«Είμαι οινόφιλος και είμαι καλά». Ο όρος «οινόφιλος» σε κάποιους θυμίζει διαστροφή, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι δεν είναι. Όπωσδήποτε έχει να κάνει με πολύ λεπτά σημεία της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης.
Η οινοφιλία στην Ελλάδα αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια, μαζί με την άνθιση του ελληνικού κρασιού. Πριν ο Έλληνας δεν είχε και πολλούς λόγους να είναι οινόφιλος, μια και δεν υπήρχαν παρά ελάχιστα αξιόλογα κρασιά στην αγορά. Τώρα πια οινόφιλους βρίσκει κανείς παντού. Οι εκθέσεις κρασιού και οι γευσιγνωσίες είναι το σημείο συνάντησής τους. Εκεί βρίσκει κανείς ανθρώπους όλων των ηλικιών οι οποίοι αναδεύουν, μυρίζουν, πίνουν, φτύνουν και σχολιάζουν σε μια δική τους γλώσσα, δυσνόητη για όσους είναι απ’ έξω. Θα μιλήσουν για τανίνες, χρονιές, οξύτητες και στρεμματικές αποδόσεις.
Ο οινόφιλος που σέβεται τον εαυτό του φροντίζει να μάθει πρώτα τα βασικά για το κρασί. Πώς παράγεται, πώς καταναλώνεται, τι ποικιλίες υπάρχουν… Στην πορεία μαθαίνει να το δοκιμάζει, να ερμηνεύει, δηλαδή, όλα εκείνα τα μυστικά που μας αποκαλύπτει ένα κρασί για τον εαυτό του όταν το μυρίσουμε και το βάλουμε στο στόμα μας. Όταν ο οινόφιλος νιώσει αρκετή αυτοπεποίθηση για όλα τα παραπάνω, περνάει στο στάδιο της αντικειμενικής αξιολόγησης. Κι αυτό γιατί ο σωστός οινόφιλος όταν αξιολογεί, αφήνει τις προσωπικές του προτιμήσεις στην άκρη. Έτσι, αρχίζει να εκφέρει άποψη για το κατά πόσο ένα κρασί είναι καλό ή όχι. Όποιος βρίσκεται σε κάποιο από τα παραπάνω στάδια γνώσης μπορεί να αποκαλείται οινόφιλος. Γιατί όταν αγαπάς κάτι, πρέπει και να το αποδεικνύεις με πράξεις.
Ο πραγματικός οινόφιλος ποτέ δεν επαίρεται για τις γνώσεις του κι αυτό γιατί πολύ απλά γνωρίζει ότι το θέμα είναι αδύνατον να εξαντληθεί. Το κρασί είναι πολύπλοκο, ατελείωτο, εξελίσσεται και αλλάζει διαρκώς. Κανείς δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι γνωρίζει καλά ένα κρασί. Μπορεί να διαψευστεί πολύ εύκολα.
Εκτός από ταπεινός, ο οινόφιλος είναι και ανήσυχος. Σε όλη του τη ζωή αναζητά νέα αρώματα, νέες γεύσεις.Δε θέλει να χάσει κανένα από τα χιλιάδες πρόσωπα του κρασιού. Γι αυτό ενημερώνεται, ταξιδεύει, αναζητά.Αναζητά το δικό του Δισκοπότηρο, που δεν είναι άλλο από το απόλυτο κρασί. Η τέλεια ισορροπία σε αρώματα και γεύσεις. Η φρεσκάδα των ουρανών και το βάρος της γης ενωμένα σε ένα ποτήρι.
Τέλος, ο οινόφιλος είναι καλοζωιστής. Αγαπά τη ζωή. Αγαπά τις τέχνες. Αγαπά τις γεύσεις. Έχει φίλους, άλλους οινόφιλους, και μαζί τους περνάει καλά, ενώ πάντα προσπαθεί να μυήσει κι άλλους στον κόσμο του.Το κρασί κουβαλάει μέσα του όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα. Άλλοτε είναι ερωτευμένο, άλλοτε γιορτάζει, πονάει, παίζει, γελάει. Και μαζί του ο οινόφιλος μαθαίνει να ζει και να αισθάνεται. Το κρασί είναι ζωντανό και μας μιλάει. Όταν κάποιος το ακούσει για πρώτη φορά, θα ξέρει ότι είναι πραγματικός οινόφιλος.
____
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου