Το κλίμα της Νορβηγίας ποικίλλει ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος και είναι αρκτικού τύπου στα βόρεια και σχετικό ήπιο στα νότια. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Νορβηγίας είναι τα πολλά φιόρδ των ακτών της, βαθιά ανοίγματα της θάλασσας μέσα στη στεριά. Αυτός ο θαλάσσιος διαμελισμός βοηθά την αλιεία.
Τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες η Νορβηγία καταλήφθηκε από γερμανικούς πληθυσμούς. Από το 750 ως το 1000 οι πληθυσμοί αυτοί (Βίκινγκς και Νορμανδοί) έκαναν επιδρομές στη Γαλλία και στην Ισλανδία από τη Βαλτική θάλασσα και τη Μ. Βρετανία. Τον 9ο αιώνα κυριαρχεί η δυναστεία Ύνγκλινερ. Πρώτη αξιομνημόνευτη μορφή ήταν ο Χάλβνταν Σβάρτε, ο οποίος πέτυχε κάποια πολιτική ενότητα. Αργότερα ο Όλαφ ο Άγιος επέκτεινε την κυριαρχία του κατά μήκος όλης της χώρας προσηλυτίζοντας το λαό στο Χριστιανισμό (1016). Ακολούθησε μία σειρά δυναστικών αγώνων. Στο τέλος ο θρόνος σταθεροποιήθηκε από το Χάκωνα Δ' και από τον Μάγκνους ΣΤ' το νομοθέτη. Τότε αναπτύχθηκαν πολλά αστικά κέντρα με σπουδαιότερο το Μπέργκεν.
Το 1397 πραγματοποιήθηκε η Ένωση της Κάλμαρ, η οποία συνέδεσε τη Νορβηγία με τη Δανία και τη Σουηδία. Το 1448 η Σουηδία αποχώρησε από την Ένωση, ενώ οι άλλες δύο χώρες, Δανία και Νορβηγία παρέμειναν ενωμένες υπό την ηγεσία του Χριστιανού Α' του Ολδεμβούργου. Κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του Χριστιανού Γ' η Νορβηγία δέχθηκε το λουθηρανισμό.
Στο τέλος του 18ου αιώνα η ένωση των δύο χωρών άρχισε να κλονίζεται, διότι αναπτύχθηκε οικονομικός ανταγωνισμός μεταξύ τους. Το 1814 με την υπογραφή της Ειρήνης του Κιέλου η Νορβηγία ενώθηκε με τη Σουηδία, ενώ η Δανία συμμάχησε με τη Μ. Βρετανία. Το 1905 διαλύθηκε και πάλι η ένωση και βασιλιάς της Νορβηγίας ανακηρύχθηκε ο Κάρολος της Δανίας που μετονομάστηκε σε Χάκων Ζ'. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής η κυβέρνηση Κουίσλινγκ συνεργαζόταν με τους Γερμανούς. Μετά την απελευθέρωση το 1949 προσχώρησε στην Ατλαντική Συμμαχία. Ως το 1965 οι εργατικοί είχαν τη διακυβέρνηση του κράτους και κατόπιν με συνασπισμό κεντρώων κομμάτων, ο οποίος το 1971 αποδείχθηκε ασταθής.
Μερικοί διάσημοι Νορβηγοί είναι ο θεατρικός συγγραφέας Ερρίκος Ίψεν, ο εξπρεσιονιστής ζωγράφος Έντβαρτ Μουνκ, ο ρομαντικός συνθέτης Έντβαρτ Γκριγκ και οι συγγραφείς Μπιέρνστιερνε Μπιέρνσον, Κνουτ Χάμσουν και Σίγκριντ Ούντσετ, που βραβεύτηκαν και Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1903, το 1920 και το 1928 αντίστοιχα.
Από το σάπιο σώμα μου θα ανθίσουν λουλούδια και θα είμαι μέσα τους και αυτή είναι η αιωνιότητα. - Edvard Munch |
http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9D%CE%BF%CF%81%CE%B2%CE%B7%CE%B3%CE%AF%CE%B1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου