«Φωτογράφος είναιεκείνος που από την πραγµατικότητα παίρνει στοιχεία και δηµιουργεί τον δικό του κόσµο.Και αυτός ο κόσµος εµπεριέχει στοιχεία υπαρξιακά και συµβολισµούς». Με φόντο έναν διονυσιασµένο βιολιτζή στη Ραβένια Ιωαννίνων του 1980, από την ενότητά του για τα ελληνικά «Πανηγύρια», ο Γιάννης ∆ήµου εξηγεί στα «ΝΕΑ» την έκθεση που εγκαινίασε την Τετάρτη τονεόκοπο «Athens House of Photography», µε άξοναµια Ελλάδα που χάθηκε. «Οι φωτογραφίες από τα πανηγύρια, φέρ’ ειπείν», συνεχίζει ο Γιάννης Δήµου, «έχουν να κάνουν µε την απώλεια της οντότητας του ανθρώπου την ώρα που τον συνεπαίρνει η µουσική καιγίνεται ένα µε τουςάλλους. Και αυτό το “χάσιµο” της αυτόνοµης ύπαρξης και η µετουσίωση σε πνεύµα αποτυπώνεται στις φωτογραφίες».
Ιστορικός τέχνης, πέρα από φωτογράφος καταξιωµένος διεθνώς καιυπεύθυνος για το ελληνικό γραφε ίο του πρακτορείου Apeiron, ο John Demos, όπως είναι γνωστόςο ΓιάννηςΔήµου, δηλώνει «ριζωµένος στο έµψυχο υλικό που δίνει τροφή στη δική του όραση». Και εξηγεί πως ο κοινός παρονοµαστής στην έκθεση µε τις εικόνες, που µοιάζουν να είναι έργα µίας και µόνης ελληνικής ψυχής – αν και τόσο διαφορετικές µεταξύ τους στις λεπτοµέρειές τους – είναι πως «και οι τρεις είµαστε ουµανιστές». Για όποιον δε έχει την απορία γιατί η καλλιτεχνική φωτογραφία είναι – σχεδόν πάντοτε – ασπρόµαυρη, εξηγεί: «Η ασπρόµαυρη φωτογραφία σού δίνει τηδυνατότητα αφαίρεσης από την πραγµατικότητα. Σε πηγαίνει έναστάδιο µετά απ’αυτήν, όπου µπορείς να συνοµιλήσεις µε την ουσία πίσω από τα πράγµατα. Η λιτότητα του ασπρόµαυρου σου επιτρέπει να αφαιρείς και να είσαι πιο ουσιαστικός».
Είναι ίδια τελικά η Ελλάδαπου είχαν δει και οι τρεις φωτογράφοι της έκθεσης; «Είναι µια Ελλάδα που δυστυχώς πιστεύω πως δεν θα την ξαναβρούµε πια», λέει στα «ΝΕΑ» οφωτογράφος τουπρακτορείου Magnum Νίκος Οικονοµόπουλος, που δίνει τηδική του εκδοχήγια την Ελλάδα, όπως καιο γεννηµένος στηΝότια Καρολίνα Κωνσταντίνος Μάνος. «Δεν θα την ξαναβρούµε γιατί έχουµε αλλάξει πλέον και µέσα µας και έξω. Η έκθεση αυτή, πιστεύω, έχει επικαιρότητα γιατί δηλώνει µε οπτικό τρόπο πράγµατα που µας δίνανε χαρά… Κάποτε µου έδινε χαρά να φωτογραφίζω την Ελλάδα και τουςανθρώπους της. Μέχρι και τηδεκαετία του ’80.
Στις αρχέςτου ’90 σταµάτησα. Δεν µε εµπνέει πια κάτι εδώ. Οι άνθρωποι έχουν γίνει πολύ καχύποπτοι, πολύ αγενείς, πολύ ανταγωνιστικοί…» Η φωτογραφία, σηµειώνει ο φωτογράφος που έχει στο ενεργητικό του όχι µόνο φωτορεπορτάζ αλλά και πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό – όπως και οι δύο συνάδελφοί του – είναι ένας τρόπος επικοινωνίας µε τους ανθρώπους. Οταν λοιπόν οι άνθρωποι γίνονται αντιεπικοινωνιακοί… «Υπάρχουν κοινωνίες, όπως η ελβετική ή η γερµανική, που δεν µε ενέπνεαν και στο παρελθόν φωτογραφικά. Τώρα και η ελληνική πηγαίνει προς αυτή την κατεύθυνση», προσθέτει ο Νίκος Οικονοµόπουλος. Γιατί; «Μα η φωτογραφία είναι να πάρεις και να δώσεις. Αυτό σου ζεσταίνει την ψυχή», καταλήγει µε νόηµα – και είναι σαν να χάνεται στο ασπρόµαυρο φόντο µιας φωτογραφίας του µε τρία παιδιά που κρατούν εικονίσµατα στην Πάτµο του 1989…
< INFO
«The Athens House of Photography», Ελευσινίων και Κεραµέων 104, Μεταξουργείο, τηλ. 210-tanea.gr
5228.696, http: // www. phototheatron. com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου