Είμαστε στο κενό...

 Κι είμαστε στο κενό , η λογική χάθηκε , οι αυταπάτες μας βυθίστηκαν  στην καταχνιά . Σε αυτόν τον επιφανειακό κόσμο , σε αυτή την μαζική κουλτούρα του *φαίνεσθαι* πρέπει να βγούμε από τις χίμαιρες .Δεν μπορεις να φυλακίσεις τις σκέψεις , κι όμως εμείς φυλακίσαμε τη σκέψη στην λογική . Και πιστέψαμε ότι ενηλικιωθήκαμε ...κι ότι τα ξέρουμε όλα η τουλάχιστον μπορούμε να τα καταλάβουμε . 

Ξεχάσαμε και θαψαμε βαθιά το παιδί μέσα μας , που το συναίσθημα του δεν κάνει ποτέ λάθος .Το παιδί που υπάρχει μέσα μας τρέχει ακόμη σε ανοιχτούς ορίζοντες , θωπεύει με τα δάχτυλα του τους λυγμούς της καρδιάς μας , μας θυμίζει τότε που, με ορθάνοιχτα μάτια , ξέραμε τι να πιστέψουμε με την άδολη καρδιά μας . Να ξαναβρούμε την ξεχασμένη παιδικότητά μας. Ωριμάσαμε από την λογική ,ας κοιτάξουμε γύρω μας με τα μάτια του παιδιού, που υπάρχει μέσα μας , με το συναίσθημά του...... του παιδιού που είμαστε κάποτε όλοι εμείς .Τότε θα καταλάβουμε ότι η καρδιά δεν κάνει ποτέ λάθος .Μια ζεστή καρδιά πληγώνεται , αλλά ποτέ δεν πληγώνει ...και κυρίως έχει κατανόηση κι ελπίδα..... 

της Αδριανής Παπαδριανού