ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ,.."Τα γκαρσόνια της Ευρώπης" ?

Υπογράφει ο 

Γιώργος Καραχάλος

Δημοσιογράφος- Φιλόλογος

...Ερώτημα καθ΄όλα επίκαιρο!..

• Ερώτημα που παραπέμπει στην ανωτέρω διαχρονική φράση του Κων νου Καραμανλή...
• Μια φράση που μονοπώλησε (θα την θυμούνται οι παλιότεροι) τη δεκαετία του '60 - και λίγο νωρίτερα- όταν η "Ψωροκώσταινα" τολμούσε να εισέλθει στην τουριστική αγορά- στο παγκόσμιο "τουριστικό γίγνεσθαι"...
• Ένα όραμα τουριστικής αξιοποίησης της χώρας που "καρφώθηκε" για καλά, τα χρόνια εκείνα, στο μυαλό του Κωνσταντίνου Καραμανλή και με τα πρώτα δείγματα να βλέπουν το "φως της πραγμάτωσης":

Ήταν το "Μον Παρνές" στην Πάρνηθα και τα "Ξενία" σε ωραιότατες και γραφικές περιοχές - φιλέτα του τόπου μας!...

...Κι από τότε το Τουριστικό αυτό εγχείρημα εξελίχθηκε, μεγαλούργησε και κατέληξε να γίνει η κατ' εξοχήν "εθνική βιομηχανία" μας. 

Και ταυτόχρονα η Ελλάδα να εξελιχθεί σε μια υπολογίσιμη τουριστική δύναμη!..

Αποτέλεσμα: η περσινή τουριστική χρονιά να σημειώσει ρεκόρ στις αφίξεις ξένων επισκεπτών, που ο αριθμός τους ξεπέρασε κάθε προσδοκία!

• Φέτος, ωστόσο, τι προβλέπεται? 

Ποιά είναι τα μηνύματα που καταφθάνουν στην τουριστική αγορά?

• Φέτος, ιδιαίτερα, που η πολιτική αβεβαιότητα και το έλλειμμα της ρευστότητας έχουν κάνει εμφανή την παρουσία τους σε όλα τα οικονομικά και κοινωνικά επίπεδα και τομείς,
• Φέτος...τούτες τις μέρες, που οι χρονοβόρες διαπραγματεύσεις της Κυβέρνησης και Θεσμών ακροβατούν σε "τεντωμένο σκοινί", 
•  Σήμερα που ανακόπτεται η προοπτική της ανάπτυξης και επιβαρύνονται τα δημόσια οικονομικά,
• Σήμερα, που οι προθεσμίες εκπνέουν και το λόγο πλέον έχει η ...ΛΟΓΙΚΗ...
• Σήμερα, λοιπόν, τί προβλέπεται?

Ωστόσο, πριν από την πρόβλεψη, μήπως προέχει το ερώτημα:

"Υπάρχει λογική, άραγε, στα στελέχη της...πρώτης φοράς Αριστερά?"

...Η μήπως "Οι Συριζ-αίοι ενεργούν και αποφασίζουν με τρόπους που δεν έχουν την παραμικρή επαφή με τη λογική,,,"όπως επισήμανε μόλις προχθές ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, 

Δε θα ...στοιχηθούμε με την άποψη αυτή ούτε με την εκ διαμέτρου αντίθετη αυτής. Απλά και μόνον θα...αναφωνήσουμε σε όλους τους τόνους και προς όλες της κατευθύνσεις:

• Φθάνει πια άλλο η πολιτική αβεβαιότητα
• Φθάνει πια η κινδυνολογία με το ενδεχόμενο ρήξης και ενός ενδεχομένου Grexit
• Φθάνει πια η ασφυκτική πίεση προς τη χώρα μας, που εν πολλοίς και από πολλούς χαρακτηρίζεται ως τεχνητή

• Οι αντοχές των πολιτών  έχουν εξαντληθεί
• Και η αγορά έχει στεγνώσει
• όπως και τα Ταμεία των Τραπεζών!...

"Οι καιροί ου μενετοί!..."

..Άλλωστε η "αυλαία" της τουριστικής περιόδου έχει ανοίξει. Και το τουριστικό "σκηνικό" προβάλλει κάπως αβέβαιο και μελαγχολικό. Και στην τουριστική "σκηνή" τα πράγματα δεν είναι και τόσο "ρόδινα", με τις αφίξεις δυνητικών επισκεπτών - κυρίως Γερμανών και Βρετανών- να σημειώνουν πτώση της τάξης του 25%.

Συμπέρασμα:

• Γρηγορείτε, λοιπόν,
• Γρηγορείτε, πριν είναι αργά για όλους και για όλα
• Γρηγορείτε, για να σωθεί η Ελλάδα και οι Ελληνες
• Γρηγορείτε, για να σώσουμε και την "εθνική μας βιομηχανία", τον ΤΟΥΡΙΣΜΟ!...

Αρκετούς, άλλωστε, Ελληνες στείλαμε στο εξωτερικό ως εργατικούς μετανάστες...

Ας μην καταντήσουμε, ωστόσο,  όσοι απομείναμε πλέον στη χώρα μας, ως..."Τα γκαρσόνια της Ευρώπης"!

...Τα γκαρσόνια της Ευρώπης στον κινδυνεύοντα να ξεπουληθεί τόπο μας!!!

«Ενας αυτοσχέδιος άνθρωπος είμαι» είπε η Κική Δημουλά κατά την αναγόρευσή της σε διδάκτορα του ΑΠΘ

Την ποιήτρια Κική Δημουλά (συντομογραφικά την Κ.Δ.), την Καινή Διαθήκη της νεότερής μας ποίησης, τη δημιουργό, της οποίας τα ποιήματα "αποτελούν τρυφερή ρωγμή στην ιδέα του δόγματος" και "μας ευεργετούν ως διαρκή αντίδωρα λόγου", αναγόρευσε σε επίτιμο διδάκτορά του το τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.




   Με λόγο ποιητικό -σε μια προσπάθεια "μίμησης" και τιμής στον "λόγο" της πολυβραβευμένης ποιήτριας- η πλειονότητα των πανεπιστημιακών καθηγητών που προσφώνησαν την Κική Δημουλά μίλησαν για το έργο της και ..."τον τύπο των ήλων που αφήνει στο σώμα της ποιήτριας ο Χρόνος, η Απώλεια και η Μνήμη", για "ποίηση υψηλής υφολογικής ευκρίνειας", ακόμα και για την "τυχαιότητα ή πρόνοια αγαθή" τα συντομογραφικά του ονόματός της, που θυμίζουν στους θεολόγους την Καινή Διαθήκη, να καθιστούν την ποιήτρια την Καινή Διαθήκη της νεότερης μας ποίησης", και την καλωσόρισαν στις τάξεις των Θεολογούντων.


 Τον ...μόνο "πεζό" λόγο της βραδιάς άρθρωσε -όπως ο ίδιος είπε σεμνά- ο πρύτανης του ΑΠΘ Περικλής Μήτκας, κλείνοντας όμως κι ο ίδιος ποιητικά τον χαιρετισμό του και χαρακτηρίζοντας την ποιήτρια και το έργο της ως "κάστρο της ωριάς" που δεν "ξέρει από τι είναι φτιαγμένο" και δηλώνοντας "ευτυχής που μπορεί και το θαυμάζει...". Απευθυνόμενη στη "συγκεντρωμένη ιερότητα" της κατάμεστης (πρωτοφανώς σε αναγόρευση επιτίμου διδάκτορα) ιστορικής αίθουσας τελετών της Παλαιάς Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ και αφού εξεδύθη παρατύπως τη βαριά πανεπιστημιακή τήβεννο, την οποία της είχαν φορέσει λίγα λεπτά νωρίτερα οι επικεφαλής της τελετής, η Κική Δημουλά δήλωσε πως είναι ..."αδιάβαστη στο μάθημα της έπαρσης", ζήτησε την κατανόηση του ακροατηρίου για την ταραχή που νιώθει, δίνοντας "εισιτήριες εξετάσεις στην Ανωτάτη Αποδοχή Σας", και ομολόγησε πως ..."δεν είμαι φιλόλογος, δεν είμαι θεολόγος, δεν είμαι καν επιστήμων"... Επρόκειτο εξάλλου -παρά τα δεκάδες βραβεία και διακρίσεις, παρά του ότι δεν είναι κάτοχος κάποιου πανεπιστημιακού πτυχίου - για την πρώτη αναγόρευσή της σε επίτιμο διδάκτορα πανεπιστημίου. ("Το πανεπιστήμιο, μού άνοιξε ενθαρρυντικά την πόρτα, παρηγορώντας έτσι ένα απαρηγόρητο απωθημένο μου" έλεγε, κλείνοντας τη ..."θεολογικά ποιητική" ομιλία-αντιφώνησή της).


Με αφορμή τη σημερινή γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, η καθηγήτρια του τμήματος Θεολογίας Άννα Κόλτσιου-Νικήτα, που εκφώνησε τον έπαινο της τιμώμενης, αναφέρθηκε στο ομότιτλο "θεολογικό" της ποίημα: "Κύριε/ σού έφερα το πρόσφορο/ ζεστή ακόμα η σαρξ με σφραγίδα/ εδώ το χαρτονόμισμα να δώσεις κάτι στο κερί που σου διαβάζει οδυρμούς εν περιλήψει/ κι εδώ είναι το χαρτί με των ψυχών τα ονόματα/ Όσα μπορείς αγίασον/. Για την Ελένη κυρίως ενδιαφέρομαι/ ήτανε κάποτε η μάνα μου/ Τώρα δεν ξέρω τι συγχωνεύσεις έκανες αν σε κοινό αυλάκι ρέει το ίδιο αίμα με το ξένο/.... Ελένη. Να σ' την δείξω μην την μπερδέψεις/ με άλλες έτσι που κατάργησες τα επίθετα/ κατάργησες τις ανομοιότητες/ Μόνο διακριτικό που τους απέμεινε είναι πόσο τους ξέχασαν/ και πόσο ακόμα τους θυμούνται.../ ...Αυτή είναι, δες την καλά/ Κοίτα μη μου αγιάσεις ξένη μάνα/ και γίνει η στοργική ορφάνια μου/ μετά από τόσα χρόνια μητριά μου...".




Η Απολογία

"Ένας ...αυτοσχέδιος άνθρωπος είμαι, ο εαυτός μου με ανάγκασε να είμαι" απολογούνταν, λίγα λεπτά αργότερα, η ακαδημαϊκός (από το 2002) Κική Δημουλά..."Με είδε ο Θεός -ο μόνος αρμόδιος σε θέματα αυθαιρεσιών- και μού έδωσε ένα καχεκτικό φτερό ... Έκτοτε, απλώς προσπαθώ. Σπανίως δε, και συστηματικά πετώ, και πέφτω, και σωριάζομαι πάνω στην αβέβαιη φύση μου... Ως αυτοσχέδια ύπαρξη τόλμησα αυτόν τον 'υπόπτου ηθικής τίτλο' (ΠΛΑΝΗ) για την ομιλία μου, στον χώρο του πανεπιστημίου -τον ταγμένο στην καταπολέμηση της πλάνης μέσω της θαυματουργού Παιδείας που προσφέρει...". Στην "ποιητικά θεολογική" της ομιλία, με θέμα "Η πλάνη", η Κική Δημουλά μίλησε για την ...κοινωφελή δραστηριότητα, αλλά και τις παρενέργειες της ...πλάνης, η λειτουργία της οποίας, ταυτίζεται συχνά με εκείνη των ονείρων, όπως είπε. Δήλωσε οφειλή στην έννοια της πλάνης καθώς ..."είναι αυτή που κατατρόπωσε το τελεσίδικο ρήμα 'Αποκλείεται', αυτή που μετατρέπει τις δύσμορφες καταστάσεις σε καλλίμορφες.., αυτή που ανατρέπει τη θνητότητα όσων αγαπήσαμε".



 "Δεν προτείνω την πλάνη, την εκτιμώ, όμως, γιατί μού επιτρέπει να εθελοτυφλώ, να επιβάλω ενσυνειδήτως το υπάρχον σε ευσυνείδητες βελτιώσεις, να σμιλεύω το ανύπαρκτο σε υπαρκτό...". Και... μπορεί η ίδια να αποφάνθηκε σε παλαιότερη συνέντευξή της πως... "Η Ιστορία τραβάει το δρόμο της ερήμην των ποιητών", η γλώσσα, όμως, απέδειξε για πολλοστή φορά και με τον πεζό- αλλά ...αμετανόητα ποιητικό της λόγο- πως ...:
   -"Η γλώσσα είναι το μητρικό γάλα των αθανάτων κειμένων που έχουν γραφεί".
   -"Από τις λέξεις εξαρτάται η σωτηρία της γλώσσας ...".
   -"Η δικτάτορας έμπνευση, την ευρηματικότητα των λέξεων οικειοποιείται ...".
   -"Γράφουμε από φόβο ό,τι θα μας εξαφανίσει η προφορικότητα".
   -"Σεβασμός στις λέξεις: Κάθε ποίημα είναι Σύμπαν της δημιουργού στιγμής".

   Το Θείον:
   -"Όσο πιο απρόσιτο παραμένει τόσο πιο κοντά μας το φέρνουμε".

    Και η ποίηση:
   -"Η ποίηση εξυψώνει τη μοναχικότητα γιατί μ' αυτή πορεύεται..."
   -"Βαβέλ διαφορετικών οραμάτων και διαλέκτων είναι η ποίηση".
   -"Τα μεγάλα βάσανα των ανθρώπων ξένες γλώσσες δεν γνωρίζουν ...Μια-δυο λέξεις μιλούν μόνο. Την ιώβειο υπομονή...".

   Όσο για τον Θεό;
   "Τον ψέγω τον Θεό διότι δεν απέτρεψε τον θάνατο ...αλλά, Εκείνον μάλλον τον ψυχαγωγούν όσα του καταμαρτυρώ, στοιβάζοντας υπέρβαρες ελαφρότητες...".

   Και ...στην τελευταία απο-"στροφή" της ..."Ελέω θεού ομιλίας", όπως είπε, επανήλθε στην έννοια της "Πλάνης", τονίζοντας πως: "Αυτή η 'Πλάνη' σας παρέσυρε να με ανακηρύξετε επίτιμη της συμπάθειάς σας, να μού προσδώσετε αυτή την ύψιστη τιμή -την αβάστακτη για την προσγειωμένη αυτογνωσία μου".

http://www.iefimerida.gr/news/207745/enas-aytoshedios-anthropos-eimai-eipe-i-kiki-dimoyla-kata-tin-anagoreysi-tis-se

Λυπάμαι, Ελληνίδα μάνα, που θα σου χαλάσω το δακρύβρεχτο σου δράμα

Σαν παιδί μεγαλωμένο από τα γεννοφάσκια μου στην αθάνατη ελληνική επαρχία, μου ειναι αδύνατο να απαριθμήσω τις φορές που άκουσα την εν λόγω φράση, πίσω φυσικά από κλειστές πόρτες, σε συζητήσεις γυναικών. Μεγάλωσα ευγνωμονώντας την μεγαλοψυχία αυτών των γυναικών που κράτησαν το σπίτι τους και δεν διέλυσαν την οικογένειά τους, παρά τις εν λόγω κακοτοπιές…

Λυπάμαι, Eλληνίδα μάνα, που θα σου χαλάσω το δακρύβρεχτο σου δράμα. Αλλά, αυταπατάσαι. Θυσιάστηκες για τα παιδιά σου και τα θυσιάσες και αυτά στον βωμό της ανασφάλειας σου. Μεγάλωσα μέσα στο ψέμα, λοιπόν. Φαντάζομαι και εσύ, φίλε αναγνώστη. Λυπάμαι, Eλληνίδα μάνα, που θα σου χαλάσω το δακρύβρεχτο σου δράμα. Αλλά, αυταπατάσαι. Θυσιάστηκες για τα παιδιά σου και τα θυσιάσες και αυτά στον βωμό της ανασφάλειας σου. Λυπάμαι, ειλικρινά, που θα είμαι εγώ αυτή που θα σου πω την τόσο σκληρή αλήθεια, αλλά ζούμε σε μια σκληρή εποχή συνειδητοποίησης και δεν μπορώ άλλο να σε χαϊδέψω. Ίσως την δεκαετία του 50, του 60, του 70, αυτή η φράση να είχε όντως ένα νόημα. Ίσως να έκανα τα στραβά μάτια εάν μεγάλωσες τα παιδιά σου τότε. Όμως, όχι, δεν τα μεγάλωσες τότε. Δεν ήσουν οικονομικά εξαρτημένη, αντιθέτως είχες την δουλεία σου ή την δυνατότητα να βρείς δουλειά, είχες τόσες πηγές πληροφόρησης, είχες ταξιδέψει, είχες μορφωθεί, είχες γύρω σου έναν κόσμο που ανεπτυσσόταν συνεχώς με ταχείς ρυθμούς. Δεν έχεις άλλοθι, λυπάμαι… Άκουσε με λοιπόν, έκανες τα στραβά μάτια όταν έπινε και χαρτόπαιζε ο άντρας σου, λοξοκοιτούσες όταν σε απατούσε κάθε μέρα και με άλλη (ίσως και βαυκαλιζόμενη, υιοθετώντας την άποψη της μάνας σου ότι έτσι κάνει ο σωστός ο άντρας), στρουθοκαμίληζες όταν αδιαφορούσε πλήρως για τις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών σου και όταν σε ξυλοφόρτωνε μπροστά στα έντρομα μάτια των παιδίων σου, λόγω της δικής σου αδύναμης φύσης. Επωμίστηκες όλο το βάρος της ανατροφής των παιδιών σου, αποδέχτηκες να δουλεύεις πρωί, βράδυ, μέσα και έξω από το σπίτι αφήνοντας τον άντρα σου να παρακολουθεί αδιάφορα ποδόσφαιρο στην τηλεόραση, όχι για να σώσεις τα παιδιά σου, όχι, αλλά για να αποφύγεις να αναλάβεις την ευθύνη της ζωής σου, να ωριμάσεις, να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου, μόνη σου πια στον έξω κόσμο.

Τα θυσίασες και αυτά στον βωμό της ανασφάλειας σου και τα καταδίκασες να μεγαλώνουν σε ένα αρρωστημένο, νοσηρό περιβάλλον, με εντελώς λανθασμένα γονεϊκά πρότυπα ρόλων. Αναρωτήθηκες ποτέ άραγε με τι πρότυπα μεγαλώνουν τα παιδιά σου; Ο γιος σου που τόσο λάτρεψες και θεοποίησες, τι μελλοντικός πατέρας θα γίνει; Πιστεύω σε εσένα και ελπίζω νέα ελληνίδα μάνα…

Φωτεινή Σταματοπούλου 

Ψυχολόγος

 πηγή: http://www.infokids.gr/2015/05/lypamai-ellinida-mana-poy-tha-soy-xalas/

Γενοκτονία Ποντίων: Η δεύτερη μεγάλη γενοκτονία του 20ου αώνα

Η γενοκτονία των Ποντίων ( 1916 - 1923 ) με 353.000 νεκρούς αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη γενοκτονία του αιώνα μας.

Το Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923. Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη. Γιατί η ήττα του 1922, η "νέα τάξη πραγμάτων" που επικράτησε τότε, με την απόλυτη συνενοχή ολόκληρου του ελλαδικού πολιτικού κατεστημένου, περιόρισαν ουσιαστικά όχι μόνο τα γεωγραφικά όρια του ελληνισμού αλλά και τα διανοητικά. 

Ο περιορισμός των πνευματικών νεοελληνικών οριζόντων είχε άμεση αντανάκλαση στη ελλειματική ιστορική μνήμη των σύγχρονων Ελλήνων.

Τι εννούμε με τον όρο "γενοκτονία" ; 


Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας. 
Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. 
Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί. Πως και πότε διαπράχθηκε η γενοκτονία; 
Ο ποντιακός ελληνισμός, από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας ( 1461 ) γνώρισε συνεχείς διωγμούς, σφαγές, ξεριζωμούς και προσπάθειες για το βίαιο εξισλαμισμό και εκτουρκισμό του, με αποκορύφωμα τη συστηματική και μεθοδευμένη εξόντωση - γενοκτονία του αιώνα μας.
Επτά χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Τραπεζούντα. Η οθωμανική κατάκτηση του μικρασιατικού Πόντου μπορεί να διαριθεί σε τρεις περιόδους.

• Η πρώτη αρχίζει με την άλωση της Τραπεζούντας το 1461 και λήγει στα μέσα του 17ου αιώνα. Την περίοδο αυτή οι Τούρκοι κρατούν μάλλον ουδέτερη στάση κατά των Ελλήνων του Πόντου.
• Η δεύτερη αρχίζει στα μέσα του 17ου αιώνα και λήγει με το τέλος του πρώτου ρωσοτουρκικού πολέμου. Χαρακτηρίζεται με τη θρησκευτική βία κατά των χριστιανικών πληθυσμών. Κατά την περίοδο αυτή πραγματοποιούνται οι ομαδικοί εξισλαμισμοί των ελληνικών πληθυσμών.
• Η τελευταία περίοδος, που τελειώνει το 1922 υποδιαιρείται σε δύο υποπεριόδους. Η πρώτη αρχίζει με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, το 1774.

Χαρακτηρίζεται από τη συστηματική προσπάθεια των τοπικών αρχών να μην εφαρμόζουν προς όφελος των χριστιανώντους φιλελεύθερους νόμους. H δεύτερη υποπερίοδος αρχίζει το 1908 και χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη του τουρκικού εθνικισμού.
Από τους βαλκανικούς πολέμους και από τους επίσημους συμβούλους, των Γερμανών, οι Νεότουρκοι διδάχθηκαν ότι μονάχα με την εξαφάνιση των Ελλήνων και Αρμενίων θα έκαναν πατρίδα τους τη Μικρά Ασία. Οι διάφορες μορφές βίας δεν αρκούσαν για να φέρουν τον εκτουρκισμό.
Η απόφαση για την εξόντωσή τους πάρθηκε από τους Νεότουρκους το 1911, εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και ολοκληρώθηκε από το Μούσταφα Κεμάλ ( 1919 - 1923 ).

"ΟΙ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ"

Υπογράφει

ο Γιώργος Καραχάλιος

Δημοσιογράφος - Φιλόλογος

Σοκ στη διεθνή κοινότητα προκάλεσε η στυγερή δολοφονία της Αννυ από τον ίδιο παιδοκτόνο πα- τέρα της...

Μια ανείπωτη δολοφονία που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία κι ολόκληρο τον κόσμο και που ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία...

Μια πρωτόγνωρη και πρωτοφανή για τα εγκληματολογικά δεδομένα δολοφονία που δε την χωράει ανθρώπινος νους...

Αλλά και μια δολοφονία που δεν μπορεί κανείς και με κανένα τρόπο να την αναλύσει ούτε εγκληματολογικά, ούτε ποινικά ούτε κοινωνικά!...

Μια ακραία απάνθρωπη συμπεριφορά ενός πα-τέρα η οποία - στο "βωμό" του άπληστου κέρδους, του εντυπωσιασμού και ιδιαίτερα του κανόνα "η φρίκη πουλάει σήμερα"  - παρέσυρε ορισμένα αναξιόπιστα, αφερέγγυα και απιστοποίητα Μέσα Ενημέρωσης να καπηλευτούν - μέσω του διαδικτύου- την τραγική κατάληξη του τετράχρονου κοριτσιού.

Ο δημοσιογραφικός κανιβαλισμός σ όλο του το μεγαλείο:

Στο φως της δημοσιότητας λεπτό προς λεπτό, δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο, ο σχεδιασμός, η εκτέλεση και η προσπάθεια εξαφάνισης κάθε ίχνους της αποτρόπαιας εγκληματικής πράξης ενός αμετανόητου πατέρα!...

Χωρίς κανένα σεβασμό στην αθώα ψυχή. 

Χωρίς κανένα δισταγμό στη βεβήλωση της μνήμης της μικρής Αννυ. 

Ολα στο πεδίο του δημοσιογραφικού κανιβαλισμού...Κάθε αρρωστημένη λεπτομέρεια προς τέρψη ...αρρωστημένων αποδεκτών...

Αυτονόητη, εξάλλου, εύλογη και έκδηλη η καταδίκη αυτού του φαινομένου από την Ένωση Συντακτών.

Οσες, ωστόσο, καταδικαστικές ανακοινώσεις κι αν βγουν- λογικό άλλωστε και επιβεβλημένο καμιά απ αυτές δεν πτοεί και δεν μπορεί να συγκρατήσει αυτούς που σε κάθε ευκαιρία και με κάθε τρόπο, πασχίζουν να "καλλιεργήσουν" και να "επιδείξουν" το ...δημοσιογραφικό τους κανιβαλισμό!

- Γιατί?

- Διότι , απλούστατα, η καταδίκη ανήκει και στον ίδιο τον αναγνώστη,τον ακροατή, τον τηλεθεατή και τον χρήστη του διαδικτύου...

Αυτός έχει τη δύναμη. Τη δύναμη της επιλογής! Τη δύναμη για μια "έμπρακτη" καταδίκη που μπορεί να ..."σφραγιστεί" με το πάτημα ενός κουμπιού: στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή...

Μια .. "καταδικαστική κίνηση" που κατακεραυνώνει το δημοσιογραφικό κανιβαλισμό και τον απομονώνει στα σκοτάδια της νοσηρής φαντασίας του και ανάλογων προθέσεών του:

Εν κατακλείδι:

Ευθύνη δεν έχουν μόνον οι δημοσιογράφοι και οι  κατά τόπους Ενώσεις Συντακτών. Ευθύνη δεν έχουν μόνο όσοι διαχειρίζονται αυτά τα αναξιόπιστα και αφερέγγυα μέσα. Ευθύνη έχουν και οι αποδέκτες αυτών των Μέσων - τουτέστιν και οι ΠΟΛΙΤΕΣ!!!...

Σε διαφορετική περίπτωση και ανά πάσα στιγμή, ελλοχεύει ο κίνδυνος όλοι αυτοί οι "'έμποροι του κανιβαλισμού" να αναφωνήσουν: 

'"..Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω!..."

"ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ"

Υπογράφει 

ο Γιώργος Καραχάλιος

Δημοσιογράφος- Φιλόλογος

Πρόσκληση στο πνεύμα,σ την  κοινωνία, στην επιστήμη, στον πολιτισμό:


Για μια άλλη φορά, η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία (Αρσάκεια και Τοσίτσεια Σχολεία), πρωτοστάτησε, καθώς με ιδιαίτερη επιτυχία ολοκληρώθηκε πρόσφατα το 4ο Παναρσακειακό Μαθητικό Συνέδριο με θέμα ¨Αγώνας και Αγώνες".

Στο συνέδριο συμμετείχαν με εργασία 1500 περίπου μαθητές από 14 Αρσάκεια Γυμνάσια (τάξεις Β΄ & Γ΄) και Λύκεια (τάξεις Α΄ & Β΄) της Φ.Ε. (από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ιωάννινα), ενώ 200 περίπου καθηγητές όλων των ειδικοτήτων καθοδήγησαν τα παιδιά σε όλα τα στάδια εκπόνησης και παρουσίασης των εργασιών τους. 

Συγκεκριμένα, κατά τις 2 ημέρες του συνεδρίου παρουσιάστηκαν:

91 εισηγήσεις

93 poster

10 δραματοποιήσεις

2 βιωματικά εργαστήρια

7 εκθέσεις εικαστικών

6 μουσικά δρώμενα

6 ρητορικά αγωνίσματα

4 ταινίες μικρού μήκους

2 χορευτικά δρώμενα

1 ψηφιακό βιβλίο


Μαθητές από όλα τα σχολεία της Φ.Ε., γονείς καθώς και το σύνολο των εκπαιδευτικών των σχολείων παρακολούθησαν τις παράλληλες συνεδρίες (που πραγματοποιήθηκαν στο Θέατρο, το Αμφιθέατρο Α΄, το Αμφιθέατρο Β΄ και το Σπουδαστήριο της Εκάλης), καθώς και δραστηριότητες που λάμβαναν χώρα παράλληλα, όπως τα βιωματικά εργαστήρια, τις εκθέσεις εικαστικών και ψηφιακού υλικού και την έκθεση βιβλίων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Βιβλιοθήκη. 

Κάθε συνεδρία του συνεδρίου αναφερόταν σε διαφορετικές μορφές αγώνα (του ατόμου ή της κοινωνίας, της επιστήμης ή της τέχνης) και αγώνων (θεσμοθετημένων, οργανωμένων, συστηματικών μορφών αγώνα): αγώνας επιβίωσης, αγώνας για υπέρβαση ατομικών αναπηριών, αγώνας για τη διαμόρφωση ταυτότητας, πρότυπα αγώνα, εθνικοί αγώνες, αγώνες στον εργασιακό και κοινωνικό στίβο, αγώνες για το παιδί, για τη γυναίκα, για την προστασία της φύσης, αγώνας στο χώρο των επιστημών της υγείας, αγώνας στον χώρο των τεχνολογιών, της φυσικής, των μαθηματικών, αγώνες στη σχολική κοινότητα, αγώνες αθλητικοί, αγώνες μουσικής, γλώσσας, ζωγραφικής κ.λπ.

Στην Επιστημονική Επιτροπή του Συνεδρίου και ως Προεδρεύοντες στις ζώνες των συνεδριών συμμετείχαν και φέτος Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και διακεκριμένοι επιστήμονες από διαφορετικούς επιστημονικούς χώρους (φυσική, ιατρική, φιλοσοφία, ιστορία, κοινωνιολογία, ψυχολογία κ.ά.), ερευνητές αναγνωρισμένων εκπαιδευτικών και επιστημονικών ιδρυμάτων/οργανισμών, άνθρωποι της τέχνης και του πνεύματος (συγγραφείς, μουσικοσυνθέτες, ποιητές). Την γενική εποπτεία του Συνεδρίου είχε ο πρόεδρος της Φ.Ε., Καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης και το Διοικητικό Συμβούλιο της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας που αποτελείται από διακεκριμένους πανεπιστημιακούς δασκάλους. Συμμετείχαν, επίσης, όλα τα μέλη της Εποπτείας (Η Επόπτρια Βασιλική Παπαπέτρου-Μουρσελά και οι συντονιστές ειδικοτήτων) και της Διοίκησης των Σχολείων (Διευθυντές, Υποδιευθυντές), μέλη της Υπηρεσίας Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων και Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων, του Τμήματος Προγραμμάτων Ανάπτυξης, του Τμήματος Απογευματινών Ομίλων και του Τμήματος Μηχανογράφησης της Φ.Ε.




Το Συνέδριο προβλήθηκε ιδιαίτερα από τον Τύπο και τα ΜΜΕ, ενώ απέσπασε πολύ θετικές κριτικές από το σύνολο της εκπαιδευτικής και πνευματικής κοινότητας της χώρας. Ο ενθουσιασμός των μαθητών και το πάθος των εκπαιδευτικών παρείχαν και στην περίπτωση αυτή τα ουσιαστικά εχέγγυα για τη διοργάνωση ενός ακόμη συνεδρίου με υψηλό επίπεδο ποιότητας και συνεισφοράς στα παιδευτικά πράγματα της χώρας μας.

(O Γιώργος Καραχάλιος, ως Εταίρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας με τον Πρόεδρό της, π.Πρύτανη Πανεπιστημίου Αθηνών και Υπουργό Παιδείας κ. Γ. Μπαμπινιώτη και τον Πρόεδρο του Ινστιτούτου της Εκπαιδευτικής Πολιτικής, π. Ειδικό Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας και Μέλος του Δ.Σ. της Φ.Ε. καθηγητή κ. Σωτήρη Γκλαβά)