"O Περικλής αγορεύων από της Πνυκός", το έργο καταστράφηκε στους βομβαρδισμούς της Αθήνας το 1941-44.
«Αυτά που συνέβησαν εδώ πριν από είκοσι πέντε αιώνες, έχουν επακόλουθα που διαρκούν ακόμη και που η επιρροή τους παραμένει ουσιαστική για το σημερινό μας κόσμο. Εδώ στην Πνύκα, επραγματοποιείτο η εκκλησία του δήμου. Εδώ χτυπούσε η καρδιά της δημοκρατίας. Γεννήθηκε σ’ αυτή την πόλη, παραμονές του 5ου π.Χ. αιώνα. Και από τη γέννησή της, αντανακλούσε μία καθαρή συνείδηση αρχών που θα ήταν δική της εσαεί. Οι Έλληνες είχαν καταλάβει από την εποχή των Μηδικών πολέμων, ότι η ιδιαιτερότητά τους ήταν να μην υποκλίνονται μπροστά στον άνθρωπο, να μη δέχονται την απόλυτη εξουσία ενός βασιλιά. Είχαν διαισθανθεί και διακηρύξει ότι ο νόμος ήταν προτιμότερος από την αυθαιρεσία και η δικαιοσύνη από τη βία. Το είχαν πει, εδώ, με τη φωνή ανδρών όπως του Θεμιστοκλή ή του Περικλή. Και η λάμψη των αλλοτινών αυτών λόγων που διατηρούμε, μας συγκινεί ακόμα σήμερα. Γιατί το εξαιρετικό, με την Ελλάδα, δεν είναι ότι εφάρμοσε πρώτη ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Μπορεί να υπήρξαν και άλλοι. Κι ούτε είναι το ότι εφάρμοσε ένα πολίτευμα πρότυπο. Δεν πρόκειται γι’ αυτό. είναι όμως η πρώτη που προσδιόρισε την ομορφιά ενός τέτοιου πολιτεύματος και τις προϋποθέσεις εφαρμογής του. Και διέκρινε επίσης, με τον καιρό και την εμπειρία, τους κινδύνους που την περιέβαλαν και τα λάθη προς αποφυγήν.
Εδώ, αντήχησαν φράσεις όπως αυτές που αποδίδονται στον Περικλή: Δεν είναι η καταγωγή από μια τάξη αλλά η ικανότης που μας οδηγεί στις διακρίσεις. Εφαρμόζουμε στην πράξη την ελευθερία...
Η συνέχεια στη σελίδα http://omilias.blogspot.gr/2011/07/jacqueline-de-romilly-sel.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου