), Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων (1 - 7 Φεβρουαρίου 2014), το νέο έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου (23 Μαΐου - 8 Ιουνίου 2014).
Στο θέατρο συναντάμε μεγάλα κείμενα και σημαντικούς συγγραφείς. Δύο νομπελίστες ανεβάζουν έργα τους στη Στέγη. Πρόκειται για τους Ελίας Κανέττι («Eraritjaritjaka: Το Μουσείο των Φράσεων», 26-28 Φεβρουαρίου 2014) και Ελφρίντε Γέλινεκ («Τα συμβόλαια του εμπόρου», 27-29 Μαρτίου 2014). Η Αθήνα βρίσκεται στο επίκεντρο στη σειρά συζητήσεων με κεντρικό τίτλο «Re-think Athens: Αστικές προκλήσεις», στην έκθεση εκτός των τειχών «Εικαστικοί διάλογοι», και στην έκθεση του Κριστιάν Μπολτάνσκι που βάζει στο επίκεντρο τα βλέμματα των Αθηναίων.
Η Στέγη στην ελληνική περιφέρεια
Το πρόγραμμα «Dancing to connect» - που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη χρονιά με 5 σχολεία της Αθήνας -, φέτος θα «τρέξει» και στην Πάτρα με σχολεία της περιοχής και τη συνεργασία του ΔΗΠΕΘΕ Πατρών και θα καταλήξει σε μία παράσταση. Επίσης, η Στέγη προετοιμάζει ένα σύγχρονο «site-specific» πρόγραμμα στην Αρχαία Μεσσήνη, το οποίο θα υλοποιηθεί σε συνεργασία με το «Διάζωμα», τον κ. Σταύρο Μπένο και τον αρχαιολόγο Πέτρο Θέμελη.
Τα Φεστιβάλ - κάποια που έχουν ήδη γίνει θεσμός και εντάσσονται σταθερά στον προγραμματισμό της Στέγης, και άλλα που προστίθενται -, είναι κεντρικής σημασίας για τη σεζόν που έρχεται. Ενδεικτικά αναφέρονται το Φεστιβάλ «Transitions» που επικεντρώνεται στα Βαλκάνια αυτή τη χρονιά, καθώς και το «Fast Forward Festival», που αναδεικνύει τη χρήση νέων μέσων και τεχνολογιών. Έντονη είναι, επίσης, η παρουσία του Μουσικού Θεάτρου στον φετινό προγραμματισμό.
Δυναμικές συζητήσεις
Οι συζητήσεις στο πλαίσιο του κύκλου «Λέξεις & Σκέψεις» είναι αυτή τη χρονιά ακόμη πιο δυναμικές, με διακριτές θεματικές ενότητες: Εκπαίδευση (με επιμελητή το Μανώλη Πιμπλή), συζητήσεις για ζητήματα πόλης (με επιμελητές τους Θωμά Μαλλούτα και Πάνο Δραγώνα), και επιστήμης (σε συνεργασία με το CERN). Επίσης, θα υπάρξει κύκλος για τον Κ.Π. Καβάφη, στο πλαίσιο του οποίου, ο Daniel Mendelsohn θα έρθει στη Στέγη και θα συνομιλήσει με τον Δημήτρη Παπανικολάου. «Οι ελεύθεροι σκοπευτές» είναι η ενότητα στην οποία συναντάμε μεγάλα μυαλά του καιρού μας. Φέτος, στην ενότητα αυτή θα βρούμε τους: Romain Gavras, Jonathan Coe, David Sedaris, και A.B. Yehoshua.
Εκπαίδευση για όλους
Με δράσεις για όλες τις ηλικίες και τις εξειδικευμένες ανάγκες του κοινού, η Στέγη συνδέει άρρηκτα τον καλλιτεχνικό προγραμματισμό της με την εκπαιδευτική διάσταση της τέχνης. Το Τμήμα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων, σε συνεργασία με τους καλλιτέχνες και συντελεστές της κάθε παραγωγής, καθώς και με ειδικούς εκπαιδευτές, σχεδιάζει και υλοποιεί για το 2013-2014, συνολικά 37 εκπαιδευτικές δράσεις που απευθύνονται σε σχολικές ομάδες, παιδιά και οικογένειες, εφήβους, ενήλικες, άτομα με αναπηρία, καθώς και άτομα άνω των 65.
Εφηβικό θέατρο
Η Στέγη έχει καταφέρει να καθιερώσει εφηβική σκηνή, στην οποία φέτος ανεβαίνει «Το τρένο» του Λένου Χρηστίδη, σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου (7 Νοεμβρίου 2013 - 13 Απριλίου 2014), που αναδείχθηκε από το περσινό Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου. Επίσης, θα ανέβει η παράσταση «Before your very eyes» των Gob Squad και Campo (8-10 Νοεμβρίου 2013), στην τελευταία χρονιά της περιοδείας της. Πολλά θα είναι, επίσης, τα εκπαιδευτικά προγράμματα που απευθύνονται στο εφηβικό κοινό.
http://www.naftemporiki.gr/story/703586
Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013
16 Έλληνες Γελοιογράφοι για τα 30 χρόνια ΚΕΘΕΑ
"Tο σκίτσο μπορεί να υπάρξει σε όλες τις καταστάσεις και σε όλα τα γεγονότα.
Θέλω να τονίσω ότι δεν είναι απαραιτήτως μια χιουμοριστική έκφραση,
υπάρχουν σκίτσα δραματικά και σκίτσα που μας προβληματίζουν. Σε κάθε
περίπτωση πρόκειται για ένα κοινωνικό σχόλιο. Το δικό μου σκίτσο βάζει τον προβληματισμό και 'χτυπάει το καμπανάκι' στον νέο χρήστη" είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο γελοιογράφος Σπύρος Ορνεράκης, που συμμετέχει στην έκθεση του ΚΕΘΕΑ για τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων από την ίδρυση του θεραπευτικού προγράμματος "Ιθάκη".
Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την ίδρυση της ΙΘΑΚΗΣ, του πρώτου προγράμματος απεξάρτησης στην Ελλάδα, και με την αφορμή αυτή το ΚΕΘΕΑ και η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων διοργανώνουν έκθεση σκίτσου με θέμα τα ναρκωτικά, την εξάρτηση και την απεξάρτηση.
Η έκθεση θα φιλοξενηθεί στο Πολιτιστικό Στέκι του προγράμματος ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ (Σταυροπούλου 29, Πλατεία Αμερικής) από τις 30 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 13 Οκτωβρίου. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
Τα έργα των Ελλήνων Γελοιογράφων φωτίζουν, άλλοτε ελπιδοφόρα και άλλοτε με περίσκεψη, διαφορετικές πλευρές του προβλήματος των ναρκωτικών. Με το δικό τους μοναδικό τρόπο οι σκιτσογράφοι σχολιάζουν τα αδιέξοδα της χρήσης, τη σχέση εξάρτησης και κοινωνίας, την πολιτική για τα ναρκωτικά, τον τρόπο με τον οποίο η κρίση επηρεάζει το πρόβλημα, αλλά κυρίως τη δυνατότητα για "καθαρή" ζωή και κοινωνική ένταξη μακριά από ουσίες και εθισμούς.
"Με τις γελοιογραφίες μας αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα 'καταγγελτικά', δηλαδή το κοινοποιούμε και ταυτόχρονα στεκόμαστε στο πλάι του. Προσπαθούμε να κάνουμε το πρόβλημα ευρέως γνωστό και ταυτόχρονα να πούμε, μέσα από το σκίτσο, ότι υπάρχει λύση. Για μένα ήταν ένα πολύ δύσκολο θέμα με πολλούς αυτοπεριορισμούς, στο πως θα το προσεγγίσεις και πως θα το προβάλλεις. Δεν πρέπει να πεις το λάθος πράγμα στο λάθος μέρος" τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η σκιτσογράφος Μαρία Τζαμπούρα.
Στην έκθεση συμμετέχουν με έργα τους οι σκιτσογράφοι:
Δημήτρης Γεωργοπάλης, Κώστας Γρηγοριάδης, Σπύρος Δερβενιώτης, Πάνος Ζάχαρης (Πάνος), Πέτρος Ζερβός, Γιάννης Ιωάννου, Ηλίας Μακρής, Πάνος Μαραγκός, Παναγιώτης Μήλας, Κώστας Μητρόπουλος, Αντώνης Νικολόπουλος (Sοloup), Σπύρος Ορνεράκης, Βασίλης Παπαγεωργίου, Ανδρέας Πετρουλάκης, Στάθης Σταυρόπουλος (Στάθης), Μαρία Τζαμπούρα.
Την τελευταία ημέρα της έκθεσης, την Κυριακή 13 Οκτωβρίου, τα μέλη της Λέσχης θα υποδεχτούν το κοινό για ένα δίωρο εργαστήρι σκίτσου, ανοικτό σε μικρούς και μεγάλους που θέλουν να γελοιογραφήσουν και να γελοιογραφηθούν. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου στις 19:00μμ.
Για περισσότερες πληροφορίες: Πολιτιστικό Στέκι ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ, τηλ. 210 8640 943, 210 8653 960, 210 866 337, mail: politistiko@kethea-diavasi.gr
http://www.nooz.gr/entertainment/16-ellines-geloiografoi-gia-ta-30-xronia-ke8ea
Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την ίδρυση της ΙΘΑΚΗΣ, του πρώτου προγράμματος απεξάρτησης στην Ελλάδα, και με την αφορμή αυτή το ΚΕΘΕΑ και η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων διοργανώνουν έκθεση σκίτσου με θέμα τα ναρκωτικά, την εξάρτηση και την απεξάρτηση.
Η έκθεση θα φιλοξενηθεί στο Πολιτιστικό Στέκι του προγράμματος ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ (Σταυροπούλου 29, Πλατεία Αμερικής) από τις 30 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 13 Οκτωβρίου. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
Τα έργα των Ελλήνων Γελοιογράφων φωτίζουν, άλλοτε ελπιδοφόρα και άλλοτε με περίσκεψη, διαφορετικές πλευρές του προβλήματος των ναρκωτικών. Με το δικό τους μοναδικό τρόπο οι σκιτσογράφοι σχολιάζουν τα αδιέξοδα της χρήσης, τη σχέση εξάρτησης και κοινωνίας, την πολιτική για τα ναρκωτικά, τον τρόπο με τον οποίο η κρίση επηρεάζει το πρόβλημα, αλλά κυρίως τη δυνατότητα για "καθαρή" ζωή και κοινωνική ένταξη μακριά από ουσίες και εθισμούς.
Την ώρα που η κρίση συρρικνώνει την κοινωνική φροντίδα, η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων
στέλνει μέσα από την έκθεση το δικό της μήνυμα για την ανάγκη να κρατηθεί
ανοικτός ο δρόμος για την "Ιθάκη".
"Με τις γελοιογραφίες μας αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα 'καταγγελτικά', δηλαδή το κοινοποιούμε και ταυτόχρονα στεκόμαστε στο πλάι του. Προσπαθούμε να κάνουμε το πρόβλημα ευρέως γνωστό και ταυτόχρονα να πούμε, μέσα από το σκίτσο, ότι υπάρχει λύση. Για μένα ήταν ένα πολύ δύσκολο θέμα με πολλούς αυτοπεριορισμούς, στο πως θα το προσεγγίσεις και πως θα το προβάλλεις. Δεν πρέπει να πεις το λάθος πράγμα στο λάθος μέρος" τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η σκιτσογράφος Μαρία Τζαμπούρα.
Στην έκθεση συμμετέχουν με έργα τους οι σκιτσογράφοι:
Δημήτρης Γεωργοπάλης, Κώστας Γρηγοριάδης, Σπύρος Δερβενιώτης, Πάνος Ζάχαρης (Πάνος), Πέτρος Ζερβός, Γιάννης Ιωάννου, Ηλίας Μακρής, Πάνος Μαραγκός, Παναγιώτης Μήλας, Κώστας Μητρόπουλος, Αντώνης Νικολόπουλος (Sοloup), Σπύρος Ορνεράκης, Βασίλης Παπαγεωργίου, Ανδρέας Πετρουλάκης, Στάθης Σταυρόπουλος (Στάθης), Μαρία Τζαμπούρα.
Την τελευταία ημέρα της έκθεσης, την Κυριακή 13 Οκτωβρίου, τα μέλη της Λέσχης θα υποδεχτούν το κοινό για ένα δίωρο εργαστήρι σκίτσου, ανοικτό σε μικρούς και μεγάλους που θέλουν να γελοιογραφήσουν και να γελοιογραφηθούν. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου στις 19:00μμ.
Για περισσότερες πληροφορίες: Πολιτιστικό Στέκι ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ, τηλ. 210 8640 943, 210 8653 960, 210 866 337, mail: politistiko@kethea-diavasi.gr
http://www.nooz.gr/entertainment/16-ellines-geloiografoi-gia-ta-30-xronia-ke8ea
Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013
Λουκέτο στη Νεμέα;
Απειλείται με περιορισμό λειτουργίας -αν όχι σφράγισμα- ο αρχαιολογικός
χώρος της Νεμέας λόγω έλλειψης προσωπικού, όπως καταγγέλλει σε ανοικτή
επιστολή του ο ομότ. καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του
Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ) Στέφανος Μίλερ, που έχει αφιερώσει τη ζωή του στα μνημεία
της Νεμέας.
Απειλείται με περιορισμό
λειτουργίας -αν όχι σφράγισμα- ο αρχαιολογικός χώρος της Νεμέας λόγω
έλλειψης προσωπικού, όπως καταγγέλλει σε ανοικτή επιστολή του ο ομότ.
καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ) Στέφανος
Μίλερ, που έχει αφιερώσει τη ζωή του στα μνημεία της Νεμέας.
Με απόλυση απειλούνται οι έκτακτοι υπάλληλοι και μοιραία θα κλείσει και ο αρχαιολογικός χώρος, γιατί δεν θα επαρκούν οι φύλακες
Ο λόγος για τον οποίο κινητοποιήθηκε ο εκλεκτός αυτός
αρχαιολόγος είναι ότι την Παρασκευή (27 Σεπτεμβρίου 2013) εκδικάζεται η
υπόθεση παραμονής ή όχι στις θέσεις τους επτά εκτάκτων φυλάκων του
αρχαιολογικού χώρου και του Αρχαιολογικού Μουσείου Νεμέας που είχαν
καταφύγει σε «ασφαλιστικά μέτρα». «Εάν αυτοί απολυθούν, μένουν εν
ενεργεία μόνο τρεις ημερήσιοι φύλακες, οι οποίοι δεν επαρκούν για να
κρατηθούν ο χώρος και το μουσείο ανοικτά στο κοινό. Αυτό σημαίνει ότι οι
επισκέπτες θα τα βρίσκουν, πλέον, όλα κλειστά», σημειώνει.
Ο κ. Μίλερ έχει δώσει την ψυχή του σε αυτό το χώρο και τον πονάει. Γι' αυτό έφθασε στο σημείο να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα. Ο ίδιος επισημαίνει: «Αρχισα να παρέχω τις υπηρεσίες μου στη Νεμέα τον Ιούνιο του 1973. Από τότε αγόρασα γη και δημιούργησα ένα αρχαιολογικό πάρκο, κατασκεύασα και εξόπλισα ένα μουσείο, άρχισα την αναστήλωση του ναού του Νεμείου Διός, έφερα στο φως το αρχαίο στάδιο με τη θολωτή του είσοδο, διαμόρφωσα το χώρο και το στάδιο, καθιέρωσα την αναβίωση των αρχαίων Νεμέων Αγώνων (www.ne meangames.org), έκανα πολλές ανασκαφές και δημοσίευσα τα αποτελέσματά τους. Ολα αυτά έγιναν με χορηγίες που εξασφάλισα από Αμερικανούς ιδιώτες, με τελική κατάληξη τη δωρεά όλης της αγορασμένης γης με τα μνημεία στο ελληνικό Δημόσιο.
»Θα επιθυμούσα να ασχοληθώ πλέον μόνο με τα τελευταία δύο αντικείμενα (αποτελέσματα ανασκαφών και δημοσιεύσεις) αλλά πάντα προσέβλεπα στην αξιοποίηση του ερευνητικού μου έργου ως βάσης για μια εκπαιδευτική εμπειρία, που θα έδινε στον κάθε επισκέπτη της Νεμέας την ευκαιρία να μάθει ακόμα περισσότερα για τις αρχαιοελληνικές ρίζες του. Και αυτή η προσπάθεια έχει πετύχει: το καλοκαίρι του 1973, οι επισκέπτες στο ναό του Νεμείου Διός ήταν μόνο ένας. Τον περασμένο χρόνο ξεπέρασαν τους 50.000, από όλο τον κόσμο».
Και καταλήγει πως, εάν τελικά απολυθούν οι έκτακτοι υπάλληλοι, μοιραία το μουσείο και ο αρχαιολογικός χώρος θα κλείσουν γιατί με τρεις ημερήσιους φύλακες δεν μπορεί να γίνουν βάρδιες για να λειτουργήσουν: «Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, θα κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέπτη και θα συνειδητοποιώ πόσο ανόητος και αιθεροβάμων ήμουν. Θα έχω πετάξει στα αζήτητα όλη μου τη ζωή».
Με απόλυση απειλούνται οι έκτακτοι υπάλληλοι και μοιραία θα κλείσει και ο αρχαιολογικός χώρος, γιατί δεν θα επαρκούν οι φύλακες
Ο λόγος για τον οποίο κινητοποιήθηκε ο εκλεκτός αυτός
αρχαιολόγος είναι ότι την Παρασκευή (27 Σεπτεμβρίου 2013) εκδικάζεται η
υπόθεση παραμονής ή όχι στις θέσεις τους επτά εκτάκτων φυλάκων του
αρχαιολογικού χώρου και του Αρχαιολογικού Μουσείου Νεμέας που είχαν
καταφύγει σε «ασφαλιστικά μέτρα». «Εάν αυτοί απολυθούν, μένουν εν
ενεργεία μόνο τρεις ημερήσιοι φύλακες, οι οποίοι δεν επαρκούν για να
κρατηθούν ο χώρος και το μουσείο ανοικτά στο κοινό. Αυτό σημαίνει ότι οι
επισκέπτες θα τα βρίσκουν, πλέον, όλα κλειστά», σημειώνει.
Ο κ. Μίλερ έχει δώσει την ψυχή του σε αυτό το χώρο και τον πονάει. Γι' αυτό έφθασε στο σημείο να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα. Ο ίδιος επισημαίνει: «Αρχισα να παρέχω τις υπηρεσίες μου στη Νεμέα τον Ιούνιο του 1973. Από τότε αγόρασα γη και δημιούργησα ένα αρχαιολογικό πάρκο, κατασκεύασα και εξόπλισα ένα μουσείο, άρχισα την αναστήλωση του ναού του Νεμείου Διός, έφερα στο φως το αρχαίο στάδιο με τη θολωτή του είσοδο, διαμόρφωσα το χώρο και το στάδιο, καθιέρωσα την αναβίωση των αρχαίων Νεμέων Αγώνων (www.ne meangames.org), έκανα πολλές ανασκαφές και δημοσίευσα τα αποτελέσματά τους. Ολα αυτά έγιναν με χορηγίες που εξασφάλισα από Αμερικανούς ιδιώτες, με τελική κατάληξη τη δωρεά όλης της αγορασμένης γης με τα μνημεία στο ελληνικό Δημόσιο.
»Θα επιθυμούσα να ασχοληθώ πλέον μόνο με τα τελευταία δύο αντικείμενα (αποτελέσματα ανασκαφών και δημοσιεύσεις) αλλά πάντα προσέβλεπα στην αξιοποίηση του ερευνητικού μου έργου ως βάσης για μια εκπαιδευτική εμπειρία, που θα έδινε στον κάθε επισκέπτη της Νεμέας την ευκαιρία να μάθει ακόμα περισσότερα για τις αρχαιοελληνικές ρίζες του. Και αυτή η προσπάθεια έχει πετύχει: το καλοκαίρι του 1973, οι επισκέπτες στο ναό του Νεμείου Διός ήταν μόνο ένας. Τον περασμένο χρόνο ξεπέρασαν τους 50.000, από όλο τον κόσμο».
Και καταλήγει πως, εάν τελικά απολυθούν οι έκτακτοι υπάλληλοι, μοιραία το μουσείο και ο αρχαιολογικός χώρος θα κλείσουν γιατί με τρεις ημερήσιους φύλακες δεν μπορεί να γίνουν βάρδιες για να λειτουργήσουν: «Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, θα κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέπτη και θα συνειδητοποιώ πόσο ανόητος και αιθεροβάμων ήμουν. Θα έχω πετάξει στα αζήτητα όλη μου τη ζωή».
http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes--politismos&id=388176
Μουσική παράσταση η ποίηση τριών κορυφαίων ποιητών του 20ου αιώνα, από το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών
Η ποίηση τριών κορυφαίων ποιητών του 20ου αιώνα, του Κ.Π. Καβάφη, του Αρσένι Ταρκόφσκι και του Χάινερ Μύλλερ, μετουσιώνεται σε μουσική παράσταση σε τέσσερις πράξεις, από τον ταλαντούχο μουσικό και συνθέτη Παναγιώτη Βελιανίτη, με τη σκηνοθετική επιμέλεια του Θεόδωρου Τερζόπουλου. Ερμηνεύει η διακεκριμένη Ρωσίδα σοπράνο Ναταλία Πσενιτσνίκοβα.
Στο πλαίσιο του πρόγραμμα καλλιτεχνικών εκδηλώσεων με θέμα «Με μουσικές εξαίσιες, με φωνές - 150 χρόνια από τη γέννηση του Κ.Π. Καβάφη», το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών (Ε.Π.Κε.Δ.) παρουσιάζει στις 11, 12 και 13 Οκτωβρίου, σε συνεργασία με το Θέατρο ΑΤΤΙΣ, τη μουσική παράσταση "Kουαρτέτο Οφηλία".
Η τυραννική καθήλωση του νου και ο φόβος προς καθετί τολμηρό και νέο διαφαίνεται στο ποίημα «Τα παράθυρα» του Κωνσταντίνου Καβάφη. Ο έρωτας και η ανθρώπινη δημιουργικότητα συγκρούονται και τέλος ηττώνται από τη μοιρολατρική αποδοχή του πεπρωμένου στο ποίημα «Τα πρώτα ραντεβού» του Αρσένι Ταρκόφσκι. Ο εγκλεισμός και οι εμμονές οδηγούν στην αυτοκαταστροφή στο ποίημα «Τείχη» του Κωνσταντίνου Καβάφη. Τέλος, ο θάνατος θα φέρει την απόλυτη απελευθέρωση στην Οφηλία του 2ου και 5ου μέρους της «Μηχανής Άμλετ» του Χάινερ Μύλλερ.
Στην παράσταση ο ποιητικός λόγος αρθρώνεται σε ένα ηχητικό περιβάλλον που συνδυάζει την ηλεκτρονική μουσική με ήχους από βρυχηθμούς ζώων, πολεμικές σειρήνες και κρότους μηχανών.
News Room «Κέρδος» με πληροφόρηση από το ΑΠΕ - ΑΜΠ
Κέρδος online
26/9/2013 8:49
Το ελληνικό Βυζάντιο ταξιδεύει στις ΗΠΑ
Ένα εντυπωσιακό πανόραμα του βυζαντινού πολιτισμού μέσ’ από
180 έργα της βυζαντινής τέχνης, μεγάλης ιστορικής και καλλιτεχνικής
αξίας, που προέρχονται από μουσεία και συλλογές απ’ όλη την Ελλάδα καθώς
και από το Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών
της Βενετίας, αποτελεί η έκθεση «Ουρανός και Γη. Η τέχνη του Βυζαντίου
από Ελληνικές Συλλογές» («Heaven and Earth, Art of Byzantium from Greek
Collections»), που διοργανώνουν το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού
και το Μουσείο Μπενάκη στις ΗΠΑ. Αρχικά στην Εθνική Πινακοθήκη της
Ουάσινγκτον, όπου θα γίνουν τα επίσημα εγκαίνια στις 2 Οκτωβρίου, θα
ανοίξει για το κοινό στις 6 Οκτωβρίου και θα διαρκέσει έως τις 2 Μαρτίου
του 2014. Και στη συνέχεια στη Βίλα Γκετί του Μουσείου Ζαν Πολ Γκετί
στο Μαλιμπού του Λος Αντζελες, όπου θα παραμείνει από τον Απρίλιο έως
τον Αύγουστο του 2014.
Αριστοτεχνικά ψηφιδωτά, εικόνες, γλυπτά, κεραμικά, τοιχογραφίες, νομίσματα, αρχιτεκτονικά μέλη, αντικείμενα μικροτεχνίας, εικονογραφημένα χειρόγραφα, λειτουργικά και οικιακά σκεύη, κοσμήματα και υφάσματα, καθώς και πρόσφατα ανασκαφικά ευρήματα που εκτίθενται για πρώτη φορά, παρουσιάζονται σύμφωνα με τις πιο εξελιγμένες μουσειολογικές αντιλήψεις, προέρχονται δε από τις απαρχές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 330 μ.Χ. έως την Αλωση το 1453. Η έκθεση οργανώνεται σε πέντε θεματικές ενότητες:
1. Η πρώτη ενότητα, «Από τον αρχαίο στον βυζαντινό κόσμο», παρουσιάζει τη μετάβαση από την αρχαιότητα στους πρώιμους βυζαντινούς χρόνους. Αντιπροσωπευτικά έργα της γλυπτικής και περίτεχνα ψηφιδωτά μαρτυρούν τη συνύπαρξη του αρχαίου κόσμου με το νέο χριστιανικό που αναδύεται, την επιβίωση του παγανισμού και το σταδιακό εκχριστιανισμό της αυτοκρατορίας. Η νέα θρησκεία για τις ανάγκες της καλλιτεχνικής της έκφρασης υιοθετεί το λεξιλόγιο της κραταιάς ελληνορωμαϊκής παράδοσης. Παραστάσεις διαδεδομένες από τους αρχαίους χρόνους αποβάλλουν την παλιά τους ταυτότητα και ενδύονται με νέο, χριστιανικό περιεχόμενο. Παράλληλα, το ύφος τους διαφοροποιείται: ήδη από την περίοδο της ύστερης αρχαιότητας και υπό την επίδραση των ιδεών του νεοπλατωνισμού μια τάση για αφαίρεση και σχηματοποίηση υπογραμμίζει την εσωτερικότητα και πνευματικότητα της ανθρώπινης μορφής. Ο ίδιος τρόπος απόδοσης στη συνέχεια θα χρησιμοποιηθεί για να εκφράσει εικαστικά το υπερβατικό στοιχείο του χριστιανισμού.
2. Η δεύτερη ενότητα, «Ο θρησκευτικός βίος», προβάλλει τη χριστιανική ταυτότητα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέσα από βασικές εκφάνσεις του δημόσιου και ιδιωτικού βίου. Η επίδραση της επίσημης θρησκείας του κράτους στη διαμόρφωση της πολιτικής του ιδεολογίας και η ανάπτυξη της στενής του σχέσης με την Εκκλησία παρουσιάζονται ανάγλυφα μέσα από μια συλλογή χρυσών νομισμάτων. Κατόπιν μια μεγάλη σειρά εκθεμάτων μας μεταφέρει στο χώρο άσκησης της δημόσιας λατρείας: γλυπτά αρχιτεκτονικά μέλη, φορητές εικόνες, εικονογραφημένα χειρόγραφα, λειτουργικά υφάσματα ανασυνθέτουν το βυζαντινό ναό ως μικρογραφία του σύμπαντος κόσμου. Μέσα από τα πολύτιμα αυτά αντικείμενα παρουσιάζεται η υψηλή τέχνη των εργαστηρίων της Κωνσταντινούπολης, από την οποία εκπορεύονται τα κυρίαρχα ρεύματα, ενώ παράλληλα αναδεικνύεται η ιδιαίτερη καλλιτεχνική φυσιογνωμία σημαντικών αστικών κέντρων της Ελλάδας όπως η Θεσσαλονίκη, η Βέροια, η Καστοριά. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται επίσης στη σχέση της τέχνης με την ορθόδοξη λειτουργία.
3. Η τρίτη ενότητα, «Η πνευματική ζωή», εστιάζει στον κόσμο της βυζαντινής σκέψης, των γραμμάτων και των τεχνών. Μια σειρά από πολυτελή χειρόγραφα υπογραμμίζει την κυριαρχία της Ελληνικής γλώσσας και εκθέτει βασικές πτυχές της πνευματικής ζωής του Βυζαντίου. Εκτός από τα θρησκευτικά κείμενα, στα βιβλιογραφικά εργαστήρια οι βυζαντινοί γραφείς αντιγράφουν κείμενα των Ελλήνων κλασικών και επιστημονικά έργα, διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στη διάδοση της αρχαιοελληνικής παιδείας. Παράλληλα, οι λαμπρές μικρογραφίες που κοσμούν τα χειρόγραφα καταδεικνύουν την επίδραση του κλασικού στοιχείου στη ζωγραφική απόδοση της ανθρώπινης μορφής. Το φαινόμενο αυτό γίνεται ιδιαίτερα εμφανές σε περιόδους έντονης στροφής προς την αρχαιότητα, τις λεγόμενες Αναγεννήσεις (Μακεδονική, Παλαιολόγεια). Τα εικονογραφημένα χειρόγραφα υπήρξαν το πιο αποτελεσματικό μέσο για τη διάδοση αυτών των αναγεννητικών κινημάτων, τα οποία ανανέωσαν τη βυζαντινή τέχνη σε όλες τις μορφές της. Οι φορητές εικόνες που συμπληρώνουν την ενότητα αυτή, προέρχονται από καλλιτεχνικά εργαστήρια της Κωνσταντινούπολης, τού ίδιου κέντρου από το οποίο οι βυζαντινοί λόγιοι κατευθύνουν την πνευματική ζωή της Αυτοκρατορίας.
4. Στην τέταρτη ενότητα, «Οι χαρές της ζωής», ξετυλίγονται ποικίλες όψεις της καθημερινής ζωής στο Βυζάντιο, ένα θέμα που παραμένει σχετικά άγνωστο στο ευρύτερο διεθνές κοινό. Το πρώτο μέρος μας εισάγει στον ιδιωτικό χώρο των Βυζαντινών και παρουσιάζει τον εξοπλισμό και το διάκοσμο της βυζαντινής κατοικίας με θέματα από την ελληνορωμαϊκή και τη χριστιανική παράδοση, παραστάσεις από τον κόσμο των ζώων και τη ανθρώπινη δραστηριότητα, επιρροές από την ανατολική και τη δυτική τέχνη. Το δεύτερο μέρος είναι αφιερωμένο στον ατομικό καλλωπισμό. Μεταξύ των εκθεμάτων περιλαμβάνεται μια μεγάλη σειρά από βυζαντινά κοσμήματα, που εντυπωσιάζουν με την ποικιλομορφία, τη σχεδιαστική λεπτότητα και την τεχνική αρτιότητά τους, ενώ παρουσιάζονται και κάποια σπάνια δείγματα από το περιβάλλον των ανωτέρων στρωμάτων της βυζαντινής κοινωνίας.
5. Τέλος, στην πέμπτη ενότητα, «Το Βυζάντιο μεταξύ Ανατολής και Δύσης», παρουσιάζονται οι γόνιμες επιδράσεις που δέχθηκε η βυζαντινή τέχνη από τον πολιτισμό των λαών με τους οποίους συναντήθηκε κατά τη μακρόχρονη πορεία της. Στο πρώτο μέρος εκτίθενται αρχιτεκτονικά γλυπτά και κοσμήματα που φέρουν έκδηλες εικονογραφικές και τεχνοτροπικές επιρροές από τον περσικό και αραβικό πολιτισμό. Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζεται μια σειρά από εκθέματα, όπως πολύτιμα εκκλησιαστικά σκεύη, τοιχογραφίες και φορητές εικόνες, που αποκαλύπτουν την ποικιλία επιδράσεων του δυτικού κόσμου στην καλλιτεχνική έκφραση του Βυζαντίου. Ανατολικές και δυτικές επιρροές έρχονται σε διάλογο με τα εγγενή βυζαντινά στοιχεία του κάθε έργου και σχηματίζουν ένα νέο είδος σύνθετης εικαστικής γλώσσας. Παράλληλα καταδεικνύουν τη δεκτικότητα των βυζαντινών καλλιτεχνών στο νέο και το διαφορετικό και την ικανότητά τους να το αφομοιώνουν και να ανανεώνονται διαρκώς.
http://www.kerdos.gr/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82/30572-%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B2%CF%85%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B7%CF%80%CE%B1
Αριστοτεχνικά ψηφιδωτά, εικόνες, γλυπτά, κεραμικά, τοιχογραφίες, νομίσματα, αρχιτεκτονικά μέλη, αντικείμενα μικροτεχνίας, εικονογραφημένα χειρόγραφα, λειτουργικά και οικιακά σκεύη, κοσμήματα και υφάσματα, καθώς και πρόσφατα ανασκαφικά ευρήματα που εκτίθενται για πρώτη φορά, παρουσιάζονται σύμφωνα με τις πιο εξελιγμένες μουσειολογικές αντιλήψεις, προέρχονται δε από τις απαρχές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 330 μ.Χ. έως την Αλωση το 1453. Η έκθεση οργανώνεται σε πέντε θεματικές ενότητες:
1. Η πρώτη ενότητα, «Από τον αρχαίο στον βυζαντινό κόσμο», παρουσιάζει τη μετάβαση από την αρχαιότητα στους πρώιμους βυζαντινούς χρόνους. Αντιπροσωπευτικά έργα της γλυπτικής και περίτεχνα ψηφιδωτά μαρτυρούν τη συνύπαρξη του αρχαίου κόσμου με το νέο χριστιανικό που αναδύεται, την επιβίωση του παγανισμού και το σταδιακό εκχριστιανισμό της αυτοκρατορίας. Η νέα θρησκεία για τις ανάγκες της καλλιτεχνικής της έκφρασης υιοθετεί το λεξιλόγιο της κραταιάς ελληνορωμαϊκής παράδοσης. Παραστάσεις διαδεδομένες από τους αρχαίους χρόνους αποβάλλουν την παλιά τους ταυτότητα και ενδύονται με νέο, χριστιανικό περιεχόμενο. Παράλληλα, το ύφος τους διαφοροποιείται: ήδη από την περίοδο της ύστερης αρχαιότητας και υπό την επίδραση των ιδεών του νεοπλατωνισμού μια τάση για αφαίρεση και σχηματοποίηση υπογραμμίζει την εσωτερικότητα και πνευματικότητα της ανθρώπινης μορφής. Ο ίδιος τρόπος απόδοσης στη συνέχεια θα χρησιμοποιηθεί για να εκφράσει εικαστικά το υπερβατικό στοιχείο του χριστιανισμού.
2. Η δεύτερη ενότητα, «Ο θρησκευτικός βίος», προβάλλει τη χριστιανική ταυτότητα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέσα από βασικές εκφάνσεις του δημόσιου και ιδιωτικού βίου. Η επίδραση της επίσημης θρησκείας του κράτους στη διαμόρφωση της πολιτικής του ιδεολογίας και η ανάπτυξη της στενής του σχέσης με την Εκκλησία παρουσιάζονται ανάγλυφα μέσα από μια συλλογή χρυσών νομισμάτων. Κατόπιν μια μεγάλη σειρά εκθεμάτων μας μεταφέρει στο χώρο άσκησης της δημόσιας λατρείας: γλυπτά αρχιτεκτονικά μέλη, φορητές εικόνες, εικονογραφημένα χειρόγραφα, λειτουργικά υφάσματα ανασυνθέτουν το βυζαντινό ναό ως μικρογραφία του σύμπαντος κόσμου. Μέσα από τα πολύτιμα αυτά αντικείμενα παρουσιάζεται η υψηλή τέχνη των εργαστηρίων της Κωνσταντινούπολης, από την οποία εκπορεύονται τα κυρίαρχα ρεύματα, ενώ παράλληλα αναδεικνύεται η ιδιαίτερη καλλιτεχνική φυσιογνωμία σημαντικών αστικών κέντρων της Ελλάδας όπως η Θεσσαλονίκη, η Βέροια, η Καστοριά. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται επίσης στη σχέση της τέχνης με την ορθόδοξη λειτουργία.
3. Η τρίτη ενότητα, «Η πνευματική ζωή», εστιάζει στον κόσμο της βυζαντινής σκέψης, των γραμμάτων και των τεχνών. Μια σειρά από πολυτελή χειρόγραφα υπογραμμίζει την κυριαρχία της Ελληνικής γλώσσας και εκθέτει βασικές πτυχές της πνευματικής ζωής του Βυζαντίου. Εκτός από τα θρησκευτικά κείμενα, στα βιβλιογραφικά εργαστήρια οι βυζαντινοί γραφείς αντιγράφουν κείμενα των Ελλήνων κλασικών και επιστημονικά έργα, διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στη διάδοση της αρχαιοελληνικής παιδείας. Παράλληλα, οι λαμπρές μικρογραφίες που κοσμούν τα χειρόγραφα καταδεικνύουν την επίδραση του κλασικού στοιχείου στη ζωγραφική απόδοση της ανθρώπινης μορφής. Το φαινόμενο αυτό γίνεται ιδιαίτερα εμφανές σε περιόδους έντονης στροφής προς την αρχαιότητα, τις λεγόμενες Αναγεννήσεις (Μακεδονική, Παλαιολόγεια). Τα εικονογραφημένα χειρόγραφα υπήρξαν το πιο αποτελεσματικό μέσο για τη διάδοση αυτών των αναγεννητικών κινημάτων, τα οποία ανανέωσαν τη βυζαντινή τέχνη σε όλες τις μορφές της. Οι φορητές εικόνες που συμπληρώνουν την ενότητα αυτή, προέρχονται από καλλιτεχνικά εργαστήρια της Κωνσταντινούπολης, τού ίδιου κέντρου από το οποίο οι βυζαντινοί λόγιοι κατευθύνουν την πνευματική ζωή της Αυτοκρατορίας.
4. Στην τέταρτη ενότητα, «Οι χαρές της ζωής», ξετυλίγονται ποικίλες όψεις της καθημερινής ζωής στο Βυζάντιο, ένα θέμα που παραμένει σχετικά άγνωστο στο ευρύτερο διεθνές κοινό. Το πρώτο μέρος μας εισάγει στον ιδιωτικό χώρο των Βυζαντινών και παρουσιάζει τον εξοπλισμό και το διάκοσμο της βυζαντινής κατοικίας με θέματα από την ελληνορωμαϊκή και τη χριστιανική παράδοση, παραστάσεις από τον κόσμο των ζώων και τη ανθρώπινη δραστηριότητα, επιρροές από την ανατολική και τη δυτική τέχνη. Το δεύτερο μέρος είναι αφιερωμένο στον ατομικό καλλωπισμό. Μεταξύ των εκθεμάτων περιλαμβάνεται μια μεγάλη σειρά από βυζαντινά κοσμήματα, που εντυπωσιάζουν με την ποικιλομορφία, τη σχεδιαστική λεπτότητα και την τεχνική αρτιότητά τους, ενώ παρουσιάζονται και κάποια σπάνια δείγματα από το περιβάλλον των ανωτέρων στρωμάτων της βυζαντινής κοινωνίας.
5. Τέλος, στην πέμπτη ενότητα, «Το Βυζάντιο μεταξύ Ανατολής και Δύσης», παρουσιάζονται οι γόνιμες επιδράσεις που δέχθηκε η βυζαντινή τέχνη από τον πολιτισμό των λαών με τους οποίους συναντήθηκε κατά τη μακρόχρονη πορεία της. Στο πρώτο μέρος εκτίθενται αρχιτεκτονικά γλυπτά και κοσμήματα που φέρουν έκδηλες εικονογραφικές και τεχνοτροπικές επιρροές από τον περσικό και αραβικό πολιτισμό. Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζεται μια σειρά από εκθέματα, όπως πολύτιμα εκκλησιαστικά σκεύη, τοιχογραφίες και φορητές εικόνες, που αποκαλύπτουν την ποικιλία επιδράσεων του δυτικού κόσμου στην καλλιτεχνική έκφραση του Βυζαντίου. Ανατολικές και δυτικές επιρροές έρχονται σε διάλογο με τα εγγενή βυζαντινά στοιχεία του κάθε έργου και σχηματίζουν ένα νέο είδος σύνθετης εικαστικής γλώσσας. Παράλληλα καταδεικνύουν τη δεκτικότητα των βυζαντινών καλλιτεχνών στο νέο και το διαφορετικό και την ικανότητά τους να το αφομοιώνουν και να ανανεώνονται διαρκώς.
http://www.kerdos.gr/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82/30572-%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B2%CF%85%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B7%CF%80%CE%B1
Δώδεκα εικαστικοί συνομιλούν με 12 ποιητές στο «Μελίνα Μερκούρη»
Με τη φράση του Πλούταρχου ότι «η ζωγραφική είναι σιωπηλή
ποίηση ενώ η ποίηση είναι ζωγραφική που μιλά», ο ποιητής Γιώργος
Χουλιάρας, εγκαινίασε χθες βράδυ την έκθεση «12 Εικαστικοί συνομιλούν με
12 Ποιητές», που διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού Αθλητισμού και
Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, έως 15 Οκτωβρίου στο Πολιτιστικό του Κέντρο
«Μελίνα».
Δώδεκα καταξιωμένοι εικαστικοί με μακρόχρονη παρουσία στα καλλιτεχνικά δρώμενα, συνομιλούν με 12 καταξιωμένους ποιητές, που οι πρώτοι έχουν επιλέξει, είτε γιατί οι στίχοι τους αποτέλεσαν το εναρκτήριο λάκτισμα για τα δημιουργήματά τους, είτε γιατί ανακάλυψαν εκ των υστέρων σε αυτούς εκλεκτικές πνευματικές συγγένειες.
«Είναι μια συνομιλία που ξεκινάει από την αρχαιότητα. Είμαστε πολύ τυχεροί που η ιστορικός Τέχνης Λήδα Καζαντζάκη έκανε αυτή τη δουλειά και οργανώθηκε έτσι αυτός ο διάλογος μεταξύ της εικαστικής εικόνας και του ποιητικού λόγου» συμπλήρωσε ο κ. Χουλιάρας.
«Είναι μία έκθεση που έχουμε στόχο να την καθιερώσουμε και ειδικά σε μία εποχή κρίσης όπως είναι η σημερινή, είναι πολύ σημαντικό να βρεθεί η μία τέχνη κοντά στην άλλη, όπως οφείλουν να κάνουν και οι πολίτες » είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων Νέλλη Παπαχελά.
Στην έκθεση, που επιμελείται η ιστορικός τέχνης Λήδα Καζαντζάκη, συνομιλούν οι ακόλουθοι εικαστικοί και ποιητές: Γιάννης Βαλαβανίδης - Άγγελος Σικελιανός, Κλεοπάτρα Δίγκα - Τζουζέππε Ουνγκαρέτι, Γιάννης Καστρίτσης – Γουέγκ Γουάι, Κυριάκος Κατζουράκης - Νίκος Καββαδίας, Κλειώ Μακρή - Πάμπλο Νερούντα, Χρόνης Μπότσογλου - Λευτέρης Πούλιος, Γιώργος Λαζόγκας – Νάνος Βαλαωρίτης, Παυλίνα Παμπούδη - Τ.Σ. Έλιοτ, Ρένα Παπασπύρου - Πολ Ελυάρντ, Γιάννης Στεφανάκης - Γιώργος Σαραντάρης, Μάριος Σπηλιόπουλος - Νίκος Εγγονόπουλος, Γιάννης Τζερμιάς - Σοφοκλής.
«Η έκθεση αναδεικνύει μια ποιητική προσέγγιση του κόσμου από καλλιτέχνες που προέρχονται από δύο διαφορετικές μορφές έκφρασης. Φέρνει στο προσκήνιο τους ήχους, τα χρώματα και τις μορφές που δίνουν υπόσταση στην ανθρώπινη ύπαρξη, ιδιαίτερα σε καιρούς χαλεπούς σαν τους σημερινούς. Σε καιρούς όπου η τέχνη μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης διαφόρων και διαφορετικών διεργασιών και οι καλλιτέχνες είναι όπως και οι ποιητές –κατά τον Σέλλευ-«οι ιεροφάντες…καθρέφτες μιας γιγαντιαίας σκιάς που το μέλλον ρίχνει πάνω στο παρόν» τόνισε η Λήδα Καζαντζάκη.
Στην έκθεση «12 Εικαστικοί συνομιλούν με 12 Ποιητές» είναι χορηγός επικοινωνίας το ΑΠΕ-ΜΠΕ
http://www.kerdos.gr/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82/30690-%CE%B4%CF%8E%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BC%CE%B5-12-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7
Δώδεκα καταξιωμένοι εικαστικοί με μακρόχρονη παρουσία στα καλλιτεχνικά δρώμενα, συνομιλούν με 12 καταξιωμένους ποιητές, που οι πρώτοι έχουν επιλέξει, είτε γιατί οι στίχοι τους αποτέλεσαν το εναρκτήριο λάκτισμα για τα δημιουργήματά τους, είτε γιατί ανακάλυψαν εκ των υστέρων σε αυτούς εκλεκτικές πνευματικές συγγένειες.
«Είναι μια συνομιλία που ξεκινάει από την αρχαιότητα. Είμαστε πολύ τυχεροί που η ιστορικός Τέχνης Λήδα Καζαντζάκη έκανε αυτή τη δουλειά και οργανώθηκε έτσι αυτός ο διάλογος μεταξύ της εικαστικής εικόνας και του ποιητικού λόγου» συμπλήρωσε ο κ. Χουλιάρας.
«Είναι μία έκθεση που έχουμε στόχο να την καθιερώσουμε και ειδικά σε μία εποχή κρίσης όπως είναι η σημερινή, είναι πολύ σημαντικό να βρεθεί η μία τέχνη κοντά στην άλλη, όπως οφείλουν να κάνουν και οι πολίτες » είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων Νέλλη Παπαχελά.
Στην έκθεση, που επιμελείται η ιστορικός τέχνης Λήδα Καζαντζάκη, συνομιλούν οι ακόλουθοι εικαστικοί και ποιητές: Γιάννης Βαλαβανίδης - Άγγελος Σικελιανός, Κλεοπάτρα Δίγκα - Τζουζέππε Ουνγκαρέτι, Γιάννης Καστρίτσης – Γουέγκ Γουάι, Κυριάκος Κατζουράκης - Νίκος Καββαδίας, Κλειώ Μακρή - Πάμπλο Νερούντα, Χρόνης Μπότσογλου - Λευτέρης Πούλιος, Γιώργος Λαζόγκας – Νάνος Βαλαωρίτης, Παυλίνα Παμπούδη - Τ.Σ. Έλιοτ, Ρένα Παπασπύρου - Πολ Ελυάρντ, Γιάννης Στεφανάκης - Γιώργος Σαραντάρης, Μάριος Σπηλιόπουλος - Νίκος Εγγονόπουλος, Γιάννης Τζερμιάς - Σοφοκλής.
«Η έκθεση αναδεικνύει μια ποιητική προσέγγιση του κόσμου από καλλιτέχνες που προέρχονται από δύο διαφορετικές μορφές έκφρασης. Φέρνει στο προσκήνιο τους ήχους, τα χρώματα και τις μορφές που δίνουν υπόσταση στην ανθρώπινη ύπαρξη, ιδιαίτερα σε καιρούς χαλεπούς σαν τους σημερινούς. Σε καιρούς όπου η τέχνη μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης διαφόρων και διαφορετικών διεργασιών και οι καλλιτέχνες είναι όπως και οι ποιητές –κατά τον Σέλλευ-«οι ιεροφάντες…καθρέφτες μιας γιγαντιαίας σκιάς που το μέλλον ρίχνει πάνω στο παρόν» τόνισε η Λήδα Καζαντζάκη.
Στην έκθεση «12 Εικαστικοί συνομιλούν με 12 Ποιητές» είναι χορηγός επικοινωνίας το ΑΠΕ-ΜΠΕ
http://www.kerdos.gr/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82/30690-%CE%B4%CF%8E%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BC%CE%B5-12-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7
Εγκαινιάστηκε η έκθεση «Κ.Π. Καβάφης Ζωγραφισμένα» στο Ίδρυμα Θεοχαράκη
Για τις ανάγκες της έκθεσης, που πραγματοποιείται με αφορμή τον
εορτασμό των 150 χρόνων από την γέννηση του ποιητή, συγκεντρώθηκαν από
ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές, περισσότερα από εκατό έργα - λάδια,
γλυπτά, σχέδια, χαρακτικά-, κορυφαίων Ελλήνων εικαστικών, οι οποίοι
επέλεξαν ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη για την απόδοση του δικού τους
οραματικού κόσμου.
Η οικουμενική διάσταση της ποίησης του Κ.Π. Καβάφη αναδύεται μέσα από τους πίνακες του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα και του Γιάννη Τσαρούχη. Ο Παναγιώτης Τέτσης εμπνεύστηκε από το ποίημα «Αλεξανδρινοί Βασιλείς», ο Κώστας Τσόκλης και ο Χρήστος Μποκόρος από τα «Κεριά», ο Κωνσταντίνος Ξενάκης από την «Ιθάκη», ο Εδουάρδος Σακαγιάν από τις «Επιθυμίες», η Βάνα Ξένου από «Τα τείχη», ο Γιάννης Ψυχοπαίδης από το ποίημα «Μακρυά.
«Όσο κι αν φανεί αιρετικό, νομίζω ότι ο Καβάφης σκέφτεται με εικόνες, οι ιδέες έρχονται ύστερα, και μπερδεύονται με συγκινήσεις, εμπειρίες και βιώματα» σημειώνει στον κατάλογο της έκθεσης η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, Ελένη Αρβελέρ. ‘'Θεωρώ'' συνεχίζει η ίδια ότι ο Καβάφης ήταν ένας πεισματικός, ένας επίμονος εικονολάτρης (όχι εικονόδουλος), εικονολάτρης όμως μιας κοσμικής (όχι χριστιανικής αλλά εθνικής, όπως θα έλεγε) κοπής.
Έτσι κι αν δεν θυμάσαι στίχους ποιήματος που διάβασες και ξαναδιάβασες, σίγουρα θα κρατά η μνήμη σου κάποια εικόνα που, είτε εισαγωγικά είτε καταλυτικά, το πλαισιώνουν. Τα παραδείγματα άπειρα. Να θυμίσω βιαστικά: Τον γέρο που αποκοιμιέται στο τραπέζι, τα δάκρυα και τις μακριές χαίτες των Αλόγων του Αχιλλέα, τα χρωματιστά γυαλιά του Καντακουζήνειου στέμματος, τον παλαιό καθρέφτη στην είσοδο του πλούσιου σπιτιού, τα ρούχα τα πορφυρά ή τα παλιόρουχα, τη σπασμένη ρόδα, τα πλοία με τα λάφυρα, κ.τ.λ. Αυτά συνθέτουν το σκηνικό της καβαφικής ποίησης.»
Τα έργα των 40 σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών της έκθεσης «Ζωγραφισμένα», ιστορούν, καθένας με το προσωπικό του ιδίωμα, τη διαχρονική ποίηση του Αλεξανδρινού, κατακτώντας μέσα από το έργο τους τη στερεότητα και τη διάρκεια, τονίζει ο Τάκης Μαυρωτάς.
http://tvkosmos.gr/article.asp?newsid=2019815#.UkUoPn922So
ΑΜΠΕ
Η οικουμενική διάσταση της ποίησης του Κ.Π. Καβάφη αναδύεται μέσα από τους πίνακες του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα και του Γιάννη Τσαρούχη. Ο Παναγιώτης Τέτσης εμπνεύστηκε από το ποίημα «Αλεξανδρινοί Βασιλείς», ο Κώστας Τσόκλης και ο Χρήστος Μποκόρος από τα «Κεριά», ο Κωνσταντίνος Ξενάκης από την «Ιθάκη», ο Εδουάρδος Σακαγιάν από τις «Επιθυμίες», η Βάνα Ξένου από «Τα τείχη», ο Γιάννης Ψυχοπαίδης από το ποίημα «Μακρυά.
«Όσο κι αν φανεί αιρετικό, νομίζω ότι ο Καβάφης σκέφτεται με εικόνες, οι ιδέες έρχονται ύστερα, και μπερδεύονται με συγκινήσεις, εμπειρίες και βιώματα» σημειώνει στον κατάλογο της έκθεσης η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, Ελένη Αρβελέρ. ‘'Θεωρώ'' συνεχίζει η ίδια ότι ο Καβάφης ήταν ένας πεισματικός, ένας επίμονος εικονολάτρης (όχι εικονόδουλος), εικονολάτρης όμως μιας κοσμικής (όχι χριστιανικής αλλά εθνικής, όπως θα έλεγε) κοπής.
Έτσι κι αν δεν θυμάσαι στίχους ποιήματος που διάβασες και ξαναδιάβασες, σίγουρα θα κρατά η μνήμη σου κάποια εικόνα που, είτε εισαγωγικά είτε καταλυτικά, το πλαισιώνουν. Τα παραδείγματα άπειρα. Να θυμίσω βιαστικά: Τον γέρο που αποκοιμιέται στο τραπέζι, τα δάκρυα και τις μακριές χαίτες των Αλόγων του Αχιλλέα, τα χρωματιστά γυαλιά του Καντακουζήνειου στέμματος, τον παλαιό καθρέφτη στην είσοδο του πλούσιου σπιτιού, τα ρούχα τα πορφυρά ή τα παλιόρουχα, τη σπασμένη ρόδα, τα πλοία με τα λάφυρα, κ.τ.λ. Αυτά συνθέτουν το σκηνικό της καβαφικής ποίησης.»
Τα έργα των 40 σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών της έκθεσης «Ζωγραφισμένα», ιστορούν, καθένας με το προσωπικό του ιδίωμα, τη διαχρονική ποίηση του Αλεξανδρινού, κατακτώντας μέσα από το έργο τους τη στερεότητα και τη διάρκεια, τονίζει ο Τάκης Μαυρωτάς.
http://tvkosmos.gr/article.asp?newsid=2019815#.UkUoPn922So
ΑΜΠΕ
«Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ»
Νέες μειωμένες τιμές στο Εθνικό Θέατρο
Με την παραδοχή ότι «ο πολιτισμός είναι το αντίδοτο στην οικονομική
κρίση» το Εθνικό Θέατρο ανανεώνει την τιμολογιακή του πολιτική, δίνοντας
έτσι την ευκαιρία και στις ασθενέστερες οικονομικά ομάδες να
παρακολουθήσουν τις παραστάσεις του.
Αναλυτικά οι μειώσεις των τιμών διαμορφώνονται ως εξής:
- Φοιτητικό εισιτήριο από 12 ευρώ σε 10 ευρώ.
- Καθιερώνεται για πρώτη φορά το εισιτήριο των 13 ευρώ για άτομα άνω των 65 ετών.
- Ειδική τιμή 13 ευρώ κάθε Τρίτη, Τετάρτη (απογευματινή) και Πέμπτη.
- Ειδική τιμή για τους συλλόγους από 15 ευρώ σε 13 ευρώ.
- Για τους πολύτεκνους ισχύει το φοιτητικό εισιτήριο των 10 ευρώ.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22784&subid=2&pubid=63893373
Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013
Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013
Τι μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να σκοτώσει; - Η υπακοή που οδηγεί στο έγκλημα μέσα από το ψυχολογικό πείραμα του Μίλγκραμ [βίντεο] Πηγή: Τι μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να σκοτώσει; - Η υπακοή που οδηγεί στο έγκλημα μέσα από το ψυχολογικό πείραμα του Μίλγκραμ
Μόλις το 1961, ο 27χρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, κατάφερε μέσα από ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα να ξεγυμνώσει την ανθρώπινη ψυχή.
Το πείραμα του Μίλγκραμ όπως έγινε γνωστό αποτελεί τη μελέτη του καθηγητή πάνω στην υπακοή στην εξουσία. Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων.
Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση –πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη –κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών. Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή –που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών. Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.
Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έναντι αμοιβής να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη.
Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και –μετά από μια εικονική κλήρωση- ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «μαθητευομένου» και ο άλλος του «δασκάλου».
Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα. Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζεύγη λέξεων.
Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του δέκα κουμπιά με ενδείξεις: «15 βολτ, 30 βολτ, 50 βολτ κλπ.» Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!»
Πίσω από το «δάσκαλο» στεκόταν ο πειραματιστής, ο υπεύθυνος του πειράματος που του έδινε οδηγίες. Για κάθε λάθος του «μαθητευόμενου»,ο δάσκαλος έπρεπε να τον «τιμωρεί» με ολοένα και αυξανόμενα ηλεκτροσόκ.
Πολλοί όταν συνειδητοποιούν τι ακριβώς γίνεται επιθυμούν να φύγουν, αλλά ο υπεύθυνος τους λέει πως πρέπει να συνεχίσουν μέχρι το τέλος.
Πόσοι από τους εθελοντές έφτασαν ως τον τελευταίο μοχλό;
Πριν ξεκινήσει το πείραμα του ο Μίλγκραμ είχε κάνει μια «δημοσκόπηση» ανάμεσα στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους, ρωτώντας τους τι ποσοστό των εθελοντών θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό. Σχεδόν όλοι απάντησαν ότι κανείς δε θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό, πέρα ίσως από κάποια άτομα με κρυπτοσαδιστικές τάσεις, καθαρά παθολογικές. Δυστυχώς έκαναν λάθος.
Μόλις το 5% των «δασκάλων» αρνήθηκαν εξ' αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν –συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή. Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ. Και το 65%... Έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό, τα πιθανότατα θανατηφόρα 450 βολτ!
Φυσικά ο «μαθητευόμενος» δεν ήταν φοιτητής, αλλά ηθοποιός, που είχε προσληφθεί από το Μίλγκραμ για αυτόν ακριβώς το «ρόλο». Δεν υπήρχε ηλεκτρισμός ούτε ηλεκτροσόκ. Ο ηθοποιός υποκρινόταν. Το μοναδικό πειραματόζωο ήταν ο «δάσκαλος». Όμως τα αποτελέσματα ήταν αληθινά: Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων θα υπακούσει και θα βασανίσει –ίσως και θα σκοτώσει- έναν άγνωστο του, αρκεί να δέχεται εντολές από κάποιον με κύρος (στην προκειμένη περίπτωση επιστημονικό) και ταυτόχρονα να αισθάνεται ότι δεν τον βαρύνει η ευθύνη για ό,τι συμβεί –αφού εκείνος «απλά ακολουθούσε τις διαταγές». Και φυσικά οι περισσότεροι από εμάς θα σκεφτούν όταν μάθουν για αυτό το πείραμα: «Εγώ αποκλείεται να έφτανα ως τον τελευταίο μοχλό.»
Δείτε τα σοκαριστικά αποσπάσματα από την επανάληψη του πειράματος στο πρόγραμμα Horizon του BBC 2, στη σειρά με θέμα «Πόσο βίαοι είμαστε»:
Aυθαίρετα
αυθαίρετα
Κι όμως, αυθαίρετα κατοίκησες στα μάτια μου,
απλά, δίχως τυμπανοκρουσίες
ήρθες κι εγκαταστάθηκες καταλαμβάνοντας τα οπτικά μου πεδία.
Τις μέρες γίνεσαι σκέψη,
φαντασία, δάκρυα, τις νύχτες είσαι το πανταχού παρόν όνειρο.
Στ' αυτιά μου το σφύριγμα του αγέρα
που σε συνοδεύει σαν άγριος λυγμός.
Κάθε μέρα, κάθε νύχτα.
Η επανάληψη, το σκληρό ρολόι της θλίψης
που τεμαχίζει ανελέητα τους άγουρους ανθούς
μιας προσδοκίας που μ' ακολουθεί.
Να σ' έχω. Πώς;
Τα ηλεκτρικά πεδία του κορμιού σου
ακόμα αχνίζουν στις παλάμες μου.
Δεν σ' άγγιξα παρά μόνο στις απαντοχές που καλλιεργούσα
Μα ήταν αρκετό αυτό το ίχνος της αφής
να με κάψει ολοκληρωτικά
καθώς ο έρωτάς σου με κυρίευε δίχως κανέναν οίκτο.
http://looking-far-away.pblogs.gr/pages/2.html
Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013
Αλλάζει η γεύση του φαγητού όταν σερβίρεται σε πιάτα διαφορετικών… χρωμάτων;
Τα αποτελέσματα μια έρευνας προκαλούν έκπληξη!
Το
σερβίρισμα ενός γεύματος ή ενός ποτού σε σερβίτσια και ποτήρια
διαφορετικών χρωμάτων μπορεί να έχει άμεσο αντίκτυπο στη γεύση του,
υποστηρίζουν βρετανοί και ισπανοί επιστήμονες.
Σε πειράματα που πραγματοποίησαν οι ειδικοί από τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και της Βαλένθια, προσέφεραν σε 57 εθελοντές ζεστή σοκολάτα σε πλαστικά χρωματιστά φλιτζανάκια λευκού, μπεζ, πορτοκαλί ή κόκκινου χρώματος. Διαπίστωσαν λοιπόν, ότι όσοι είχαν πιει το ρόφημα σε πορτοκαλί και μπεζ φλιτζάνι είχαν δηλώσει ότι είχε καλύτερη γεύση, συγκριτικά με όσους το είχαν πιει σε κόκκινο ή λευκό φλιτζάνι.
Τα νέα ευρήματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, θα μπορούσαν ενδεχομένως να εξηγήσουν γιατί κάποια άτομα υποστηρίζουν ότι το τσάι και ο καφές τους έχουν καλύτερη γεύση όταν τα απολαμβάνουν από την αγαπημένη τους κούπα.
Κατά την αξιολόγηση των συμμετεχόντων, η σοκολάτα που είχε σερβιριστεί σε πορτοκαλί και μπεζ φλιτζάνια είχε καλύτερη γεύση, με τα πορτοκαλί να αναδεικνύουν περισσότερο τη γεύση της σοκολάτας και τα μπεζ να ενισχύουν το άρωμα και τη γλυκύτητά της. Αντίθετα, η σοκολάτα των λευκών φλιτζανιών χαρακτηρίστηκε ως η χειρότερη. Τα ευρήματα των ειδικών παρουσιάζονται στο επιστημονικό έντυπο «Journal of Sensory Studies».
Προηγούμενες μελέτες είχαν επίσης δείξει ότι η αλλαγή ενός κοινότυπου πιάτου ή ποτηριού στην περίπτωση ενός γεύματος ή ποτού σε κάτι πιο ιδιαίτερο, φάνηκε να αλλάζει τη γεύση του. Οι επιστήμονες πάντως, δεν έχουν καταφέρει ακόμα να εξηγήσουν τον ακριβή μηχανισμό που κρύβεται πίσω από την επιρροή του χρώματος στην αντίληψη της γεύσης.
«Σε άλλη, πρόσφατη μελέτη μας είχαμε δει ότι ένα γλυκό φράουλας είχε κατά 10% πιο γλυκιά γεύση και κατά 15% πιο γεμάτη γεύση αν είχε σερβιριστεί σε λευκό πιάτο, συγκριτικά με το αν είχε σερβιριστεί σε κόκκινο πιάτο» εξηγεί ο καθηγητής Τσαρλς Σπενς, ένας εκ των συγγραφέων της ισπανοβρετανικής μελέτης.
Πηγή:
tovima.gr
Σε πειράματα που πραγματοποίησαν οι ειδικοί από τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και της Βαλένθια, προσέφεραν σε 57 εθελοντές ζεστή σοκολάτα σε πλαστικά χρωματιστά φλιτζανάκια λευκού, μπεζ, πορτοκαλί ή κόκκινου χρώματος. Διαπίστωσαν λοιπόν, ότι όσοι είχαν πιει το ρόφημα σε πορτοκαλί και μπεζ φλιτζάνι είχαν δηλώσει ότι είχε καλύτερη γεύση, συγκριτικά με όσους το είχαν πιει σε κόκκινο ή λευκό φλιτζάνι.
Τα νέα ευρήματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, θα μπορούσαν ενδεχομένως να εξηγήσουν γιατί κάποια άτομα υποστηρίζουν ότι το τσάι και ο καφές τους έχουν καλύτερη γεύση όταν τα απολαμβάνουν από την αγαπημένη τους κούπα.
Κατά την αξιολόγηση των συμμετεχόντων, η σοκολάτα που είχε σερβιριστεί σε πορτοκαλί και μπεζ φλιτζάνια είχε καλύτερη γεύση, με τα πορτοκαλί να αναδεικνύουν περισσότερο τη γεύση της σοκολάτας και τα μπεζ να ενισχύουν το άρωμα και τη γλυκύτητά της. Αντίθετα, η σοκολάτα των λευκών φλιτζανιών χαρακτηρίστηκε ως η χειρότερη. Τα ευρήματα των ειδικών παρουσιάζονται στο επιστημονικό έντυπο «Journal of Sensory Studies».
Προηγούμενες μελέτες είχαν επίσης δείξει ότι η αλλαγή ενός κοινότυπου πιάτου ή ποτηριού στην περίπτωση ενός γεύματος ή ποτού σε κάτι πιο ιδιαίτερο, φάνηκε να αλλάζει τη γεύση του. Οι επιστήμονες πάντως, δεν έχουν καταφέρει ακόμα να εξηγήσουν τον ακριβή μηχανισμό που κρύβεται πίσω από την επιρροή του χρώματος στην αντίληψη της γεύσης.
«Σε άλλη, πρόσφατη μελέτη μας είχαμε δει ότι ένα γλυκό φράουλας είχε κατά 10% πιο γλυκιά γεύση και κατά 15% πιο γεμάτη γεύση αν είχε σερβιριστεί σε λευκό πιάτο, συγκριτικά με το αν είχε σερβιριστεί σε κόκκινο πιάτο» εξηγεί ο καθηγητής Τσαρλς Σπενς, ένας εκ των συγγραφέων της ισπανοβρετανικής μελέτης.
Πηγή:
tovima.gr
Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013
Οι τρεις αλήθειες του Χόρχε Μπουκάι
Πρώτη αλήθεια
Αυτό που είναι, είναι.
Η πραγματικότητα δεν είναι όπως με συμφέρει εμένα να είναι.
Δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι.
Δεν είναι όπως μου είπαν ότι θα είναι.
Δεν είναι όπως ήταν.
Η πραγματικότητα γύρω μου είναι όπως είναι.
Η αλλαγή μπορεί να έρθει μόνο όταν έχουμε συναίσθηση της παρούσας κατάστασης.
Εγώ είμαι αυτός που είμαι.
Δεν είμαι αυτός που θα ήθελα να είμαι.
Δεν είμαι αυτός που θα έπρεπε να είμαι.
Δεν είμαι αυτός που η μαμά μου θα ήθελε να είμαι.
Δεν είμαι καν αυτός που ήμουν.
Είμαι αυτός που είμαι.
Όλες οι νευρώσεις ξεκινούν από τη στιγμή που προσπαθούμε να είμαστε αυτό που δεν είμαστε.
Εσύ είσαι όπως είσαι.
Εσύ δεν είσαι όπως χρειάζομαι να είσαι.
Εσύ δεν είσαι όπως ήσουν.
Εσύ δεν είσαι όπως συμφέρει εμένα να είσαι.
Εσύ δεν είσαι όπως θέλω εγώ να είσαι.
Εσύ είσαι όπως είσαι.
Ο ορισμός μιας ώριμης και αληθινής σχέσης είναι η ανιδιοτελή προσπάθεια να δημιουργείς χώρο στον άλλον, ώστε να μπορεί να είναι όπως είναι.
Δεύτερη αλήθεια
Τίποτα καλό δεν είναι δωρεάν.
Αν επιθυμώ κάτι που είναι καλό για ‘μένα, θα όφειλα να ξέρω ότι θα πληρώσω κάποιο αντίτιμο γι’ αυτό.
Οπωσδήποτε αυτή η πληρωμή δεν είναι πάντα χρηματική (αν χρειάζονταν μόνο τα χρήματα, θα ήταν τόσο εύκολο!). Το αντίτιμο είναι κάποιες φορές υψηλό κι άλλες φορές πολύ χαμηλό, αλλά πάντα υπάρχει. Γιατί τίποτα καλό δεν είναι δωρεάν.
Αν οι γύρω μου μου προσφέρουν κάτι, αν μου συμβαίνει κάτι καλό, αν ζω καταστάσεις ευχάριστες και απολαυστικές, είναι επειδή τις έχω κερδίσει. Τις έχω πληρώσει, τις αξίζω.
Μόνο για να προετοιμάσω τους απαισίοδοξους και για να αποθαρρύνω τους καιροσκόπους, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι η πληρωμή γίνεται πάντα προκαταβολικά: το καλό που ζω το έχω ήδη πληρώσει. Πληρωμή με δόσεις, δε γίνεται.)
Τρίτη αλήθεια
Είναι αλήθεια ότι κανείς δε μπορεί να κάνει πάντα αυτό που θέλει, αλλά ο καθένας μπορεί να ΜΗΝ κάνει ΠΟΤΕ αυτό που ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ.
Ποτέ να μην κάνω αυτό που δεν θέλω.
Αν είμαι ενήλικος, κανείς δε μπορεί να με αναγκάσει να κάνω κάτι που δεν θέλω. Αρκεί να καταφέρω να απαλλαγώ απ’ την ανάγκη μου να βλέπω κάποιους να με επικροτούν, να με χειροκροτούν, να με αγαπούν.
Το να μάθει κανείς να ζεί σύμφωνα με αυτή την αλήθεια, δεν είναι εύκολο πράγμα. Και κυρίως, δεν είναι δωρεάν.
(Τίποτα καλό δεν είναι δωρεάν κι αυτό είναι κάτι καλό).
Το κόστος είναι ότι όταν κάποιος τολμάει να πει ”όχι” αρχίζει να ανακαλύπτει κάποιες άγνωστες πλευρές των φίλων του: το σβέρκο, την πλάτη και όλα τα σημεία που γίνοντα ορατά μόνο όταν ο άλλος φεύγει.
Χόρχε Μπουκάϊ
Αυτό που είναι, είναι.
Η πραγματικότητα δεν είναι όπως με συμφέρει εμένα να είναι.
Δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι.
Δεν είναι όπως μου είπαν ότι θα είναι.
Δεν είναι όπως ήταν.
Η πραγματικότητα γύρω μου είναι όπως είναι.
Η αλλαγή μπορεί να έρθει μόνο όταν έχουμε συναίσθηση της παρούσας κατάστασης.
Εγώ είμαι αυτός που είμαι.
Δεν είμαι αυτός που θα ήθελα να είμαι.
Δεν είμαι αυτός που θα έπρεπε να είμαι.
Δεν είμαι αυτός που η μαμά μου θα ήθελε να είμαι.
Δεν είμαι καν αυτός που ήμουν.
Είμαι αυτός που είμαι.
Όλες οι νευρώσεις ξεκινούν από τη στιγμή που προσπαθούμε να είμαστε αυτό που δεν είμαστε.
Εσύ είσαι όπως είσαι.
Εσύ δεν είσαι όπως χρειάζομαι να είσαι.
Εσύ δεν είσαι όπως ήσουν.
Εσύ δεν είσαι όπως συμφέρει εμένα να είσαι.
Εσύ δεν είσαι όπως θέλω εγώ να είσαι.
Εσύ είσαι όπως είσαι.
Ο ορισμός μιας ώριμης και αληθινής σχέσης είναι η ανιδιοτελή προσπάθεια να δημιουργείς χώρο στον άλλον, ώστε να μπορεί να είναι όπως είναι.
Δεύτερη αλήθεια
Τίποτα καλό δεν είναι δωρεάν.
Αν επιθυμώ κάτι που είναι καλό για ‘μένα, θα όφειλα να ξέρω ότι θα πληρώσω κάποιο αντίτιμο γι’ αυτό.
Οπωσδήποτε αυτή η πληρωμή δεν είναι πάντα χρηματική (αν χρειάζονταν μόνο τα χρήματα, θα ήταν τόσο εύκολο!). Το αντίτιμο είναι κάποιες φορές υψηλό κι άλλες φορές πολύ χαμηλό, αλλά πάντα υπάρχει. Γιατί τίποτα καλό δεν είναι δωρεάν.
Αν οι γύρω μου μου προσφέρουν κάτι, αν μου συμβαίνει κάτι καλό, αν ζω καταστάσεις ευχάριστες και απολαυστικές, είναι επειδή τις έχω κερδίσει. Τις έχω πληρώσει, τις αξίζω.
Μόνο για να προετοιμάσω τους απαισίοδοξους και για να αποθαρρύνω τους καιροσκόπους, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι η πληρωμή γίνεται πάντα προκαταβολικά: το καλό που ζω το έχω ήδη πληρώσει. Πληρωμή με δόσεις, δε γίνεται.)
Τρίτη αλήθεια
Είναι αλήθεια ότι κανείς δε μπορεί να κάνει πάντα αυτό που θέλει, αλλά ο καθένας μπορεί να ΜΗΝ κάνει ΠΟΤΕ αυτό που ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ.
Ποτέ να μην κάνω αυτό που δεν θέλω.
Αν είμαι ενήλικος, κανείς δε μπορεί να με αναγκάσει να κάνω κάτι που δεν θέλω. Αρκεί να καταφέρω να απαλλαγώ απ’ την ανάγκη μου να βλέπω κάποιους να με επικροτούν, να με χειροκροτούν, να με αγαπούν.
Το να μάθει κανείς να ζεί σύμφωνα με αυτή την αλήθεια, δεν είναι εύκολο πράγμα. Και κυρίως, δεν είναι δωρεάν.
(Τίποτα καλό δεν είναι δωρεάν κι αυτό είναι κάτι καλό).
Το κόστος είναι ότι όταν κάποιος τολμάει να πει ”όχι” αρχίζει να ανακαλύπτει κάποιες άγνωστες πλευρές των φίλων του: το σβέρκο, την πλάτη και όλα τα σημεία που γίνοντα ορατά μόνο όταν ο άλλος φεύγει.
Χόρχε Μπουκάϊ
Bukowski
«Το πιόμα είναι μια συναισθηματική πράξη. Είναι η ώθηση
για να ξεπεράσεις την καθημερινή ρουτίνα, όπου όλα είναι ίδια. Σε
τραβάει έξω από το σώμα σου και το νου σου, για να σε πετάξει στον
τοίχο. Έχω την αίσθηση ότι το πιόμα είναι μια μορφή αυτοκτονίας, όπου
σου επιτρέπεται να επιστρέψεις στη ζωή και να ξαναρχίσεις την επόμενη
μέρα. Είναι σαν να σκοτώνεις τον εαυτό σου και να ξαναγεννιέσαι.
Φαντάζομαι ότι έχω ζήσει δέκα ή δεκαπέντε χιλιάδες ζωές».
Δήμος Κιλκίς: Οργάνωση και Διεξαγωγή Εθνικού Διαγωνισμού “Πολυτέλεια και Τέχνη που γεννιέται από τα σκουπίδια”
Σε τι αφορά ο Διαγωνισμός
Θέμα του διαγωνισμού αποτελεί η δημιουργία εκθέματος από διάφορα άχρηστα ανακυκλώσιμα υλικά, π.χ. από πλαστικά μπουκάλια, γυαλί, χαρτί, μέχρι και άχρηστο ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Βασικός σκοπός είναι να δημιουργηθεί μια μεγάλη ποικιλία από είδη πολυτελείας, ή τέχνης, η οποία θα δείχνει ότι το οικο-περιβάλλον και η ανάπτυξή του μπορεί να δημιουργήσουν μοντέρνα αντικείμενα, και να δώσουν καλλιτεχνική αξία σε απλά και συνηθισμένα πράγματα.
Μέσα από τη συμμετοχή στο διαγωνισμό, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους, και να δώσουν ζωή στην πιο ευφάνταστη ιδέα τους.
Ποιοι μπορούν να συμμετέχουν
Στο διαγωνισμό μπορούν να συμμετέχουν με μια δημιουργία τους είτε μεμονωμένα άτομα, ή ομάδες ατόμων μέσα από Επαγγελματικά Σχολεία (π.χ. ΕΠΑΛ), περιβαλλοντικές οργανώσεις, πολιτιστικοί σύλλογοι, κλπ., με τον όρο ο κάθε διαγωνιζόμενος να είναι 18 ετών και άνω (ενήλικας).
Πως θα γίνει ο διαγωνισμός
Ο διαγωνιζόμενος πρέπει να αποστείλει το έργο του στην έδρα του Δήμου Κιλκίς, Γ. Καπέτα 17, 61100 Κιλκίς, υπόψη της Επιτροπής Διαγωνισμού EcoTASK.
Οι συμμετέχοντες μπορούν επίσης να αναρτούν σε ψηφιακή μορφή τις δημιουργίες τους στη σελίδα που έχει δημιουργηθεί στο Facebook: “Διαγωνισμός "Ecotask" Έργα Τέχνης από σκουπίδια.
Μαζί με το έργο ο διαγωνιζόμενος θα πρέπει να παράσχει και πληροφορίες με προσωπικά στοιχεία και στοιχεία για το έργο, συμπληρώνοντας τη σχετική φόρμα. Επίσης το έργο θα συνοδεύεται και με video ή/και εικόνες της διαδικασίας δημιουργίας (καλής ποιότητας ώστε να αναρτηθεί στο διαδίκτυο και να φαίνεται καλά), καθώς και πολύ καλή ποιότητα εικόνας του τελικού αποτελέσματος.
Ο διαγωνισμός θα διαρκέσει από 16 Σεπτεμβρίου έως 10 Οκτωβρίου 2013.
Η Επιτροπή του Διαγωνισμού θα συγκροτηθεί από τον Δήμο Κιλκίς και ο τελικός νικητής θα επιλεγεί από αυτήν, με ανακοίνωση που θα γίνει έως τις 14 Οκτωβρίου 2013. Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν σε απευθείας σύνδεση: από τη σελίδα του προγράμματος, www.ecotask.eu και από τη σελίδα του Δήμου Κιλκίς www.e-kilkis.gr.
Όλα τα έργα θα εκτεθούν σε μία θεματική έκθεση που θα διοργανώσει ο Δήμος Κιλκίς στην Αυστροελληνική Καπναποθήκη από τις 27 έως τις 31 Οκτωβρίου 2013.
Κάθε συμμετέχων θα λάβει Πιστοποιητικό Συμμετοχής στο διαγωνισμό.
Ο νικητής του εθνικού διαγωνισμού θα έχει ως έπαθλο τη συμμετοχή του σε μια από τις αποστολές του Δήμου στο εξωτερικό με πλήρη κάλυψη όλων των δαπανών του στα πλαίσια υλοποίησης των ευρωπαϊκών του προγραμμάτων.
Διεθνής Διαγωνισμός
Ο νικητής από την Ελλάδα, θα συμμετάσχει στον αντίστοιχο διεθνή διαγωνισμό στον οποίο θα λάβουν μέρος οι νικητές των υπολοίπων χωρών εταίρων του έργου: Λιθουανία, Βουλγαρία, Ιταλία, Τουρκία. Η Επιτροπή του Διαγωνισμού θα είναι διεθνής και θα επιλέξει τον τελικό νικητή. Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν σε απευθείας σύνδεση: www.ecotask.eu. Ο Διεθνής νικητής θα ανακοινωθεί έως τις 7 Νοεμβρίου 2013.
Το έργο ECOTASK
Πληροφορίες για το έργο ECOTASK στη ιστοσελίδα του Δήμου Κιλκίς www.e-kilkis.gr, καθώς και στην ιστοσελίδα του έργου www.ecotask.eu.
Σελίδα στο Facebook: “Διαγωνισμός "Ecotask" Έργα Τέχνης από σκουπίδια.
Πληροφορίες στα τηλέφωνο: 23413 52151 και 52150.
Οι όροι του διαγωνισμού θα αναρτηθούν στο site του Δήμου και στη σελίδα στο Facebook.
ΠΗΓΗ
Η Ήπειρος πρωτοπορεί και καινοτομεί (θεατρικά)
Την πρώτη ολοκληρωμένη πρόταση, με πλήρη σχεδιασμό και καινοτομικά
χαρακτηριστικά ετοιμάζει η Περιφέρεια Ηπείρου για ένταξη και
χρηματοδότηση από το Σύμφωνο Εταιρικής Σχέσης, δηλαδή το νέο ΕΣΠΑ.
Πέντε αρχαία θέατρα, μία επώνυμη διαδρομή, έργα ανάδειξης και πρόσβασης σε συνδυασμό με την προβολή των τοπικών προιόντων, αποτελούν τα βασικά της χαρακτηριστικά.
Το πιο σημαντικό δε είναι ότι γίνεται όλη η κατάλληλη προετοιμασία ώστε το έργο να πάει ως «γέφυρα» στη νέα προγραμματική περίοδο, γεγονός που θα έχει ως αποτέλεσμα να μην χαθεί ούτε μία μέρα.
Ορισμένα από τα σημεία της πρότασης αυτής παρουσιάστηκαν στη Γενική Συνέλευση που πραγματοποίησε το σωματείο «Διάζωμα» στην Πρέβεζα, τόσο από τον αντιπεριφερειάρχη Στράτο Ιωάννου όσο και από στελέχη της Διαχειριστικής Αρχής.
Πρόκειται για το πιο φιλόδοξο εγχείρημα που ξεδιπλώνεται σε επίπεδο χώρας και για την πρώτη ολοκληρωμένη πρόταση καθώς καλύπτει όλη την Περιφέρεια Ηπείρου αλλά κι ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του νέου προγράμματος.
Ουσιαστικά πετυχαίνει και συνδυάζει τον πολιτισμό, τις υποδομές, τα τοπικά προϊόντα, το περιβάλλον και την ενέργεια.
«Είναι μία πρόταση με αρχή και τέλος. Σταματά την αποσπασματική αντιμετώπιση χώρων ή έργων και για πρώτη φορά περνάμε στην ολιστική αντιμετώπιση. Είναι σημαντικό ότι στην κατεύθυνση αυτή έχουμε την πλήρη στήριξη από το Διάζωμα, όπως επίσης έχουμε στήριξη κι από τα αρμόδια υπουργεία» επεσήμανε μιλώντας στο Epiruspost.gr ο αντιπεριφερειάρχης Πρέβεζας Στράτος Ιωάννου.
Οι πέντε αρχαιολογικοί χώροι που αποτελούν τους πυλώνες της πρότασης είναι της Δωδώνης, της Γιτάνης, της Νικόπολης, της Κασσώπης και της Αμβρακίας.
Η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη που παραβρέθηκε στις εργασίες της Γενικής Συνέλευσης του Διαζώματος, στην Αρχαία Δωδώνη και την Πρέβεζα τόνισε με έμφαση την ανάγκη να συνδυαστεί ο πολιτισμός με την οικονομία και οι αρχαιολογικοί χώροι να αποτελέσουν μέρος της σύγχρονης καθημερινότητας.
Αυτό λοιπόν θα επιχειρήσει να κάνει πράξη η Ήπειρος και αποτελεί σίγουρα το μεγαλύτερο και σημαντικότερο εγχείρημα των τελευταίων ετών το οποίο εμπεριέχει και ένα συγκεκριμένο όραμα για την περιοχή.
epiruspost
ΠΗΓΗ
Πέντε αρχαία θέατρα, μία επώνυμη διαδρομή, έργα ανάδειξης και πρόσβασης σε συνδυασμό με την προβολή των τοπικών προιόντων, αποτελούν τα βασικά της χαρακτηριστικά.
Το πιο σημαντικό δε είναι ότι γίνεται όλη η κατάλληλη προετοιμασία ώστε το έργο να πάει ως «γέφυρα» στη νέα προγραμματική περίοδο, γεγονός που θα έχει ως αποτέλεσμα να μην χαθεί ούτε μία μέρα.
Ορισμένα από τα σημεία της πρότασης αυτής παρουσιάστηκαν στη Γενική Συνέλευση που πραγματοποίησε το σωματείο «Διάζωμα» στην Πρέβεζα, τόσο από τον αντιπεριφερειάρχη Στράτο Ιωάννου όσο και από στελέχη της Διαχειριστικής Αρχής.
Πρόκειται για το πιο φιλόδοξο εγχείρημα που ξεδιπλώνεται σε επίπεδο χώρας και για την πρώτη ολοκληρωμένη πρόταση καθώς καλύπτει όλη την Περιφέρεια Ηπείρου αλλά κι ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του νέου προγράμματος.
Ουσιαστικά πετυχαίνει και συνδυάζει τον πολιτισμό, τις υποδομές, τα τοπικά προϊόντα, το περιβάλλον και την ενέργεια.
«Είναι μία πρόταση με αρχή και τέλος. Σταματά την αποσπασματική αντιμετώπιση χώρων ή έργων και για πρώτη φορά περνάμε στην ολιστική αντιμετώπιση. Είναι σημαντικό ότι στην κατεύθυνση αυτή έχουμε την πλήρη στήριξη από το Διάζωμα, όπως επίσης έχουμε στήριξη κι από τα αρμόδια υπουργεία» επεσήμανε μιλώντας στο Epiruspost.gr ο αντιπεριφερειάρχης Πρέβεζας Στράτος Ιωάννου.
Οι πέντε αρχαιολογικοί χώροι που αποτελούν τους πυλώνες της πρότασης είναι της Δωδώνης, της Γιτάνης, της Νικόπολης, της Κασσώπης και της Αμβρακίας.
Η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη που παραβρέθηκε στις εργασίες της Γενικής Συνέλευσης του Διαζώματος, στην Αρχαία Δωδώνη και την Πρέβεζα τόνισε με έμφαση την ανάγκη να συνδυαστεί ο πολιτισμός με την οικονομία και οι αρχαιολογικοί χώροι να αποτελέσουν μέρος της σύγχρονης καθημερινότητας.
Αυτό λοιπόν θα επιχειρήσει να κάνει πράξη η Ήπειρος και αποτελεί σίγουρα το μεγαλύτερο και σημαντικότερο εγχείρημα των τελευταίων ετών το οποίο εμπεριέχει και ένα συγκεκριμένο όραμα για την περιοχή.
epiruspost
ΠΗΓΗ
Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013
Οι εταίρες στην αρχαία Ελλάδα
Γράφει ο Χρήστος Μπαρμπαγιαννίδης στον ΕΡΑΝΙΣΤΗ
Οι
εταίρες! Από πού να ξεκινήσω τώρα; Να γράψω πως ήταν απλώς οι πόρνες της
αρχαιότητας ή μήπως κάτι διαφορετικό από την άποψη που έχουμε
σχηματοποιημένη στο μυαλό μας για το συγκεκριμένο επάγγελμα; Μήπως όμως
είχαν κάποιες ιδιαίτερες αντιθέσεις από τις “απλές” και “ταπεινές”
πόρνες, που τις εξύψωνε σε ένα ανώτερο κοινωνικοπνευματικό επίπεδο;
Είναι αναμφισβήτητο, βεβαίως, το γεγονός ότι δίνουμε μια άλλη διάσταση,
που προσεγγίζει τα όρια της εξιδανίκευσης, σε οτιδήποτε γεννήθηκε στην
αρχαία Ελλάδα. Έχω πέσει και εγώ, ουκ ολίγες φορές, σε αυτή την παγίδα.
Έτσι θα αποπειραθώ να αναλύσω αυτό το φαινόμενο, τοποθετώντας το στην
πραγματική του διάσταση.
Η Αφροδίτη της Κνίδου, Συλλογή Ludovisi
Για
να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, θα πρέπει να διασαφηνίσουμε το
εξής απλό: η δόξα που κέρδισε ο θεσμός της εταίρας με το πέρασμα των
αιώνων οφείλεται, αποκλειστικά και μόνο, σε εκείνες τις λίγες που
απέκτησαν φήμη και πλούτο, εκπέμποντας μια εκτυφλωτική λάμψη με την
απατηλή εικόνα των ωραίων, μορφωμένων και εξευγενισμένων γυναικών, που
επιδεικνύοντας το πνεύμα τους εντυπωσίαζαν τους συνδαιτυμόνες τους.
Η
πλειονότητα των εταίρων ήταν σκλάβες, δίχως δικαιώματα, που με πολύ κόπο
συντηρούνταν στη ζωή! Έτσι και αλλιώς, μέσα σε μια ανδροκρατούμενη
κοινωνία, όπως τότε, αυτός ήταν ο κανόνας με απειροελάχιστες εξαιρέσεις.
Η αντίληψη ότι η εταίρα μετείχε στον κόσμο των ανδρών, με την απόκτηση
μόρφωσης και οικονομικής ανεξαρτησίας, υπήρξε μερικές δεκαετίες πριν,
ένα από τα σύμβολα του φεμινισμού. Αντιθέτως, στην συντριπτική τους
πλειοψηφία, δεν ήταν ίσες απέναντι στους νόμους και βρίσκονταν κάτω από
οικονομική και φυσική εκμετάλλευση.
Η
σημασία που είχε η πορνεία στην αρχαία Αθήνα, είχε εντελώς διαφορετική
σημασία από την σημερινή. Η κοινωνική της αξία ξεπερνούσε τις σημερινές
σχέσεις. Ενώ λοιπόν την ασκούμενη στους οίκους ανοχής πορνεία, δεν την
εκτιμούσαν ιδιαίτερα, την “ανώτερη” πορνεία, δηλαδή οι καθαυτό εταίρες,
ήταν απαραίτητο τμήμα της αστικής κοινωνίας. Δεν είχε να κάνει με την
ταχεία ικανοποίηση της βιολογικής ανάγκης των ανδρών, αλλά με τον πιο
απαιτητικό ψυχαγωγικό ερωτισμό.
Το πρότυπο της ανδρικής ψυχαγωγίας και κοινωνικότητας ήταν το Συμπόσιον,
όπου δεν επιτρεπόταν η είσοδος στις ευυπόληπτες γυναίκες. Το συμπόσιο
ήταν το εορταστικό γεύμα, στο οποίο έπιναν, συνήθως μέχρι τελικής
πτώσης, σε συνάρτηση με το φαγητό, πάντοτε μέσα σε ένα κύκλο ευθυμίας
και εθιμικής τάξης. Παράλληλα με τους φιλοσοφικούς διαλόγους, λάβαιναν
χώρα χορός, τραγούδι και παιγνίδια. Εδώ ήταν το κύριο πεδίο δράσης των
εταίρων, οι οποίες προσέφεραν την ψυχαγωγία τους, με τις συζητήσεις, τα
αστεία τους και τελικά με την σεξουαλική επικοινωνία. Αφού, λοιπόν, η
πόρτα της δημόσιας ζωής ήταν ερμητικά κλειστή για τις συζύγους και τις
θυγατέρες των πολιτών, οι εταίρες ως συνοδοί, σύντροφοι και συμπαίχτριες
αναλάμβαναν τον ρόλο της αναπληρωματικής συζύγου!
Έτσι,
αυτός ο εξευγενισμός των πορνών με τους φροντισμένους τρόπους και την
μύηση στις καλές τέχνες εξύψωνε την πορνεία σε επίπεδο αβρότητας. Ένας
βασικός λόγος της κοινωνικής εξύψωσης του φαινομένου είχε να κάνει με
την όψιμη ηλικία γάμου των ανδρών, περίπου στα 30 τους έτη. Επομένως, η
γενετήσια επικοινωνία τους περιοριζόταν σε συναναστροφή με τις εταίρες,
ώσπου να παντρευτούν. Όχι βέβαια πως σταματούσαν τις “κακές συνήθειες”,
μόλις παντρεύονταν. Όλα και όλα! Εν πάση περιπτώσει, από την στιγμή που
οι “σοβαρές” γυναίκες βρίσκονταν μαντρωμένες μέσα σε τέσσερις τοίχους,
κάπως έπρεπε οι “κακόμοιροι” οι άνδρες να τιθασεύσουν τις ορμές τους. Ως
εκ τούτου, οδηγούνταν προς τις πόρνες. Αν πάλι επιθυμούσαν και λίγο
ποιότητα, άλλωστε ποιος δεν θέλει, τότε οι εταίρες ήταν οι ιδανικές
σύντροφοι, εφόσον βαστούσε η τσέπη τους!
Συμπόσιο, αττικό ερυθρόμορφο κύπελλο, 490 π.Χ., Βρετανικό Μουσείο
Είναι
αξιοσημείωτο το γεγονός πως η πορνεία, κάθε είδους, καταλάμβανε ευρύ
χώρο μέσα στις κοινωνικές αντιλήψεις της εποχής εκείνης. Εξάλλου, αυτό
φαίνεται και από την πληθώρα των εννοιών στην ελληνική γλώσσα.
Διακρίνονται περίπου 30 χαρακτηρισμοί, με την ακριβή σημασία να είναι
συχνά ασαφής. Θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε κάποιους απ’ αυτούς: πόρνη (από το πέρνημι = πωλώ, εκποιώ). Επομένως, η λέξη πορνεία(=ακολασία) σιγά σιγά απέκτησε αρνητική φήμη. Γεφυρίς: αυτή που έκανε πιάτσα στις γέφυρες. Κατάκλειστος: εργαζόμενη σε κλειστό πορνείο και όχι στην ύπαιθρο. Δημία: κοινό κορίτσι, ευθέως και αναμφίβολα η γυναίκα που βρισκόταν στην σεξουαλική διάθεση του καθενός!
Αντιθέτως,
κάπως διαφορετική είναι η έννοια της εταίρας. Ενώ βέβαια στην αρχή
σήμαινε πόρνη κάθε είδους, χωρίς μεγαλύτερη αξία από τις υπόλοιπες, κατά
την διάρκεια του χρυσού αιώνα, αποκτά την έννοια της συντρόφου και όχι
απλώς της γυναίκας που εκδίδεται για τα χρήματα. Είναι οι πόρνες που
ποθούνται πολύ και βλέπονται ευχάριστα, από τις οποίες θέλει κάποιος να
συνοδεύεται και τις παίρνει μαζί του στο συμπόσιο. Επιπλέον, έχει τη
δυνατότητα να τις νοικιάσει για περισσότερο καιρό ή να τις αποκτήσει για
να τις έχει για την αποκλειστική του διάθεση, θα λέγαμε κάτι παρόμοιο
με τις σημερινές συνοδούς πολυτελείας! Με λίγα λόγια, τις γυναίκες που
με λίγα χρήματα τις είχε κάποιος προσωρινά και για μικρό χρονικό
διάστημα τις αποκαλούσαν πόρνες, ενώ τις πιο “ποιοτικές” εταίρες!
Ποια
ήταν λοιπόν κάποια από τα ιδιαίτερα αυτά χαρακτηριστικά, μιας γυναίκας
που την αποκαλούσαν εταίρα και όχι απλώς πόρνη; Ένα από τα κυριότερα
ήταν πως συνόδευε τον άνδρα στα συμπόσια και μερικές φορές στις εορτές.
Εκεί έπινε μαζί με τους άνδρες και είχε σεξουαλική επικοινωνία με
εκείνον ή και με άλλους άνδρες. Όπως καταλαβαίνετε, το αίσθημα της
κοινοκτημοσύνης ήταν υψηλότατο! Όπως και να έχει, κύριο καθήκον της ήταν
να τον συνοδεύει στις διασκεδάσεις του και να του προσφέρει παντού
πρόθυμα συντροφιά. Ήταν η συντροφιά του στην οινοποσία και το
αντικείμενο της σεξουαλικής του αυθαιρεσίας. Είτε ήταν νοικιασμένες για
μια νύχτα είτε μόνιμες συνοδοί, τα καθήκοντα τους ουσιαστικά παρέμεναν
τα ίδια όπως και πρωτύτερα, όταν βρίσκονταν στο στάδιο της απλής
πορνείας.
Πέραν
όμως των εταίρων που σχετίζονταν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, με τα
συμπόσια, μπορούσε κάποιος να επισκεφτεί το ίδιο το “σπίτι” της. Διότι
μια εταίρα που κατόρθωνε να έχει κάποια χρήματα, αποκτούσε και σπίτι με
πολυτελή εξοπλισμό. Υπάρχουν πληροφορίες για πολυδάπανα σπίτια και με
υπηρετικό προσωπικό. Μέσα λοιπόν, σε ένα τέτοιο περιβάλλον, προσκαλούσαν
τους εραστές τους. Φυσικά, η τιμή ήταν πολλαπλάσια απ’ αυτή της απλής
πόρνης, διότι πολλές εταίρες γνώριζαν να παίζουν αυλό και κιθάρα και να
προσφέρουν υψηλότερες υπηρεσίες. Πάντως, δεν μπορούσε ο καθένας να
συνευρεθεί μαζί της, παρά μόνο οι πλουσιότεροι άνδρες.
Γενικά,
οι περισσότερες εταίρες ήταν σκλάβες που είχαν απελευθερωθεί ή γυναίκες
που είχαν μεταναστεύσει στις μεγάλες πόλεις από άλλα μέρη. Με την
ελκυστικότητά τους και τη φροντισμένη αγωγή τους ανέβαιναν στην
κοινωνική κλίμακα. Οι πιο πολυπόθητες γίνονταν και οι πιο
ακριβοπληρωμένες και αυτό σήμαινε και περισσότερη ενασχόληση με την
κοινωνική ζωή και παγιώθηκε η αντίληψη πως ήταν όλες μορφωμένες. Αρκετές
ναι, όχι όμως όλες. Ασφαλώς, όσες εταίρες ήταν γεννημένες ελεύθερες,
τότε η πορνεία βρισκόταν, πιθανώς, μέσα στην οικογένεια. Προφανώς, το
“ταλέντο” και πείρα μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά, διότι έχουμε πηγές
που παραδίδουν πως η κόρη μιας εταίρας ακολουθούσε το ίδιο επάγγελμα και
απ’ αυτό, βεβαίως, συνεπάγουμε ότι πολλές αποκτούσαν και παιδιά.
Πάντως, για να γίνει μια γνήσια Αθηναία εταίρα, μπορούσε μόνο να συμβεί
από ανάγκη, όπως λόγου χάρη ο θάνατος του άνδρα οικογενειάρχη.
“Η Φρύνη μπροστά στον Άρειο Πάγο”, έργο του Jean-Léon Gérôme, 1861, Hamburg Kunsthalle.
Συμπερασματικά,
θα λέγαμε ότι ο θεσμός της εταίρας χαρακτηριζόταν από την υψηλής
ποιότητα πορνεία, τον πλούτο(σε κάποιες περιπτώσεις), την υψηλή,
συνήθως, μόρφωση και την ντελικάτη ερωτική διάθεση, που την διαχώριζε
από την πρότυπη και καθιερωμένη έννοια της πόρνης.
Όμως, η ουσία ήταν
παρόμοια: γυναίκες με ρόλο, που, όσο και να τον εξιδανικεύσουμε,
παρέμεναν έρμαια και σεξουαλικά αντικείμενα στις ορέξεις μιας αδηφάγου
αυστηρά πατριαρχικής κοινωνίας.
- Carola Reisenberg, Γάμος, εταίρες και παιδεραστία στην αρχαία Ελλάδα.
- O.J. Brendel, The Scope and Temperament of Erotic Art in the Greco-Roman World
- J. Gould, Law, Customs and Muth: Aspects of the Social Position of Women in Classical Athens
- Δημοσθένους, Κατά Νεαίρας
Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ- ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΚΡΥΦΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ;
Όπως σε κάθε νόμισμα, έτσι και για κάθε πτυχή της ζωής μας υπάρχουν
πάντα δύο διαφορετικές όψεις. Φυσιολογικά μας ελκύει η καλή, η εύκολη
και η θετική πλευρά των πραγμάτων, ωστόσο καιροφυλαχτούν τριγύρω
αναποδιές, δυσκολίες και αρνητικές καταστάσεις. Τίποτα στη ζωή δεν
χρωματίζεται μόνο ως άσπρο ή μαύρο, ή ακόμα περισσότερο δε διαρκεί
παντοτινά αλλά αυτό είναι και το αλατοπίπερο της όλης ιστορίας. Σε κάθε
άλλη περίπτωση η ύπαρξη μας θα ήταν μονοδιάστατη και πιο βαρετή από όσο
θα αντέχαμε.
Πολύ περισσότερο βαρετός θα ήταν με τη σειρά του και ο παγκόσμιος οινικός χάρτης χωρίς το πλήθος των 300+ αυτόχθονων ποικιλιών που η Ελλάδα διαθέτει. Τα κρασιά που παράγουν διαθέτουν ξεχωριστό στυλ, μοναδικό χαρακτήρα και ευρύ φάσμα διαφορετικών αρωματικών προφίλ, αποτελώντας χωρίς αμφιβολία μια γερή γροθιά κατά της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης που θέλει πολλά κρασιά να είναι σε ένα συγκεκριμένο εμπορικό στυλ.
Προσοχή όμως γιατί κάπου εδώ το εύκολο, όμορφο ή βαρετό αν θέλετε κομμάτι της ιστορίας σταματάει και αρχίζουν τα δύσκολα. Με ονόματα γλωσσοδέτες που κάνουν τους ξένους να θέλουν να καταπιούν τη γλώσσα τους, τι πιθανότητες έχουν ποικιλίες όπως το Ξινόμαυρο, το Αγιωργίτικο, η Μαυροκουντούρα ή το Μοσχοφίλερο να κάνουν μεγάλη καριέρα στις διεθνείς αγορές; Το Malbec από την άλλη έχει κατακτήσει τον κόσμο ευνοούμενο ανάμεσα στα άλλα και από την ευκολία προφοράς του ονόματος του. Λέτε τελικά να φταίει το ονοματεπώνυμο και για το γεγονός ότι οι Έλληνες καλλιτέχνες δε μπορούν να μεγαλουργήσουν σε Hollywood, Bollywood ή Broadway;
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
Πολύ περισσότερο βαρετός θα ήταν με τη σειρά του και ο παγκόσμιος οινικός χάρτης χωρίς το πλήθος των 300+ αυτόχθονων ποικιλιών που η Ελλάδα διαθέτει. Τα κρασιά που παράγουν διαθέτουν ξεχωριστό στυλ, μοναδικό χαρακτήρα και ευρύ φάσμα διαφορετικών αρωματικών προφίλ, αποτελώντας χωρίς αμφιβολία μια γερή γροθιά κατά της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης που θέλει πολλά κρασιά να είναι σε ένα συγκεκριμένο εμπορικό στυλ.
Προσοχή όμως γιατί κάπου εδώ το εύκολο, όμορφο ή βαρετό αν θέλετε κομμάτι της ιστορίας σταματάει και αρχίζουν τα δύσκολα. Με ονόματα γλωσσοδέτες που κάνουν τους ξένους να θέλουν να καταπιούν τη γλώσσα τους, τι πιθανότητες έχουν ποικιλίες όπως το Ξινόμαυρο, το Αγιωργίτικο, η Μαυροκουντούρα ή το Μοσχοφίλερο να κάνουν μεγάλη καριέρα στις διεθνείς αγορές; Το Malbec από την άλλη έχει κατακτήσει τον κόσμο ευνοούμενο ανάμεσα στα άλλα και από την ευκολία προφοράς του ονόματος του. Λέτε τελικά να φταίει το ονοματεπώνυμο και για το γεγονός ότι οι Έλληνες καλλιτέχνες δε μπορούν να μεγαλουργήσουν σε Hollywood, Bollywood ή Broadway;
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013
Το μεγαλύτερο μυστήριο του πολιτισμού των Ίνκας
Πλούσιοι σε τρόφιμα, υφάσματα, χρυσό και κόκα, οι Ίνκας που είχαν αναπτύξει μια ξεχωριστή αριστοτεχνία στην κατασκευή κτιρίων, δεν είχαν καθόλου χρήματα. Για την ακρίβεια, στην κοινωνία τους δεν υπήρχε καν η έννοια της αγοράς.
Με κέντρο το Περού, η επικράτεια των Ίνκας εκτεινόταν στις Άνδεις και έφτανε μέχρι την Κολομβία, τη Χιλή, τη Βολιβία, το Εκουαδόρ και την Αργεντινή, με τις περιοχές που τους ανήκαν να συνδέονται με ένα δαιδαλώδες σύστημα δρόμων, η πολυπλοκότητα του οποίου ξεπερνούσε οποιοδήποτε της εποχής εκείνης.
Ο πολιτισμός των Ίνκας ήταν ίσως ο μοναδικός στην ιστορία που δεν είχε στις τάξεις του εμπόρους και την έννοια του εμπορίου και της αγοράς σε καμία του έκφανση, μέσα στα όριά του.
Πλούτος χωρίς χρήμα
Καταγραφές από ιεραποστόλους και από τον μιγά ιερέα και ιστορικό Blas Valera περιγράφουν τους Ίνκας ως μοναδικούς χτίστες και με ιδιαίτερες ικανότητες στο σχεδιασμό τοπίου, χάρη στις οποίες δημιούργησαν εξελιγμένα συστήματα ορεινής γεωργίας.
Η κοινωνία τους ήταν τόσο πλούσια, που μπορούσε να θρέψει εκατοντάδες ανθρώπους, οι οποίοι σχεδίαζαν τις γεωργικές χρήσεις των νεοκατακτηθέντων εδαφών τους. Σχεδίασαν αγροκτήματα στις βουνοπλαγιές, όπου καλλιεργούσαν από πατάτες και καλαμπόκι, μέχρι φιστίκια και άλλα προϊόντα, τα οποία είχαν επιλεγεί προσεχτικά ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούσαν στα διαφορετικά υψόμετρα. Καλλιεργούσαν ακόμη δέντρα, για να διατηρούν και να συγκρατούν το λεπτό επιφανειακό έδαφος.
Οι αρχιτέκτονες των Ίνκας διακρίνονταν από ένα ξεχωριστό ταλέντο στο σχεδιασμό και την κατασκευή τεράστιων πυραμίδων, εξοπλισμένων με εξελιγμένα συστήματα ύδρευσης και άρδευσης. Παρ' όλα αυτά τα εξελιγμένα συστήματά τους, οι Ίνκας ζούσαν χωρίς χρήματα ή αγορές και είχαν αναπτύξει το εμπόριο μόνο με τρίτους και όχι μέσα στην κοινωνία τους. Ίσως το μυστικό του πλούτου και της αφθονίας των Ίνκας να κρύβεται στο ιδιαίτερο σύστημα φόρων που είχαν αναπτύξει.
Οι Ίνκας, αντί να πληρώνουν φόρους σε χρήμα, ήταν αναγκασμένοι να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στην αυτοκρατορία ως εργάτες. Σε αντάλλαγμα, η αυτοκρατορία τους παρείχε όλα τα απαραίτητα για να ζήσουν. Βέβαια, δεν "πλήρωναν" οι πάντες. Εξαιρούνταν οι ευγενείς και άλλοι επιφανείς πολίτες της κοινωνίας τους. Μάλιστα, οι ευγενείς που πέθαιναν εξακολουθούσαν να έχουν δική τους ιδιοκτησία και οι οικογένειές τους μπορούσαν να συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα πλούτη που αναλογούσαν στους νεκρούς.
Φαγητό, όχι αγορές
Ένα από τα ερωτήματα που απασχολεί τους επιστήμονες και τους ιστορικούς που μελετούν τον πολιτισμό των Ίνκας, είναι πώς και γιατί αυτή η εξελιγμένη κοινωνία κατάφερε να αναπτυχθεί τόσο επιστημονικά, όσο και πολιτιστικά χωρίς την έννοια της αγοράς.
Μια πιθανή εξήγηση είναι επειδή η ζωή ήταν τόσο σκληρή σε αυτό το περιβάλλον που ζούσαν, που όλες τους οι καινοτομίες και οι νεωτερισμοί αφορούσαν τον γεωργικό τομέα και όχι την οικονομία. Με άλλα λόγια, η αυτοκρατορία είχε ως στόχο να αποτρέψει την πείνα, αντί να βελτιστοποιήσει την προώθηση του εμπορίου. Το φαγητό ήταν το δικό τους νόμισμα και η εργασία και η γεωργική και αγροτική παραγωγή ήταν η δική τους οικονομία.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η αυτοκρατορία των Ίνκας ήταν το ιδεώδες ενός σοσιαλιστικού κράτους, ενώ άλλοι τη χαρακτηρίζουν ως αυταρχική μοναρχία. Αυτό πάντως που είναι άξιο θαυμασμού, όπως αναφέρει δημοσίευμα στην ιστοσελίδα io9.com, είναι ότι σε μια εποχή που οι αγορές σχετίζονται άμεσα με την έννοια του πολιτισμού, πριν από πολλές εκατοντάδες χρόνια υπήρξε μια αυτοκρατορία που κατάφερε τόσα πολλά χωρίς να ξοδέψει ούτε ένα σεντ.
Πηγή: www.news.gr
Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013
Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο
“... Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.
- Να μοιράζεσαι τα πάντα.
- Να παίζεις τίμια.
- Να μη χτυπάς τους άλλους.
- Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
- Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
- Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
- Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
- Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
- Να κοκκινίζεις.
- Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
- Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
- Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
- Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.
- Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.
- Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς.
- Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ’ όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.
Όλα όσα πρέπει
να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι
βασικές αρχές υγιεινής, η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή
ζωή.
Πάρτε μια απ’ αυτές τις συμβουλές, εκφράστε την με επιτηδευμένη ορολογία ενηλίκων και εφαρμόστε τη στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας και θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη, σταθερή.
Σκεφτείτε πόσο
καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι εμείς οι άνθρωποι τρώγαμε γάλα με
κουλουράκια γύρω στις τρεις το απόγευμα και μετά ξαπλώναμε κάτω από τις
κουβέρτες για έναν υπνάκο.
Ή, αν όλες οι κυβερνήσεις είχαν ως βασική αρχή να βάζουν πάντα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και να καθαρίζουν τις τσαπατσουλιές τους.
Είναι ακόμη αλήθεια, ανεξάρτητα από την ηλικία σας, πως όταν βγαίνετε έξω στον κόσμο είναι καλύτερα να κρατιέστε από το χέρι και να μένετε μαζί με τους άλλους...
...Τελικά
πρέπει να σας πω πως έχω άδεια παραμυθά. Ενας φίλος μου μου την έβγαλε
και την κρέμασε στον τοίχο, πάνω από το γραφείο μου. Αυτή η άδεια μού
επιτρέπει να χρησιμοποιώ τη φαντασία μου, για να ξαναβάζω σε σειρά
τις εμπειρίες μου και να προωθώ το μύθο, όσο αυτός εξυπηρετεί κάποια όψη
της αλήθειας. Ακόμη περιέχει το "πιστεύω" ενός παραμυθά:
* Πιστεύω ότι η φαντασία είναι πιο δυνατή από τη γνώση.
* Οτι ο μύθος είναι πιο δραστικός από την ιστορία.
* Οτι τα όνειρα είναι πιο ισχυρά από τα γεγονότα.
* Οτι η ελπίδα πάντα θριαμβεύει έναντι της εμπειρίας.
* Οτι το γέλιο είναι η μόνη θεραπεία της θλίψης.
* Και πιστεύω ότι η αγάπη είναι πιο δυνατή από το θάνατο.
Προσπάθησα πολύ να μη γράψω κάτι που θα γινόταν η αιτία να μου αφαιρέσουν την άδεια..."
Info:
Ο εκπληκτικός Robert Fulghum γεννήθηκε το 1937, και μεγάλωσε στο Waco του Texas.
Στα νιάτα του εργάστηκε ως εκσκαφέας τάφρων (!!!), παιδί για
εφημερίδες, καουμπόης σε ράντζο (βοσκός), μπάρμαν και τραγουδιστής
κάντρυ. Μετά από το κολλέγιο και μια σύντομη καριέρα στην IBM, επέστρεψε
στα θρανία για να ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του στη θεολογία. Για 22
χρόνια υπηρέτησε ως πάστορας σε μια ενορία στο Βορειοδυτικό Ειρηνικό.
Κατά την ίδια περίοδο δίδαξε σχέδιο, ζωγραφική και φιλοσοφία στο
Lakeside School στο Seattle.
Ο Fulghum είναι επίσης καταξιωμένος ζωγράφος και γλύπτης. Τραγουδά και
παίζει κιθάρα και τσέλο και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του «The Rock Bottom Remainders»
-μιας rock and roll μπάντας που αποτελείται από μουσικούς – συγγραφείς.
Εχει τέσσερα παιδιά και εννέα εγγόνια. Μοιράζει τη ζωή του μεταξύ του Seattle της Washington, και της Κρήτης.
Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του με τίτλο: «Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο»
Εκδόσεις: ΛΥΧΝΟΣ
e-fungus.gr
antikleidi.com
Πηγή: http://www.awakengr.com/2013/09/blog-post_15.html#ixzz2f24B9NrI
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)