Το μάζεμα της ελιάς, ένα εκπληκτικό φιλμάκι για τον πολύτιμο καρπό

Η ελιά : σύμβολο δόξας, ειρήνης, ένα πανανθρώπινο σύμβολο. 

Σ' ένα αριστουργηματικό, σύντομης διάρκειας φιλμάκι, με τις πιο χαρακτηριστικές Κρητικές φυσιογνωμίες και ελαιόδεντρα πολλών χρόνων να πρωταγωνιστούν, μια συγκινητική ιστορία από τα παλιά μιλάει για την αξία του ελαιόδεντρου και του καρπού του. Για την άρρηκτη σχέση και εξάρτηση ανθρώπου - φύσης.

Η ελιά θα είναι πάντα εκεί...Δείτε το!

 Thessaloniki Arts and Culture, http://www.thessalonikiartsandculture.gr

ΟΡΓΩΝΑΝ ΤΗΝ...ΑΣΦΑΛΤΟ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΣΑΝ...ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ!

Υπογράφει

ο Γιώργος Καραχάλιος

Δημοσιογράφος- Φιλόλογος

Ο λόγος- όπως αντιλαμβάνεστε- για τους αγρότες, οι οποίοι στην πλειονότητά τους και με την "αρωγή" και την "ανοχή", φυσικά, της εκάστοτε κυβέρνησης, πρωτοστατούσαν εδώ και δεκάδες χρόνια στην καθιερωμένη τακτική τους:

Να "οργώνουν" κάθε χειμώνα- με τις απεργιακές κινητοποιήσεις και τα τρακτέρ τους- την...άσφαλτο και να απολαμβάνουν κάθε άνοιξη και καλοκαίρι τους καρπούς της σοδειάς τους, "καλλιεργώντας" επιδοτήσεις(...και τα τελευταία χρόνια "φωτοβολταϊκά)!...







Σήμερα, ωστόσο, τι γίνεται?


Όπως πάντα. Μια από τα ίδια. Στο ίδιο έργο θεατές: "Τι έχεις Γιάννη, τι είχα πάντα!..."

Κυβέρνηση και μείζονα αντιπολίτευση, στο δέος του πολιτικού κόστους και προκειμένου  να αποφύγουν την "μήνιν" των αγροτών, αλλάζουν πορεία στο τιμόνι του καραβιού της χώρας και επιλέγουν το "όπισθεν ολοταχώς"!

Στόχος να κερδηθεί κομματικός χρόνος και να καμφθούν οι αντιδράσεις βουλευτών συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης. Απέσυραν ως εκ τούτου από το πακέτο των προαπαιτουμένων μέτρων που θα ψηφιστούν σήμερα στη Βουλή, τις αλλαγές που αφορούν στη φορολογία των αγροτών και στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις ("...Τι Γιαννίτσης- τι Χαικάλης!...)


Ελιγμοί της τελευταίας στιγμής. Τακτικές του παρελθόντος. Τεκταινόμενα και δρώμενα που σηματοδοτεί το "κρας τεστ" της σημερινής ψηφοφορίας στην Εθνική Αντιπροσωπεία.

Έτσι, λοιπόν, από τη μια. Ο ..."ενιαίος" ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εν δυνάμει διασπασμένος σε δύο πτέρυγες (και όχι μόνον) να μετρά τους εσωτερικούς συσχετισμούς...Το "καλαμπούρι" με τις διπλές πλειοψηφίες θα πρέπει να τελειώνει. 

Κι απ την άλλη, η αξιωματική Αντιπολίτευση να υπενθυμίζει- δια στόματος μεταβατικού προέδρου της- τις διαφορές που χωρίζουν τη Νέα Δημοκρατία από το ΣΥΡΙΖΑ, τόσο σε πολιτικό όσο και σε ιδεολογικό επίπεδο. Και ταυτόχρονα να επισημαίνουν πως "δε θα ψηφίσουμε μέτρα για να κυβερνούν οι άλλοι..."


Κι από κοντά, η Φώφη με το ..."όλον ΠΑΣΟΚ" να εισηγείται μια νέα σύγκλιση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών. Και ταυτόχρονα να ζητά να εφαρμοσθεί το σύστημα της απλής αναλογικής στις επόμενες εκλογές... Αίτημα την υλοποίηση του οποίου απέφευγε όσο κυβερνούσε όπως ο διάολος το λιβάνι!...



                ----------------------------------------------------------------

Όσο για την ελληνική κοινωνία, τι να πούμε?

Προβληματισμός, σύγχυση, αμηχανία, απογοήτευση, απαισιοδοξία, αβεβαιότητα, ανασφάλεια και αγωνία για το "  τι μέλλει γενέσθαι" στο επίκεντρο της καθημερινότητας των πολιτών.


Και συνάμα η ελληνική κοινωνία να δοκιμάζει τις αντοχές. Και να αντιλαμβάνεται - μέσα από τα τηλεπαράθυρα και τις διαλεκτικές αντιπαραθέσεις των πολιτικών - πως οι κινήσεις και οι τακτικές των πολιτικών κομμάτων καθοδηγούνται - για άλλη μια φορά- από το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών. 
Και μάλιστα, σήμερα, που η συγκυρία είναι τέτοια, ώστε αν ο πολιτικός κόσμος εισέλθει σε έναν πρόωρο εκλογικό μαραθώνιο, η χώρα θα διακινδυνεύσει τα πάντα, για άλλη μια φορά.


Ως εκ τούτου, ο πολιτικός κόσμος της χώρας θα πρέπει να χαμηλώσει τους τόνους και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος. 

Όπως δεν υπάρχει άλλωστε και άλλη ευκαιρία για τους πολιτικούς, αν θέλουν να σταματήσουν την απαξίωσή τους, Και ταυτόχρονα να εξιλεωθούν για τις πολλές και μεγάλες ευθύνες που αναλογούν στον καθένα για τα σαράντα χρόνια που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.


Ωστόσο, και έως ότου γίνουν έκδηλα τα εύλογα αυτά "δείγματα" των πολιτικών, οι Ελληνες δεν θα σταματήσουν να..."μιμούνται" το διαχρονικό Στέλιο Καζαντζίδη, με το πάλαι ποτέ ανεπανάλειπτο: "αμφιβολίες με το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, αμφιβολίες τρελές, αμφιβολίες τρελές.."

             ---------------------------------------------------------------------------------

Όσο για την "καημένη" την Ελλαδίτσα μας...Ας έχουν υπ όψιν τους οι πολιτικοί πως κατά το ..."ολίγον έγκυος" και το επίκαιρο "ολίγη γίγαντες", δεν υπάρχει "ολίγον έξοδος".
"Ολίγον εντός- ολίγον εκτός Ευρώπης και Ευρωζώνης" δεν υπάρχει!...Τελεία και παύλα. Συριζαίοι λοιπόν, Νεοδημοκράτες, Ποταμίσιοι, Πασόκοι και οι συν αυτώ θα πρέπει τελικά να συνειδητοποιήσουν πως πάνω από το κομματικό συμφέρον , είναι το συμφέρον και η σωτηρία της χώρας.

Άλλωστε και οι ίδιοι οι πολιτικοί σε κάθε ευκαιρία σπεύδουν να υποστηρίξουν πως πρώτιστο καθήκον τους είναι το συμφέρον της χώρας.
Σκεφθείτε να μην το είχαν και ως πρώτιστο καθήκον...Τι άραγε περισσότερο θα έκαναν στη χώρα?

Πέθανε ο Νίκος Χουλιαράς

Έφυγε από τη ζωή ο ζωγράφος, πεζογράφος και ποιητής Νίκος Χουλιαράς, σε ηλικία 75 ετών. Η κηδεία του θα τελεστεί αύριο,Τετάρτη 22 Ιουλίου, στις 4 το απόγευμα, από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Ο Νίκος Χουλιαράς γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1940. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1962-1967), γλυπτική με τον Γιάννη Παππά και σκηνογραφία με τον Β. Βασιλειάδη, αλλά τελικά προτίμησε τη ζωγραφική. Ως ζωγράφος κέρδισε το βραβείο Παρθένη, το 1969, και παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (1969, Άστορ). Τα πρώιμα έργα του ήταν μάλλον αφαιρετικά, με ακαθόριστες φόρμες σαν αστρικά σώματα σε λευκό φόντο.

Μέσα στη δεκαετία του 1970, οι μνήμες από το τοπίο της ιδιαίτερης πατρίδας του εισχωρούν στη ζωγραφική του. Δημιουργεί πίνακες που απεικονίζουν έρημους χώρους, με τονισμένη τη γραμμή του ορίζοντα και υποβλητική ατμόσφαιρα - μια υπαινικτική αναφορά στην εικόνα της λίμνης των Ιωαννίνων.

Στην επόμενη φάση, μετά το 1979, θα ολοκληρωθεί η ιδιαίτερη φυσιογνωμία αυτής της ζωγραφικής, με την απόλυτη κυριαρχία της εικονιστικής αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο. Οι πίνακες κατακλύζονται από φιγούρες που περιγράφουν ανθρώπινες ιστορίες, διηγούνται αναμνήσεις, παραμύθια και όνειρα ή εκφράζουν υπαρξιακές αγωνίες, άλλοτε με δραματικό τρόπο, άλλοτε με μια γκροτέσκα ποιητική διάθεση.
Κατά το χρονικό διάστημα 1965 - 1970 ασχολήθηκε με τη μουσική. Έγραψε πολλά τραγούδια τα οποία ερμήνευσε ο ίδιος, καθώς και άλλοι γνωστοί καλλιτέχνες με μεγάλη επιτυχία. 

Επίσης, υπήρξε ο πρώτος που έκανε διασκευές σε δημοτικά τραγούδια και παρουσίασε τα ηπειρώτικα στο κοινό της Αθήνας (έχουν κυκλοφορήσει 7 δίσκοι του). Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, τα ιταλικά, τα αγγλικά, τα σουηδικά και τα γερμανικά. Το μυθιστόρημά του «Ο Λούσιας» έγινε τηλεοπτική σειρά που μεταδόθηκε από την ΕΤ-1 το 1989. Το 1996 ήταν υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας με το βιβλίο του «Στο σπίτι του εχθρού μου».

Έλαβε μέρος στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1969 και συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ασχολήθηκε επίσης, επί πολλά χρόνια, με την εικονογράφηση και την εικαστική επιμέλεια βιβλίων και κέρδισε δύο βραβεία στη διεθνή έκθεση καλλιτεχνικού βιβλίου της Λειψίας (1978 και 1983). Το 2011 έγινε αναδρομική παρουσίαση του συνόλου της δουλειάς του στο Μουσείο Μπενάκη και εκδόθηκε κατάλογος - μονογραφία.

"ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΟΡΑΤΟΡΙΟΥΜ"

"ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ"

Υπογράφει

ο Γιώργος Καραχάλιος

Δημοσιογράφος- Φιλόλογος

Με ιδιαίτερη ανακούφιση οι Ελληνες πολίτες είδαν προχθές στους τηλεοπτικούς δέκτες τους την εικόνα να κάθονται ο πρωθυπουργός και οι πολιτικοί αρχηγοί σε ένα κοινό τραπέζι, στην Ηρώδου του Αττικού, με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να διαβουλεύονται για το "τι μέλει γενέσθαι" για την κατάσταση της χώρας!...

Γεγονός, που ασφαλώς έπρεπε να το δούμε εδώ και καιρό. Ακόμα και πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Από το καλοκαίρι του 2014...Και ίσως και νωρίτερα.

Άλλωστε, την αναγκαιότητα μιας- έστω στοιχειώδους- συνεννόησης, μιας - έστω ελάχιστης συμφωνίας των πολιτικών κομμάτων και των ηγεσιών τους για την αντιμετώπιση της κρίσης είχαμε επισημάνει κι εμείς κατ΄επανάληψη. Με παρεμβάσεις και σχόλιά μας από αυτή εδώ την ιστοσελίδα. Και μάλιστα από τις 10 Ιουλίου 2014 και επανερχόμενοι στις 23 Οκτωβρίου 2014!...

Η Πολιτειακή και πολιτική Ηγεσία της χώρας γνωρίζει πολύ καλά- και μάλιστα καλύτερα από τον Ελληνικό λαό- πως στο πρόσφατο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 συγκρούστηκαν δυο διαφορετικές απόψεις. Συγκρούστηκαν, ωστόσο, "μέσα στην Ευρωζώνη, μέσα στο ευρώ, μέσα στην Ευρώπη..."

Εξάλλου, η ομόφωνη απόφαση- δέσμευση των πολιτικών αρχηγών την προχθεσινή Δευτέρα, στο Προεδρικό Μέγαρο ήταν :

"ΟΧΙ στη ρήξη- ΝΑΙ στην Ευρώπη, ΝΑΙ στην Ευρωζώνη και ΝΑΙ στο Ευρώ"

Και ταυτόχρονα ομόφωνη ήταν και η απόφαση- δέσμευση για το μείγμα της πολιτικής που πρέπει να ακολουθηθεί από εδώ και πέρα, προκειμένου η χώρα να μην εξέλθει από την Ευρώπη.

Η Πολιτειακή και πολιτική Ηγεσία της χώρας μας, (και ιδιαίτερα ύστερα από τις χθεσινοβραδινές δραματικές εξελίξεις στη Σύνοδο Κορυφής), αντιλαμβάνονται πολύ καλα΄- και μάλιστα καλύτερα από τον Ελληνικό λαό- πως οι στιγμές είναι κρίσιμες...Πολύ κρίσιμες...Οι κρισιμότερες μετά την Μεταπολίτευση...Το αδιέξοδο, η αδιέξοδη πορεία είναι όχι μόνο ορατή, αλλά ίσως και μη αντιμετωπίσιμη(...Το αντευχόμαστε).

Η ολοκληρωτική καταστροφή της Ελληνικής οικονομίας και ο "θάνατος" της χώρας ακροβατεί σε ένα τεντωμένο σχοινί..Είναι προ των πυλών!!!

------------------------

Δυστυχώς, η κρίση όχι μόνον δεν οριοθέτησε ένα πλαίσιο κριτικής και αυτογνωσίας για όλους μας, αλλά σηματοδότησε, κινητοποίησε και ενεργοποίησε έναν "ειδικό μηχανισμό" αποποίησης ευθύνης και εντοπισμού ενόχων.

Ωστόσο, δεν είναι η ώρα για τη διερεύνηση των αιτίων, των αφορμών, των λαθών, της τακτικής και της στρατηγικής που ακολουθήθηκε εδώ και πολλά χρόνια - από όλες τις πλευρές: τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.

Η ευθύνη, βέβαια, και τα λάθη καταμερίζονται σε όλους μας: Πολιτικούς και Πολίτες. Και, φυσικά, και στους "κακούς ξένους και δανειστές".

Παράλληλα, η ευθύνη δεν ανήκει κυρίως και μόνο σε αυτούς που με λάθη, παραλείψεις, ανορθόδοξες (και όχι μόνο) τακτικές και στρατηγικές "κυβέρνησαν" τους τελευταίους πέντε μήνες τη χώρα...Σίγουρα την έχουν. Και μάλιστα αποκλειστικά και στο ακέραιο. Εχουν το αποκλειστικό βάρος για όλα αυτά που έγιναν και δεν έγιναν. Αλλά...

Η κύρια ευθύνη ανήκει σε όλους αυτούς που τα πέντε τελευταία χρόνια οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, καθώς δεν έλαβαν τα μέτρα και δεν έκαναν τις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε. Αλλά και στα δυο πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο μας εδώ και σαράντα χρόνια!...

Ευθύνη, ωστόσο, έχουμε όλοι μας...Εχει και ο λαός το μετρικό του στο σύνολο των ευθυνών. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο...Δεν μπορούμε, εν μέρει να αποποιούμαστε των ευθυνών μας για την κατάσταση της χώρας.

Δεν είναι, όμως, η ώρα για καταλογισμό ευθυνών. Ούτε για "'άφεση αμαρτιών"..

Είναι η ώρα για ενότητα και όχι για διαίρεση!...Ενότητα στην Ελλάδα, Ενότητα στην Ευρώπη!...

---------------------------

"Οι καιροί ου μενετοί...", Το ρολόι άρχισε να μετρά αντίστροφα!... Είναι επιτακτική ανάγκη, η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της, με ό τι αυτό θετικό συνεπάγεται για την ίδια τη χώρα και τους πολίτες της.

Ταυτόχρονα, οι Ελληνες πολίτες αδυνατούν να κατανοήσουν πώς γίνεται τις προάλλες, κα μάλιστα την ίδια μέρα, να βρίσκονται στις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός και άλλοι τέσσερις πολιτικοί αρχηγοί (για διαφορετικούς λόγους ο καθένας) και να μην έχουν - έστω- τη "διάθεση"  να πιούν έναν "καφέ" (και να προβληματιστούν όλοι μαζί για το "πού βρισκόμαστε" και το "πού πάμε"?

Και μάλιστα όταν την ίδια ώρα, η Ανγκελα Μέρκελ κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τους αρχηγούς όλων των κομμάτων της Γερμανίας και συζητούν για το πρόβλημα της Ελλάδας...Γιατί?

Γι ΄ αυτό, λοιπόν, και με όλο το σεβασμό που οριοθετεί τη θεσμική θέση και αξίωμα, αλλά και απορρέει από την προσωπικότητα του καθενός, θα πρέπει να συνεργαστούν και να συνεισφέρουν στην προσπάθεια να μην βγει η χώρα από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση!

Και μάλιστα, όταν έχουν ..ανά χείρας ο καθένας τη δεσμευτική απόφαση που πήραν όλοι μαζί , την προχθεσινή Δευτέρα, στο Προεδρικό Μέγαρο.

Ο ένας να βοηθήσει τον άλλο. Ο ένας δίπλα στον άλλον...Ολοι μαζί!...

Για να πρυτανεύσει επιτέλους η ΛΟΓΙΚΗ! Και να σωθεί η χώρα!...Έστω και στο "παρά πέντε".

Η συναίνεση, η σωφροσύνη, η συνοχή και η συνέργεια είναι αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων.

Ήδη, οι πολιτικού αρχηγοί έκανα το "πρώτο βήμα"...

"Ας μη χύσουν την καρδάρα με το γάλα!..."

Ας παρέμβουν και ας εμποδίσουν όλους αυτούς τους..."θερμοκέφαλους" και "ακραίους" από το σύνολο του πολιτικού προσωπικού, που κατά κόρον φιλοξενούνται στα τηλεοπτικά κανάλια- και με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, "καλλιεργούν " διχαστικό κλίμα...

Το μόνο που δεν έχει ανάγκη, τούτες τις ώρες, ο ελληνικός λαός!...

Κατά τα άλλα...

"...Αντε, και ΚΑΛΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!..."

Βαρύ Μνημόνιο. Πολύ βαρύ...Ισως το βαρύτερο από όλα...

Έστω κι αν το ονομάσουν "Μνημόνιο- Γέφυρα"..."Γέφυρα των ...στεναγμών και των βασάνων", θα προσθέταμε εμείς.

ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ- ΣΥΝΟΧΗ-ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ- ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ στον καμβά ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΜΟΨΥΧΙΑΣ

Υπογράφει

ο Γιώργος Καραχάλιος

Δημοσιογράφος- Φιλόλογος

Πολλαπλά και βαρυσήμαντα μηνύματα προς την Ευρώπη και τον πολιτικό και δημοσιογραφικό χώρο έστειλε, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, το αποτέλεσμα της λαϊκής ετυμηγορίας του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015! Και τούτο καθώς:

• "Ιστορικό" χαρακτηρίζεται το συντριπτικό ποσοστό του "ΟΧΙ" και κατ' επέκταση η απόλυτη κυριαρχία του Αλέξη Τσίπρα, ως Πρωθυπουργού.
• "Ιστορικό" χαρακτηρίζεται και το κλείσιμο των Τραπεζών, με ο τι αυτό αρνητικό συνεπάγεται για την καθημερινότητα των πολιτών και κυρίως για την οικονομία της χώρας που...κρέμεται σε μια κλωστή.
• "Ιστορική" χαρακτηρίζεται εξάλλου και υποδειγματική η αποστροφή της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού ο οποίος με ωριμότητα, ψυχραιμία και υπευθυνότητα τάχθηκαν απέναντι στα διχαστικά διλήμματα και ενός ενδεχόμενου διχασμού.

Και πάνω απ όλα

• "Ιστορική" χαρακτηρίζεται η σύσκεψη του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Μια σύσκεψη που οδήγησε όλους τους λογικά σκεπτόμενους Ελληνες στο αβίαστο ερώτημα:

"Δεν θα μπορούσε άραγε αυτή η συζήτηση να είχε γίνει πριν από το δημοψήφισμα - εδώ και καιρό- ακόμα και πριν από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015? Γιατί?"

Μια σύσκεψη, ένα πολιτικό συμβούλιο, μια πολιτική αρχηγική σύναξη, που απ αυτή εδώ την ιστοσελίδα - εδώ και καιρό και κατά κόρον- προτρέπαμε "τους πολιτικούς αρχηγούς να καθήσουν σε ένα τραπέζι, στην Ηρώδου Αττικού!..." Και μάλιστα, κατ ΄επανάληψη, με τα γραφόμενά μας...αρχής γενομένης από τις 10 Ιουλίου 2014 με το σχόλιό μας "Πολιτικός Γάμος προ των Πυλών" και αργότερα στις 23 Οκτωβρίου 2014 με το άρθρο μας "Από δυό χωριά ...χωριάτες. Βρείτε τα!...". Kάνοντας λόγο για την ανάγκη μιας έστω στοιχειώδους συνεννόησης, μιας έστω ελάχιστης συμφωνίας των πολιτικών κομμάτων και των ηγεσιών τους για κρίσιμα ζητήματα. Και πάνω απ όλα για την αντιμετώπιση της κρίσης, του χρέους και της βιωσιμότητάς του!!!...

Ας ευχηθούμε, ωστόσο, πως η λαϊκή ρήση "Κάλλιο αργά, παρά ποτέ" να τύχει θετικών αποτελεσμάτων...

--------

"Ιστορικά", ωστόσο" χαρακτηρίζονται - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- και όσα προηγήθηκαν ή ακολούθησαν του επίμαχου δημοψηφίσματος, όπως ενδεικτικά και συνοπτικά μπορούμε να επισημάνουμε:

• Η εμφανής έλλειψη στοιβαρής εκπροσώπησης του "ΝΑΙ" με την αντίστοιχη έλλειψη επικοινωνιακής στρατηγικής υπέρ της πρότασης αυτής.
• Η απροκάλυπτη παρέμβαση, με τον πλέον εκβιαστικό, απειλητικό και ψεύτικο τρόπο, των "θεσμικών τοκογλύφων", αλλά και στελεχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο εσωτερικό της χώρας μας, προκειμένου να καθοδηγήσουν τη βούληση και την ετυμηγορία του λαού. 
• Η μεθοδευμένη επιστράτευση στο πολιτικό προσκήνιο αλλά και παρασκήνιο όλων εκείνων των πολιτικών βρυκολάκων, των πολιτικών ζόμπυ και των κατεψυγμένων και φρεσκοκατεψυγμένων πολιτικών προσωπικοτήτων που καταχρεώσαν σαράντα χρόνια τη χώρα υπερδανειζόμενοι και ταυτόχρονα την κατέκλεψαν και την λεηλάτησαν, μετακυλύοντας το χρέος στον ελληνικό λαό. Και συνάμα να φέρουν οι ίδιοι την αποκλειστική ευθύνη για όσα βίωσαν και βιώνουν οι Ελληνες. 
• Η απαράδεκτη παραπληροφόρηση κινδυνολογίας και η άθλια   προπαγάνδα από ορισμένα τηλεοπτικά κανάλια και έντυπα τόσο του εσωτερικού, όσο και του εξωτερικού. 
• Η ανεκδιήγητη και αδικαιολόγητη στάση ορισμένων  δημοσιογράφων      που έσπευσαν- χωρίς φόβο και πάθος, λυσσαλέα, άτεχνα, εμετικά και αηδιαστικά - να στηρίξουν  σε ορισμένες περιπτώσεις τις "προσωπικές " θέσεις τους. 
• Η εμφάνιση των πρωτοσέλιδων του Σαββατοκύριακου (4-7-2015), τα οποία στην πλειονότητά τους - έπαιρναν θέση υπέρ της μίας ή της άλλης επιλογής. 
• Η δικαιολογημένη παρέμβαση της Ενωσης Συντακτών (ΕΣΗΕΑ) που με ανακοίνωσή της- την προπαραμονή του δημοψηφίσματος έκανε λόγο για "εκτροπή σε παραβατικές συμπεριφορές ορισμένων δημοσιογράφων, υποκαθιστώντας το δημοσιογραφικό λειτούργημα με απροκάλυπτη προπαγάνδα...που λειτουργώντας ως εγκάθετοι προκαλούν τη γενική αγανάκτηση..."
• Η δικαιολογημένη παρέμβαση του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου (ΕΣΡ) που ανέφερε μεταξύ άλλων "πως έγινε αποδέκτης πληθώρας καταγγελιών εκ μέρους πολιτών για παραβίαση της εκλογικής νομοθεσίας από ηλεκτρονικά Μέσα Ενημέρωσης καθ όλη την εβδομάδα προ της δεξαγωγής του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015".
• Η παραίτηση του Αντώνη Σαμαρά που τα "λάθη" και το "πολιτικό πείσμα"  του χρειάστηκαν την τρίτη συντριπτική ήττα του για να ..."εξαερωθούν".
• Η απαραίτητη μελλοντική ανανέωση και ανακατάταξη της Κεντροδεξιάς, καθώς ο τόπος πρέπει να έχει εναλλακτική λύση για το ενδεχόμενο μιας..."στραβής". Και τέλος
• Η αναγκαστική παραίτηση του Γιάνη Βαρουφάκη (κατ'αλλους ως "Ιφιγένεια εν Ταύροις" και κατ΄'αλλους ως "ο ιδανικός αυτόχειρας...) προκειμένου οι δανειστές να καθήσουν ξανά στο τραπέζι και να διευκολυνθούν οι διαπραγματεύσεις

Και μαζί με όλα τα παραπάνω:

H ελαφρότητα, η προχειρότητα, οι αυτοσχεδιασμοί, τα ήξεις-αφήξεις, η χρονοτριβή, οι καθυστερήσεις στις διαπραγματεύσεις, ο χρόνος του δημοψηφίσματος, οι ακρότητες, οι ακροβατισμοί, οι αμφίσημες δηλώσεις, η κατά τακτά χρονικά διαστήματα σύγχυση, η "φασιστική" συμπεριφορά ορισμένων και γενικότερα τα λάθη της Κυβέρνησης και των στελεχών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ...Γεγονότα που μιλούν από μόνα τους και δεν χρειάζονται ανάλυση.

-------------

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

• Ο Ελληνικός λαός έδωσε χθες άλλη μια ευκαιρία στην Κυβέρνηση να πάει αύριο στην Ευρώπη, έχοντας στις αποσκευές της την πρόσφατη ετυμηγορία του , προκειμένου σοβαρά και υπεύθυνα να καταθέσει τις προτάσεις της και να διαπραγματευτεί ξανά με τους δανειστές.
• Παράλληλα, η σημερινή κοινή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών μετέτρεψε ουσιαστικά- (κακά τα ψέματα)- το "ΟΧΙ" σε "ΝΑΙ"...Και τούτο, καθώς αν κάποιος μελετήσει σχολαστικά (και όχι απλά διαβάσει) το κοινό ανακοινωθέν των αρχηγών, εύκολα α αντιληφθεί πως λέει: "NAI σε όλα!..."- Οπότε, γεννιέται από πολλούς το ερώτημα: "Τι χρειαζόταν άραγε το Δημοψήφισμα?
• Τα ερωτήματα- ωστόσο- ολόκληρου του Ελληνικού λαού είναι: "Ποια είναι η επόμενη μέρα για την Ελλάδα?"- "Τι θα γίνει στην αυριανή κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής?"- "Θα οδηγηθούμε άραγε σε μια συμφωνία ή αντίθετα θα πάμε σε έξοδο?"
• Ηδη, στην Ευρώπη, πολλές "δύσπιστες" φωνές κάνουν λόγο για έξοδο, καθώς - όπως εκτιμούν- "οι Ελληνες δεν πρόκειται να εφαρμόσουν τα όσα συμφωνήσουν..."
• Στην περίπτωση εξάλλου μιας επιθυμητής συμφωνίας (το ευχόμαστε ολόψυχα) τα μέτρα θα είναι σίγουρα επώδυνα και υφεσιακά..."Θα στάζουν αίμα!..." Αρκεί, ωστόσο, να συνοδεύονται από μια δίκαιη κατανομή, ένα αναπτυξιακό πακέτο και από μια βιωσιμότητα χρέους!...
• Άλλωστε, (όπως ...εξελίσσονται τα πράγματα τούτες τις τελευταίες ώρες που γράφεται αυτό το κείμενο) ο φόβος είναι εύλογος και έκδηλος στην ελληνική κοινωνία που δοκιμάζει πλέον τις αντοχές της!...

Εν κατακλείδι, 

• θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως ..."το βαρέλι έχει πολλούς πάτους"...Και το κυριότερο:

"Πολιτική μαγκιά δεν είναι ό'τι ζητάς, αλλά ό'τι παίρνεις!.."

Και τούτο, θα το επιβεβαιώσει ο ...καπνός που θα βγει αύριο από τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαικής Ενωσης...ΝΑ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΕΥΚΟΣ! 

Χόρχε Μπουκάι :Η πραγματικότητα είναι πάντα η ίδια. Εσύ κοιτάς με άλλα μάτια.....

Η πραγματικότητα είναι πάντα η ίδια. Η ερμηνεία αλλάζει όπως μας συμφέρει…

”Εμένα μου φαίνεται πως οι γονείς μου γέρασαν και το χουν χάσει”.
”Και μένα μου φαίνεται πως εσύ τους κοιτάς με διαφορετικά μάτια”.
”Μα τι σημασία έχει αυτό; Αυτό που είναι, είναι όπως λες κι εσύ”.
”Άκουσε μια ιστορία”.

Ο βασιλιάς ήταν ερωτευμένος με τη Σαμπρίνα, μια γυναίκα ταπεινής καταγωγής που την έκανε τελευταία του γυναίκα. Ένα απόγευμα κι ενώ ο βασιλιάς έλειπε στο κυνήγι ήρθε ένας αγγελιοφόρος να ειδοποιήσει ότι η μητέρα της Σαμπρίνας ήταν άρρωστη.

Ο βασιλιάς της είχε απαγορεύσει να χρησιμοποιεί την προσωπική του άμαξα, κι αν παραβίαζε την εντολή του θα το πλήρωνε με το κεφάλι της. Όταν γύρισε ο βασιλιάς έμαθε τα καθέκαστα.

”Μα δεν είναι θαυμάσιο” είπε ” αυτό είναι αληθινή αγάπη κόρης προς τη μητέρα. Δεν την ένοιαζε να διακινδυνεύσει το κεφάλι της για να φροντίσει τη μητέρα της. Είναι υπέροχη.”

Την επόμενη μέρα κι ενώ η Σαμπρίνα καθόταν στο κήπο του παλατιού κι έτρωγε φρούτα, ήρθε ο βασιλιάς. Τον χαιρέτισε και μετά δάγκωσε το τελευταίο ροδάκινο που είχε στο καλάθι της.

”Φαίνονται γλυκά” είπε ο βασιλιάς.

”Πράγματι” αποκρίθηκε η βασίλισσα. Κι απλώνοντας το χέρι της έδωσε το τελευταίο της ροδάκινο στον αγαπημένο της.

”Πόσο με αγαπάει” σχολίασε μετά ο βασιλιάς ”στερήθηκε την απόλαυση της για να μου δώσει εμένα το τελευταίο ροδάκινο του καλαθιού. Δεν είναι εκπληκτική;”

Πέρασαν ορισμένα χρόνια-και ποιος ξέρει- το πάθος και ο έρωτας του βασιλιά έσβησαν απ τη καρδιά του. Καθόταν μαζί μ ένα στενό του φίλο κι έλεγε:

”Ποτέ δε φέρθηκε σαν βασίλισσα, μια φορά μάλιστα με παράκουσε και χρησιμοποίησε τη προσωπική μου άμαξα. Θυμάμαι και μια μέρα που μου έδωσε να φάω ένα δαγκωμένο φρούτο.”

”Η πραγματικότητα είναι πάντα η ίδια. Κι είναι όντως αυτό που είναι. Ωστόσο ο άνθρωπος μπορεί να ερμηνεύσει μια κατάσταση με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, τον ακριβώς αντίθετο.”, είπε.

”Πρόσεχε τι αντιλαμβάνεσαι” έλεγε ο Μπάντουιν ο σοφός. Αν ότι βλέπεις ταιριάζει ”γάντι” με τη πραγματικότητα που περισσότερο σε βολεύει … τότε

ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ!!!


Του Χόρχε Μπουκάι

Πηγή: http://www.awakengr.com/2015/07/blog-post_5.html#ixzz3f5itFKve
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

Να προσέχεις το βλέμμα περισσότερο απ’ τα λόγια...

Να προσέχεις το βλέμμα περισσότερο απ’ τα λόγια...

Της θύμιζε κατά τις συνεδρίες τους εκείνο το ωραίο του Νίτσε: «Μ’ αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι πιο βαθιά απ’ την πληγή του».

Να δουλέψουμε με τις πληγές μας αλλά να μην τις γλείφουμε∙ κινδυνεύουμε να διαστρέψουμε τις ηδονές μας. Η ψυχή είναι πανίσχυρη. Μην κολλάς! Μην κολλάς ούτε στην ψυχανάλυση, προορίζεται μονάχα για τις πληγές, για την ψυχή σου θα προχωρήσεις πιο πέρα, στην πνευματική περιπέτεια.

Για να σου δώσω να καταλάβεις, είναι σαν να πηγαίνεις σε έναν ορθοπεδικό γιατί έσπασες το πόδι σου. Ο ορθοπεδικός θα σου γιατρέψει το κάταγμα, δε θα σου μάθει όμως ούτε να βαδίζεις, ούτε ποιο δρόμο θα περπατήσεις, ούτε πολύ περισσότερο τον προορισμό. Η ευθύνη σου είναι αμεταβίβαστη.

Αν κάτσεις εκεί να σου χαϊδεύουν, να σου κάνουν μασάζ στο σπασμένο πόδι σου, θα ατροφήσεις, θα μείνεις ακίνητη. Ο δρόμος είναι αποκλειστικά δικός σου. Πολύ δύσκολο αυτό αλλά τίποτα σαγηνευτικότερο. Ετοιμάσου να με εγκαταλείψεις πριν παραλύσεις στο ντιβάνι μου.

Να μην εμπιστεύεσαι με την πρώτη τα συναισθήματά σου, ούτε αγαπώ, ούτε δεν αγαπώ να λες εύκολα. Τα ένστικτα ξέρουν θαυμάσια να προσποιούνται πως είναι συναισθήματα ή να εκλογικεύουν την παρουσία τους με δήθεν πνευματικές ιδέες. Μην νομίζεις καν ότι συμπονάς τον άλλον όσο νομίζεις.

Πάρα πολλές φορές συμπονούμε από ταύτιση, όχι από ανθρωπιά. Παίρνουμε το δράμα του άλλου μέσα μας, φανταζόμαστε πως είμαστε εμείς που μας συμβαίνει και μ’ αυτή τη μετάθεση υποφέρουμε επειδή υποφέρουμε για μας. Συχνά δηλαδή η λύση για κάποιον είναι αυτολύπη.

Θέλω να πω δεν είναι ο άλλος το θέμα της στενοχώριας μας, αιτία είναι η ιδέα μας ότι ίσως συμβεί αυτό σε μας και προληπτικά το ζούμε. Πάλι ο εγωκεντρισμός κάνει παιχνίδι, πολύ δύσκολα συμπάσχουμε με τα παθήματα του όντως άλλου, πάρα πολύ δύσκολα τον καταλαβαίνουμε. Πώς να σου το πω;

Δε γίνομαι εγώ εσύ, κάνω εσένα εγώ… Εκείνο που έλεγαν οι αρχαίοι, πως «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος», στην πραγματικότητα των συναισθημάτων, εγώ σου λέω πως μέτρον πάντων: Εγώ. Ο πλησίον είναι τρομερά απόμακρη γη. Για να μη σου πω ανύπαρκτη…Η ουτοπία του άλλου! Μακάρι, και πιθανόν να υπερβάλλω.

Άλλο μετουσιώνω ένα πάθος μου, άλλο το εκλογικεύω. Η μετουσίωση είναι αγώνας και κάποτε υπέρβαση, η εκλογίκευση είνα πρόφαση εν αμαρτίαις. Μην κρίνεις από τις πράξεις αυτές καθαυτές, δεν εξηγούν πάντα την ουσία τους.

Να γυρεύεις την κρυμμένη πρόθεση, εκεί υπάρχει η εντιμότητα, η καθαρότητα ή όχι της καρδιάς. Ένας υπέρμετρα εγωιστής μπορεί να διαλέξει για επίδειξη το ρόλο αγίου. Να ζει με σκληρή άσκηση, να κινείται με εντυπωσιακή ευσέβεια, να μοιράζει περιουσίες στην ελεημοσύνη.

Όμως σκοπός του δεν είναι η συμπόνοια, είναι η προβολή, η επίδειξη, ένας αυτοθαυμασμός∙ ένας θρίαμβος στον δικό του κύκλο.

Να προσέχεις. Να προσέχεις το βλέμμα περισσότερο απ’ τα λόγια.


Μ. Βαμβουνάκη, Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη (Εκδ. Ψυχογιός) – απόσπασμα

 to23ogramma.wordpress.com
 enallaktikidrasi.com

Πηγή: http://www.awakengr.com/2015/07/blog-post_66.html#ixzz3f5jYV09y
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike