ΕΝΑ
ΣΤΙΧΟ ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΤΗ ΑΦΗΓΗΤΗ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΜΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΣΤΙΑΣΗ ΣΥΝ ΠΛΗΝ
ΟΥΣΙΑΣ πάροδος στην ποιητική συλλογή του Τάσου Κάρτα «in MEDIAS res
Ιωβηλάιο e-Ρέμβης»
(επικεφαλής στροφή)
Οι λέξεις μέσα στο ποίημα,
εικόνες σκέψεων
και συναισθημάτων είναι
και οι εικόνες που τις έντυσαν,
λαβύρινθος επιθυμίας λέξεων
για πράγματα
που αρχίζουν να συμβαίνουν.
Νόστιμον Ήμαρ, μεταξένιων συνειρμών στον πηγαιμό για την Κολχίδα της Ποίησης
αίφνης ονειροδίαιτο δυο κατά λέξη δισταγμών
μηδέν εις το πηλίκο υψικαμίνου σώματος
με το στιχοπουκάμισο μυριάδων «μνήσθητι»
σμαράγδι υπονοούμενο είλωτα υπερρεαλισμού
λαιστρυγόνες κύκλωπες δηλαδή
on line στα έγκατα κτερίσματα της Ρέμβης του P.C. μου
που, βάρδα φουρνέλο, δαγκώνουν τα όνειρα
στις ρώγες μιας λέξης που πάντα ρει…
έτσι αρχίζουν να συμβαίνουν
περίακτοι συμβολισμοί αείφυλλων γυναικών
μεσολαβούν στίχοι εικονολάτρες,
φωτογραφία λεξιθήρας
και η ευπροσήγορη ηχω της μοναξιάς
ένας ειρμός Μεσσίας εν ριπή σέπαλου
αίρει μεσίστιες απορίες Χρυσηίδων σιωπής
Οι λέξεις μέσα στο ποίημα,
εικόνες σκέψεων
και συναισθημάτων είναι
και οι εικόνες που τις έντυσαν,
λαβύρινθος επιθυμίας λέξεων
για πράγματα
που αρχίζουν να συμβαίνουν.
Μα η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή, λέει ο ποιητής,
ένας Φαύλος Κύκλος λόγων
που πνίγηκαν στο χρυσό πηγάδι της σελήνης,
εκεί όπου
«φαινόμαστε μαύροι και άσπροι και ζούμε τη φθορά
πάνω σε μιαν ελάχιστη πραγματικότητα».
Ό,τι κι αν συναντήσεις όμως στην e-ΕΝΔΟΧΩΡΑ μου,
μην πεις ότι η ΕΙΚΟΝΑ σε ξεγέλασε,
πως φταίνε οι λέξεις,
κλεψύδρες σε τόση μελαγχολία…
Γιατί αν θέλεις να βρεις βαθιά στην αγκαλιά σου
μικρή ΠΡΑΣΙΝΗ θάλασσα,
κομμάτια πέτρες την πορφυρογέννητη ΤΡΕΛΗ ΡΟΔΙΑ,
δώρο ασημένιο ποίημα τη ΣΟΝΑΤΑ του ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ,
δίνες επιθυμιών στα έγκατα κτερίσματα της ρέμβης,
πρέπει να είσαι έτοιμος από καιρό
για την Αλεξάνδρεια που χάνεται.
Αν πάλι ψάχνεις
«κοράλλια και μαργαριτάρια,
κεχριμπάρια κι έβενους,
κάποιο ξανάσασμα,
μιαν επαλήθευση σχεδόν αιωνιότητας,
τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης»,
ή «ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής»,
πρέπει πρώτα να «κουβανείς μες στην ψυχή σου
«έξι και μια τύψεις για τον ουρανό»,
«φωτόδενδρα με δέκατη τέταρτη ομορφιά»
«εφηβεία λέξεων τελευταίου σώματος
ενός λεπτού μαζί σε χλόη θερμοκηπίου»
με «κατανόηση της ματαιότητος των μεγαλείων».
Τότε η «υπεροψία και η μέθη» δε σε γέλασε.
