MAN AT SEA

του Κωνσταντίνου Γιάνναρη

28 Φεβρουαρίου στις αίθουσες

 
Man At Sea trailer από Flixgr

Η ταινία που δίχασε κοινό και κριτικούς και προκάλεσε αμφιλεγόμενες αντιδράσεις για το δημιουργό της, το Man at Sea του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, παρουσιάζεται σε director’s cut, στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 28 Φεβρουαρίου.

Το Man at Sea έκανε την πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2011 στο Φεστιβάλ του Βερολίνου ως επίσημη συμμετοχή στο Panorama Special. Η ανταπόκριση που είχε η ταινία στην πρώτη της προβολή από τον ελληνικό και διεθνή Τύπο, αλλά και από το κοινό του Φεστιβάλ, οδήγησαν τον σκηνοθέτη να ξαναμοντάρει την ταινία και να παρουσιάσει την τελική της μορφή σε director’s cut τον Νοέμβριο του 2011 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

«Ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης, πριν προκαλέσει τον θεατή προκαλεί πρώτα τον ίδιο του τον εαυτό», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Εϊπίδης προλογίζοντας την έκδοση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τον Κωνσταντίνο Γιάνναρη, με αφορμή το αφιέρωμα στο έργο του σκηνοθέτη. «Το σινεμά του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, ακραίο, ρεαλιστικό, ισορροπεί στο τεντωμένο σκοινί της ανθρώπινης πραγματικότητας. Χωρίς δικλίδες ασφαλείας, διεισδύει σε δυσλειτουργικούς μικρόκοσμους, αποδομώντας στερεότυπα, εγείροντας ερωτήματα που ξεφεύγουν από τα προφανή. Θέματα ταυτότητας, φύλου και φυλής, η μετανάστευση, ο «ξένος», η οικογένεια, βρίσκονται στο στόχαστρο του δημιουργού, καθρεφτίζοντας έναν κόσμο μακριά από ωραιοποιήσεις κι εύκολους συναισθηματισμούς», καταλήγει ο Δημήτρης Εϊπίδης.

Το Man at Sea έχει αποσπάσει το Βραβείο Rotary International στο 12^ο European Film Festival στο Lecce της Ιταλίας, καθώς και το Βραβείο Φωτογραφίας στα Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου το 2012.

Επίσης, έχει συμμετάσχει στα εξής Φεστιβάλ:

2012 EU Human Rights Cinema Days, 10 cities in Turkey

CineClub Hellenique, Luxemburg 2012

Melbourne Greek Film Festival 2012

Algiers Film Festival 2012

Film Society of Lincoln Center, New York 2012

Thessaloniki International Film Festival 2011

Berlin International Film Festival 2011 – Official special selection of Panorama

Σύνοψη:

Μετά από τον μακροχρόνιο χωρισμό που ακολούθησε το θάνατο του γιου τους, ο Άλεξ και η Κέιτ συναντιούνται ξανά στο δεξαμενόπλοιο Sea Voyager. Την ίδια μέρα, ο Άλεξ σώζει 30 έφηβους μετανάστες που έχουν ναυαγήσει μεσοπέλαγα. Ο ιδιοκτήτης της σχεδόν χρεοκοπημένης πλοιοκτήτριας εταιρίας πιέζει τον Άλεξ να λύσει το θέμα άμεσα, αλλά κάθε προσπάθειά του οδηγεί σε αδιέξοδο. Κι ενώ κάποια μέλη του πληρώματος δημιουργούν στοργικούς δεσμούς με τα παιδιά- ανάμεσά τους και η Κέιτ, που δίνει μια δεύτερη ευκαιρία στη μητρότητα- οι περισσότεροι θεωρούν ότι οι «επισκέπτες» τους έχουν κάνει κατάχρηση της φιλοξενίας τους. Αδυνατώντας να χειριστεί την αυξανόμενη ένταση και επηρεασμένος από το χαμό του γιού του, ο Άλεξ προχωρά σε μια σειρά από λάθος ενέργειες ώσπου τελικά βρίσκει το θάρρος να ξεπεράσει τον εαυτό του.

Σημείωμα σκηνοθέτη:

Η ταινία προέκυψε από το πώς βρέθηκα ενώπιος ενωπίω με ένα θηρίο που σήκωσε κεφάλι μέσα μου. Κάτι που ξέρεις ότι κρύβεις, αλλά το να το βλέπεις να υψώνεται είναι κάτι τρομερό και σοκαριστικό. Μένω σε ένα διαμέρισμα στο «βαθύ» κέντρο της Αθήνας και ξαφνικά αντιλαμβάνομαι ότι κυκλοφορώ στη γειτονιά που είχα επιλέξει να ζήσω και είμαι τόσο κουρασμένος από την κατάσταση και τις καθημερινές εικόνες που βλέπω, που νιώθω να αναβιώνουν μέσα μου άκρως αντιφατικές, ρατσιστικές αντιλήψεις. Μ’ έναν τρόπο ασυνείδητο. Πηγαίο. Ρατσιστικά συναισθήματα που δεν περίμενα να έχω. Εκεί καταλαβαίνεις ότι αυτός ο ρατσισμός πραγματικά είναι κάτι έμφυτο στη μοίρα μας και τον πολιτισμικό –αν  όχι και τον βιολογικό- μας κώδικα. Το θέμα είναι πάντα τι μάχη δίνεις εσύ απέναντι σε αυτό. Αυτό ήταν που ήθελα να καταθέσω σ’ αυτό το σενάριο. Και αυτό που ήθελα ήταν να αμφισβητήσω τη βασική ουμανιστική νοοτροπία που μπορεί να έχει μια οργάνωση για τους μετανάστες, της οποίας η άποψη για το καλό των μεταναστών μπορεί να μην είναι η ίδια με τη δική τους. Ένας δομημένος πατερναλισμός που, στο πλοίο της ταινίας μου, καταρρέει μαζί με τη φιλευσπλαχνία, την καλή διάθεση. Τα παιδιά στο πλοίο δεν παίζουν με τους κανόνες της ευγνωμοσύνης, ακριβώς όπως συμβαίνει και στην αληθινή ζωή. Κι αυτό νομίζω είναι κάτι που πληγώνει την Ευρώπη, αλλά καλώς ή κακώς έτσι παίζεται το παιχνίδι σήμερα. Είναι μια κόντρα που μοιάζει έμφυτη σε κάθε σχέση εξουσίας – ακόμη και στις ερωτικές. Τα παιδιά που παίζουν στην ταινία καταλάβαιναν αυτή τη δυναμική δίχως να χρειαστεί να την εξηγήσω. Και ήταν λυτρωτικό γι’ αυτούς το ότι στην ταινία δεν χρειαζόταν να υποδυθούν το θύμα, ν’ ανταποδώσουν με ευγνωμοσύνη τη φιλευσπλαχνία των δυτικών. Ήταν κάτι που τους έδωσε και τη δύναμη ν’ αντιμετωπίσουν τα γυρίσματα και τους άλλους ηθοποιούς σαν ίσους.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία/ Σενάριο: Κωνσταντίνος Γιάνναρης

Πρωταγωνιστούν: Αντώνης Καρυστινός, Θεοδώρα Τζήμου, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Κωνσταντίνος Σειραδάκης, Στάθης Παπαδόπουλος, Θανάσης Ταταύλαλης, Νίκος Τσουράκης, Στάθης Αποστόλου, Chalil Ali Zada, Rahim Rahimi

Δ. Φωτογραφίας: Άγγελος Βισκαδουράκης, Γιώργος Αργυροηλιόπουλος

Μοντάζ: Κωνσταντίνος Γιάνναρης, Μιχάλης Μηνακούλης, Χρήστος Γιαννακόπουλος, Ιωάννα Σπηλιοπούλου

Ήχος: Αντώνης Σαμαράς

Μουσική: Άκης Δαούτης

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Γιώργος Γεωργίου

Κοστούμια: Τριάδα Παπαδάκη

Παραγωγός: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος

Συμπαραγωγή: ΕΚΚ, ΕΡΤ, ΝOVA, Giannaris Films, 2/35, Yafka, Black Orange

Μικρού μήκους