«Όλα είναι πόλεμος» Τρωίλος και Χρυσηίδα- Πλάνο 2ο

Θέατρο «Δίπυλον»

Μαύρη αίθουσα
Το θέατρο Δίπυλον παρουσιάζει την παράσταση «όλα είναι πόλεμος».

Βασισμένο στο «Τρωίλος και Χρυσηίδα» του Σαίξπηρ.
Η Ραία Μουζενίδου πιστή στο Σαίξπηρ κάνει την απόδοση και τη διασκευή στο «Τρωίλος και Χρυσηίδα» του Σαίξπηρ και καταλήγει ότι «Όλα είναι πόλεμος».

Μία μαύρη σάτιρα με καυστικό χιούμορ που ξεκινάει και κατεδαφίζει τα πάντα στο πέρασμα της, πολιτικούς , στρατηγούς, ήρωες , φιλίες και φυσικά έρωτες. Ένα αντιπολεμικό έργο του Σαίξπηρ που βασίζεται στον Τρωικό πόλεμο, δηλαδή στην Ιλιάδα.

Στην παράσταση βλέπουμε έξι στρατιώτες να βάζουν μπουρλότο με την εφευρετικότητά τους στην έννοια του πολέμου.

Οι ηθοποιοί ερμηνεύουν από τρείς ρόλους ο καθένας, ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα που παρουσιάζεται με μοναδικό τρόπο.

Η ιστορία του πολέμου στην Τροία μέσα από την ματιά του σημερινού στρατιώτη.

Ο Πόλεμος και ο έρωτας…

Ο Έρωτας και ο Πόλεμος…

Το πάθος για τον Πόλεμο αλλά και το πάθος για την εξουσία.



Θερσίτης : Εδώ υπάρχει τέτοια αθλιότητα, τέτοια απάτη, τέτοια κατεργαριά! Κι’ όλος ο μπελάς; Μια πουτάνα κι’ ένας κερατάς. Τι ωραίος καυγάς! Κλίκες π’ ανταγωνίζονται κι αιμορραγούν έως θανάτου. Αχ, τώρα! Να πέσει πάνω τους η λέπρα! Κι’ ο πόλεμος και η ασέλγεια να τα εκμηδενίσουν όλα!
Οι έξι στρατιώτες ηθοποιοί επί μιάμιση ώρα , παίζουν , τραγουδούν , χορεύουν , δημιουργούν ήχους , ατμόσφαιρες ,μουσική , φώς , προβολές και ό,τι άλλο μηχανεύονται για να γράψουν στην σκηνή μια ιστορία πολέμου, πολιτικής, έρωτα ώστε να διασκεδάσουν τους ταλαιπωρημένους συναδέλφους τους θεατές.

Μπαινοβγαίνουν με ευκολία σε πολλούς ρόλους κρατώντας πάντα το απαραίτητο λοξό βλέμμα στον χαρακτήρα που υποδύονται και έτσι ισορροπούν στην ευαίσθητη γραμμή του χιούμορ.
Συντελεστές

Σκηνοθεσία-Εικαστική διαμόρφωση: Ράια Μουζενίδου

Βοηθός Ενδυματολόγος : Ιρένε Ραγκουζίνι

Μουσική: Μάριος Στρόφαλης
Παίζουν:

Πάνης Καλοφωλιάς : Χρυσηίδα, Οδυσσέας, Πάρις

Θόδωρος Κανδηλιώτης : Πάνδαρος, Αίαντας, Κασσάνδρα

Μιχάλης Κωνσταντινίδης : Τρωίλος , Νέστορας , Κάλχας

Σαράντος Κωτσιόπουλος: Αχιλλέας, Ανδρομάχη , Αινείας

Θανάσης Μπουρλιάσκος : Έκτορας , Πάτροκλος , Διομήδης ,

Παναγιώτης Σούλης : Θερσίτης , Αγαμέμνονας, Ωραία Ελένη , Πρίαμος

INFO


θέατρο «Δίπυλον» - Καλογήρου Σαμουήλ 2 & Διπύλου, Ψυρρή (πλ. Κουμουνδούρου Τηλ.: 210 3229771, 210 3228881, fax:210 3228203,


Μαύρη αίθουσα

Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο στις 9μ.μ., Κυριακή λαική στις 7μ.μ.

Τιμές εισιτηρίων: 17 ευρώ, 15 ευρώ φοιτητικό-λαϊκή , 10 ευρώ νέοι κάτω των 25 και συνταξιούχοι άνω των 65 .


Διάρκεια: 90 λεπτά

 ΓΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ MAIL:


faidra111@gmail.com

PROJECT fkth: «Δρόμοι “ελληνικοί”. Οι “δρόμοι” της ζωής μας»

«Κάθε δρόμος είναι ένας άξονας του κόσμου που δεν αφήνει το σύμπαν να σκορπίσει».                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Μίλτος Φραγκόπουλος

Το νέο project του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης: «Δρόμοι “ελληνικοί”. Οι “δρόμοι” της ζωής μας» συνεχίζεται στο Β’ Μέρος: «Διαγωνισμός Φωτογραφίας και άλλων Οπτικοακουστικών μέσων» με ημερομηνία λήξης την 15 Ιουλίου του 2011. Το Α΄ Μέρος: «Συλλογή λογοτεχνικών κειμένων» έληξε με επιτυχία, στις 5 Οκτωβρίου 2010, ξεπερνώντας τις 100 συμμετοχές.

Η κάθε συμμετοχή στο Διαγωνισμό θα πρέπει να συνοδεύεται απαραίτητα από ένα κείμενο με θέμα «Δρόμος». Κείμενα μπορείτε να επιλέξετε από αυτά που είναι αναρτημένα στο site του Φ.Κ.Θ (www.fkth.gr) ή από άλλα της προτίμησής σας, αρκεί να έχετε την άδεια χρήσης αυτών.

Το θέμα του Διαγωνισμού είναι πολύ ανοιχτό. Οι εικόνες μπορούν να καταγράφουν πραγματικά ή/και εικαστικά τους δρόμους, να αποτελούν μία αλληγορική προσέγγιση του «δρόμου», να αναφέρονται σε προηγούμενες δεκαετίες ή στη σύγχρονη καθημερινότητα, μέσα και έξω από τα σύνορα, να δίνουν αφηρημένες απεικονίσεις ή να περιγράφουν αληθινές ή και φανταστικές καταστάσεις. Η ευρύτητα του θέματος προέρχεται από τις πολλές εννοιολογικές απόψεις και από τις διάφορες ερμηνείες που δίνει ο καθένας μας στο «Δρόμο».

Ο Διαγωνισμός έχει χωριστεί σε 3 κατηγορίες:

Α) Μεμονωμένοι επαγγελματίες ή ερασιτέχνες φωτογράφοι (ατομική συμμετοχή)

Β) Ομάδες καλλιτεχνών, σχολές, σύλλογοι, σχολεία, φορείς, οργανισμοί, κοινωνικές ομάδες, ανθρωπιστικές και εθελοντικές  οργανώσεις κ.λπ. (ομαδική συμμετοχή)

Γ) Συμμετοχή με άλλα οπτικοακουστικά μέσα, video, προβολές, κατασκευές, εγκαταστάσεις κ.λ.π.

(ειδική συμμετοχή).

Οι συμμετοχές είναι δυνατόν να περιέχουν και έτοιμο αρχειακό υλικό.

Ιδιαίτερη πρόσκληση γίνεται για τις ομαδικές συμμετοχές καθώς αυτές εκτός από εικαστικό μπορούν να δώσουν και έντονο εθνογραφικό και ιστορικό ενδιαφέρον.

Τα Έργα που θα προκριθούν από το Διαγωνισμό (εικόνες και κείμενα μαζί) θα λάβουν μέρος σε μία μεγάλη Έκθεση Φωτογραφίας και άλλων οπτικοακουστικών μέσων (Γ΄Μέρος του project) που θα έχει ως στόχο την προβολή ενός ντοκουμέντου για την ελληνική πραγματικότητα έτσι όπως μεταβάλλεται στο χώρο και το χρόνο.

Για πρόσθετες πληροφορίες επισκεφτείτε το site του Φ.Κ.Θ. www.fkth.gr

ή επικοινωνήστε με την υπεύθυνο του project:

Ράνια Κοκκινίδου Τηλ.: 6972085911 Email: rania@kokkinidou.gr 

Εκείνο - Τάσος Λειβαδίτης

Διαβάζει ο κ, Δημήτρης Καταλειφός . ( Από τα "Ποιήματα" 1958-1964 ) .

Εκείνο

Έρχονται ώρες, που ξαφνικά σε πλημμυρίζει ολάκαιρο
η νοσταλγία του ανέκφραστου - σαν τη θολή, αόριστη
ανάμνηση απ' τη γεύση ενός καρπού,
που'φαγες κάποτε, πριν χρόνια, σαν ήσουνα παιδί,
μια μέρα μακρινή, λιόλουστη - και θέλεις να τη θυμηθείς
κι όλο ξεφεύγει. Τα μάτια σου
γεμίζουν τότε απόνα θάμπος χαμένων παιδικών καιρών.
Ή ίσως κι απο δάκρυα.

Γι αυτό, σας λέω, πιστεύετε πάντοτε έναν άνθρωπο που
κλαίει.
Είναι η στιγμή που σας απλώνει το χέρι του,
φιμωμένο και γιγάντιο,
Εκείνο που ποτέ δε θα ειπωθεί.

Βαν Γκονγκ

 

Ενας από τους πολύ μεγάλους
ανανεωτές 

της μοντέρνας τέχνης.
Γεννήθηκε 30/3/1853 στην πόλη Ζουντέρτ της Ολλανδίας από πατέρα ιερέα και είχε άλλα 8 αδέλφια.
Είχε ενα μικρότερο αδελφό που πέθανε, και από αυτόν πήρε το ονομά του.
Αυτό τον στιγμάτισε καθώς ο πατέρας του προόριζε τον νεκρό αδελφό του για πολύ μεγάλα πράγματα. Κουβάλαγε το βάρος αυτό κάτι που φαίνεται σε πολλούς πίνακες του καθώς και από την μετέπειτα πορεία του.
Ήδη από τα πολύ νεανικά του χρόνια παρουσίασε τάσεις μελαγχολίας και πρώιμα ψυχολογικά προβλήματα.Πολύ νέος προσπάθησε να κάνει βοηθήσει τους ανθρώπους κάνοντας τον ιερέα και μάλιστα πήγαινε στους εργάτες στα ορυχεία προσπαθώντας να τους ανακουφίσει από τα προβλήματά τους.
Σύντομα τα παράτησε και εκανε διάφορες εργασίες ακόμα και με τον αδελφό του Τεό σαν γκαλερίστας αλλά τον έκαιγε μέσα του η άσβεστη φλόγα της δημιουργίας.
Από ένα συγγενή του τον Αντόν Μωβ πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής αλλά τον εγκατέλειψε σύντομα γιατί δεν μπορούσε να ζωγραφίζει με τον συμβατικό καθωσπρεπισμό της εποχής.
Χρησιμοποίησε συχνά τεχνικές των ιμπρεσιονιστών αλλά διαμόρφωσε παράλληλα και ένα προσωπικό ύφος, το οποίο διακρίνεται από την χρήση συμπληρωματικών χρωμάτων που οι ιμπρεσιονιστές αποφεύγουν.
Εγκαταλείπει το 1888 το Παρίσι για την Προβηγκία στην νότιο Γαλλία για ζήσει και να ζωγραφίσει μαζί με τους αγρότες και τα σταροχώραφα καθώς και με το αγαπημένο του θέμα τα ηλιοτρόπια.
Το έργο Κόκκινο αμπέλι αυτής της περιόδου είναι επίσης το μοναδικό έργο που κατάφερε να πουλήσει ο βαν Γκογκ εν ζωή.
Καλεί τον Γκωγκέν να ζωγραφίσουν μαζί στην Αρλ αλλά δύσκολοι χαρακτήρες τσακώνονται
και χωρίζουν. Ερωτεύεται μια πόρνη από το τοπικό μπάρ και πάνω σε μια κρίση κόβει το αυτί του. Το 1889 νοσηλεύεται στο ψυχιατρείο ενός μοναστηριού για περίπου ένα χρόνο.
Σε όλο το διάστημα της ζωής του τον στήριζε οικονομικά και ψυχικά ο αδελφός του ο Τεό.
Δεν ξέρω σε περίπτωση που δεν είχε τον Τεό αν ήταν σε θέση να κάνει αυτούς τους πίνακες αφού δεν είχε καθόλου χρήματα και συγκλονιζότανε από τεράστια εσωτερική πάλη, αποτέλεσμα της οποίας ήταν οι συνεχόμενες αυτοκαταστροφικές του κρίσεις.
Τεράστιο το έργο του που αναγνωρίστικε μετά τον θάνατό του στις 29/7/1890 μετά από αυτοτραυματισμό..
Κάτι σημαντικό που ξέχασα είναι ότι ο αδελφός του ο Τεό ο άνθρωπος στον οποίο οφείλει αρκετά ο ζωγράφος, πέθανε 6 μήνες μετά τον θάνατό του από την μεγάλη του στεναχώρια.
Μαζί με τον Σεζάν, ο Βαν Γκογκ είναι οι πυλώνες της σύγχρονης τέχνης, πάνω τους πάτησαν τα επόμενα κινήματα και τους οφείλουν τα πάντα για την εξέλιξη της ζωγραφικής.

  http://panselinoshellas.blogspot.com

Μαριάννα Στραπατσάκη «Άδηλοι τόποι / Απέραντο λευκό, 2008»

Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ)
Είσοδος ελεύθερη 
29.03.2011 έως 30.04.2011

Τρίτη έως Κυριακή 11:00–19:00
Πέμπτη 11:00–22:00

Το έργο της Μαριάννας Στραπατσάκη Άδηλοι τόποι /Απέραντο λευκό, 2008 ολοκληρώνει και συνοψίζει την τριλογία Γέννηση – Ζωή – Θάνατος η οποία ξεκίνησε μια εικοσαετία νωρίτερα, το 1989, με την βιντεοεγκατάσταση Τα φαντάσματα της Μεσογείου ή Οι αντικατοπτρισμοί του παρελθόντος  και συνεχίστηκε με το Υπόγειες διαδρομές / Λαύριο το 1997. Μέσα στις βιωματικές βιντεοεγκαταστάσεις της τριλογίας αυτής, η καλλιτέχνις πραγματεύεται αρχέγονα ερωτήματα, αντλώντας από την σκέψη του Ηράκλειτου και την αρχαία Ελλάδα.
Στις τρεις οθόνες της εγκατάστασης κεντρικό ρόλο έχει μια λευκοντυμένη γυναικεία μορφή την οποία υποδύεται η γερμανίδα ηθοποιός Katharina Thalbach. Εστιάζοντας αρχικά στο πρόσωπο, το βίντεο την παρουσιάζει σε μια αλληλουχία συναισθηματικών και σωματικών καταστάσεων, όπως πόνους τοκετού, ηδονή, θυμό και οδύνη ενώ παράλληλα, στις δυο παρακείμενες οθόνες, παρουσιάζονται εικόνες που συνδέουν τα ανθρώπινα αυτά πάθη με τους κύκλους ζωής και θανάτου από το ζωικό και φυτικό βασίλειο και με γεωλογικά και μετεωρολογικά φαινόμενα. Οι δυνατές αυτές εικόνες συνοδεύονται από την επιβλητική μουσική του Αντρέα Μνιέστρη.
Η καλλιτέχνις θα μιλήσει για το έργο της στο κοινό μετά τα εγκαίνια.

Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ)

Κτίριο Ωδείου Αθηνών: Βασ. Γεωργίου Β’ 17 -19 & Ρηγίλλης, Αθήνα (είσοδος επί της οδού Ρηγίλλης), Τηλ: +302109242111, http://www.emst.gr

ΕΦΥΓΕ Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ

«Εβδομη μέρα της δημιουργίας», «Η Αυλή των θαυμάτων», «Ηλικία της νύχτας», «Παραμύθι χωρίς όνομα», «Το μεγάλο μας τσίρκο», «Βίβα Ασπασία», «Οδυσσέα γύρισε σπίτι». Τα παραπάνω, είναι μερικά μόνο από τα θεατρικά έργα που αφήνει πίσω του ο Ιάκωβος Καμπανέλλης. Ο σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας και δημοσιογράφος έφυγε από τη ζωή σήμερα, στις 13.50, στη μονάδα εντατικής θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου «Μητέρα» ύστερα από δίμηνη νοσηλεία.




Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γεννήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 1922 στη Νάξο. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1935, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Νίκαια. Στην Κατοχή, αναμείχθηκε στην Αντίσταση αλλά το 1943 συνελήφθη από τους Γερμανούς και οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν όπου κρατήθηκε ως τις 5 Μαϊου 1945, οπότε και απελευθερώθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις. Από τη συγκεκριμένη εμπειρία του έγραψε το γνωστό αφηγηματικό έργο «Μαουτχάουζεν» στο οποίο βασίστηκε ο ομότιτλος κύκλος τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη.


Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης θεωρείται παγκοσμίως ο θεμελιωτής της μεταπολεμικής ελληνικής δραματουργίας και είχε ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Κύπρου, Θεσσαλονίκης και Αθηνών. Το 1999 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, στην Εδρα της Θεατρικής Δραματουργίας της Τάξης των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών. Διετέλεσε πρόεδρος του Δ.Σ του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη ενώ του είχε επίσης απονεμηθεί η διάκριση του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος των Ιπποτών του Παναγίου Τάφου.

Από τον Οκτώβριο του 1981 έως και το 1987 ο Ιάκωβος Καμπανέλλης διετέλεσε Γενικός Διευθυντής Ε.ΡΑ, προωθώντας την τέχνη και τον πολιτισμό μέσω των ερτζιανών.

 http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=392461

ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Θα παίζουν τα ραδιόφωνα
τραγούδια για το τίποτα γραμμένα
και η νύχτα στα μικρόφωνα
θα κλέβει την παράσταση για σένα

Τα σώματα που αγάπησες
σου ανοίξανε θυρίδες στα σκοτάδια
Κι εσύ που ως τώρα κράτησες
μου λες ας ήταν ψέμματα τα βράδια

θα αλλάζουν όλα γύρω σου
και μόνο αυτά που πέρασες θα μείνουν
Κι εσύ θα καις στον ύπνο σου
γυρεύοντας μιαν έξοδο κινδύνου

Πανεπιστήμιο Stanford-Μια απίστευτη ιστορία

Μία γυναίκα που φορούσε ένα ξεθωριασμένο καρό φουστάνι με το σύζυγό της, ντυμένο με ένα φτωχικό κοστούμι, κατέβηκαν από το τρένο στη Βοστώνη και κατευθύνθηκαν προς το γραφείο του προέδρου του Πανεπιστημίου Harvard. Δεν είχαν ραντεβού. Η γραμματέας μπορούσε να καταλάβει από την πρώτη στιγμή ότι τέτοιοι επαρχιώτες δεν είχαν καμία δουλειά στο Harvard.

“Θα θέλαμε να δούμε να δούμε τον πρόεδρο” είπε ο άντρας με χαμηλή φωνή. “Θα είναι απασχολημένος όλη μέρα” απάντησε η γραμματέας κοφτά. “Θα περιμένουμε” απήντησε η γυναίκα.

Για ώρες η γραμματέας τους αγνοούσε, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα απογοητευτούν και θα φύγουν. Καθώς όμως είδε ότι δεν έφευγαν, η γραμματέας αποφάσισε να ενοχλήσει τον πρόεδρο, παρόλο που δεν το ήθελε με τίποτα. “Ίσως αν τους δείτε για ένα λεπτό, να φύγουν” του είπε!

Εκείνος αναστέναξε με αγανάκτηση και έγνεψε θετικά. Κάποιος τόσο σημαντικός όσο αυτός σίγουρα δεν είχε το χρόνο να δέχεται ανθρώπους ντυμένους με ξεθωριασμένα καρό φουστάνια και φτωχικά κοστούμια. Ο πρόεδρος στράφηκε προς το ζευγάρι με ύφος βλοσυρό και αλαζονικό.

Η γυναίκα του είπε “Είχαμε έναν γιο που φοίτησε στο Πανεπιστήμιό σας για ένα χρόνο. Το αγαπούσε και ήταν πολύ ευτυχισμένος εδώ. Αλλά δυστυχώς πριν από ένα χρόνο σκοτώθηκε απρόσμενα. Ο άντρας μου και εγώ θα θέλαμε να χτίσουμε ένα μνημείο για αυτόν στο χώρο του Πανεπιστημίου.”

Ο πρόεδρος δεν συγκινήθηκε καθόλου. Αντιθέτως εκνευρίστηκε. “Κυρία μου” απάντησε με αναίδεια “δεν μπορούμε να βάζουμε αγάλματα για κάθε άνθρωπο που φοίτησε στο Harvard και πέθανε. Αν το κάναμε, τότε αυτό το μέρος θα έμοιαζε με νεκροταφείο.”

“Οχι” απάντησε γρήγορα η γυναίκα, “δεν θέλουμε να στήσουμε ένα άγαλμα. Σκεφτήκαμε να δωρήσουμε ένα κτίριο στο Harvard.”

Ο πρόεδρος γύρισε τα μάτια του. Έριξε μία ματιά στο ξεθωριασμένο καρό φουστάνι και το φτωχικό κοστούμι και φώναξε: “Ένα κτίριο! Έχετε ιδέα πόσο κοστίζει ένα κτίριο; Έχουμε περισσότερα από επτάμισι εκατομμύρια δολάρια σε κτίρια εδώ στο Harvard.”

Για μία στιγμή η γυναίκα έμεινε σιωπηρή. Ο πρόεδρος χαμογέλασε χαιρέκακα. Ίσως ήρθε η ώρα να τους ξεφορτωθεί. Η γυναίκα στράφηκε προς τον άντρα της και είπε ήρεμα:

“Μόνο τόσα χρειάζονται για να φτιάξει κανείς ένα πανεπιστήμιο; Γιατί δεν φτιάχνουμε το δικό μας τότε;” Ο σύζυγος έγνεψε θετικά. Το πρόσωπο του προέδρου κιτρίνισε και καταλήφθηκε από σύγχυση.

Ο κύριος και η κυρία Leland Stanford σηκώθηκαν όρθιοι και βγήκαν έξω. Ταξίδεψαν μέχρι το Palo Alto στην Καλιφόρνια όπου ίδρυσαν το Πανεπιστήμιου που φέρει το όνομά τους, το Πανεπιστήμιο Stanford, στη μνήμη ενός γιού τον οποίο το Harvard είχε ξεχάσει.

http://www.e-foititis.gr/2010/

Προσκύνημα

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Τζένη Καρέζη & Νίκος Δημητράτος ( Ντουέτο )

Πάμε κι εμείς στην αυλή του φθινοπώρου
πίσω απ' τα πετρωμένα στάχυα του καλοκαιριού
πάμε κι εμείς στα παιδιά που κοιμήθηκαν
κάτω απ' τα ματωμένα νύχια του περιστεριού
πάμε να δεις στην αυλή που μεγάλωσαν
[ Δυο παιδιά ερωτευμένα
δυο παιδιά του χαμού ]2

Ορέστη απ' το Βόλο
Μαρία απ' τη Σπάρτη
γυρεύω το γιο μου
Μαρία απ' τη Σπάρτη
Ορέστη απ' το Βόλο
την κόρη μου θέλω

Δυο παιδιά ερωτευμένα
δυο παιδιά του Χαμού

Ορέστη απ' το Βόλο
Μαρία απ' τη Σπάρτη
γυρεύω το γιο μου
Μαρία απ' τη Σπάρτη
Ορέστη απ' το Βόλο
την κόρη μου θέλω

Μιχάλης Σουγιούλ (1906-1958) Ο συνθέτης με τις τρεις καριέρες

Για τον συνθέτη των μεγάλων επιτυχιών,

μιλούν ο Δαυίδ Ναχμίας & η Ηρώ Σουγιούλ

στο πλαίσιο του κύκλου διαλέξεων της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη»

Τετάρτη 6 Απριλίου, 7 μμ.

Αίθουσα Διδασκαλίας Βιβλιοθήκης

Είσοδος ελεύθερη για το κοινό

Σε συνεργασία με τη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας ‘Λίλιαν Βουδούρη’ πραγματοποιείται ο κύκλος διαλέξεων που φέρει τον τίτλο ‘Από το Αρχείο της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη»: Έλληνες τραγουδιστές και συνθέτες και επικεντρώνεται σε καλλιτέχνες των οποίων τα αρχεία βρίσκονται στο Αρχείο Ελληνικής Μουσικής της Βιβλιοθήκης. Για τον Μιχάλη Σουγιούλ, την προσωπικότητα και το σύνολο του έργου του, θα μιλήσουν την Τετάρτη 6 Απριλίου, στις 7 το απόγευμα, ο πιανίστας Δαυίδ Ναχμίας και η Ηρώ Σουγιούλ, μουσικός και κόρη του αξέχαστου έλληνα συνθέτη.

Η διάλεξη που θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Διδασκαλίας της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης, είναι με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

ΔΕΥΤΕΡΑ 28/3/2011, ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΛΕΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ (19.00μμ)

ΤΕΛΕΤΗ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΓΑΛΛΟΥ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑ ΣΥΝΘΕΤΗ ΚΑΙ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΥ F.B.MACHE ΣΕ ΕΠΙΤΙΜΟ ΔΙΔΑΚΤΟΡΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΕ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΣΥΝΘΕΤΗ

Tη  Δευτέρα 28/3/2011 στην αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών θα αναγορευθεί  επίτιμος Διδάκτορας του Τμήματος Μουσικων Σπουδών ο Γάλλος φιλέλληνας συνθέτης και ΑκαδημαΪκός  F.B.Mache. Θα ακολουθήσει συναυλία με έργα του συνθέτη σε πρώτη εκτέλεση στην Ελλάδα με την συμμετοχή διακεκριμένων μουσικών. Συγκεκριμένα θα εκτελεστούν τα έργα Στύξ (1984) για 2 πιάνα και 8 χέρια με την συμμετοχή των Λήδα Μασουρα, Λήδα Ζουρνατζή, Τίτος Γουβέλης, Αδαμαντία Πανούτσου και του Kurunta (2001) για φωνή, φλάουτο & κρουστά με την συμμετοχή των Αγγελική Καθαρίου, Κατερίνα Τσέντς και Αθήνας Καψετάκη.

Για το έργο του συνθέτη και την προσφορά στην  σύγχρονη μουσική θα προλογίσουν οι επίκουροι Καθηγητές  του ΤΜΣ του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Ζερβός και Αναστασία Γεωργάκη.

Ωρα Προσέλευση 19.00μμ

H Μαίρη Λίντα τραγουδά τη ζωή της...

H ΜΑΙΡΗ ΛΙΝΤΑ ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ VARIETE ΤΟΥ BADMINTON

Μέσα από την αυτοβιογραφική αυτή μουσική παράσταση, η κορυφαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων μιας ολόκληρης ζωής και μιας καριέρας ταυτόσημης με τη χρυσή εποχή του ελληνικού τραγουδιού.

ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΙΡΗ ΛΙΝΤΑ...

Από τα πρώτα της βήματα που αναδείχτηκε «παιδί-θαύμα» στα ταλέντα του Λάσκου, έως τις μεγάλες συνεργασίες της με τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Κώστα Καπλάνη και φυσικά τον Μανώλη Χιώτη με τον οποίο αποτέλεσαν το πιο ιστορικό ντουέτο στο σύγχρονο λαϊκό τραγούδι, κατορθώνοντας να βάλουν το μπουζούκι στα μεγαλοαστικά σαλόνια, η Μαίρη Λίντα συμπληρώνει τα κομμάτια του μουσικού παζλ της παράστασης, αφηγούμενη στιγμιότυπα, σχέσεις και περιστατικά από τη σπουδαία πορεία της.

Τραγούδια όπως η «Απαγωγή» του Μίκη Θεοδωράκη που τους χάρισε το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ Αθηνών, τα «Θαλασσοπούλια» του Μάνου Χατζιδάκι με το παρασκήνιο της ηχογράφησης με τον μεγάλο συνθέτη, τα: «Περασμένες μου αγάπες», «Απότομα», «Ηλιοβασιλέματα», «Αφού το θες», «Εσύ 'σαι η αιτία που υποφέρω», «Πού θα πας», «Δεν θέλω πια» και τόσα ακόμη του Μανώλη Χιώτη που πέρασαν ακόμη και την πόρτα του Λευκού Οίκου και διασκέδασαν προσωπικότητες της τέχνης και του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο, έχουν την δική τους σημαντική "ιστορία", που η μεγάλη κυρία του πενταγράμμου για πρώτη φορά μοιράζεται live με το κοινό.



Η μεγάλη "φωνή" που σφράγισε με τις διαχρονικές ερμηνείες της αυτό που λέμε σήμερα αυθεντικό και γνήσιο ελληνικό τραγούδι -από ρεμπέτικο, ελαφρό έως και έντεχνο λαϊκό- με τη δύναμη και την αμεσότητα της προσωπικής της μαρτυρίας ξυπνάει μνήμες από νοσταλγικές εποχές, συγκινεί, συγκινείται και ψυχαγωγεί μέσα από την παράσταση αυτή, σε σκηνοθεσία και κείμενα του Μάκη Δελαπόρτα.



Η προβολή του οπτικοακουστικού υλικού από τις συμμετοχές της στα μεγάλα φεστιβάλ και την έντονη παρουσία της στον ελληνικό κινηματογράφο μαζί με τον Μανώλη Χιώτη σε ταινίες αξέχαστες όπως: «Λαός και Κολωνάκι», «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης», «Ο Ατσίδας», «Τύφλα να 'χει ο Μάρλον Μπράντο», «Φτωχαδάκια και λεφτάδες», ο «Δήμος απ' τα Τρίκαλα», «Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης» και πολλές άλλες, δίνει το δικό της άρωμα από τη μαγεία της αξέχαστης εκείνης εποχής.

Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ

....Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα – ένα πράμα μόνον με παρακίνησε κ’ εμένα να γράψω, ότι τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι• όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι’ όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός «εγώ» , ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ• όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκειάνουν, τότε να λένε «εμείς».

Είμαστε εις το «εμείς» κι’ όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκειάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί. Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ειδούνε όλοι οι Έλληνες ν’ αγωνίζωνται διά την πατρίδα τους, διά την θρησκεία τους, να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε• «Έχομεν αγώνες πατρικούς, έχομεν θυσίες», αν είναι αγώνες και θυσίες. Και να μπαίνουν σε φιλοτιμίαν και να εργάζωνται εις το καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας. Ότι θα είναι καλά δικά τους. Όχι όμως να φαντάζωνται για τα κατορθώματα τα πατρικά, όχι να πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν τον νόμον και να ’χουν την επιρροή για ικανότη.......... (Στρ.Μακρυγιάννη, Απομνημονεύματα, Β΄τμ, ΤΑ ΝΕΑ).

ΠΗΓΗ:http://daskaletonhrwamou.blogspot.com/2009/12/blog-post.html

Ρήγας Φεραίος

Ο Ρήγας Βελεστινλής ή Ρήγας Φεραίος θεωρείται εθνομάρτυρας και πρόδρομος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ο ίδιος υπέγραφε ως «Ρήγας Βελεστινλής» ή «Ρήγας ο Θεσσαλός» και ουδέποτε «Φεραίος», κάτι που ίσως να είναι δημιούργημα μεταγενέστερων λογίων[1]. Γεννήθηκε στο Βελεστίνο, τις αρχαίες Φερές, το 1757, από εύπορη οικογένεια. Από τη νεανική του ζωή τα μόνα γνωστά είναι ότι ο πατέρας του ονομαζόταν Γεώργιος Κυριαζής (μια πληροφορία που αμφισβητείται), ενώ η μητέρα του ονομαζόταν Μαρία και φέρεται πως είχε μία αδελφή, την Ασήμω. Ο Pouqeville αναφέρει πως είχε και ένα αδελφό, τον Κωστή, ο οποίος μάλιστα συμμετείχε στην επανάσταση του 1821. Η οικογένεια του υπήρξε από τα θύματα της τουρκικής μανίας. Από αυτούς διασώθηκαν μόνο η μητέρα του με τον αδερφό του και μεταφέρθηκαν στη Βλαχία, όπου συντηρούνταν από το Ρήγα.

Για τον ίδιο τον Ρήγα, ο θρυλικός Γέρος του Μωριά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, είχε πει: «Εστάθη ο μεγαλύτερος ευεργέτης της φυλής μας. Το μελάνι του θα είναι πολύτιμο ενώπιον του Θεού, όσο το αίμα του άγιο.»

ΦΥΣΙΚΗ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ:
http://www.lib.uoa.gr/hellinomnimon/0709241349300000/main.htm

Νέα Πολιτική Διοίκησις των κατοίκων της Ρούμελης, της Μικράς ασίας, των Μεσογείων νήσων και της Βλαχομπογδανίας, Βιέννη 1797:
http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/f3c70a23-7696-49db-9148-f24dce6a27c8/syn01.pdf

Θεόφιλος Κεφαλάς - Χατζημιχαήλ

Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ ή Θεόφιλος Κεφαλάς, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, (Βαρειά Λέσβου, 1870; – Βαρειά Λέσβου, 22 Μαρτίου; 1934), γνωστός απλά και ως Θεόφιλος, ήταν μείζων λαϊκός ζωγράφος της νεοελληνικής τέχνης. Κυρίαρχο στοιχείο του έργου του είναι η ελληνικότητά του και η εικονογράφηση της ελληνικής λαϊκής παράδοσης και ιστορίας.

ΤΡΙΤΗ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ - ΣΥΝΕΥΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ "REQUIEM" W.A. MOZART - ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΛΑΡΥΓΓΕΚΤΟΜΗΘΕΝΤΩΝ

ΜελΟδύσσεια: μια μουσική ιστορία για νέους

Το νέο διαδραστικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα της

Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος
 «Λίλιαν Βουδούρη»

 

http://melodisia.mmb.org.gr

Η Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» ανταποκρινόμενη στις διαμορφούμενες απαιτήσεις στην εκπαίδευση δημιούργησε το ψηφιακό πρόγραμμα «ΜελΟδύσσεια: μια μουσική ιστορία για νέους» με την αμέριστη και γενναιόδωρη χορηγία της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Η «ΜελΟδύσσεια» είναι μια διαδικτυακή διαδραστική εφαρμογή για την Ιστορία της Δυτικοευρωπαϊκής μουσικής από τον Μεσαίωνα μέχρι σήμερα. Το πρόγραμμα αποσκοπεί να εισάγει και να εξοικειώσει με την κλασική μουσική τους μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τους σπουδαστές ωδείων, καθώς και όσους αγαπούν τη μουσική και βρίσκονται στα πρώτα στάδια της γνωριμίας τους με αυτή μέσω της μελέτης σημαντικών συνθετών, έργων και μορφών που θεωρούνται σταθμοί στην εξέλιξη της Δυτικοευρωπαϊκής έντεχνης μουσικής.

Η ΜελΟδύσσεια είναι ειδικά φτιαγμένη για το ελληνικό κοινό, καθώς αποτελεί πρωτότυπη δημιουργία στην ελληνική γλώσσα, εκπονήθηκε από το επιστημονικό δυναμικό της Μουσικής Βιβλιοθήκης χρησιμοποιώντας πρωτότυπα κείμενα, ηχητικά παραδείγματα από συναυλίες από το αρχείο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και εικόνες από έντυπα της Βιβλιοθήκης και μεγάλα μουσεία με μηδενικό κόστος για τον χρήστη.

Οι στόχοι του προγράμματος είναι:

ü      Να δημιουργηθεί ένα ζωντανό και διαδραστικό εργαλείο για την διδασκαλία της Ιστορίας της Μουσικής στα ελληνικά, προσβάσιμο από την τάξη, το ωδείο ή το σπίτι.

ü      Να αφυπνιστεί το ενδιαφέρον των μαθητών για μια μουσική παράδοση που συχνά θεωρούν «βαρετή», «ξένη», «παρωχημένη», «δύσκολη».

ü      Να λειτουργήσει διαθεματικά θέτοντας αυτή τη μουσική στα γενικότερα πλαίσιο του σχολικού προγράμματος της δευτεροβάθμιας, αλλά και των τελευταίων τάξεων της πρωτοβάθμιας, εκπαίδευσης συνδέοντάς την με τα μαθήματα της Ιστορίας, της Γλώσσας και των Επιστημών.

ü      Να αξιοποιήσει και να διαθέσει σπάνιο υλικό της Βιβλιοθήκης, μέσω της ψηφιοποίησής του, σε άλλες ομάδες πέραν του ακαδημαϊκού κοινού.

ü      Να φέρει τον εκπαιδευτικό της μουσικής σε επαφή με τις υπηρεσίες και δυνατότητες της Βιβλιοθήκης αλλά και να διευκολύνει την διαδικασία της διδασκαλίας καθώς όλο το υλικό (ήχος, βίντεο, εικόνες, κείμενα) θα είναι συγκεντρωμένο σε αυτή την εύκολα προσβάσιμη πηγή.

Η Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής (www.mmb.org.gr) η οποία στεγάζεται στη νέα πτέρυγα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, από το 1997 εξυπηρετεί την ακαδημαϊκή κοινότητα, τους εκπαιδευτικούς και το γενικό φιλόμουσο κοινό προσφέροντας τις υψηλού επιπέδου υπηρεσίες δωρεάν σε όλους. Με την μοναδική στο είδος της συλλογή των 130.000 τίτλων (βιβλία, παρτιτούρες και οπτικοακουστικό υλικό) και τις βάσεις δεδομένων που διαθέτει βρίσκεται στη διάθεση του κοινού.

Ένα μελωδικό ταξίδι στον κόσμο του Lied με τη σοπράνο Ίντα Φαλκ Βίνλαντ

Σειρά Rising Stars

Τρίτη 29 Μαρτίου, 8.30 μ. μ.

Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος

Η υψίφωνος Ίντα Φαλκ Βίνλαντ είναι η τρίτη από τους νέους και πολλά υποσχόμενους καλλιτέχνες που επιλέχθηκαν από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Κέντρων Συμφωνικής Μουσικής (ECHO) να εμφανιστούν, αυτή τη σεζόν, στην Ελλάδα, στο πλαίσιο των συναυλιών της σειράς Rising Stars (Aνατέλλοντες Αστέρες), η οποία φιλοξενείται εδώ και πολλά χρόνια στο Μέγαρο Μουσικής. Η Σουηδή σοπράνο, συνοδευόμενη στο πιάνο από τον συμπατριώτη της Μάττι Χίρβονεν, θα ερμηνεύσει την Τρίτη 29 Μαρτίου (ώρα: 8.30 μ.μ.) στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος έργα Σουηδών συνθετών, καθώς και τραγούδια των Γιαν Σιμπέλιους, Φρανσίς Πουλένκ, Άαρον Κόπλαντ, Λίοναρντ Μπέρνσταϊν και Ρίχαρντ Στράους.

Ρεσιτάλ των υποτρόφων Μαρία Κάλλας και Αλεξάνδρα Τριάντη

Σάββατο 2 Απριλίου, ώρα 20:30

Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης

Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης είκοσι χρόνων παρουσίας στον διεθνή πολιτιστικό χάρτη, διοργανώνει, στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεών του, μια συναυλία με προσκεκλημένους εκλεκτούς λυρικούς καλλιτέχνες που υπήρξαν υπότροφοι του Σωματείου Υποτροφιών «Μαρία Κάλλας» και του Συλλόγου Οι φίλοι της μουσικής «Αλεξάνδρα Τριάντη». Το γκαλά φιλοξενείται στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης το Σάββατο 2 Απριλίου (ώρα έναρξης: 20.30). Το πρόγραμμα περιλαμβάνει άριες και σύνολα από μεγάλα έργα του παγκόσμιου λυρικού ρεπερτορίου που έχουν παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής τις δύο τελευταίες δεκαετίες.

Το πρώτο μέρος είναι αφιερωμένο στη διαχρονικά δημοφιλέστατη τριλογία των Μότσαρτ-Ντα Πόντε «Γάμοι του Φίγκαρο», «Ντον Τζιοβάννι» και «Έτσι κάνουν όλες». Στο δεύτερο μέρος, το βάρος μετατοπίζεται στον γαλλικό και ιταλικό Ρομαντισμό και συγκεκριμένα στον Ζωρζ Μπιζέ και τον Τζουζέππε Βέρντι («Κάρμεν», «Η δύναμη του πεπρωμένου», «Μάκβεθ», «Ντον Κάρλο» και «Σικελικοί Εσπερινοί»). Τις άριες και τις σκηνές των έργων θα ερμηνεύσουν οι υψίφωνοι Λένια Ζαφειροπούλου, Ειρήνη Κυριακίδου και Τζούλια Σουγλάκου, η μεσόφωνος Ινές Ζήκου, οι τενόροι Αντώνης Κορωναίος και Δήμος Φλεμοτόμος, οι βαρύτονοι Άρης Αργύρης, Δημήτρης Πλατανιάς και Δημήτρης Τηλιακός, καθώς και ο βαθύφωνος Χριστόφορος Σταμπόγλης. Την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών διευθύνει ο αρχιμουσικός Νίκος Τσούχλος.

Μουσική Δωματίου με τον Λεωνίδα Καβάκο σε μια συνάντηση κορυφής με τον Gauthier Capuçon βιολοντσέλο και τον Nicholas Angelich πιάνο

Κυριακή 27 Μαρτίου, 20:30
Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης

Συνδεδεμένος με το Μέγαρο Μουσικής από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας του, ο Λεωνίδας Καβάκος συμμετέχει στα 20α του γενέθλια, με μουσική δωματίου Ρώσων συνθετών, παρέα με δυο ξεχωριστούς και ομόγλωσσους μουσικούς της γενιάς του, τον τσελίστα Γκοτιέ Καπυσόν και τον πιανίστα Νικολά Ανγκελίς.
Οι τρεις τους έχουν κοινές διαδρομές, έχουν πολλές φορές μοιραστεί την ίδια σκηνή, έχουν ηχογραφήσει δίσκους και έχουν κατακτήσει ένα κοινό μουσικό ιδίωμα, που μετατρέπει τις εμφανίσεις τους σε έναν απολαυστικό διάλογο οργάνων και ταμπεραμέντων. Για την γιορτή του Μεγάρου, την Κυριακή 27 Μαρτίου στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, επέλεξαν: το Πιάνο Τρίο Νο1, έργο 8, του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, τη Σονάτα για βιολί και πιάνο, Νο1, έργο 80, του Σεργκέι Προκόφιεφ και το Πιάνο Τρίο, έργο 50, του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι

Δημήτρης Σγούρος - Ο έλληνας βιρτουόζος σ’ ένα μοναδικό ρεσιτάλ ερμηνεύει αριστουργήματα του πιανιστικού ρεπερτορίου

Ο Δημήτρης Σγούρος, τέως παιδί-θαύμα που κατέπληξε τη διεθνή μουσική σκηνή, ώριμος πιανίστας πια, επιστρέφει στη σκηνή της Αίθουσας Χρήστος Λαμπράκης,  για να κατακτήσει για μία ακόμη φορά τους πολυπληθείς θαυμαστές του, με ένα μοναδικό ρεσιτάλ την Τετάρτη 30 Μαρτίου, στις 8.30 το βράδυ.

Ένα ρεσιτάλ αποτελούμενο από δύο εξόχως απαιτητικά έργα του πιανιστικού ρεπερτορίου που από νωρίς αγάπησε και ενέταξε στο πρόγραμμα των συναυλιών του όντας ταιριαστά στο ύφος και το ταμπεραμέντο του: τη Φαντασία σε ντο μείζονα, έργο 17 του Σούμαν και τη Σονάτα σε σι ελάσσονα του Λιστ. Δύο αναμφίβολα αριστουργήματα της κλασικής μουσικής που συνδέονται μεταξύ τους και για έναν ακόμη – ιδιαίτερο – λόγο: μια αμοιβαία αφιέρωση. Ο Φραντς Λιστ αφιέρωσε την εν λόγω Σονάτα του στον Ρόμπερτ Σούμαν το 1854, σε ανταπόδοση της εκ μέρους του αφιέρωσης, μερικά χρόνια νωρίτερα, της Φαντασίας σε ντο μείζονα.

Το ρεσιτάλ πιάνου του Δημήτρη Σγούρου πραγματοποιείται στο πλαίσιο του εορτασμού των 20 χρόνων λειτουργίας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών

«Μύθος και Ιστορία για το ΄21»

Δίωρη εκπομπή την 25^η Μαρτίου από το Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7 της Ελληνικής Ραδιοφωνίας

Με τη συμπλήρωση 190 χρόνιων από την Επανάσταση των Ελλήνων το 1821, το Δεύτερο Πρόγραμμα φιλοδοξεί να προσεγγίσει τα γεγονότα του μεγάλου ξεσηκωμού, που οδήγησαν στη δημιουργία του πρώτου έθνους – κράτους της Ευρώπης, με μια δίωρη ζωντανή ραδιοφωνική εκπομπή την Παρασκευή 25 Μαρτίου, 3 - 5 το απόγευμα.

Οι δημοσιογράφοι Ζαχαρίας Σώκος και Νώε Παρλαβάντζας με προσκεκλημένους τους ιστορικούς Β. Παναγιωτόπουλο, Χρ. Κουλούρη και τον συγγραφέα Κ. Χατζηαντωνίου θα επιχειρήσουν να διερευνήσουν μια σειρά ζητημάτων όπως η επιστημονική ιστοριογραφία αλλά και η μυθολογία γύρω από το  ’21.

Ο δημόσιος διάλογος γύρω από το κορυφαίο αυτό γεγονός, που οδήγησε στη δημιουργία του Νεοελληνικού κράτους, εύλογα, προκαλεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, διότι συμβάλλει αφ ενός στη ζητούμενη αυτογνωσία της διαχρονικής ταυτότητας του Ελληνισμού, αφ ετέρου δε στη συζήτηση, που έχει  ήδη ξεκινήσει διεθνώς, αναφορικά με την τύχη του έθνους - κράτους στο πλαίσιο της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης.

INFO:

Δεύτερο Πρόγραμμα ΕΡΑ

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011, 15.00-17.00

Billy Cobham

Ο Billy Cobham, ο κορυφαίος fusion drummer του κόσμου, έρχεται στην Αθήνα για μια και μόνο παράσταση στις 23 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Με καινούριο album στις αποσκευές του, ο Billy Cobham θα παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό το “Palidrome”αλλά και αρκετές από τις επιτυχίες που τον εδραίωσαν στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα.

Τη Τρίτη 22 Μαρτίου στις 21.00 το βράδυ ακούστε από το Κόσμος 93.6 τη συνέντευξη που έδωσε ο Billy Cobham στοv Πέτρο Αδάμ με θέμα τη μουσική, τη κυκλοφορία του πρόσφατου album “Palidrome” , τη σχέση του με τον Miles Davis και τον John Coltrane και άγνωστες πτυχές της ζωής του.

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Με πρωτοβουλία της UNESCO ορίστηκε η 21^η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης το 1999. Ο διεθνής πολιτιστικός οργανισμός θέλησε με αυτό τον τρόπο να προωθήσει την τέχνη της ποίησης και συγκεκριμένα τις προσπάθειες των μικρών εκδοτών να τυπώνουν συλλογές νέων ποιητών, την επιστροφή της προφορικής παράδοσης με την ανάγνωση ποιημάτων ενώπιον κοινού και την αποκατάσταση ενός διαλόγου μεταξύ της ποίησης και των άλλων μορφών τέχνης, πάνω στον αφορισμό του Ντελακρουά «Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση».
Στη χώρα μας, η φετινή ημέρα (2011) είναι αφιερωμένη στον νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, με αφορμή τα 80 χρόνια από τη γέννησή του.
 sansimera.gr

ZAZ

Η χαρισματική τραγουδοποιός, η υπέροχη φωνή του Je veux,

live, για πρώτη φορά, στην Αθήνα. Ανακαλύψτε την…

ΚΥΡΙΑΚΗ, 15 ΜΑΪΟΥ 2011

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

Η Zaz (κατά κόσμο Isabelle Geffroy) είναι Γαλλίδα, 30 ετών και αυτός είναι μόλις ο πρώτος της δίσκος.

Ως βάση της η Zaz έχει την jazz μουσική, αλλά με ένα ύφος που συνδυάζει τσιγγάνικες επιρροές, αυθεντικό chanson και σύγχρονες pop αναφορές. Το μεγαλύτερο εφόδιό της, ωστόσο, είναι η χαρακτηριστική, προικισμένη φωνή της (δεν είναι λίγοι εκείνοι που τολμούν τη σύγκριση με την Edith Piaf), που δείχνει να είναι πλασμένη ακριβώς για να ζει τραγουδώντας. Μια φωνή που μετατρέπεται μέχρι και σε μουσικό όργανο (Je Veux) και η οποία δείχνει να μην μπορεί να εκφραστεί παρά μόνο τραγουδώντας δυνατά. Η εξαιρετική εκφραστικότητά της φανερώνει άνθρωπο που αγαπά και ζει γι’ αυτό που κάνει, απολαμβάνοντας και αξιοποιώντας στο έπακρο το εξαιρετικό της ταλέντο.

Ο δίσκος της Zaz έφθασε στο #1 των γαλλικών chart, επιβεβαιώνοντας την εξαιρετική αποδοχή ενός γνήσιου ταλέντου και δημιουργώντας ήδη μεγάλες προσδοκίες για τη συνέχεια. Εξάλλου με το μικρό σε διάρκεια δίσκο της, δεν προλαβαίνεις καλά καλά να συνηθίσεις και να καταλάβεις τι έχεις μόλις ακούσει. Μάλιστα, το σπαραξικάρδιο Eblouie par la Nuit, που κλείνει το δίσκο, σε αφήνει με μιαν ανάγκη να ακούσεις κι άλλο, να ανακαλύψεις τη συνέχεια…

Με την ταχύτατη αποδοχή από κοινό και κριτικούς, αλλά και, κυρίως, με την εξαιρετική δουλειά της, η νεαρή Zaz από τη Γαλλία είναι ήδη μια από τις βασικές υποψήφιες για τον τίτλο της …  αποκάλυψης της χρονιάς!

Στην Ελλάδα, πάντως, το κοινό την αγκάλιασε θερμά, με το Je Veux να ακούγεται σε όλα τα μεγάλα ραδιόφωνα της χώρας, αλλά και σε όλα τα στέκια. Η Zaz με τη βραχνή φωνή έχει ήδη τρυπώσει στις καρδιές μας.

H Zaz με δικά της λόγια:

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρετε για μένα: Τραγουδώ από πάντα!

Αν και έχω χάσει κατά καιρούς την επαφή μου με τη μουσική, με ξαναέβρισκε πάντα εκείνη…

Τα πράγματα άρχισαν να εξελίσσονται για μένα γύρω στην ηλικία των 20, ενώ σπούδαζα στη μουσική σχολή CIAM, στο Μπορντώ και είχα φτιάξει το πρώτο μου γκρουπ, μια blues μπάντα. Πολύ γρήγορα βρέθηκα σε περιοδεία με μια Βάσκικη χορευτική ορχήστρα, να πηγαίνω από πάρτυ σε πάρτυ στη Bayonne και δίπλα στα τείχη της Carcasonne… Δυο χρόνια αργότερα, είδα μια αγγελία: o Don Diego ζητά γυναίκα τραγουδίστρια. Ανταποκρίθηκα αμέσως, υπογράφοντας με ένα Ζ, από το Zaz. Είχε έρθει ο καιρός να αποκτήσω επιρροές από Αφρική, Αραβία, Ανδαλουσία, Βραζιλία και τα latin: Ο,τι καλύτερο μπορούσε να σου τύχει, και δίπλα σε πραγματικούς επαγγελματίες!

Το Παρίσι μου έγνεφε. Εκεί είδα μια άλλη αγγελία: Ζητείται τραγουδίστρια με βραχνή φωνή. Εγώ ήμουν αυτή! Ο Keredine Soltani και οι υπόλοιποι στο Play On μου έδειξαν το δρόμο προς το πρώτο μου άλμπουμ.

Εκτός από τα παραπάνω, έχω τραγουδήσει μπροστά σε κοινό 10.000 θεατών στο στάδιο Hendaye, έχω ραπάρει, έχω τζαμάρει με Χιλιανούς στη Καζαμπλάνκα, έχω διασκευάσει Edith Piaf στην καρδιά της Σιβηρίας, έχω εμφανιστεί χωρίς αμοιβή σε ένα αλατορυχείο στην Κολομβία, έχω περιοδεύσει στην Αίγυπτο (χωρίς να καταφέρω να δω κανένα από τα αξιοθέατα, το οποίο ήταν μεγάλη απογοήτευση), έχω κερδίσει στο διαγωνισμό Génération Réservoir, έχω νιώσει την αγάπη του κόσμου πάνω στη σκηνή του Paris Olympia, έχω ηχογραφήσει μέρος του άλμπουμ μου με τον Raphael (τον ένα και μοναδικό, τον άνθρωπο που κινηματογραφεί video-clip πάνω σε ταράτσες, σε θερμοκρασία μείον 10 βαθμών Κελσίου) και χίλια ακόμη άλλα πράγματα.

Το χειρότερο είναι ότι είναι όλα αλήθεια!

Zaz: Διάβασέ το και με τους δυο τρόπους.