Ο δούρειος ίππος
για την επιούσιο ομοιοκαταληξία
προπατορικής σταγόνας από μετάξι
δεν είναι αντικατοπτρισμός…
και «εύφλεκτοι ορίζοντες σιωπής»,
«ροδόσταμο στη στύση των ονείρων»
θα συνθέτουν
«ένα τοπίο ανοχής στην εύγλωττη μας Κυριακή» ,
αυτό που οι σοφοί το λένε ΠΑΛΙΝΤΟΝΟ ΑΡΜΟΝΙΗ
στων υακίνθων την παντάνασσα σιωπή.
Αφορμή της ηλεκτρονικής έκδοσης
η μονόδρομη επικοινωνία
«Κάποια με φώναξε Ελπήνωρ και
πρέπει να κοιτάξω αν η ελπίδα μου κρατιέται ζωντανή».
Μ’ άλλα λόγια, δοκιμάζοντας όρια και αντοχές,
έφτασα μ’ αυτές τις επιλογές στίχων και φωτογραφιών, προσάναμμα χρόνου, χώρου, ιδεών, αστραπής τρίτου προσώπου,
να παριστάνω
«το κλαδί υποδοχής της απογύμνωσης που έρχεται…».
Ω μοναξιά εισχωρείς μέσα στο βράδυ δια πυρός και συμβόλων!
Στίχοι πόθων υποτελείς σε γραμματικές συναισθημάτων.
Ω κλητική ονείρωξη φωτογράφου ποιητή&
όταν υποφώσκει προπαραλήγουσα μακρά συνωστισμού σιωπής βοώντος
«ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ’ΡΘΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ»
(από την e-συλλογή «Από μηχανής Θεοί λέξεων Επιούσιας Ομοιοκαταληξίας » προς «ιωβηλαίο Νόστιμον Ήμαρ μεταξένιων συνειρμών για την Κολχίδα της Ποίησης» γιατί «όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει λυρισμό και ωραία λόγια» – Δοκιμές έκδοσης εικόνων ανέκδοτης ποιητικής συλλογής – Επόμενη ανάρτηση εικόνας λέξεων στο τέλος της άλλης εβδομάδας – κ AR)
http://taenoiko.blogspot.gr/2010/06/blog-post.html
(επικεφαλής στροφή)
Οι λέξεις μέσα στο ποίημα,
εικόνες σκέψεων
και συναισθημάτων είναι
και οι εικόνες που τις έντυσαν,
λαβύρινθος επιθυμίας λέξεων
για πράγματα
που αρχίζουν να συμβαίνουν.
Νόστιμον Ήμαρ, μεταξένιων συνειρμών στον πηγαιμό για την Κολχίδα της Ποίησης
αίφνης ονειροδίαιτο δυο κατά λέξη δισταγμών
μηδέν εις το πηλίκο υψικαμίνου σώματος
με το στιχοπουκάμισο μυριάδων «μνήσθητι»
σμαράγδι υπονοούμενο είλωτα υπερρεαλισμού
λαιστρυγόνες κύκλωπες δηλαδή
on line στα έγκατα κτερίσματα της Ρέμβης του P.C. μου
που, βάρδα φουρνέλο, δαγκώνουν τα όνειρα
στις ρώγες μιας λέξης που πάντα ρει…
έτσι αρχίζουν να συμβαίνουν
περίακτοι συμβολισμοί αείφυλλων γυναικών
μεσολαβούν στίχοι εικονολάτρες,
φωτογραφία λεξιθήρας
και η ευπροσήγορη ηχω της μοναξιάς
ένας ειρμός Μεσσίας εν ριπή σέπαλου
αίρει μεσίστιες απορίες Χρυσηίδων σιωπής
Οι λέξεις μέσα στο ποίημα,
εικόνες σκέψεων
και συναισθημάτων είναι
και οι εικόνες που τις έντυσαν,
λαβύρινθος επιθυμίας λέξεων
για πράγματα
που αρχίζουν να συμβαίνουν.
Μα η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή, λέει ο ποιητής,
ένας Φαύλος Κύκλος λόγων
που πνίγηκαν στο χρυσό πηγάδι της σελήνης,
εκεί όπου
«φαινόμαστε μαύροι και άσπροι και ζούμε τη φθορά
πάνω σε μιαν ελάχιστη πραγματικότητα».
Ό,τι κι αν συναντήσεις όμως στην e-ΕΝΔΟΧΩΡΑ μου,
μην πεις ότι η ΕΙΚΟΝΑ σε ξεγέλασε,
πως φταίνε οι λέξεις,
κλεψύδρες σε τόση μελαγχολία…
Γιατί αν θέλεις να βρεις βαθιά στην αγκαλιά σου
μικρή ΠΡΑΣΙΝΗ θάλασσα,
κομμάτια πέτρες την πορφυρογέννητη ΤΡΕΛΗ ΡΟΔΙΑ,
δώρο ασημένιο ποίημα τη ΣΟΝΑΤΑ του ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ,
δίνες επιθυμιών στα έγκατα κτερίσματα της ρέμβης,
πρέπει να είσαι έτοιμος από καιρό
για την Αλεξάνδρεια που χάνεται.
Αν πάλι ψάχνεις
«κοράλλια και μαργαριτάρια,
κεχριμπάρια κι έβενους,
κάποιο ξανάσασμα,
μιαν επαλήθευση σχεδόν αιωνιότητας,
τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης»,
ή «ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής»,
πρέπει πρώτα να «κουβανείς μες στην ψυχή σου
«έξι και μια τύψεις για τον ουρανό»,
«φωτόδενδρα με δέκατη τέταρτη ομορφιά»
«εφηβεία λέξεων τελευταίου σώματος
ενός λεπτού μαζί σε χλόη θερμοκηπίου»
με «κατανόηση της ματαιότητος των μεγαλείων».
Τότε η «υπεροψία και η μέθη» δε σε γέλασε.
Ο δούρειος ίππος
για την επιούσιο ομοιοκαταληξία
προπατορικής σταγόνας από μετάξι
δεν είναι αντικατοπτρισμός…
και «εύφλεκτοι ορίζοντες σιωπής»,
«ροδόσταμο στη στύση των ονείρων»
θα συνθέτουν
«ένα τοπίο ανοχής στην εύγλωττη μας Κυριακή» ,
αυτό που οι σοφοί το λένε ΠΑΛΙΝΤΟΝΟ ΑΡΜΟΝΙΗ
στων υακίνθων την παντάνασσα σιωπή.
Αφορμή της ηλεκτρονικής έκδοσης
η μονόδρομη επικοινωνία
«Κάποια με φώναξε Ελπήνωρ και
πρέπει να κοιτάξω αν η ελπίδα μου κρατιέται ζωντανή».
Μ’ άλλα λόγια, δοκιμάζοντας όρια και αντοχές,
έφτασα μ’ αυτές τις επιλογές στίχων και φωτογραφιών, προσάναμμα χρόνου, χώρου, ιδεών, αστραπής τρίτου προσώπου,
να παριστάνω
«το κλαδί υποδοχής της απογύμνωσης που έρχεται…».
Ω μοναξιά εισχωρείς μέσα στο βράδυ δια πυρός και συμβόλων!
Στίχοι πόθων υποτελείς σε γραμματικές συναισθημάτων.
Ω κλητική ονείρωξη φωτογράφου ποιητή&
όταν υποφώσκει προπαραλήγουσα μακρά συνωστισμού σιωπής βοώντος
«ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ’ΡΘΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ»
(από την e-συλλογή «Από μηχανής Θεοί λέξεων Επιούσιας Ομοιοκαταληξίας » προς «ιωβηλαίο Νόστιμον Ήμαρ μεταξένιων συνειρμών για την Κολχίδα της Ποίησης» γιατί «όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει λυρισμό και ωραία λόγια» – Δοκιμές έκδοσης εικόνων ανέκδοτης ποιητικής συλλογής – Επόμενη ανάρτηση εικόνας λέξεων στο τέλος της άλλης εβδομάδας – κ AR)
http://taenoiko.blogspot.gr/2010/06/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου