Τσαρλς Μπουκόφσκι

Διανοούμενος είναι ο άνθρωπος που λέει ένα απλό πράγμα με δύσκολο τρόπο. Καλλιτέχνης είναι ο άνθρωπος που λέει ένα δύσκολο πράγμα με απλό τρόπο. (Σημειώσεις ενός Πορνόγερου, 1969)

Ο Ύμνος της αγάπης. (Α' Κορινθίους κεφ. ιγ' στίχοι 1-13). ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Ο Ύμνος της αγάπης.

(Α' Κορινθίους κεφ. ιγ' στίχοι 1-13).

«Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί. Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται· είτε γλώσσαι παύσονται· είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η αγάπη».

Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει η σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως. Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι. Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η ΑΓΑΠΗ

http://paroutsas.jmc.gr/project/religion/gospels/gsp%20(46).htm

Christine de Pizan

Η Christine de Pizan θεωρείται ευρέως ως μια από τις πρώτες γυναίκες επαγγελματίες συγγραφείς της Ευρώπης και είναι σίγουρα μια  από τις  πιο παραγωγικές. Γεννήθηκε στη Βενετία το 1365, μετακόμισε στο Παρίσι,  όταν ο πατέρας της διορίστηκε ως  βασιλικός αστρολόγος και αλχημιστής του βασιλιά Καρόλου της Γαλλίας. Η Christine εκμεταλλεύτηκε την πνευματική ατμόσφαιρα του δικαστηρίου, κάνοντας χρήση της βασιλικής βιβλιοθήκης για να διδάξει τον εαυτό της γλώσσα, την ιστορία και τη λογοτεχνία. Η Συγγραφική της καριέρα ξεκίνησε στην ηλικία των 24, μετά ο σύζυγός της, ένας βασιλικός γραμματέας, πέθανε ξαφνικά  και ήταν αντιμέτωπη με την ανάγκη παροχής οικονομικής βοήθειας για τον εαυτό της και τα μικρά παιδιά της.   Προσέλκυσε σύντομα την αιγίδα του αριθμού των ευγενών στο δικαστήριο  και παρήγαγε   δεκάδες μεγάλα έργα κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών δεκαετιών, μαζί με εκατοντάδες μπαλάντες και τα ποιήματα.

Τ α χειρόγραφά της βρίσκονται δικτυακά στον ιστότοπο του Βρετανικού Μουσείου και συγκεκριμένα στη σελίδα http://www.bl.uk/manuscripts/

http://britishlibrary.typepad.co.uk/digitisedmanuscripts/2013/06/christine-de-pizan-and-the-book-of-the-queen.html

REIKI

Κώστας Αξελός – Η μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας

Γραμμένο το 1954, όταν ο Κώστας Αξελός ήταν μόλις τριάντα χρονών, το κείμενο αυτό αποτελεί μια διεισδυτική ματιά στο πρόβλημα του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Παρότι είναι γνωστό στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό από το 1978, όταν μεταφράστηκε για πρώτη φορά, εντούτοις, δεν έτυχε της αναγνώρισης και της ανάλυσης που του αξίζει. Το απόσπασμα που ακολουθεί μπορεί να δώσει το έναυσμα για πολλές γόνιμες συζητήσεις σχετικά με το δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσει η χώρα, τώρα που για άλλη μια φορά, στέκεται στο μεταίχμιο των εποχών και στο σταυροδρόμι των επιλογών της.

Κώστας Αξελός (1924 – 2010)

Μπορεί η νεωτερική Ελλάδα να μη συνιστούσε έθνος νεωτερικού (δυτικού) τύπου. Τη θέση αυτή υποστήριξε, ευφυέστατα μάλιστα, όχι ένας Έλληνας αλλά ένας Γερμανός: ο Σπένγκλερ. Η «νεωτερική» Ελλάδα θα αποτελούσε, σύμφωνα με την άποψη αυτή, μέρος του «μαγικού κόσμου» που διαδέχθηκε τον ελληνορωμαϊκό κόσμο και προηγήθηκε του δυτικού και νεωτερικού κόσμου. Θα ήταν έθνος μαγικό, το ίδιο όπως οι Βυζαντινοί και οι Εβραίοι: ένα έθνος χωρίς οριοθετημένο έδαφος, αλλά που είχε τη δική του ψυχή μια ψυχή ούτε απολλώνια ούτε φαουστική παρά μόνο μαγική· το τελειότερο σύμβολό της θα ήταν η κρύπτη. Και τι κρύβει η κρύπτη αυτή; Ονομάζοντας τη μαγική, έχουμε μήπως ξορκίσει το μυστικό της νέας Ελλάδας; Ισχυρή ή όχι, η νεοελληνική πραγματικότητα συνιστά παρ’ όλα αυτά μια πραγματικότητα. Κι αν ακόμη η πραγματικότητα αυτή είναι στρωμένη με στάχτες, υπάρχουν ακόμη εστίες φωτιάς. Και άνθρωποι που μάχονται ηρωικά υπέρ των εστιών αυτών.

Βεβαίως η Ελλάδα δεν παρέχει το πρότυπο ενός νεωτερικού έθνους, εντούτοις ζει στο κέντρο του νεωτερικού κόσμου. Μήπως κάνει μόνον ωσάν να ήταν νεωτερική; Ή μήπως ζει μιαν ύπαρξη παρόμοια μ’ εκείνη των φελάχων ή των «πρωτόγονων», οι οποίοι επίσης ζουν συγχρόνως και στο περιθώριο και στο κέντρο του υπερπολιτισμένου κόσμου; Αυτό θα μπορούσαν να το διαβεβαιώσουν όσοι της επιτίθενται, αλλά διαβεβαιώνοντάς το θα έλεγαν την αλήθεια ή θα έκαναν λάθος;

Μαγική ή όχι, η Ελλάδα δεν είναι πια ένα σύνολο το οποίο ζει αποκλειστικά από τον μαγικό και ανατολικό χριστιανισμό. Θα ήταν λάθος να ειπωθεί ότι άλλο δεν κάνει παρά να επιβιώνει αυτού του χριστιανισμού και υπήρξε εκείνος του Βυζαντίου. Είναι «κάτι» διαφορετικό.

Και το οποίο ζει με τι; Αποκλειστικά και μόνον από τα σωματίδια του φωτός που έρχονται από τις χώρες του δύοντος ήλιου; Για να μπορέσουν τα σωματίδια αυτά να τη φωτίσουν, πρέπει η ίδια να κατευθυνθεί προς εκείνα· και η σύγχρονη Ελλάδα αναζητώντας, έστω και πολύ συγκεχυμένα, τη δική της ουσία, συναντά τη νεωτερική Δύση. Αυτή η συνάντηση φωτίζει άραγε αρκετά το νεοελληνικό πρόβλημα;

Στον αντίποδα της «ελληνοκεντρικής» τάσης, μια άλλη τάση εκδηλώθηκε. Συνιστώντας κι αυτή μιαν αυταπάτη της εθνικής αυτοσυνείδησης, χαρακτηρίζεται από τον ριζικό «δυτικισμό» της. Οι οπαδοί της συγκεκριμένης θέσης βλέπουν την Ελλάδα λουσμένη στο δυτικό φως. Θα έπρεπε έτσι η μεσογειακή τούτη χώρα, να γίνει, και πολύ γρήγορα, χώρα ευρωπαϊκή με σχεδιασμένη οικονομία και ορθολογική πολιτική, αναπτύσσοντας την επιστήμη και παράγοντας τεχνική. Και οι καλλιτεχνικές της εκφράσεις θα ήσαν προσαρτημένες (τρέχοντας γρήγορα για να προλάβουν τα προβαδίσματα) σ’ εκείνες των ευρωπαϊκών χωρών που σέρνουν το χορό. Όλα τούτα, όμως, συνιστούν μήπως κάποιο σχέδιο ή είναι, αντιθέτως, μια απλή προβολή της τόσο ζωηρής νεοελληνικής φαντασίας; Οι «άλλοι» (στους οποίους τόσο συχνά οι Έλληνες αποδίδουν τη σχετιλιαστική ονομασία «Φράγκοι»), δηλαδή οι Δυτικοί, είναι Ευρωπαίοι και νεωτερικοί, επειδή το είναι τους το ίδιο συνεπάγεται το γίγνεσθαι τους.

Μετά το τέλος του αρχαίου κόσμου και το τέλος του μεσαιωνικού κόσμου, ρίχτηκαν στην ιστορική αρένα, εμψυχωμένοι από τον καινούριο νεωτερικό τους ζήλο· δεν μιμούνταν κανέναν, προσφέρονταν ως παράδειγμα. Το ζήτημα δεν είναι καθόλου αν, επειδή οι χώρες αυτές είναι «προωθημένες» και οι άλλες μένουν «καθυστερημένες», πρέπει οι δεύτερες να προσπαθήσουν να φθάσουν πρώτες. Ο καλπασμός των ιστορικών εποχών κατά κανένα τρόπο δεν συγκρίνεται με ιπποδρομία. Οι χώρες που δεν δημιούργησαν τον νεωτερικό κόσμο οφείλουν να πραγματοποιήσουν ξανά, και για δικό τους λογαριασμό, τούτες τις κατακτήσεις αν δεν θέλουν να ζουν διαρκώς σαν φτωχοί συγγενείς τους οποίους από καιρό σε καιρό (ή έστω συχνά) έρχονται να επισκεφτούν οι πλούσιοι συγγενείς τους για να γευτούν τη χάρη της γραφικής τους ζωής. Οι σπόροι που μας μεταφέρθηκαν πρέπει να φυτρώσουν σε γόνιμο έδαφος και μάλιστα να ριζώσουν. Για να γίνει η Ελλάδα αληθινά νεωτερική θα πρέπει να υπάρξει ένα κίνημα προερχόμενο από τη δική της ουσία, το οποίο να τη σπρώξει όχι προς το «μοντερνισμό» αλλά προς τη νεωτερικότητα.

Κώστας Αξελός Η μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας, μτφ. Κατερίνα Δασκαλάκη, Αθήνα, 2010, εκδόσεις Νεφέλη. 

Πηγή: http://bibliotheque.gr/

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

Όλα όσα αρνηθήκαμε- αυτό είναι το πεπρωμένο μας

Το ρόλο μας τον διαλέξαμε οι ίδιοι εμείς – 

την πρώτη μέρα που διστάσαμε να πάρουμε μιαν απόφαση 

ή που σταθήκαμε εύκολοι σε μιαν αναβολή. 

Μια ταπείνωση, που δεν ανταποδόθηκε, 

αναπηδάει μιαν άλλη ώρα, σαν μαχαίρι, μέσα σου 

για να σκοτώσει ό,τι πιο πολύ αγαπάς. 

Ένα μεγάλο, ακατόρθωτο όνειρο, 

που του ’κλεισες την πόρτα, 

κάθεται 'κεί απέξω χρόνια τώρα 

κι όταν σε βρουν νεκρό, 

κανείς δεν ξέρει ότι δεν άντεχες 

ν’ ακούς αυτά τα τεράστια ματωμένα νύχια του 

να γδέρνουνε την πόρτα σου. 

Όλα όσα αρνηθήκαμε… 

αυτό είναι το πεπρωμένο μας

(απόσπασμα, Τάσος Λειβαδίτης, "οι τελευταίοι", 1964)

Κορνήλιος Καστοριάδης – Για μια ζωή χωρίς τοτέμ

    Ο Κορνήλιος Καστοριάδης μιλάει για την ψυχανάλυση

Ο τίτλος δεν θα μπορούσε να είναι πιο λιτός: “διάλογοι”. Όμως, στην πραγματικότητα πρόκειται για τέσσερις ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες συζητήσεις του Κορνήλιου Καστοριάδη με ισάριθμους ξεχωριστούς διανοητές: τον νομπελίστα ποιητή Οκτάβιο Παζ, το βιολόγο Φρανσίσκο Βαρέλα, το μαθηματικό Αλέν Κον και τον ψυχαναλυτήΖαν-Λικ Ντονέ.Μεταδόθηκαν όλες από το γαλλικό ραδιοσταθμό France Culture το 1996 και σε λίγες μέρες κυκλοφορούν στην Ελλάδα σ’ ένα βιβλίο με τον ίδιο τίτλο, που οφείλουμε στις εκδόσεις “Έψιλον”. (Η μετάφραση είναι της Εύης Γεροκώστα και η επιμέλεια των κειμένων του Κώστα Σπαντιδάκη). Καταλύτης, ανάμεσα στους δύο συζητητές, η Καταρίνα φον Μπίλοφ...

Κ.φ.Μπ.: “(…) Θα ήθελα να σας θέσω ένα ερώτημα το οποίο είναι ίσως κάπως προκλητικό: δεν θα μπορούσαμε να υποψιαστούμε πως υπάρχει ένας αόριστος κίνδυνος για έναν ποιητή, έναν συγγραφέα, έναν μουσικό, για κάποιον, τέλος πάντων, που ζει μέσα σε ένα άτακτο φαντασιακό, μέσα σε μια αέναη οδύνη και ανάγκη για υπέρβαση, να θεραπευτεί -μέσω μιας ψυχαναλυτικής θεραπείας-μέχρι το σημείο να δει τη δημιουργικότητά του να χάνεται; Μήπως η ανάλυση είναι μια μορφή ευνουχισμού του εν αταξία ευρισκομένου φαντασιακού;”

Κ.Κ.: “Θα απαντήσω στην πρόκληση με μια υπερπρόκληση, αν μπορώ να εκφραστώ έτσι. Διότι πιστεύω ότι, αντίθετα, έργο της ανάλυσης είναι να απελευθερώνει τη φαντασία. Όχι βέβαια ότι το υποκείμενο μπορεί να κάνει οτιδήποτε, να αγνοεί κάθε νόμο, κάθε όριο κ.λπ. Εξάλλου, αυτονομία σημαίνει: θέτω στον εαυτό μου ένα νόμο -δηλαδή το νόμο που προέρχεται από εμένα. Επομένως, οι κοινωνικές προεκτάσεις της είναι άλλο θέμα. Τι είναι, όμως, τελικά, η ψυχική πάθηση – και τώρα δεν μιλάω για ψύχωση ούτε για νεύρωση, τι είναι κατ’ ουσίαν…;”.

45 Εμπνευσμένα Μαθήματα Ζωής

Ακολουθούν 45 φράσεις - αποφθέγματα - γνωμικά ζωής από πολλές προσωπικότητες οι οποίες κρυβουν το απόσταγμα της εμπειρίας της δικής τους ζωής. Ας επωφεληθούμε κι εμείς από τη δική τους εμπειρία και ας δημιουργήσουμε κι εμείς με τη σειρά μας το δικό μας απόσταγμα από τη ζωή.

1. ‘’Ποτέ μην κάνεις κάτι που είναι μονίμως ανόητο μόνο και μόνο επειδή είσαι προσωρινά αναστατωμένος.’’
2. "Δες τη ζωή σαν έναν χορό. Είναι ανάγκη να έχει κάποιο νόημα; Χορεύεις γιατί το ευχαριστιέσαι."
3. ‘’Η ανησυχία είναι σαν την κουνιστή πολυθρόνα: σου προσφέρει κάτι να κάνεις, αλλά δεν έχει κανένα αποτέλεσμα.’’ 
4. "Η καλύτερη χρήση της ζωής είναι να την αφιερώσεις σε κάτι που θα διαρκέσει περισσότερο από αυτήν."
5. ‘’To πιο όμορφο πράγμα είναι να βλέπεις ένα πρόσωπο που αγαπάς να χαμογελάει. Και ακόμα πιο όμορφο είναι να ξέρεις ότι είσαι ο λόγος πίσω από αυτό.’’
6. ‘’Δούλεψε σα να μην χρειάζεσαι τα χρήματα, αγάπησε σα να μην έχεις πληγωθεί ποτέ και χόρεψε σα να μη σε βλέπει κανένας.’’ 
7. "O κόσμος σκηνή, ο βίος πάροδος. Είδες, ήλθες, απήλθες."
8. ‘’Μπορώ να συνοψίσω ότι έχω μάθει για τη ζωή σε μία μόνο λέξη: συνεχίζεται.’’ 
9. ‘’To πραγματικό μέγεθος ενός ανθρώπου φαίνεται στον τρόπο που αντιμετωπίζει κάποιον που δεν του προσφέρει τίποτα καλό.’’ 
10. "Η ζωής μας αναλώνεται σε λεπτομέρειες. Απλοποιήστε... απλοποιήστε...!
11. ‘’Μερικές φορές, όταν είσαι εξοργισμένος, έχεις το δικαίωμα να είσαι εξοργισμένος, αλλά δεν έχεις το δικαίωμα να είσαι σκληρός.’’ 
12. "Ο σκοπός στη ζωή είναι να πεθαίνεις νέος, όσο πιο αργά γίνεται."
13. ‘’Μη φοβάσαι την αλλαγή. Μπορεί να καταλήξεις να χάσεις κάτι καλό, αλλά πιθανόν στο τέλος θα κερδίσεις κάτι καλύτερο.’’
14. "Ο δρόμος είναι η ζωή."
15. ‘’Όταν μία πόρτα κλείνει, μία άλλη ανοίγει. Αλλά δυστυχώς κοιτάμε διαρκώς την κλειστή πόρτα και δεν παρατηρούμε αυτή που έχει ανοίξει.’’ Graham Bell
16. ‘’Μην παίρνεις τη ζωή τόσο σοβαρά. Έτσι κι αλλιως, δεν θα ξεφύγεις απ” αυτή ζωντανός.’’ 
17. "Μια αστραπή η ζωή μας... μα προλαβαίνουμε."
18. ‘’Ονειρέψου σα να πρόκειται να ζήσεις για πάντα, ζήσε σα να πρόκειται να πεθάνεις σήμερα.’’ 
19. "Ζωή δεν είναι να ζεις, αλλά να είσαι καλά."
20. ‘’Κανείς δεν είναι τέλειος και κανένας δεν αξίζει να είναι τέλειος. Κανείς δεν τα βρίσκει εύκολα, όλοι έχουν προβλήματα. Ποτέ δεν ξέρεις τι περνάει ο καθένας. Γι’ αυτό σκέψου πριν αρχίσεις να κρίνεις και να διακωμωδείς τους άλλους. Ο καθένας κάνει το δικό του, μοναδικό πόλεμο.’’ 
21. "Η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει ενώ ψάχνεις για κάτι άλλο."
22. ‘’Επέλεξε τον άνθρωπο που σε πηγαίνει να γνωρίσεις τους γονείς του και όχι την κρεβατοκάμαρά του.’’ Maryann
23. ‘’Tο καλύτερο πράγμα στη ζωή είναι να βρεις κάποιον που γνωρίζει όλες σου τις αδυναμίες, και εξακολουθεί να πιστεύει πως είσαι εκπληκτικός.’’ 
24. ‘’Υποστήριξε αυτά που πιστεύεις ακόμη και αν μείνεις μόνος σου.’’ 
25. ‘’Αν δεν σου αρέσει κάτι, άλλαξέ το. Αν δεν μπορείς να το αλλάξεις, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο το βλέπεις.’’ 
26. "Το ότι δεν θα ξανάρθει ποτέ... αυτό είναι που κάνει τη ζωή τόσο γλυκιά."
27. ‘’Όσο είσαι απασχολημένος ψάχνοντας τον τέλειο άνθρωπο, πιθανόν θα χάσεις κάποιον άλλο, “όχι και τόσο τέλειο” ,που θα μπορούσε να σε κάνει ευτυχισμένο.’’
28. ‘’Οι πιο επίπονες  μορφές αποχαιρετισμών είναι αυτές που δεν λέγονται ή δεν εξηγούνται ποτέ.’’ 
29. ‘’Το κλάμα δεν είναι σημάδι αδυναμίας. Από τότε που γεννήθηκες , είναι σημάδι ότι είσαι ζωντανός.’’
30. "Ο άνθρωπος ταξιδεύει στη ζωή του δικαιολογούμενος για το παρελθόν, παραπονούμενος για το παρόν, φοβούμενος για το μέλλον."
31. ‘’Δεν θα πνιγείς πέφτοντας στο νερό, αλλά παραμένοντας μέσα.’’ 
32. ‘’Κάνοντας έναν άνθρωπο να χαμογελάσει, αλλάζεις τον κόσμο. Ίσως όχι όλο τον κόσμο, αλλά τον κόσμο του. Ξεκίνα με μικρά βήματα. Ξεκίνα τώρα.’’ 
33. ‘’Πάντα κάποιος θα είναι πιο όμορφος. Πάντα κάποιος θα είναι πιο έξυπνος. Πάντα κάποιος θα είναι νεότερος. Αλλά ποτέ κανείς δεν θα είναι εσύ.’’ 
34. ‘’Κάποιες φορές χρειάζεται να απομακρυνθείς από τον εαυτό σου για να δεις τα πράγματα πιο καθαρά.’’ 
35. "Να ζεις σαν να ζεις για δεύτερη φορά και σαν να κάνεις λάθη για πρώτη φορά."
36. ‘’Μη λες ότι δεν έχεις αρκετό χρόνο. Έχεις ακριβώς τον ίδιο χρόνο που είχε η Μητέρα Τερέζα, ο Leonardo Da Vinci, o Thomas Jefferson και ο Albert Einstein.’’ 
37. "Να ντρέπεσαι να πεθάνεις πριν να έχεις κερδίσει μια νίκη για όλη την ανθρωπότητα."
38. ‘’Το να τα παρατάς και το να συνεχίζεις είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.’’ 
39. ‘’Μία σιωπηλή αγκαλιά είναι σαν χίλιες λέξεις για μια δυστυχισμένη καρδιά.’’ 
40. ‘’Το να αφήνεις κάτι να φύγει δεν σημαίνει ότι το ξεχνάς, αλλά ότι το θυμάσαι χωρίς φόβο.’’ 
41. "Η ζωή συρρικνώνεται ή μεγεθύνεται ανάλογα με το θάρρος του καθενός."
42. ‘’Ο θάνατος αφήνει πόνο στην καρδιά που δεν μπορεί κανένας να θεραπεύσει, ενώ η αγάπη αφήνει αναμνήσεις που δεν μπορεί κανένας να κλέψει.’’
43. ‘’Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου, η πιο δύσκολη επιλογή που θα χρειαστεί ποτέ να κάνεις είναι να αποφασίσεις αν θα τα παρατήσεις ή αν θα επιμείνεις περισσότερο.’’ 
44. "Μια καλή ζωή είναι αυτή που εμπνέεται από την αγάπη και καθοδηγείται από τη γνώση."
45. ‘’Συναντάμε πολλούς ανθρώπους στη ζωή μας. Αν τους δώσουμε μια ευκαιρία, ο καθένας από αυτούς έχει κάτι καταπληκτικό να μας προσφέρει.’’ 

Εαν θέλετε μπορείτε κι εσείς με μία φράση να πείτε τι είναι η ζωή...


Το διαβάσαμε από το: 45 Εμπνευσμένα Μαθήματα Ζωής http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2013/06/45.html#ixzz2WwrBtMP5

Ντίνος Χριστιανόπουλος: "Εσείς το λέτε κρίση, εγώ το λέω καμπινέ που κάθε λίγο βουλώνει"

Ντίνος Χριστιανόπουλος από CDemo83

Για τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις, τις ευθύνες που οδήγησαν στην κρίση, την έλλειψη αλληλεγγύης και το τέλος της ιδεολογίας, έγραφε με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο ο πολυβραβευμένος ποιητής μας, Ντίνος Χριστιανόπουλος .

Η "ματιά" του ποιητή καταγράφεται στο δοκίμιο "Απόκριση" που δημοσιεύτηκε το 1989 και το οποίο διαβάζει στην ταινία μικρού μήκους του Χρίστου Καλλίτση, "Κρίση".

"Εσείς το λέτε κρίση, εγώ το λέω καμπινέ που κάθε λίγο βουλώνει. Όλοι χέζουν, κανείς δε σκουπίζει, κι όλους τους πιάνει απελπισία για το ποιος θα βρεθεί να τον ξεβουλώσει. Και στο φινάλε, κάποιοι βρίσκονται.

Όχι βέβαια οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις, ούτε τα αδίσταχτα κόμματα, ούτε οι ξοφλημένες ιδεολογίες· προπάντων όχι οι πολλοί, με τα παχιά τα λόγια, που θορυβούν και εισπράττουν.

Αλλά οι λίγοι, αυτοί που χωρίς να τους βλέπει κανείς, δίνουν ένα χέρι στο συνάνθρωπο· αυτοί που χωρίς να καταστρώνουν αναμορφωτικά προγράμματα, σκύβουν το κεφάλι και δουλεύουν. Αυτοί οι λίγοι είναι τα αραιά κεριά μες στο σκοτάδι, όταν το φως αργεί πολύ να φανεί".

Το 2011 ο Ντίνος Χριστιανόπουλος τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του. Αρνήθηκε όμως να το παραλάβει παραπέμποντας στο κείμενό του "Εναντίον" από το 1979 όπου αναφέρει χαρακτηριστικά:

"Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης απ' όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο "ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων", που μας άφησαν οι αρχαίοι".

Η "Κρίση" είναι μια μικρή ταινία του Χρίστου Καλλίτση.

Παραγωγή: http://www.documenda.gr

Πηγή: http://www.kallitsisfilm.gr

http://news247.gr/eidiseis/koinonia/ntinos_xristianopoylos_eseis_to_lete_krish_egw_to_lew_kampine_poy_kathe_ligo_voylwnei.2224157.html

Το Σκάκι

Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης - 

Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου - 

Πρώτη εκτέλεση: Γεράσιμος Ανδρεάτος ~

Έλα να παίξουμε...

Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου

Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη

Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου

Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου

Έχουν πεθάνει από καιρό

πριν από μένα

Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω

Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω

Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω

που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει

δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη

γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου

μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά

αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις

Έλα να παίξουμε...

Ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου

Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω!

Τραβάνε μπρος σκυφτοί δίχως καν όνειρα

Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω

Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω

Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω

που έρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει

δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη

γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου

μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά

αναστατώνοντας τις έριες παρατάξεις

Έλα να παίξουμε...

Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα...

ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ Κάθε πρωΐ

 

Κάθε πρωὶ

Καταργοῦμε τὰ ὄνειρα

Χτίζουμε μὲ περίσκεψη τὰ λόγια

Τὰ ροῦχα μας εἶναι μιὰ φωλιὰ ἀπὸ σίδερο

Κάθε πρωὶ

Χαιρετᾶμε τοὺς χθεσινοὺς φίλους

Οἱ νύχτες μεγαλώνουν σὰν ἁρμόνικες

-Ἦχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά.

(Ἀσήμαντες ἀπαριθμήσεις

-Τίποτα, λέξεις μόνο γιὰ τοὺς ἄλλους.

Μὰ ποῦ τελειώνει ἡ μοναξιά;)

Το αίμα που κινεί την τέχνη

 

Προηγούμενο

•  

Επόμενο

Το ολοζώντανο κόκκινο χρώμα, παγιδευμένο ανάμεσα σε δύο φύλλα pvc, μοιάζει να πάλλεται, καθώς το διαπερνά ο ηλεκτρισμός. Σαν έναν ζωντανό οργανισμό που πασχίζει να ξεφύγει από τον διώκτη του ή παραδίνεται σε αυτόν. Η εικόνα που συναντά το μάτι είναι σοκαριστικά αληθινή, επειδή το ολοζώντανο κόκκινο χρώμα είναι αληθινό αίμα...
Ο αμερικανός εικαστικός Jordan Eagles άρχισε να χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη για τα έργα του το αίμα, πριν από 14 χρόνια, και μετά από μία έντονη συζήτηση που είχε με έναν συμφοιτητή του, για τη ζωή μετά τον θάνατο.

Ο Eagles, θέλησε να εκφράσει το δικό του επιχείρημα διαμέσου της τέχνης και της απεικόνισης του αίματος. Αρχικά, επέλεξε την κόκκινη μπογιά, όμως δεν μπορούσε να συμβιβαστεί μέ μία τεχνητή ύλη όταν πραγματευόταν ένα θέμα όπως η ζωή. Έτσι, άρχισε να χρησιμοποιεί αίμα που προμηθευόταν από κρεοπωλεία της Τσάινα Τάουν.
Η νέα του ιδέα, προσέδωσε άλλη βαρύτητα στα έργα του, αλλά τον έφερε αντιμέτωπο με ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα: το χρώμα του αληθινού αίματος αλλοιωνόταν πολύ γρήγορα και μετά από λίγες ημέρες το κόκκινο ήταν πλέον σκούρο καφέ. Ο Eagles, αποφασισμένος να εξακολουθήσει να δουλεύει με αληθινό αίμα, άρχισε να μελετά τεχνικές διατήρησης του χρώματος και να πειραματίζεται με διάφορα υλικά.
Η αναζήτησή του απέφερε καρπούς όταν δοκίμασε να αναμείξει το αίμα με ένα είδος ρητίνης και να το «εγκλωβίσει» ανάμεσα σε φύλλα pvc. Τα είχε καταφέρει!
Στα έργα που εκθέτει, ο Eagles, ο οποίος είναι πλέον γνωστός και ως ‘blood artist’ χρησιμοποιεί παραλλαγές της ρητίνης για να αλλάξει τεχνητά το χρώμα του αίματος. Σε αντίθεση με άλλους καλλιτέχνες που έχουν χρησιμοποιήσει το αίμα στα έργα τους, ο Eagles δεν έχει σκοπό να προκαλέσει και να αναπαραγάγει μία αισθητική τύπου splatter. Πραγματοποιεί απλώς μία σπουδή πάνω σε ερωτήματα που αφορούν τη ζωή και τη ματαιότητα.
Τα έργα του Eagles μπορεί να μην είναι για τους λιγόψυχους ή να φαντάζουν ως απειλή για όσους υποφέρουν από αιμοφοβία, ωστόσο είναι τόσο μινιμαλιστικά, ώστε να ακυρώνουν ουσιαστικά την όποια αίσθηση ωμότητας


http://theartfoundation.metamatic.gr/GR/BLOG_/texnes-politismos/1366/to_aima_pou_kinei_thn_texnh/

«Ωραίος ως Έλλην»

Μυθιστορηματική βιογραφία του ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ

Για να μάθουμε την ιστορία μας ευχάριστα, διαβάζοντας ένα μυθιστόρημα και όχι κάποιο δοκίμιο με ξύλινη γλώσσα και παραπομπές που πονοκεφαλιάζουν.

ΠαύλοςΜελάς : ένας ήρωας με βαρύ για την Ελλάδα όνομα. Το ίνδαλμα της νεότερης Ιστορίας μας. Με το αίμα του στέριωσε τον Μακεδονικό Αγώνα. Ένας νέος άνθρωπος, με πολλές ικανότητες και προσόντα, που έχασε τη ζωή του χωρίς να έχει εξακριβωθεί μέχρι σήμερα πώς ακριβώς σκοτώθηκε. Υποθέσεις κάνουμε μόνο για τον άδικο χαμό του.

           Τα ερωτήματα πολλά − πάμπολλα. Πώς κάποιος με καταγωγή από την Ήπειρο ασχολήθηκε με τον Μακεδονικό Αγώνα; Πώς μπόρεσε να εγκαταλείψει την οικογένειά του και να προσφέρει τα πάντα για τη Μακεδονία; Ποια η στάση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντί του; Πώς αντιδρούσαν τότε οι Τούρκοι και οι Βούλγαροι στις προσπάθειες απελευθέρωσης της Μακεδονίας;

            Η συγγραφέας του πολύ πετυχημένου βιβλίου «Η κυρία με τα μαύρα» (η βιογραφία της Πηνελόπης Δέλτα), Μίτση Πικραμένου μας δίνει μια νέα μυθιστορηματική βιογραφία που συγκεντρώνει και ενοποιεί όλες τις ως τώρα γνωστές πληροφορίες για τον Παύλο Μελά, για την οικογένειά του, τους φίλους και τους γνωστούς του, καθώς και για τους ανθρώπους που καθόρισαν θετικά ή αρνητικά τη ζωή του. Παρουσιάζονται σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση οι δραστηριότητές του, οι σκέψεις και τα συναισθήματά του και σκιαγραφείται το πορτρέτο ενός νέου ανθρώπου, ενός συνηθισμένου και καλομαθημένου αστού, που κατόρθωσε, χωρίς να τρέφει ανάλογες φιλοδοξίες, να γίνει ίνδαλμα και να παραμείνει ως τις μέρες μας.

Ήρθε η ώρα να μάθουμε γι’ αυτόν λεπτομέρειες που κανείς δεν σκέφτηκε να μας παρέχει. Έφτασε η στιγμή να διαβάσουμε ξανά όσα γράφτηκαν γι’ αυτόν και να προβληματιστούμε προσπαθώντας να δώσουμε απαντήσεις σε ζητήματα που κανείς δεν έχει θίξει. Ένα θέμα δύσκολο, γιατί, όπως είπαμε, είναι πολλά τα αναπάντητα ερωτηματικά. Πολλές και αντιφατικές οι μαρτυρίες. Πολλά τα εμπλεκόμενα πρόσωπα : Ναταλία Δραγούμη-Μελά, Μιχαήλ Μελάς, Στέφανος Δραγούμης, ο μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης, η Λουίζα Ριανκούρ, ο καπετάν Κώττας, ο Λάκης Πύρζας και βέβαια, περισσότερο απ’ όλους, ο Ίων Δραγούμης.

«Ειρήνη» του Αριστοφάνη στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ανοίγει φέτος το Φεστιβάλ Φιλίππων Θάσου με το έργο του Αριστοφάνη «Ειρήνη». Η έναρξη της καλοκαιρινής περιοδείας της παραγωγής «Ειρήνη», θα ξεκινήσει από τους Φιλίππους, στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων, την Παρασκευή 5 και το Σάββατο 6/07/2013, στις 21.30.
Το ΚΘΒΕ σηματοδοτεί με την πρεμιέρα της παράστασης «Ειρήνη» την επιστροφή του στη «γενέτειρά του», καθώς εγκαινίασε τη δραστηριότητά του στο συγκεκριμένο θέατρο, τον Ιούλιο του 1961.

Η αντιπολεμική oυτοπία του Αριστοφάνη, «Eιρήνη», είναι η καλοκαιρινή παραγωγή που παρουσιάζει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε όλη την Ελλάδα, σε μετάφραση Κ.Χ. Μύρη και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Πρόκειται για ένα έργο απόλυτα επίκαιρο, στο οποίο πρωταγωνιστούν ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος (Τρυγαίος) και ο Φάνης Μουρατίδης (Ερμής), την παράβαση του έργου ερμηνεύει ο Γιώργος Κωνσταντίνου.

Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ΈΝΑΡΞΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ
«Ειρήνη» του Αριστοφάνη στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων
«Φεστιβάλ Φιλίππων-Θάσου» Παρασκευή 5, Σάββατο 6 Ιουλίου, στις 21. 30

Όταν η άρπα, το τσέλο … και τα έγχορδα σιγούν !..

«Η ΕΡΤ της … καρδιάς μας»

"Ράπισμα" στην πνευματική καλλιέργεια

του μεγάλου κοινού

Γράφει ο Γιώργος Καραχάλιος

Δημοσιογράφος - Φιλόλογος

… Σκέπτομαι και αναλογίζομαι και συνάμα πικραίνομαι και θλίβομαι για τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν εδώ και δέκα μέρες με επίκεντρο την ΕΡΤ και όλους τις παραμέτρους της …

Και όχι μόνον : Προβληματίζομαι που ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και όλοι οι εμπλεκόμενοι με το θέμα χάθηκαν και … πνίγηκαν στην   «κουταλιά της ερμηνείας» μιας δικαστικής απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας … Η προχειρότητα, η επιπολαιότητα, ο ετσιθελισμός, η σκοπιμότητα, η ιδιοτέλεια, τα συμφέροντα  και οι άστοχοι χειρισμοί και σχεδιασμοί σε όλο τους το μεγαλείο !..

Και ταυτόχρονα εξανίσταμαι που όλα αυτά γίνονται εν μέσω τουριστικής περιόδου. Όταν αναμένεται να εισρεύσουν στον … «κρατικό κορβανά» εκατομμύρια ευρώ από το κύμα των τουριστών που υπολογίζεται να επισκεφθούν τη χώρα μας.  Και όταν οι ιδιώτες - επαγγελματίες του τουριστικού κλάδου υπολογίζουν σ’αυτή την «τουριστική εισροή», προκειμένου να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς πάσα κατεύθυνση … 

Εξανίσταμαι που εν μέσω τουριστικής περιόδου η Ελλάδα με τα τρέχοντα ... «δρώμενα και τεκταινόμενα» έχει γίνει πρώτο θέμα σε ολόκληρο το διεθνή τύπο και στο διαδίκτυο, καθώς και πρώτη είδηση σε όλα τα διεθνή ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά Δελτία Ειδήσεων !.. Και  μάλιστα σε μια εποχή που συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν με το … «γειτονικό πληγωμένο θεριό» !..

Δε θα σταθούμε φυσικά στο ερώτημα : εάν καλώς ή κακώς και με ποιο τρόπο έκλεισε η ΕΡΤ και εάν έπρεπε –  και πρέπει – (απ’ ό,τι είμαστε σε θέση καλά να γνωρίζουμε) – να γίνει εξορθολογισμός και επανασχεδιασμός της, υπό το πρίσμα εξάλλου και της εποχής που βιώνουμε με ό,τι αυτό συνεπάγεται για όλους μας;

Άλλωστε, εκατομμύρια λέξεις ακούσθηκαν και εκατοντάδες απόψεις, σχόλια, εκτιμήσεις και παρατηρήσεις διατυπώθηκαν στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις των πολιτών.

Θα σταθούμε όμως, απλά και μόνο,  σε δυο - τρεις προσωπικές επισημάνσεις:

•  Όταν κλείνει ένας Οργανισμός – και μάλιστα Δημόσιος – που ωστόσο έχει αποφασισθεί να … αντικατασταθεί άμεσα,  (γιατί  δε γίνεται διαφορετικά,)  με έναν άλλον Οργανισμό, τότε αυτονόητο θεωρείται πως τίθεται ταυτόχρονα «επι τάπητος» στο  «τραπέζι των ιθυνόντων» για διαπραγμάτευση και το Σχέδιο, η φιλοσοφία, η αποστολή και το Οργανόγραμμα του νέου Οργανισμού. Εάν φυσικά θέλουμε να γίνεται λόγος για αξιόπιστες και σοβαρές λύσεις.

•  Όταν κλείνει ένας Οργανισμός – και μάλιστα Δημόσιος – και απολύονται άμεσα 2.600 υπάλληλοι, τότε αυτονόητο θεωρείται πως η πρώτη … «κίνηση»  που ακολουθεί, είναι η «διέλευση» των απολυθέντων από το Λογιστήριο για άμεση αποζημίωση, σύμφωνα με τους κανονισμούς και τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας. Εάν φυσικά θέλουμε να γίνεται λόγος για αξιόπιστες και σοβαρές λύσεις.

•  Και κάτι ακόμα, εξίσου σοβαρό θέμα, που δεν έχει τύχει της αναγκαίας προβολής, ανάδειξης και δημοσιότητας … Δε θα μιλήσουμε για την ενημέρωση, τις εκπομπές κλπ. της ΕΡΤ. Θα σταθούμε μόνο σε άλλη μια σοβαρή διαπίστωση :  

• Όταν σ’ όλα αυτά τα σχέδια, τα πλάνα και τις αποφάσεις δεν ακούγεται σχεδόν τίποτα και λίγες … λέξεις γράφονται για τα ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ της ΕΡΤ  (την Ορχήστρα Συμφωνικής Μουσικής, την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής και τη Χορωδία της ΕΡΤ)  τότε δεν μπορεί παρά να γίνεται λόγος – εκτός των άλλων – και για … «στραπατσάρισμα» της πνευματικής καλλιέργειας και ψυχαγωγίας του μεγάλου κοινού !..

Δεν μπορεί – με κανένα τρόπο και για κανένα λόγο – να βρεθεί επιχειρηματολογία που να συνηγορεί και να δικαιολογεί την άποψη ότι «τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ δε χρειάζονται…» 

Δεν μπορεί – επαναλαμβάνουμε – να στοιχειοθετηθεί εισήγηση πως «δε χρειάζονται τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ» …

Τα Μουσικά Σύνολα του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Φορέα που χρόνια τώρα και ειδικότερα την τελευταία δεκαετία – υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του καταξιωμένου στο διεθνές καλλιτεχνικό στερέωμα συνθέτη και Γενικού Διευθυντή της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Δημήτρη Παπαδημητρίου, αλλά και του αξιόλογου και αξιέπαινου μαέστρου Ανδρέα Πυλαρινού και των τόσο άλλων  αναγνωρισμένων συνθετών που κατά καιρούς έχουν κληθεί να διευθύνουν την Ορχήστρα και πάνω απ’ όλα των ικανών μουσικών - είχαν ως βασικό κίνητρο και στόχο  - πέρα και έξω από κάθε ιδεολογική τοποθέτηση – την καλλιτεχνική δημιουργία, την ενίσχυση του «πολιτιστικού μας γίγνεσθαι» και την πνευματική καλλιέργεια του μεγάλου κοινού !..

Και τούτο, καθώς τα μουσικά σύνολα έχουν δώσει μόνον τα τελευταία χρόνια δεκάδες συναυλίες κλπ., τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό, καλώντας όλους μας να … «στρέψουμε το βλέμμα μας στην ψυχή, στην καρδιά μας και σε πιο μακρινούς ορίζοντες…»

Ένα διαρκές, θα λέγαμε, «πολιτιστικό κάλεσμα» από τους μουσικούς της ΕΡΤ, με τις απεριόριστες ώρες δουλειάς, με τις ανεξάντλητες πρόβες και με τον πενιχρό μισθό των 800 και 900 ευρώ το μήνα. Και όταν αυτό το «φιλοδώρημα» καταβάλλεται ύστερα από μήνες … 

Και όταν μάλιστα – και το κυριότερο – αυτοί οι μουσικοί δεν εντάχθησαν στα Μουσικά  Σύνολα της ΕΡΤ  με παρεμβάσεις πολιτικών και συνδικαλιστικών παραγόντων … Αλλά με τη γνώση τους, την πείρα, το μεράκι τους και με στοχευμένη και αξιοκρατική επιλογή … Ούτε εξάλλου οι ίδιοι οι μουσικοί υπήρξαν ποτέ αργόσχολοι, αργόμισθοι, κοπανατζήδες, επίορκοι κλπ.  Ούτε «διοχέτευαν» την εργασία τους μέσω e-mail στην Εταιρεία!..

Ας ελπίσουμε, λοιπόν  - (ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η τύχη του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Φορέα και των εργαζόμενων)  – και ας ευχηθούμε ταυτόχρονα πως θα πρυτανεύσει η λογική και θα διατηρηθούν τα ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ,  αλλά και οι «εργάτες» - μουσικοί της ΕΡΤ.

Και τούτο,  καθώς η «μεγάλη μουσική» - όπως άλλωστε έχει γραφεί – καταπραΰνει, εκτός των άλλων, και το υπαρξιακό μας άγχος που απορρέει από τη συνείδηση της θνητότητάς μας !..

Pas sans toi - Lara Fabian

Robert Wilson

Robert Wilson

Video Portraits

5 Απριλίου - 7 Ιουλίου 2013

Καθημερινά 12:00-21:00 Εκθεσιακός χώρος

Ο Robert Wilson, έχοντας ασχοληθεί κατά καιρούς με τη χορογραφία, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την performance, επικέντρωσε τη δημιουργικότητά του στη σκηνοθεσία, χωρίς να εγκαταλείψει ποτέ τις εικαστικές τέχνες. Στο πλαίσιο αυτό, συνέλαβε και σκηνοθέτησε, στο διάστημα 2004-2009, 56 video-portraits (ορισμένα από αυτά σε πολλαπλές εκδοχές), τα οποία αποτελούν ένα σχόλιο στην ιστορία της προσωπογραφίας ως εικαστικού είδους. Διαπλέκουν τη φωτογραφία, τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία και τον ήχο. Παρά τη φαινομενική στασιμότητα των ηρώων, διακρίνεται μια αργή, σχεδόν ανεπαίσθητη εξελικτική διαδικασία, που προκαλεί το ενδιαφέρον του θεατή. Πρωταγωνιστές των βίντεο είναι διάσημοι ηθοποιοί, τραγουδιστές, χορευτές, συγγραφείς – ανάμεσά τους οι Mikhail Baryshnikov, Juliette Binoche, Willem Dafoe, Johnny Depp, Marianne Faithfull, Salma Hayek, Isabelle Huppert, Jeanne Moreau, Sean Penn, Brad Pitt, Isabella Rossellini…



Λεωφόρος Συγγρού 107-109, Αθήνα 11745

Εισιτήρια: 210 900 5 800,

Διοίκηση: 2130 1 78000

Email: info@sgt.gr

Project Loon: Σχέδιο πρόσβασης στο Internet από τη Google με τη χρήση μπαλονιών

Το επόμενο μεγαλεπήβολο σχέδιο της Google το οποίο προέρχεται από τα δημοφιλή Google X Labs, είναι να φέρει το Internet σε περιοχές που μέχρι σήμερα αντιμετώπιζαν αδυναμία σύνδεσης στο Internet για διάφορους λόγους. Σύμφωνα με τη Google, για έναν άνθρωπο που συνδέεται στο Internet, υπάρχουν 2 άνθρωποι που δεν μπορούν να συνδεθούν σε ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της ανθρωπότητας.

Το σχέδιο της Google ονομάζεται Project Loon και κάνει χρήση μπαλονιών, καθένα από τα οποία αποτελεί έναν ασύρματο σταθμό που παρέχει 3G σύνδεση στο Internet. Στο πρώτο πείραμα της Google, η εταιρεία απελευθέρωσε στον ουρανό του Canterbury της Νέας Ζηλανδίας, 30 τέτοια μπαλόνια, καλύπτοντας μια περιοχή 40 χιλιομέτρων. Το κάθε μπαλόνι «ταξιδεύει» 20 χλμ πάνω από την επιφάνεια της Γης, στο διπλάσιο δηλαδή ύψος πτήσης των εμπορικών αερογραμμών και πιο πάνω από την πορεία των πτηνών.



Μια πλήρη φόρτιση μέσω την ηλιακών συλλεκτών ολοκληρώνεται σε 4 ώρες ενώ στο μπαλόνι περιλαμβάνεται GPS δέκτης τρεις ραδιοπομποί, με τον πρώτο να αναλαμβάνει την επικοινωνία με τα άλλα μπαλόνια, και τον άλλο να χρησιμοποιείται για την επικοινωνία με τη βάση στη μπάντα μεταξύ 2.4GHz και 5.8 GHz. Όπως εξηγεί και η Google, οι άνεμοι στη στρατόσφαιρα είναι σχετικά σταθεροί και το σύστημα πτήσης του Project Loon χρησιμοποιείται για να μετακινεί το μπαλόνι πάνω ή κάτω ώστε να χρησιμοποιεί τις διαφορετικές κατευθύνσεις και ταχύτητες ανάλογα το επίπεδο του αέρα.

Χρησιμοποιώντας αλγόριθμους για να προβλέψει που χρειάζεται να πάει το μπαλόνι, τα μπαλόνια του Project Loon μπορούν να οργανωθούν σε μια σειρά έτσι ώστε να αποτελέσουν ένα μεγάλο δίκτυο επικοινωνιών. Το επόμενο μεγάλο στοίχημα είναι για το πως η βάση ελέγχου θα κρατήσει τα μπαλόνια στη θέση που θέλει, μια λύση για την οποία θα χρειαστούν εξελιγμένοι αλγόριθμοι και αρκετή υπολογιστική δύναμη.


 www.insomnia.gr



Πηγή: http://www.awakengr.com/2013/06/project-google-internet.html#ixzz2WXYAMeZ3

Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

Πηγή: http://www.awakengr.com/2013/06/project-google-internet.html#ixzz2WXY4oJtB

Tango Mi Amor - Lara Fabian

Ποιος είσαι εσύ, δάσκαλε, που χαλάς την πιάτσα;

Ντροπή σου δάσκαλε! Ακούς εκεί! Διευθυντής δημοτικού και να έχει στο σχολείο του τέτοιες συνήθειες! Νικόλας Σιούτας το όνομά του. Είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει. Το πρώτο είναι οι συνήθειές του που έχει το “θράσος” να τις επιβάλλει σε μια ολόκληρη γειτονιά.
Τι κάνει αυτός; Μαζί με τους δασκάλους και τους μαθητές του σχολείου, κάπου στη Ν. Σμύρνη, έχουν φτιάξει ένα σχολείο όπου, άκουσον άκουσον, λειτουργούν τα εξής: ταρατσόκηπος με βιολογικούς λαχανόκηπους μαθητών, μετεωρολογικός σταθμός ενταγμένος στο Εθνικό Αστεροσκοπείο, αισθητήρες καταγραφής σεισμών συνεργαζόμενο με το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, λιοστάσι, σημεία ανακύκλωσης, διαδραστικούς πίνακες, κατοπτρικό τηλεσκόπιο και web radio. Επίσης έχει την απίστευτη συνήθεια να διοργανώνει “αστροβραδιές”  όπου τα παιδιά με τη βοήθεια ερασιτεχνών αστρονόμων και τηλεσκοπίων παρατηρούν τα άστρα και μαθαίνουν αστρονομία και όχι ζώδια από το Άστρα και Όραμα.
Σα να μην φτάνουν όλα αυτά, διοργανώνει κάθε Σάββατο απόγευμα κινηματογραφικές προβολές στο home cinema του σχολείου για παιδιά και γονείς, με είσοδο ελεύθερη.Το σχολείο γίνεται ένας χώρος χαράς, κεφιού, δημιουργίας και αγάπης για το χώρο.

 

Και τολμά αυτός ο δάσκαλος να αμφισβητεί με τις πράξεις του εκείνη την τεράστια φιγούρα του σχολείου που γκρινιάζει ολημερίς γιατί δεν έχει μελάνι (“κι εγώ άμα είναι δεν κάνω τίποτα έτσι”), γιατί παίρνει λίγα λεφτά (λες και θα τιμωρήσεις το άσπλαχνο κράτος αν δε δουλεύεις).
Ντροπή σου δάσκαλε! Χαλάς την πιάτσα!

 
Το blog του σχολείου του πιατσοχαλαστή αυτού δασκάλου είναι εδώ. Όπου μπαίνεις και ακούγεται Χατζιδάκις! Μήπως να διωχθεί σαν την άλλη τη δασκάλα με τον Κεμάλ;

 

http://elniplex.com/2013/05/30/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CF%83%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%83%CF%8D-%CE%B4%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%87%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD/

ΠΑΜΕ ΜΟΥΣΕΙΟ

Αν ήταν εδώ ο Χατζιδάκις

.....Ο Μάνος έβγαλε -και στα ερτζιανά- την ψυχή του, προκειμένου να καταστεί το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας ένας αδιαμφισβήτητος φορέας πολιτισμού, με παγκόσμιο βεληνεκές. Είχε δημιουργήσει μια παρέα, μια δυνατή ομάδα νέων και ταλαντούχων δημιουργών, που, τελικά, έγινε σημείο αναφοράς.

Ανάμεσα στους νέους αυτούς, υπήρχαν και Αριστεροί. Αυτό, αν μη τι άλλο, είναι ένα από τα τιμητικά που αφορούν τον «Δεξιό» Χατζιδάκι. Οι Αριστεροί καλλιτέχνες ήταν γύρω του, συσπειρωμένοι, σε μια ανήκουστη -μέχρι εκείνη τη στιγμή- συνύπαρξη. Το ότι, βέβαια, ο -και καλά- συντηρητικός Δεξιός, τελικά, ήταν πιο τολμηρός και πιο ριζοσπαστικός από τους Αριστερούς, είναι μια άλλη υπόθεση, μέρος μιας άλλης ιστορίας. Ο Μάνος έκανε (και) καθημερινά πεντάλεπτα σχόλια, τα οποία έφταναν πολλούς στο υπουργείο Προεδρίας να παίρνουν τις ασπιρίνες με τις χούφτες. Ο πονοκέφαλος ο ίδιος. Καθημερινά, από την τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, μαγνητοφωνούσαν τις εκπομπές και ανατρίχιαζαν όλοι αντάμα με τις αριστερές ροπές που έτρεχαν μέσα από τα κρατικά ερτζιανά. Κάθε μέρα ο Μάνος γινόταν και πιο τολμηρός, πιο δεικτικός, αφού έφτασε στο σημείο -ανάμεσα στα υπόλοιπα- να αποκαλεί το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΡΤ «ορνιθοτροφείο». Άουτς.



Τώρα, λοιπόν, που και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί της ΕΡΤ παραμένουν βουβοί, θα είχε τεράστια αξία να ακούγαμε και να διαβάζαμε στο πώς θα τοποθετούνταν ο Μάνος Χατζιδάκις απέναντι στο ξαφνικό λουκέτο, ποιες θα ήταν οι απόψεις του, τι θα έλεγε για όλα αυτά. Ίσως να το ξεκινούσε έτσι, όπως τότε, στον «Καθρέπτη και το μαχαίρι»: «Ποτέ δεν πρόκειται να τελειώσει η ανθρώπινη περιπέτεια, αλλά και η ανθρώπινη ευπιστία. Πάντα ο άνθρωπος θα πιστεύει πως τα όνειρά του θα δικαιωθούν. Αλλά και πάντα θα αγνοεί πως ο ίδιος καταστρέφει τα όνειρά του με το να ξυπνά κάθε πρωί. Κάθε πρωί κι όχι για πάντα, μια και μόνη φορά».



Αλλά ο μοναδικός, ιδιοφυής και αεικίνητος Μάνος, ο Χατζιδάκις που μας λείπει τόσο πολύ, δεν είναι, πια, εδώ. Σαν σήμερα, 15 Ιουνίου 1994, θα κοιμόταν για πάντα στην «Οδό Ονείρων», εκείνη την ημέρα που όλα τα ραδιόφωνα μετέδιδαν τα τραγούδια του σε ατελείωτα αφιερώματα, εκείνο το απόγευμα που έκανα την εκπομπή μου και έκλαιγα στον αέρα, με το μικρόφωνο ανοιχτό.



Δεκαεννιά χρόνια χωρίς τον Μάνο, είναι πάρα πολλά...

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.proswpa&id=25248

Δρόμοι με ματωμένα γόνατα του Νίκου Κυριακίδη

Δρόμοι με ματωμένα γόνατα, ποίηση, Νίκος Κυριακίδης, Εκδόσεις Ars Poetica 2013

Οι Δρόμοι με ματωμένα γόνατα είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Νίκου Κυριακίδη (1960, Προσφυγικά Αϊ Σώστη). Χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες, περίπου ισοδύναμες ως προς την έκταση. Και οι τέσσερις έχουν ως μότο στίχους ή κείμενο κάποιου συγγραφέα, δύο Ελλήνων και δύο ξένων.



Το πλαίσιο των ποιημάτων: μια εικόνα από τη φύση, συχνά καθησυχαστική, που ανατρέπεται σχεδόν αμέσως. Μνήμες από το παρελθόν που ματώνουν. Έκταση ως το παρόν, με μια οπτική που σαν να κοιτάει από παλιότερα –ενδιαφέρουσα. Τα παιδιά στο κέντρο, με τη δύναμη των μη-εμπειριών τους. Και τα μικρά κορίτσια σαν υπόσχεση ομορφιάς. Εφιάλτες. Και παραισθήσεις. Η οικογένεια, ο στρατός, ο έρωτας, οι ανθρώπινες σχέσεις, η φθορά, ο θάνατος, όλα παρόντα, με λέξεις καθόλου τετριμμένες, με απροσδόκητες εικόνες. Που σοκάρουν κάποτε, αλλά αποκαλύπτουν τρυφερότητα κάτω από την τραχύτητά τους.



Ο κόσμος του Κυριακίδη είναι ανατρεπτικός. Μόνο με ματωμένα γόνατα μπορείς να διασχίσεις τους δρόμους του. Πότε υδάτινος και πότε αιωρούμενος. Πάντα με την απειλή παρούσα. Στην επίγεια εκδοχή του δίοδοι οδηγούν στον κάτω κόσμο, σαν την πύλη του Άδη, σαν τις εκβολές του Αχέροντα. Ένας κόσμος που θα τον ονομάζαμε περιθωριακό, κάποιες φορές, ή underground, για να ταιριάζει και με τα συναφή με τον κάτω κόσμο.



Ποιήματα συχνά εκτεταμένα, μερικές φορές πιο ολιγόστιχα, με μονολεκτικούς στίχους μάλιστα, σπανίως μικρά. Αφηγήσεις και περιγραφές που έχουν κάποιες ιστορίες να πουν και να ανα-δείξουν, χωρίς, κατά κανόνα, να χάνεται η αίσθηση της ποίησης, ο υπόγειος δηλαδή ρυθμός που διακρίνει τον πραγματικό λόγο από τον πεζό.



Το τελευταίο ποίημα της ενότητας αλλά και όλης της συλλογής έχει τον τίτλο: Δύσκολα πρωινά και μοιάζει να παίζει με τον τίτλο του μυθιστορήματος της Μέλπως Αξιώτη Δύσκολες νύχτες. Θεωρώ ότι είναι ένα ποίημα με ιδιαίτερο ρυθμό και ατμόσφαιρα, με έναν υποβόσκοντα λυρισμό στην προσέγγιση του παρελθόντος αλλά και του παρόντος, που πιθανότατα οδηγεί σε μια επόμενη ποιητική έκφραση του Ν. Κυριακίδη.





Το μπακάλικο που ήταν και θα παραμείνει μπακάλικο/ θα με κοιτάζει στον κάτω δρόμο κάθε πρωί/ κι ας έχει κρυφτεί προσωρινά/ απ’ τα δεκαπέντε μου χρόνια.





Ο έρωτας στα ποιήματα του Κυριακίδη ποτέ τρυφερός ούτε λυτρωτικός. Στερημένος συχνά. Σκληρός επίσης. Αγοραίος πολλές φορές. Με την ίδια γεύση από αίμα και απώλεια. Και ο χρόνος να παίζει ένα παιχνίδι ύπουλο σε βάρος της ζωής. Κινείται ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο, με ενδιάμεσα στάδια φθοράς. Και είναι θέμα του ποιητικού υποκειμένου να χαράξει τη διαχωριστική γραμμή. Όπως είναι και θέμα των προσώπων με τις ζωές των οποίων συνομιλεί.



Όλα τα παραπάνω πρέπει να ιδωθούν μέσα σε ένα πλαίσιο ιστορικό-πολιτικό. Που ξεκινάει από τη μικρασιατική προσφυγιά, την εγκατάστασή τους σε γειτονιές της Αθήνας, συνεχίζει με εκτελέσεις και απομακρύνσεις αριστερών, με κέντρο εκείνες τις γειτονιές πάλι, για να φτάσει ως τις μέρες μας, με τους ομαδικούς θανάτους των λαθρομεταναστών – ο πνιγμός – που προσπαθούν να μπουν από τη θάλασσα του Β. Αιγαίου, από τον ίδιο περίπου δρόμο των προσφύγων της Μικράς Ασίας.



Από κοντά και οι αναφορές και πορτρέτα ατόμων που περιθωριοποιούνται από κοινωνικές συμβάσεις και ταμπού. Εξαθλίωση, ασθένειες και οσμή θανάτου. Και ένας υποβόσκων θυμός, μια υπόγεια οργή. Που δεν φανερώνεται άμεσα, καθώς το ποιητικό υποκείμενο προτιμάει να βρει έμμεσους τρόπου, μεταφορές, εικόνες και αλληγορίες, ώστε να σημαδέψει τα σημεία εκείνα που το πονούν και το ματώνουν.



Κι όμως, η γλώσσα της περιγραφής και της αφήγησης δεν είναι ούτε ιδιαίτερα σκληρή ούτε ιδιαίτερα εξεζητημένη. Υπάρχουν, φυσικά, και κάποιες κορυφές με λέξεις λαϊκές ή ιδιωματικές ή της ιδιολέκτου των συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων που περιγράφονται. Το παράξενο σύμπαν του Κυριακίδη περιγράφεται, εντούτοις, απλά και σχεδόν φυσικά. Σαν κάτι το συνηθισμένο, το φυσιολογικό. Και αυτή, νομίζω, είναι η δύναμη της γλώσσας αυτής: ο αναγνώστης διαβάζει τις ανατρεπτικές εικόνες και τους απροσδόκητους συνειρμούς με μια τραχύτητα ίσως, αλλά σαν να μην συμβαίνει τίποτα το αξιοπερίεργο. Σαν απλές καθημερινές ιστορίες.



Τραχύτητα και αποστασιοποίηση συνυπάρχουν, η συγκίνηση δεν εκφράζεται άμεσα. Αλλά αυτή η γλώσσα και αυτή η στάση έχουν προκύψει όχι αφ’ υψηλού αλλά επειδή το ποιητικό υποκείμενο έχει ματώσει τα γόνατά του, και την ψυχή του, σε καταστάσεις και βιώματα που προκαλούν πόνο και απώλειες.


Κούλα Αδαλόγλου


http://www.vakxikon.gr/content/view/1581/9788/lang,el/


.

Ίδρυμα Ευγενίδου

Την Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013 το Ίδρυμα Ευγενίδου, γιορτάζει την μεγαλύτερη μέρα του χρόνου και προσκαλεί το κοινό σε μια σειρά εκδηλώσεων, με ελεύθερη είσοδο.

Το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο υποδέχεται του φίλους του με την ψηφιακή παράσταση: «Κοράλλια, χρώματα και μουσική», ενώ η Διαδραστική Έκθεση Επιστήμης και Τεχνολογίας παρουσιάζει σε Α´ Προβολή το ντοκιμαντέρ «Γαλιλαίος: Η Μάχη στην Αυγή της Σύγχρονης Επιστήμης». Παράλληλα, οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μερικά από τα διάσημα πειράματα του Γαλιλαίου σε επιδείξεις πειραμάτων, που θα πραγματοποιεί η επιστημονική ομάδα της Διαδραστικής Έκθεσης.

Το Πλανητάριο θα πραγματοποιήσει τέσσερεις παραστάσεις στις: 18:30, 19:30, 20:30 και 21:30, ενώ η Διαδραστική Έκθεση Επιστήμης και Τεχνολογίας θα πραγματοποιήσει δύο προβολές στις 19:00 και 20:00. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη, απαραίτητα είναι όμως τα δελτία προτεραιότητας, η διανομή των οποίων θα αρχίσει στις 17:30 της ίδιας ημέρας από το ταμείο του Ιδρύματος Ευγενίδου και έως εξαντλήσεως των διαθέσιμων θέσεων.

Υπενθυμίζουμε ότι οι χώροι του Ιδρύματος Ευγενίδου είναι προσβάσιμοι και φιλικοί σε ανθρώπους με κινητική αναπηρία, ενώ υπάρχει η δυνατότητα διερμηνείας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα κατόπιν έγκαιρης επικοινωνίας (δύο ημέρες πριν την εκδήλωση), με γραπτό μήνυμα στο τηλέφωνο: 6936 177 143, στο fax: 210 9417514 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση: pr@eugenfound.edu.gr

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στον σύνδεσμο που ακολουθεί:

http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=RESOURCE&cresrc=3146&cnode=180