Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

” Γιά τό τζαμί τοῦ Βοτανικοῦ. “


Μοῦ ζητήθηκε πρό καιροῦ νά ἔχω συμμετοχή σέ μιά συζήτηση γιά τό ὑπό ἀνέγερση τζαμί σέ μιά πρωινή ἐκπομπή τῆς Δημόσιας Τηλεοράσεως. (Ἀλήθεια, κανείς ἁρμόδιος δέν σκέφθηκε τί σημαίνει ὁ ὅρος δημόσιος, ὅταν ἐκφέρεται κατά θηλυκό γένος;). Ἀρνήθηκα, προφασιζόμενος βαρηκοΐα. Ἡ κυρία, ὅμως, ἦταν ἐπίμων καί μοῦ πρότεινε νά σταλεῖ συνεργεῖο στό σπίτι μου, ὅπου θά κάνω μιά δήλωση μέ τίς ἀπόψεις μου καί δέν θά ὑπάρξει πρόβλημα ἐμπλοκῆς σέ διάλογο.

Δέχθηκα μέ βαρειά καρδιά. Τό συνεργεῖο (δύο εὐγενέστατοι κύριοι) ἦλθαν στό σπίτι μου δύο ὧρες ἐνωρίτερα καί μοῦ εἶπαν ὅτι ἡ δήλωσή μου θά γίνει μόλις ἀρχίσει ἡ ἐκπομπή. Μέ ἔζωσαν φίδια ἀνησυχίας καί τούς εἶπα νά τηλεφωνήσουν ὅτι σέ διάλογο δέν μετέχω λόγω βαρηκοΐας. Φαίνεται, ὅμως, ὅτι οἱ δύο πολυθέλγητρες «συντονίστριες» ἦσαν πιό βαρήκοες ἀπό ἐμένα καί μέ ἐνέπλεξαν σ’ ἕνα διάλογο μέ πρόσωπα πού μοῦ ἦσαν ἄγνωστα καί πού σέ καμμιά περίπτωση δέν εἶχα διάθεση ν’ ἀρχίσω διάλογο μαζί τους. Καί, ὅμως, ὁ  διάλογος ἄρχισε, ὁπότε ἀναγκάστηκα νά ἐγκαλέσω στήν τάξη ἕναν ἀπό τούς συζητητές καί νά τοῦ συστήσω εὐπρέπεια· καί ἀκολούθως, στρεφόμενος προς τίς χαριτόβρυτες «συντονίστριες», τούς δήλωσα κοφτά ὅτι παραβιάζουν κατάφωρα τή δημοσιογραφική δεοντολογία, διότι –παρά τή ρητή δέσμευσή τους- μέ ὑποχρέωσαν νά δημοσιοποιήσω κάτι πού ἀποτελεῖ προσωπικό μου «δεδομένο».
Ἀκολούθως, παρακάλεσα τά δύο μέλη τοῦ συνεργείου νά ἀπέλθουν. Ἔτσι ἄφησα τό πεδίο ἐλεύθερο στους συζητητές καί στις «κυρίες» νά ποῦν ὅ, τι θέλουν. Πρόφθασα, ὅμως, νά πῶ μερικά πράγματα,  πού εἶναι χρήσιμο νά διαβασθοῦν, γιατί, ὅπως μέ πληροφόρησαν, κάποιος ἀπό τό «συνεργεῖο» μοῦ καταλόγισε φανατισμό καί κάτι ἄλλο βαρύτερο. Ἡ δήλωσή μου -ὅπως τήν θυμᾶμαι- περιεῖχε τά ἀκόλουθα ἐρωτηματικά σημεῖα:
Πρῶτον, σέβομαι τίς θρησκευτικές εὐαισθησίες καί τίς θρησκευτικές ἀνάγκες παντός ἀνθρώπου, ἀλλ’ ἀφελῶς διερωτῶμαι: σέ ποιούς θά ἀνήκει θρησκευτικά τό ἐν λόγω τζαμί; Στους Σουνίτες ἤ στους Σιίτες; Ἤ, μήπως, σέ κάποια ἄλλη ἀπό τίς δεκάδες μουσουλμανικές σέχτες; Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν μποροῦν νά μονοιάσουν στις χῶρες τους καί θά μονοιάσουν στήν Ἑλλάδα; Μήπως ὑπάρχει κίνδυνος νά ἔχουμε φαινόμενα Βαγδάτης;
Δεύτερον, ἐν ἡμέραις κρίσεως, ὅταν δέν ἔχουμε χρήματα νά ἐπισκευάσουμε καί νά ἀποκαταστήσουμε τήν Μητρόπολη (15 χρόνια εἶναι γιαπί), μᾶς περισσεύουν λεφτά γιά νά φτιάξουμε πολυτελές τζαμί;
Τρίτον, ποιά ἐκκλησία τῶν Ἀθηνῶν διαθέτει τήν οἰκοπεδική ἔκταση πού θά διαθέτει τό ὑπό ἀνέγερση τζαμί; (Ὅπως μέ ἔχουν πληροφορήσει ἀπόστρατοι ἀξιωματικοί τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, στό ὁποῖο ἀνῆκε ὁ χῶρος, πρόκειται γιά μιά ἔκταση 20-23 στρεμμάτων. Ἴσως νά κάνουν λάθος. Ἀλλά τό χῶρο τόν ἔχω ἐπισκεφθεῖ καί εἶναι ἐξαιρετικά εὐρύς).
Τέταρτον, ὁ εἰσερχόμενος στήν Ἀθήνα μέσω τῆς Ἱερᾶς Ὁδοῦ καί τῆς Λεωφόρου Καβάλας, πρῶτα θά βλέπει τό τζαμί καί μετά τήν Ἀκρόπολη. Ποιά ἐντύπωση θά προκαλεῖ στόν ξένον ἐπισκέπτη, ὅταν θά βλέπει στίς πύλες τῶν Ἀθηνών τό συναθροισμένο πλῆθος τῶν μουσουλμάνων; Ἀφήνω τήν ἀπάντηση στόν ἀναγνώστη.
Πέμπτον, πόσο κοστολογήθηκε ἡ ἐκχωρηθεῖσα ἀπό τό Πολεμικό Ναυτικό οἰκοπεδική ἔκταση; Καί ποιοί ἦσαν οἱ ὑπογράψαντες πολιτικοί καί στρατιωτικοί; Μήπως κάποιος ἐξ αὐτῶν φιλοξενεῖται ἤ πρέπει νά φιλοξενηθεῖ στόν Κορυδαλλό; Διότι, ὅπως, μοῦ ἔχουν ἐκμυστηρευθεῖ παλαιοί ἀξιωματικοί τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, ἡ ἔκταση δόθηκε «μπίρ παρά». Στό ἕνα πέμπτο τῆς ἀξίας της!
Ἕκτον, τό καί σοβαρώτερον: Τί θά συμβεῖ ἄν κάποιος χριστιανός θρησκομανής ἤ κάποιος χουλιγκάνος ἤ (αὐτό κυρίως) κάποιος προβοκάτορας γράψει κάποια νύκτα κάτι αἰσχρό γιά τή μουσουλμανική θρησκεία ἤ φτιάξει μιά καρικατούρα τοῦ Μωάμεθ; Δέν θά ξεσηκωθεῖ ἐναντίον μας ὅλο τό Ἰσλάμ; Ἐδῶ οἱ ἐγχώριοι βάρβαροι δέν σέβονται τά πιό ἱερά μας μνημεῖα καί θά σεβασθοῦν τό τζαμί; Μήπως κάτι τέτοιες βλακώδεις ἤ προβοκατορικές ἐνέργειες, θά δίνουν τό πρόσχημα στήν Τουρκία (διότι αὐτή οὐσιαστικά θά εἶναι ὁ διαφεντευτής τοῦ τζαμιοῦ), νά ἐπεμβαίνει στά ἐσωτερικά μας; Ἄς θυμηθοῦμε τί ἔγινε τό 1955 μέ κάποια αἰσχρογραφήματα στή φερόμενη σάν οἰκία τοῦ Κεμάλ στή Θεσσαλονίκη. Ξεσηκώθηκαν τά ἄγνωμα πλήθη τῆς Πόλης καί ἀφάνισαν καθετί χριστιανικό στήν Βασιλεύουσα. Ἀπό καταστήματα μέχρι τάφους.
Καί κάτι πού δέν πρόφθασα νά πῶ: Ἀκούω νά λέγεται ὅτι θά ἀναβαθμισθεῖ ἡ περιοχή χάρη στό τζαμί. Οἱ λέγοντες αὐτό, χωρίς νά ἔχουν πρόθεση νά κάνουν χιοῦμορ, αὐτό τελικά πετυχαίνουν. Ἄν θέλουμε ἀναβάθμιση τῆς περιοχῆς, θά μπορούσαμε στό χῶρο αὐτό νά μεταφέρουμε τόν κρυμμένο κάπου στό Ζάππειο ἀνδριάντα τοῦ Καραϊσκάκη, πού ἔδωσε στό χῶρο αὐτό τήν πρώτη του μάχη στήν Ἀττική (Μάχη Χαϊδαρίου, 6-8 Αὐγούστου 1826) καί ὁ ὁποῖος τήν ἑπόμενη χρονιά ἔδωσε τή ζωή του γιά τήν ἐλευθερία τῶν Ἀθηνῶν.
Καί κάτι σάν ἐπίλογος: Διαλαλοῦμε urbi et orbi ὅτι ἡ Ἀθήνα εἶναι ἡ πόλη πού γέννησε τή δημοκρατία. Αὐτός πού θεμελίωσε τή δημοκρατία ἦταν ὁ Κλεισθένης. Ἀνδριάντας τοῦ Κλεισθένη δέν ὑπάρχει πουθενά στήν Ἀθήνα. Μήπως εἶναι καιρός νά στηθεῖ ἐκεῖ πού πρόκειται νά φτιαχτεῖ τό τζαμί; Ἔτσι οἱ ξένοι (καί οἱ ἐντόπιοι), πού φθάνουν στήν Ἀθήνα, θά θυμοῦνται ὅτι στήν πόλη αὐτή γεννήθηκε ἡ δημοκρατία καί ὄχι τό… Ἰσλάμ!
http://www.sarantoskargakos.gr/
http://www.palmografos.com/permalink/21145.html

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014



«Δουλέψτε τζάμπα … »

                 … ΜΠΕΡΔΕΨΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ … ΤΗ ΜΑΘΗΤΕΙΑ !..


Υπογράφει ο Γιώργος Καραχάλιος
Δημοσιογράφος – Φιλόλογος


… Σε μια εποχή που τα ταλέντα … τα καλύτερα μυαλά, οι εγκέφαλοι, οι επιστήμονες, οι ερευνητές … η γνώση, ο πολιτισμός … τα νιάτα μας, οι νέοι μας (η πιο σημαντική επένδυση !..) φεύγουν με … αεροπλάνα και με τρένα για αποκατάσταση στο εξωτερικό !..

… Σε μια εποχή που η φυγή των νέων επιστημόνων (και όχι μόνον) αποτελεί «πληγή» την μνημονιακής Ελλάδας, που εδώ και τρία χρόνια – δε βρίσκει το «γιατρικό» της για να την επουλώσει!.. 

… Σε μια εποχή που ανειδίκευτοι και κυρίως ειδικευμένοι νέοι επιστήμονες, με πλούσια βιογραφικά, διδακτορικά, έρευνες και μελέτες, έβαλαν … «πλώρη» και «έδεσαν»  σε «λιμάνια» του εξωτερικού !..

  Σε μια εποχή που η Ελλάδα εξακολουθεί – σαν ένας θηλυκός Kρόνος – να τρώει τα παιδιά της !..

… Σε μια εποχή που ο δείκτης της ανεργίας στους νέους 15 – 24 ετών «σκαρφαλώνει» στο εφιαλτικό 57,9 %,  ενώ και στην ηλικιακή κατηγορία 25 – 34 ετών είναι τρομακτικά ψηλά, καθώς εγγίζει το 37,8 % !..


… Σε μια εποχή που κυριαρχεί η ζούγκλα της εργασιακής και εργοδοτικής ανασφάλειας, με εξαντλητικά ωράρια των δέκα και δώδεκα ωρών και με μισθούς – έστω – των 300 και 400 Ευρώ !..

την ίδια στιγμή και ώρα

σοκ προκαλεί η πρόταση για «νέους – σκλάβους»  :

    «Δουλέψτε τζάμπα για ένα χρόνο»,  προτείνει ερευνητής του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), το οποίο αποτελεί συμβουλευτικό όργανο της Πολιτείας :

«… Κατάργηση του κατώτατου μισθού για νέους, έως ένα έτος από την πρόσληψή τους, προκειμένου να δίνεται ισχυρό κίνητρο στις επιχειρήσεις, και προγράμματα επιδότησης σε θυγατρικές των ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό…»

      Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Εφημερίδας των Συντακτών» που έφερε το «θέμα» στο … φως της δημοσιότητας, ο ερευνητής  (στο παρθενικό τεύχος του ΚΕΠΕ για τις μηνιαίες οικονομικές εξελίξεις ) εισηγείται μεταξύ άλλων - (σχετικά με την ανεργία) – τη στόχευση των προγραμμάτων επιδότησης σε θυγατρικές των ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό, με δεδομένο ότι εντός της Ελλάδας δεν μπορούν να … απορροφήσουν ανέργους, την «πριμοδότηση» επιλεκτικής μετανάστευσης σε χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δηλαδή τη διευκόλυνση της  εσωτερικής μετανάστευσης.

     Με την ελπίδα ότι η εισήγηση αυτή δεν αποτελεί … «λαγό» και πως δεν πρόκειται για νέο … «σκλαβοπάζαρο»,  φαίνεται πως ο συντάκτης της … «μπέρδεψε την εργασία με τη μαθητεία!..», καθώς πρόκειται για μια «αντιεπιστημονική» - όπως χαρακτηρίστηκε – θεωρία, που ως … «βόμβα» προκάλεσε … «θύελλα αντιδράσεων» και πλήθος απόψεων, σχολίων και εκτιμήσεων, από τις οποίες ενδεικτικά παραθέτουμε την ακόλουθη :

«… Είναι πιο αξιοπρεπές να έχεις το νέο των εικοσιπέντε χρόνων στο σπίτι και – εάν μπορείς – να τον τρέφεις, αντί να δουλεύει μια φορά την εβδομάδα για εκατό ευρώ το μήνα».

     Σε κάθε περίπτωση (είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε με τη μια ή την άλλη εισήγηση, εκτίμηση, άποψη και διατύπωση), οι νέοι μας σταμάτησαν να … ονειρεύονται και άφησαν τελικά το «όνειρο… μισό!...»

… Μια γενιά, χωρίς όνειρα, με αβέβαιο αύριο και μέλλον … Με «φραγμούς» και «αναβολές» στα όνειρά τους … Με στιγμές που … ονειρεύτηκαν κι ακόμη δεν τις έχουν βιώσει… Με όνειρα, που … «διαψεύστηκαν» από τη μια στιγμή στην άλλη…

… Μια γενιά που τα οράματά τους προδόθηκαν … και ταυτόχρονα αποδείχθηκαν ψεύτικες οι κομματικές  σημαίες που κάποιοι απ’ αυτούς … «πείσθηκαν» να κρατήσουν κατά τη φοίτησή τους στα Πανεπιστημιακά έδρανα …

* * * * * * *

     Ωστόσο και παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχει πιο ανακουφιστικό αίσθημα από την ελπίδα και την αισιοδοξία. 
     Την αισιοδοξία που «σκιαγραφεί» την πίστη η οποία οδηγεί στην   επιτυχία !..  Και τούτο θα πρέπει οι νέοι μας να το καταλάβουν καλά και να το νοιώσουν σε βάθος !..

     Όσο για όλους εμάς – (τους μεγαλύτερους, τους πλέον ώριμους, τους ηλικιωμένους και γεροντότερους) θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε μια και καλή :

·        Η ελπίδα του μέλλοντος έχει να κάνει με τους νέους μας … Με τους ανθρώπους που έρχονται και κάποια στιγμή θα κληθούν να πάρουν το τιμόνι της χώρας μας στα χέρια τους !..

·        Έχουμε – και το πιστεύουμε ακράδαντα - την καλύτερη νεολαία του Κόσμου!..

·        Ας τη θρέψουμε όχι με … τα «ξυλοκέρατα του Ασώτου», αλλά με το … «μόσχον το σητευτόν του Θεού !..»

·        Τα ρόδα της είναι κρίμα να φυλλορροήσουν !  Είναι ΚΡΙΜΑ !..


Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Στο … «κατώφλι της Βουλής»

Η αξιολόγηση των δημοσίων Υπαλλήλων


Επιτακτική και αναγκαία


Υπογράφει ο Γιώργος Καραχάλιος
  
 Δημοσιογράφος – Φιλόλογος



… Το λέγαμε – εδώ και χρόνια – με εκτιμήσεις, διαπιστώσεις και σχόλια μας στο Τύπο, το Ραδιόφωνο, την Τηλεόραση, σε Συνέδρια, σε Ημερίδες και σε Συσκέψεις :

*          Μη … «φουλάρετε» με υπαλλήλους το Δημόσιο.
*      Μην … «ξεχειλίζετε» με «διορισμούς» το στενό και ευρύτερο Δημόσιο Τομέα και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
*  Μην...«ανέχεστε» να διαχωρίζονται οι δημόσιοι υπάλληλοι σε : εργαζόμενους- απασχολούμενους- αργόσχολους και αργόμισθους.
*        Μην … τοποθετείτε «έξωθεν ημετέρους» σε θέσεις προϊσταμένων, διευθυντών, Γεν. Διευθυντών, Προέδρων και Διευθ. Συμβούλων σε υπηρεσίες του Δημοσίου και του ευρύτερου Δημόσιου τομέα, σκοπός των οποίων – σε αρκετές περιπτώσεις – ήταν η «αρπαχτή» και η… «εξύφανση» σκανδάλων.
*        Επιβραβεύεστε και αξιοποιήσετε το μόνιμο άριστο, ικανό και αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό.
*        Απομονώστε και σε τελευταία ανάλυση «στείλτε στο σπίτι τους» τη … «σκόνη, τη μούχλα και την αράχνη», αλλά και τους εκπρόσωπους του «ωχ-αδερφισμού».


… «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Πολιτικό, κομματικό και συνδικαλιστικό κόστος, γαρ…

Κι’ απ’ ό,τι μαθαίνουμε πάει πίσω η κινητικότητα έξι χιλιάδων υπαλλήλων στους Δήμους, καθώς οι επικείμενες κάλπες του Μαΐου «φρενάρουν» τις διαδικασίες, με αρκετούς εργαζόμενους να αρνούνται να απογραφούν και ορισμένους Δημάρχους να αρνούνται να δώσουν στοιχεία.

Ωστόσο, «επι τάπητος» και ένα… βήμα πριν από το «κατώφλι» της Βουλής βρίσκεται το Νομοσχέδιο, που φέρνει αλλαγές εκ βάθρων στον τρόπο αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων.

Μια διαδικασία που – όπως εκτιμάται από τους συντάκτες του Νομοσχεδίου – θα αποτελέσει το «πρόκριμα» για την αναδιοργάνωση του Δημοσίου… για να σταματήσει – εκτός των άλλων - να αποτελεί  εν πολλοίς  και ανεξέλεκτο πεδίο διαφθοράς.  Και παράλληλα για να παταχθούν φαινόμενα σήψης και αναξιοκρατίας που… αποδομούν τις δομές του δημοσίου.

Ταυτόχρονα βασικό και κύριο στοιχείο της νέας ρύθμισης αποτελεί  η ποσόστωση στις βαθμολογήσεις. Δεν είναι δυνατόν όλοι οι υπάλληλοι να παίρνουν  ΑΡΙΣΤΑ – γεγονός που συμβαίνει έως και σήμερα. Μεγάλο στοίχημα εξάλλου αποτελεί και το θέμα της επιλογής των προϊσταμένων.

Δεν είναι δυνατόν το 100% των υπαλλήλων να εμφανίζονται από τους προϊστάμενους τους ως αριστούχοι… Χάνει έτσι, μ’ αυτό τον τρόπο, το νόημα της η αξιολόγηση, που σίγουρα δεν είναι τιμωρία. Αλλά μέσο για να βελτιωθεί ο υπάλληλος, καθώς όλοι θα πρέπει να έχουν ευκαιρίες βελτίωσης μέσα από ειδικά προγράμματα και δυνατότητες επιμόρφωσης.

Φυσικά, η μεγάλη πλειοψηφία των δημόσιων υπαλλήλων κάνει καλά τη δουλειά τους. Και ως εκ τούτου, και πάνω απ’ όλα, αυτοί οι ίδιοι θα πρέπει να επιζητούν τη σωστή αξιοποίησή τους και την ταυτόχρονη διασφάλιση ότι θα υπάρχει μια αξιοκρατικά, επιλεγμένη διοικητική ιεραρχία που θα τους αξιολογεί και συνάμα  θα εξασφαλίζει τον εξορθολογισμό του Δημοσίου και κατ’ επέκταση τη συνέχεια του Κράτους.

Μην ξεχνάμε άλλωστε και τις πρόσφατες δηλώσεις στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή, που ανάμεσα στα άλλα έκανε λόγο για πλαστά πτυχία και πιστοποιητικά δημοσίων υπαλλήλων!

Αδυνατώ φυσικά να πιστέψω το ενδεχόμενο οι ανωτέρω υπάλληλοι να είχαν… βαθμολογηθεί από τους ανωτέρους του με άριστα! Και πάνω απ’ όλους, εκείνος ο εκπαιδευτικός που – (όπως είπε ο κ. Ρακιντζής) – είχε ασελγήσει σε παιδιά κάτω των δώδεκα ετών (!) και η Υπηρεσία δεν του επέβαλε κυρώσεις, με αποτέλεσμα ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης να ασκήσει  Έφεση.

Λέτε να είχαν … επιβραβευτεί όλοι με ΑΡΙΣΤΑ (10) ;;;


Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

«αέρας   αισιοδοξίας …»

«Το 2014,  ορόσημο για τον Τουρισμό και τον Πολιτισμό»


  Υπογράφει ο Γιώργος Καραχάλιος
        
         Δημοσιογράφος – Φιλόλογος


… Το λέμε εδώ και χρόνια : «Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας είναι ο Τουρισμός»…   Αρκεί αυτή η φράση,  εκτίμηση και διαπίστωση να μην καταντήσει μια … «κενολογία».

Ωστόσο, «πρόσω ολοταχώς» για νέο ρεκόρ ο Ελληνικός Τουρισμός, καθώς ως χρονιά ανόδου της τουριστικής κίνησης προδιαγράφεται το 2014 για τη χώρα μας, σύμφωνα με τα στοιχεία, εκτιμήσεις και προβλέψεις των καθ’ ύλην αρμόδιων : του Υπουργείου Τουρισμού, του ΕΟΤ, του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας, του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων, των  Συνδέσμων του εξωτερικού που εκπροσωπούν ταξιδιωτικά και τουριστικά γραφεία, των εκπροσώπων ισχυρών tour oprerators κλπ.


Πολιτισμός και Τουρισμός είναι συνδεδεμένοι τομείς για την προσέλκυση ποιοτικού τουρισμού στην Ελλάδα… Σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, σε μια «γωνιά του πλανήτη – ένα οικόπεδο γωνιακό» που με την κατάλληλη προσοχή, σχεδιασμό, φροντίδα και αξιοποίηση μπορεί να αποδώσει καρπούς και να δώσει «τροφή» και «πλούτο» σε χιλιάδες πολίτες.

Αισιόδοξα, λοιπόν τα μηνύματα… Αισιόδοξοι για την πορεία του Τουρισμού, το 2014, εμφανίζονται και οι παράγοντες της αγοράς… Αρκεί να πιστέψουν  όλοι οι εμπλεκόμενοι πως ο Τουρισμός και ο Πολιτισμός είναι υπόθεση όλων…                       Και φυσικά, το κράτος δεν θα πρέπει να είναι ο  «μηχανισμός» εκείνος που θα κάνει τα πάντα!..

… Σημασία έχει και η «ιδιωτική στρατηγική» για να έρθει ή να … ξαναέρθει ο τουρίστας. Προέχει η ευγένεια, το χαμόγελο, το καλό φαγητό, οι καλές υπηρεσίες διαμονής και εστίασης και τόσα άλλα, που σίγουρα δεν μπορούν να… κρατικοποιηθούν.

… Σημασία έχει και το γεγονός να αντιληφθούν οι Έλληνες ξενοδόχοι (και όχι μόνον) πως οι τιμές τους- σε αρκετές περιπτώσεις – δεν είναι ανταγωνιστικές…     


… Σημασία έχει να βελτιώσουν ακόμα τις υπηρεσίες τους, να αποκτήσουν όλοι ανεξαιρέτως τουριστική συνείδηση… Και να είναι σίγουροι πως ο κόσμος, οι τουρίστες και οι επισκέπτες, θα αναγνωρίσουν και θα επιβραβεύσουν, με κάθε τρόπο, τις προσπάθειές τους.

Και πάνω απ’ όλα: «Σε μια σεζόν δεν βγάζουμε τα… σπασμένα μιας ολόκληρης χρονιάς… Ούτε οι υπηρεσίες που προσφέρονται, ελαττώνονται - ούτε το πρωινό, ελληνικό ή …ξένο γίνεται φτωχότερο με κύριο άξονα, στόχο και σκοπό το μεγαλύτερο κέρδος».

… Ωστόσο νέο πακέτο μέτρων, προτάσεων και ρυθμίσεων βρίσκονται ήδη στα …                            «σκαριά», καθώς ο σχεδιασμός της νέας τουριστικής περιόδου – όπως μαθαίνουμε – τέθηκε … «επί τάπητος», σε συζήτηση σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο:

Μείωση ΦΠΑ ακτοπλοΐας, μείωση χρέωσης αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος», επιτάχυνση των διαδικασιών έκδοσης της βίζας Σένγκεν, παρεμβάσεις στον επενδυτικό νόμο, ανοιχτοί αρχαιολογικοί χώροι, λειτουργία των αρχαιολογικών χώρων και μουσείων για περισσότερες ώρες, ηλεκτρονικά εισιτήρια, εκσυγχρονισμός των πωλητηρίων των Μουσείων, λειτουργικές και αισθητικές βελτιώσεις μικρής κλίμακας, σοβαρές ξεναγήσεις, σχεδιασμός σχετικών applications, ευελιξία και προσαρμοστικότητα στις διεθνείς απαιτήσεις, συνδυασμός του τουρισμού με τον πρωτογενή τομέα, «πάντρεμα» του τουρισμού με τα αγροτικά προϊόντα, το θρησκευτικό – προσκυνηματικό τουρισμό, τον τουρισμό υγείας, την ελληνική γαστρονομία και τόσα άλλα, που μπορούν να δώσουν υπεραξία στο ελληνικό τουριστικό προϊόν και να θέσουν ταυτόχρονα όλες εκείνες τις αρνητικές συνιστώσες του παρελθόντος… στο περιθώριο.

Δε φθάνει μόνον η διαφήμιση για τους τουριστικούς και αρχαιολογικούς – πολιτιστικούς προορισμούς!
Θα πρέπει πάνω απ’ όλα όλοι ανεξαιρέτως οι εμπλεκόμενοι να αντιληφθούν ότι προσφέρουν φιλοξενία, ξενάγηση, εμπειρίαΔε φθάνει το ξενοδοχείο, το κατάλυμα ή ο παραδοσιακός ξενώνας… Δε αρκεί ένα παραδοσιακό φαγητό ή μια «σπεσιαλιτέ» που συνδέεται με την περιοχή…


Ο τουρίστας – επισκέπτης δεν έρχεται μόνο για μια αρχαιολογική επίσκεψη – ξενάγηση ή για να μάθει την πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά της πατρίδας μας.

… Έρχεται και για ψυχαγωγία, διασκέδαση, διακοπές και για… πολλά άλλα ελκυστικά ενδιαφέροντα που συνθέτουν ένα «τουριστικό σύνολο»…

Κι όπως είναι κοινά αποδεκτό, το σύνολο το συνθέτουν οι λεπτομέρειες: ειδικές μορφές, εναλλακτικός τουρισμός, γαστρονομία, γνωριμία με την παράδοση και τις λαϊκές τέχνες κλπ.


Πρόκειται για λεπτομέρειες και ιδέες που προϋποθέτουν διάθεση, όρεξη, μεράκι, φαντασία και λογισμό!..

… Τουρισμός και Πολιτισμός μπορεί μακροχρόνια να αποτελέσουν τις κύριες αξιόλογες οικονομικές δράσεις με σημαντικά έσοδα για την Ελλάδα, εφ’ όσον από… «διαφημιστικό σλόγκαν» μετουσιωθούν σε καθημερινή πράξη!..



Και εφ’ όσον εκλείψει – σε ορισμένες και ευτυχώς ελάχιστες περιπτώσεις – η άφρονα πολιτική του τουριστικού και πολιτιστικού επιχειρείν… η εποχή της παρωχημένης νοοτροπίας στο τουριστικό επιχειρείν… η λογική της «αρπαχτής» και την «επιχειρήσεων άρπα – κόλλα…»

Και ιδιαίτερα και πάνω απ’ όλα:
«Τουρισμός και Πολιτισμός χρειάζονται ένα λαό και ένα πολιτικό προσωπικό ενωμένο, που θα ζει και θα δραστηριοποιείται σε μια σοβαρή, αξιόπιστη, ευνομούμενη και δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα»




Διευθυντής σχολείου: Παραιτούμαι – Δεν μπορώ να γίνω μέρος της διάλυσης

Παραίτηση από τη θέση του Διευθυντή του Γυμνασίου Αμμοχωρίου, Επιστολή του συναδέλφου Βαγγέλη Καπαρού
Προς τους φίλους Διευθυντές και όλους τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς
Παραίτηση από τη θέση του Διευθυντή του Γυμνασίου Αμμοχωρίου
Πάντα πίστευα σε μια διευθυντική θητεία με δημοκρατικότητα, που θα δίνει λόγο στα οράματα και τις πρωτοβουλίες των συναδέλφων, στις ιδιαιτερότητες και τις κλίσεις των μαθητών. Πάντα πίστευα στον Διευθυντή που θα ξεπερνά τις τυπικότητες στοχεύοντας πέρα από παγερές γραφειοκρατίες, στη δημιουργία ενεργών πολιτών. Πάντα πίστευα ότι διοίκηση σημαίνει διορατικότητα, πρωτοπορία, συμμετοχή, συναδελφικότητα. Όταν ανέλαβα τη θέση του Διευθυντή του Γυμνασίου Αμμοχωρίου ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα κατέληγα να γίνω ελεγκτής παρουσίας, συντάκτης προγραμμάτων με επιφύλαξη, τιμητής των συναδέλφων, αποδέκτης υποβιβασμών. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα μου ζητηθεί να συμπεριφέρομαι σαν ένας στυγνός γραφειοκράτης με προσκόλληση στην απόλυτη τυπικότητα, αδιάφορος για την δημιουργία κλίματος εκπαιδευτικής προσφοράς και καινοτομίας. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα μου ζητηθεί να βάλω απέναντί μου τον σύλλογο, τον συνάδελφο, τον ίδιο μου τον «εαυτό», για να τον κατατάξω, ώστε να τον καταστήσω εύκολη λεία όσων επιδιώκουν να έχουν διαθέσιμους «αριθμούς», διαθέσιμα «νούμερα» για καρατόμηση. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα επιβάλουν εξωτερικούς κριτές των αποφάσεων Διευθυντή και συλλόγου οι οποίοι θα αρνούνται να αποδεχθούν τις προτάσεις του. Ποτέ δεν θεώρησα ότι η επιλογή μου σε κάποια θέση, ως Διευθυντής, Σχολικός Σύμβουλος ή Διευθυντής Διεύθυνσης θα με διαφοροποιήσει από τους συναδέλφους μου.
 Διευθυντής σχολείου: Παραιτούμαι - Δεν μπορώ να γίνω μέρος της διάλυσης
Διευθυντής σχολείου: Παραιτούμαι – Δεν μπορώ να γίνω μέρος της διάλυσης
Φτάνει πια συνάδελφοι Διευθυντές, εμείς έχουμε τώρα τον λόγο, δεν μπορούμε να γίνουμε οι τιμητές του «εαυτού» μας, οι κριτές των συναδέλφων μας, οι εμπρηστές των συλλόγων. Γιατί όσο κι αν το πιστεύουμε, δεν θα γλυτώσουμε, θα μας πετάξουν και εμάς, αφού πρώτα μας χρησιμοποιήσουν και μας αποξενώσουν από τους δίπλα μας. Τώρα είναι η δική μας ευθύνη. Ας γίνουμε ένα με τους συναδέλφους μας. Ας σκεφτούμε ότι είμαστε σπλάγχνα από τα σπλάγχνα τους. Είμαστε και εμείς εκπαιδευτικοί.
Πως μπορούμε να γίνουμε τιμητές και αίτιοι της μισθολογικής καθήλωσης και της πιθανής αποπομπής των συναδέλφων μας; Πως μπορούμε να κρίνουμε τον συνάδελφο που αγωνίζεται, σε εποχές δύσκολες, με πάθος αλλά και πόνο,  για τους μαθητές του και τα παιδιά μας; Η παιδεία θέλει όραμα, θέλει πάθος, θέλει αγάπη, θέλει θυσία, θέλει δημιουργικότητα. Η παιδεία είναι πάντα δημοκρατική. Δεν μπορεί να αποδώσει σε καθεστώς φόβου, έντονης υποκριτικότητας, προσωπικής κατάθλιψης, καθημερινού καταναγκασμού.
Άλλωστε ποιος είναι ο ρόλος μας; Διευθύνω εκπαιδευτικούς, διευθύνω σχολείο, σημαίνει οραματίζομαι, δημιουργώ συνθήκες, διευκολύνω, συν-εργάζομαι,  διευρύνω τους ορίζοντες,  διαλέγομαι. Διευθύνω σχολείο δεν σημαίνει διατάζω, διαιρώ, υποτάσσω, αναγκάζω, απειλώ, φοβίζω.
Σήμερα μου στερούν τη δυνατότητα να συνδιοικώ με το σύλλογο, μου στερούν τη δυνατότητα να δημιουργώ,  μου στερούν τη δυνατότητα να έχω οράματα, μου στερούν τη δυνατότητα να αποφασίζω, μου στερούν τη δυνατότητα να αισθάνομαι συνάδελφος. Δεν διαφέρω από τους καθημερινούς μου συντρόφους. Αυτούς που καθημερινά δίπλα μου αγωνίζονται και προσφέρουν. Δεν μπορώ να ανεχτώ ένα σχολείο κομμάτι της γραφειοκρατίας, όπου ελέγχουν την παραμικρή μας κίνηση, όπου πρωτοβουλία  σημαίνει παράπτωμα, όπου κάθε τι πρέπει να καταγράφεται.
Διοικώ (τι λέξη κι αυτή) ένα σχολείο όπου οι καθηγητές έρχονται για μάθημα και μέρες που έχουν άδεια. Διοικώ ένα σχολείο όπου οι συνάδελφοι προετοιμάζουν εκδηλώσεις απογεύματα και Σαββατοκύριακα. Διοικώ ένα σχολείο όπου οι καθηγητές κάθονται παραπάνω χωρίς να τους το επιβάλλει κανείς. Διοικώ ένα σχολείο όπου οι συνάδελφοι διδάσκουν επιπλέον ώρες από αυτές που φαίνονται στα προγράμματα. Διοικώ ένα σχολείο όπου αισθάνομαι ότι αναπνέω, ότι χαίρομαι, ότι μπορώ να ζω.
Σ’ αυτό λοιπόν το σχολείο δεν μπορώ να ανεχθώ να επιβληθούν τυπικότητες, γραφειοκρατικές αστειότητες, καταπιεστικές διαταγές, ανελεύθερες επιβολές. Δεν μπορώ να γίνω μέρος της διάλυσης. Γιατί η διάλυση θα αρχίσει μέσα στο σύλλογο, από τη διχόνοια, την αντιπαλότητα, τον ανθρωποφάγο ανταγωνισμό.
Πέρα από όλα αυτά υπάρχει ένα επιπλέον προσωπικό μου δίλημμα, τώρα που αρχίζει η αξιολόγηση. Μπορώ να είμαι ταυτόχρονα συνήγορος και εισαγγελέας; Συνήγορος των συναδέλφων ως αιρετός στο ΠΥΣΔΕ και δικαστής τους στο σχολείο ως Διευθυντής- αξιολογητής; Η έναρξη λοιπόν της αξιολόγησης το 2014 (μια αξιολόγηση που σκοπό δεν έχει τη βελτίωση αλλά την κατάταξη και τον εξοστρακισμό) δεν μου επιτρέπει να συνεχίσω την παρουσία μου στη Διεύθυνση του Γυμνασίου Αμμοχωρίου. Είναι η ώρα της επιλογής. Μέλημα και αγώνας μου είναι οι συνάδελφοι. Από αυτούς εκλέχτηκα, αυτούς υπερασπίζομαι και σε αυτούς απολογούμαι.
Σκίτσο του Στάθη από το e-nikos
Σκίτσο του Στάθη από το e-nikos
Για όλα τα προαναφερθέντα, με λύπη, έντονη στενοχώρια, μεγάλη συναισθηματική φόρτιση αλλά και αίσθημα ευθύνης σας ενημερώνω ότι υπέβαλα αίτηση- παραίτησης από τη θέση του Διευθυντή του Γυμνασίου Αμμοχωρίου, παραμένοντας ως αιρετός στο ΠΥΣΔΕ Φλώρινας για να υπερασπιστώ τα δικαιώματα των συναδέλφων μου.
Το σχολείο των αγέλαστων «προσώπων», των μαυροντυμένων «εισαγγελέων», των απόμακρων «δικαστών», των ποταπών κολάκων, που επιχειρείται σήμερα να επιβληθεί, δεν μου ταιριάζει. Γι αυτό και δεν μπορώ να το διευθύνω. Δεν αισθάνομαι «ικανός» να διευθύνω ένα τέτοιο σχολείο. Δεν μπορώ να διευθύνω παραβλέποντας τα οράματά μου, τη συνείδησή μου, τον λόγο μου, μόνο και μόνο για να διατηρήσω τη θέση μου.
Ξέρω ότι στενοχωρώ τους καθημερινούς μου, στο Γυμνάσιο Αμμοχωρίου, συντρόφους. Ξέρω ότι είναι δύσκολο να ξαναζήσω ότι έζησα μαζί τους. Ας με συγχωρέσουν, δεν έχω άλλη επιλογή. Δεν μπορώ να αισθάνομαι ότι δεν είμαι τίποτε άλλο παρά ένα γρανάζι της κρατικής μηχανής. Μιας μηχανής αν-αίσθητης, αυστηρά αριθμολάγνας, αδιάφορης για το άλλο «πρόσωπο», το ανθρώπινο «πρόσωπο», που υποφέρει και αγωνιά. Άλλα ήταν τα οράματά μου, άλλες οι ελπίδες μου, άλλη η «αγάπη» μου, για ένα σχολείο δημιουργίας, συναδελφικότητας, ελπίδας. Αυτό το σχολείο έζησα μαζί τους, στη ζεστασιά τους, στο καθημερινό αγώνα τους, στην ακούραστη αγάπη τους, στις αμέτρητες ώρες προσφοράς τους, στη κατανόηση των λαθών μου και γι αυτό από τα βάθη της καρδιάς μου τους ευχαριστώ.
Καπαρός Βαγγέλης
Αιρετός ΠΥΣΔΕ Φλώρινας,
Διευθυντής Γυμνασίου Αμμοχωρίου
Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

Τι κάνουν οι φιλόσοφοι που δεν το κάνουν οι άλλοι

Ανοιχτές διαλέξεις/συζητήσεις – Τρίτη, 14/1/2014

Καλούμε μέλη και μη της πανεπιστημιακής κοινότητας που αγωνιούν για το μέλλον του πανεπιστημίου στη σειρά ανοιχτών διαλέξεων/συζητήσεων που ξεκινήσαμε στη διάρκεια του απεργιακού αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ με στόχο να σκεφτούμε μαζί και να ανταλλάξουμε απόψεις  πάνω σε θέματα  που αφορούν τις ραγδαίες εξελίξεις  στις επιστήμες, στην κοινωνία, στη ζωή μας. Ιδιαίτερα σήμερα, που το πανεπιστήμιό μας  περνά μία κρίσιμη φάση (πειθαρχική δίωξη εναντίον του Πρύτανη, διαθεσιμότητες, αποψίλωση από ανθρώπινο δυναμικό και πόρους) η κριτική γνώση και η αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας είναι ακόμα πιο αναγκαίες.

Η πέμπτη συνάντηση θα γίνει την Τρίτη, 14/1/2014, ώρα 17:00 ακριβώς, στο αμφιθέατρο Άλκης Αργυριάδης, στα Προπύλαια/Πανεπιστημίου 30

Θέμα:  Τι κάνουν οι φιλόσοφοι που δεν το κάνουν οι άλλοι

Εισηγητής:  Θεοδόσιος Πελεγρίνης,  Πρύτανης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών


Οργανωτική Επιτροπή:


Πέπη Ρηγοπούλου/Τμήμα Επικοινωνίας & ΜΜΕ
Τάσος Κορκοτσίδης/Τμήμα Οικονομικών Επιστημών
Μάνος Κουντούρης/Τμήμα Οικονομικών Επιστημών

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

«… Μετά τις καταθέσεις … οι επισφαλείς αναλήψεις»

« Ενός σκανδάλου …  μύρια έπονται !..»

                      Σκανδάλων αποκαλύψεις, σε … ημερήσια διάταξη

      Υπογράφει ο Γιώργος Καραχάλιος
                          Δημοσιογράφος – Φιλόλογος



Εμβρόντητη, άναυδη και άφωνη – για άλλη μια φορά – η κοινή γνώμη, καθώς ο Ασκός του Αιόλου που άνοιξε εδώ και καιρό … αποκαθήλωσε και έρριξε από το «βάθρο» της υπόληψης και της εκτίμησης, αυτή τη φορά, γνωστούς επιχειρηματίες  και υψηλόβαθμα  στελέχη του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.

Ο λόγος για τα «κόκκινα δάνεια» και τις «επισφαλείς δανειοδοτήσεις» από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, από το 2006 έως το 2011.

Διώξεις εναντίον γνωστών προσώπων για απιστία, απάτη και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος σε βαθμό κακουργήματος … Περισσότερα από 400 με 500 εκατομμύρια η «τρύπα» στην Τράπεζα και φυσικά η ζημιά για το ελληνικό κράτος.


Μεγάλα και τρανταχτά τα ονόματα – «Γίγαντες» όσοι φέρονται να εμπλέκονται … Βαριές οι κατηγορίες που τους αποδίδονται … Κανένας βέβαια δεν είναι ένοχος πριν η Δικαιοσύνη τελεσίδικα αποφασίσει …

Ωστόσο, εύλογη και έκδηλη είναι η βούληση και το αίτημα του ελληνικού λαού, όλοι αυτοί που καταχρέωσαν τους  Έλληνες πολίτες, να κληθούν να δώσουν λόγο στη Δικαιοσύνη και κυρίως στην ελληνική κοινωνία.

Κι είναι η πρώτη φορά που σπάει το «άβατο» στο τραπεζικό σύστημα για τους μεγαλοδανειστές. Όπως άλλωστε είναι και η πρώτη φορά που οι έλληνες πολίτες βλέπουν να οδηγούνται στα εδώλια των δικαστηρίων, αλλά και στις φυλακές «ευυπόληπτοι» έως  χθες πολίτες… Ο Άκης, ο Σμπώκος, ο Μαντέλης, ο Γιάννος, ο Λαυρεντιάδης, ο Ψωμιάδης, ο Παπαγεωργόπουλος και τόσοι άλλοι

Τελευταία εξάλλου μπήκαν στο «κάδρο» και οι  τεράστιες και απίστευτες μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων, αλλά και τα επικείμενα ραντεβού με τον ανακριτή ακόμα και απόστρατων αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων!..

Και ως «περικοκλάδα» - θα λέγαμε – πίσω από τον… «καμβά» του κάδρου, η ανταλλαγή λεκτικών πυρών και η διαλεκτική αντιπαράθεση, ένθεν κακείθεν, για την εξαφάνιση του Χριστόδουλου Ξηρού: « Επί τάπητος το «παιχνίδι» της μετάθεσης των ευθυνών, με επίκεντρο βέβαια την παραβίαση της άδειας από τον καταδιωκόμενο τρομοκράτη…

Ωστόσο, πολιτική και πολιτικοί θα πρέπει να μείνουν μακρυά από όλο αυτό το «σκηνικό», ανεξάρτητα κι αν η … οσμή σκανδάλων, η τρομοκρατία και η οικονομία ανεβάζουν τον πολιτικό υδράργυρο και εξυφαίνουν … «σενάρια εκλογών».

«Ενός σκανδάλου άλλωστε… μύρια, έπονται», καθώς οι αποκαλύψεις για παραβατικές συμπεριφορές βρίσκονται πλέον σε ημερήσια διάταξη!.. Και τούτο, καθώς αποδεικνύεται στις μέρες μας πως  η απάτη  «βασίλευε» για δεκάδες  χρόνια κι ήταν πανταχού παρούσα σ’ όλους τους τομείς του «κοινωνικού μας γίγνεσθαι»… Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις σ’ όλο εκείνο το «περίγραμμα – φάσμα» που ήθελε – εδώ και χρόνια – να αποκαλείται ελληνικό ΚΡΑΤΟΣ, σίγουρα κάτι παράνομο, ανήθικο και βρώμικο θα βρείς!!..

Όλες οι παθογένειες του ελληνικού κράτους διογκώθηκαν στη μεταπολίτευση και οι κάθε λογής επιτήδειοι έσπευσαν, εκτός των άλλων, να… «οικειοποιηθούν» ακόμα και τις  χρηματοδοτήσεις των ευρωπαϊκών πακέτων, δήθεν – (άκουσον, άκουσον), για τον … εξευρωπαϊσμό της Ελλάδας!..

Στην τελική, ωστόσο, ανάλυση – όπως άλλωστε σημειώνει και ο διδάκτορας της Εργασιακής και Οργανωσιακής Ψυχολογίας κ. Γ. Μάρκοβιτς:
«Ο έλεγχος, η συμμόρφωση και τιμωρία έχουν πάντοτε κόστος… Και μια χρεωμένη κοινωνία δε νοείται να επιβάλει νέα χρέη στα μέλη της…»


Ανεξάρτητα, (να προσθέσουμε εμείς)  αν τα ίδια τα μέλη της κοινωνίας, η ελληνική κοινωνία, ο ίδιος ο λαός, συμμετέχει στην πολιτική και κοινωνική δράση. Και τούτο, καθώς τους πολιτικούς δεν τους διορίζει κανένας… Αβραάμ Πάπας. Ούτε μια αόρατη και υπερφυσική υπερδύναμη
Γι’ αυτό και ο ελληνικός λαός κατ’ επέκταση – όλοι εμείς – έχουμε ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης και σίγουρα, κάποια στιγμή, πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας…
Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών, ανεξάρτητα «αν δεν τα φάγαμε όλοι μαζί…»
Σε κάθε περίπτωση βέβαια, ο κόσμος, λίγο – πολύ, γνωρίζει «ποιοι τα έφαγαν…». Και συνάμα είναι σίγουρος πως τα «διαμάντια της Δικαιοσύνης», αργά ή γρήγορα, θα τους οδηγήσουν στα ειδώλια των δικαστηρίων! Η δικαστική έρευνα  πρέπει απερίσπαστα να προχωρήσει και χωρίς κανένα… «κουκούλωμα» να ξεσκεπάσει τους ενόχους!..
Αρκεί βέβαια, όλοι αυτοί να επιστρέψουν και τα κλεμμένα… Κι’ αρκεί να μην επέλθει σταδιακά η λήθη και έρθει μετά από λίγα χρόνια η στιγμή της συγχώρεσης!..
Γιατί – όπως είπε  και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής,
                       «όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια!..»


Στους ουρανούς θα ακούγεται … το βιολί του !..




«Έφυγε»  ο σημαντικότερος έλληνας δεξιοτέχνης
Γιώργος  Κόρος


Υπογράφει ο Γιώργος Καραχάλιος
              Δημοσιογράφος - Φιλόλογος


«Γειά σου Κόρο μου, με το βιολί σου»,
ήταν η φράση που αυθόρμητα και αβίαστα έβγαινε από τα χείλη του κόσμου που τον αγάπησε, χόρεψε και διασκέδασε με τα τραγούδια του … Και ιδιαίτερα από τα χείλη όσων συνεργάστηκαν μαζί του :  του Γιώργου Παπασιδέρη, του Στέλιου Καζαντζίδη, της Γιώτας Λύδιας, του Πάνου Γαβαλά, του Γιώργου Νταλάρα, της Χαρούλας Αλεξίου, της Γλυκερίας, της Ελένης Βιτάλη και τόσων άλλων.

Τον πρωτογνώρισα πριν από εικοσιπέντε χρόνια στα πλατώ της ΕΡΤ, αλλά και στα στούντιο της Κολούμπια, στον Περισσό… Σεμνός, έντιμος, κοινωνικός, εργασιομανής, αλλά και  τελειομανής, έγραψε περισσότερα από 1200 τραγούδια, με πολλούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους …

Δεν ήταν λίγες οι φορές που ανταποκρίθηκε άμεσα στο κάλεσμά μας να συμμετάσχει σε εκδηλώσεις και σε ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα – αφιερώματα.  Και συμμετείχε με αξιόλογη προθυμία, διάθεση και πάθος και ιδιαίτερα χωρίς κανένα οικονομικό αντάλλαγμα !..  Άλλες εποχές, άλλα ήθη, άλλες πρακτικές …

Κάποτε, σε μια ανύποπτη στιγμή – σ’ ένα τηλεοπτικό γύρισμα – το 1989, μας είχε εκμυστηρευτεί:

« Έχω κάνει ανθρώπους να κλάψουν με το βιολί… Με σταματούν στο δρόμο γνωστοί και άγνωστοι, άντρες και γυναίκες, και με τα λόγια τους γεμίζουν την καρδιά μου, δίνοντας μου θάρρος για νέους πειραματισμούς… Αλλά δυστυχώς τα νιάτα μας, οι νέοι μας, είναι σήμερα αποκομμένοι από την ελληνική παραδοσιακή μουσική και τα όργανά της. Πρέπει να παντρέψουν τη γνώση τους με τη φαντασία, το λογισμό τους και το νεανικό πάθος»



Ακόμα και στην τελευταία δεκαετία της ζωής του δε δίσταζε να μεταφέρει, με τις δοξαριές του, στο βιολί του το κλάμα και το παράπονο των συνανθρώπων του…  Αλλά – γιατί όχι – και το παράπονο το δικό του, που – όπως ο ίδιος μας έλεγε – δεν του είπαν ποτέ να εμφανιστεί στο Μέγαρο Μουσικής.

… Έφυγε λοιπόν ο δεξιοτέχνης του βιολιού, σε ηλικία 91 ετών … Σίγησε το βιολί του, ορφάνεψαν τα τραγούδια του, μεγάλη η απώλεια για την ελληνική παραδοσιακή μουσική, δυσαναπλήρωτο το κενό στο «μουσικό γίγνεσθαι» της πατρίδας μας, καθώς «έκλεισε» ένα μεγάλο κεφάλαιό του.

Ας ευχηθούμε, ωστόσο οι νέοι μουσικοί και τραγουδοποιοί που δίδαξε, βοήθησε αλλά και ανέδειξε να συνεχίσουν το έργο του, που αποτελεί για τον τόπο μας μια πολιτιστική κληρονομιά ανυπολόγιστης αξίας!..



Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Τομ Ρόμπινς - Η θεωρία του Ντανυμπόϋ

Τα φυσικά και σωματικά σύνορα έχουν κατακτηθεί. Η βιομηχανική επανάσταση έχει ολοκληρώσει τον ατσάλινο κύκλο της. Στην εποχή μας, εποχή της υψηλής τεχνολογίας, οι τραχιές και σκληρές εκδηλώσεις της θηλαστικής λογικής δεν είναι πια βοηθήματα αλλά εμπόδια. (Και τα κατάλοιπα της ερπετοειδούς λογικής, με την έμφασή της στις εδαφικές διεκδικήσεις και την υπεράσπιση τους - είναι επικίνδυνα σε βαθμό παραφροσύνης). Τώρα χρειαζόμαστε έναν λιγότερο επιθετικό και λιγότερο τραχύ ανθρώπινο ον. Χρειαζόμαστε ένα πιο εύκαμπτο είδος ατόμου, πιο χαλαρωμένο, πιο ήρεμο, ευγενικό και σκεπτόμενο, γιατί μόνο αυτό μπορεί να επιβιώσει, και να επιταχύνει αυτό το πολύ καινούργιο σύστημα που βρίσκεται μπροστά μας. Μόνο αυτό το είδος ατόμου μπορεί να συμμετάσχει στην επόμενη εξελικτική φάση. Το δίχως άλλο, αυτή η ανθώδης συνείδηση έχει πνευματικές αποχρώσεις.
Στις πιο έντονες πνευματικές εμπειρίες, το βασικό γνώρισμα είναι το σταμάτημα του χρόνου. Είναι η αίσθηση ότι βρίσκεσαι έξω από τον χρόνο, ότι είσαι αιώνιος - αυτή είναι η πηγή της έκστασης στο διαλογισμό, την ψαλμωδία, την ύπνωση και την εμπειρία των ψυχεδελικών φαρμάκων.Μια παρόμοια κατάσταση αχρονικότητας (αν και κάπως συντομότερη και λιγότερο διαυγής), μια κατάσταση άρνησης του εγώ (το εγώ υπάρχει στο χρόνο, όχι στο χώρο), πραγματοποιείται με τον σεξουαλικό οργασμό, γι’ αυτό και ο οργασμός είναι ένα τόσο επιθυμητό αίσθημα. Ακόμα και οι μπεκρήδες, με τον άξεστο και ανεπαρκή τρόπο τους, ψάχνουν γι’ αυτόν τον άχρονο χρόνο. Ο αλκοολισμός είναι μια ατελής πνευματική επιθυμία.
Με χίλιους δυο τρόπους, έχουμε κυριαρχήσει την τέχνη του χώρου. Γνωρίζουμε αρκετά για τον χώρο. Αλλά οι γνώσεις μας για το χρόνο είναι αξιοθρήνητα λιγοστές. Φαίνεται ότι μόνο με τη “μυστικιστική” κατάσταση μπορούμε να κυριαρχήσουμε το χρόνο. Τα κλειδιά γι’ αυτή τη μυστικιστική κατάσταση είναι ο «οσφρητικό εγκέφαλος»- η μνημονική περιοχή του εγκεφάλου που ενεργοποιείται από τα οσφρητικά νεύρα - και ο “φωτεινός εγκέφαλος” - ο εγκεφαλικός φλοιός.
Με αμεσότητα και ένταση, η οσμή ενεργοποιεί τη μνήμη, επιτρέποντάς μας να ταξιδέψουμε ελεύθερα στον χρόνο. Οι πιο βαθιές μυστικιστικές καταστάσεις είναι εκείνες όπου η συνηθισμένη διανοητική δραστηριότητα φαίνεται να αιωρείται στο φως. Και, στη μυστικιστική επιφώτιση, όπως και στην ταχύτητα του φωτός, ο χρόνος πάει να υπάρχει.
Τα λουλούδια, μόλο που δεν βλέπουν, ούτε ακούν, ούτε διαθέτουν γεύση ή αφή, αντιδρούν στο φως με καθοριστικό τρόπο και ρυθμίζουν τη ζωή τους και το περιβάλλον τους με μια ενορχήστρωση αρωμάτων.
8-brains-axons-break-down-8
Με την ανάπτυξη της λουλουδικής συνείδησης, τα ανθρώπινα όντα θ’ αρχίσουν να χρησιμοποιούν πληρέστερα τον «φωτεινό τους εγκέφαλο» και να κάνουν πιο εξευγενισμένη και ντελικάτη χρήση του «οσφρητικού εγκεφάλου» τους. Αυτοί οι δύο συνδέονται θαυμάσια. Στην ουσία, αλληλεπικαλύπτονται σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ενιαίοι και αδιαίρετοι.
Ζούμε σε μια τεχνολογία της πληροφορικής. Τα λουλούδια ζούσαν ανέκαθεν σε μια πληροφορική τεχνολογία. Τα λουλούδια συγκεντρώνουν διαρκώς πληροφορίες στο διάστημα της ημέρας. Τη νύχτα τις επεξεργάζονται. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται φωτοσύνθεση.
Καθώς ο εγκεφαλικός φλοιός θα χρησιμοποιείται ολοένα και περισσότερο, θ’ αρχίσουμε να κι εμείς να κάνουμε ένα είδος φωτοσύνθεσης. Στην ουσία, κάτι τέτοιο το κάνουμε και τώρα, αλλά σε σύγκριση με τα λουλούδια, η δική μας φωτοσύνθεση είναι πρωτογενή και περιορισμένη. Κι ο λόγος είναι πως, οι πληροφορίες που συγκεντρώνουμε από τις εφημερίδες, τα σίριαλ, τις σαπουνόπερες, τα εμπορικά συνέδρια και τις καφετζούδες, είναι κατώτερες από τις πληροφορίες που παίρνουμε από το ηλιακό φως. (Εφ όσον όλη η ύλη είναι συμπυκνωμένο φως, το φως είναι η πηγή, η γενεσιουργός αιτία της ζωής. Συνεπώς, το φως είναι «θεϊκό». Τα λουλούδια έχουν μια απευθείας επικοινωνιακή σύνδεση με το Θεό , κάτι που για να το αποκτήσει ένας ευαγγελιστής θα κανε ακόμα και φόνο)
11-brains-hippocampus-11
Ωστόσο, είτε επειδή τα πληροφοριακά στοιχεία μας είναι ανεπαρκή, είτε γιατί ο επεξεργαστικός πυρήνας μας δεν είναι άμεσα συνδεδεμένος με την επικοινωνιακή γραμμή, η νυχτερινή επεξεργασία είναι μια δουλειά έκτακτης απασχόλησης – παρτ -τάιμ. Οι πληροφορίες που προσλαμβάνει το συνειδητό τμήμα του μυαλού μας στις ώρες τις εγρήγορσης, επεξεργάζονται από το ασυνείδητο μας στην διάρκεια του ύπνου που ονομάζεται «βαθύς ύπνος». Κάθε νύχτα, πέφτουμε σε βαθύ ύπνο μόνο δύο ή τρεις ώρες το πολύ. Τις υπόλοιπες ώρες της νυχτερινής μας βάρδιας, το ασυνείδητο τμήμα του μυαλού μας είναι εκτός υπηρεσίας. Βαριέται. Ζητάει επίμονα αναψυχή. Έτσι, παίζει με ό, τι υλικό υπάρχει πρόχειρο. Κατά κάποιο τρόπο, παίζει με τον εαυτό του. Ρίχνει πασιέντζες με τις μνήμες, ανακατεύει εικόνες, επινοεί τρομακτικές ή γαργαλιστικές ιστορίες - ονειρεύεται. Πολλοί πιστεύουν ότι στη διάρκεια του ονείρου επεξεργαζόμαστε πληροφορίες. Εντελώς το αντίθετο συμβαίνει. Το όνειρο συμβαίνει όταν το μυαλό παίζει επειδή δεν υπάρχει επεξεργασία για να το κρατήσει απασχολημένο. Στο μέλλον , όταν θα είμαστε σε θέση να συγκεντρώνουμε πληροφοριακά στοιχεία ποιότητας κι όταν θα έχει επικρατήσει η λουλουδική μας συνείδηση , τότε πιθανότατα θα κοιμόμαστε περισσότερες ώρες και σπάνια θα ονειρευόμαστε.
Από παράδοση ο Παν εποπτεύει τα όνειρα, ειδικά τα ερωτικά όνειρα και τους εφιάλτες . Η φθίνουσα πρόοδος στα όνειρα θα είναι ακόμα απόδειξη ότι ο Παν έχει πεθάνει.
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στην πληροφορική αποτελεσματικότητα. Η επιστήμη έχει διαπιστώσει πρόσφατα ότι τα δέντρα επικοινωνούν μεταξύ τους. Για παράδειγμα, ένα δέντρο που δέχεται επίθεση εντόμων θα μεταβιβάσει την πληροφορία σε ένα άλλο δέντρο που βρίσκεται δεκάδες μέτρα μακρύτερα έτσι ώστε το δεύτερο να ξεκινήσει μια διαδικασία κατασκευής κάποιου χημικού που θα απωθήσει αυτό το συγκεκριμένο είδος εντόμων. Έτσι, τα δέντρα αλληλοπροστατεύονται. Η πληροφορία, πιθανότατα, μεταβιβάζεται με τη μορφή αρώματος. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι τα φυτά είναι σε θέση να προσλαμβάνουν οσμές όσο και να εκπέμπουν. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι έχει αναπτυχθεί κάποιο είδος τηλεπάθειας ανάμεσα στα δέντρα. Υπάρχει επίσης η πιθανότητα πως αυτό που ονομάζουμε πνευματική τηλεπάθεια, να πραγματοποιείται με την όσφρηση. Ίσως να μην διαβάζουμε τη σκέψη κάποιου άλλου, την οσφραινόμαστε.
Ξέρουμε ότι οι σχιζοφρενείς μπορούν να μυρίσουν τη δυσπιστία, τον ανταγωνισμό, την επιθυμία κλπ. Από τη μεριά των γιατρών, των επισκεπτών ή των συνασθενών τους , όσο καμουφλαρισμένες κι αν είναι αυτές οι διαθέσεις οπτικά ή προφορικά. Το ανθρώπινο οσφρητικό νεύρο μπορεί να είναι μικρό σε σύγκριση με του λαγού, είναι όμς ο μεγαλύτερος από τους ενδοκρανιακούς μας δέκτες. Ποιος μπορεί να ξέρει τι είδους «αόρατες» οσμές μπορεί να ανιχνεύσει?
arwma-oneirou
  Απόσπασμα από το βιβλίο  "Το άρωμα του ονείρου" του Τομ Ρόμπινς
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com