Υπογράφει ο Γιώργος ΚαραχάλιοςΔημοσιογράφος – Φιλόλογος
«…Δεν είδα γύρω μου
να σέβεται κανείς τον άνθρωπο.
Είδα να σέβονται τη μοχθηρία,
Τη δύναμη, την εξουσία,
Την ατιμία, τον πλούτο…»
…Λόγια απλά, λόγια σοφά λόγια με νόημα και σημασία… Λόγια από τη συγγραφέα Δίδω Σωτηρίου, της οποίας ο επίκαιρος στίχος βρίσκει – για πολλοστή φορά – «ανταπόκριση» στα διαχρονικά «δρώμενα» και «τεκταινόμενα» του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού μας γίγνεσθαι…
Και τούτο, καθώς η ειδησεογραφία των τελευταίων μηνών (και όχι μόνον) κινείται:
- Στον παλμό της μίζας και της ρεμούλας
- Στο ρυθμό της απάτης και της αρπαχτής
- Στο ταγκό της διαφθοράς και της διαπλοκής
- Στο χορό και στο «χρυσό πάρτι» των χρηματοδοτήσεων των ΜΚΟ, αλλά και
- Στον «αστερισμό» της Δικαιοσύνης, των εισαγγελέων και των δικαστών!..
«Η χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα»
Δεν περνάει μέρα, δεν περνάει επταήμερο που να μην αποκαλύπτεται και ένα σκάνδαλο, ένα κρούσμα διαφθοράς και διαπλοκής…
Μια χώρα χωρίς ενεργοποίηση – εδώ και χρόνια- των ελεγκτικών μηχανισμών. Μια χώρα που πίσω από σχεδόν καθένα αξιωματούχο, δημόσιο υπάλληλο, συνδικαλιστή κ.α. χρειάζεται και ένας … «χωροφύλακας»!
Καθηλωμένοι πλέον οι νεοέλληνες σε καναπέδες και κρεβάτια, παρακολουθούν έκπληκτοι κάθε βράδυ τα τηλεοπτικά δελτία και μένουν με τα μάτια ορθάνοιχτα από το ντόμινο αποκαλύψεων που κοινοποιούνται από τους τηλεοπτικούς αστέρες. Και ιδιαίτερα … «δια στόματος» Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή. Και μάλιστα σε τέτοιο σημείο που να φοβούνται ακόμα και… ν’ ανοίξουν την τηλεόραση. Και ταυτόχρονα να απορούν: «Τι θ’ ακούσουμε σήμερα Θεέ μου;»
Σκάνδαλα… σκάνδαλα… σκάνδαλα
Δεν έχουν τέλος λοιπόν οι αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα και τα εκατοντάδες εκατομμύρια που «χάθηκαν στο δρόμο», όπως:
Το ολέθριο πάρτι και η απίστευτη φάμπρικα με τα εξοπλιστικά, τις προμήθειες και τα «αντισταθμιστικά» οφέλη, το κύκλωμα λαθρεμπορίας καυσίμων, η Λίστα Λαγκάρντ, η Λίστα Νικολούδη, οι αμαρτωλές συμβάσεις, τα θαλασσοδάνεια και οι αμαρτίες του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, η Proton Bank και ο Λ. Λαυρεντιάδης, οι πρωταγωνιστές της φοροδιαφυγής, οι υποθέσεις Λιάπη και Τομπούλογλου, το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, οι offsores, το τεράστιο φαγοπότι με τα δημόσια έργα, η κομπίνα με τις πλαστές ταυτότητες, πτυχία και μεταπτυχιακά, οι επίορκοι και αργόμισθοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι «αγνοούμενοι» των Δημοτικών Επιχειρήσεων κλπ.
Και αν κοιτάξουμε και προς το… παρελθόν – ενδεικτικά – μπορούμε να θυμηθούμε:
Siemens, Βατοπέδι, παραδικαστικό κύκλωμα, δομημένα ομόλογα, έγκλημα χρηματιστηρίου, υποκλοπές, κοινοτικά κονδύλια, αγροτικές επιδοτήσεις, διατροφικά σκάνδαλα, καρτέλ γάλακτος, κουμπάροι, σκάνδαλα ΟΣΕ, ΠΥΡΚΑΛ, ΟΠΑΠ, Αγροτική Ασφαλιστική, Αγρέξ-Προμέξ, προσλήψεις εκτός ΑΣΕΠ, Golden Boys και girls, παράνομες Ελληνοποιήσεις, εθνικό κτηματολόγιο, φρουτάκια, το πάρτι στην Υγεία, τα στημένα μάτς και τόσα άλλα.
Και γιατί θα πρέπει να τα θυμόμαστε όλα αυτά;
Απλούστατα. Για ένα σοβαρό και μοναδικό λόγο: για να μην τα ξεχάσουμε και για να μην τους ξεχνάμε!..
«ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ ΜΕ ΤΙΣ ΜΚΟ!..»
Και για μην… ξεχνιόμαστε λοιπόν, τελευταίο και καραμπινάτο: Το πάρτι της ασυδοσίας με τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.
Μεγάλο το φαγοπότι. Εκατοντάδες οι ΜΚΟ, εδώ και χρόνια. Πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ – εκτιμάται – τα διαφυγόντα από τον «ελληνικό κορβανά». Περίεργες και ανεκτέλεστες δράσεις. Χωρίς δυνατότητα πιστοποίησής τους. Ανύπαρκτο το νομοθετικό πλαίσιο. Ανύπαρκτα και τα παραστατικά και οι αποδείξεις. Και πάνω απ’ όλα:
«φ ι λ ε υ σ π λ α χ ν ί α Ε λ λ ή ν ω ν»
καθώς πολλούς «αετονύχηδες» των ΜΚΟ τους απασχολούσε – ανάμεσα στ’ άλλα – «αν η ντομάτα μπορεί να φυτρώσει στην Αφρική» κι’ αν «υπάρχει τρόπος να ενισχυθεί η δενδροφύτευση στο δάσος του Αμαζονίου!»
Και όχι μόνον:
- να μην ενδιαφερθούν όλοι αυτοί και για την υποαπασχόληση συνεταιριστικών δομών των Παλαιστινίων γυναικών στη Δυτική όχθη, τη Γάζα, το Λίβανο και την Ιορδανία;
- να μην προβληματισθούν για την εκπαίδευση των Ινδιάνων στον οινοτουρισμό;
- να μην απασχοληθούν με την εκπαίδευση δικαστών στο Αζερμπαϊτζάν;
- να μη φροντίσουν για την ψυχολογική υποστήριξη στο Πακιστάν; (Αλήθεια, με τι είδους παραστατικά πιστοποιήθηκε η υλοποίηση αυτής της δράσης;)
Και μαζί … «με τα ξερά, να καίγονται τα χλωρά»: Να παίρνει αμπάριζα αυτή η φαρσοκωμωδία – ιλαροτραγωδία και τις αξιόλογες και αξιέπαινες για το έργο τους ΜΚΟ. Όπως, η Action Aids, η VWF κ.α… Και ταυτόχρονα να «εξαυλώνεται» στην κυριολεξία η ευγενική και υψηλή ιδέα του εθελοντισμού.
Ωστόσο, η απαίτηση της κοινωνίας είναι μία: η διερεύνηση του σκανδάλου των ΜΚΟ σε βάθος, αλλά και σε βάθος χρόνου.
Άλλωστε αυτονόητη και εύλογη θεωρείται η υποχρέωση της Πολιτείας «να ρίξει άπλετο φώς», προκειμένου ταυτόχρονα να αποτραπεί και μια ενδεχόμενη απειλή απόρριψης του θεσμού. Γιατί υπάρχουν – όπως προαναφέρθηκε – και άξιες ΜΚΟ!
Νομική θωράκιση, λοιπόν. Διαφάνεια. Υπευθυνότητα.
Συγκεκριμένες δράσεις, με έλεγχο υλοποίησής τους κλπ.
«Γ Ι Α Τ Ι;»
… Και καθώς βαδίζεις στην Πανεπιστημίου και δεν βλέπεις σε κανένα πρόσωπο να «ανθεί» το χαμόγελο στα χείλη, (λες και το έχουν σβήσει με μπλάνκο) μέσα σ’ αυτή την καταχνιά, το μούδιασμα, την παραζάλη και την έκπληξη από το καθημερινό ντόμινο των αποκαλύψεων, αβίαστο, πηγαίο και αυθόρμητο προκύπτει το ερώτημα:
γ ι α τ ί;
- Γιατί φθάσαμε εδώ που φθάσαμε;
- Υπάρχει άραγε κάποιος που θα μπορούσε με δυό λόγια – και χωρίς περιστροφές – να δώσει μια καθαρή και πειστική απάντηση;
- Πόσοι και ποιοι είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό το κατάντημα της Ελλάδας;
Σίγουρα υπάρχουν ευθύνες. Ποινικές. Πολιτικές Συλλογικές. Εξατομικευμένες.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ – ΕΝΟΧΗ – ΤΙΜΩΡΙΑ
Δεν αρκεί φυσικά η περιστασιακή και αποσπασματική – έστω και καθημερινή – γνωστοποίηση των σκανδάλων της διαφθοράς.
Δεν αρκεί μόνον η αποκάλυψη και η ανάδειξή τους.
Δεν αρκούν μόνον τα ρεπορτάζ, οι κάμερες, οι δηλώσεις, οι ξορκισμοί και οι «τηλεοπτικές δίκες».
Όπως δεν αρκεί ο διασυρμός και η διαπόμπευση των ενόχων, που για δεκαετίες στιγμάτισαν τη χώρα μας και καταβαράθρωσαν την αξιοπρέπεια της Ελλάδας, ανεξάρτητα από χρώμα και κομματικές σημαίες.
* * *
«Σώσαμε τους αριθμούς. Ας σώσουμε και τους ανθρώπους», η φράση που ακούγεται στα κατά τόπους καφενεία, τις γειτονιές, το μετρό και στις οικογενειακές και φιλικές παρέες.
Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλούν τα στοιχεία της πρόσφατης Έκθεσης του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος:
- 3.797.100 Έλληνες (το 34,6% του πληθυσμού), βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας και σε κατάσταση αποκλεισμού. Πρόκειται για το 4ο υψηλότερο ποσοστό στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Λετονία.
- Το 50% των φτωχών στην Ελλάδα έχουν εισόδημα κάτω από 4.000 ευρώ το χρόνο ανά άτομο.
* * *
Ταυτόχρονα, εντύπωση προκαλεί στην κοινή γνώμη το γεγονός πως πριν από ένα–ενάμιση χρόνο – και κυρίως παλαιότερα – δεν άνοιγε κανένας «Φάκελος».
Φαίνεται ωστόσο πως τον τελευταίο καιρό τα πράγματα και τα δεδομένα έχουν διαφοροποιηθεί. Φυσικά προς το καλύτερο, καθώς ελέγχονται όλες οι υποθέσεις διαφθοράς, οι μίζες και τα φαινόμενα διαπλοκής.
Έτσι, εδώ και κάποιους μήνες ανοίγουν οι «Φάκελοι», αλλά και τα στόματα. Και κυρίως … τα κελιά.
Οι πολίτες, ο λαός, το … «ποίμνιο» θέλει καθοδήγηση. Θέλει μπροστάρη. Θέλει οδηγό και … «καθοδηγητή» που να μην τον οδηγεί στον … «γκρεμό!...
Το ρόλο σε όλες τις προαναφερθείσες περιπτώσεις μπορεί και πρέπει να τον παίξει η Δικαιοσύνη.
* * *
Η Δικαιοσύνη που εκτός από το «νομικό οπλοστάσιο» που διαθέτει, έχει στο πλευρό της και μια κοινωνία ολόκληρη, έναν ολόκληρο λαό που ζητάει να τεθεί τέρμα σ’ αυτή τη …. «σαπίλα»!....
Ο κόσμος ζητάει, επιμένει και αναμένει να μπει η «σφραγίδα» της Δικαιοσύνης στην τελική και επίσημη νομική ετυμηγορία. Οι εισαγγελείς σίγουρα θα επιμείνουν! Το απέδειξαν άλλωστε.
Από τους δικαστές εξάλλου εξαρτάται – γιατί όχι – η εύρυθμη λειτουργία της Δημοκρατίας με τη διάκριση των τριών εξουσιών που επιβάλει το Σύνταγμα.
Στόχος της Δικαιοσύνης να αποκαλύψει όλους αυτούς που είχαν «βάλει βαθειά την κουτάλα στο μέλι» και να τους οδηγήσει στο εδώλιο, προκειμένου να αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο τη Νέμεση.
* * *
Και παράλληλα, με την πεποίθηση και τη βεβαιότητα πως η δικαστική έρευνα δεν θα λειτουργήσει ως… «βαλβίδα αποσυμπίεσης και εκτόνωσης» της αγανάκτησης, της πικρίας και της απογοήτευσης των πολιτών γι’ αυτά που διαβάζουν, βλέπουν και μαθαίνουν σε καθημερινή βάση.
Και τούτο, καθώς στο επίκεντρο της επικαιρότητας και της ειδησεογραφίας βρίσκονται οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης με τις δικαστικές πρωτοβουλίες τους.
Δικαστικές πρωτοβουλίες που αναμφισβήτητα, ικανοποιούν τους πολίτες καθώς και το περί δικαίου αίσθημα της ελληνικής κοινωνίας. Δικαστικές πρωτοβουλίες που υποχρέωσαν αναγνωρίσιμα πρόσωπα να πάρουν την «άγουσα» προς τα κελιά των κατά τόπους φυλακών της χώρας.
Και μάλιστα σε τέτοιο σημείο και σε τέτοια έκταση που ορισμένοι από τη μια να διατείνονται πως σε λίγους μήνες «θα είναι αμέτρητοι εκείνοι που θα συναντιούνται πίσω από τα κάγκελα των φυλακών» κι’ από την άλλη πως το «Πάμε Πλατεία;» τείνει να εξελιχθεί σε… «Πάμε Κορυδαλλό;»
ΝΙΣΑΦΙ ΜΕ ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ – ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ
Και λοιπόν; Η φυλακή – φυλακή.
Τα λεφτά θα τα πληρώσει κανείς;
Θα τα επιστρέψουν όλοι, όπως ήδη ορισμένοι-ελάχιστοι- έκαναν;
Και φυσικά, ενδεχόμενες ολιγωρίες και σκοπιμότητες δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να σταθούν «φραγμός» στην προσπάθεια:
- Να αποκαλυφθούν οι ένοχοι
- Να τιμωρηθούν, και
- Να επιστρέψουν στην Ελλάδα και στους Έλληνες τα κλεμμένα
Η Πολιτεία δεν μπορεί και δεν πρέπει να «σταυρώσει τα χέρια». Όλα τα λαμόγια, όλοι οι ένοχοι έχουν περιουσία, που πρέπει άμεσα
- να δεσμευθεί
- να κατασχεθεί και
- να εκποιηθεί
για να μπουν επιτέλους στα Ταμεία τα κλεμμένα, που κατασπαταλήθηκαν – χρόνια τώρα – με τις ευλογίες και την κάλυψη των «άνωθεν».
Και μάλιστα να επιστραφούν τώρα, πριν τα γνωστά «υποζύγια» - μισθωτοί και συνταξιούχοι – κληθούν να κάνουν και άλλες θυσίες!..
Ωστόσο, κανένας δεν πιστεύει πως θα επανέλθουμε στα προ – κρίσης επίπεδα. Όλοι όμως, θέλουν και αξιώνουν μια «ανάσα», μια ανακούφιση από τους φόρους και τα χαράτσια που πληρώνουν. Αξιώνουν διαφάνεια για όλους και για όλα, εργασία, επιβίωση… Δεν αρκούν μόνον οι διαπιστώσεις, οι αποκαλύψεις και οι αφορισμοί!..
ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ – ΑΛΛΑΓΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ
Και προκειμένου η Ελλάδα,
- να μη βιώσει ξανά τη «σαπίλα» των σκανδάλων,
- να μη δει ξανά «βαποράκια» να πηγαινοέρχονται με βαλίτσες εκατομμυρίων Ευρώ στο χέρι,
- και να ελπίζει πλέον σ’ ένα καλύτερο αύριο, χωρίς χρέη, σκάνδαλα, ανεργία, αναξιοκρατία κλπ.,
καθίσταται
εύλογη, έκδηλη και επιτακτική η αναγκαιότητα της τροποποίησης του νομικού πλαισίου, με στόχο ο πολιτικός να αντιμετωπίζεται νομικά όπως ακριβώς και ο απλός πολίτης
* * *
Το ζητούμενο λοιπόν, το θέμα – από εδώ και πέρα – είναι: τι γίνεται;
Γιατί όσο κι’ αν εφαρμοσθούν οι νόμοι, όσο κι’ αν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δραστηριοποιηθούν, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία όλων μας – «μηδέν εις το πηλίκον»
Και επειδή είναι κοινά αποδεκτό πως «η Ελλάδα δεν θα αλλάξει, αν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι» και πως «η αλλαγή μπορεί να έρθει μόνον από κάτω προς τα πάνω»
α ν α γ κ α ί ο ε ί ν α ι
να θυμηθούμε όλοι μας ποιοι είμαστε, από πού ήρθαμε και πού πάμε.
Η φράση που είπε στους τρεις πρώτους μήνες της κρίσης ο Γιώργος Μανιώτης: «3000 χρόνια Ιστορία, δεν θα μας τα φάνε οι Τράπεζες» είναι αυτή η φράση που θα πρέπει να μας προβληματίσει και να αλλάξουμε ρότα στη συμπεριφορά μας.
Άλλωστε,
- η «θεοποίηση» του lifestyle,
- η απαξίωση της εντατικής εργασίας,
- η «θεοποίηση» της λαμογιάς, της διαπλοκής και της μίζας,
- η καθιέρωση της αναξιοκρατίας,
- η απαξίωση της εμμονής στην αξία, την ποιότητα και την ικανότητα,
- η υλοποίηση των συνδικαλιστικών επιταγών,
- ο εθισμός στον καταναλωτισμό, την ευμάρεια και την ευδαιμονία,
- η πίστη στη λογική του εύκολου κέρδους, της «ξεπέτας» και της «αρπαχτής»,
- η πρυτάνευση του όφελους της τσέπης μας,
- η αδιαφορία για το καλό της χώρας, ακόμα και για την άμυνα της Πατρίδας μας,
- η εξιδανίκευση της εργασίας στο Δημόσιο σε αντίθεση με την εργασία στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και τόσα άλλα
συγκαταλέγονται, απαριθμούνται και συνυπάρχουν
στις αιτίες της σημερινής κρίσης, που βιώνουμε.
«ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ»
ΠΡΩΤΟ: Και γιατί τώρα όλο αυτό το ντόμινο αποκαλύψεων;
Γιατί τώρα υπάρχει η πολιτική βούληση;
Γιατί τώρα δεν υπολογίζεται το πολιτικό και κομματικό κόστος;
Γιατί τώρα υπάρχει η βούληση των Ελλήνων να πληρώσουν όλοι οι ένοχοι για όλα;
ΔΕΥΤΕΡΟ: «Όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος».
Φάγανε… φάγανε… φάγανε.
ΤΡΙΤΟ: Και σίγουρα δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Κάποιοι τα μοίραζαν – κάποιοι τα
έτρωγαν. Και κάποιοι – βασιζόμενοι στη λογική εκμαυλισμού των πολιτών –
έφαγαν με περισσή απληστία.
ΤΕΤΑΡΤΟ: Και τώρα καλούνται αυτοί που δεν έφαγαν, να πληρώσουν αυτά που
έφαγαν εκείνοι.
ΠΕΜΠΤΟ: Ήρθε ωστόσο η στιγμή, ο καιρός, η ευκαιρία να τελειώνουμε – μια και
καλή – μ’ όλους αυτούς τους τύπους.
ΕΚΤΟ: Ευτυχώς, που τελείωσαν τα λεφτά… κι’ ας ελπίσουμε πως δεν υπάρχουν
άλλα για κλέψιμο!..
«Η θ ι κ ό ν δ ί δ α γ μ α»
Σίγουρα όλοι μας έχουμε:
- ηλεκτρική κουζίνα
- ηλεκτρικό ψυγείο
- ηλεκτρικό πλυντήριο
* Ας σταματήσουμε επιτέλους
να έχουμε και …
ηλεκτρική συνείδηση!..
