ΤΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

                                                                                            Υπογράφει

                                                                                   ο Γιώργος Καραχάλιος

                                                                            Δημοσιογράφος – Φιλόλογος

… «Αυλαία», σε εικοσιτέσσερις ώρες στην … κούρσα» της Προεδρικής Εκλογής … σε άνοδο το πολιτικό θερμόμετρο και … εμπρηστικό» - εκτός των άλλων – σκιαγραφείται το σκηνικό στην εκλογική σκακιέρα :

·        Θέσεις και αντιθέσεις, προσκήνιο και παρασκήνιο, προσθέσεις και αφαιρέσεις, δηλώσεις και αντιδηλώσεις, διαβουλεύσεις, εκτιμήσεις, σχόλια και συζητήσεις και … στα άκρα η αντιπαράθεση…

·        Τα κομπιουτεράκια σε ημερησία διάταξη, τα σίγουρα ναι, τα κρίσιμα παρών, ο φόβος του όχι, μάχη ψήφο- ψήφο για τους 180, οι «γκρίζες ζώνες»,  ερωτηματικά και προβληματισμοί, δημοσκοπήσεις επί δημοσκοπήσεων, στρατηγικές και επιλογές, ανοίγματα και πιθανοί «αρραβώνες»…

·        Εντάσεις, κόντρες, λεκτικές κορώνες και πυροτεχνήματα, πιρουέτες, ακρότητες και υψηλοί τόνοι, όρκοι και υποσχέσεις…

·        Βουτιά στο Χρηματιστήριο, ανεβοκατέβασμα στο ασανσέρ της Σοφοκλέους, σενάρια εξόδου από το Ευρώ, η απειλή της χρεοκοπίας, η πίεση των αγορών, σενάρια και φήμες για πιθανές καταστροφές από μια έκρυθμη πολιτική κατάσταση, ναι ή όχι στις πρόωρες εκλογές και επιστροφή του Ευρώ στα δελτία των διεθνών ΜΜΕ…

·        Και το … «κερασάκι στην τούρτα» : Το μανιφέστο του ΓΑΠ και η προαναγγελία για την ίδρυση νέου κόμματος .

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΑΝ

Μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο (20 Ιουλίου 1974) και την κατάρρευση της Κυβέρνησης Ανδρουτσόπουλου, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας (κατά τα τελευταία χρόνια της δικτατορίας)  Φαίδων Γκιζίκης,  σε συνεννόηση με την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, κάλεσε σε Διάσκεψη τους Πολιτικούς αρχηγούς  (23 Ιουλίου 1974) και παρέδωσε εν λευκώ την εξουσία στον Κων/νο Καραμανλή,  όπως συμφωνήθηκε, τα ξημερώματα της 24 Ιουλίου.

Ο Καραμανλής διατήρησε τον Γκιζίκη στην Προεδρία της Δημοκρατίας, με σκοπό την ομαλή μετάβαση της χώρας από τη δικτατορία στη δημοκρατία.

Ύστερα από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος της 8^ης Δεκεμβρίου του 1974, που έλυσε οριστικά το πολιτειακό υπέρ της αβασίλευτης Δημοκρατίας, η Βουλή εξέλεξε ως προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας το βουλευτή και πρώην δικαστικό Μιχαήλ Στασινόπουλο (17 Δεκεμβρίου 1974).

*****************

Στις 20 Ιουνίου 1975, Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξελέγη από τη Βουλή ο Κωνσταντίνος Τσάτσος  ένας από τους πιο έμπιστους συμβούλους του Κων/νου Καραμανλή.  Η απόφαση του Καραμανλή για την επιλογή Τσάτσου αναγγέλθηκε στην αίθουσα της Γερουσίας, όπου συνεδρίασε η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας

Όπως αναφέρει ο Κ. Τσάτσος στα απομνημονεύματά του, ο Καραμανλής είχε θέσει ως μοναδικό όρο πως σε περίπτωση που θα ήθελε να μεταπηδήσει ο ίδιος νωρίτερα από τα πέντε χρόνια στην Προεδρία της Δημοκρατίας, αυτός θα παραιτείτο.

Στην ψηφοφορία που έγινε στη βουλή, ο Κων/νος Τσάτσος έλαβε 210 ψήφους σε σύνολο 295 ψηφισάντων.  Από αυτές οι 210 ανήκαν πιθανότατα στους βουλευτές της Ν.Δ. που διέθετε 215 έδρες.  Μοναδικός αντίπαλος ήταν ο Παναγιώτης Κανελόπουλος, που υποστηρίχθηκε από την  Ένωση Κέντρου, ενώ το ΠΑΣΟΚ και η Ενωμένη Αριστερά ψήφισαν λευκό.  Πρόεδρος της Δημοκρατίας ορκίστηκε στις 19 Ιουλίου 1975.

(Με τον Α΄ Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κων/νο Τσάτσο, τον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγό Ιωάννη Ντάβο και τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού αντιστράτηγο Αγαμέμνονα Γκράτσιο.)

Και η … «λεπτομέρεια» : Πριν από εξήντα χρόνια ο Κων/νος Τσάτσος «εξηγούσε» την Κρίση, δημοσιεύοντας στο περιοδικό «Εστία» το μικρό πολιτικό δοκίμιό του «Οξυρύγχειοι Πάπυροι» !..

ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ ΤΑ… ΑΠΡΟΟΠΤΑ

ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Η διαδικασία της επιλογής Προέδρου της Δημοκρατίας – αυτής της κορυφαίας διαδικασίας του πολιτεύματος – ήταν χωρίς υπερβολή ανέκαθεν(;) επεισοδιακή, είχε πλούσιο παρασκήνιο, αλλά  και πολλά απρόοπτα.

Το 1980 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής – ύστερα από την υπογραφή της συνθήκης προσχώρησης της Ελλάδα στην ΕΟΚ – εγκαταλείπει την Πρωθυπουργία (την οποία αναλαμβάνει ο Γεώργιος Ράλλης) και στις   5 Μαΐου 1980 εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε μια περίοδο που το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας.

(Στο Προεδρικό Μέγαρο με τον Πρόεδρο Κωνσταντίνο Καραμανλή)

«Παραπολιτικό»: Η γνωριμία μαζί του έγινε ύστερα από ένα τηλεφώνημα που με εντολή του δέχθηκα από το Γενικό Γραμματέα της Προεδρίας της Δημοκρατίας, Πρέσβη Πέτρο Μολυβιάτη: Του είχε κάνει εντύπωση το γεγονός πως το Δελτίο Ειδήσεων, αντί να αρχίσει με τη… «φωνή» της παρουσιάστριας – εκφωνήτριας είχε αρχίσει με τον όρκο του ιδίου, του Κωνσταντίνου Καραμανλή: πρωτόγνωρη «καινοτομία» για τα χρόνια εκείνα, όσο κι’ αν σήμερα «φαντάζει» τουλάχιστον… μηδαμινό.

Από τότε και κάθε χρόνο με καλούσε στη Δεξίωση, στο Προεδρικό, για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας

*****************

Η ΕΠΕΙΣΟΔΙΑΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ – ΑΝΑΔΕΙΞΗ

ΤΟΥ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗ ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ

Η διαδικασία εκλογής του 1985 θεωρείται ως η πιο επεισοδιακή. Κατέληξε στην εκλογή του Χρήστου Σαρτζετάκη και σε πρόταση μομφής κατά του τότε Προέδρου της Βουλής, Γιάννη Αλεύρα.

Από τον Ιανουάριο του 1985, όλες οι πληροφορίες, τα δημοσιεύματα και οι συνεντεύξεις έκαναν λόγο πως ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αποφασίσει να στηρίξει ξανά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, προκειμένου να ανανεωθεί η θητεία του

(Με τον Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου-αποκλειστική συνέντευξη)

«… Η αποκαθήλωση του Καραμανλή από την Προεδρία και η επιλογή του Ανδρέα Παπανδρέου να τον αντικαταστήσει επίτηδες με τον άνθρωπο που θύμιζε την χειρότερη στιγμή των καραμανλικών κυβερνήσεων (δολοφονία Λαμπράκη) προκάλεσαν πολιτικό σεισμό.

Στις τρεις ψηφοφορίες ανέκυψαν δύο διαδικαστικά προβλήματα, τα οποία αφορούσαν την ψήφο του Προέδρου της Βουλής Ιωάννη Αλευρά που μετά την παραίτηση Καραμανλή τον αναπλήρωνε στη θέση του Προέδρου, και το χρώμα των ψηφοδελτίων κατά τη μυστική ψηφοφορία. Συγκεκριμένα στην πρώτη ψηφοφορία συγκεντρώθηκαν 184 ψήφοι υπέρ του Σαρτζετάκη, τον οποίο στήριζαν ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, ενώ βρέθηκαν και δύο λευκά. Δεδομένου ότι η Νέα Δημοκρατία απείχε, τα λευκά προέρχονταν από την κυβερνητική παράταξη. Στη δεύτερη όμως ψηφοφορία μοιράστηκαν έγχρωμα ψηφοδέλτια γεγονός που προκάλεσε την έντονη αντίδραση της αντιπολίτευσης που διαμαρτυρόταν για ξεκάθαρη παραβίαση της μυστικής ψηφοφορίας.

 Ο βουλευτής μάλιστα της ΝΔ, Ελευθέριος Καλογιάννης, άρπαξε την κάλπη από την αίθουσα Ολομέλειας, και κρατώντας την στα χέρια του προσπάθησε να την μεταφέρει στην αίθουσα των γραφείων της ΝΔ. Στις αιτιάσεις της ΝΔ για τη νομιμότητα της διαδικασίας, ο προεδρεύων αντιπρόεδρος Μιχαήλ Στεφανίδης απάντησε ότι το Σύνταγμα απαιτεί τα ψηφοδέλτια να είναι ομοιόμορφα, όμως πουθενά δεν αναφέρει ότι πρέπει να είναι και ομοιόχρωμα. Στη δεύτερη ψηφοφορία ο Σαρτζετάκης συγκέντρωσε 181 ψήφους, ενώ στην τρίτη και τελευταία 180 ψήφους, την οριακή δηλαδή πλειοψηφία που απαιτεί το Σύνταγμα.

Και ενώ όλα αυτά συνέβαιναν μέσα στο κτίριο της Βουλής, έξω από αυτό είχε συγκεντρωθεί πλήθος από φανατικούς οπαδούς του ΠΑΣΟΚ που κρατούσαν στα χέρια τους την εφημερίδα Αυριανή και τραγουδούσαν υβριστικά και απαξιωτικά συνθήματα κατά του Καραμανλή…»  

Έκτοτε, η μυστική ψηφοφορία αντικαταστάθηκε από ονομαστική.

1990: ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ

Η Νέα Δημοκρατία παίρνει την… «εκδίκησή της»!

Διαδικασία, ωστόσο, που ήταν εξίσου επεισοδιακή. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εκλέγεται με την πέμπτη ψηφοφορία, με 113 ψήφους αφού είχε ήδη διαλυθεί η Βουλή λόγω της αποτυχίας να εκλέξει Πρόεδρο στις τρείς ψηφοφορίες.

Το ΠΑΣΟΚ υποστήριξε το Γιάννη Αλευρά, ενώ ο Συνασπισμός τον Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο.

Η επιστροφή ήταν απαίτηση της βάσης της Νέας Δημοκρατίας. Επιστροφή με την οποία δεν ήταν ενθουσιασμένοι ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου ούτε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

«…Η Ν.Δ., με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στην ηγεσία της, εκμεταλλεύθηκε τη διαδικασία και επιτάχυνε την πτώση της κυβέρνησης Ζολώτα. Υπό τον φόβο συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ για την επανεκλογή Σαρτζετάκη, η Ν.Δ υποστήριξε την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος όμως αρνήθηκε, λόγω και των περιορισμένων αρμοδιοτήτων του Προέδρου. Οι 148 βουλευτές της Ν.Δ ψήφισαν «παρών», προκειμένου να μην επιτευχθεί η πλειοψηφία των 180 και οδήγησαν τη χώρα σε εκλογές. Στην αίθουσα της Ολομέλειας της Βουλής, βέβαια, γινόταν πανδαιμόνιο.

Στην τρίτη και τελευταία ψηφοφορία η βουλευτής των Οικολόγων Μαρίνα Δίζη ύψωσε μέσα στην αίθουσα πανό με το σύνθημα: «Φθάνει πια η κοροϊδία με το συν ένα, τον Πρόεδρο και το νέφος». Από τα θεωρεία, μάλιστα, κάποιοι υποστηρικτές της την έρραιναν με ροδοπέταλα! Το θέαμα προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση της Αννας Συνοδινού, η οποία φώναζε: «Δεν είναι Βουλή αυτή. Βγάλτε την έξω!». Η βουλευτής των Οικολόγων δεν βγήκε ποτέ, με αποτέλεσμα η κορυφαία Ελληνίδα ηθοποιός να παραιτηθεί το επόμενο πρωί και να αποχωρήσει οριστικά από την πολιτική. Αμέσως μετά τις εκλογές ο Κων. Καραμανλής άλλαξε γνώμη και αποδέχθηκε την υποψηφιότητα, γεγονός που διαφοροποίησε άρδην το σκηνικό. Η Βουλή, ωστόσο, έφτασε στην τρίτη ψηφοφορία και τον εξέλεξε με μόλις 153 ψήφους. Τις 150 της Ν.Δ, τη μία του Θεόδωρου Κατσίκη της ΔΗ.ΑΝΑ. και ακόμα δύο από ανεξάρτητους μουσουλμάνους βουλευτές...»

ΚΩΣΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: ΝΕΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Στις Ευρωεκλογές του 1994 η Δημοκρατική Ανανέωση (ΔΗΑΝΑ) του Κωστή Στεφανόπουλου απέτυχε να εκπροσωπηθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Λίγες μέρες αργότερα, ο Κ. Στεφανόπουλος – σε συμφωνία με τα κομματικά όργανα – κήρυξε τη διάλυσή της.

Και η …«λεπτομέρεια»: Δύο τρείς μέρες αργότερα, ο Κωστής Στεφανόπουλος με προσκαλεί να γευματίσουμε, μαζί  με άλλους τρείς γνωστούς δημοσιογράφους, στο ξενοδοχείο Μ. Βρετάνια: Μας ανακοινώνει την οριστική απόσυρσή του από την πολιτική και την απόφασή του να επιστρέψει ό, τι δεν είχε ξοδέψει από την κρατική επιχορήγηση του κόμματος του.

Και έπεται συνέχεια:

«…Ως πρόεδρος της Πολιτικής Άνοιξης των δέκα βουλευτών, ο κ. Σαμαράς πρότεινε ως υποψήφιο τον Κωστή Στεφανόπουλο, ο οποίος μόλις είχε διαλύσει το κόμμα του, τη ΔΗ.ΑΝΑ., έπειτα από την παταγώδη αποτυχία στις ευρωεκλογές του 1994. Το ΠΑΣΟΚ των 171 βουλευτών, το οποίο δεν επιθυμούσε με τίποτα τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών, καθώς είχε επιστρέψει στην εξουσία μόλις ενάμιση χρόνο πριν, είδε τότε την πρόταση Σαμαρά ως μάννα εξ ουρανού. Η Νέα Δημοκρατία του Μιλτιάδη Έβερτ απομονώθηκε και περιορίστηκε στο να προτείνει ως υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Αθανάσιο Τσαλδάρη. Τελικά, στην τρίτη ψηφοφορία ο κ. Στεφανόπουλος εκλέχθηκε στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα με 181 ψήφους από ΠΑΣΟΚ και ΠΟΛ.ΑΝ. Σημαντικό, όμως, για τα κοινοβουλευτικά χρονικά είναι και το έτος 2000, καθώς είναι η πρώτη φορά που Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ συμφωνούν σε υποψήφιο για την Προεδρία. Ήταν και πάλι ο Κωστής Στεφανόπουλος ο οποίος ανανέωσε για πέντε ακόμα χρόνια τη θητεία του, με ρεκόρ 269 ψήφων από την πρώτη ψηφοφορία. Στην ίδια ψηφοφορία 10 βουλευτές του ΣΥΝ ψήφισαν τον κ. Λ. Κύρκο, ενώ οι 19 του ΚΚΕ και του ΔΗΚΚΙ επέλεξαν το «παρών..»

(Με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο και τον Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη)

Ο ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ

ΚΑΙ Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΜΠΕΝΑΚΗ

Το 2005, ο Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής διερευνά συναινετική λύση και προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κάρολο Παπούλια.

Πρόταση, η οποία δεν μπορεί να αφήσει… αδιάφορο το ΠΑΣΟΚ!..

(studio: από εκπομπή για την εκλογή Κάρολου Παπούλια)

Ο Κάρολος Παπούλιας συγκέντρωσε 279 ψήφους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έναντι 17 Βουλευτών του ΚΚΕ και του ΣΥΝ που δήλωσαν «παρών».

Το Προεδρείο της Βουλής, με επικεφαλής την Πρόεδρο Άννα Ψαρουδα – Μπενάκη, πήγε στο Γραφείο του για να του ανακοινώσει και επίσημα το αποτέλεσμα.

Η προσφώνηση – «προφητεία» της Προέδρου της Βουλής κυρίας Μπενάκη… έκλεψε την «παράσταση». Είπε χαρακτηριστικά:

«…Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις: Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης.

Η χώρα μας εξάλλου θα έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά διλήμματα σε πολλούς τομείς: Στα εθνικά θέματα δρομολογούνται εξελίξεις που απαιτούν σύμπνοια και νηφαλιότητα, στον οικονομικό και τον κοινωνικό τομέα πρέπει να γίνουν τομές και να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για τη βελτίωση της ζωής των πολιτών, η διαπαιδαγώγηση των νέων θα απαιτήσει αναπροσανατολισμούς στην εκπαίδευση και την κατάρτιση, ο ελληνικός πολιτισμός θα πρέπει να ανακτήσει την ιστορική του πρωτοπορία.

Ενόψει των παραπάνω η ρυθμιστική και ενοποιητική αποστολή που σας αναθέτει το Σύνταγμα αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Είμαι βεβαία ότι θα ανταποκριθείτε άριστα στον υψηλό αυτό ρόλο, με όπλα τη μακρά πολιτική πείρα σας, την επιστημονική σας κατάρτιση, την κοινωνική ευαισθησία και τον ήπιο και μετριοπαθή χαρακτήρα σας. Θα έχετε άλλωστε αρωγό και συμπαραστάτη τους παράγοντες του πολιτεύματος και όλες τις πολιτικές δυνάμεις».

Κατά την αντιφώνησή του, ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Κάρολος Παπούλιας, ανέφερε τα εξής:

«Αξιότιμη κυρία Πρόεδρε της Βουλής, το αποτέλεσμα της σημερινής ψηφοφορίας της Βουλής, που μόλις μου ανακοινώσατε, δικαιώνει τη συνταγματική επιδίωξη για συναίνεση στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Πιστεύω ότι η συναίνεση είναι κατάκτηση για τον πολιτικό μας πολιτισμό και αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την πατρίδα μας. Η επικοινωνία μου με τους Έλληνες πολίτες με έχει διδάξει ότι αποτελούν συλλογικό ζητούμενο η πολιτική ωριμότητα και εντιμότητα, το μέτρο και η ευαισθησία στη δημόσια ζωή, ώστε να προετοιμάσουμε ένα καλύτερο αύριο για την πατρίδα μας και να οικοδομήσουμε μια κοινωνία λιγότερο εγωιστική και περισσότερο δίκαιη. Με σεβασμό στις απόψεις όλων των κομμάτων και των αντιπροσώπων του ελληνικού λαού, ευχαριστώ θερμά για τη μεγάλη τιμή, την οποία αποδέχομαι με αίσθημα ευθύνης. Και πάλι σας ευχαριστώ…»

2014: ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ

Ώρα ευθύνης, λοιπόν για τους τρακόσιους Εθνοπατέρες και όχι για περιπέτειες…

Ως εκ τούτου, τα ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ προβάλουν αβίαστα:

-       Υπάρχει συναίσθηση ευθύνης;

-       Θα πέσουν οι τόνοι; Θα εγκαταλειφθούν οι ακρότητες;

-       Θα σταματήσουν να προχωράνε μπροστά, κοιτάζοντας πίσω;

-       Ποιοί θα είναι οι χαμένοι; Ποιοί οι κερδισμένοι;

Και κάτι ακόμα:

Για το «Ρωμανό – ομοφωνία. Για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας: σφαγή», έγραφε προχθές στη Realnews ο δάσκαλός μου στη δημοσιογραφία Χρήστος Πασσαλάρης. Και επεσήμανε:

«Ομοφωνία για το Ρωμανό που κατάφερε να ταρακουνήσει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα για να κραυγάσει τελικά όχι «Ζήτω το θρανίο», αλλά «Ζήτω η αναρχία»!..