Η τέχνη και η αλήθεια μπορούν να μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι, χωρίς αυτό να τις εμποδίζει να είναι ασύμβατες...
Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010
Παράκελσος: ο “παράξενος” γιατρός του Μεσαίωνα
Σπούδασε την ιατρική επιστήμη σε ηλικία 16 χρονών στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Φεράρα στην Ιταλία αν και διάφορες απόψεις το αμφισβητούν. Πολύ σύντομα, σε μια προσπάθεια να εμπλουτίσει και να αυξήσει τις ιατρικές του γνώσεις, ταξίδεψε σε ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης, στην Ασία και την Αφρική. Παράλληλα, επηρεάστηκε πολύ από τις πλατωνικές, ερμητικές και πυθαγορικές αντιλήψεις ενώ αν και δεν δεχόταν τον τίτλο του μάγου, εντούτοις ασχολήθηκε με την ταλισμανική μαγεία και την αστρολογία, τις οποίες γνώσεις χρησιμοποίησε και στη θεραπευτική του θεωρώντας ότι η υγεία του ανθρώπου είναι συνάρτηση τόσο της εσωτερικής κατάστασής του, μέσα από την ισορροπία χημικών στοιχείων όσο και της εξωτερικής επίδρασης του μακρόκοσμου, τον οποίο θεωρούσε ότι κατά κάποιον τρόπο βρισκόταν σε μικρογραφία ή σε αναλογία με τον άνθρωπο. Η άποψή του περί της ισορροπίας χημικών ουσιών μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό αποτελεί στις μέρες μας μια βασική παραδοχή της ιατρικής επιστήμης, όπως και η αντίληψή του περί συγκεκριμένων διαιτολογίων για την ενίσχυση του οργανισμού.
Περί της ισορροπίας των ουσιών ισχυριζόταν όχι λανθασμένα πως όλες οι χημικές ουσίες είναι εν δυνάμει βλαβερές και είναι η δοσολογία και τα επίπεδά τους που καθορίζουν το έαν κάποια από αυτές θα είναι ωφέλιμη ή βλαπτική. Η σύγχρονη φαρμακολογία και θεραπευτική αντιμετωπίζει διάφορες παθολογικές καταστάσεις στηριζόμενη στη βασική αυτή αρχή και οι θεραπευτικές ουσίες χρησιμοποιούνται σε πολύ λεπτομερειακά υπολογισμένες δοσολογίες, ενώ σημαντική ήταν και η προσφορά του στην ψυχολογία, μιας και φαίνεται να μιλάει περί υποσυνείδητου νου, κάτι που κατά την άποψή μου είχε ξεκαθαρίσει αιώνες νωρίτερα ο Σωκράτης.
Φιγούρα μυθική σχεδόν, ο Παράκελσος εξακολουθεί να αποτελεί μια από τις σημαντικότερες μορφές του Μεσαίωνα και συνεχίζει να γοητεύει τους μελετητές τόσο του εσωτερισμού όσο και της επιστήμης. Ήταν ο ίδιος που υποστήριζε πως μέσα στα κύτταρα του άντρα, στα σπερματοζωάρια, βρίσκεται σε μικρογραφία ένας άνθρωπος, τον οποίο ονόμαζε humunculus και πίστευε πως με τη χρήση των σωματικών ουσιών της γυναίκας ο άνθρωπος αυτός ολοένα και μεγάλωνε, μέχρι που εννέα μήνες αργότερα έβγαινε στο φως του κόσμου μέσα από τη διαδικασία του τοκετού. Η άποψη αυτή, αν και σήμερα θεωρείται φυσικά ξεπερασμένη, επηρέασε την επιστήμη για αιώνες. Το ενδιαφέρον όμως είναι πως στα κύτταρα υπάρχει το DNA, το γενετικό υλικό που πράγματι εριέχει κωδικοποιημένες τις πληροφορίες για την κατασκευή κι ανάπτυξη του νεογνού.
http://thalassinakis.wordpress.com/
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου