Υπογράφει
ο Δημοσιογράφος- Φιλόλογος
Γιώργος Καραχάλιος
...Σε μια εποχή που ο Ελληνικός λαός ταλανίζεται από τα εκρηκτικά και κοινωνικά προβλήματα που έχει επιφέρει η ύφεση,
...Σε μια εποχή που η Ελλάδα από το "Δόξα τω Θεώ", τη μια μέρα, στρέφεται στο "Βόηθα Παναγιά " την επομένη,
...Σε μια εποχή που - εκτός των άλλων- χαρακτηρίζεται από τη σύγκρουση του ψέματος με την πραγματικότητα και το ρεαλισμό,
Σε τούτη λοιπόν εδώ την εποχή, ένα.."ερώτημα" πλανάται, αυτές τις μέρες, στο ..."κοινωνικό και πολιτιστικό στερέωμα":
-"Να τραγουδήσει ή να μην τραγουδήσει?"
Ενα ερώτημα που ήρθε να προβληματίσει, να προκαλέσει ποικιλία θετικών και αρνητικών σχολίων και αντιδράσεων και ταυτόχρονα να ανακαλέσει στη μνήμη μας το στίχο: "...πού να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ", ένα στίχο από το οικουμενικό έργο "Αξιον Εστί" των Μίκη Θεοδωράκη και Οδυσσέα Ελύτη, με πρώτο ερμηνευτή το Γρηγόρη Μπιθικώτση.
"Να τραγουδήσει ή να μην τραγουδήσει?"
Ένα ερώτημα που μονοπωλεί μεταξύ άλλων τις τελευταίες μέρες το φακό της επικαιρότητας, καθώς ένας ποπ τραγουδιστής- ο Σάκης Ρουβάς- τολμάει και σπάει το κατεστημένο, αποδεχόμενος την πρόσκληση του Δήμου Ν. Σμύρνης να ερμηνεύσει, στις 2 Μαΐου, στη συναυλία για τα 90α γενέθλια του μεγάλου Ελληνα συνθέτη, το
- "ένα το χελιδόνι"
- "της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ"
- "της Αγάπης αίματα"
- "Ανοίγω το στόμα μου"
- "Που θα βρω την ψυχή μου"
...Τραγούδια που από το Μάρτιο του 1964, σημάδεψαν χρόνια και χρόνια- με την αξεπέραστη ερμηνεία του Γρηγόρη Μπιθικώτση, πολιτικά και πολιτιστικά γεγονότα, σε πολλά από τα οποία πρωταγωνίστησε ο ίδιος ο Μίκης!
...Τραγούδια που αγαπήθηκαν και ...σιγοψιθυρίστηκαν, στον καιρό της επταετίας, από μια κοινωνία που σε δύσκολες εποχές και στιγμές- όπως και σήμερα- πασχίζει και ονειρεύεται την Ανάσταση αυτού του τόπου!
...Τραγούδια που επανήλθαν στο προσκήνιο, ξαναλατρεύτηκαν και περάσαν από στόμα σε στόμα την εποχή της Μεταπολίτευσης και τα κατοπινά χρόνια,...
Όπως για παράδειγμα τον Απρίλη του 1986, που για άλλη μια φορά ο αξεπέραστος Γρηγόρης Μπιθικώτσης καθήλωσε το τηλεοπτικό κοινό, όταν κλήθηκε στην τότε ΕΡΤ να αποδώσει το "Αξιον Εστί", παραμονές της επετείου της επτάχρονης δικτατορίας
Μαζί με το Γρηγόρη Μπιθικώτση στο κεντρικό στούντιο της ΕΡΤ...
...Τραγούδια, ωστόσο, και ηρωικές μουσικές που πέρα από τους νοσταλγούς της δεκαετίας του 1960 και των κατοπινών χρόνων ελάχιστους και ελάχιστες Ελληνες και Ελληνίδες, κάτω των τριανταπέντε χρονών, συγκινούν σήμερα...!
...Τραγούδια, ωστόσο, και ηρωικές μουσικές που πέρα από τους νοσταλγούς της δεκαετίας του 1960 και των κατοπινών χρόνων ελάχιστους και ελάχιστες Ελληνες και Ελληνίδες, κάτω των τριανταπέντε χρονών, συγκινούν σήμερα...!
Κι εδώ ακριβώς έγκειται το ..."θέμα":
- Μήπως είναι, άραγε, μια ευκαιρία, μια αφορμή, ένα έναυσμα αυτή η συναυλία - εκτός των άλλων- να φέρει και τους σημερινούς νέους κοντά στα χνάρια των ποιημάτων του Ελύτη και της μουσικής του Μίκη, που έχουν βάθος και στοχασμό?
- Μήπως είναι, άραγε, μια ευκαιρία, η σημερινή γενιά να γνωρίσει το "Αξιον Εστί" ?Αυτό το αθάνατο, μυθικό και οικουμενικό έργο?
- Μήπως είναι, άραγε, μια αφορμή να αναλογιστούμε, για άλλη μια φορά. ποιοί είμαστε, από πού προερχόμαστε και...πώς καταντήσαμε?
- Μήπως είναι, άραγε, μια ευκαιρία για όλους και ιδιαίτερα για τους νέους μας να προσεγγίσουν - με πάθος, σεβασμό και τη δύναμη των συναισθημάτων που προκαλεί το "Αξιον Εστί" - το έργο του Μίκη Θεοδωράκη ο οποίος αποτελεί το μέγιστο οικουμενικό δημιουργό και παγκόσμιο σύμβολο του Ελληνισμού?
Γιατί να ..."απαγορεύεται" ο Σάκης Ρουβάς να ερμηνεύσει Θεοδωράκη, όταν...
"αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω?"
...Οταν ο οικουμενικός δημιουργός Μίκης δίνει την έγκρισή του για την ερμηνεία του Σάκη:
"Τι θα πρέπει άραγε να σκεφτώ εγώ που αφιέρωσα τη ζωή μου στην πραγματική Ελληνική Αριστερά και χάρισα στον Λαό μας έργα σαν το «Άξιον Εστί» που από τη μια τα θεωρούν, όπως λένε, υποδείγματα της «καλής κουλτούρας», κι από την άλλη ανέχονται τις κατά καιρούς απαγορεύσεις και το μποϋκοτάζ τους, ακόμα κι από τις ίδιες τις παρατάξεις στις οποίες ανήκουν; Τι να σκεφτώ βλέποντας όλους αυτούς τους ανέκαθεν απόντες να ξυπνούν μόνο στην περίπτωση Ρουβά και να ξεσπαθώνουν λαύροι απαιτώντας από μένα να απαγορεύσω τη συμμετοχή του;
Από όλα αυτά προκύπτει ότι η έννοια της υποκουλτούρας για μένα είναι διαφορετική απ’ ό,τι είναι για κείνους. Είναι, πιστεύω, φυσικό να θεωρώ την γενικευμένη ηθική υποκουλτούρα, μέσα στην οποία καταδικάστηκα να ζω, ως απείρως χειρότερη από εκείνη που σχετίζεται με την Τέχνη και τα δυσδιάκριτα σύνορα ανάμεσα στις πολλές και ποικίλες της εκφάνσεις. "
"αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω?"
...Οταν ο οικουμενικός δημιουργός Μίκης δίνει την έγκρισή του για την ερμηνεία του Σάκη:
"Τι θα πρέπει άραγε να σκεφτώ εγώ που αφιέρωσα τη ζωή μου στην πραγματική Ελληνική Αριστερά και χάρισα στον Λαό μας έργα σαν το «Άξιον Εστί» που από τη μια τα θεωρούν, όπως λένε, υποδείγματα της «καλής κουλτούρας», κι από την άλλη ανέχονται τις κατά καιρούς απαγορεύσεις και το μποϋκοτάζ τους, ακόμα κι από τις ίδιες τις παρατάξεις στις οποίες ανήκουν; Τι να σκεφτώ βλέποντας όλους αυτούς τους ανέκαθεν απόντες να ξυπνούν μόνο στην περίπτωση Ρουβά και να ξεσπαθώνουν λαύροι απαιτώντας από μένα να απαγορεύσω τη συμμετοχή του;
Κι από την άλλη, ο Σάκης Ρουβάς να δηλώνει μεταξύ άλλων:
"Δεν έχω τρελαθεί. Δεν νομίζω πως θα ερμηνεύσω το έργο όπως ο Μπιθικώτσης. Ζητώ μόνο να κριθώ από το αποτέλεσμα..."
Και πράγματι, από το αποτέλεσμα θα κριθεί ο καλλιτέχνης, επισημαίνουμε και εμείς. Χωρίς να παίρνουμε το μέρος κανενός: ούτε αυτών που αμφισβητούσαν το Σάκη Ρουβά ούτε αυτών που στάθηκαν στο πλευρό του.
Απλά και μόνον - με την ευκαιρία αυτή- αναρωτιόμαστε μήπως ήρθε η ώρα επιτέλους να πούμε:
" ...Και θα λάβουν τα όνειρα εκδίκηση και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων!..."
Μήπως ήρθε ο καιρός ο Ελληνισμός - για άλλη μια φορά- να πει :
Και πράγματι, από το αποτέλεσμα θα κριθεί ο καλλιτέχνης, επισημαίνουμε και εμείς. Χωρίς να παίρνουμε το μέρος κανενός: ούτε αυτών που αμφισβητούσαν το Σάκη Ρουβά ούτε αυτών που στάθηκαν στο πλευρό του.
Απλά και μόνον - με την ευκαιρία αυτή- αναρωτιόμαστε μήπως ήρθε η ώρα επιτέλους να πούμε:
" ...Και θα λάβουν τα όνειρα εκδίκηση και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων!..."
Μήπως ήρθε ο καιρός ο Ελληνισμός - για άλλη μια φορά- να πει :
" Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!"
- Μακάρι να μην λησμονηθεί η Ελλάδα!...
- Μακάρι να ανατείλλει ξανά πάνω από την Ελλάδα ο ήλιος της Δικαιοσύνης!...
- Μακάρι τα όνειρα αυτού το κόσμου να γίνουν πραγματικότητα!...
"Αυτού του κόσμου, του μικρού, του μέγα!.." 'οπως γράφει ο Ελύτης:
"...Νυν των λαών το αμάλγαμα και ο μαύρος Αριθμός
Αιέν της Δίκης το άγαλμα και ο Μέγας Οφθαλμός
Νυν η ταπείνωση των Θεών
Νυν η σποδός του Ανθρώπου
Νυν Νυν το μηδέν
και ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ ! ..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου