...Στον καθηγητή ΔΗΜ. ΜΑΡΩΝΙΤΗ

Υπογράφει 

ο Γιώργος Καραχάλιος

Δημοσιογράφος- Φιλόλογος

..." H Oδύσσεια είναι έργο αγαπησιάρικο" είχε πει ..."Αντίθετα η Ιλιάδα είναι ακατάδεκτη. Δε δέχεται τα χάδια μας"

 Και πριν λίγους μήνες είχε επισημάνει στο συγγραφέα Χρήστο Αγγελάκο:

"...H Αριστερά ήτανε κι αυτή ένα κομμάτι της Ιστορίας που φαίνεται ότι άρχισε, όπως άρχισε, στράβωσε όπως στράβωσε...Και σήμερα τινάχτηκε στον αέρα απ αυτούς που τους χρειάζεται να στιγματιστούν ως εγκληματίες..."


Αυτός ήταν ο Δημήτρης Μαρωνίτης που έφυγε σήμερα το πρωί από κοντά μας...Ο φιλόλογος, ο πανεπιστημιακός δάσκαλος, ο καθηγητής της Φιλοσοφικής, ο μεταφραστής της Οδύσσειας και της Ιλιάδας και άλλως αρχαίων κειμένων, ο δοκιμιογράφος, ο επί τέσσερις δεκαετίες αρθρογράφος, ο αρχιτέκτονας του προγράμματος "Αρχαιογνωσία και αρχαιογλωσσία στη Μέση Εκπαίδευση, ο γενικός διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής γλώσσας, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας, ο καθηγητής που αρθρογράφησε (και όχι μόνον) για το Δ. Σολωμό, τον Κ.Π. Καβάφη, το Γ.Σεφέρη, τον Οδ. Ελύτη, το Γιάννη Ρίτσο, τον Τίτο Πατρίκιο...Ο επαναστάτης, ο αντιστασιακός, ο συγγραφέας της  "Μαύρης Γαλήνης" (...ένα κείμενο που γράφτηκε μέσα στο κελί της Χούντας, πάνω σε φθαρμένες χαρτοπετσέτες, όταν κατάφερε να βρει ένα μολύβι...)

Ευτύχησα να τον έχω καθηγητή στα φοιτητικά μου χρόνια...Θαύμασα τις γνώσεις του, την πολυμάθειά του, τις εμπειρίες του, τη μεθοδικότητά του, την εργατικότητά του, την φιλομάθεια, το χαρακτήρα του, το ήθος του, τον ανθρωπισμό του..

Γνώρισα, από κοντά, τον καθηγητή, τον δάσκαλο, τον άνθρωπο, το φίλο...Μαζί με τα άλλα ..."πανεπιστημιακά και πνευματικά τέρατα και θηρία" της τότε εποχής στη Φιλοσοφική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης: το Ι. Κακριδή, το Μ. Ανδρόνικο, τον Αναστ. Μέγα, το Γ.Π.Σαββίδη, τον Αγαπ. Τσοπανάκη, το Στ. Καψωμένο, το Ν. Κονομή, το Δημ. Λυπουρλή, τον Κων, Γρόλιο, το Γρηγ. Σηφάλη, τον Ευδ. Τσολάκη, την Αλκη Κυριακίδου- Νέστορος,,,

Στο Δημήτρη Μαρωνίτη ωστόσο χρωστάω πολλά!!1... Χρωστάω την αγάπη μου και τις γνώσεις μου (αν έχω) στη νεοελληνική ποίηση, στο συλλογισμό, στην κριτική ματιά και άποψη, στην αρμονική σύνθεση των αντιθέσεων...

Όπως εξάλλου χρωστάω πολλά και στην αγαπημένη του κόρη Εριφύλη...Την Εριφύλη που μέσα από το διαδίκτυο ανήγγειλε το θάνατο του πατέρα της...

Χρωστάω στην Εριφύλη τη συναδελφική της φιλία και την πολύχρονη αγαστή και αποδοτική συνεργασία που είχα μαζί της: μια γυναίκα, έναν ιδιαιτέρως σημαντικό άνθρωπο, μια γυναίκα του πνεύματος, του λόγου του δουλεμένου, της κριτικής δημοσιογραφικής ματιάς: "πιστό, εν πολλοίς, αντίγραφο του πατέρα της"

"Καλό σου ταξίδι", σεβαστέ δάσκαλε, ακριβέ μου καθηγητή, αγαπημένε μας Μίμη...

"Μην ξεχαστείς και πράξεις όπως άλλοι...Μην κοιταχτείς και νοιώσεις, όπως άλλοι...Στο αντικαθρέφτισμα ψυχής...Εκεί να πας...Εκεί που οι άνθρωποι δεν συγχωρούν γιατί ποτέ δεν έβλαψαν και ποτέ δεν λαβώθηκαν...Εκεί...Στις παρυφές της πιο τρελής κορφής...Εκεί, το αιώνιο ραντεβού των φίλων..."