Τα γνωστά, αλλά και τα άγνωστα, τραγούδια της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις ΙΑΝΟΣ. Ο μουσικός Σπύρος Κουρκουνάκης επιμελήθηκε την έκδοση των 565 σελίδων, όπου περιλαμβάνονται 380 στίχοι, που έμειναν στην ιστορία η παρέμειναν διακριτικά στη «γωνιά». Η «Βίβλος» αυτή για την Ευτυχία Παπαγιανοπούλου ξεκινά με προλογικά κείμενα - λογοτεχνήματα των μεγάλων διαδόχων της Λευτέρη Παπαδόπουλου και Μάνου Ελευθερίου, οι οποίοι αποκαλύπτονται μπροστά στην «μεγάλη παραμυθατζού» του στίχου.
«Δεκάδες παραμύθια έχουν γραφεί για την ίδια και το έργο της, αλλά και η ίδια σκαρφιζόταν διάφορα παραμύθια για τραγούδια, που έγιναν επιτυχίες από συνθέτες, τραγούδια που δεν υπογράφονταν από την ίδια, γιατί τους τα είχε πουλήσει για να παίζει χαρτιά…», σημειώνει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.
«Ένα πρόσωπο σαν τον Ιανό. Από τη μια πλευρά το νεανικό της πρόσωπο στο φως με συναδέλφους της ηθοποιούς. Σχέσεις και διαβάσματα και ρόλοι που δεν πήγαν χαμένα. Από την άλλη ένα πρόσωπο βυθισμένο στη στάχτη, βασανισμένο, γεμάτο ρυτίδες με τουρμπάν στο κεφάλι και μεγάλα μαύρα γυαλιά. Έτσι τη γνωρίσαμε», γράφει ο Μάνος Ελευθερίου.
Με κριτική ματιά η ανάλυση του επιμελητή Σπύρου Κουρκουνάκη, οποίος εκφράζει το θαυμασμό του για τους εκπληκτικούς στίχους, αλλά αποφεύγει τη «θεοποίηση»:«Υπάρχουν αρκετά τραγούδια με κακές έως και κάκιστες μουσικές και στίχο, όπου η Ευτυχία επιστρατεύει όλες της τις ευκολίες. Φαντάζομαι πως το γεγονός ότι πολλές φορές έγραφε πρόχειρα και "στο πόδι" συνέβαινε για τους γνωστούς σε όλους μας οικονομικούς λόγους». Επισημαίνει δε πως «και η Ευτυχιοκαπηλεία έχει τα όριά της, όπως δυστυχώς και κάθε ευτυχία»…
Ο μελετητής διαλύει το στερεότυπο περί της αγράμματης γριάς στιχουργού: « Πέραν της γενικής παιδείας που απόκτησε στο αστικό πατρικό σπίτι διδασκόμενη κατ΄οίκον, όπως συνηθιζόταν τότε, διαβάζοντας το βιογραφικό της συναντάμε δυο πολύ σημαντικά όσον αφορά το θέμα μας σημεία. Ήταν δασκάλα και είχε δουλέψει πολλά χρόνια σαν ηθοποιός. Αυτά τα δυο στοιχεία της παρέχουν άκρως στέρεη υποδομή όσον αφορά τη χρήση της γλώσσας».
Κείμενο: Kώστας Μαρδάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου