Αφιέρωμα στον ποιητή και διπλωμάτη Αλέξανδρο Μάτσα από τους Φίλους της Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Έναν σχεδόν άγνωστο αν και σημαντικό «αιρετικό» ποιητή της γενιάς του ’30 και μεγάλο διπλωμάτη, τον Αλέξανδρο Μάτσα, τιμά με εκδήλωσή του ο Σύλλογος Οι Φίλοι της Μουσικής στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, τη Δευτέρα 4  Μαρτίου και ώρα 7 μμ.

Στο ποιητικό έργο του Αλ. Μάτσα, θα αναφερθούν εκτενώς οι Κριτικοί Λογοτεχνίας Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Τιτίκα Δημητρούλια και Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, οι οποίοι του αφιέρωσαν πρόσφατα (Δεκέμβριος 2012) το 8^ο τεύχος του περιοδικού «Τα Ποιητικά» (Εκδόσεις Γκοβόστη).

Για τη ζωή και το έργο του Αλ. Μάτσα ως διπλωμάτη, θα μιλήσει ο Πρέσβης επί τιμή και Μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Κωστής Αιλιανός. Ποιήματα του Αλ. Μάτσα θα διαβάσουν οι ηθοποιοί Όλια Λαζαρίδου και Ακύλλας Καραζήσης.

Την εκδήλωση θα προλογίσει ο Πρόεδρος Δ.Σ. του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής Πάνος Δημαράς.

Την επιμέλεια του αφιερώματος έχει ο ποιητής και κριτικός Κώστας Γ. Παπαγεωργίου. Την εκδήλωση θα τιμήσει με την παρουσία της η κόρη του ποιητή, κυρία Ρωξάνη Μάτσα.

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ  ΜΑΤΣΑΣ

O Αλέξανδρος Μάτσας (1910-1969) γεννήθηκε και πέθανε στη Αθήνα. Υπήρξε μία εξέχουσα προσωπικότητα του διπλωματικού σώματος, που άφησε εποχή τόσο στην Κεντρική Υπηρεσία όσο και στις θέσεις που υπηρέτησε.

Στα Γράμματα εμφανίστηκε στην ηλικία των δεκαπέντε χρόνων, με τη γραμμένη στα γαλλικά ποιητική συλλογή Le vieux jardin (1925), προλογισμένη από τον Κωστή Παλαμά. Ακολούθησαν εκδόσεις με συλλογές ποιημάτων το 1934, το 1946 και το 1964.

Έγραψε ακόμη τα θεατρικά Κλυταιμνήστρα (1945), Κροίσος (1953) – που παίχτηκαν στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το 1956 και το 1963 αντιστοίχως – και Ιοκάστη (1952).

Τη φοίτησή του στη Νομική Σχολή του Παν/μίου Αθηνών, ακολούθησαν σπουδές στο Christ’s Church της Οξφόρδης στις πολιτικές και οικονομικές επιστήμες. Στο Υπουργείο Εξωτερικών εισήλθε το 1934. Μετά τις πρώτες τοποθετήσεις του στην Αίγυπτο, ακολούθησε την ελληνική κυβέρνηση στο εξωτερικό, Λονδίνο και Κάιρο. Υπηρέτησε στο Παρίσι, τη Χάγη και τη Ρώμη και επέστρεψε στην Αθήνα ως Πολιτικός Διευθυντής το 1957. Διετέλεσε Πρέσβης στην Άγκυρα (1956-1962) και την Ουάσινγκτον (1962-1967). Από τον κλάδο παραιτήθηκε τον Ιούνιο του 1967.

Συνομήλικος του Ελύτη και του Ρίτσου, υπήρξε πάντοτε επιφυλακτικός μπροστά στο ενδεχόμενο μιας νεανικής ένταξης σε κάθε μορφή ομαδικής δραστηριότητας, επιλέγοντας το μοναχικό δρόμο που του επέβαλε το από πολύ νωρίς σφυρηλατημένο ποιητικό του ιδεώδες, διαμορφωμένο από τις ευεργετικές επιρροές των υψηλών διδαγμάτων του Κ. Π. Καβάφη και των αρχαίων λυρικών.

Είχε το σθένος να κρατηθεί σε απόσταση ασφαλείας από τα κυρίαρχα αισθητικά και γλωσσικά πρότυπα της γενιάς του, καλλιεργώντας ένα απολύτως προσωπικό γλωσσικό όργανο, που όσο κι αν παρέπεμπε στο αντίστοιχο καβαφικό, ποτέ δεν ταυτίστηκε μαζί του. Υπήρξε ωραιολάτρης, εκκεντρικός και αισθητιστής, χωρίς ωστόσο να εγκλωβιστεί σε έναν άσκοπο και ποιητικά αναποτελεσματικό λυρισμό.  Κι αυτό γιατί η γνήσια αγωνία του για τη μοίρα του σύγχρονου ανθρώπου απάλλαξε το λόγο του από νόθες συγκινήσεις και ανούσιες συναισθηματολογίες, προσδίδοντάς του αντικειμενικές διαστάσεις και προοπτικές.