στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
μουσική: Γιάννης Σπανός
ερμηνεία: Δήμητρα Γαλάνη, από το προσωπικό της LP "Καλά είναι κι έτσι" (1981)
Μου λεγες δεν έχω χρόνια για να χάσω,
τι μπορούσα να σου πω
Όλα εδώ με πνίγουν πώς να ησυχάσω,
τι περίμενες να πω
Κάθε μέρα διαβασμένη εφημερίδα,
όλα γίνανε παλιά
γέμισε η σελίδα, φτάνουν όσα είδα,
φτάνει τόση ερημιά
Ξέρω τώρα τι σημαίνει να σωπαίνεις,
τι μπορούσα να σου πω
Κάθε τόσο κι άλλη αλήθεια να μαθαίνεις,
τι περίμενες να πω
Τα παγκάκια οι πλατείες μας χρεώνουν
τόσες άδειες Κυριακές
Κι όλη η ζωή μας χάνεται στους δρόμους
ό, τι έμεινε απ το χτες
Κι όπως σφύριζαν τα τρένα μες στον κόσμο,
τι μπορούσα να σου πω
Δυο μεγάφωνα βραχνά για τόσο κόσμο,
τι περίμενες να πω
Κι όπως έψαχνες για θέση σε κοιτούσα
και τα μάτια μου φωτιά
Τέταρτο βαγόνι, νούμερο και σκόνη
η ζωή μου τώρα πια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου