ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΣΠΡΟΥ

Τα δόντια σου μου έδειξες

Υποτιμάνε τα νερά

κι είμαστε, γεμάτοι νερά.

Κρατούν λίγο κρασί για τους περαστικούς

Διαβάζουν παλιές εφημερίδες.

‘’Δεν ξέρω το όνομά σου ακόμη

Μόνο που καίγομαι κατάφατσα απ΄ τη φλόγα’’

Τέτοιοι ζόρικοι έρωτες,

φυτρώνουν μονάχα στις πολυκατοικίες.

Μόνον τα δειλινά.

Θα διώξω τη μαυροντυμένη, πια.

Να μη μιλά συνέχεια για το παλιο της πένθος.

Ανθισμένα θα είναι του τσιγάρα μου.

Σαν ένα αμπέλι που το φιλά ένα σκυλί,

κι αυτό χάνει τα γράδα απ΄ το πάθος.

Στηρίζομαι πια, χωρίς ισορροπίες.

Κουρασμένος γλυκά.

ΝΙΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