NYXTA ΜΟΥΣΕΙΩΝ

1 ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ 1

ΕΘΝΙΑ 2013

Ανοίγει στη Στοκχόλμη νέο διαδραστικό μουσείο για τους ABBA

Τμήμα του καινούριου σουηδικού «Music Hall of Fame»

 

Oι ABBA στα μέσα της δεκαετίας του 1970, όταν μεσουρανούσαν στο ποπ στερέωμα

 

Ένα νέο μουσείο αφιερωμένο στο συγκρότημα ABBA, το γκρουπ που έφερε την πρωτιά  στη Σουηδία στο διαγωνισμό της Εurovision το 1974, ανοίγει τις πύλες του στη Στοκχόλμη στις 7 Μαίου δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να περιπλανηθεί στον κόσμο του συγκροτήματος μέσα από μια διαδραστική εμπειρία που ξεπερνάει τα όρια της κλασσικής μουσειακής περιπλάνησης.

Το «ABBA The Museum» αποτελεί τμήμα του καινούριου σουηδικού «Music Hall of Fame», ενός κτιρίου με συνολικό εμβαδόν 2.000 τ.μ  που φιλοξενεί μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις σχετικά με τη σουηδική ποπ μουσική αλλα και το αυτόνομο «Ηall of Fame». Η ύπαρξη ενός μουσείου ειδικά αφιερωμένου στους ABBA μαρτυρά την αναγνώριση που έχει κερδίσει το συγκρότημα που μεσουράνησε τη δεκαετία του 1970.

Η επίσκεψη το μουσείο είναι δραστηριότητα που μπορεί να απασχολήσει «όλη την οικογένεια», με το αζημίωτο φυσικά, αφού οι ABBA ταν και παραμένουν μία εκπληκτικής αντοχής στο χρόνο μηχανή που φέρνει κέρδη. Μέσα από μια διαδραστικά σχεδιασμένη περιπλάνηση το κοινό έρχεται σε  επαφή με την πορεία του συγκροτήματος, έχει μάλιστα τη δυνατότητα να ακούσει το κάθε μέλος ξεχωριστά να διηγείται την ιστορία της μουσικής του καριέρας.

Παράλληλα, αφήνοντας την αίθουσα με τα πολυάριθμα κοστούμια που φόρεσαν τα μέλη επί σκηνής, οι επισκέπτες καλούνται να παίξουν οι ίδιοι μουσική σ'ένα  ειδικά διαμορφωμένο στούντιο που βρίσκεται στο χώρο του μουσείου.

Όλα έχουν προσεχτικά σχεδιαστεί από την πρώην στυλίστρια του συγκροτήματος, Ινγμαρί Χάλινγκ και με την συμμετοχή των ίδιων των μελών τα οποία δώρισαν πολλά από τα προσωπικά τους αντικείμενα. Οι ΑΒΒΑ διέκοψαν τις συναυλίες και την έκδοση νέων δίσκων το 1982, αλλά χωρίς ποτέ να ανακοινώσουν επίσημα την διάλυση του συγκροτήματος.

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=510524

ΘΗΣΕΑΣ

                                                                                     

Το Πρόγραμμα Απεξάρτησης ΘΗΣΕΑΣ του Δήμου Καλλιθέας είναι το μοναδικό πρόγραμμα απεξάρτησης που λειτουργεί στο πλαίσιο ενός Δήμου και χρηματοδοτείται αποκλειστικά από αυτόν. Επιπλέον, είναι ένα πρόγραμμα που λειτουργεί χωρίς υποκατάστατα και αξιοποιεί την ψυχοθεραπεία και ιδιαίτερα τις ψυχοθεραπείες μέσω τέχνης.

Στο πλαίσιο των ομάδων θεραπείας, τα μέλη της κοινότητας συμμετέχουν σε εργαστήρια κατασκευής κοσμημάτων, κεριών, σαπουνιών και διακοσμητικών αντικειμένων.

Τα αντικείμενα αυτά μπορείτε να τα βρείτε στο Πασχαλινό Παζάρι που διοργανώνει ο ΘΗΣΕΑΣ από την Παρασκευή 26 Απριλίου έως και την Μεγάλη Πέμπτη 2 Μαΐου 2013.

Περίπτερο Σωματείου ΘΗΣΕΑΣ,

Πλατεία Κύπρου, Καλλιθέα

Ώρες: 10.30 – 20.00

_____________________________________________________________________

Αραπάκη 33, Καλλιθέα 17676,      e-mail:somatiothiseas@yahoo.gr

Τηλέφωνο : 210-95.87.117, FAX : 210-95.91.282

KYKLOS Quartet

 

www.jazzcorner85.gr

Το JAZZCORNER85 παρουσιάζει την συναυλία του

KYKLOS Quartet

2 Μαΐου 2013, 21:00

Την Μεγάλη Πέμπτη και ακολουθώντας το πνεύμα των ημερών, στο JazzCorner85  ο αυτοσχεδιασμός δίνει την θέση του στην κλασσική σκηνή και το κουαρτέτο εγχόρδων.      

 Το KYKLOS Quartet  δημιουργήθηκε το 2003 και στα 10 αυτά χρόνια της  ύπαρξής του έχει εμφανιστεί σε πολλές  συναυλίες  τόσο  στην Αθήνα όσο και στην επαρχία.

Έργα συναυλίας:
Franz Schubert  ¨Ο θάνατος και η κόρη¨  Κουαρτέτο εγχόρδων σε ρε ελάσσονα, D 810.                                                                                                                                     Μαρία Δελή  Κουαρτέτο εγχόρδων αρ. 1                                                               Φίλιππος Τσαλαχούρης  Οι επτά λόγοι του Χριστού επάνω στο Σταυρό, op. 65, αρ. 3 για κουαρτέτο εγχόρδων.

Το KYKLOS Quartet αποτελείται από τους:
Διονύση Βερβιτσιώτη:  α’ βιολί                                                                                                      Κάτια Καμίνσκαγια:   β’ βιολί                                                                                                                Γιάννη Αθανασόπουλο:  βιόλα                                                                                                        Έλλη Φιλίππου:  βιολοντσέλo

Γενική Είσοδος:    12 ευρώ

(Η κατανάλωση ποτού δεν είναι υποχρεωτική)

Λεωφόρος Ποσειδώνος 3, 18344, Παραλία Ν.Φαλήρου-Μοσχάτου

Τηλέφωνα κρατήσεων: 210.4813605, 210.4819355, 210.4839112 (ώρες 13:00-21:00)

www.jazzcorner85.gr

 

ΤΟΝ ΝΥΜΦΩΝΑ ΣΟΥ ΒΛΕΠΩ

ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΚΤΑΡΙΑ ΚΑΡΑΝΤΖΗ

Τον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου,
κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω,
ίνα εισέλθω εν αυτώ λάμπρυνόν μου
την στολήν της ψυχής,
φωτοδότα, και σώσον με.

Μάκης Σεβίλογλου - "Ξεχωρίσματα" (Ζαγορίσια χαβάδια)

ΕΑΡ

«Μύρο άγγιξα», είπε, «απόμεινα ολότελα μόνος».

Ήρθε μια μέλισσα να του κάνει παρέα

Τον τρόμαξε

Την έδιωξε, μετά από τσακωμό.

Τα σπίτια σφράγιζαν την ευτυχία απ’ τη βροχή

Αυτός δεν είχε πόρτα

Τα παράθυρα είχαν κάγκελα, όχι τζάμια.

Ο δρόμος δεν γλιστρούσε, το νερό ήταν πια παχύ

Όμορφο να είσαι έξω

Ηθικό να μη φυλακίζεις την ευτυχία,

Σε σπίτια.

«Μπορώ έως και να δακρύσω για εσάς,

Ενδιαφέρεται κανείς;»

Η σιωπή της αυτάρκειας...

Χαιρετούν μολαταύτα όλοι,

–Ως είπε ο ποιητής Σαχτούρης–

Στρατιωτικά και όλοι –ακίνητοι– οι εχθροί της

Την ομορφιά της φθοράς

Που χλωμή μοσχοβολάει.

 

 

Νίκος Κυριακίδης

Μαθηματικά: Γιατί;

24 Απριλίου 2013 19:00 Μικρή Σκηνή - ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ 

 

 

Μπορείτε να παρακολουθήσετε τη συζήτηση ζωντανά από το sgt.gr την Τετάρτη 24 Απριλίου, στις 19:00: ελληνικά ή γαλλικά.

Η ίδια η ετυμολογία της λέξης «μαθηματικά», δηλαδή το ρήμα «μαθαίνω» και το ουσιαστικό «μάθημα», υποδηλώνει τη σχέση της επιστήμης αυτής με τη γνώση, από τα αρχαία χρόνια. Ήδη τούτο, όμως, θέτει θεμελιώδη ερωτήματα: πρόκειται άραγε για γνώση της πραγματικότητας; Γιατί στην περίπτωση των μαθηματικών δεν έχουμε τη μελέτη και την ανάλυση κάποιων «φυσικών νόμων», αλλά την οικοδόμηση ενός διανοητικού συστήματος, βασισμένου σε αξιώματα που εμείς οι ίδιοι δεχόμαστε ως αληθή.
Κατά έναν περίεργο τρόπο, όμως, αυτή η επιστήμη με τις «σαθρές» βάσεις, με τις αλήθειες που είναι κατ’ ουσία κατασκευασμένες, έχει εξαιρετικές εφαρμογές στις άλλες επιστήμες. Όπως έλεγε ο Ουγγροαμερικανός νομπελίστας Ευγένιος Βίγκνερ, πρόκειται για μια «παράλογη αποτελεσματικότητα των μαθηματικών στις φυσικές επιστήμες».
Και έχει εφαρμογές και σε πολλά άλλα πράγματα. Υπάρχει μάλιστα μια άποψη ότι η ικανότητα μαθηματικών υπολογισμών γεννήθηκε στον άνθρωπο προτού ακόμη αυτός εφεύρει τη γραφή. Άρχισε μάλιστα να εξελίσσεται αρκετά γρήγορα, ήδη από τους πρώιμους πολιτισμούς, καθώς εξυπηρετούσε βασικές ανάγκες στο εμπόριο, στη διαχείριση της σοδειάς, στη μέτρηση των επιφανειών, αλλά και στην πρόβλεψη αστρονομικών γεγονότων.
Ειδικοί επιστήμονες με πλούσιο συγγραφικό έργο, εξειδικευμένο αλλά και εκλαϊκευτικό, θα μας ξεναγήσουν στο μυστηριώδη αυτόν κόσμο των μαθηματικών, επιχειρώντας μάλιστα να μας πείσουν γιατί δεν πρόκειται για άχρηστη σπαζοκεφαλιά στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του σχολείου.
Θα μας εξηγήσουν επίσης ποιες είναι οι εφαρμογές των μαθηματικών στην καθημερινότητά μας, εφαρμογές που ισχυρίζονται ότι είναι πάμπολλες και τις οποίες δεν διανοούμαστε καν. Θα επιχειρηματολογήσουν για την πνευματική αξία της επιστήμης τους.
Και θα μας μιλήσουν για τις ολοένα εξελισσόμενες συνέργειες των μαθηματικών με τις άλλες επιστήμες και τα άλλα γνωστικά πεδία –τη φυσική, την πληροφορική, πλέον και τη βιολογία–, αλλά και για το μάταιο ή μη της «ακραίας» μαθηματικής γνώσης, την ώρα που υπάρχουν μαθηματικοί συλλογισμοί των οποίων την ουσία μπορούν να συλλάβουν μετρημένοι στα δάχτυλα άνθρωποι στον πλανήτη.

Ομιλητές:
Τεύκρος Μιχαηλίδης: Συγγραφέας, μαθηματικός, εκπαιδευτικός
Didier Nordon: Μαθηματικός
Gilles Dowek: Μαθηματικός


Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις του Κύκλου «Λέξεις & Σκέψεις» είναι δωρεάν και τηρείται σειρά προτεραιότητας.
Η διανομή των δελτίων εισόδου ξεκινά 1 ώρα πριν από κάθε εκδήλωση.
Για τις ομιλίες των ξένων προσκεκλημένων υπάρχει ταυτόχρονη διερμηνεία.

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ

Στροφοδίνη 3 - η εμπειρία του εκστατικού δερβίσικου στροβιλισμού

BIOS Main
*πρεμιέρα 23 Μαΐου & για 8 μόνο παραστάσεις*

Μια παράσταση που ξεκίνησε πριν 12 χρόνια και δεν σταματάει να εξελίσσεται. Μια ομάδα που διαρκώς ανανεώνεται και προοδεύει. Ένα θέαμα έκστασης και μυστικισμού μοναδικό.

Ο στροβιλισμός ως χορός αποτελεί την πανάρχαια εκστατική τεχνική με στόχο την ψυχική ανάταση των ατόμων που την εξασκούν, αλλά και αυτών που την παρακολουθούν. Πρόκειται για μια πρακτική που εξασκείται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και χαρακτηρίζει πολλές κουλτούρες. Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε με το όνομα Στροφοδίνη, που απέδιδαν στην αυθόρμητη χορευτική τάση όλων των παιδιών για να φτάσουν σε έκσταση.

Στον Σούφικο κόσμο, το τάγμα των Μαβλεβίδων κρατά έως σήμερα την παράδοση των τελετών του, οι οποίες καταλήγουν στον Στροβιλισμό. Ιδρυτής του τάγματος των περιστρεφόμενων Δερβίσηδων ήταν ο Τζελλαλουντίν Ρουμί, ο περίφημος «Άγιος Ποιητής» του 13ου αιώνα (1203-1271), το μήνυμα του οποίου για πανανθρώπινη συναδέλφωση αντηχεί δυνατό ως τις μέρες μας: στις ΗΠΑ, μόνο τα τελευταία 5 χρόνια, οι μεταφράσεις της ποίησής του φτάνουν τα 100 και πλέον εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ στον μουσουλμανικό κόσμο είναι σταθερά πρώτος σε πωλήσεις μετά το Κοράνι.

Σκοπός της παράστασης είναι μια πλήρης, θεραπευτική, αισθητική και καλλιτεχνική εμπειρία. Μια ανάταση, ένα διάλειμμα διαλογισμού.

Σκηνοθεσία - Σύλληψη - Διδασκαλία: Βίκος Ναχμίας

Μουσική: Λάμπρος Πηγούνης

Φωτισμοί: Σήφης Βαρδάκης

Ηθοποιοί / Στροβιλιστές: Ίρις Χατζηαντωνίου, Βαγγέλης Ρόκκος, Άννα Γεωργάτσου, Χάρης Αγγέλου, Αλέξανδρος Φαρμάκης, Ιρις Γελεκλίδου, Τώνια Γελεκλίδου, Μαρίνα Κοριολάνο - Λυκουρέζου, Γιώργος Νανούρης, Ελένη Παναγιωτοπούλου  

***

* Βίκος Ναχμίας

Ο Βίκος Ναχμίας έχει σπουδάσει ψυχολογία στην Αγγλία, την Αμερική και την Ελβετία. Εδώ και είκοσι χρόνια δραστηριοποιείται στην ατομική και ομαδική συμβουλευτική ψυχοθεραπεία.  Παράλληλα, και για 10 χρόνια, δίδασκε τάι τσι και διαλογισμό σε πολλές ομάδες στην Ελλάδα και τη Μεγάλη Βρετανία. Τα τελευταία οκτώ χρόνια καλλιεργεί με την ομάδα του τον εκστατικό δερβίσικο στροβιλισμό, με μια ανοικτή παρουσίαση για το κοινό σχεδόν κάθε δυο χρόνια. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με πολλούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Το 2010 ανέβασε στο Φεστιβάλ Αθηνών την παράσταση «Τα λόγια της Κασσάνδρας» με την Όλια Λαζαρίδου και το 2011 σκηνοθέτησε στο Εθνικό θέατρο την Αμαλία Μουτούση στην ανάγνωση της ραψωδίας Ω της Ιλιάδας. Έχει εκδώσει δύο βιβλία: «Μικρό απάνθισμα από την ποίηση του Ρουμί» (εκδ. Ντέφι) και «Θέατρο Τσέπης, Οκτώ Μονόπρακτα του Κοκτώ» (εκδ. Αγρα).

BIOS Main

Πειραιώς 84 / 210.34.25.335.

Διάρκεια παραστάσεων: 23 Μαϊου - 2 Ιουνίου 2013
Παραστάσεις: Πέμπτη,  Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή

Έναρξη: 21.15 / Διάρκεια: 80΄ / Είσοδος: 13 € & 10 € (μειωμένο - φοιτητικό)

 

Μανώλης Λιδάκης-Σ'έχω δεν σ 'έχω

Στίχοι: Λία Χατζοπούλου
Μουσική: Κώστας Λειβαδάς
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης
Σ' έχω δε σ' έχω, σε κρατώ δε σε κρατώ
Ελπίζω δεν ελπίζω
Σε ονειρεύομαι
Είσαι δεν είσαι πάλι αυτή που με καλεί
Μένω δε μένω πάλι μένω απ' την αρχή
Ελπίζω δεν ελπίζω
Σ' ονειρεύομαι
Γίνεσαι φωτιά κι αέρα, νερό κι αέρας, φωτιά
Μες τα χέρια μου κοιμάσαι χάνεσαι μετά
Σ' έχω δε σ' έχω, πάντα εσύ με οδηγείς
Μπαίνω δε μπαίνω στ' αδειανό μιας φυλακής
Σ' αγγίζω δε σ' αγγίζω
Σε ονειρεύομαι
Ελπίζω δεν ελπίζω
Σ' ονειρεύομαι

ΑΠΟ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ,,,ΕΩΣ ΤΟΝ ΤΣΙΤΣΑΝΗ

ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΖΟΥΚΑ

SONGS 80's & 90's .

«Ζυλ Ντασσέν: ένας Αμερικανός Έλληνας»

                                           

 
Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης
«Ζυλ Ντασσέν: ένας Αμερικανός Έλληνας»

«Ο Ντασσέν κατόρθωσε να συνδυάσει την παραδοσιακή αφηγηματικότητα του κινηματογράφου του Χόλιγουντ με το οπτικό στυλ του ευρωπαϊκού κινηματογράφου [...]. Το ντοκιμαντερίστικο ύφος του, η χρήση φυσικών χώρων και η εμμονή του στα αστικά τοπία, άσκησαν πολύ μεγάλη επιρροή σ’ έναν σημαντικό αριθμό κινηματογραφικών δημιουργών». 

Μάρτιν Σκορσέζε  

Η Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης συνεχίζει τη δραστηριότητά της παρουσιάζοντας ένα αντιπροσωπευτικό αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό Ζυλ Ντασσέν / Jules Dassin, με τίτλο «Ζυλ Ντασσέν: ένας Αμερικανός Έλληνας», το οποίο θα πραγματοποιηθεί από την Πέμπτη 18 έως την Κυριακή 21 Απριλίου 2013 στην Αίθουσα Τάκης Κανελλόπουλος (Μουσείο Κινηματογράφου - Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Α΄, Λιμάνι).  

Το αφιέρωμα περιλαμβάνει τις ταινίες: O δήμιος των κολασμένων / Brute Force (ΗΠΑ, 1947), Ριφιφί / Du rififi chez les hommes (Γαλλία, 1955),
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται / Celui qui doit mourir (Γαλλία-Ιταλία, 1957) και Δέκα και μισή, καλοκαίρι βράδυ / 10:30 P.M. Summer (ΗΠΑ-Ισπανία, 1966).

Mε αφορμή το αφιέρωμα της Ταινιοθήκης Θεσσαλονίκης, η μονογραφία «Jules Dassin» που εκδόθηκε στο πλαίσιο του αναδρομικού αφιερώματος του 34^ου ΦΚΘ στο έργο του σκηνοθέτη, θα πωλείται με έκπτωση από τα 4 στα 2 ευρώ.

Πρόγραμμα προβολών

Πέμπτη 18 Απριλίου

19.00               O δήμιος των κολασμένων

21.30               Δέκα και μισή, καλοκαίρι βράδυ 

Παρασκευή 19 Απριλίου

19.00               Ο Χριστός ξανασταυρώνεται

21.30               Ριφιφί

Σάββατο 20 Απριλίου

19.00               Δέκα και μισή, καλοκαίρι βράδυ 

21.30               Ο Χριστός ξανασταυρώνεται

Κυριακή 21 Απριλίου

19.00               Ριφιφί

21.30               O δήμιος των κολασμένων

Οι ταινίες

O δήμιος των κολασμένων / Brute Force
(ΗΠΑ, 1947)
Σκηνοθεσία: Ζυλ Ντασσέν. Ασπρόμαυρη, 98΄. 

Σε μια σκληρή και απάνθρωπη φυλακή που καταδυναστεύεται από έναν αδίστακτο και σαδιστή αρχιφύλακα, έξι άντρες αποφασίζουν να δραπετεύσουν. Μέσα από διάφορα φλας-μπακ, γνωρίζουμε κάποια βασικά στοιχεία για τη ζωή και το χαρακτήρα τους. Ωστόσο, η απόπειρα απόδρασης αποτυγχάνει και η βίαιη εξέγερση που αναπόφευκτα ξεσπά, καταλήγει σ’ ένα λουτρό αίματος...

Ο Δήμιος των κολασμένων είναι η ένατη ταινία του Ζυλ Ντασσέν και η πρώτη του σημαντική: πρόκειται για μια εξαιρετική αλληγορία για την βία και τη δίψα της ελευθερίας, γυρισμένη με  ωμό ρεαλισμό και άγρια δύναμη, όπως είναι και ο πρωτότυπος τίτλος της. Οι εικόνες της φυλακής (μεταφορική μικρογραφία των ναζιστικών στρατοπέδων), ο εγκλεισμός και η απελπισμένη εξέγερση συνομιλούν με τον εξπρεσιονισμό (σε αισθητικό επίπεδο) και την τραγικότητα της ανθρώπινης μοίρας των ταινιών του Φριτς Λανγκ. Γράφει ο Γιάννης Μπακογιαννόπουλος: «Ο Δήμιος των κολασμένων είναι ένα φιλμ συγχρόνως ρεαλιστικό και εξπρεσιονιστικό. Μια φυλακή στην κόλαση, σαν σύμβολο μιας αδυσώπητης ναζιστικής τάξης, αλλά και σαν απόμακρη σκοτεινή αλληγορία του άφευκτου. Κυρίαρχο στοιχείο η ακρότατη βία:  βία των δεσμοφυλάκων, του συστήματος, του ημίτρελου αρχιφύλακα που ακούει Βάγκνερ. Η πίεση αυξάνεται σταθερά και φριχτά, αντιχτυπιέται στους κλειστούς τοίχους και γεννάει πελώριες αντίρροπες δυνάμεις εκδίκησης. Ο φυσικός πόθος της ελευθερίας φουσκώνει σε υστερική ορμή ως την αυτοκαταστροφή. Η βαρβαρική έκρηξη ψάλλεται από τον Ντασσέν σαν ωδή στην απελπισία και την τελική αξιοπρέπεια του ανθρώπου που έχασε τα πάντα...». Η απεγνωσμένη και εκ των προτέρων χαμένη, γι’ αυτό και απόλυτα τραγική, μάχη  των ανθρώπων αυτών που το μόνο που θέλουν είναι να διατηρήσουν την αξιοπρέπεια και το ηθικό τους ανάστημα μέσα σ’ ένα πραγματικό κολαστήριο, έβαλε τον Ζυλ Ντασσέν κατευθείαν στο στόχαστρο του γερουσιαστή Μακάρθι. Κορυφαία η ερμηνεία του 33χρονου Μπαρτ Λάνκαστερ στη δεύτερη κινηματογραφική του εμφάνιση.

Ριφιφί / Du rififi chez les hommes
(Γαλλία, 1955)
Σκηνοθεσία: Ζυλ Ντασσέν. Ασπρόμαυρη, 122΄.

Μια συμμορία τεσσάρων διαρρηκτών (δύο Γάλλοι και δύο Ιταλοί) σχεδιάζουν μια ληστεία σ’ ένα μεγάλο κοσμηματοπωλείο του Παρισιού. Το εγχείρημα επιτυγχάνει, αλλά κάτι, στο φαινομενικά τέλειο σχέδιο, πηγαίνει στραβά και τα πράγματα παίρνουν μια απρόβλεπτη, όσο και τραγική τροπή...

Το Ριφιφί, γυρισμένο το 1955 σ’ ένα Παρίσι βουτηγμένο σε μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, είναι η δεύτερη ευρωπαϊκή ταινία του διωγμένου από την Μακαρθική λαίλαπα Ζυλ Ντασσέν - έχει προηγηθεί το 1950 το αριστούργημά του Η νύχτα και η πόλη στο Λονδίνο. Κλασική  ταινία που καθιέρωσε τον όρο «ριφιφί» (διάρρηξη με τρύπημα στο ταβάνι), όχι μόνο ανανεώνει το είδος του gangster film, αλλά το μπολιάζει με την αναπότρεπτα τραγική μοίρα των ηρώων του νουάρ. Ταυτόχρονα διαπλέκει με τρόπο θαυμαστό  το ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία (βασικό χαρακτηριστικό της σκηνοθετικής του αντίληψης), ενώ η μαύρη ποιητική οπτική του πάνω στις μεγάλες πόλεις και στο αστικό τοπίο, είναι και εδώ, στην «Πόλη του Φωτός», παρούσα. Στο Ριφιφί, όπου ο ίδιος ο σκηνοθέτης ερμηνεύει θαυμάσια έναν από τους κεντρικούς ρόλους, συνυπάρχουν ο πεσιμισμός και το έντονα κριτικό βλέμμα πάνω στην κοινωνία, των αμερικανικών ταινιών του, με τον παρακμασμένο ουμανισμό της  ευρωπαϊκής παράδοσης – ενώ στο πυρήνα του (σε γκανγκστερικό περιτύλιγμα) εμπεριέχονται πάντα τα ανθρώπινα πάθη: το κυνήγι του ονείρου για μια καλύτερη ζωή, ο εύκολος δρόμος και οι λάθος κινήσεις, η φιλία, η συντροφικότητα, η προδοσία, η απληστία, η συγχώρεση. Ο Στεφανουά, εξαιρετικά ερμηνευμένος από τον σπουδαίο γάλλο ηθοποιό Ζαν Σερβέ, σκιαγραφείται ανάγλυφα, με βάση τον λόγο της τιμής, τη μπέσα και την αυστηρά προσωπική ηθική και διαθέτει υπαρξιακό βάθος, κάτι που θα συναντήσουμε αργότερα και στους ήρωες του Ζαν Πιερ Μελβίλ. Το φωτοστέφανο πάντως της ταινίας, είναι αναμφίβολα η 30λεπτη κι εντελώς βουβή σεκάνς της διάρρηξης (έξοχο δείγμα καθαρού κινηματογράφου), ένα πραγματικό μάθημα κλιμάκωσης της αφηγηματικής έντασης και διαχείρισης του κινηματογραφικού χρόνου. Το Ριφιφί θα είναι η πρώτη ταινία του Ζυλ Ντασσέν που θα προβληθεί στη Αμερική μετά τον διωγμό του, σε μια μικρή αίθουσα της Νέας Υόρκης, σπάζοντας το εμπάργκο που του είχε επιβληθεί από την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών.

Ο Χριστός ξανασταυρώνεται / Celui qui doit mourir
(Γαλλία-Ιταλία, 1957)
Σκηνοθεσία: Ζυλ Ντασσέν. Ασπρόμαυρη, 122΄.

Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, οι κάτοικοι ενός χωριού της Κρήτης εγκαταλείπουν τα σπίτια και τη γη τους έπειτα από ένα πογκρόμ των Τούρκων και κυνηγημένοι φτάνουν μετά από πολυήμερη πεζοπορία στη Λυκόβρυση,  ένα πλούσιο χωριό, όπου οι κάτοικοι ετοιμάζονται για την αναπαράσταση των Παθών του Χριστού και του μαρτυρίου της Σταύρωσης, σύμφωνα με ένα παλιό έθιμο. Οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες μπαίνουν ταλαιπωρημένοι με επικεφαλής τον ιερέα τους, τον παπα-Φώτη, στην πλατεία του χωριού. Ενώ οι κάτοικοι τούς προσφέρουν τροφή και καταφύγιο, αντίθετα ο τοπικός ιερέας, ο παπα-Γρηγόρης και οι προύχοντες, τούς αντιμετωπίζουν  εχθρικά, καθώς θεωρούν ότι οι νεοφερμένοι παρίες είναι απειλή για τα συμφέροντα και τα κεκτημένα τους: «τόπος για τους χολεριασμένους» κραυγάζει ο παπα-Γρηγόρης, «δεν υπάρχει». Έτσι, το μπουλούκι των κυνηγημένων, αλλά υπερήφανων χωρικών, ανεβαίνει, κουβαλώντας τον σταυρό του μαρτυρίου, το δικό του Γολγοθά: το ξερό βουνό της Σαρακίνας που δεσπόζει στην περιοχή...

Αυτή η ταινία, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, σηματοδοτεί την αρχή της ελληνικής περιπέτειας του Ζυλ Ντασσέν, όταν το 1955 στο Φεστιβάλ Καννών όπου συμμετείχε με το Ριφιφί  συναντά την γυναίκα της ζωής του, τη Μελίνα, η οποία πρωταγωνιστούσε ως Στέλλα στην ομότιτλη ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη. Γυρισμένη στα Κριτσά της Κρήτης, με κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη, τη Μελίνα στο ρόλο της Μαγδαληνής και τον Ζαν Σερβέ σ’ εκείνον του Χριστού, η ταινία ουσιαστικά είναι το βάπτισμα του αμερικανοεβραίου σκηνοθέτη στην κουλτούρα της ελληνικότητας, την οποία τίμησε όσο λίγοι. Λέει ο ίδιος σχετικά με τα γυρίσματα: «Μια από τις ευτυχέστερες εμπειρίες της ζωή μου ήταν η συνεργασία με τους κατοίκους της Κριτσάς και των γύρω χωριών που συμμετείχαν στην ταινία. Οι πιο πολλοί δεν ήξεραν γράμματα κι έτσι τα βράδια, όταν γύριζαν από τα χωράφια, μαζευόμασταν στην αυλή του σχολείου και με διερμηνέα τη Μελίνα, τους μιλούσαμε για το βιβλίο και τις σκηνές που θα γυρνούσαμε. Υπέροχη εμπειρία… Στο βιβλίο, ξέρετε, υπάρχουν οι φτωχοί και οι πλούσιοι, οι προύχοντες του χωριού. Ε, λοιπόν, κανείς δεν ήθελε να παίξει έναν από τους προύχοντες! Εκεί όμως που δεν πείθονταν με τίποτα ήταν στο να παίξουν τους Τούρκους. Ξέρετε τελικά ποιοι έπαιξαν τους Τούρκους; Καουμπόυδες από τη διπλανή Αμερικανική Βάση...». Έγραψε ο Νίκος Κολοβός για την ταινία: «Η καταστροφική και αναγεννητική βία, το ατομικό και κοινωνικό πάθος για την ελευθερία, η ιδιαίτερη ταυτότητα του κρητικού λαού, ο ήλιος και η πέτρα, η οξύτητα του ζωικού ενστίκτου και η δαιμονική έλξη του θανάτου, αναδείχθηκαν με στυλ, σ’ αυτή τη μεγάλη κοινωνική τοιχογραφία...». 

Δέκα και μισή, καλοκαίρι βράδυ / 10:30 P.M. Summer
(ΗΠΑ-Ισπανία, 1966)
Σκηνοθεσία: Ζυλ Ντασσέν. Έγχρωμη, 85΄.

Στη διάρκεια μιας βίαιης νυχτερινής καλοκαιρινής καταιγίδας, σ’ ένα ισπανικό χωριό διαπράττεται ένα έγκλημα πάθους: ο νεαρός αγρότης  Ροδρίγο σκοτώνει την άπιστη γυναίκα του και τον εραστή της. Λίγο μετά φτάνουν εκεί με το αυτοκίνητό τους ένα παντρεμένο ζευγάρι, ο Πωλ και η Μαρία με την μικρή τους κόρη, παρέα με την καλύτερη φίλη της συζύγου την Κλερ, που τους συνοδεύει στις διακοπές τους. Η Μαρία, γνωρίζοντας ότι η φίλη της είναι ερωμένη του άντρα της, συνειδητοποιεί ότι ουσιαστικά ο γάμος τους έχει ναυαγήσει οριστικά και πνίγει την θλίψη της στο ποτό. Κάποια στιγμή, στη διάρκεια της νύχτας, βοηθά τον κυνηγημένο νεαρό να ξεφύγει από τα πλοκάμια της αστυνομίας που τον αναζητά, αλλά το επόμενο πρωί το πτώμα του ανακαλύπτεται πεταμένο στα χωράφια...

Ερωτικό μελόδραμα απιστίας, βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Μαργκερίτ Ντυράς, η ταινία αυτή, γυρισμένη στην ισπανική ενδοχώρα, είναι μια από τις λιγότερο γνωστές, μοναχικές και αταξινόμητες του Ζυλ Ντασσέν. Έχοντας στο κέντρο της ένα τυπικό ερωτικό τρίγωνο, η ταινία ουσιαστικά μιλά για το σβήσιμο της σεξουαλικής φλόγας, την αποξένωση μέσα στην σχέση, την προδοσία και  για το αδιάβατο πέρασμα από τον έρωτα στην συντροφικότητα και την αγάπη. Ακτινογραφώντας λοιπόν τον αχαρτογράφητο γυναικείο ψυχισμό, η ιστορία αφορά στο θέμα της προδοσίας, της διαχείρισης του πένθους, το τέλος της ερωτικής επιθυμίας και το ανεπούλωτο τραύμα που αφήνει πίσω της. Ο εξόχως ποιητικός όσο και διεισδυτικός στα εσωτερικά τοπία,  λόγος της Ντυράς είναι πάντα πολύ δύσκολο να μετατραπεί σε σενάριο και να αποτυπωθεί με επιτυχία στην οθόνη. Γι’ αυτό και ο Ντασσέν έξυπνα «λεκιάζει» την ταινία με νουάρ ατμόσφαιρες και εκμεταλλευόμενος στο έπακρο την τραγική διάσταση του διπλού φονικού και της καταδίωξης του δολοφόνου από την  αστυνομία που έχει αποκλείσει το χωριό, σχολιάζει έμμεσα την ανελεύθερη Ισπανία του Φράνκο. Ταυτόχρονα, χάρη στις εξαιρετικές επιδόσεις του οπερατέρ Γκαμπόρ Πογκάνι «πιάνει» το βροχερό σκοτάδι, αλλά και το εκτυφλωτικό φως του καλοκαιριού της Ανδαλουσίας. Πανέμορφη η Ρόμι Σνάιντερ στον ρόλο της Κλερ.

(Αποσπάσματα των κειμένων και στοιχεία αντλήθηκαν από την μονογραφία για τον Ζυλ Ντασσέν, η οποία εκδόθηκε με την ευκαιρία του αναδρομικού αφιερώματος στο έργο του που διοργανώθηκε στο πλαίσιο του 34ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1993).

Οι εκδηλώσεις της Ταινιοθήκης Θεσσαλονίκης χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση - Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, στο πλαίσιο του ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας 2007-2013. 

 

“WOMAN IN LOVE”

Η performer Σία Κοσκινά παρουσιάζει

το μοναδικό αφιέρωμα στη Barbra Streisand,

“WOMAN IN LOVE”

για δύο Σάββατα 20 & 27 Απριλίου 

στο Stage -Theatre -Bar “Ενδορφίνη” στο Μεταξουργείο

Μετά από τέσσερις sold out εμφανίσεις στο Jazz Club Half Note, η Σία Κοσκινά παρουσιάζει, για δύο ακόμα Σάββατα 20 & 27 Απριλίου το μοναδικό αφιέρωμα στις σημαντικότερες στιγμές της κορυφαίας Αμερικανίδας ερμηνεύτριας Barbra Streisand, με τον τίτλο “Woman in Love” στο Stage -Theatre -Bar Ενδορφίνη στο Μεταξουργείο. Η Σία Κοσκινά μας ξεναγεί στις μουσικές και τα τραγούδια που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη ζωή της και προσεγγίζει το μύθο της Barbra Streisand, προσωπική πηγή έμπνευσής της και βασικό κίνητρο ενασχόλησής της με το τραγούδι και το θέατρο.

«Εκεί, σε μια λαϊκή γειτονιά στου Χαριλάου, στη Θεσσαλονίκη, με τα ραδιόφωνα από τα ανοιχτά παράθυρα να παίζουν Καζαντζίδη και Γαβαλά, εγώ μικρό κορίτσι στεκόμουν μαγεμένο μπροστά στην ασπρόμαυρη τότε τηλεόραση, ξεχνώντας μαθήματα και εργασίες κάθε φορά που έπαιζε μια ταινία της Streisand...Funny Girl, Hello Dolly, The Way We Were, A star is born, Yentl…Ο κόσμος όλος σταματούσε να υπάρχει κι εγώ ρουφούσα κάθε λέξη, κάθε νότα που έβγαινε από το στόμα της...People, Don`t rain on my parade, Papa can you hear me, Evergreen... Κι αργότερα, με τα πρώτα κρυφά χαρτζιλίκια απ’ τη μαμά, έτρεχα στην Τσιμισκή να αγοράσω τους δίσκους της: My name is Barbra, Color me Barbra, Guilty, The Broadway Album... Δίσκοι, που έλιωσαν κυριολεκτικά στο πικάπ από τις τόσες φορές που τους άκουγα κλεισμένη στο δωμάτιο μου, επιβάλλοντας σε γονείς και αδέρφια απόλυτη ησυχία όταν η φωνή της Streisand πλημμύριζε το σπίτι μας ή αργότερα το μικρό φοιτητικό μου δωμάτιο… Και κάπως έτσι, γρήγορα συνειδητοποίησα ότι το μιούζικαλ, μόλις έμπαινε στη ζωή μου, για να τη διεκδικήσει αμετάκλητα…»

Στο πιάνο και τις ενορχηστρώσεις ο σολίστας της Κρατικής Ορχήστρας Πέτρος Μπούρας, στο μπάσο ο Αλέξης Λεβεντέρης, στα τύμπανα ο Ηλίας Καραχάλιος στις κιθάρες ο ο Χρήστος Ηλιόπουλος, ενώ σε αγαπημένα ντουέτα θα εμφανιστούν οι ταλαντούχοι τραγουδιστές: Μυρσίνη Δόξα και Νίκος Ρουσσάκης.

Όσοι δεν είχατε την ευκαιρία σπεύσατε!

Ημέρες: Σάββατο 20 & 27 Απριλίου  Ώρα: 22:30
Είσοδος 12 Ευρώ με μπύρα ή κρασί
Stage -Theatre -Bar : Ενδορφίνη 
Βιργινίας Μπενάκη 7 , Μεταξουργείο
Σταθμός μετρό: Μεταξουργείο
Τηλέφωνo κρατήσεων : 210 5200059
www.endorfinistb.gr