Kανείς δεν θυμάται τα λόγια , μόνο τον τόνο...του Νίκου Κυριακίδη

]

 

Πιο πολύ απ' όλα, τρέμω τη γραφικότητα.
Μπορεί ο λόγος  νάναι, πως καιρό τώρα της ανήκω.
Δεν είναι δα, δύσκολο να την καταλάβεις.

Όπως λέει ο μέγας τροβαδούρος των αστικών δείπνων Neil Diamond...''κανείς δεν θυμάται τα λόγια , μόνο τον τόνο'',
κανείς δεν ασχολείται με το ''ποιος'', μόνον με τη μανιέρα, το στυλ.

Ίσως γι΄αυτό είναι καλό νάσαι τουλάχιστον, ένας ελκυστικός στη μορφή άνθρωπος ( μην πείτε για ''υποκειμενικότητες'', μιλώ για την πλειοψηφία τους-μεταξύ μας, μιλούμε)

Τότε τουλάχιστον θυμούνται κάτι σωματικό, κάτι που χαράζεται, όχι για κάτι φλύαρο: μοναξιά, θυμός, σιωπή, φανατισμός, υπερβολή, ταπεινότητα

Πρόκειται σαφώς για μια νίκη της δυνατής φωνής, κόντρα σ΄έναν ψιθυριστό υπαινιγμό.