Τρόφιμα που θα συλλέγονται για κοινωνικά ιδρύματα, αντί εισιτηρίων είναι το «αντίτιμο» για πέντε παραγωγές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Μια κίνηση που το ΚΘΒΕ εντάσσει στην «κοινωνική πολιτική» του -την ονομάζει «Κοινωνικό Θεατροπωλείο»- και που ο καλλιτεχνικός διευθυντής του, Σωτήρης Χατζάκης, την παρουσιάζει ως εξής: «Σε εποχές σκοτεινές και δυσοίωνες, όπου κυοφορείται το αναπάντεχο και ο άνεμος της ιστορίας ερημώνει τις πόλεις και τις ψυχές των ανθρώπων, το μεγάλο στοίχημα του καθενός μας είναι το ζύγισμα του εαυτού του, πού ανήκει, ποιους αγαπά και σε ποιους εναντιώνεται, με ποιους θα πάει. Από τη μία, ο προσκυνημένος, ο αμοραλιστής, ο κερδοσκόπος. Από την άλλη, ο άνθρωπος όρθιος φωτισμένος από το κερί της εφημερίας του και από τις αξίες του ανθρωπισμού και της συλλογικότητας. Διαλέγεις και παίρνεις (...) Στη βία των επαγγελματιών του κέρδους ας αντιτάξουμε την εφημερία μας, τη διαθεσιμότητα και την παρηγορία. Είθε ο άνθρωπος κάποια στιγμή να ξαναμπεί στο κέντρο της σκέψης μας και η αλληλεγγύη να μπαλώσει τον κοινωνικό ιστό που δείχνει να κουρελιάζεται όπως το ηθικό και η ψυχική δύναμη των πολλών». Χωρίς καμία διάθεση να αμφισβητήσουμε τις προθέσεις συντελεστών του εγχειρήματος, τέτοιου είδους δράσεις πυκνώνουν τον τελευταίο καιρό εκφράζοντας ακόμα και την αγωνία κάποιων ανθρώπων να βοηθήσουν. Αυτή είναι μια πλευρά που κανείς μπορεί να την σεβαστεί.
Από την άλλη όμως δεν μπορεί να μη βλέπουμε ότι το αστικό κράτος που οδηγεί κάθε μέρα χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία και την ανέχεια ενθαρρύνει διάφορους φορείς στην κατεύθυνση της «φιλανθρωπίας» προκειμένου να κρυφτούν οι ευθύνες του για αυτήν την κατάσταση και ταυτόχρονα να διώξει το βάρος από πάνω του. Ετσι όχι τυχαία την ίδια στιγμή που το οργανωμένο ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα διεκδικεί προστασία των ανέργων, δημόσιες κοινωνικές προνοιακές υπηρεσίες όλο και περισσότερο επιχειρείται να φυτευτεί στο μυαλό των εργαζομένων η λογική της «φιλανθρωπίας». Και βεβαίως, είναι άλλο πράγμα η εργατική αλληλεγγύη που αναπτύσσεται οργανωμένα και ταυτόχρονα κατονομάζει τον ένοχο και τον πολεμά, δίνοντας διέξοδο.
Οταν ο λαός συνθλίβεται από τη «σιδερένια φτέρνα» των μονοπωλίων που υπηρετεί το αστικό κράτος δεν μπορεί αυτά να εμφανίζονται ως ...ευαίσθητοι πολίτες, που συγκεντρώνουν βοήθεια για τους φτωχούς όπως συμβαίνει με καμπάνιες διαφόρων καπιταλιστών (τύπου ΣΚΑΪ). Επίσης, τι άλλο κάνουν τα εξαγγελλόμενα, για παράδειγμα, «κοινωνικά προγράμματα» της δημόσιας τηλεόρασης της ΕΡΤ για τα έσοδα από το πανηγυράκι της «Γιουροβίζον» που θα πάνε σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, παρά να συμβάλουν αντικειμενικά στο να «καμουφλάρουν» τις ευθύνες του αστικού κράτους και να εμφανίζουν εξωραϊσμένη την πραγματικότητα;
Ο μηχανισμός που στήνεται από το κράτος των καπιταλιστών και πολύ περίτεχνα προβάλλεται, στοχεύει στο φιλότιμο και το λαϊκό ένστικτο της αλληλεγγύης. Στόχος όμως είναι να το καταστείλει, γιατί ξέρει ότι αν «ξεφύγει» από τον έλεγχό του θα «μπολιαστεί» με την ανάγκη οι λαϊκοί άνθρωποι να ψάξουν τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων και να διεκδικήσουν και να επιβάλουν την αξιοπρεπή ζωή με δικαιώματα που αξίζουν ως οι μόνοι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου, ξεμπερδεύοντας με τη «φιλανθρωπία» και τα παράσιτα τους καπιταλιστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου