Στη μέρα που τα μάτια ανοίγουνε ύστερα από αιώνες και βλέπουν καθαρά την αιτία των πραγμάτων
Στην ανάταση των απλών ανθρώπων στο ύψος της ψυχής τους και της Παράδοσης,
Στον ανώνυμο που μεταμορφώνεται σε ήρωα όταν οι επώνυμοι σωφρόνως σιωππύν
Στις διάνοιες τις αυτόφωτες και αυτοφυείς που αδιαφορούν στις παλίροιες των καιρών
Στην πρώτη εξουσία που δεν θα φοβηθεί την παιδεία
Στο κράτος που δεν αναπαράγεται χωρίς την άδειά μας
Στην κοινωνία που αναγνωρίζει οτι είναι εφεύρεση υπό δοκιμήν.
Στους ανθρώπους που επιτέλους εννοούν όταν η φύση εκδικείται
Στην ελπίδα των παιδικών ονείρων να επιζήσουν των ενηλίκων φιλοδοξιών
Στην αγάπη που δεν υπόσχεται
Στη θυσία που αγιάζει την αμαρτία
Στο θάνατο που σβήνει τα λάθη
Στην ώρα που συναντάς ζωντανή την κοινή μνήμη
Στη φοβερή στιγμή που οι Ελληνες συμφωνούν
Σε ό, τι αισθανθήκαμε, ό, τι αγαπήσαμε, ό, τι προδώσαμε
Ακόμα κι αν τώρα μας φαίνονται όλα τελείως απίστευτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου