Στην
αρχαία ελληνική κοινωνία η οικονομία ήταν μικτή. Βασιζόταν στην
καλλιέργεια των αγρών και στην ενασχόληση με την κτηνοτροφία. Η
καλλιέργεια και η συγκομιδή των δημητριακών, καθώς και η συλλογή καρπών
και φυτών (άγριων και καλλιεργημένων) μαζί με την άσκηση της
κτηνοτροφίας συνθέτουν την οικονομία μιας αρχαίας ελληνικής πόλης.
Άλλωστε και η πολιτική-διοικητική διάρθρωση στηριζόταν στην ιδιοκτησία
του κλήρου, της γης. Στην καλλιέργεια κυριαρχούσαν τα δημητριακά
(σιτάρι, κριθάρι), οι ελιές και τα αμπέλια, η λεγόμενη μεσογειακή
τριάδα, τα οποία οι Έλληνες τα θεωρούσαν δώρα της Δήμητρας, της Αθηνάς
και του Διονύσου αντίστοιχα. Σημαντική θέση στις ασχολίες των
κατοίκων κατείχε το κυνήγι, όπως και το ψάρεμα σε ποτάμια, λίμνες και
θάλασσα με προϊόντα που παρείχαν σημαντικό συμπλήρωμα διατροφής.
Αρχαίος
ελληνικός πολιτισμός δεν είναι μόνο τα υλικά κατάλοιπα των προγόνων
μας, που αποκαλύπτουμε στις ανασκαφές. Πολιτισμός είναι και ο τρόπος
ζωής παλαιότερα και σήμερα, το πώς σκεπτόμαστε, πώς αντιδρούμε και τι
τρώμε. Άλλωστε, πολλά από τα αρχαία που αποκαλύπτουμε –ορισμένα και έργα
υψηλής τέχνης- χρησιμοποιούνταν στη διατροφή, που καθορίζει αφενός τη
βιολογική ύπαρξη του ανθρώπου και αφετέρου είναι σημαντική για την
οικονομική και κοινωνική του οντότητα, τη θρησκευτική και την εθνική του
ταυτότητα.
Στην
εποχή μας, εποχή της ταχυτροφής και του φαστ-φουντ, στην οποία επίσης
τα παιδιά λίγο απέχουν από το να θεωρήσουν το γάλα χημικό προϊόν και οι
μεγάλοι συγχέουμε το φυσικό με το πλαστικό, πιστεύουμε ότι η οργάνωση
ενός γεύματος αρχαίας διατροφής αποτελεί πολιτιστική εκδήλωση. Θελήσαμε
με τον τρόπο αυτό της αρχαίας και παραδοσιακής διατροφής να
επικοινωνήσουμε μεταξύ μας και να προσεγγίσουμε την ιστορία. Ιστορία
σημαίνει γνώση. Οι πηγές αναφέρουν τι έτρωγαν οι αρχαίοι. Θεωρώ βέβαιο
ότι ο παραδοσιακός νεοελληνικός τρόπος διατροφής διασώζει ακόμη τις
«συνταγές» και τη δίαιτα των αρχαίων και συνεπώς αν συνειδητοποιήσουμε
τη σημασία και την αξία αυτής της παράδοσης και της κληρονομιάς
βελτιώνουμε την ποιότητα της ζωής μας. Ο Ιπποκράτης έλεγε «η τροφή να
είναι το φάρμακό σου και το φάρμακό σου η τροφή σου».
Ως
Έλληνες, δηλαδή ως άνθρωποι με ελληνική παιδεία, δεν πρέπει να τρώμε
απλώς για να επιβιώσουμε. Τρώμε για να επικοινωνήσουμε ψυχικά και
πνευματικά, τρώμε για την «καλή παρέα». Άλλωστε οι αρχαίοι αντιμετώπισαν
τη Γαστρονομία ως τέχνη, δεν έτρωγαν μοναχικά και επινόησαν τα
συμπόσια. Ας θυμηθούμε ότι σήμερα συμπόσιο σημαίνει αποκλειστικά ομιλία,
συζήτηση, επιστημονική ενημέρωση. Πατέρας της Γαστρονομίας θεωρείται ο
ποιητής και φιλόσοφος Αρχέστρατος. Καταγόταν από τις Συρακούσες και το
έργο του η Ηδυπάθεια, γύρω στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. αποτελεί το πρώτο βιβλίο μαγειρικής τέχνης στον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου