Το είδος του μοντέρνου μυθιστορήματος δεν αναπτύχθηκε πλήρως στην Ιρλανδία. Ο Peadar Ó Laoghaire έγραψε ένα παραδοσιακό μυθιστόρημα το Séadna το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε σχέση με το ιστορικό Niamh που ακολούθησε. Ο Séamas Ó Grianna (1891-1969) με το ψευδόνυμο Máire, έγραψε ρομαντικά μυθιστορήματα που κέρδισαν το ευρύ κοινό. Άλλοι αξιόλογοι μυθιστοριογράφοι είναι οι Seosamh Mac Grianna, Máirtin Ó Cadhain συγγραφέας του «Γη του Νεκροταφείου» (Cré na Cille), Pádraig Ua Maoileoin (1913-), Eoghan Ó Tuairisc (1919-82), Dónall Mac Amhlaigh (1926-89), Breandán Ó hEithir (1930-90), Diarmaid Ó Súilleabháin (1932-85), Pádraig Standúm (1944-), Alan Titley (1947-), Pádraig Ó Cíobháin (1951-), Ciarán Ó Coigligh (1951-) και Séamus Mac Annaidh (1964-).
To θέατρο είχε επίσης εκπροσώπους όπως τον Douglas Hyde (1860-1949), Michéal Mac Liammóir (1899-1978), Máiréad Ní Ghráda (1899-1971), Séamas Ó Néill (1910-1981), Eoghan Ó Tuairisc, Brendan Behan (1923-64), Seán Ó Tuama (1926-), Crístóir Ó Floinn (1927-).
Το κίνημα της ιρλανδικής αναγέννησης με κύριο μέλημά του τη διατήρηση της προφορικής ιρλανδικής παράδοσης, κατάφερε να αναγνωριστεί η πλουσιότατη προφορική λογοτεχνία η οποία επέζησε στα ιρλανδικά μέχρι και τον 20ο αιώνα. Απόρροια αυτού είναι η μοναδική εκπληκτική συλλογή υλικού που καταγράφηκε και φυλάσσεται στο Τμήμα Ιρλανδικής Παράδοσης του Πανεπιστημίου του Δουβλίνου. Μέρος του υλικού αυτού έχει εκδοθεί και δημοσιευτεί.
Επιπλέον μερικοί από τους καλύτερους παραδοσιακούς «παραμυθάδες» πείσθηκαν να καταγράψουν τις δικές τους εμπειρίες και από αυτό δημιουργήθηκε ένα ξεχωριστό είδος γαελικής αυτοβιογραφίας. Δύο δείγματα αυτού του είδους είναι γνωστά παγκοσμίως και θεωρούνται πλέον κλασικά: «Ο Νησιώτης» ( An tOileánach) του Tomás Ó Criomhthain (1856-1937) και το «20 χρόνια Ανάπτυξης» (Fiche blian ag fás) του Muiris Ó Súilleabháin (1904-50).
Η μοντέρνα ποίηση που ξεκίνησε με τον Patrick Pearse και τους συγχρόνους του, έφθασε σε πλήρη άνθηση στα μέσα του αιώνα με τα έργα των Máirtin Ó Direáin (1910-88), Seán Ó Ríordáin (1917-77) και Máire Mhac an tSaoi (1922-). Οι κύριοι εκπρόσωποι ανάμεσα στους σύγχρονους ερμηνευτές είναι οι Pearse Hutchinson (1927-), Deirdre Brennan (1934-), Tomás Mac Siomóin (1938-), Micheál Ó Siadhail (1947-), Biddy Jenkinson (1949-), Dáithí Ó hOgáin (1949-), Liam Ó Muirthile
(1950-), Michael Davitt (1950), Nuala Ní Dhomhnaill (1952-), Áine Ní Ghlinn
(1955-), Cathal Ó Searcaigh (1956-) και Colm Breathnach (1961-).
Αν και η ποίηση μεταφράζεται συχνότερα στα αγγλικά, στην πραγματικότητα είναι ίσως και το είδος που αντιστέκεται περισσότερο στην αφομοίωση από την αγγλόφωνη λογοτεχνική παράδοση. Αν και η πλειοψηφία του πληθυσμού μπορεί να διαβάσει μόνο μεταφρασμένα τέτοια έργα, οι δημιουργίες των ιρλανδόφωνων ποιητών παραμένουν στο κέντρο της σύγχρονης λογοτεχνικής παράδοσης της χώρας. Παρ’όλο που αυτοί που μιλούν και γράφουν πλέον ιρλανδικά είναι ελάχιστοι, αποτελούν μία ζωντάνη και σφύζουσα έκφραση του ιρλανδικού πολιτισμού, η οποία καλύπτει 14 αιώνες, καθώς και την εγγύηση για τη συνέχιση της γλωσσολογικής και πολιτιστικής ποικιλίας του νησιού της Ιρλανδίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου