Στο χαιρετισμό της, η πρόεδρος της Εταιρείας, Μαρία Μαυρομιχάλη-Μποτς, αναφέρθηκε σύντομα στην προσωπικότητα του Γιάννη Ρίτσου, παρουσιάζοντας στη συνέχεια τους συντελεστές του αφιερώματος, τον ελληνογερμανικής καταγωγής λογοτέχνη Αλέξιο Μάινα που συντόνισε τη λογοτεχνική βραδιά, τον Έλληνα πιανίστα και διευθυντή ορχήστρας Αναστάσιο Στρίκο και τους Αυστριακούς ηθοποιούς Λίζα Βέμπερ, Κλάρα-Μαρία Κεκ και Μάρτιν-Τόμας Περλ.
Έχοντας την επιμέλεια της σχεδόν τρίωρης εκδήλωσης στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής, ο λογοτέχνης Αλέξιος Μάινας «ξετύλιξε» στη διάρκειά της τις διάφορες πτυχές του τεράστιου σε ποσότητα και σημαντικότατου σε ποιότητα έργου αλλά και της ζωής του Γιάννη Ρίτσου, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στην πολιτική διάστασή του, ενώ οι υπόλοιποι συντελεστές, μαζί με τη Μαρία Μαυρομιχάλη-Μποτς, διάβαζαν ενδιάμεσα και διαδοχικά στη γερμανική και ελληνική γλώσσα αποσπάσματα από τους κύκλους «Επιτάφιος», «Ρωμιοσύνη», «Σονάτα του Σεληνόφωτος», «Τέταρτη Διάσταση», αλλά και από τα «Λυρικά» και «Τρίστιχα».
Αναφερόμενος στο ογκώδες και πολύμορφο έργο του Γιάννη Ρίτσου, ο Αλέξιος Μάινας παρέπεμψε στις πάνω από 100 ποιητικές συλλογές και συνθέσεις του πολυβραβευμένου ποιητή, στα εννέα μυθιστορήματα, τα τέσσερα θεατρικά έργα, τις πολυάριθμες μεταφράσεις, τα χρονογραφήματα και τα λοιπά δημοσιεύματα που συμπληρώνουν την εικόνα του. Ο ίδιος στάθηκε σε χαρακτηριστικούς σταθμούς της ζωής και του έργου του μεγαλοαστικής καταγωγής Έλληνα δημιουργού, που όμως πολλά χρόνια της ζωής του αναγκάστηκε να ζήσει στην ανέχεια, αρχίζοντας από τη δημοσίευση της πρώτης ποιητικής του συλλογής «Τρακτέρ» το 1934 και τη συνεργασία του στη στήλη «Γράμματα για το Μέτωπο» της εφημερίδας «Ριζοσπάστης», αλλά και την ενεργή συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση, τη στράτευσή του στην Αριστερά που πλήρωσε με διώξεις, εκτοπίσεις, εξορίες.
Τονίστηκαν η απονομή το 1956 του Α' Κρατικού Βραβείου Ποίησης για τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος», η αναγόρευσή του το 1975 σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, η απονομή το 1977 του Βραβείου Λένιν για την Ειρήνη και το γεγονός ότι το 1968 ο Γιάννης Ρίτσος είχε προταθεί για το Βραβείο Νόμπελ, αλλά και μια σειρά άλλων βραβεύσεών του.
Σημειώνοντας πως ο τιμώμενος Έλληνας ποιητής ενσάρκωσε τα πιο ουσιαστικά γνωρίσματα της ηρωικής και συνάμα τραγικής νεώτερης ελληνικής ιστορίας, ο Αλέξιος Μάινας τόνισε ότι ο Γιάννης Ρίτσος σφράγισε την ελληνική ποίηση με τη διαυγέστερη εικόνα του αγώνα και της αγωνίας του ανθρώπου για περισσότερη ανθρωπιά και ουσιαστικότερη ελευθερία, δίνοντας στο έργο του την πιο αυθεντική μορφή της Ρωμιοσύνης και ανυψώνοντάς την στις ψυχές όλων των Ελλήνων. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η ανάγνωση από τον Αναστάσιο Στρίκο της ιστορικής επιστολής-έκκλησης για συμπαράσταση, που είχε αποστείλει το 1948 από την κόλαση της εξορίας στη Μακρόνησο ο Γιάννης Ρίτσος στο Γάλλο διανοούμενο Ζολιό Κιουρί.
Η εκδήλωση της Αυστρο-Ελληνικής Εταιρείας ήταν το δεύτερο από τα τρία μεγάλα αφιερώματα που έχουν προγραμματιστεί μέχρι τέλους του 2010 στη Βιέννη, για τα «Εκατό συν ένα» χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου. Προηγήθηκε το ανέβασμα στα γερμανικά σε τρεις επιτυχημένες παραστάσεις στο βιεννέζικο «Θέατρο Ντράχενγκασε», του ποιήματός του «Όταν έρχεται ο ξένος» από τη συλλογή «Τέταρτη Διάσταση» με τον Ελληνοϊρανό ηθοποιό Βασίλη Κουκαλάνι να ερμηνεύει τους μονολόγους και το Γερμανοαυστριακό Μάρτιν Σάρνχορστ να υπογράφει τη σκηνοθεσία και τη μετάφραση.
Τα αφιερώματα κλείνουν στις 17 Νοεμβρίου με τη μεγάλη συναυλία της Νένας Βενετσάνου στο Θέατρο Οντεόν της Βιέννης, στην οποία, συνοδευόμενη από την «Ορχήστρα Ρετρό» και σε διεύθυνση Αναστάσιου Στρίκου, θα ερμηνεύσει μελοποιημένη ποίηση του Γιάννη Ρίτσου από τους μεγάλους
συνθέτες μας Μίκη Θεοδωράκη και Χρήστο Λεοντή.
http://news.pathfinder.gr/culture/news/665480.html#%20
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου