Project "Τεχνητή Κρίση"

Τετάρτη, 1 Ιουνίου · 11:00 π.μ. - 11:30 π.μ.

Σύνταγμα μνημείο άγνωστου στρατιώτη

Εικαστική Διαμαρτυρία για την κρίση με εικονική ασφυξία-λιποθυμία έξω απο την βουλή με συμμετοχή καλλιτεχνών και όποιον άλλον επιθυμεί να συμμετάσχει.

Η ιδέα εχει ως εξής, βρισκόμαστε στον χωρο 1-2 λεπτα πριν την προγραμματισμένη έναρξη (11:00) ως περαστικοί και μόλις δωθεί το σύνθημα αρχίζουμε να προσποιούμαστε χώρις να μιλάμε οτι δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε και σιγά σιγά λιποθυμάμε πέφτωντας στο πάτωμα.
Παραμένουμε κάτω ακίνητοι μέχρι να μας δωθεί το σύνθημα να σηκωθούμε και τοτε αποχωρούμε ΑΜΕΣΩΣ απο τον χώρο.
Το ολο εγχείρημα θα καταγραφεί και θα ανέβει στο διαδίκτυο και όπου αλλού προκύψει.... 

6 έως 19 Ιουνίου 3ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΙΒΗΡΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΛΕΑ 2011

Την επόμενη Δευτέρα 6 Ιουνίου το 3ο φεστιβαλ Ιβηροαμερικανικής Λογοτεχνίας ανοίγει τις πόρτες του στο Ινστιτούτο Θερβάντες αυτή τη φορά με ένα πολύ δυνατό και ποικίλο πρόγραμμα γεμάτο λογοτεχνία, κινηματογράφο, τέχνη και σημαντικότατους καλεσμένους όπως τον Λουίς Σεπούλβεδα ή τον Ρεϊνάλδο Μοντέρο.
Επίσης στις 18 Ιουνίου θα γιορτάσουμε την Ημέρα των Ισπανικών, μια παγκόσμια γιορτή αφιερωμένη στην ισπανική γλώσσα με πολλές εκπλήξεις για μικρούς και μεγάλους.
Το Φεστιβάλ θα διαρκέσει μέχρι τις 19 Ιουνίου και όλες οι εκδηλώσεις θα είναι δωρεάν για το κοινό.

Yasmin Levy - Me Voy (ΦΕΥΓΩ)

Το Φλαμένκο, Τέχνη Ισπανική, Ψυχή Τσιγγάνικη

Για χιλιάδες χρόνια ο ισπανικός πολιτισμός είναι φημισμένος για τον μουσικό και χορευτικό του πλούτο, από την προϊστορική εποχή στην Ιβηρική χερσόνησο μέχρι και τις μέρες μας και στη μητρόπολη και στις πρώην αποικίες. Ιστορικοί της Ρώμης έγραψαν για τις delicias, τις νέες του Cadiz που τις κουβαλούσαν στη Ρώμη για να χορέψουν για την αριστοκρατία. Σε αυτό το υπόστρωμα άνθισαν και οι πολιτισμικές επιρροές της μακράς αραβικής κατοχής. Φημολογείται πως η πρώτη ευρωπαϊκή Σχολή Χορού ιδρύθηκε στην Κόρδοβα, υπό τη διεύθυνση κάποιου Al Zyriab, (Το Μαυροπούλι, στα αραβικά), πρόσφυγα από τη Βαγδάτη, όπου ήταν στην αυλή του Χαρούν Αλ Ρασίντ στο τέλος του 18ου αιώνα. Μερικοί υποστηρίζουν πως ήταν και ο δημιουργός της κιθάρας, εξελίσσοντας κάποιο αραβικό μουσικό όργανο. Ακόμα και αν αυτό είναι μύθος, έχει γερές ιστορικές βάσεις. Ήδη από τον 13ο αιώνα κάποιος βορειοαφρικανός συγγραφέας έγραφε: «Η τέχνη της κατασκευής μουσικών οργάνων έχει φτάσει στην Ανδαλουσία, κυρίως στη Σεβίλλη, σε τέτοια τελειότητα και υψηλά επίπεδα παραγωγής που το γεγονός πως στη Βόρεια Αφρική έχουμε τέτοια όργανα οφείλεται στο ότι τα φέρνουμε από την Ισπανία» Επίσης πιστεύεται πως η ευρωπαϊκή παράδοση των τροβαδούρων προέρχεται από την ίδια ρίζα, όπως αυτή μετεξελίχτηκε από μιαν άλλη πολύ παλιότερη, την αρχαία ελληνική: έχει καταγραφεί πως το 1064, μετά την πολιορκία και την άλωση του Μπαρμπάστρο, τότε πολιτείας αραβικής νότια των Πυρηναίων, τα στρατεύματα των Νορμανδών και Ακουιτάνιων νικητών απήγαγαν και μετέφεραν στην Ακουιτανία χίλιες κοπέλλες qiyan, δηλαδή Αραβο-Ίβηρες τραγουδίστριες.

Το φλαμένκο, βέβαια, δεν είναι αποκλειστικά χορευτική τέχνη, και ιστορικά ο χορός δεν ήταν ποτέ το κέντρο του. Κέντρο του ήταν το τραγούδι (cante). Στην αρχή το τραγούδι ήταν χωρίς συνοδεία οργάνων (a palo seco), αργότερα προστέθηκε η κιθάρα για να συνοδεύει τον τραγουδιστή (el cantaor) και τελικά, ο χορευτής ή η χορεύτρια (bailaor ή bailaora) έγιναν το κεντρικό πρόσωπο. Οι λέξεις cantaor και bailaor προέρχονται από τις ισπανικές λέξεις cantador και bailador με αποβολή του d στην τσιγγάνικη ιδιόλεκτο και την ανδαλουσιανή ντοπιολαλιά. Μπορεί να υπάρχουν και άλλοι εκτελεστές, κρουστών (percussionistas) που δίνουν τον ρυθμό με παλαμάκια  (palmas) ή χτυπώντας τα δάχτυλα (pitos), ή χτυπώντας με ένα ξύλο ένα ξύλινο κουτί (cajon). Πρέπει να τονίσουμε τη σημασία των χτυπημάτων από τα πόδια των χορευτών που λειτουργούν σαν ένα πολύ σπουδαίο κρουστό. Αυτό το «όργανο» λέγεται soniquete, είναι βασικό συστατικό του φλαμένκο και συχνά ενισχύεται με την ειδική κατασκευή του ξύλινου χορευτικού πάλκου.
http://www.windmillstravel.com/gr/article.php?id=422&rel=outgoing&r=66

ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ – ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Ώρα έναρξης 8 μμ.

Είσοδος ελεύθερη

 Στρέφοντας για άλλη μια φορά το ενδιαφέρον του στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, το Megaron Plus προσφέρει στο κοινό του μια μοναδική εμπειρία. Στον φιλόξενο και ολάνθιστο κήπο του Μεγάρου οι φίλοι της ποίησης θα έχουν την εξαιρετική ευκαιρία, καθισμένοι στο γρασίδι, κάτω από τον έναστρο αττικό ουρανό, να εισχωρήσουν στον κόσμο δύο κορυφαίων Ελλήνων ποιητών και να παρακολουθήσουν μια συζήτηση ανάμεσά τους.

 

Πρωταγωνιστές της βραδιάς, τη Δευτέρα 6 Ιουνίου (στις 20.00) στον υπέροχο κήπο του Μεγάρου Μουσικής θα είναι ο Τίτος Πατρίκιος και η Κική Δημουλά. «Οι δύο ποιητές θα συνομιλήσουν για την ποίηση σήμερα» μέσα από τη δική τους οπτική. Επιχειρώντας μια πρακτική προσέγγιση της ποίησης, θα μιλήσουν στο κοινό για το πώς γράφονται τα ποιήματα και θα ανταλλάξουν απόψεις μεταξύ τους. Ο σχεδιασμός της εκδήλωσης και ο συντονισμός της συζήτησης ανήκουν στον Νάσο Βαγενά.

Dave Brubeck - Take Five

Βασίλης Ρώτας (+30 Μαίου 1977)

Ο Βασίλης Ρώτας, από το Χιλιομόδι Κορινθίας, ήταν θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, κριτικός και μεταφραστής.

Υπήρξε επίσης ιδρυτής του Λαϊκού Θεάτρου Αθηνών (1930-1937) που όμως έκλεισε με την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής οργάνωσε το Θεατρικό Σπουδαστήριο με συνεργάτες τον Μάρκο Αυγέρη, τη Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, τον Γιάννη Τσαρούχη, τον Αντώνη Φωκά, τον Μάνο Κατράκη κ.ά. και το Θέατρο στο Βουνό (1944, με τη συνεργασία μελών της ΕΠΟΝ) και έδωσε θεατρικές παραστάσεις στο βουνό. Δίδαξε επίσης στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου και στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Πειραιώς.

Εκτός από την ποιήση και το θέατρο ασχολήθηκε και με την μετάφραση .Στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου πέρασε και για τις μεταφράσεις των έργων του Ουίλιαμ Σέξπιρ. Επίσης ιστορική έμεινε η μετάφρασή του της κωμωδίας του Αριστοφάνη Όρνιθες για την παράσταση του 1961 από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν.

Ο Βασίλης Ρώτας δεν επηρεάστηκε τόσο από τα αισθητικά ρεύματα της εποχής του όσο από την λαϊκή παράδοση και το δημοτικό τραγούδι αλλά και από τα λαϊκά παραμύθια και τον Καραγκιόζη. Η στάση του αυτή εκφράζει και την άποψή του ότι "δημιουργός, καταλύτης και και αποδέκτης των πάντων είναι ο λαός". Επίσης μεγάλη επιρροή στο έργο του είχε η σεξπηρική δραματουργία και το αρχαίο ελληνικό δράμα. Σε πολλά έργα του, ο Ρώτας ακολούθησε τη μορφή και τη δομή της ελληνικής τραγωδίας (όπως στα Ελληνικά Νιάτα, 1946), των ιστορικών δραμάτων του Σέξπιρ(Ρήγας Βελεστινλής, 1936, Κολοκοτρώνης, 1955) και του Θεάτρου των Σκιών (Καραγκιόζικα, 1955).

Ό,τι κι αν ζήσεις -Μίλτos Πασχαλίδης

Έχεις πότε σου φοβηθεί ο ήλιος μην παγώσει;
σ' έχουνε πίασει στα κρυφά να λές πως δεν αντέχεις;
πιο μακριά από ποτέ το σπίτι σου έχεις νοιώσει;
ξέρεις πως μοίαζει η ομορφιά όταν την καταστρέφεις;

Ο,τι κι αν ζήσεις δεν αρκεί
δε φτάνει για να μάθεις
Όσα νομίζεις γλίτωσες
αυτά θα ξαναπάθεις

Έχεις πέσει με δύναμη πάνω στον ουρανό σου;
είδες ποτέ σου πόσο φως κρύβεται σε ένα τραύμα;
στα χέρια σου έκρυψες ποτέ το άδειο πρόσωπό σου;
σ' έχουν κοιτάξει σαν θεό, να σου ζητάνε θαυμα;

Ό,τι κι αν ζήσεις δεν αρκεί
δε φτάνει για να μάθεις
Όσα νομίζεις γλίτωσες
αυτά θα ξαναπάθεις.

Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΠΑΡΘΕΝ - 29 Μαίου 1453

 Παραδοσιακό τραγούδι του Πόντου που αναφέρεται στην άλωση της Πόλης από τους Τούρκους, τραγουδισμένος από τον Γ.ΝΤΑΛΑΡΑ στην σπουδαία παράσταση ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΝ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΩΣ το 1994 στο ΜΜΑ , σε σκηνοθεσία του ΚΩΣΤΑ ΓΑΒΡΑ...κι εν συνεχεία ΠΥΡΡΥΧΕΙΟΣ από το Ποντιακό συγκρότημα ΟΙ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ.

Ποντιακή λυρα παίζει ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΛΙΟΤΖΙΔΗΣ.

Άλωση της Κωνσταντινούπολης

Η Ορθόδοξη Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπαψε μετά την άλωση να υφίσταται και στη θέση της ιδρύθηκε και αναπτύχθηκε η Μωαμεθανική Οθωμανική Αυτοκρατορία, της οποίας η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε από την Αδριανούπολη στην Κωνσταντινούπολη που ονομάστηκε από τους Τούρκους Ισταμπούλ^[14] (από τη φράση εις την πόλιν) και παρέμεινε έδρα του κράτους ως την οριστική κατάλυσή του το 1922.
Το 1456 ο Μωάμεθ Β' απέσπασε από τους Φράγκους την Αθήνα και λίγο αργότερα υπέταξε όλες τις ελληνικές περιοχές, όπως και την Πελοπόννησο. Ο Παρθενώνας, που τότε ήταν εκκλησία της Θεοτόκου, μετατράπηκε με διαταγή του ίδιου σε τζαμί. Το 1461, η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας περιήλθε στην εξουσία των Οθωμανών. Την ίδια χρονιά καταλήφθηκαν και τα τελευταία υπολείμματα του Δεσποτάτου της Ηπείρου.

Η Πύλη του Χαρίσιου από την οποία μπήκε στην Κωνσταντινούπολη ο Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής όπως είναι σήμερα. Υπάρχει στα δεξιά μαρμάρινη επιγραφή που υπενθυμίζει το γεγονός.

Η πτώση της Κωνσταντινούπολης σηματοδότησε την έναρξη της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα.

 ΓΙΑΤΙ ΠΟΥΛΙ ΔΕΝ ΚΕΛΑΗΔΕΙΣ- ΧΡΟΝΗΣ ΑΗΔΟΝΙΔΗΣ

Σχεδίαση στην άμμο - μια νέα μορφή τέχνης

Η Κσενίγια Σιμόνοβα είναι μια Ουκρανή καλλιτέχνιδα που κέρδισε στο Διαγωνισμό "Η Ουκρανία έχει ταλέντο" το 2009. Χρησιμοποιεί ένα μεγάλο φωτεινό κουτί, δραματική μουσική, φαντασία και τις ικανότητές της στη ζωγραφική με άμμο, για να ερμηνεύσει τη γερμανική εισβολή στην Ουκρανία και την κατοχή της κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ομαδική έκθεση «Με την καθαρότητα του βλέμματος

Ζωγραφική

2-25 Ιουνίου 2011

Η αίθουσα τέχνης «εκφραση-γιαννα γραμματοπουλου» εγκαινιάζει την Πέμπτη 2 Ιουνίου  ομαδική έκθεση Ζωγραφικής, με τίτλο «Με την καθαρότητα του βλέμματος». Συμμετέχουν: Λυδία Στατήρη, Αναστάση Στρατάκης, Κωνσταντίνου Φαζος.

Τρεις νέοι καλλιτέχνες συναντώνται στην αίθουσα τέχνης εκφραση και συνδιαλέγονται εικαστικά. Με κοινή συνισταμένη την αφοσίωση στην ανθρώπινη μορφή και με διαφορετικά εικαστικά μέσα ο καθένας, εκθέτουν τους δικούς του προβληματισμούς. Χρησιμοποιώντας στοιχεία χιούμορ, ειρωνείας, φαντασίας και μύθου, ή ακόμα και παραμόρφωσης καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια δική τους πραγματικότητα.

Η Λυδία Στατήρη ασχολείται εξολοκλήρου με τα ανθρώπινα πρόσωπα. Την ενδιαφέρουν σχεδιαστικά και φορμαλιστικά. Σε μια εποχή που το γήρας προκαλεί φόβο και απέχθεια, αποδίδει το πρόσωπο με κάθε δυνατή σχεδιαστική λεπτομέρεια . Κάθε ρυτίδα, πόρος του δέρματος  αποτυπώνονται στη ζωγραφική επιφάνεια. Οι ρυτίδες δημιουργούν ένα σύνολο γραμμών και σχημάτων που λειτουργούν αυτόνομα αλλά και ενταγμένα σε μια γενικότερη συγκεκριμένη φόρμα που είναι  το πρόσωπο. Προσπαθεί να εστιάσει τη προσοχή του θεατή όχι μόνο στην φθορά της ύλης που προκαλεί το πέρασμα του χρόνου, αλλά και για να καταγράψει βιώματα, εμπειρίες εικόνες και μνήμες που συνδέονται άμεσα με αυτήν.

Ο Αναστάσης Στρατάκης μέσα από τη δουλειά του διερευνά την τριβή του σύγχρονου ανθρώπου με το τρίπτυχο παρελθόν - ιστορία – παράδοση, τονίζοντας αφενός το βάρος που οι έννοιες αυτές έχουν αποκτήσει και αφετέρου την προσπάθεια απομάκρυνσής του από αυτές, ως αποξένωση. Η προβληματική αυτή πλαισιώνεται από ένα μυθολογικό στοιχείο το οποίο επανέρχεται σε μια ξένη γι’ αυτό εποχή, υπενθυμίζοντας την διαχρονικότητα του.  Η δουλειά εστιάζει στην σχέση των βλέπω, θυμάμαι και καταλαβαίνω και τα διαχωρίζει, προτείνοντας ένα βλέπω χωρίς θυμάμαι και ένα θυμάμαι χωρίς καταλαβαίνω, αναζητώντας τις απώλειες αυτής της διαδικασίας.

Ο Κωνσταντίνος Φαζός έχοντας σα βάση το λευκό του χαρτιού  δημιουργεί έναν κόσμο που ενώ θα μπορούσε κάποιος να τον χαρακτηρίσει εύκολα εξωπραγματικό έχει ωστόσο πολλά στοιχειά από τον πραγματικό. Ανθρώπινες φιγούρες που μοιάζουν ημιτελείς αντιπροσωπεύουν ρόλους που όλοι μας κατά καιρούς έχουμε οικειοποιηθεί. Ο ρόλος του γονέα ,του εραστή ερωμένης , ο ρόλος του θύματος-θύτη, ηττημένου-νικητή, εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου. Όλες αυτές οι ανθρώπινες μορφές μοιάζουν σαν να περιμένουν αυτή την μεταίχμια στιγμή κάθαρσης να τροποποιηθούν. Η επιθυμία τούς να απαλλαχθούν από τους ρόλους της ζωής τους τις περισσότερες φορές δεν τους αποδεσμεύει από γνώριμες τους συμπεριφορές ή από γνώριμες οπτικές γωνίες σκέψης.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ-ΜΕ ΤΟ ΤΑΞΙ ΚΑΛΠΑΖΟΝΤΑΣ

 Η Προφητεία του θανάτου του ....





Ρομαντικό ταξί μέσα στη νύχτα
σαν άμαξα δαιμονισμένη.
Μαστίγωσε τους μαύρους σου άμαξα
ρίξε στην Πανεπιστημίου τ’ άλογα σου
με μια ελαφρά μου κλίση χαιρετώντας
τις φευγαλέες δενδροστοιχίες των περιπτέρων
καθώς μεθάω μέσα στη νύχτα τόσων φώτων
που με καλούν από τον πύργο των πιδάκων.
Βίτσισε λέω και στρίψε την Ομόνοια
ο Κόμης μες στα τόσα μύχια δώματα
εδώ τα εξαίσια σώματά του βασανίζει
μια βουή που κάθεται στα κόκαλά μου ομίχλη .
χύσου λοιπόν στην ασφαλή μας άσφαλτο
κει που κοπάζουν τα ουρλιαχτά, στην κατηφόρα.
Μάρνη κι εγώ βουλιάζω πιο βαθιά στο κάθισμά μου
με τον καπνό μου σαν Ζορό να με τυλίγει
να με προδίνει μόλις φτάνει μπρος στο τζάμι
κι ο αγέρας τον αρπάζει από την μπέρτα.
Θα μείνεις τέλος μόνο εσύ κι’ εγώ αμαξά
εγώ που έχω από πριν σοφά μετρήσει
τις πιθανές γωνίες των καθρεπτών σου
για να μη δεις ποτέ το πρόσωπό μου
και μες στην άπνοια της πλατείας που χλιμιντρίζει
να μη με δεις τώρα σαν κατεβαίνω
που θα φυσήξω λίγο την κορφάδα των μαλλιών σου
για να μου πουν
χωρίς να νιώσεις
Καληνύχτα.

Νικόλας Ευγένιος

εμείς είμαι

2-25 Ιουνίου 2011

Η «fizz gallery» εγκαινιάζει την Πέμπτη 2 Ιουνίου ατομική έκθεση Γλυπτικής του Νικόλα Ευγένιου με τίτλο «εμείς είμαι».

Στην πρόσφατη δουλειά του ο καλλιτέχνης παρουσιάζει την ενότητα των γλυπτών του  από σίδηρο, τα οποία απαρτίζονται από ανθρωπόμορφους κρίκους. Το πρώτο με τίτλο Αν είναι η μονάδα – προϋπόθεση. Τα επόμενα έντεκα γλυπτά παριστούν διάφορους τρόπους αλυσιδοποίησης ανθρωπίνων σχέσεων και το δέκατο τρίτο είναι η «Αλυσίδα» η οποία συγκεντρώνει σε ένα έργο όλα τα προηγούμενα.

Ο καλλιτέχνης αναφέρει για το έργο του: «Εκκινώντας από έναν κοινό βιωματικό –και καθημερινό ίσως – προβληματισμό: κατά πόσο δηλαδή αυτάρκεις, ανεξάρτητοι και ολοκληρωμένοι είμαστε, προχώρησα σε αυτήν την ενότητα, η οποία σχολιάζει τις ανθρώπινες σχέσεις, αυτές που μας διέπουν και που μετασχηματίζουν πολλές φορές σκέψεις, συναισθήματα και πιθανές λειτουργίες της συνείδησής μας.»

Τα έργα είναι βαμμένα με αντισκουριακό, δηλαδή μονωμένα· υπάρχουν χωρίς σκουριές, χωρίς ιστορία, χωρίς αισθήσεις. Χρώμα τους το γκρι κι έτσι ομοιόμορφα στην όψη, σχολιάζουν τον διαπροσωπικό συντηρητισμό. Αναλλοίωτα από τις μεταξύ τους σχέσεις επιδιώκουν ωστόσο το αντίθετο. Κάτι πιο ευάλωτο, πιο εσωτερικό πιο προσωπικό. Αλληλοεξαρτώνται χωρίς διαθεσιμότητα διατηρώντας φευγαλέες ισορροπίες που διέπουν τη σύνθεση των ιδίων των γλυπτών.

Η «Αλυσίδα», τμήμα απειρισμού. Είναι αποτέλεσμα αυτοοργάνωσης; Τείνει προς το συλλογικό επιδιωκόμενο; Στα ερωτήματα αυτά αντιπαρατίθεται, εδώ, ο σίδηρος γυμνός και ευαίσθητος στις οξειδώσεις και  σε όλα τα ερεθίσματα. Είναι τοποθετημένος σε χοντρό αλάτι αφού για όλους πάντα υπάρχει η στιγμή της αλήθειας.

Σχέσεις που βασίζονται στο αλάτι - συντήρηση - διασφάλιση και διαιώνιση των ρόλων. Σχέσεις που υπάρχουν λόγω της αδυναμίας του άλλου, αλάτι στο τραύμα. Ανθρώπινες σχέσεις που γι’ αυτές και μόνο αξίζει να ζεις. Αλάτι η νοστιμιά της ζωής.

Ο Νικόλας Ευγένιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, αποσπώντας τιμητική υποτροφία κατά την εισαγωγή του. Σπούδασε ζωγραφική από το 1989 έως το 1995, γλυπτική από το 1992 έως το 1995 και αγιογραφία το 1994. Έχει πραγματοποιήσει δυο ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές , όπως την έκθεση Neo-erotica: Boudoir Street Stories και Κόδρα, Θεσσαλονίκη. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

ΜΙΑ ΦΥΣΑΡΜΟΝΙΚΑ- ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ

Στίχοι: Δήμος Μούτσης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμος Μούτσης

Άλλες ερμηνείες:
Γιώργος Νταλάρας


Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
με την ανάσα ενός παιδιού
σημάδι τούτου του καιρού
που μας φοβίζει και μας καίει

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ειν' η δική μας παρουσία
τον ύμνο ακούγοντας να λέει
χαίρε ω χαίρε ελευθερία

Κι είν' οι φωνές μας στον αέρα
αλήθεια ποια είναι η αλήθεια
έτσι που ζεις από συνήθεια
μια μέρα ακόμα και μια μέρα

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
σπάζουν τ' αγάλματα κομμάτια
ψυχές που κράζουνε βοήθεια
κι έχουν ορθάνοιχτα τα μάτια

Κι ο ουρανός που μας σκεπάζει
μια φυσαρμόνικα που κλαίει
κι εμείς ανυποψίαστοι κι ωραίοι
μέσα στο θαύμα που βουλιάζει

Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι
παραιτημένοι κατά βάθος
ω με πόση ένταση και πάθος γίνονται
πρώτοι οι τελευταίοι

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ακολουθώ τα βήματά σου
μέσα στην ερημιά του κόσμου
κι έρχομαι πλάι εκεί κοντά σου

Αντι Γουόρχολ: Ο Πρωτοπόρος

Τον Aντι Γουόρχολ είτε τον λατρεύεις είτε τον μισείς. Eνας μάγος της ανατροπής, ένα ευφυές μυαλό αποφασισμένο να βλέπει την πραγματικότητα ανάποδα......

 

 

 Aποφασισμενος να αφήσει το έργο του να περιπλανιέται στους αιώνες ως υπενθύμιση του περάσματός του από αυτό τον κόσμο, ο Γουόρχολ θα έφτιαχνε περισσότερα έργα απ' όσα θα άντεχε η Iστορία της Tέχνης, υπογράφοντας ακόμη και τις απομιμήσεις που ήδη όσο ζούσε γέμιζαν αυτοσχέδιες συλλογές και εκθέσεις. Πίνακες, φωτογραφίες, κομμάτια φιλμ, γλυπτά, ηχογραφήσεις, φορέματα και πρώιμο ψηφιακό υλικό κυκλοφορούν πια ελεύθερα προς πώληση, ανεβάζοντας χρόνο με τον χρόνο τις μετοχές του πάπα της Ποπ και επιβεβαιώνοντας τη διαχρονικότητα της (όπως ήθελε ο ίδιος) εφήμερης τέχνης του. Kαταχωρισμένος ήδη ως ο best seller καλλιτέχνης της μεταπολεμικής εποχής, ο Γουόρχολ (και δη η προσωπογραφία του Mάο που ζωγράφισε το 1972) θα έφτανε τον Nοέμβριο του 2006 να πωληθεί σε δημοπρασία των Christie's στην τιμή των 17,1 εκ. δολαρίων σε έναν μεγιστάνα από το Xονγκ Kονγκ. Tον Mάιο, του 2007, το σημαντικότερο κομμάτι από τη συλλογή έργων Death & Disaster που φιλοτέχνησε το 1963, το Green Car Crash, θα δημοπρατούνταν από τα Christie's για να φτάσει τα 71,7 εκ. δολ. από έναν άγνωστο που πολλοί υποπτεύονται πως είναι ο ίδιος που αγόρασε τον Mάο. Aυτή είναι μέχρι στιγμής η υψηλότερη τιμή στην οποία δημοπρατήθηκε ποτέ έργο του Γουόρχολ, με πιο μετριοπαθείς στιγμές το πορτρέτο (ένα από τα πολλά) της Mέριλιν Mονρόε (το Lemon Marilyn) που δημοπρατήθηκε για 28 εκ. δολ. και μια τετραπλή αυτοπροσωπογραφία του που άγγιξε τα 8 εκ. δολ. Iσως η διάσημη ρήση του πως «ο καλλιτέχνης είναι κάποιος που παράγει έργα που οι άνθρωποι δεν χρειάζονται να έχουν» να αξίζει, ωστόσο, περισσότερα...

http://allotino.pblogs.gr/2008/06/anti-goyorhol-o-prwtoporos.html

Λουκιανός Κηλαηδόνης - αχ πατρίδα μου γλυκιά

Μισεύω και τα μάτια μου δακρύζουν λυπημένα, 
αχ πατρίδα μου γλυκιά δακρύζουν λυπημένα,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ' αγαπώ βαθιά.

Στη ξενιτιά με στεναγμούς βραδιάζει ξημερώνει, 
αχ πατρίδα μου γλυκιά βραδιάζει ξημερώνει,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ' αγαπώ βαθιά.

Έχετε για ψηλά βουνά και κάμπη με τα δάση, 
αχ πατρίδα μου γλυκιά και κάμπη με τα δάση,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ' αγαπώ βαθιά.

Θα σ' αγαπώ, θα σ' αγαπώ ώσπου να ξεψυχήσω, 
αχ πατρίδα μου γλυκιά ώσπου να ξεψυχήσω,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ' αγαπώ βαθιά.

Διάλεξη της διευθύντριας των Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων και της Βιβλιοθήκης Πολυμέσων της Cité de la musique στο Παρίσι, Marie-Hélène Serra.

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Χαλκιάς


Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο
αυτόν τον σαρδανάπαλο
να μου τον φέρετε στο στρώμα
που λέει στους χουσμεκιάρηδες
που λέει στους μεσιακάρηδες
ότι δικό τους είν' το χώμα.

Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο
αυτόν τον σαρδανάπαλο
να σταματήσει πια να δασκαλεύει
με λόγια σαν και τούτα της φωτιάς
πως όποιος για το δίκιο δεν παλεύει
θα ζει και θα πεθαίνει σα ραγιάς.

Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο
αυτόν τον σαρδανάπαλο
που κατσαπλιάδες έχει γύρω,
παράδες θα γεμίσετε
το στόμα αν του κλείσετε
που τάζει στου κολίγους κλήρο.

Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο
αυτόν τον σαρδανάπαλο
να σταματήσει πια να δασκαλεύει
με λόγια σαν και τούτα της φωτιάς
πως όποιος για το δίκιο δεν παλεύει
θα ζει και θα πεθαίνει σα ραγιάς.

«Ποτέ δεν κατανοείς ένα έργο τέχνης»

Το χαριτωμένο ζευγάρι είναι κι ένα διάσημο δίδυμο στους κύκλους της σύγχρονης τέχνης. «Η πολιτική διάσταση στην τέχνη συνδέεται με τον τρόπο που προσεγγίζει το κοινό κι όχι με το θέμα του έργου», υποστηρίζουν οι Ρότζερ Μπουργκέλ και Ρουθ Νόακ

 

 

 

 

 

 Το φοβερό δίδυμο της σύγχρονης τέχνης, η επιμελήτρια εκθέσεων Ρουθ Νόακ και ο οργανωτής εκθέσεων Ρότζερ Μπουργκέλ προσπαθούν να μιλήσουν για τους γρίφους της σύγχρονης τέχνης.

Το χαριτωμένο ζευγάρι είναι κι ένα διάσημο δίδυμο στους κύκλους της σύγχρονης τέχνης. «Η πολιτική διάσταση στην τέχνη συνδέεται με τον τρόπο που προσεγγίζει το κοινό κι όχι με το θέμα του έργου», υποστηρίζουν οι Ρότζερ Μπουργκέλ και Ρουθ Νόακ

Ρότζερ Μπουργκέλ: «Καλό είναι να επιτρέπεις στο κοινό να πλησιάσει την τέχνη χωρίς άγχος, ώστε να μη νιώθει ανασφάλεια, τρόμο και σύγχυση επειδή δεν μπορεί να κατανοήσει αμέσως τα πάντα σ' ένα έργο τέχνης. Πρέπει να αισθανθεί ότι μπορεί να αντλήσει ικανοποίηση από την τέχνη αν ενεργοποιήσει τη φαντασία, τις μνήμες και τα βιώματά του και να βασιστεί στη δική του αισθητική ευφυΐα. Αυτό αποκαλώ "αισθησιακή συνάντηση" κοινού και τέχνης. Προσέξτε, όμως! Αναφέρομαι σ' ένα κίνητρο. Στην ευκαιρία που δίνεται στο κοινό να προσεγγίσει την τέχνη αισθησιακά για να πάει στη συνέχεια βαθύτερα. Ούτως ή άλλως ένα έργο τέχνης δεν κατανοείται». 

«Γενικότερα η πολιτική διάσταση στην τέχνη συνδέεται με τον τρόπο που προσεγγίζεις το κοινό και όχι με το θέμα ενός έργου. Με τη δυνατότητά σου να επηρεάζεις και να μεταπλάθεις το κοινό επιτρέποντάς του, την ίδια στιγμή, να μεταπλάθει και να διαμορφώνει με τη σειρά του την τέχνη». 

Ρουθ Νόακ: «Υπάρχει μια παρεξήγηση. Αρκετά μουσεία ενισχύουν την εμπορική και την καταναλωτική διάσταση της τέχνης. Καλούν όλο και περισσότερους ανθρώπους να τα επισκεφθούν, όχι για να τους δώσουν πνευματική τροφή, όπως συνέβαινε παλιότερα, αλλά για να καταναλώσουν τέχνη. Οι άνθρωποι κατακλύζουν πια τα μουσεία όπως συνωστίζονται στο εμπορικό σινεμά. Οι υπεύθυνοι των μεγάλων μουσείων δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν το μεγάλο κοινό με περίπλοκη τέχνη. Συχνά, αυτή η τακτική επηρεάζει και τους καλλιτέχνες οι οποίοι αρχίζουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, να δημιουργούν τέχνη ειδικά γι' αυτό το μεγάλο κοινό».

http://archive.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=05.09.2008,id=21415880,37301576

Η φύση του ανθρώπου είναι η επιθυμία

Διδακτορικό Ψυχοπαθολογίας στο Παρίσι με σπουδές επίσης στη Φιλοσοφία και Γλωσσολογία. Δίδαξα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (και τα συναφή: διαλέξεις, δημοσιεύσεις, συνέδρια, κ.λπ.). Επιστημονικά βιβλία: "Η διαδικασία της αποπροσωποποίησης στην σχιζοφρένεια" 3η εκδ. Ελληνικά Γράμματα (Προβληματισμός: Η ψύχωση ως άμυνα έναντι της αλλοτρίωσης του βλέμματος του Άλλου), "Δυναμική της Ομαδικής Ψυχολογίας - Ψυχοπαθολογίας" εκδ. ΣΣΕ, "Ιατρική Ψυχολογία", "Ψυχοπαθολογία Υγείας"’ εκδ. Σ.Α.Ν. Συμμετοχή σε συλλογικές εκδόσεις.

Ποιητικές συλλογές: "Το Χαροποιό Πένθος", "Ο Ερωτών" εκδ. Ηριδανός, "Ασκήσεις Αναπνοής" εκδ. Διώνη. Και ένα μυθιστόρημα, "Το Βάρος του Σώματος" εκδ. Ηριδανός.

Προς έκδοση, οι διάσπαρτες δημοσιεύσεις και ανακοινώσεις για την ψυχαναλυτική και φιλοσοφική σημειολογία της φωτογραφικής εικόνας (Προβληματισμός: το άρρητο και πώς υπαγορεύει τον λόγο της εικόνας, σχέση εικόνας - πραγματικότητας. Σκέψεις στην σελ. 159 του "Φωτεινού Θαλάμου" με σταθερή παρέα τον Λακάν, τον πρώιμο Βιτγκενστάιν, τον ύστερο Χάιντεγκερ... και τον κόσμο. Περαστικοί, πολλοί φίλοι, από τον Λάιμπνιτς και τον Φίχτε ώς τον Μάλεβιτς, τον Κέιτζ, τον Ντεριντά, τους Αξιονίστ...).

Ταξίδεψα σ' όλες τις χώρες, σε αναζήτηση ερωτημάτων. Ξεχωρίζω το ανέβασμα των συνόρων του Κονγκό με Ρουάντα - Ουγκάντα - Κεντροαφρικανική Δημ. Τα νησιά Τρόμπριαντ. Την κάθοδο του Σέπικ Ρίβερ. Προς έκδοση, “Μια στιγμή στον κόσμο.”

Έτσι, προέκυψε και μια συλλογή μασκών, ίσως η μεγαλύτερη στον κόσμο. (Προβληματισμός: υπάρχουν στοιχεία στην ανάδυση της αισθητικής που μαρτυρούν για τον αλγόριθμο "επιθυμία / φόβος" ανεξάρτητα από πολιτισμικές καταβολές;).

Επί του παρόντος, πρόεδρος της Εταιρείας Μελέτης Πολιτισμικής Ετερότητας (Προβληματισμός: η Ετερότητα από τις ακραίες μορφές, θάνατος - τρέλα, στις εκφάνσεις των λαών ως στοιχείο ανάδειξης της Ταυτότητας) που, σε συνεργασία με τον Δήμο της Αθήνας έχει παρουσιάσει 6 ετήσιες εκδηλώσεις (αναπτυγμένες στους άξονες, Εικαστικά, Συνέδριο, Καλλιτεχνικά Δρώμενα): 1. Μάσκες, Μαγεία - Θρησκεία  -Τελετουργία, 2. Το Θέατρο στον Κόσμο, διαστάσεις της αναπαράστασης, 3. Τα 100 χρόνια του Μοντερνισμού, 4. Ο Θάνατος ως πολιτισμικό γεγονός, 5. Το Ταξίδι, συμβολικές και πραγματικές διαστάσεις, 6. Θεοφαγία - Ανθρωποφαγία, η συμβολική διάσταση του φαγητού.

Για φέτος: "Το Επέκεινα στην Τέχνη... στη Ζωή..."

Αυτά και άλλα...

Κάποιες βράδια κοιμάμαι με τους πρώτους στίχους του Φάουστ.

Κάποια πρωινά ξυπνώ με την φράση του Σπινόζα: "Η φύση του ανθρώπου είναι η επιθυμία".

ΦΩΤΗΣ ΚΑΓΓΕΛΑΡΗΣ

avgi.gr

Ερρίκος Ίψεν (23 Μαίου 1906)

Ο Ερρίκος Ίψεν ήταν Νορβηγός δραματικός συγγραφέας (1828-1906)και ποιητής, ένας από τους πρωτοπόρους της σύγχρονης ευρωπαϊκής δραματουργίας. Δεύτερο παιδί μιας εύπορης οικογένειας εγκαταστημένης στο λιμάνι Skien, ο Ίψεν έζησε, μετά την πτώχευση της πατρικής επιχείρησης και τη μετακίνηση της οικογένειας του στο γειτονικό Vernstpop,δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια.

 

Έργα

Σε ηλικία μόλις 20 χρονών έγραψε το πρώτο του δράμα "Κατιλίνας" (1848). Ακολούθησε μία τεράστια δραματική παραγωγή:

• "Οι μνηστήρες του θρόνου" (1862)
• "Η κωμωδία του έρωτα" (1864)
• "Μπραντ" (1866)
• "Πέερ Γκιντ" (1867)
• "Ο σύνδεσμος των νέων" (1869)
• "Ο αυτοκράτορας και ο Γαλιλαίος" (1873, έργο σε 10 πράξεις) που αναφέρεται στον Ιουλιανό τον παραβάτη και τη σύγκρουση παγανισμού και χριστιανισμού. ISBN 960-248-180-3
• "Τα στηρίγματα της κοινωνίας" (1877)
• "Το σπίτι της κούκλας" (1879) (Et Dukkehjem)
• "Βρυκόλακες" (1881) ISBN 960-248-230-3
• "Ο εχθρός του λαού" (1882)
• "Αγριόπαπια" (1884)
• "Ρόσμερσχολμ" (1886)
• "Κυρά της θάλασσας" (1888) ISBN 960-270-218-4
• "Έντα Γκάμπλερ" (1890)
• "Ο αρχιτέκτονας Σόλνες" (1892)
• "Ο μικρός Έγιολφ" (1894)
• "Ιωάννης Γαβριήλ Μπόρκμαν" (1896)
• "Όταν εμείς οι πεθαμένοι σηκωθούμε" (1899).

►

Η μειοψηφία μπορεί και να έχει δίκιο, η πλειοψηφία πάντα κάνει λάθος.

►

Ποτέ δεν πρέπει να φοράς το καλό σου παντελόνι όταν πηγαίνεις να πολεμήσεις για την ελευθερία και την αλήθεια.

►

Το μεγάλο μυστικό της εξουσίας είναι να μη θέλεις ποτέ να κάνεις περισσότερα από όσα μπορείς να πετύχεις. -ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΧΑΝΤΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΜΠΟΛΟΓΙΟΥ - ΑΜΑ ΠΕΣΕΙ ΜΙΑ , ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΛΕΣ    ΟΤΑΝ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΑΠΑΤΗ , ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ  ΠΙΣΤΕΥΩ ΌΤΙ ΣΩΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ , ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΕΝΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ  Η ΣΠΙΤΙΣΙΑ ΖΩΗ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ , ΟΤΑΝ ΘΕΜΕΛΙΩΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΔΑΝΕΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΡΕΟΣ  Ο ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗ ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ , ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ ΝΑ ΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΟΝΟΣ  ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ; Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΟΜΗ : ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΤΟΥ  Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ , ΠΟΥ ΕΠΙΔΡΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΑΝ ΘΕΛΗΣΗ . Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΥΠΝΩΤΙΖΕΙ . Η ΦΥΣΗ , ΓΕΝΙΚΑ , ΕΧΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ

Mode Plagal - Εμένα μου το παν τα πουλιά

Μένα μου το'παν δυο πουλιά
Δυο μαύρα χελιδόνια
Πως θα περάσω βάσανα
Σε όλα μου τα χρόνια

Louis Armstrong- What A Wonderful World

I see trees of green, red roses too
I see them bloom for me and you
And I think to myself what a wonderful world.

I see skies of blue and clouds of white
The bright blessed day, the dark sacred night
And I think to myself what a wonderful world.

The colors of the rainbow so pretty in the sky
Are also on the faces of people going by
I see friends shaking hands saying how do you do
They're really saying I love you.

I hear babies cry, I watch them grow
They'll learn much more than I'll never know
And I think to myself what a wonderful world
Yes I think to myself what a wonderful world.

Πλάτων ( 427-347 π.Χ. , Φιλόσοφος)

http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=4
Ο Πλάτων ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος από την Αθήνα, ο πιο γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη. Το έργο του με τη μορφή φιλοσοφικών διαλόγων έχει σωθεί ολόκληρο και άσκησε τεράστια επιρροή στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και γενικότερα στη δυτική φιλοσοφική παράδοση μέχρι τις ημέρες μας.
Ο Πλάτων, μεταξύ άλλων, έγραψε την Απολογία του Σωκράτους, το Συμπόσιο όπου μιλά για την φύση του έρωτα, ενώ σε δύο μακρούς διαλόγους, την Πολιτεία και τους Νόμους, περιέγραψε την ιδανική πολιτεία.Τα έργα του Πλάτωνα είναι 36 και όλα, εκτός από την Απολογία, διαλογικά. Μεταξύ των άλλων υπήρξε και ο ιδρυτής της Ακαδημίας.

►	Το δίκαιον ουκ άλλο τι ή του κρείττονος ξυμφέρον.
►	Aεί ο θεός γεωμετρεί
►	Εις ευ φρονών μυρίων μη φρονούντων κρείττων εστί. μτφρ: ένας που σκέφτεται σωστά είναι καλύτερος από μύριους που δεν σκέφτονται
►	Αιτία ελομένου θεός αναίτιος. απόδοση: ο θεός δεν έχει ευθύνη για τις πράξεις αυτών που έχουν ελευθερία επιλογής
►	Άνθρωπος: ο αναθρών ά όπωπε. μτφρ: Άνθρωπος: αυτός που αναλογίζεται και κρίνει όσα έχει δει.
►	Ηδονών ήδιον έπαινος. μτφρ: από όλες τις ηδονές ο έπαινος είναι η πιο γλυκιά.
►	Άρα το όσιον ότι όσιόν εστιν, φιλείται υπό των θεών, ή ότι φιλείται όσιόν εστιν. μτφρ: το καλό είναι καλό επειδή αρέσει στους θεούς ή αρέσει στους θεούς επειδή είναι καλό; (η συνέχεια:«Ομολογούμεν το μέν όσιον δια τούτο φιλείσθαι, οτι όσιόν εστιν, αλλ' ου διότι φιλείται, όσιον είναι»)
►	Πόθεν τούτο τεκμαίρεις;
►	Μάλλον αδικείσθαι ή αδικείν. μτφρ: καλύτερα να σε αδικούν παρά να αδικείς
►	Παύσαι προς με καλλωπιζόμενος. μτφρ: σταμάτα να μου κουνιέσαι [για να με καλοπιάσεις] (από τον Φαίδρο)
►	Δούλοι γαρ και δεσπότης ουκ αν ποτέ γένοιντο φίλοι.
►	Ουκ αφέξεταί μου τω χείρε. μτφρ: δεν το γλυτώνω το ξύλο (από τον "Φαίδρο")
►	Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος. μτφρ: για όλα τα πράγματα ο άνθρωπος είναι το μέτρο
►	Εάν μη οι βασιλείς φιλοσοφήσουν, ουκ έστιν των δεινών παύλα
►	Η γαρ άγαν ελευθερία έοικεν ουκ εις άλλο τι ή εις άγαν δουλείαν, μεταβάλλειν και ιδιώτη και πόλει. Η υπερβολική ελευθερία μοιάζει με υπερβολική δουλεία, αφού αλλάζει και τον πολίτη και την πολιτεία
►	Αρχή ήμισυ παντός.
►	Όμοιος ομοίω αεί πελάζει. (από το "Συμπόσιο")
►	Επιστήμη ποιητική ευδαιμονίας. μτφρ: η γνώση είναι δημιουργός της ευτυχίας
►	Εις τελειότητα του ανθρώπου τρία δει συνδράμειν: φύσιν, μάθησιν και άσκησιν.
►	Όμηρος την Ελλάδα επεπαιδεύκει.
►	Θεός ουδαμή ουδαμώς άδικος. μτφρ: ο Θεός δεν είναι ποτέ καθόλου άδικος
►	Εισί γάρ δή οι περί τάς τελετάς ναρθηκοφόροι μέν πολλοί, βάκχοι δε τε παύροι. μτφρ: πολλοί έλαβαν μέρος εις τα [Ελευσίνια]μυστήρια αλλά λίγοι είναι οι εκλεκτοί
►	Ο θάνατος τυγχάνει ων, ως εμοί δοκεί, ουδέν άλλο ή δυοίν πραγμάτοιν διάλυσις, της ψυχής και του σώματος απ' αλλήλου. μτφρ: ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο διαχωρισμός δύο πραγμάτων, του ενός απ' το άλλο, δηλαδή της ψυχής από το σώμα.
►	Του λόγου μέτρον εστίν ουχ ο λέγων, αλλ’ ο ακούων
►	Εμπειρία μεν ποιεί τον αιώνα ημών πορεύεσθαι κατά τέχνην, απειρία δε κατά τύχην.
►	Κοινωνία γαρ ψυχή και σώματι διαλύσεως ουκ έστιν η κρείττον. μτφρ: η ένωση της ψυχής και του σώματος [η γέννηση] δεν είναι με κανένα τρόπο καλύτερη από το χωρισμό τους [το θάνατο]
►	Ζώον δίπουν άπτερον (Ο ορισμός του ανθρώπου κατά τον Πλάτωνα)
►	Κατόπιν εορτής ήκεις.

21 Μαΐου 2011 - Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής Ποικιλομορφίας για τον Διάλογο και την Ανάπτυξη

Μήνυμα του Μπαν Κι-Μουν, Γενικού Γραμματέα ΟΗΕ 

" Το 2001, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξε  την 21^η  Μαΐου ως Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής Ποικιλομορφίας για τον Διάλογο και την Ανάπτυξη προκειμένου  να υπογραμμίσει τη σημασία των αξιών της ειρήνης και της αλληλεγγύης. Η Ημέρα είναι ένα μήνυμα προς εκείνους που προσπαθούν να σπείρουν τη διχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους. Το μήνυμα είναι ότι   τέτοιες προσπάθειες θα βρουν απέναντι εκείνους που πιστεύουν στις  πολύ σημαντικότερες  δυνάμεις της ανοχής και  της αλληλοκατανόησης.

Από πολλές απόψεις, ο αγώνας μας για παγκόσμια αρμονία βρίσκεται σε μια εύθραυστη ισορροπία. Αν και η παγκόσμια οικονομική δραστηριότητα και η πρόοδος των μέσων επικοινωνίας αντικατοπτρίζουν την αυξανόμενη αλληλοσύνδεση της ανθρωπότητας, τα εμπόδια, η δυσπιστία και η εχθρότητα, εξακολουθούν να υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων και των πολιτισμών. Η αύξηση της επικοινωνίας έχει δημιουργήσει επίσης φόβους – φανταστικούς και πραγματικούς – για την απώλεια πολύτιμων εθίμων, γλωσσών και ταυτοτήτων.

Ένας κόσμος ειρήνης και αλληλεγγύης μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την αναγνώριση και την ανάδειξη της πολυμορφίας μας. Για τον φετινό εορτασμό της Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής Ποικιλομορφίας για τον Διάλογο και την Ανάπτυξη, η Συμμαχία των Πολιτισμών του ΟΗΕ και η ΟΥΝΕΣΚΟ συνεργάζονται με άλλους – από τους απλούς πολίτες μέχρι τις  μεγάλες επιχειρήσεις – σε  μία εκστρατεία με τίτλο  «Κάνε ένα πράγμα στις 21 Μαΐου» για την πολυμορφία και την κοινωνική ενσωμάτωση.

Η εκστρατεία καλεί όλους τους ανθρώπους, τη νεολαία, τους πολιτικούς, τους θρησκευτικούς ηγέτες, τους δημοσιογράφους, τους επιχειρηματίες και όσους διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και τις τάσεις  των πολιτών,  να μιλήσουν για τον πνευματικό, κοινωνικό και οικονομικό πλούτο που βρίσκεται στην πολιτιστική ποικιλομορφία. Την ημέρα αυτή, και σε όλη  τη ζωή μας, ας κάνουμε βήματα – μικρά και μεγάλα, με τις οικογένειες και τους φίλους μας, παλιούς και νέους – που θα ενισχύσουν τους δεσμούς, θα βαθύνουν την κατανόηση μας για την πολιτιστική ποικιλομορφία και θα μας βοηθήσουν να ζήσουμε καλύτερα όλοι μαζί" 

Εκεί που το ωραίο συγχωνεύει με το πνευματικό...

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ

Στον Νίκο Χατζηκυριάκο - Γκίκα, ένα από τους σημαντικούς εκπροσώπους της γενιάς του '30 είναι αφιερωμένη η φετινή έκθεση του ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή που θα γίνει στην Άνδρο, από τις 3 Ιουλίου μέχρι τις 25 Σεπτεμβρίου. Το αφιέρωμα θα αποτελείται από 100 περίπου εκθέματα, 71 ζωγραφικά, 21 σχέδια και 12 γλυπτά, προερχόμενα από μουσεία, ιδρύματα αλλά και ιδιωτικές συλλογές.
«Ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, τόσο με τη βεβαιότητα της αλήθειας του γεωμετρισμού της φύσης, όσο και την ελεγειακή χρωματική γοητεία της αιγαιοπελαγίτικης τοπιογραφίας, οδήγησε τη ζωγραφική του εκεί, όπου το ωραίο συγχωνεύεται με το πνευματικό. Με ερείσματα που εδραιώνονται στο 'αιώνιο' της καταγωγής και της δικής του μακρινής παράδοσης, συγχρονίστηκε με την εποχή του κάνοντας επίκαιρο το παλιό» αναφέρει ο διευθυντής του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κυριάκος Κουτσομάλλης, σε κείμενο έκδοσης που συνοδεύει την έκθεση. Η δίγλωσση έκδοση που πλαισιώνει την έκθεση θα περιλαμβάνει και το το μνημειώδες κείμενο που ο Ελύτης αφιέρωσε στον ζωγράφο, αλλά και αποσπάσματα από κείμενα του ίδιου του Ν. Χατζηκυριάκου - Γκίκα. Η έκθεση θα συνοδεύεται από συμπληρωματικές εκδηλώσεις και συζητήσεις για τη γενιά του '30, με συμμετοχή διακεκριμένων προσώπων από τον χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών.

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=617447

Mode Plagal- Τρία παιδιά βολιώτικα

 Ποιοί είναι οι Mode Plagal

Mode Plagal είναι ένα συγκρότημα που χρησιμοποιώντας την jazz τεχνοτροπία, δημιούργησαν ένα ξεχωριστό μουσικό ιδίωμα, με αναφορές κατά κύριο λόγο στην ελληνική παραδοσιακή μουσική αλλά και σε βυζαντινούς ήχους, βαλκανικούς, αφρικανικούς, funky, groovy, rock, blues ρυθμούς αλλά και σε πολλά άλλα στοιχεία που υπάρχουν στις μουσικές τους ως επιρροές. Ακροβατώντας για μία 20ετία με μαεστρία ανάμεσα σε όλα αυτά τα στοιχεία και συνδυάζοντάς τα με τον αυθορμητισμό, το χιούμορ και το κέφι τους – βασικό στοιχείο του ύφους της δουλειάς τους-έχουν καταφέρει να παράγουν ένα δικό τους μουσικό ιδίωμα και ένα μοναδικά αναγνωρίσιμο ήχο.

Με προσεγμένους προσωπικούς δισκούς και εμφανίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, οι Mode Plagal - Κλέων Αντωνίου, Θοδωρής Ρέλλος , Αντώνης Μαράτος, Τάκης Κανέλλος, Florian Mikuta – ξεχωρίζουν για την αενάως δημιουργική προσέγγιση τους στη μουσική μέσα από την jazz και την world fusion. Στο πνεύμα αυτό, αλλά και με εμπνευσμένες και ευφάνταστες ποιητικές αναφορές και ο καινούργιος δίσκος τους με τίτλο «Στην κοιλιά του κήτους» που τώρα παρουσιάζουν...

Θοδωρής Ρέλλος: άλτο/ σοπράνο/βαρύτονο σαξόφωνο, φωνή

Κλέων Αντωνίου: ηλεκτρική κιθάρα, φωνή

Florian Mikuta: πλήκτρα

Αντώνης Μαράτος: μπάσο

Τάκης Κανέλλος: ντραμς, φωνή

http://www.artandlife.gr/Athina-mode_plagal_live

Παπαφλέσσας (+20 Μαίου 1825)

Ο Γρηγόριος Φλέσσας^[1][2](1788-1825) ή περισσότερο γνωστός ως Παπαφλέσσας ή Γρηγόριος Δικαίος ή Διαολόπαπας^[3] ήταν κληρικός, πολιτικός και αγωνιστής, ήρωας της Eλληνικής Επανάστασης του 1821.

Συμμετείχε στην Α' και Β' Εθνοσυνέλευση. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πόλεμου υποστήριξε αυτούς που καταδίωξαν τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους πολεμιστές και διορίστηκε Υπουργός Εσωτερικών και Αστυνομίας από την κυβέρνηση Κουντουριώτη. Όταν το 1825 ο Ιμπραήμ πασάς εισέβαλε στην Πελοπόννησο, πρώτος ο Παπαφλέσσας ζήτησε να ελευθερωθούν οι φυλακισμένοι πολεμιστές, αλλά δεν εισακούστηκε. Έτσι αναγκάστηκε να εκστρατεύσει ο ίδιος με 2000 άνδρες για να ανακόψει την προέλαση του Ιμπραήμ, και πήγε στο Μανιάκι της Μεσσηνίας. Στις 19 Μαΐου όταν φάνηκαν τα αιγυπτιακά στρατεύματα, πολλοί από τους άνδρες του Παπαφλέσσα διασκορπίστηκαν και έμεινε με 300 (ή κατά άλλους 600) πολεμιστές.
Στη Μάχη στο Μανιάκι στις 20 Μαΐου, και αφού προδόθηκε εκ των έσω από τον Γ. Κορμά, βρήκε τον θάνατο προβάλλοντας ηρωική αντίσταση μαζί με τους λίγους άνδρες που του είχαν μείνει. Σύμφωνα με το θρύλο, που αναφέρουν και ορισμένοι ιστορικοί της επανάστασης, μετά το τέλος της μάχης ο Ιμπραήμ ζήτησε από τους στρατιώτες του να αναζητήσουν και να βρουν το νεκρό σώμα του Παπαφλέσσα. Όταν εκείνοι το βρήκαν τους διέταξε να τοποθετήσουν πάνω στο ακέφαλο πτώμα το κεφάλι και να τον στήσουν σε μια βελανιδιά που βρισκόταν εκεί. Τότε ο Ιμπραήμ πλησίασε τον νεκρό Παπαφλέσσα και τον φίλησε στο μέτωπο σε ένδειξη αναγνώρισης της γενναιότητας και του ανιδιοτελούς θάρρους του.

ΠΟΝΤΟΣ ...

"Η κόρ' επήεν σο παρχάρ'
Η κόρ' επήεν σο παρχάρ'έι πουλίμ,πουλίμ
να ίνεται ρομάνα,έλα έλα λέγω σε
Και για τ'ατέν θα ίνουμαι,έι πουλίμ πουλίμ
και κυνηγός σ'ορμάνια,έλα έλα λέγω σε
Η κόρ' επήεν σο παρχάρ' έι πουλίμ πουλίμ
επήεν για κι επήεν,έλα έλα λέγω σε
Φοούμαι ερρούξεν σο νερόν,έι πουλίμ πουλίμ
κι αμόν σεκέρ'ελείεν,έλα έλα λέγω σε
Φοούμαι 'κι θα κλώσκιεται,έι πουλίμ πουλίμ
ν'αλλοί τ'εμόν τη μάναν έλα έλα λέγω σε.

Νεοελληνική απόδοση:
Η κόρη πήγε στις βοσκές πουλάκι μου,πουλί μου
να γενεί βοσκομάνα που σου λέω άκου με.
Και γώ γι'αυτήν θα γενώ
κυνηγός στα ρουμάνια(δάση)
Η κόρη πήγε στις βοσκές
πού'ντηνα δεν εφάνη
Σα ζάχαρη μην έλιωσε
στο νερο,στο ποτάμι
Η κόρη πήγε στις βοσκές
να γίνει βοσκομάνα
Φοβάμαι πως θα μείνει εκεί
αλλοίμονό σου μάνα!

Γενοκτονία των Ποντίων 19 Μαίου

Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας. Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί. Πως και πότε διαπράχθηκε η γενοκτονία; Ο ποντιακός ελληνισμός, από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας ( 1461 ) γνώρισε συνεχείς διωγμούς, σφαγές, ξεριζωμούς και προσπάθειες για το βίαιο εξισλαμισμό και εκτουρκισμό του, με αποκορύφωμα τη συστηματική και μεθοδευμένη εξόντωση – γενοκτονία του αιώνα μας.

 Επτά χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Τραπεζούντα. Η οθωμανική κατάκτηση του μικρασιατικού Πόντου μπορεί να διαριθεί σε τρεις περιόδους.

 Το Νεοτουρκικό Κομιτάτο << Ένωση και Πρόοδος >> ιδρύθηκε το 1889. Στο συνέδριο τους, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1911 πάρθηκε η απόφαση, ότι η Μικρά Ασία πρέπει να γίνει μωαμεθανική χώρα. Η απόφαση αυτή καταδίκασε σε θάνατο διάφορες εθνότητες.
Οι Τούρκοι στον Πόντο άρχισαν με την επιστράτευση όλων από 15 έως 45 ετών και την αποστολή τους σε Τάγματα Εργασίας. Παράλληλα αμφισβήτησαν το δικαίωμα των Ελλήνων να ασκούν ελεύθερα τα επαγγέλματά τους και επί πλέον απαγόρευσαν τους μουσουλμάνους να εργάζονται επαγγελματικά με τους Έλληνες με την ποινή της τιμωρίας από τις στρατιωτικές Αρχές. Κατ΄ αρχάς οι άτακτες ορδές των Τούρκων επιτίθονταν στα απομονωμένα ελληνικά χωριά κλέβοντας, φονεύοντας, αρπάζοντας νέα κορίτσια, κακοποιώντας και καίγοντάς τα.

http://agonigrammi.wordpress.com/2009/

Νέα Υόρκη: Το ομοσπονδιακό δικαστήριο αθώωσε τον Σωκράτη

Στη δίκη συμμετείχαν κορυφαίοι δικαστές και διαπρεπείς δικηγόροι 

Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης αθώωσε τον Σωκράτη μετά από 2,410 χρόνια. Σε μια ιστορική δίκη, με αρχαιοελληνικά στοιχεία αλλά και σύγχρονες αντιλήψεις, δοσμένες με νομικές εκφάνσεις και χιούμορ, εκατοντάδες θεατές είχαν την ευκαιρία να βιώσουν μια εκπληκτική «παράσταση» της αλήθειας, του νόμου και της ελληνικής κληρονομιάς.
Τη μεταφορά της δίκης του Σωκράτη, σε μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές δικαστικές αίθουσες της Αμερικανικής Δικαιοσύνης, ανέλαβε το Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης, καταφέρνοντας να πετύχει τη συμμετοχή κορυφαίων δικαστών και διαπρεπών δικηγόρων της νεοϋορκέζικης νομικής ελίτ.
Το δικαστικό σώμα διχάστηκε μπροστά σε χείμαρρο επιχειρημάτων και ρητορικών λόγων από τις δυο πλευρές, αναδεικνύοντας παράλληλα το διαχρονικό σκεπτικισμό για την πολύκροτη δίκη του Σωκράτη.
Νέα εκδοχή
Στη δίκη του Μανχάταν, η οποία ουσιαστικά δεν αποτελούσε αναπαράσταση, αλλά μια νέα εκδοχή, εξετάστηκαν όλες οι κατηγορίες που βάρυναν το Σωκράτη το 399 π. χ., με σκοπό να αποφανθούν οι Αθηναίοι αν είναι «ένοχος» ή «αθώος», κατηγορούμενος για «ασέβεια προς τους Θεούς» και για «διαφθορά των νέων».

Κατά τη δίκη, ο Σωκράτης επέδειξε θάρρος, είχε χιούμορ και σε μερικές περιπτώσεις προκαλούσε το δικαστήριο. Η κατηγορούσα αρχή υποστήριξε ότι οι ιδέες του διαφθείρουν τους νέους και αποσταθεροποιούν τους θεσμούς της Πολιτείας, ενώ οι συνήγοροι υπεράσπισης στήριξαν τα επιχειρήματά τους σε κλασσικά ντοκουμέντα και με σύγχρονες διατυπώσεις.

Οι τρεις δικαστές ήταν ο Ντένις Τζέικομπς (πρόεδρος του δεύτερου ομοσπονδιακού εφετείου των ΗΠΑ), ο οποίος προήδρευσε, η Λορέτα Πρέσκα (πρόεδρος ομοσπονδιακού δικαστηρίου της νότιας περιφέρειας Νέας Υόρκης) και η Κάρολ Μπέγκλεϊ Έιμον (πρόεδρος ομοσπονδιακού δικαστηρίου της ανατολικής περιφέρειας Νέας Υόρκης).

Οι δυο πρώτοι ψήφισαν υπέρ της αθώωσης του Σωκράτη και η τρίτη τον καταδίκασε.

Οι συντελεστές
Δημόσιοι κατήγοροι, εκπροσωπώντας την Πόλη των Αθηνών, ήταν ο δικηγόρος, οικονομολόγος και πρόεδρος του Ιδρύματος Αλέξανδρος Ωνάση, Αντώνης Παπαδημητρίου και ο έφεδρος συνταγματάρχης και νυν αναπληρωτής εισαγγελέας στη Νέα Υόρκη, Μάθιου Μπογδάνος.

Συνήγορος υπεράσπισης ήταν ο Έντι Χέις και την Απολογία του Σωκράτη έκανε ο Μπενζαμίν Μπράφμαν. Και οι δυο είναι διακεκριμένοι ποινικολόγοι.

Πριν το άκουσμα της ετυμηγορίας του δικαστηρίου, ο γνωστός συγγραφέας και καθηγητής του πανεπιστημίου Πρίνστον Αλέξανδρος Νεχαμάς έδωσε μια εικόνα της ακαδημαϊκής πλευράς για τη δίκη του Σωκράτη.

Με την απόφαση του δικαστηρίου συμφώνησαν 185 θεατές-ένορκοι, διαφώνησαν 29 και πολλοί άλλοι δεν συμμετείχαν στην ψηφοφορία.

Η δίκη σε DVD
Ο πρόεδρος του Ιδρύματος Αλέξανδρος Ωνάσης, Αντώνης Παπαδημητρίου, ανέφερε ότι «δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η δίκη του Σωκράτη ήταν απολύτως νόμιμη και ότι ο ίδιος ο Σωκράτης ήταν αυτός που προκάλεσε το θάνατό του. Όπως υποστήριξα στη δίκη, για λόγους δικανικούς, έπρεπε να καταδικαστεί. Αυτό όμως ήταν στην Αθήνα της εποχής εκείνης. Δηλαδή, πιστεύω ότι η Αθήνα έδωσε στο Σωκράτη μια δίκαιη δίκη και του επέτρεψε να αμυνθεί και να υπερασπιστεί τον εαυτό του».

Ο ακαδημαϊκός Αλέξανδρος Νεχαμάς δήλωσε ότι «Με τη μεγάλη συμμετοχή του κόσμου διαπιστώνουμε ότι η δίκη του Σωκράτη ενδιαφέρει πάντα το ευρύ κοινό, γιατί είναι πάντα επίκαιρη. Δεν ήταν αναπαράσταση. Ήταν μια πρόσθεση στον τεράστιο αριθμό απόψεων που έχουν ήδη εκφραστεί και αναμένεται να συνεχιστούν».

 «Ανεπτύχθησαν σημαντικές απόψεις, με στοιχεία έξυπνου λόγου και έξυπνων αναφορών. Συμμετείχαν επιφανείς ποινικολόγοι και δικαστές, δίνοντας μια εικόνα πολύ ενδιαφέρουσα. Και είναι πολύ σημαντικό που το ίδρυμα Ωνάση θα κυκλοφορήσει σε DVD αυτή τη δίκη και θα τη δημοσιοποιήσει στο διαδίκτυο», τόνισε ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος.

Επίσης, ο εκτελεστικός διευθυντής του Ιδρύματος Αλέξανδρος Ωνάσης στη Νέα Υόρκη, πρέσβης Λουκάς Τσίλας, δήλωσε ευτυχής με το αποτέλεσμα και σημείωσε: «Αθώωση μεν, αλλά και μια μειοψηφία που υποστήριξε ότι υπήρχαν και λόγοι που η Αθήνα έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει». Βεβαίως, γεννιούνται παγκόσμια και αιώνια ερωτήματα απ' αυτή τη δίκη που θα συνεχίσουν να προβληματίζουν τον κόσμο».

tanea.gr

 

Αλεσάντρο ντι Μαριάνο Φιλιπέπι (Alessandro di Mariano di Vanni Filipepi) (+17 Μαίου)

(1444/1445 – 1510), γνωστός περισσότερο ως Σάντρο Μποτιτσέλι^[1], (Sandro Botticelli) ήταν διακεκριμένος Ιταλός ζωγράφος της αναγέννησης. Αποτέλεσε έναν από τους πιο γνωστούς και επιτυχημένους καλλιτέχνες της εποχής του, του οποίου η φήμη άρχισε να εξανεμίζεται κατά τις αρχές του 16ου αιώνα, όταν οι φιλοσοφικές ιδέες που διαπερνούσαν τους πίνακές του άρχισαν να εκτοπίζονται. Το ενδιαφέρον για το έργο του, αναθερμάνθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, αποκτώντας τη θέση και την αναγνώριση που κατέχει μέχρι σήμερα.

Τα έργα του Μποτιτσέλι καταδεικνύουν την επιρροή των δύο τάσεων στη Φλωρεντία της εποχής: των Μεδίκων, που ενσάρκωναν τη μεγαλοπρέπεια της αναγεννησιακής Αυλής, και του Σαβοναρόλα, που κήρυττε την εγκατάλειψη κάθε πολυτέλειας και κοσμικότητας και την αναγκαιότητα γενικευμένης μεταμέλειας ενάντια στη διαφθορά. Μολονότι αυτές οι τάσεις ήταν αντίθετες, ο Μποτιτσέλι, με γνώση και δεξιοτεχνία αφομοίωσε και απέδωσε στοιχεία και των δύο: μπορεί σε κάποια έργα του να εμφύσησε τον προοδευτικό ουμανισμό της αριστοκρατικής άρχουσας τάξης, όμως σε άλλα είναι εμφανείς η ένταση και η πνευματικότητα του Μεσαίωνα, κατά τον οποίο, σύμφωνα με το Σαβοναρόλα, οι καλλιτέχνες όφειλαν να εργάζονται μόνο για τη δόξα του Θεού.

 2lyk-gerak.att.sch.gr/documents/SANDRO_BOTTICELLI.doc