«Πολιτική Συμφωνία/νέο συμβόλαιο- συμβιβασμός»: ante portas;

                                                                                                                                                               

                                                                                       

Υπογράφει

ο Γιώργος Καραχάλιος

Δημοσιογράφος- Φιλόλογος

                                          

«…Κι ο μπάρμπας τότε σοβαρεύτηκε λιγάκι

τη κούτρα ξύνει και παράγγειλε καφέ:

η μητέρα, είπε, ήταν ένα κοριτσάκι

που ορφανό μάζευε άνθη σε μπαξέ,

τ’ άνθη στόλιζαν το αγέρωχο κεφάλι

μα όταν κοιμόταν, πάλι πέφτανε στη γη

κι από τα λούλουδα που ο χάρος είχε βάλει

εμένα κράτησε να βλέπω τη ζωή.

Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω

μου ‘χεις φάει τη ψυχή

Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω

Φίλοι θα βρεθούμε όλοι μαζί!...»

Λέτε να γίνει κάτι τέτοιο;

…Πάντως, ύστερα από την προχθεσινή βραδινή συνέντευξη τύπου των Γιάννη Βαρουφάκη – Γερούν Ντάϊσελμπλουμ που προκάλεσε «αναταράξεις»,  απέσπασε  «παγωμένα βλέμματα» και ταυτόχρονα σκιαγράφησε ένα φορτισμένο κλίμα, δεν ήταν ωστόσο λίγοι αυτοί που το βράδυ της Παρασκευής κοιμήθηκαν ήσυχοι ως Έλληνες και ξύπνησαν, το πρωί του Σαββάτου, ανήσυχοι ως Ευρωπαίοι πολίτες…

Και μάλιστα με κάποιους απ’ αυτούς να θυμούνται τη «Σταχτομαζώχτρα» του Παπαδιαμάντη:

«Μεγάλη εξέφρασεν έκπληξιν η γειτόνισσα, το Ζερμπινιώ, κι έκαμε το σταυρό της και με τα δυό της χέρια!..»

Η διαπραγμάτευση λοιπόν άρχισε από το βράδυ της Παρασκευής.  Φυσικά,  όχι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.  Ίσως, με «φαινομενική» ρήξη … Ίσως, όχι.

Ωστόσο, ήταν τουλάχιστον μια καλή αρχή για να ακουστούν οι θέσεις και οι απόψεις της νέας Κυβέρνησης, μετά την «τρομολαγνική» και «φοβική» ατμόσφαιρα των τελευταίων ημερών … Μια καλή αρχή που τουλάχιστον πρόσφερε αξιοπρέπεια στους  Έλληνες .

Άλλωστε, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει πως «ένας συμβιβασμός προϋποθέτει προηγουμένως σκηνικό ρήξης».

Εξάλλου, τόσο η νέα Κυβέρνηση όσο και οι εκπρόσωποι των πιστωτών μας, δε θα μπορούσαν παρά να υπερασπιστούν, σε πρώτη φάση, τις θέσεις και την επιχειρηματολογία τους. 

Ωστόσο, το ψυχρό και ανήσυχο κλίμα του Σαββατοκύριακου (μαζί με το καταστροφικό «κοκτέϊλ» σκόνης και καταιγίδων) ήρθε να ανατρέψει η ξαφνική και ηχηρή παρέμβαση του Μπαράκ Ομπάμα.

Και κοντά στον Αμερικανό Πρόεδρο και οι θετικές δηλώσεις στήριξης από τον Πρόεδρο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και από την Κυβέρνηση της Γαλλίας, δια στόματος του Υπουργού Οικονομικών Μισέλ Σοπέν.

«Δεν μπορείς να στίβεις μια χώρα που βρίσκεται σε ύφεση», τόνισε χαρακτηριστικά ο Πρόεδρος των ΗΠΑ και πρόσθεσε μεταξύ άλλων :

«… Η ελπίδα μου είναι ότι η Ελλάδα θα μείνει στην Ευρωζώνη. Νομίζω ότι αυτό θα απαιτούσε συμβιβασμό απ’ όλες τις πλευρές»

*********

 ‘Ετσι, λοιπόν … «πίσω από τις λέξεις, δεν … κρύβεται μόνον ο Αλέξης», (για να θυμηθούμε τους Olympians και τον Πασχάλη)  αλλά και :

Πρώτον : Ένα ηχηρό μήνυμα προς το Βερολίνο που – κατά τους πολιτικούς αναλυτές – θα πρέπει να σταματήσει την πολιτική της λιτότητας και να σκεφθεί νέους τρόπους για την ενίσχυση της ανάπτυξης της Ευρώπης, και

Δεύτερον : Το σενάριο του συμβιβασμού και μιας νέας πολιτικής συμφωνίας, προς αμοιβαίο όφελος.

Και, φυσικά, ένας συμβιβασμός δεν μπορεί να είναι μονόπλευρος.  Γιατί τότε, δεν είναι συμβιβασμός, αλλά καταναγκασμός.

 Ένας  συμβιβασμός που προϋποθέτει η Ελληνική Κυβέρνηση να καταδείξει, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο και προς κάθε κατεύθυνση, πως το ελληνικό πρόβλημα είναι και διεθνές  πρόβλημα.

Φυσικά, ο δρόμος για μια νέα πολιτική συμφωνία, με μια επωφελή για όλες τις πλευρές διευθέτηση του ελληνικού προβλήματος, δεν τελειώνει μόνο με ένα «διπλωματικό γύρο» στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες…

Και πάνω απ΄όλα, αυτός ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.  Έχει δύσκολες ανηφοριές, απότομες κατηφοριές, αλλά και αθέατες λακκούβες.

Και κάτι ακόμα :

Ο δρόμος αυτός περνάει κι από έναν υποχρεωτικό προορισμό : το Βερολίνο.

Και όχι μόνον :

Η Ιστορία έχει αποδείξει πως ακόμα και οι πιο μεγάλες Επαναστάσεις καταλήγουν στο συμβιβασμό της ενσωμάτωσης.

Στην πολιτική εξάλλου, η υπόσχεση και η έκφραση συμπαράστασης και στήριξης συνήθως απέχει παρασάγγες από την υλοποίησή της.

Ωστόσο, το πρώτο βήμα διαπραγμάτευσης έγινε … Χρειάζονται όμως και άλλα βήματα.  Πολλά βήματα. Βήματα που πρέπει να αποτρέψουν το ενδεχόμενο το «επίπεδο ενθουσιασμού» να μετατραπεί και να καταντήσει σε επιβολή νέων μέτρων στην τσέπη των Ελλήνων.

*********

Η αυλαία λοιπόν, του έργου της διαπραγμάτευσης άνοιξε …

Ένα έργο που θα έχει πολλές πράξεις … Και ισάριθμα διαλείμματα και … «ανάσες». Ένα έργο που το σενάριό του θα πρέπει να  βασίζεται σε σοβαρούς, βάσιμους και λεπτούς χειρισμούς και θα εξελίσσεται σ΄ένα «σκηνικό» που θα σκιαγραφεί την υπέρβαση της ελληνικής κρίσης.

Κι ενδεχομένως, σ΄αυτό το έργο, σ΄αυτή την «παράσταση», η συμπεριφορά της Ουάσιγκτον να αποτελέσει τον … «από μηχανής θεό» που θα σώσει «πρωταγωνιστές»  και «θεατές»!..