ΦΩΣ του Νίκου Κυριακίδη

Κρατούσε ένα φαναράκι

‘’Τυφλώνομαι μετά το σεξ’’, έλεγε

‘’ακόμη και το αποτυχημένο’’

Βαθμολογούσε γρήγορα συνήθως τυφλή, όχι τυφλά.

Δε μας φώτιζε, ήταν για ατμόσφαιρα

Έρχονταν και κουνούπια.

Έμπαινε κάθε πρωί στο λεωφορείο

Σαφρίδι μάλλον, μες τα ογδόντα χρόνια του

Ηρεμος μέχρι του Φίξ.

Μετά έπιανε να κλείσει με μανία το στόμα

Να κρύψει την οχιά που θα κατασπάραζε όλους εμάς

Επώδυνα:  έτρεμε, χτύπαγε με το πόδι το δάπεδο, μας προστάτευε.

Στις Στήλες πάντα, άρχιζε να σκοτώνει με τα δάχτυλα Γερμανούς

Από το στόμα βγαίναν οι ριπές του όπλου του.

Κρατούσε ακόμη το στόμα σφιχτά σκεπασμένο

Μη σκοτώσει όλους

Μη σκοτώσει και δικούς του, παράπλευρα.

Κατέβαινε στον Κήπο.

‘’Πρέπει να διορθώσουμε τα μάτια μας’’...

όλα τα άλλα, είναι δεύτερα.