Υπάρχει ένα είδος ελευθερίας, που οι άνθρωποι, το ξεχνούν.
Είναι, το να αφήνουμε τον κάθε άλλο, να κατανοεί, όπως ο ίδιος μπορεί, ή θέλει τα πράγματα (που κατανοούμε εμείς), κι αυτό ισχύει, ακόμα και γι’ αυτά, που προσπαθούμε «οι ίδιοι» να του δώσουμε να καταλάβει.
Η δική μας κατανόηση όμως, είναι «δική μας». Ακόμα κι αν είναι, (ή την θεωρούμε) ολική, μάλλον «ξεχνάμε», ή δεν θέλουμε να δούμε, (για εγωιστικούς λόγους, λόγους εκμετάλλευσης, ή ανωτερότητας), πως ο καθένας, από το κάθε τι, «κατανοεί» και «νιώθει», μόνο ότι του αναλογεί, γιατί στην τελική αυτό του χρειάζεται.
Γιατί η κατανόηση, εξαρτάται από το διανοητικό και εξελικτικό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται, που σημαίνει πως παίρνει από τα πάντα, (άρα και από ένα θέμα συγκεκριμένο που γίνεται λόγος), τα ανάλογα.
Άσχετα αν «μπορεί» και παραπάνω, χρειάζεται να τιμήσουμε την επιλογή του….. να μην θέλει.
Ή την επιλογή να «περνάει μόνο τον καιρό του», χωρίς να θέλει να εμβαθύνει σε τίποτα… Μπορεί «να τη βρίσκει» με το να παιδεύεται….
Ή να κάνει πως καταλαβαίνει, ενώ τελικά δεν γνωρίζει «την ίδια του την τύφλα».
Ή, «να το παίζει» ανώτερος μας, γιατί με αυτό θρέφεται, και τον κάνει να αισθάνεται πως έτσι αξίζει….
Ή να εργάζεται μεν, αλλά να «βαριέται», και να μη θέλει να χάσει τα σίγουρα στα οποία βολεύεται.
Ή, να κάνει βήματα (εσωτερικά), αλλά τα «πάθη» του, να είναι δυνατότερα, οπότε, «που να τρέχει τώρα…»
Ο κάθε άνθρωπος, είναι ο μόνος υπεύθυνος για το τι κατανοεί, τι επιλέγει, ποια ζωή θέλει να ζήσει, και τελικά ποια ζει. Ο καθένας, που «συντηρεί» ένα παραμύθι, καλά κάνει και το συντηρεί. Μόνο αν μας ζητηθεί ξεκάθαρα η «γνώμη» μας για το πώς να ελευθερωθεί, (και υπάρχει γι’ αυτό μέσα μας κάποια ιδέα), έχουμε και «το δικαίωμα» να του πούμε κάποια πραγματάκια, αλλά και πάλι, όχι ξεκάθαρα αλλά υπονοώντας, μια και είναι δικός του Ατομικός δρόμος το να αντιληφθεί τις λειτουργίες του, να θέλει να αλλάξει, για να γνωρίσει εις βάθος τελικά τον Εαυτό του.
Δεν μπορούμε να κατηγορούμε κάποιον που δεν βλέπει όπως εμείς τα πράγματα, πόσο μάλλον να έχουμε μία τέτοια απαίτηση. Τις περισσότερες φορές, (αν όχι όλες), όταν κάτι τέτοιο ισχύει, «εμείς» έχουμε το πρόβλημα τελικά, μια και θέλουμε να βλέπουν όλοι αυτά που βλέπουμε εμείς. Για να τα πιστέψουμε και οι ίδιοι τελικά; Ίσως…. Μπορεί να υπάρχουν χιλιάδες λόγοι. Πάντως σίγουρα έχουμε πρόβλημα το οποίο δεν βλέπουμε, και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από την επιμονή μας, οι άλλοι να καταλαβαίνουν ότι κι εμείς…..
Καθένας είναι Μοναδικός και Διαφορετικός σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους. Κάθε άνθρωπος λοιπόν με τον οποίο ερχόμαστε σε επαφή, είναι και μία ξεχωριστή περίπτωση, όπως και «βγάζει» από μέσα μας ένα Μοναδικό κομμάτι του Εαυτού μας. Και στην συμπεριφορά μας απέναντι του, και (κυρίως), στο να κατανοήσουμε σε κάθε κατάσταση, αυτά που έχουμε μέσα μας εμείς. Αλλιώς, αυτοί οι άνθρωποι θα μας ήταν αόρατοι, όπως ισχύει με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους στον πλανήτη, που δεν είχαμε, και δεν έχουμε έρθει ποτέ σε επαφή.
Συνθέτουμε τον Εαυτό μας από τις επιλογές μας, την αναγνώριση αυτού που Είμαστε κάθε στιγμή, κι αυτό, με τι άλλο; Με τις επαφές μας με όλους τους ανθρώπους της ζωής μας.
Όταν συγχωρούμε άτομα του παρελθόντος μας που μας πλήγωσαν, γιατρεύουμε αυτό το κομμάτι μέσα μας.
Όταν απορρίπτουμε ανθρώπους από τη ζωή μας, επιλέγουμε να μην λειτουργούμε αυτά τα μέρη του εαυτού μας, γιατί δεν μας αντιπροσωπεύουν πια. (Βρίσκοντας όμως το που είμαστε…)
Όταν «αποφεύγουμε» κάποιους, είναι γιατί μέσα μας, κρυβόμαστε από καταστάσεις και μέρη μας, τα οποία δεν θέλουμε να δούμε.
Και όταν πιέζουμε ανθρώπους να βλέπουν όπως εμείς τα πράγματα, έχουμε μια συνεχή πίεση, (με κανόνες, πρέπει, και βία), προς τον ίδιο τον εαυτό μας, για να είμαστε «κάτι», ή «κάποιος», που τελικά δεν είμαστε…. Μια και αυτό που πράγματι είμαστε, το καταπιέζουμε, το απορρίπτουμε, το κατηγορούμε, το σακατεύουμε….
Τι σημαίνουν όμως τελικά όλα τα παραπάνω;
Ότι πάνω απ’ όλα, ΕΜΕΙΣ, δείξαμε, (νιώσαμε) πρώτα κατανόηση, βλέποντας εις βάθος σε μας, και ανοιχτήκαμε στη Ελευθερία του Εαυτού μας, για να μπορέσουμε τελικά, να «παρέχουμε» Ελευθερία Κατανόησης, και σε οποιονδήποτε, και οτιδήποτε άλλο…
Ας δώσουμε την Ελευθερία στον καθένα, να είναι λοιπόν, (και στην προκειμένη περίπτωση), να κατανοεί, όπως επιλέγει ο ίδιος τα πράγματα…
Δική του η ζωή.
Δική του η Ευθύνη…
Ευθύνη δική μας; Η δική μας Ελευθερία…
Ας ανοιχτούμε στον Εαυτό μας, να κατανοήσουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου