Η ιστορία της μικρής Σαρίφα, μιας προσφυγοπούλας
από την Συρία που έχασε το πόδι της όταν συριακά αεροσκάφη βομβάρδισαν
το σπίτι της κάνει τον γύρο του κόσμου, όμως σίγουρα δεν είναι η
μοναδική: υπάρχουν χιλιάδες παρόμοιες περιπτώσεις προσφύγων, τα βάσανα
των οποίων αντανακλούν μια ανθρωπιστική κρίση.
Το νέο «σπίτι» της Σαρίφα, η οποία ηλικιακά βρίσκεται στην αρχή της
εφηβείας, είναι ένα βρώμικο στρατόπεδο προσφύγων κοντά στα σύνορα με
την Τουρκία. Είναι ένα από τα παιδιά που μεγαλώνουν σε σύγχυση, μακριά
από εκεί που γεννήθηκαν. Το κορίτσι θρηνεί για το χαμένο του μέλος και
δυσκολεύεται να κατανοήσει την νέα πραγματικότητα της ζωής της.
«Ήμουν στο παράθυρο και κοιτούσα τα αεροπλάνα. Οι δικοί μου
είχαν βγει έξω, εγώ έμεινα γιατί ήθελα να πιω νερό. Τότε συνέβη.
Λιποθύμησα. Δεν ένιωθα τίποτα. Τώρα δεν μπορώ να έχω πάλι το πόδι μου.
Θέλω μόνο να ξαναπερπατήσω, δεν θέλω να ξαναπαίξω. Μόνο να
ξαναπερπατήσω...», λέει δακρυσμένη σε απεσταλμένο του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CNN. Και προσθέτει με απόγνωση: «Υπάρχει χειρότερη ζωή απ' αυτή που ζω;».
Στον καταυλισμό οι δυσκολίες είναι μεγάλες. Για την μικρή είναι πολλαπλάσιες. «Οι
τουαλέτες είναι μακριά, κουράζομαι πολύ να περπατάω ως εκεί. Υποφέρω,
πονάνε οι μασχάλες μου από τις πατερίτσες, αυτό είναι το μεγαλύτερο
πρόβλημά μου» λέει.
Ομως ονειρεύεται: την ειρήνη, την επιστροφή, τις σπουδές. «Θέλω να
γυρίσω, να συνεχίσω το σχολείο, να σπουδάσω και να γίνω δασκάλα».
Μέχρι στιγμής περισσότεροι από 600.00 πρόσφυγες έχουν εγκαταλείψει
την Συρία για το εξωτερικό, πολλοί έχουν κατευθυνθεί στη γειτονική
Τουρκία, τον Λίβανο και την Ιορδανία, καθώς η βία εξαπλώνεται και οι
διεθνείς προσπάθειες για επίλυση του προβλήματος λιμνάζουν. Όπως πολλοί
συνομήλικοί της που ξεριζώθηκαν από τα σπίτια τους εξαιτίας της
σύγκρουσης, η ζωή της Σαρίφα άλλαξε για πάντα όμως η ίδια παραμένει όσο
πιο δυνατή μπορεί κι ελπίζει μια μέρα να επιστρέψει στο χωριό της.
Όμως όσο η Συρία παραμένει σε εμπόλεμη κατάσταση, κάτι τέτοιο
αποκλείεται. Στην σύγκρουση μεταξύ κυβέρνησης και ανταρτών υπολογίζεται
ότι έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι. Σε μια
προσπάθεια να σωθούν, ως και 2.000 άτομα περνούν κάθε μέρα τα σύνορα
προσπαθώντας να βρουν καταφύγιο, ως επί το πλείστον στο στρατόπεδο
προσφύγων Ζαταάρια της Ιορδανίας. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις αδυνατούν
να αντιμετωπίσουν αυτόν τον όγκο προσφύγων. Όταν μάλιστα το 20% εξ
αυτών είναι κάτω από τεσσάρων ετών, και φυσικά όχι πάντα σε καλή
κατάσταση, αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος της κρισιμότητας της
κατάστασης.
Δυστυχώς, όπως καταγγέλλουν Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που
λειτουργούν στην περιοχή, η Συρία δεν αποτελεί εξαίρεση από τον κανόνα
που θέλει τις ένοπλες συγκρούσεις και την σεξουαλική βία κατά των
γυναικών να συνυπάρχουν. Ομαδικοί βιασμοί που συχνά συμβαίνουν μπροστά
στην οικογένεια του θύματος, απαγωγές, βασανιστήρια και δολοφονίες δεν
αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά, καθώς τόσο η κυβέρνηση όσο και οι
αντάρτες έχουν κατηγορηθεί για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου