~~~ ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ ~~~

 

"ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ"

Δεν ξέρω πως, δεν ξέρω που, δεν ξέρω πότε, όμως τα βράδια

και συχνά μέσα στον ύπνο

ακούμε τα βήματα ή περνούν μες στον καθρέφτη

πρόσωπα

που τα είδαμε κάποτε σ' ένα δρόμο ή ένα παράθυρο και ξανάρχονται

επίμονα

σαν ένα άρωμα απ' τη νιότη μας - το μέλλον είναι άγνωστο,

το παρελθόν ένα αίνιγμα,

η στιγμή βιαστική κι ανεξήγητη. Οι ταξιδιώτες χάθηκαν στο βάθος,

άλλους τους κράτησε για πάντα το φεγγάρι

οι καγκελόπορτες το βράδυ ανοίγουνε μ' ένα λυγμό, οι ταχυδρόμοι ξέχασαν το δρόμο

κι η εξήγηση θα 'ρθει κάποτε όταν δεν θα χρειάζεται πια καμμιά 

εξήγηση...