ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΚΥΡΙΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΜΕ

     

                                                                                                      ( κάποιες σκόρπιες σκέψεις)

Πολιτική ποίηση;

Όχι φυσικά ,δεν υπάρχει κάτι ειδικά πολιτικό, κάθε ποίημα είναι και πολιτικό και ερωτικό και ‘’υπαρξιακό’’, όπως λένε κάποιοι. Η κάθε φορά θεματολογία δεν ορίζει την ουσία. Είναι πάντα η αφετηριακή αφορμή έκθεσης, της συνολικής μας στάσης, απέναντι στα πράγματα.

Ιδιαίτερα ‘’πολιτική’’θεωρώ πως είναι κυρίως η ποίηση, ‘’που δεν ασχολείται με την πολιτική’’, αυτή που είναι -καμώνεται πως είναι- με κάποιο μαγικό τρόπο, αμέτοχη στα της κοινωνίας.

Τα ποιήματα-άρλεκιν επί παραδείγματι, όπως και η αυθεντική τους πρωτότυπη πεζή μήτρα, είναι δήθεν ‘’ερωτικά’’. Στο βάθος τους είναι ρέκβιεμ του έρωτα, ένας αναχωρητισμός από κάθε τι το αληθινά ερωτικό, με στόχο γυναίκες πολλαπλά καταπιεσμένες που θεωρούν πως πρέπει να εκτονωθούν με ανύπαρκα πρόσωπα, καταστάσεις, ενω ταυτόχρονα.....καθαρίζουν. Εξοβελισμός του έρωτα, ιδίως της γυναίκας, από αυτόν, σεξισμός με πολλές αποχρώσεις..μάλλον αρκούντως πολιτική αφετηρία και στόχευση.

Αλλά επειδή υπάρχει ιστορική συνέχεια.... και στο παρελθόν, υπήρχε μια ακριβώς ανάλογη ''αθώα'' στόχευση. Η μεταφυσική- σπαρακτική παρουσίαση της μητρότητας ,σαφώς κάτι μας φώναζε :

Η καρδιά της μάνας

---

Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι,
αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.
-Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά,
μ’ αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,
της μανας σου να φέρης την καρδιά
να ρίξω να την φάη το σκυλί μου

Τρέχει ο νειός, την μάνα του σκοτώνει
και την καρδιά τραβά και ξεριζώνει
και τρέχει να την πάη μα σκοντάφτει
και πέφτει ο νειός κατάχαμα με δαύτη.

Κυλάει ο γυιός και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίη και να μιλάη.
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
-Εχτύπησες, αγόρι μου;…και κλαίει!

Αγγελος Βλάχος

Στο συγκεκριμένο έργο -ιδίως επειδή θεωρείται παιδαγωγικό- και που στόχος δεν είναι να ‘’κριθεί’’ ποιητικά, υπάρχει μια υπερβατική-ισόθεη παντοτινή μάνα, που ασφαλώς σαν τέτοια δεν θα άφηνε ποτέ την ιερουργία της, για να γίνει παραγωγική, για να είναι ισότιμη, για να παραμείνει έστω γυναίκα, στις ανθρώπινες διαστάσεις, με ανθρώπινες ανάγκες.

Η μάνα ‘’μη άνθρωπος’’...που παύει ασφαλώς να είναι γυναίκα, μου δίνει την εντύπωση ενός βαθύτατα πολιτικού ποιήματος-πονήματος.

(Ένας μη ειδικός και μια αναφορά του στο ‘’πολιτικό’’, με επίκεντρο τη κοινωνική  θέση της γυναίκας, είτε με παιδαγωγικό είτε με ‘’απελευθερωτικό’’, σεξιστικό εργαλείο)

 

 του Νίκου Κυριακίδη

ευχαριστούμε τον φίλο Νίκο Κυριακίδη για την εμπιστοσύνη του....