Ενας από τους πολύ μεγάλους
ανανεωτές
ανανεωτές
της μοντέρνας τέχνης.
Γεννήθηκε 30/3/1853 στην πόλη Ζουντέρτ της Ολλανδίας από πατέρα ιερέα και είχε άλλα 8 αδέλφια.
Είχε ενα μικρότερο αδελφό που πέθανε, και από αυτόν πήρε το ονομά του.
Αυτό τον στιγμάτισε καθώς ο πατέρας του προόριζε τον νεκρό αδελφό του για πολύ μεγάλα πράγματα. Κουβάλαγε το βάρος αυτό κάτι που φαίνεται σε πολλούς πίνακες του καθώς και από την μετέπειτα πορεία του.
Ήδη από τα πολύ νεανικά του χρόνια παρουσίασε τάσεις μελαγχολίας και πρώιμα ψυχολογικά προβλήματα.Πολύ νέος προσπάθησε να κάνει βοηθήσει τους ανθρώπους κάνοντας τον ιερέα και μάλιστα πήγαινε στους εργάτες στα ορυχεία προσπαθώντας να τους ανακουφίσει από τα προβλήματά τους.
Σύντομα τα παράτησε και εκανε διάφορες εργασίες ακόμα και με τον αδελφό του Τεό σαν γκαλερίστας αλλά τον έκαιγε μέσα του η άσβεστη φλόγα της δημιουργίας.
Από ένα συγγενή του τον Αντόν Μωβ πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής αλλά τον εγκατέλειψε σύντομα γιατί δεν μπορούσε να ζωγραφίζει με τον συμβατικό καθωσπρεπισμό της εποχής.
Χρησιμοποίησε συχνά τεχνικές των ιμπρεσιονιστών αλλά διαμόρφωσε παράλληλα και ένα προσωπικό ύφος, το οποίο διακρίνεται από την χρήση συμπληρωματικών χρωμάτων που οι ιμπρεσιονιστές αποφεύγουν.
Εγκαταλείπει το 1888 το Παρίσι για την Προβηγκία στην νότιο Γαλλία για ζήσει και να ζωγραφίσει μαζί με τους αγρότες και τα σταροχώραφα καθώς και με το αγαπημένο του θέμα τα ηλιοτρόπια.
Το έργο Κόκκινο αμπέλι αυτής της περιόδου είναι επίσης το μοναδικό έργο που κατάφερε να πουλήσει ο βαν Γκογκ εν ζωή.
Καλεί τον Γκωγκέν να ζωγραφίσουν μαζί στην Αρλ αλλά δύσκολοι χαρακτήρες τσακώνονται
και χωρίζουν. Ερωτεύεται μια πόρνη από το τοπικό μπάρ και πάνω σε μια κρίση κόβει το αυτί του. Το 1889 νοσηλεύεται στο ψυχιατρείο ενός μοναστηριού για περίπου ένα χρόνο.
Σε όλο το διάστημα της ζωής του τον στήριζε οικονομικά και ψυχικά ο αδελφός του ο Τεό.
Δεν ξέρω σε περίπτωση που δεν είχε τον Τεό αν ήταν σε θέση να κάνει αυτούς τους πίνακες αφού δεν είχε καθόλου χρήματα και συγκλονιζότανε από τεράστια εσωτερική πάλη, αποτέλεσμα της οποίας ήταν οι συνεχόμενες αυτοκαταστροφικές του κρίσεις.
Τεράστιο το έργο του που αναγνωρίστικε μετά τον θάνατό του στις 29/7/1890 μετά από αυτοτραυματισμό..
Κάτι σημαντικό που ξέχασα είναι ότι ο αδελφός του ο Τεό ο άνθρωπος στον οποίο οφείλει αρκετά ο ζωγράφος, πέθανε 6 μήνες μετά τον θάνατό του από την μεγάλη του στεναχώρια.
Μαζί με τον Σεζάν, ο Βαν Γκογκ είναι οι πυλώνες της σύγχρονης τέχνης, πάνω τους πάτησαν τα επόμενα κινήματα και τους οφείλουν τα πάντα για την εξέλιξη της ζωγραφικής.
Γεννήθηκε 30/3/1853 στην πόλη Ζουντέρτ της Ολλανδίας από πατέρα ιερέα και είχε άλλα 8 αδέλφια.Είχε ενα μικρότερο αδελφό που πέθανε, και από αυτόν πήρε το ονομά του.
Αυτό τον στιγμάτισε καθώς ο πατέρας του προόριζε τον νεκρό αδελφό του για πολύ μεγάλα πράγματα. Κουβάλαγε το βάρος αυτό κάτι που φαίνεται σε πολλούς πίνακες του καθώς και από την μετέπειτα πορεία του.
Ήδη από τα πολύ νεανικά του χρόνια παρουσίασε τάσεις μελαγχολίας και πρώιμα ψυχολογικά προβλήματα.Πολύ νέος προσπάθησε να κάνει βοηθήσει τους ανθρώπους κάνοντας τον ιερέα και μάλιστα πήγαινε στους εργάτες στα ορυχεία προσπαθώντας να τους ανακουφίσει από τα προβλήματά τους.
Σύντομα τα παράτησε και εκανε διάφορες εργασίες ακόμα και με τον αδελφό του Τεό σαν γκαλερίστας αλλά τον έκαιγε μέσα του η άσβεστη φλόγα της δημιουργίας.
Από ένα συγγενή του τον Αντόν Μωβ πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής αλλά τον εγκατέλειψε σύντομα γιατί δεν μπορούσε να ζωγραφίζει με τον συμβατικό καθωσπρεπισμό της εποχής.
Χρησιμοποίησε συχνά τεχνικές των ιμπρεσιονιστών αλλά διαμόρφωσε παράλληλα και ένα προσωπικό ύφος, το οποίο διακρίνεται από την χρήση συμπληρωματικών χρωμάτων που οι ιμπρεσιονιστές αποφεύγουν.
Εγκαταλείπει το 1888 το Παρίσι για την Προβηγκία στην νότιο Γαλλία για ζήσει και να ζωγραφίσει μαζί με τους αγρότες και τα σταροχώραφα καθώς και με το αγαπημένο του θέμα τα ηλιοτρόπια.
Το έργο Κόκκινο αμπέλι αυτής της περιόδου είναι επίσης το μοναδικό έργο που κατάφερε να πουλήσει ο βαν Γκογκ εν ζωή.
Καλεί τον Γκωγκέν να ζωγραφίσουν μαζί στην Αρλ αλλά δύσκολοι χαρακτήρες τσακώνονται
και χωρίζουν. Ερωτεύεται μια πόρνη από το τοπικό μπάρ και πάνω σε μια κρίση κόβει το αυτί του. Το 1889 νοσηλεύεται στο ψυχιατρείο ενός μοναστηριού για περίπου ένα χρόνο.
Σε όλο το διάστημα της ζωής του τον στήριζε οικονομικά και ψυχικά ο αδελφός του ο Τεό.
Δεν ξέρω σε περίπτωση που δεν είχε τον Τεό αν ήταν σε θέση να κάνει αυτούς τους πίνακες αφού δεν είχε καθόλου χρήματα και συγκλονιζότανε από τεράστια εσωτερική πάλη, αποτέλεσμα της οποίας ήταν οι συνεχόμενες αυτοκαταστροφικές του κρίσεις.
Τεράστιο το έργο του που αναγνωρίστικε μετά τον θάνατό του στις 29/7/1890 μετά από αυτοτραυματισμό..
Κάτι σημαντικό που ξέχασα είναι ότι ο αδελφός του ο Τεό ο άνθρωπος στον οποίο οφείλει αρκετά ο ζωγράφος, πέθανε 6 μήνες μετά τον θάνατό του από την μεγάλη του στεναχώρια.
Μαζί με τον Σεζάν, ο Βαν Γκογκ είναι οι πυλώνες της σύγχρονης τέχνης, πάνω τους πάτησαν τα επόμενα κινήματα και τους οφείλουν τα πάντα για την εξέλιξη της ζωγραφικής.
http://panselinoshellas.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου